Tu nie o to chodzi. Trzeba się cieszyć jeśli jest z czego i nie udowadniać, że można cieszyć się z niczego. Jak wypali się pragnienie cieszenia się z czegoś zostanie tylko radość. Tego nie można przyspieszyć
absolutnie przyjmuję twierdzenie o tym w jakim stanie psychosomatycznym się znajdujemy: "to jest tragedia". To odpowiada za rzeczywistość, stan rzeczywistości. przeraża mnie stan obecnego klimatu. czy mógłby pan powiedzieć coś na ten temat ? dziękuję
W ogóle w Europie panowała tendencja do przypisywania filozoficznego "izmu" wszelkim tradycjom duchowym czy religijnym. Nie ma czegoś takiego jak taoizm czy buddyzm, są co najwyżej "drogi Tao" czy "drogi Buddy". One nie próbują rozumowo opisać rzeczywistości, tylko wskazać "właściwą" drogę duchową. Podobnie w pewnym sensie błędne jest nazywanie religii żydowskiej "judaizmem", bo to nie jest opisowy system filozoficzny, tylko religia mająca prowadzić do pewnego celu.
Widzę to zbieżnie. Zastanawia mnie; czy żyjemy w pułapce bo jest wokoło nas, czy dlatego że niema z niej ucieczki. Może ma nie być z niej ucieczki. Równowaga wtedy, wydaje się najbliższa; do tego co tu i teraz. Polecam film "Peaceful Warrior" z 2006, ewentualnie książkę. Dziękuję i pozdrawiam.
Kolego . Jestem z KARMA KAGJU. I opowiadasz o tym błędnie.😂 W naszej szkole. Cały czas chodzi oto by być przytomnym. Po śmierci ciała też. Więc staram się być tu i teraz . Co nie jest łatwe😊. Pozdrawiam.
Jeżeli człowiek zadaje pytania, chyli czoła przed innymi pytającymi, nawet tymi błądzącymi. Człowiek który definiuje się jako status i wytyka błędy. Nie jest człowiekiem który szuka. Proszę, zapisz to co Ci napisałem. Z pokorą weź na kolejną lekcję do KARMA KAGJU i zastanów się nad tym. Potem wróć do nas, i napisz co z tego zrozumiałeś.
No właśnie tak to wygląda jak za nauczanie zabierają się ludzie bez odpowiedniego wykształcenia. Ludzie spędzają po 13 lat na treningu i edukacji, tak edukacji, zanim zabiorą się za nauczanie innych. Zen nie jest oddzielony od Buddyzmu. Ten pogląd istnieje na Zachodzie.
Filozofia niema szkoły oprócz życia. Filozofię tworzą "chłopscy filozofowie", którzy z potrzeby poznania; mogą szukać poglądów innych "chłopskich filozofów". W tym może pomóc jako źródło; edukacja. Edukacja natomiast; nie jest w stanie stworzyć filozofa. Chciałbym zwrócić uwagę że, przedstawianie słuchającym pewnych przemyśleń, nie jest nauką. Jest tylko; zaznajamianiem z materiałem. To czy ktoś ma umysł podatny, by drążyć skałę; weryfikuje życie. Żeby nauczać profesjonalnie trzeba mieć odpowiednie wykształcenie, bo trzeba być zaznajomionym z materiałem, który będzie wykładany. Jednak na życie; żadna szkoła niema monopolu.
@@krystianciborek6154 to znaczy że muszę koniecznie podążać jego ścieżka? :) (mogę też być bardzo młody i dopiero zaczynać wgryzać się w nauki Pana Alexandra). Niemniej dziękuje że zechciałeś poświecić swój czas na ten komentarz 🙇
Nie można zadać pytania dlaczego i po co dopóki nie doświadczymy istnienia.Nie znaczy to,że pytanie dlaczego i po co jest błędne ale zawiera warunek doświadcz a potem pytaj.
Sens przekazu jest taki, że zadawanie pewnych pytań jest zbędne, gdyż niema na nie odpowiedzi. Celem tego zrozumienia jest uzyskanie wewnętrznego spokoju. Aby żyć; tu i teraz, a nie biec pod górę.
@@starepiernikowe zgadzam się,że pełne zrozumienie to spokój czyli brak lęku. Z doświadczenia wiem,że pytania kiedyś się kończą. Nie neguję ich wartości. W pytaniu bowiem jest zawarta odpowiedź o ile jest postawione logicznie. Kim jest więc ten ,który postrzega,przetwarza i reaguje? Twierdzę,że jest i jest wieczny. Zmienia się tylko treść i okoliczności.
