Kalabalığın içindeki yalnızlara bir video
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 21 มิ.ย. 2024
- Sanki bu kadar zor olmak zorunda da değil hayat. Sanki birilerine sırtımızı yaslayabilmeliymişiz gibi geliyor bana artık... Sanki her şeyi fazla fazla kontrol etmek ve kırılmaktan korkmak yaşama ihtimalimizin olduğu hikayeleri kaçırmamıza neden oluyor.
#psikoloji, #farkındalık, #motivasyon, #motivation
![[LIVE] : ONE ลุมพินี 68 | คู่เอก "พระจันทร์ฉาย vs โจนาธาน"](http://i.ytimg.com/vi/F3IM3w-XchI/mqdefault.jpg)
Yalnız olmaya degilde o kadar kabalık içerisiinde yalnız hissetmeme sebep olan insanlara kırgınım yani en yakınlarıma:/
Aynısı durum bende de var ve ben kendimi dağılmış hissediyorum artık
+11
@@zorbik9833 bu hale gelmemizin nedeni başkaları için yaşıyor olmamız, eğer umursamaz olmayı başarır ve özümüzü kesfedersek her şey bambaşka olacak, ne yapacak olursak kendimiz için yapmalıyız, herkesten önce kendimizi sevmeliyiz, kimse bize inanmıyor olsa bile biz kenidimize inanmalı ve kendimizden emin bir şekilde hareket etmeliyiz..
bizim tek bir hayatımız var onu da başkalarının ne dediğini düşünerek yaşamamalıyız son olarak geçmişi düşünüp pişmanlık yaşamayı veya geleceği düşünüp kaygılanmayı bırakmalıyız çünkü bu bizi sadece depresyona sokmaktan başka hiç bir işe yaramaz
Anda kalmayı öğrenmeliyiz :))
Merhaba hayatta ne yapmak istediğini bilmeyenlerle ilgili video istiyoruzzz❤
Evett
hayatta ne yapmak istediğini en iyi sen bilebilirsin. Bence bu konularda video aramak insanı çok yoruyo ve zaman kaybettiriyo. Gönlünü eline al da bi sor, neyi seviyor, neye heyecanlanıyor. bak bakalım gözünün içine neye parlıyor😊😊🌸
Işte bu
15 yaşımda bu videonu izlemek zorunluluğunda değildim.
Bizi bu yaşımızda bunları izleme noktasına getiren insanları asla affetmeyeceğim
tam da bu duyguları yaşayacağın bir yaş
22 yaşındayım ve geriye dönüp baktigimda birçok arkadasimin aksine bende dost kazigi yemedim bende hic aldatilmadim. Sırf yanlış insanlari sever, gereginden fazla deger veririm ve hak ettiğim değerin karşılığını alamam diye insanlara karsi cok seçici ve cekingen davrandım. Bircok kadinin aksine 21 yasina kadar hic sevgilim olmadı mesela ve bunun gibi birçok örnek verebilirim. Üniversite hayatim dolu dolu geçer ve bir sürü insanla tanisirim bir suru arkadasim olur diye düşünürken bu da öyle olmadı. Yurtta kalmanin avantaji olarak benim için fazla olacak sayida insanla tanistim ama aynı şehval abla gibi her zaman mesafeli ve duvarli olduğum icin yurtta tanıştığım arkadaslarimin hicbiriyle arkadasligim devam etmiyor. Hayatimin şu döneminde kendimi eski kendimle kiyaslayacak olursam üniversitenin bir artısı olarak daha kolay iletisim kurabiliyorum ama güven mevzusu bambaşka bir sey kimseye güvenemiyorum ailem de dahil ve bunu nasil aşıcaz bilmiyorum. Olmasi gereken belki de budur diye düşünüyorum zaman zaman ama bazen de yasamayi ciddiye almiyormusum gibi hissediyorum. Sonucta yasam denen sey de mutluluk, huzur, aşk, sevgi oldugu gibi kötü duygular da var ve bu duygular olmadan gelisemeyecegimi de biliyorum. Ama uygulama kismi o kadar da kolay degil ne yazık ki. Güven duygumuzu nasil gelistirebiliriz, insanlara nasil guvenebiliriz bunu birlikte öğrenebiliriz bence şehval abla lütfen bu konu üzerine video cekmeye devam et🩷🩷
