មួយឆ្នាំក្នុងមន្ទីរស២១ ភាគ១៣ ០៧មករា១៩៧៩ ខ្ញុំបាត់ដំណឹងប្រពន្ធកូនសូន្យឈឹង វិចិត្រករលោកវ៉ាន់ណាត

[@BroLmPhorn]

នាសម័យនោះវេទនាណាស់សូមកុំអោយជួបលោក..។

[@angkorpost1]

បាទមែនហើយ

[@heajuji6060]

យើងអ្នកធ្លាប់ឆ្លងកាត់ពិតជាចាំណាស់
តែក្មេងជុំនាន់ក្រោយវាមិនចង់ជឿយើងទេ

[@angkorpost1]

បាទសូមអរគុណ

[@LiveDavy]

ខ្ញុំ ស្ដាប់ ហើយ កំ សត់ ណាស់

[@angkorpost1]

❤🧡

[@QuyChau-kh]

🙏

[@angkorpost1]

❤❤❤

[@lesly3905]

ឃើញហើយអា ណឹត ណាស់

[@Sabtthoeun-v1e]

អ្នកមិនបំរើខាងកើតទើបនៅរស់

[@angkorpost1]

💘🧡

[@epov4872]

អ្នកដែលជួបកាលជំនាន់នឹងស្តាប់ហើយចាំ

[@ផែនម៉ាឡៃ]

❤
😊

[@sbxvd3076]

អើ

[@Hengkh-un7of]

ពេលនោះខ្ញុំរត់ចង់ងាប់កំសត់ណាស់😢😢😢

[@angkorpost1]

ជាការពិតណាស់បាទ

[@sasapopo9212]

ហេតុអ្វីត្រូវមានអ្នកទោសស្លូតត្រង់ច្រើនម្ល៉េះតើពួកគាត់ខុសអ្វី😢

[@angkorpost1]

មនុស្សម្នាក់កាលនោះចង់រស់តែខ្លួនឯង ហេតុនេះរឿងអ្វីក៏អាចធ្វើបានដែរ