Ben ne yaparsam yapayım asla depresyondan çıkamıyorum. Ve bazen oyun oynamak istiyorum. Bi nevi depresyondan uzak kalmak için yine olmuyor. Kitap okuyayım diyorum daha çok üzülüyorum. Genelde bende duygusal kitap bağımlısıyım. Yani duygusal oyun ,duygusal film, dizi animasyon, müzik vb...bu dediklerim duygusal değil ise ; ben hiçbir şey izlemek istemiyorum. Ben 25 yaşındayım mesleğim aşçılık yani tam da aşçı değilim şuan aşçı yardımcısıyım işimi seviyorum. Çalışırken de çalışmazken de çok dalıyorum çok aşırı düşünüyorum. Sessiz ve sakin bir insanım kolay kolay sinirlenmem iyilik yapmayı insanlara yardım etmeyi aşırı severim. Ben kendime çoğu zaman emre sen yaşayan bi ölüsün derim. Kendimi sevmek için çok mücadele ederim ama sonuç hep hüsran olur. Bazen o kadar dolu oluyorum ki. Ağlayamıyorum. Sadece dalıp dalıp gidiyorum. Uyumak istiyorum o da çözüm değil. Kulaklığı takıp saatlerce yürüyorum insanlara bakıyorum herkes mutlu neşeli hayatlarını yaşıyorlar veya ben öyle hissediyorum. Anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki anlatamıyorum çünkü çevrem yok. Yani arkadaşlarım yok aileme anlatamam onlar kendi derdinde. O yüzden Bende herşeyi içime atıp kendi derdimle yüzleşiyorum neredeyse yemin ederim her günüm böyle geçiyor... Belki benim ki depresyon değil daha farklı bir şeydir bilmiyorum. Psikolojik olarak destek almadım çünkü param yok 🤷🏻♂️ bu bi bahane olabilir ama cidden öyle. Neyse yorumunuzu bekliyorum. Eyvallah
@@emrekayhan60 Bir insanın en büyük desteği depresyonda olsa bile kendisidir. O yüzden siz de bir deftere derdinizi anlatıp okuyup sanki başkasıymış gibi düşünerek öğüt verebilir, kendinize yardımcı olabilirsiniz. Yazmak kadar insana iyi gelen çok az şey var. Eğer inançlı biriyseniz Kur'an tefsiri okuyup maneviyatınızı güçlendirebilirsiniz. Halk eğitim kursları oluyor, ücretsiz. Oralara katılıp sosyalleşebilirsiniz. İş yerindeki arkadaşlarınızla aranız iyi ise daha çok vakit geçirip kendinize iyi gelecek vakitler oluşturabilirsiniz. Aklıma bunlar geldi şu an.
@_semilo teşekkür ederim önerileriniz için. Halk eğitime gittim ama pek sosyalleşme yaşayamadım biraz yüz yüze iletişim sorunum var. Deftere değil de telefonun notlar kısmına çok şeyler yazıyorum kendim ile ilgili oraya girdiğim zaman kendimi üzgün bir halde buluyorum. İnançlı biriyim Kur'an'ı Kerim okumayı biliyorum tefsirine arada bakıyorum vaktim oldukça. Duygusal yapım gitmediği sürece ben galiba hep böyle kalacağım. 🤷🏻♂️ Önerileriniz için teşekkür ederim tekrardan. Eyvallah
@@emrekayhan60 siz de kendimi gördüm aynı yaştayız belki farklı sorunlar yaşıyoruz ama hisler aynı yorumunuzu okumak o yüzden bana iyi geldi belki benim yazacaklarım da size iyi gelir 😊 yalnız değilsiniz öncelikle her şeye rağmen bu hayatta tutunacak bir şeyler bulmak lazım ben mesela bu sıralar alabildiğim nefese tutunuyorum buna şükretmeye çalışıyorum. Anladığım kadarıyla biraz hassas bir yapınız var insanlarla yüz yüze iletişime geçmek bu yüzden belki zorlayıcı oluyordur ben de öğretmenim bazen haftalarca öğretmenler odasına hiç gitmeden okula gidip geldiğim oluyor insanlarla konuşmak nasıl anlatsam mutsuzken çok daha zor oluyor
Fazla müzik dinlemek özellikle duygusal çoğu zaman bize iyi bir sığınak gibi gelse de uzun vadede karamsar düşünmeye hayatı hep duygusal taraflarıyla görmemize neden oluyor ben de karadeniz şarkıları bağımlısıydım bir zamanlar dinleyip hayal kurup şarkıdaki o yaşanmış duygulara sıkı sıkı sarılırdım baktım ki iyi gelmiyor hep aynı yerdeyim bir anda bıraktım dinlemeyi . Onların yerine olumlamalar dinliyorum pozitif şeylere odaklamaya çalışıyorum kendimi. Düşünce yapımda değişme olduğunu söyleyebilirim
Yazdıklarınızın içinde kendinize dediğiniz "yaşayan bir ölü kısmı" etkiledi beni ben de çoğunlukla kendime Elif herkes bir şeyler yaşıyor iyi yada kötü sen sadece izliyorsun hep aynı yerdesin derim yada sizin cümleniz eş değer benim iç sesime..