Katılıyorum size tamamen ben çok sosyalim hem danal hem real her ortamda kendimi sevdireniliyorum arkadaslarimin ailelerine bile ama yakın olduğum kimse yok yakın olduğumu saydıklarım var
Benim gibi olan insanlar olduğu için kendimi yalnız hissetmiyorum😊
Kendimi anlatmak için sorlanırsam açıp bu yazdıklarını okutucam çünkü o kadar aynı ki o kadar aynı ki
Kırılan cam kesinleşir ve ufacık iyi niyetle bile dokunulsa keser acıtır ve bunu aşamadım
💔♾️
"kırılmaktan o kadar korkuyormuşum ki etraftaki her şeyi kırarak benim kırıklarımı daha görünmez bi hale getiriyormuşum... "
🥲
Seni cok iyi anlıyorum Sehval cunku bir süre once bir yillik cok iyi giden arkadas grubumdan ciktim. Ve artik soyle bir kafam var kimseyi yakinima almyacagim, kimseye su konularda bahsetmeyecegim cunku daha once bahsettim ve kirildim. Artik o kirilmadan korkmak degil de o duruma dusmekten korkma var bende. Yeni bir arkadasim oldu ve kizda hic kotu bir kisi olma tipi yok, bunu söyleyen kisi cok tecrubeli ve güvendigim birisi, bulusmaya gelemediginde açıklıyor ve ben buna inanirken suphe duyuyorum yani davranışlarini suzgecten suzup cok dusunuyorum cunku daha once dusunmedim ve yara aldim.
Ben bu zihniyete benimsemeye baslamisken bu videonu izlemem benim icin bir isaret. Sana cok teşekkür ederim. Tecrübeni bizimle paylaştığın ve bize yardim ettigim icin sana minnettarım. Iyi ki varsin. Ve lütfen dogum gününun tarihini bizimle paylasabilir misin, kutlamak isterim.❤❤
Ördüğüm duvarın o kadar çok gerisindeyim ki umudumu kaybediyorum. Kendime yabancılaşıyorum ve en acı yanı da kendimi unutuyorum. Senin de dediğin gibi yalniz hissediyorum. Bu evrende bir başıma yaşıyormuşum gibi. Ama inanıyorum bu duvarı aşabilirim. Şuan bu inancın varlığını sen gösterdin.İyiki varsın...
20 yaşıma yeni yeni girmiş bir genç kız olarak söylediklerin o kadar anlamlıydı ki ablammışsın gibi hisettim video boyunca aynı şeyleri yaşıyorum tam olarak ve hala deneyimleme aşamasındayım çok kolay arkadaş edinirim istisnasız gittiğim her ortamda ama kimseyi kalbime tam anlamıyla alamam hep bir ama vardır bir şüphe vardır gerçekten anlattıklarının çoğu o kadar bendiki bir şeyleri farketmemi sağladın acaba diyorum ki bu kadar mükemmel olmaya neden çalısıyoruz mükemmellik sadece Allah'ıma mahsusken :) bir nevi mükemmelliyetçiliklede bağlantılı çünkü hep bir koruma hep en iyisi olma ve başımıza asla kötü bir şeyin gelmemesini sağlıyoruz oysaki kötü diye adlandırdığımız her şey bize tecrübe olarak dönüyor ve hayatta olduğumuzu hissettiriyor sanki belki bunun hakkındada video gelir fikir olur senin içinde keyifli bir videoydu önce Rabbime teşekkür ederim seni karşıma çıkardığı için sonrada sana teşekkür ederim böyle videoları çekmeye devam et çünkü abla tavsiyesi gibi oluyor ve bu paha biçilemez birinin tecrübe ettiği şeyleri yaşca küçükken öğrenmek çok güzel bir şey..💗
Kendimi tanımdan ölmek istemiyorum..