@@irena1739 "pełne zrozumienie" tj. świadomość że nie można posiadać pełnego zrozumienia, co w efekcie daje spokój. Oczywiście pomijam że nikt nie jest święty; co jesteśmy w stanie pojąć, a wdrożyć w życie. Mogą to być; dwie zupełnie różne rzeczy. Zazwyczaj są. "Pytania kiedyś się kończą" - wydaje mi się, że rozumiem, co chce Pani przez to powiedzieć. I mimo wszystko nasuwa mi się pytanie; czy pytania kiedykolwiek powinny się kończyć? Wydaje mi się, że nie. Bez negowania, zadawania pytań, bez szukania równowagi; kreacji z chaosu. Jesteśmy narażeni na nadmiar chaosu; płynie on w różnych formach i z wielu stron, ma wiele płaszczyzn. Może być zewnętrzny ale również i wewnętrzny. Z nas, w nas samych. Potencjalność by kreować; zamieniona w destrukcję. W momencie kiedy mówię "już wiem", zaczynam tak na prawdę mieć problem. To o czym Pani pisze, jeżeli dobrze rozumię; jest równowagą. Równowagi nie da się osiągnąć i trwać w niej w nieskończoność. Płynie ona z różnych mechanizmów, których musimy umiejętnie używać. Człowiek w równowadze może starać się żyć "tu i teraz". Nie wydaje mi się że jesteśmy do tego skonstruowani, natomiast ten stan jest możliwy i możemy w nim przebywać. Nie wydaje mi się żeby była potrzebna do tego specjalna substancja, medytacja czy inne. Wydaje mi się że wynika to z naszej świadomości i kontroli i szufladkowania myśli. Im więcej szuflad zamkniętych a szybciej otwieramy te nam potrzebne. Tym bardziej jesteśmy "tu i teraz".
@@starepiernikowe Myślę,że nie ważna droga ale świadomość. Metody są różne. Spokój płynie ze zrozumienia a ono daje akceptację na wszystko co się wydarzyło i wydarzy. Bycie ,,tu i teraz" to kreacja naszej mocy. Z chaosu do bytu i z bytu do niebytu. Tak rozumiem moc tworzenia w oparciu o teraźniejszość. Bycie świadomym swojej mocy to bycie ,,u studni" , która jest zawsze pełna. Poza czasem i przestrzenią. Wyjście poza ,,ja". Doświadczanie ,,My" ze wszystkim i we wszystkim.
Raj to jak na razie tylko hipoteza religijna. Buddyzm nie zajmuje się hipotezami i tym czego nie wie. Zwariowałbyś od braku polaryzacji bodźców, albo z nudy..@@leszeksobczynski8343
🧘 Dziękuję 🙏♥️🤗
Dzięki wielkie.
🖐🙂Ciekawe spostrzeżenia. 👍
😊to prawda nigdy nic sie nie narodzilo i nigdy nic nie umiera.
amen
🎉😮
przeżywajmy tu i teraz, adorujmy tę prawdziwą rzeczywistość, ale myślmy też skąd i dokąd
Skąd dokąd to nie jest już teraz.
ja do raju...na spotkanie z bliskimi
prof. Agnieszka Kozyra z Japonistyki Warszawskiej napisała książkę pt. Filozofia Zen.
W tego typu książkach mistrzem był prof. Daisetz Teitaro Suzuki.
😮
życiem można się cieszyć jak jest z czego
To każdy głupi potrafi. Cieszyć się z niczego, medytować bez osiągania, poświęcać bez celu - to są prawdziwe nauki.
Tu nie o to chodzi. Trzeba się cieszyć jeśli jest z czego i nie udowadniać, że można cieszyć się z niczego. Jak wypali się pragnienie cieszenia się z czegoś zostanie tylko radość. Tego nie można przyspieszyć
😮😮😮
absolutnie przyjmuję twierdzenie o tym w jakim stanie psychosomatycznym się znajdujemy: "to jest tragedia". To odpowiada za rzeczywistość, stan rzeczywistości. przeraża mnie stan obecnego klimatu. czy mógłby pan powiedzieć coś na ten temat ? dziękuję
32:54 "I na końcu ani jedno, ani drugie" - na końcu i tak jest wszystko jedno?
tragizm polega na tym że cud rzeczywistości jest tragiczny
E tam
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia
w chrześcijaństwie mamy też perspektywę tej lepszej rzeczywistości gdzie "wilk i łania leżą obok siebie w zgodzie a dziecko się z nimi bawi"
Pytanie samo w sobie zawiera już odpowiedź
wystarczy poruszyć temat śmierci , by poznać iluzję ludzką
dobre życie...i co dalej...spotkanie z bliskimi w niebie...nie?
