سلام مصطفی جان مه هم یکی از علاقمند های استاد ناشناس هستم واین آهنگ بصدای خودت واقعا طوفان کرده صدای دلنشین وآرام بخش وبا احساس که آهنگ را ادا کردن وبا حنجره زیبا تان بسیار بسیار عالی است افتخار میکنیم واز خداوند سلامتی وکامیابی های تان در همه امور خواهانیم
اگر چه روی این شعر یک کمپوز جاویدانه از داکتر صاحب ناشناس ساخته و توسط هنرمندان مختلف سروده شده ولی این طرز بیرو آن توسط صوفی صاحب نیز با مزه و با کیف اجراه شده.. فکر میکنم که این کمپوز را دوستان سمت شمال ما جور کرده اند..
چقدر انسان های کثیف لوده هم پیدا میشود در بین افغانهای ما متأسفانه برین کمی عقل منطق پیدا کنید، اگر تشویق یاد ندارید سرزنش هم حق ندارید که بکنید یک جوان را با این همه استعداد و زیبا خواندن کمی شرم داشته باشید مردم لوده.
مصطفی جان تنها که یک شخصیت عالی و برجسته دارد صدای پر کیف و با احساس دارد که یگانه است و جوره ندارد !!!؛
قربان صدایت مصطفی جان و احساست
واه واه افرین صوفی عزیز بسیار اهنگ ارامش گوشنواز بود زنده باد غزل
ماشاالله مصطفی جان شخصیت شریف سنگین وبا متانت ، آهنگ زیبا .
خیلی زیبا. روح شهریار شاد
مصطفی جان، طبق معمول عالی
beautiful song, beautiful voice
غزل زیبا و پر کیف🎼❤️
عالی مصطفی جان موفق معید باشید
بسیار نازنین
سلام مصطفی جان مه هم یکی از علاقمند های استاد ناشناس هستم واین آهنگ بصدای خودت واقعا طوفان کرده صدای دلنشین وآرام بخش وبا احساس که آهنگ را ادا کردن وبا حنجره زیبا تان بسیار بسیار عالی است افتخار میکنیم واز خداوند سلامتی وکامیابی های تان در همه امور خواهانیم
❤
اگر چه روی این شعر یک کمپوز جاویدانه از داکتر صاحب ناشناس ساخته و توسط هنرمندان مختلف سروده شده ولی این طرز بیرو آن توسط صوفی صاحب نیز با مزه و با کیف اجراه شده..
فکر میکنم که این کمپوز را دوستان سمت شمال ما جور کرده اند..
شعر و کمپوز به یکی دگر نمی خواند،
لطفا شعر های جاویدان را خراب نکنید.
نه به آواز خودت مزه نه داد
والله حیف این اهنگ زیبای محترم ناشناس را که شما بسیار خراب خواندی چرا اهنگ ها نو نمی سازید که مزه خواندن های خواننده هی خوب ما را هم خراب می نماید؟
چقدر انسان های کثیف لوده هم پیدا میشود در بین افغانهای ما متأسفانه برین کمی عقل منطق پیدا کنید، اگر تشویق یاد ندارید سرزنش هم حق ندارید که بکنید یک جوان را با این همه استعداد و زیبا خواندن کمی شرم داشته باشید مردم لوده.
شعر ار شهریار