Seni bizim için Allahın gönderdiğine çok inanıyorum. Ne zaman bir konu hakkında düşünsem hep o konu hakkında ya reels atıyorsun, ya bi mesaj ya da bi video paylaşıyorsun. 19 yaşımda bu aydınlanmanı yaşamam çok iyi oldu, çok rahat iletişim kurarım, çok insanla konuşurum, arkadaş olurum ama en küçük bi şeylerini gördüğümde uzaklaşırım, çok kalp kırıcı konuşurum asla kalbimdekileri söylemem. Şimdi nedenini anladım. Artık her ilişkimde ister dostluk isterse de başka ilişkilerimde tam güvenmeye çalışıcam, eğer bi şey olucaksa zaten olur, önüne geçemem. Her şey için teşekkürler, sadece harikasın, yoluma ve yolumuza işık tutuyorsun❤
50 yaşındayım. 6 yaşında babamı kaybettim
Ben de kimseye güvenmem hatta ilk başta anlattığımız o kişi benim. Hayatıma çok az insan alırım. Ama bu haldeyken bile bu yaşıma kadar arkadaş kazığı , akraba kazığı yediğim oldu. Bence Allah Sehvali korumuş ki bu yaşına böyle insanlar denk gelmemiş. Emin ol ne kadar duvar orsen de kazık yine gelebiliyor😢 Bu kaziklardan sonra daha yüksek duvarlar örüyorsun daha da yalnizlasiyorsun. Dilerim Allahdan hep iyi insanlar çıksın karşına ❤
Sizin de karşınıza iyi insanlar çıksın 🙏🏻
Umarım güzel insanlar çıkar karşınıza🤍
@@kida. Çok teşekkür ederim 😊 Bu en güzel duadır. Allah sizin de karşınıza hep iyi insanları cikartsin ❤️
@@DilaraPeker-jy6sw Çok teşekkür ederim 😊 İnşallah sizin de karşınıza hep iyi insanlar çıkar. Allah sizi ve sevdiklerinizi kötulerden korusun 🌸
@@Beyefendi008 Çok üzgünüm ama hep bu tip insanlarla karşılaşacaksınız maalesef. Yaşınız ilerledikçe anlıyorsunuz ki hayatta tek aile önemli. Arkadaşlıklar onun sende menfaati varsa ilerliyor . Yoksa artık kimse kimseyi takmıyor. Ben kendimi şoyle avutuyorum. Birbirimize ihtiyacımız vardı, bir süre ilerledik ama artık ihtiyacımız kalmadı ve yollarımız ayrıldı. 🥹
Çocuklukta çevremdeki insanların beni tanımladığı gibi biri olmadığımı büyürken hayatı keşfederek öğrendim. Ben de yaklaşık 2 ay sonra 27 olacağım ve şuan farklı açılardanda olsa kendimizin bir çok gerçeğiyle karşılaşıp farkına vardığımız bir zamandayız. 26 yaşa veda ederken bu bize yeni bir ders olsun Şehval..
Ben herkesi hayatıma alıp güveniyorum sonra istisnasız herkesten zarar görüyorum. Duvarsızım ben de … Ben en sevdiğim kişilerden bile kendimi koruyamıyorum. Şuan senin gibi olmam gerektiğini farkettim 27 yaşındayım
Belki de aslında kırılmaktan değil de tekrardan eskiye dönmekten, toparlanamamaktan korkuyorsundur. İnan bana seni o kadar iyi anlıyorum ki, sanki ben konusuyormusum gibi hissettirdi bu video bana.
Babanı kaybetmenin sendeki etkisidir belki de bu anlattiklarin. Demek istediğim, sevdiğin birini toprak alınca bazı şeyler kolay asilmiyor. Kim olursan ol, kaç yıl geçerse geçsin insanın kendisinin bile fark edemediği bazı davranışlara bir ölüm neden olmus olabiliyor. Bazı yaslar asilamayabiliyor. Aşmışsın gibi geliyor bazen ama aslında o kaybin getirdigi yas bitmiyor ve hayatina yayilip seni donusturuyor, sekillendiriyor. Bizse kayboldugunu dusunuyoruz sadece..Ve o insan öldüğünde yaşadığın tüm o hisler; hep yanında olacağına inandigin birinin seni bırakıp gitmesinin getirdiği kalp kırıklıkları, güvensizlik ve tüm hisler oluşturuyor karakterimizin bazi taslarini.
Güvensizlik duygusu illa yaşayan bir insandan ihanete uğramayı gerektirmiyor bence. Hayatında hep yanında gördüğün, onsuz hayatı hiç deneyimlemedigin kadar yakının olan birinin; seni onsuz bir hayata alışmaya mecbur bırakması da içimizdeki çocuğa ihanet gibi gelebilir. Ya da geride bırakılmıslik duygusu.. cunku cocuktun, çocuktuk, sevdiğini kaybeden her insan yaşı kaç olursa olsun çocuktur. Dediğim gibi bu tarz bir durumda da güvensizlik duygusun kendini ağır bir şekilde hissettirebilecegini dusunuyorum.
