Κένεντυ Βιτωρόκωστας Μιλτιάδης Μαντινάδες

[@kouzouloskrhtikos]

Γειά σου μιλτιαδη γειά σας μερακληδες ωπαααα άντεςςς

[@kostasxristofis]

Την σκέψη μου παρακαλώ
και τση ζητώ χατίρι
ώστε να ζω στο παρελθόν
να μην ξαναγιαγύρει
Όταν θα φέρω στο μυαλό
πράματα περασμένα
πάντα στο ξέφωτο του νου
θα συναντήσω εσένα
Στσ'αποστροφές τση σκέψης μου
να μην ξαναπεράσεις
γιατί τα ήσυχα νερά
του νου μου τα ταράσσεις
Οψάργας ήρθε στ'όνειρο
κι έκατσε λίγη ώρα
στη φεύγα τση εξέσπασε
η θύελλα κι η μπόρα
Φουρτουνιασμένο πέλαγος
το βλέμμα σου έχει γίνει
με κοίταξες και ναυαγός
είμαι απ'την ώρα εκείνη
Συντρίμμια οι ακρογιαλιές
έχουνε πλημμυρίσει
πο τα δικά μου όνειρα
που 'χουνε ναυαγήσει
Παίζει με μα δεν παιζόμαι
γελά μα δεν γελιούμαι
κι ό,τι κατέχει ξυπνητή
κατέχω όντε κοιμούμαι
Το πρόσωπο σου γίνεται
αμυγδαλιά ανθισμένη
την ώρα που χαμογελάς
βιόλα μου μυρισμένη
Όντε περάσω και τη δω
και μου σιγογελάσει
όσο κι αν είμαι δυνατός
ο πόνος θα περάσει
Για τη φωθιά που μ'άναψες
να μην στεναχωράσαι
περήφανη και γελαστή
βιόλα μου πρέπει να 'σαι
Απού μπλεχτεί στον έρωντα
η λογική τελειώνει
μοιάζει μ'αφτούμενο κερί
που στη φωθιά του λιώνει
Απού μπλεχτεί στον έρωντα
τη λογική τη χάνει
σαν το κοπέλι πράματα
χωρίς να θέλει κάνει
Καλιά θα κάψω το κορμί
τη στάχτη μου να ιδούνε
παρά καινούργια βάσανα
τσ'αγάπης να το βρούνε
Να βάλω θέλω στο κορμί
βενζίνα να το κάψω
για δεν μπορώ τσ'αγάπης σου
το πείσμα να βαστάξω