Seni dinlemek de bir çeşit terapi ❤
@@Hayrişko efendim teveccühünüzzz 🤗💚🌷
Ben ne yaparsam yapayım asla depresyondan çıkamıyorum. Ve bazen oyun oynamak istiyorum. Bi nevi depresyondan uzak kalmak için yine olmuyor. Kitap okuyayım diyorum daha çok üzülüyorum. Genelde bende duygusal kitap bağımlısıyım. Yani duygusal oyun ,duygusal film, dizi animasyon, müzik vb...bu dediklerim duygusal değil ise ; ben hiçbir şey izlemek istemiyorum. Ben 25 yaşındayım mesleğim aşçılık yani tam da aşçı değilim şuan aşçı yardımcısıyım işimi seviyorum. Çalışırken de çalışmazken de çok dalıyorum çok aşırı düşünüyorum. Sessiz ve sakin bir insanım kolay kolay sinirlenmem iyilik yapmayı insanlara yardım etmeyi aşırı severim. Ben kendime çoğu zaman emre sen yaşayan bi ölüsün derim. Kendimi sevmek için çok mücadele ederim ama sonuç hep hüsran olur. Bazen o kadar dolu oluyorum ki. Ağlayamıyorum. Sadece dalıp dalıp gidiyorum. Uyumak istiyorum o da çözüm değil. Kulaklığı takıp saatlerce yürüyorum insanlara bakıyorum herkes mutlu neşeli hayatlarını yaşıyorlar veya ben öyle hissediyorum. Anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki anlatamıyorum çünkü çevrem yok. Yani arkadaşlarım yok aileme anlatamam onlar kendi derdinde. O yüzden Bende herşeyi içime atıp kendi derdimle yüzleşiyorum neredeyse yemin ederim her günüm böyle geçiyor... Belki benim ki depresyon değil daha farklı bir şeydir bilmiyorum. Psikolojik olarak destek almadım çünkü param yok 🤷🏻♂️ bu bi bahane olabilir ama cidden öyle. Neyse yorumunuzu bekliyorum. Eyvallah
@@emrekayhan60 Bir insanın en büyük desteği depresyonda olsa bile kendisidir. O yüzden siz de bir deftere derdinizi anlatıp okuyup sanki başkasıymış gibi düşünerek öğüt verebilir, kendinize yardımcı olabilirsiniz. Yazmak kadar insana iyi gelen çok az şey var. Eğer inançlı biriyseniz Kur'an tefsiri okuyup maneviyatınızı güçlendirebilirsiniz. Halk eğitim kursları oluyor, ücretsiz. Oralara katılıp sosyalleşebilirsiniz. İş yerindeki arkadaşlarınızla aranız iyi ise daha çok vakit geçirip kendinize iyi gelecek vakitler oluşturabilirsiniz. Aklıma bunlar geldi şu an.
@_semilo teşekkür ederim önerileriniz için. Halk eğitime gittim ama pek sosyalleşme yaşayamadım biraz yüz yüze iletişim sorunum var. Deftere değil de telefonun notlar kısmına çok şeyler yazıyorum kendim ile ilgili oraya girdiğim zaman kendimi üzgün bir halde buluyorum. İnançlı biriyim Kur'an'ı Kerim okumayı biliyorum tefsirine arada bakıyorum vaktim oldukça. Duygusal yapım gitmediği sürece ben galiba hep böyle kalacağım. 🤷🏻♂️ Önerileriniz için teşekkür ederim tekrardan. Eyvallah
@@emrekayhan60 siz de kendimi gördüm aynı yaştayız belki farklı sorunlar yaşıyoruz ama hisler aynı yorumunuzu okumak o yüzden bana iyi geldi belki benim yazacaklarım da size iyi gelir 😊
yalnız değilsiniz öncelikle her şeye rağmen bu hayatta tutunacak bir şeyler bulmak lazım ben mesela bu sıralar alabildiğim nefese tutunuyorum buna şükretmeye çalışıyorum. Anladığım kadarıyla biraz hassas bir yapınız var insanlarla yüz yüze iletişime geçmek bu yüzden belki zorlayıcı oluyordur ben de öğretmenim bazen haftalarca öğretmenler odasına hiç gitmeden okula gidip geldiğim oluyor insanlarla konuşmak nasıl anlatsam mutsuzken çok daha zor oluyor
Fazla müzik dinlemek özellikle duygusal çoğu zaman bize iyi bir sığınak gibi gelse de uzun vadede karamsar düşünmeye hayatı hep duygusal taraflarıyla görmemize neden oluyor ben de karadeniz şarkıları bağımlısıydım bir zamanlar dinleyip hayal kurup şarkıdaki o yaşanmış duygulara sıkı sıkı sarılırdım baktım ki iyi gelmiyor hep aynı yerdeyim bir anda bıraktım dinlemeyi . Onların yerine olumlamalar dinliyorum pozitif şeylere odaklamaya çalışıyorum kendimi. Düşünce yapımda değişme olduğunu söyleyebilirim
Yazdıklarınızın içinde kendinize dediğiniz "yaşayan bir ölü kısmı" etkiledi beni ben de çoğunlukla kendime Elif herkes bir şeyler yaşıyor iyi yada kötü sen sadece izliyorsun hep aynı yerdesin derim yada sizin cümleniz eş değer benim iç sesime..