Ve bir daha aynı şeyleri yasamamak, ayni boşluğa düşmemek, o zor günlere dönmemek için kalbimize yeni bir insan daha almak istemeyebiliriz. Hayatımıza alabiliriz elbet tıpkı senin yaptığın gibi, ama o insanları kalbimizin duvarlarından geçirmek istemeyiz. Cunku giderlerse, ölürlerse tekrardan aynı şeyleri yasayacakmisiz gibi gelir. Varlıklarının bizi kırmasından değil de yokluklarinin bizi yipratmasindan korkuyoruzdur belki de..
Bu yuzden birine tam anlamıyla bağlanmak, güvenmek, sırtını yaslamak zor geliyor. Cunku birine sırtını yaslarsan o gittiğinde o yöne devrilirsin, bu basit bir fizik kuralı. Yani devrilmen, yıkılman çok normal. Yıkılmak değil de tekrardan ayağa kalkacak gücü bulmak korkutuyor insanı zaten. Hele de tek başına ayağa kalkmak zorunda kalmak artık çok yorucu geliyor. Bi kez daha dusersen ayağa kalkamayacakmissin gibi hissediyorsun. Bu yuzden birine sırtını vermektense, tüm yüklerinin sırtına kambur olmasini kabullenmek daha cazip geliyor..
Bir de bu açıdan bak derim kendine. Kırılmaktan korkmak değil de kaybetmekten korkmaktır belki de karakterini oluşturan neden. Toparlanamamaktan korkmaktır belki. Belki gecmise dönmekten korkmaktir.. Bu yuzden de gittiklerinde daha az acı çekebilmek için bağlarını zayıf tutuyorsundur belki de..
Ve son olarak eklemek istediğim şey şu ki, bunların hepsi kendi düşüncelerim. Kendimden, kendi tecrubelerimden, duygularimdan, hislerimden yola çıkarak söylediğim şeyler. Belki de senin için çok daha farklıdır her şey. Bir psikolog ya da bu alanda uzman biri değilim netice de. Tek bildiğim ortak acıların dili benzerdir. Nerde görse tanır birbirini. Kim olursan da ol ister alanında en iyi psikolog ol bazı seyleri sende asamazsin, anlamlandiramazsin. Sonucta bir kayip vermis insansin sende. Bense sadece belki yolunu aydınlatır diye yazmak istedim. Cunku insanlara guvenememekten yorulmak nedir bilirim ve anlaşılmak her insana bir ışık olur. Umarım aydinliginda bi isik da ben olmusumdur. Son olarak da duvarların olmasın, duvarlarinin yaninda kapilarin olsun. Herkesi kapı dışarı etme. Secici ol, içeri girmeyi hak eden insanları o kapıdan içeri al. Hak etmeyenler yine dışarıda kalsin, o duvarların içine girmesin. Ama içeri girmeyi hak eden bir insanı da disarda bekletme. Cunku yasanilacak güzel şeyler varken; ölümü düşünüp, yaşanabilecek kötü ihtimalleri degerlendirip kalbimize buza çevirmek için hayat çok kısa..
O kadar içimdeki bi yere dokundu ki tam gereken zamanda gereken şeyleri duydum resmen. Teşekkürler
Aynı günde doğmuşuz 🎉❤. Ben de o guven konusunda sizinle cok zıttim. Kolay tanışır ve kolay güvenirdim ta ki cok sevdiğim, çok başka bir yere koyduğum birinden hic beklemedigim bir darbe alana kadar. Ondan sonra hiçbir sey eskisi gibi olmuyor olmadi olmayacak da. Olsun her seye bin şükür. Hicbir sey nedensiz değil olmasi gerektigi için oluyor her şey.
Simdiden mutlu huzurlu yaşlarınız olsun❤
Üzülmekten köpek gibi korktuğum ama sonucunda kalp kırıklarıyla baş başa kaldığım acı çektiğim bir anda bu videoya denk gelmek iyi geldi. Seni seviyorum Şehval terapilerimizde de videolarında da bana çok iyi geldin. Beni yalnız hissettirmediğin için teşekkür ederim iyi ki varsın ❤
"Bazı şeyleri terk etmek için gün yüzüne çıkartıp son kez görmek lazım" kaldı ki yüzleşmediğimiz ne varsa bizimle kalır....
Uzun uzun yazmaya mecalim yok ama 23 yaşındayım maalesef ağlayarak dinledim çünkü bu benim. Ve kendimle yüzleşmek çok zoruma gitti...
