Bij mij is het deze week precies een jaar geleden dat ik de diagnose Alzheimer kreeg op m’n 56ste verjaardag, erg jong dus. Eén ding weet ik zeker, zo ver als de voorbeelden die we de afgelopen weken hebben kunnen zien ga ik het niet laten komen. Dat ga ik niemand aan doen. Mezelf niet en mijn gezin ook niet, ik píeker er niet over. Lotgenoten kan ik alleen maar aanraden om zsm een levenstestament te laten opmaken met wat je wel en niet wil zolang je nog helder bent. Daarna is het te laat en ben je veroordeeld tot een mensonwaardig bestaan, uiteindelijk wegkwijnend in een verzorgingstehuis.
De titel zegt nog te weinig over de inhoud van de video. Taal is gewoon ontoereikend. Ik heb de video op 13:34 even gepauzeerd. Dat wat ik net gezien heb is echt heel erg mooi. En dat is nog zacht uitgedrukt.
Ik voel me ongemakkelijk dat bij 4.15 de interviewster geen ruimte geeft voor de emotie van mevrouw en zichtbaar bewust gauw van onderwerp veranderd. En op het eind concludeert dat het geen tranen van verdriet zijn, mevrouw kan niet anders dan beamen terwijl het verdriet er gewoon van af straalt bij mevrouw op dat moment. Interviewster heeft blijkbaar veel moeite met verdriet terwijl dat aspect juist zo belangrijk is om te belichten.
Sterkte en kracht voor iedereen in deze situatie. ❤️
Bij mij is het deze week precies een jaar geleden dat ik de diagnose Alzheimer kreeg op m’n 56ste verjaardag, erg jong dus. Eén ding weet ik zeker, zo ver als de voorbeelden die we de afgelopen weken hebben kunnen zien ga ik het niet laten komen. Dat ga ik niemand aan doen. Mezelf niet en mijn gezin ook niet, ik píeker er niet over. Lotgenoten kan ik alleen maar aanraden om zsm een levenstestament te laten opmaken met wat je wel en niet wil zolang je nog helder bent. Daarna is het te laat en ben je veroordeeld tot een mensonwaardig bestaan, uiteindelijk wegkwijnend in een verzorgingstehuis.
Wat ontzettend heftig en wat enorm schrikken lijkt me dat. Ik wens je ontzettend veel sterkte.
De titel zegt nog te weinig over de inhoud van de video. Taal is gewoon ontoereikend. Ik heb de video op 13:34 even gepauzeerd. Dat wat ik net gezien heb is echt heel erg mooi. En dat is nog zacht uitgedrukt.
Ik voel me ongemakkelijk dat bij 4.15 de interviewster geen ruimte geeft voor de emotie van mevrouw en zichtbaar bewust gauw van onderwerp veranderd. En op het eind concludeert dat het geen tranen van verdriet zijn, mevrouw kan niet anders dan beamen terwijl het verdriet er gewoon van af straalt bij mevrouw op dat moment. Interviewster heeft blijkbaar veel moeite met verdriet terwijl dat aspect juist zo belangrijk is om te belichten.
Sterkte Alle maal
Die Deze vreselijke ziekte hebben gr len.
cute...
Wat is er "cute" aan dementie???