Dobre życie to nieustanny rozwój i metamorfozy o jakich nie śnili nawet filozofowie :)
W ogóle w Europie panowała tendencja do przypisywania filozoficznego "izmu" wszelkim tradycjom duchowym czy religijnym.
Nie ma czegoś takiego jak taoizm czy buddyzm, są co najwyżej "drogi Tao" czy "drogi Buddy". One nie próbują rozumowo opisać rzeczywistości, tylko wskazać "właściwą" drogę duchową.
Podobnie w pewnym sensie błędne jest nazywanie religii żydowskiej "judaizmem", bo to nie jest opisowy system filozoficzny, tylko religia mająca prowadzić do pewnego celu.
Widzę to zbieżnie.
Zastanawia mnie; czy żyjemy w pułapce bo jest wokoło nas, czy dlatego że niema z niej ucieczki.
Może ma nie być z niej ucieczki.
Równowaga wtedy, wydaje się najbliższa; do tego co tu i teraz.
Polecam film "Peaceful Warrior" z 2006, ewentualnie książkę.
Dziękuję i pozdrawiam.
Kolego .
Jestem z KARMA KAGJU.
I opowiadasz o tym błędnie.😂
W naszej szkole.
Cały czas chodzi oto by być przytomnym.
Po śmierci ciała też.
Więc staram się być tu i teraz .
Co nie jest łatwe😊.
Pozdrawiam.
Jeżeli człowiek zadaje pytania, chyli czoła przed innymi pytającymi, nawet tymi błądzącymi.
Człowiek który definiuje się jako status i wytyka błędy.
Nie jest człowiekiem który szuka.
Proszę, zapisz to co Ci napisałem.
Z pokorą weź na kolejną lekcję do KARMA KAGJU i zastanów się nad tym.
Potem wróć do nas, i napisz co z tego zrozumiałeś.
No właśnie tak to wygląda jak za nauczanie zabierają się ludzie bez odpowiedniego wykształcenia.
Ludzie spędzają po 13 lat na treningu i edukacji, tak edukacji, zanim zabiorą się za nauczanie innych.
Zen nie jest oddzielony od Buddyzmu. Ten pogląd istnieje na Zachodzie.
Filozofia niema szkoły oprócz życia.
Filozofię tworzą "chłopscy filozofowie", którzy z potrzeby poznania; mogą szukać poglądów innych "chłopskich filozofów".
W tym może pomóc jako źródło; edukacja.
Edukacja natomiast; nie jest w stanie stworzyć filozofa.
Chciałbym zwrócić uwagę że, przedstawianie słuchającym pewnych przemyśleń, nie jest nauką.
Jest tylko; zaznajamianiem z materiałem.
To czy ktoś ma umysł podatny, by drążyć skałę; weryfikuje życie.
Żeby nauczać profesjonalnie trzeba mieć odpowiednie wykształcenie, bo trzeba być zaznajomionym z materiałem, który będzie wykładany.
Jednak na życie; żadna szkoła niema monopolu.
Dziękuje za Twoje nauczanie mistrzu, mam nadziej że kiedyś nasze karmy się skrzyżują 🙇
Pan Alex tłumaczy od lat... nie ma żadnej karmy. A jak chcesz się spotkać,t to wystarczy iść na Jego wykład.
@@krystianciborek6154 to znaczy że muszę koniecznie podążać jego ścieżka? :) (mogę też być bardzo młody i dopiero zaczynać wgryzać się w nauki Pana Alexandra). Niemniej dziękuje że zechciałeś poświecić swój czas na ten komentarz 🙇
@@WonSoeng A kro powiedział, że musisz "podążać ścieżką"? Na pewno nie ja :-) Niemniej pozdrawiam 🙂
Odpowiem tak, na spotkania z tym Panem przychodzą ci, którzy nie zrozumieli jego poprzednich wykładów 🤣
@@_arturjutkowiak_filmjak to będzie rosło wykładniczo, nadejdzie czas że nic nie będą rozumieć :)
Nie można zadać pytania dlaczego i po co dopóki nie doświadczymy istnienia.Nie znaczy to,że pytanie dlaczego i po co jest błędne ale zawiera warunek doświadcz a potem pytaj.