Bu bende de oluyor, koruma duygusu var ve evet tamamen kendimi açamıyorum hep bir sınırım var. Temkinliyim, bu dışardan bazen " duygusuz, umursamaz" olarak algılansa da öyle değilim, kendimi tanıyorum. Verdiğim değerin karşılığında üzülüyorsam tamamen yok sayıyor ve hiç tanımamış gibi davranıyorum. Video boyunca beni anlatmışsınız gibi 😢
videolar nasıl yaşadıklarımla paralel geliyo anlamıyorum ama bu durum beni sevindirmiyorda da değil. 🥰kalabalıkların içinde yalnız olmayı hep düşünürdüm aileme bile tam anlamıyla güvenmediğimi hissettiğimde duvara fena toslamıştım. insanlara fazla güvenmeme duygusu aynı zamanda onlara karşı duyduğum sevginin de hep ölçülü olmasını gerektirdi ve şimdi de kimseyi tam anlamıyla sevemediğimi hissediyorum.
Seni bir videondan tanıdım. Defalarca izledim dediğini anlamak için. Anlamadığım bir enerji uyumumuz var.
Çok sosyal, girdiği ortamda dikkat çeken enerjisiyle herkese bir şeyler veren biriydim. Yakın çevrem de her gün 10-15 haftalık en az 40-50 insan görüşür, tanışırdım. Gönüllülük faaliyetlerine katılır, öğrendiklerimi anlatırdım. Bu videoda dediğine benzer ‘kara kutu’ gibi olduğumu yakın biri söylemişti. Kötü olduğum bir süre yaptıklarımı bırakıp tıkanma dönemine girdim. Çoğu insan gitti. Belki yüzlerce insanla konuşan biri hep iyi olmak baskısından kurtulmuştu. Kötü biri olarak suçlanmak ailem gibi bir günde terk edilmemin sevki belkide hiç içimdeki çocuğa dönenmemek başkalarının bakışına uyan su olmamdı. Çünkü duvarın ötesindeki Öz’e yolculuğum değil dışa giderdim. Ancak alamadıkça, içimi duymadıkça alma verme dengesinin bozukluğu hayatımı altı üstüne getirdi. Bu nasıl geçer bilemiyorum. Bir insan bir olay yaşamasına gerek yok bazen öyle hisler ruhunu kaplar ki. Bazen en zordan hiç ders almadan çıkar insan.
Sağlıklı olsun, olmasın dünya geçici ve biz bağımsız ruhlarız. O duvarlar arkasında bize güvenen Rabbimizin sınavlarını tek vermeye çalışıyoruz. Aslında çok hassasiyetten belki çok acı çekmekten böyle tedirgin oluyor insan. En umursamaz dedikleri kara kutu ben hassasiyetini gizlemekten kaçamamıştı:) Çok olan duygulara kapılma korkumuzu bir gün yenmek ümidiyle canım ablam.
Geçmişten aklına gelen o anlar aslında içindeki Öz’ün sana yol ve kendini göstermesi. Geç değil tam zamanıymış fark etmenin. Acı duysanda çok cesaretlisin içine daldın tebrik ediyorum Rabbim kolaylaştırsın :)
Özüne dönme konusunda benimde sorunlarım var bunun için ne gibi eylemler,faaliyetler uyguluyorsunuz ?
Nasıl o kadar sosyal olabiliyorsunuz ?ben çok cekiniyorum😢 umarım amacınıza ulaşırsınız öze dönmek ,hepimizin içinde küçük çocuk var onu dinlemek sevdiğiniz ya da hiç dene ediginiz bir şey denemek...
@@ODTU_luolmakhedef kendimi rahat hissettiğim bi ortamda zamanla olan sosyalliğim arttı. Aşırı çekingen arkadaşımın böyle bir gönüllülük grubuna girdikçe açıldığını gördüm. Her yerde durduk yere çok sosyal olunmuyor. Eminim senin de için de sosyallik vardır. Sadece çıkaracağın ortamlar oluşturmak, bir grupla özellikle üniversite daha çok açacağını düşünüyorum 😊
@@Dawla_a tesekkurleeeer🧚♀️💖✨️
Şehval sen diyorsun ya: hiç aldatılmadım,hiç dost kazığı yemedim ve bu aslında kötü bir şey ,çünkü sürekli temkinli davrandım. Emin ol çok güzel bir şey.Ben küçüklüğümden beri dost kazığı yiyerek büyüdüm.Ve bir süre sonra insan geri kalan hayatında temkinli davranmaya başlıyor. Hayatı boyunca kimseye tam anlamıyla güvenemiyor. Yani anlayacağın senin küçüklüğünden itibaren yaptığı şeyleri onlar zamanla kazanıp yapmaya başlıyor. O yüzden aslında sen çok şanslısın.
