ทยอยลาว เถา ออกลาวเชียงราย

เพลงทยอยลาว อัตรา ๒ ชั้น ของเก่า ประเภทหน้าทับสองไม้ มี ๓ ท่อนใช้ร้องในการแสดงละครในอารมณ์โศกเศร้า
ครั้งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวร เมื่อพระอาการทุเลาลง แต่ยังต้องพระพักพระวรกายไม่สมารถทรงงานราชการได้ จึงทรงพระราช นิพนธ์เรื่องเงาะป่าเพื่อแก้พระรำคาญ และพระราชทานให้พนักงานในพระวิมาดาเธอ กรมพระสุทธาสินีนาฏ อัญเชิญบทพระราชนิพนธ์เรื่องเงาะป่า ออกมาให้พระยาเสนาะดุริยางค์ (แช่ม สุนทรวาทิน ) ซึ่งขณะ นั้นมีบรรดาศักดิ์เป็นหลวงเสนาะดุริยางค์ ดำรงตำแหน่งเจ้ากรมปี่พาทย์หลวงบรรจุเพลงเป็นตอนๆไปจนจบเรื่องจากนั้นก็โปรดให้หลวงเสนาะดูริยางค์สอนให้พนักงานข้าหลวงของพระวิมาดาเธอฯโดยมีเจ้าจอมสดับ (ม.ร.ว. สดับ ลดาวัลย์) ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นต้นเสียงขับร้อง
เมื่อ พ.ศ ๒๔๗๖ หลวงประดิษย์ไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) ได้นำเพลงทยอยลาว อัตรา๒ ชั้น ของเดิมมาแต่งขยายขึ้นเป็นอัตรา๓ ชั้นและตัดลงเป็นชั้นเดียว ครบเป็นเพลงเถา แต่ปรุงไว้เป็นทางเรียบๆ มิได้วิจิตรพิศดารเหมือนเพลงทยอยอื่นๆ
บทร้อง เพลง ทยอยลาว เถา
เดินพลางทางตรึกนึกก็ขัน ดูเหมือนฝันอนาถจิตพิศวง
นางที่เราจงจิตคิดจำนง ถึงเกือบได้คงคู่แล้วกลับแคล้วไกล
ส่วนนารีที่มิได้เคยนึกฝัน มาหมายมั่นจงจิตพิศสมัย
เออโลกนี้นี่มันเป็นอย่างไรไป จึงดลให้ไขว้เขวเล่ห์ดังนี้
เออที่จริงหญิงดีนั้นมีน้อย หานับร้อยไม่ยากเย็นเช่นสองพี่
เมื่อตัวเราหวังจะใคร่ได้ที่ดี ไยไม่มีความเพียรเวียนระวัง
โอ้ลำหับลับอยู่ไม่รู้ชัด เหนือวิบัติเสียแล้วเราไปมาหวัง
นึกอาวรณ์ร้อนรนพ้นกำลัง เดินเซซังในป่าพนาลัย.
: บรรเลงโดย วงเครื่องสายผสมปี่พาทย์เครื่องใหญ่ นิสิตภาควิชาดนตรี คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
.๑๔๐ ปี ชาตกาล สาบสานงานหลวงประดิษฐ์ไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง)

[@pattaratornshovichit]

เยี่ยม