Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ-Νίκος Κατηφόρης-Διήγημα-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Λόγος με tempo-Vana Sbarouni

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ-Νίκος Κατηφόρης-Διήγημα-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Λόγος με tempo-Vana Sbarouni
/ @tempo-2933
"Το λεωφορείο έτρεχε με βογγητό στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που έφερνε έξω από την Αθήνα. Οι επιβάτες, στριμωγμένοι, ο ένας κοντά στον άλλο, του κάκου πάσκιζαν να ζεσταθούνε, χουχουλίζοντας τα χέρια τους. Τζάμια δεν υπήρχαν και κάτι σανίδες, καρφωμένες στα παράθυρα, άφηναν να περνάει απ’ τις φιράδες, ξουραφιές ο παγωμένος αγέρας. Ο μουσαμάς από πάνου και το πάτωμα χάμω, ήταν το ίδιο τρύπια και μπάζανε την παγωνιά απ’ όλες τις μεριές. Όλο αυτό το πράμα ήταν ένα κόσκινο, που έτρεχε. Κι όμως αντιπροσώπευε στην κατοχή, την τελευταία λέξη του φασιστικού πολιτισμού. Γιατί κατάφερνε να κινείται δίχως βενζίνα, με κάρβουνα, που έκαιγαν στο «γκαζοζέν», ένα κουτί σιδερένιο, φορτωμένο από πίσω… Αυτό το κουτί ξερόψηνε τους επιβάτες στο τελευταίο κάθισμα τόσο κανονικά, που οι δυστυχισμένοι άνθρωποι ζηλεύανε κείνους, που πάγωναν μπροστά τους.
Ξάφνου το σαράβαλο έστριψε αριστερά, ύστερα πάλι δεξιά και τέλος σταμάτησε. Μια φοβερή βλαστήμια ξέφυγε απ’ το στόμα του σοφέρ. Και τον είδανε να σκύβει απ’ το παράθυρο.
- Τράβ’ από κει μωρέ, μη σε κόψω…
Ήταν ένα παιδάκι ξυπόλυτο, κουρελιασμένο, στη μέση του δρόμου, που χόρευε σηκώνοντας και τα δυο του χεράκια, στέκοντας πότε στο ένα, πότε στο άλλο πόδι… Όχι μόνο δε φοβήθηκε τ’ αυτοκίνητο, που έτρεχε κατά πάνω του, μα ίσα ίσα πήγαινε να του φράξει το δρόμο… Και τώρα που κατάφερε να το σταματήσει, χύμηξε σαν αστραπή και κόλλησε στην πόρτα, μπροστά..."
Αν σας άρεσε το βίντεο μην ξεχάσετε να κάνετε ΕΓΓΡΑΦΗ και LIKE / @tempo-2933 . Ευχαριστώ.
#λογοτεχνία #logotexnia #áudiobook
vanasbarouni.b...
logotexnikespe...
/ smparoune

[@user-hz2qx8xe4o]

: Συγκινητικότατο .

[@user-il1hx8po2j]

Τελειο !..η φωνη σας ιδανικη.

[@tempo-2933]

Σας ευχαριστω🌹

[@user-nu8zs7yv7u]

Πόσο κρίμα,τι είχε τραβήξει ο κόσμος τότε για πρέπει να είναι αληθινή ..πικρη ιστορία.ομορφη η αφήγηση σας .

[@tempo-2933]

Σας ευχαριστω🌹

[@teoniteoni8021]

Βαθυστόχαστο διήγημα. Με τροφή για πολύ σκέψη

[@sofiagrigoropoulou]

Εξαιρετικό βιβλίο ευχαριστώ πολύ

[@tempo-2933]

Ευχαριστώ🙏💕

[@teoniteoni8021]

Άγρια ζωή

[@user-zd4wb5kn6b]

Αυτό το μυθιστόρημα με συγκίνησε, αλλά και κάτι περισσότερο. Με ΕΞΟΡΓΙΣΕ.
Γιατί ποιός νορμάλ άνθρωπος θα άφηνε ένα παιδάκι ολομόναχο, όταν έχει ζήσει μαζί του ένα μεγάλο διάστημα κι όπως λέει το είχε αγαπήσει σε σημείο που να σκέφτεται να του αφήσει κι όλα του τα υπάρχοντα. Το αφήνει λοιπόν στην Αθήνα να κάνει τι, να περιέλθει πάλι στην ίδια κατάσταση που ήταν όταν το βρήκε, και στο βουνό γιατί ανέβηκε για να να "σώσει" την πατρίδα..... που αν δεν έκαναν την αποκοτιά οι Γερμανοί να εισβάλλουν στην Ρωσία - όπου εκεί αποδεκατίστηκαν - φαντάζονται οι αντάρτες ότι θα κατάφερναν το παραμικρό;;;
Ο αγώνας των ανταρτών μου θυμίζει το τσίμπημα κουνουπιού σε ελέφαντα.

[@tempo-2933]

Κατά τη γνώμη μου καμμιά αντίσταση απέναντι σε κατακτητές και κανένας αγώνας για την ελευθερία, δεν είναι..."τσίμπημα κουνουπιού σε ελέφαντα.." ευχαριστώ🙏💕

[@user-zd4wb5kn6b]

​@@tempo-2933όχι όμως να παίρνεις στο λαιμό σου ολόκληρα χωριά με 500 και 600 κατοίκους (βλέπε Καλάβρυτα, Δίστομο κ.α) επειδή σκότωσες σε ενέδρα τρείς Γερμανούς ή ανατίναξες ένα φορτηγό με πολεμικό υλικό. Ελπίζω να μην χρειαστεί να υποστηρίξετε τα λεγόμενά σας όταν θα χάνονται δικοί σας άνθρωποι, γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει πώς τα φέρνει η ζωή.....