Şehval 🥹sen ben misin bir an da benim bir mesaja ihtiyacım var dedim bu bu videoda buldum kendimi .Her daim kendini geliştiren ,kendini bulan ,yeni versiyonuyla mutlu ve o frekansta güzel insanlar hayatlarımıza çekmek dileğiyle ❤
7 yıllık bir ilişkim vardı, son bir yıldır o kadar çok yalnız hissediyordum ki, sürekli ona bunu söylüyordum ama o bunu hiç fark etmedi ve bana gitmek kaldı o kadar zordu ki bu kararı vermek şimdide yalnızım ama en azından kalabalık değilim. Şimdi herkese karşı bir duvarım var kendimi korumak için ve biliyorum ki kimseye tamamen o duvarı kaldırmayacağım
Keşke kalabalıktaki yalnızlık yerine gerçek anlamda yalnız olsaydım en azından içsel yalnızlığım olmazdı ve kendimi bu kadar kötülüğü yapmamış ve yıpratmış olmazdım
Bakış açından dolayı tebrik ederim. %100 katılıyorum sana. 30 yaşında biri olarak aynı dertten muzdaribim. Bir yıldır kendi kendime bazı çalışmalar yapıyorum, hala aşamadım. Ama aynı yerde de değilim. Sabırlı ve güçlü bir emek vermek gerekiyor. Farkındalık tek başına yetmiyor. Bazı duyguların ve kök inançlarının değişmesi gerek. Ki bu da çok zorlayan bir süreç. Başarılar dilerim.
çok kırıldım, çok aldatıldım,bi cok kez dost kazıgına maruz kaldım sırtımdaki bıcakların kaç tane oldugunu sayamıyorum artık
beklemediğim insanlardan beklemediğim davranışlar gördüm ama iyi ki de bunları yaşamısım yoksa şuan ki versiyonuma ulaşamazdım Deneyimler ve tecrübeler insanları korkutmamalı...
Şehvalim.. Sadece bende oluyor sanıyordum. Sanki sen anlattıkça ben kendimi dinledim, kendi an’larımı, insanlara dediklerimi, yaptıklarımı hatırladım. Hayatıma birisini alamıyorum. Her mânada. Ama bir o kadar da çok çabuk anlaşıyorum insanlarla. İnsanlarla kolay iletişim kurabilirim fakat onlarla hiçbir zaman woaw derecede arkadaş olamam. Olamıyorum. 19 yaşımdayım. Belki de çoğu icin zaten erken gelecek “erkek arkadaş” olayı. Fakat bu zamana kadar hiç sevgili yapmadım. İsteyemedim çünkü. Birisinden hoşlandığımı anladığımda da hep kaçtım. Birisi bana değer verirken de kaçtım. O değer hiçbir zaman inandırıcı gelmedi çünkü. Gerçekten değer veriyor olsa dahi. Son zamanlarda da arkadaşlarımdan şüphe ediyorum. Çok yakın 2 arkadaşım var. Gerçekten cok seviyorum. Ama o soğukluğu aşamıyorum son zamanlarda. Garip an’ların içerisindeyiz. Teşekkür ediyorum, beni bana anlattığın için. Sohbet ettik gibi oldu. Sen anlattın ben anı’larımı tekrar canlandırdım. :) aşacağım.
Bu kadar kendimi koruyup kollayıp bu kadar kırılmaktan kormak ne ya dediğin kısımda farkındalığım oldu
Seni dinlerken, cümlelerinde kendimi çok buluyorum. Bu videoda kurduğun çoğu cümlede ağladım. ama seni güçlü gördükçe bende güçlü olabilirim hissiyatı uyandı. Teşekkür ederim. Ruhuma dokundun Şehval🌺
Bu söylediğiniz sözleri dinlerken kendimi dinliyormuş gibi hissetim siz bensiniz sanırım 🥺🥺
17 yaşındayım bu video aklıma çoğu şeyin netleşmesine sebep oldu anlatılanın tam tersini hep hayatıma çekmişim hep o duvarın önünde oldum her defasında insanlar duvara değilde bana toslamış herkese değerinden fazla güvenmişim yapayalnızım en güzel zamanlarımda bakıyorum tek bir arkadaşım yok duvarla bakışmanın ne olduğunu derinden anlıyorum sebebi insanlara tam anlamı ile güvenememek değilde fazla güvendiğimden olmuş her acı her arkadaş kazığı anladığım şey her şeyin iyisinin de kötüsünün de iyi hissetirmediği ortayı hep bulmak gerekiyormuş çünkü beni benden çok koruyabilecek kimse yokmuş
Ben de herkese koşulsuz güvenen o yanımı öldürdüm.. çünkü çok fazla kırıldım, çok yara aldım. Doğru şeyi mi yapıyorum bilmiyorum ama bir orta yolunu bulmaya çalışacağım.
