Tasavvufta Gül

İslam’da olduğu gibi tasavvufta da gül vazgeçilmez bir sembolüdür. Gül, tasavvufta Hz. Peygamber’in de simgesi olarak değerlendirilir. Güzel koktuğu için onun terine de gül denilmiştir. Tasavvufî sembolizmde gül ilâhî güzelliği ifade ettiği gibi Allah’ın mahbûbu Hz. Muhammed’i de temsil eder. Bundan dolayı “verd-i Muhammedî” veya “gül-i Muhammedî” adı verilen gül şeklinde hilye-i şerifler yapılmıştır. Gül hem ilahi gücü hemde Hz. Muhamed’i ifade eder. Gül, aynı zamanda gönülde meydana gelen bilginin neticesidir. Tasavvuf edebiyatında güzel taç yaprakları ve dikeniyle ilâhî cemâli ve celâli en mükemmel biçimde yansıtan gül, Allah’ın güzelliğinin de simgesidir. Tasavvufî eserlerde ve tarikatlarda manevî âlem, maddî dünyadan seçilen sembollerle anlatılmakta ve soyut kavramlar eşyaya yüklenen anlamlarla dile getirilmektedir. Var olan her şey Allah’ın Celâl ve Cemâl sıfatlarının yansıması kabul edilir. Tasavvuf ve tarikatlarda pek çok anlam taşıyan varlıklardan biri de güldür. Gül bütün kültürlerde öncelikle sevginin ve aşkın sembolüdür. Bunun bir sonucu olarak bilhassa geç dönem tasavvuf kaynaklarında gül Hz. Peygamber ilişkilendirildiği, bazı tarikatların alâmetlerinden birinin de gül olduğu ve keramet unsuru olarak bir kısım menkıbelerde gülden söz edildiği görülmektedir. Tasavvufta gülün Hz. Peygamber’le anılması en önemli sebebi, taşıdığı sembolik değeridir. Tasavvuf da sembollerin sıkça kullanıldığı bir alandır. Mürşid ve müridlerin elbiseleri, sarıkları, tâcları, eşyaları ve dünyada bulunan her şey görünenin dışında bir anlam dünyasına sahiptir. Bunun bir sonucu olarak gül de, aşk ve güzellik başta olmak üzere birçok sembolik anlam taşımaktadır.
Tasavvufi sembolizmde gül, ilahi güzelliği ifade eder. Ayrıca gonca halindeki gül vahdeti, açılmış gül kesret göstermektedir. Vahdette kesret, kesrette ise vahdet, yani birlikte çokluk ve çoklukta birlik, gül sembolüyle en güzel şekilde tanımlar. Gülşen, gönül açıklığını yahut kirinden, pasından temizlenerek ilahi güzelliğin yansımasına hazır hale gelmiş kalbi temsil eder.
Yunus Emre ‘çiçek eydur ey derviş Muhamed teridir’ Selçuklu ve Osmanlı halk terimlerinde sıkça ‘gül koklamak sevaptır’ terimi çok sık kullanılmaktaydı. Hz. Muhammed (S.A.V) gül, oud, misk, amber gibi kokuları ikram ederken ve kendi kullanırken sağ avuç içine kelime-i işaret getirerek sürerdi.
Tasavvufunda gül, gönülde meydana gelen bilginin açmış halidir. Mutasavvıfın gönlü ise, gül-zâr’dır. Yani onun gönlü, gül bahçesi gibidir. Tasavvufa gönül veren için gülün anlamı, gönlünün marifete ve irfana açılmasıdır. Hakiki sevgili ise, Allah Teâlâ’dır. Âlem, O’nun sevgisiyle yaratılmıştır. Kul, gerçek sevgiyi ve kulluğu tadabilir. Bu nedenle Allah sevgisini hakiki manasıyla yaşayan mutasavvıfın gönlü, Allah sevgisinin, ilahî fetihlerin ve marifetin sembolü olan gül bahçesi gibidir. Gerçek muhabbet, bütün tercihlerin sevgili lehinde yapılmasıdır. Kalplerin Allah aşkıyla fethi ise, kalbin ilahî ihsan ve ikramlara açılmasıdır. Tasavvufta gül, insan-ı kâmilin gönlüdür.

[@elifsenaakkus8632]

Bütün videoları büyük bir keyifle izleyip sonra da sevdiğim insanlara zorla izletiyorum, onlar da bilsin istiyorum 🫠

[@mehmetylmaz7346]

Bihter hanım koku dünyası kar amaçla değilde özüyle bize anlattığız ve sunduğumuz için teşekkür ...

[@salihaeryurt5611]

Çok güzel bir anlatım ağzınıza yüreğinize sağlık. Çok kıymetli yaşanmışlıklar var.

[@mehmetylmaz7346]

Sağolun Bihter hanım .

[@ayseyilmaz0652]

💙🌹💙

[@iFKokunundaKokusu]

Gül Nasıl Kokar? GÜL "AŞK" Kokar.
Sizde bize "AŞK" Nasıl kokar derseniz, bizde "GÜL" kokar deriz.
Sorarız; Kokan "AŞĶ" mıdır? "GÜL" müdür?
Cevaplarız; "KOKAN" GÜL değil "AŞĶ"tır. Koklanan ise "GÜL"dür. (İF)