Sens przekazu jest taki, że zadawanie pewnych pytań jest zbędne, gdyż niema na nie odpowiedzi.
Celem tego zrozumienia jest uzyskanie wewnętrznego spokoju.
Aby żyć; tu i teraz, a nie biec pod górę.
@@starepiernikowe zgadzam się,że pełne zrozumienie to spokój czyli brak lęku. Z doświadczenia wiem,że pytania kiedyś się kończą. Nie neguję ich wartości. W pytaniu bowiem jest zawarta odpowiedź o ile jest postawione logicznie. Kim jest więc ten ,który postrzega,przetwarza i reaguje? Twierdzę,że jest i jest wieczny. Zmienia się tylko treść i okoliczności.
@@irena1739 "pełne zrozumienie" tj. świadomość że nie można posiadać pełnego zrozumienia, co w efekcie daje spokój.
Oczywiście pomijam że nikt nie jest święty; co jesteśmy w stanie pojąć, a wdrożyć w życie.
Mogą to być; dwie zupełnie różne rzeczy.
Zazwyczaj są.
"Pytania kiedyś się kończą" - wydaje mi się, że rozumiem, co chce Pani przez to powiedzieć.
I mimo wszystko nasuwa mi się pytanie; czy pytania kiedykolwiek powinny się kończyć?
Wydaje mi się, że nie.
Bez negowania, zadawania pytań, bez szukania równowagi; kreacji z chaosu.
Jesteśmy narażeni na nadmiar chaosu; płynie on w różnych formach i z wielu stron, ma wiele płaszczyzn.
Może być zewnętrzny ale również i wewnętrzny.
Z nas, w nas samych.
Potencjalność by kreować; zamieniona w destrukcję.
W momencie kiedy mówię "już wiem", zaczynam tak na prawdę mieć problem.
To o czym Pani pisze, jeżeli dobrze rozumię; jest równowagą.
Równowagi nie da się osiągnąć i trwać w niej w nieskończoność.
Płynie ona z różnych mechanizmów, których musimy umiejętnie używać.
Człowiek w równowadze może starać się żyć "tu i teraz".
Nie wydaje mi się że jesteśmy do tego skonstruowani, natomiast ten stan jest możliwy i możemy w nim przebywać.
Nie wydaje mi się żeby była potrzebna do tego specjalna substancja, medytacja czy inne.
Wydaje mi się że wynika to z naszej świadomości i kontroli i szufladkowania myśli.
Im więcej szuflad zamkniętych a szybciej otwieramy te nam potrzebne.
Tym bardziej jesteśmy "tu i teraz".
@@starepiernikowe Myślę,że nie ważna droga ale świadomość. Metody są różne. Spokój płynie ze zrozumienia a ono daje akceptację na wszystko co się wydarzyło i wydarzy. Bycie ,,tu i teraz" to kreacja naszej mocy. Z chaosu do bytu i z bytu do niebytu. Tak rozumiem moc tworzenia w oparciu o teraźniejszość. Bycie świadomym swojej mocy to bycie ,,u studni" , która jest zawsze pełna. Poza czasem i przestrzenią. Wyjście poza ,,ja". Doświadczanie ,,My" ze wszystkim i we wszystkim.
@@starepiernikowe W ostateczności nie liczy się co myślimy ale jak się czujemy z tym co myślimy. W moim przypadku odnalazłam spokój.
cud rzeczywistości, ale rzeczywistość bywa koszmarna, brutalna, bolesna.
Gdyby była tylko piękna, słodka i bezbolesna zwariowałbyś..
@@dariuszkowalski3164 nie wiem może by było jak w raju...natomiast napewno bywa koszmarna , brutalna i bolesna
Raj to jak na razie tylko hipoteza religijna. Buddyzm nie zajmuje się hipotezami i tym czego nie wie. Zwariowałbyś od braku polaryzacji bodźców, albo z nudy..@@leszeksobczynski8343
doświadczanie -cytryna i nie-doświadczanie - po co jest ctyryna , cytryna jest kwaśna- tak właśnie powstaje dualizm
Kiedy jest kwaśna znika cytryna. Dualizm jest tylko w umyśle.
A swoją drogą to po co się spotykacie .
Skoro nie macie celu.
Samo spotkanie jest błędne.
A może tak być, że spotykają się żeby próbować odkryć to, co przykryte?
Nikt ci tego nie wytłumaczy jeśli sam nie wiesz
Nic nie jest przykryte - wszystko jest odkryte
Aj ! Czy to możliwe że zen jest tylko zenem ?!