Şu an içimde hissettiğim bir sıkıntı vardı video başlığına uymayan bir durumdu ama videoyu izledikçe fark ettim ki duygularım eş değer olmuş ve bana yine çok iyi geldin 🤍
Emeğine sağlık çok güzel bir video olmuş
Ben de babasız büyüdüm ve en az senin kadar sosyal biriyim. Ama bu duvar konusunda çok farklıyız. Benim duvarlarım ne yazık ki seninki kadar kalın değil. 23 yaşındayım son birkaç ayda güvendiğim insanların çok kötü niyetli olabildiği gerçeğiyle yüzleştim. Çok ağır geldi bu ,bazen kaldıramadım. Ama böyle böyle büyüyor, hayatı öğreniyorum. Bir daha güvenir miyim bilmiyorum ama her ne kadar kırılmış olsam bile dersler çıkardım. Ve aynen dediğin gibi ışık çatlaklardan girer içeriye.
o kadar güzel bir şekilde içinizi dökmüşsünüz ki. bu yüzleşmeniz için öncelikle sizi tebrik ediyorum Şehval hocam. sanırım dışardan bu kadar güçlü görünen insanların da bazı eksikliklerinin olduğunu görmek insanı hayata yakınlaştıran bir durum. bak demek ki yalnız değilim hissi veriyor insana. çevremdeki tüm kalabalıkların içinde neden yalnız hissediyorum derdim hep benim durumum da sizin tam aksinizmiş meğer. sağlıklı sınırlar sağlıklı çizgiler ve kendini yeterince korumayınca insan her şey ona haddinden fazla zarar verebiliyormuş. sanırım bazılarımız için sizin koyduğunuz cinsten bir sınır çok gerekli. bu farkındalık için teşekkür ederim. rabbim yüreğinizi ferahlığa kavuştursun.🕊
"Işık içeriye her zaman kırıklardan girer, yaradan girer."
En çok ihtiyacım olduğu anda beni en iyi ifade eden sensin. Bende çok küçükken ördüm o duvarları ve kendime söz verdim seni sonsuza kadar koruyacağım Esma diye. Hâlâ canım yandığımda kendimden özür diliyorum seni koruyamadım Esma beni affet diyorum. Şimdi hayatıma biri çıktı ve ona bağlanmaktan çok korkuyorum bunu onunla paylaştım belki de hata ettim bilmiyorum ama kendimi korumak için ördüğüm o duvarlara öyle hızlı çarptım ki ne yapacağımı bilmiyorum. Ama bu sefer o duvarları aşmak istiyorum.
Kişisel algıladığım ve canimi yakan şeyleri mış gibi yaparken yani canim yanmiyormus ya da kırılmamışım gibi yaparken daha çok yakmış ve daha çok kırmışım bu farkındalık için de teşekkür ederim sana
Ben de babamı 2020 de kaybettim. O günden beri insanlarla iletişimi kestim asosyalleşmeye başladığımı düşünüyordum meğer kendini koruma içgüdüsüymüş. Şu an da evden çıkmıyorum ekmek almaya bile gitmeye üşeniyorum. Ben de kimseye güvenmiyorum. Çünkü artık bir üzüntüyü kaldıracak daha gücü kendimde bulamıyorum. İçime atıp üstünü örttüğüm şeyler bedenime yansıdı migren olarak, anksiyete olarak, panik atak olarak, bağışıklık hücrelerim düştü, hastaneye gitmem gerekiyor ama gitmeye bile üşeniyorum. Bataklığın içine batmış gibi hissediyorum hareket etmiyorum çünkü hareket edersem daha da batacağımın farkındayım. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum.
Harika bir sohbetti şehval, teşekkür ederiz. İyi ki doğudun iyi ki varsin 🥰🌸
Yine harikalar yaratmış
O kadar güzel bir videoydu ki ❤😌 neler hatırladım, neler anladımm, neler farkettim ama yaktı bizi bi tık be🥲😀
Hic kimseye guvenemiyorum. Soyledigi seye inana bilirim ama asla guvenmem mesela soyledigi seyin yalan oldugu ortaya ciksa asla şaşirmam çünki tam anlamiyla guvenmiyorum. Her kesten her şey beklenir.
Videoyu bekliyordum. Çok ihtiyacım var bu konuya.
Sen öylesin diye mutsuzsun,Ben öyle değilim diye mutsuzum....
Hem cok zor yeni biriyle tanisip hem de tam anlamiyla guvenemeyip kendini birakamayanlar da vardir ve o kiz benim 💔
O kadar güzeldi ki video defalarca tekrar tekrar izledim. Canım hocam anlatırken kendimle de yüzleştim şuan bu anlattıklarınız kafam da bir sürü pencere açıyo insan güvenemiyo hocam olmuyo kırılmaktan incitmekten verdiğiniz değerin size değersizlik olarak gelmesini kaldıramıyo🤍🥲
Seni neden bu kadar geç keşfettim iyi ki tiktok yükledim ❤❤çok iyi geldin
Bende bu konu üzerine çok düşündüm bu hayatta yüzdeyüz güvendiğim kimse yok bunun içersinde kendimde varım kendimize bile yüzdeyüz güvenemiyoruz kendimizden şüphe duyuyoruz ü bazen doğruyu bazen yanlışı seçiyoruz bazen insanlara istemeden yada isteyerek zarar veriyoruz başkalarına yüzdeyüz güvenme isteğinde bulunmayız kendimize, çünkü bunu kendimize karşı bile yapamıyoruz bu yüzden bence en mantıklısı insanlara yüzdeyüz güvenememeye alışmak ve bununla barışmak tıpkı kendimizle olduğu gibi affedici olmak ama aptal olmamak sonucu görmeden yargıda bulunmak sadece bize zarar verir yakın zamanlarda çektiğin bir videodaki gibi düşünebilirsin ” kolay yaşamak için 4 madde “ varsayımda bulunmadan sadece karşıdaki insanın doğrusuna yanlışına bakıp senin olan bölümü alıp gerekeni yapmak tabiki çok yakınındaki bi insanı hayatından çıkartmak kolay değil ama eğer bu senin doğrunsa ve sana zarar verdiyse yapman gerekeni yapıp yoluna devam etmek en sağlıklısı
Kendim yazmis gibi okumaya başladım, o kadar yani...
Çok teşekkür ederim ablam, çok sağol yorumumu okuyup video çektiğin için❤ Lütfen günlük tutmanın nasıl iyi yanları olduğuyla ilgili ve olgunlaşmakla ilgili de video çeker misin? 1 yıldır günlük tutuyorum, okudukca hatalarımı görüyorum ama hala olgunlaşamadım.
Seni çok seviyorum ❤
Azerbeycan'dan selamlar❤❤
Kendimi çok yalnız hissettiğim bir anda bu videoyu izledim ve nedenide kimseye güvenememem evet çocukluğumdan beri hep böyleyim etrafıma çok az insan almamda bundan kaynaklı ama etrafıma çok az insan aldığım halde onlara bile tam anlamıyla güvenemem sanki herkes beni her an bırakıcakmış gibi her an her şey olucakmış gibi ne zaman birisinin beni değersiz hissetiricek olduğunu görürsem ya da bana karşı ilgisinin azaldığını o anı kendime yaşatmadan uzaklaşırım ve hiç tanışmamış gibi davranırım o insanlara kendimi hep insanlardan çeker sonrada neden yalnızım diye üzülürüm şuan farkına vardımki ben insanların bana güven vermesine bile izin vermeden kendimi oradan uzaklaştırmışım..
kendini yalnız hiss eden , hep TH-cam videoları ve ya gelişecek videolar, içerikler izlen sen umarım bir gün istediyin sen olursun.🧡
23 yaşındayim hiç arkadaşım da yok her türlü yalnızım be son kez birinden hoşlandim onunda bana niyeti vardı ama hiçbir şey olmadı boşlukta ve inanılmaz ümitsizim aşırı hassaslastim uçan sinek bile kalbimi kıracak noktaya getirdi yapacağım sorumlulukların altında derin bir yalnızlık, ümitsizlik ve belkide güzel birşeyler yaşayacağım hissedecegim birinin tamamen hayatımdan çıkmasınin acısıyla çırpınıyorum yasayamadigim o kadar şey var ki hayata o kadar geriden bakıyorum ki bazen durduk yere ağlıyorum berbat bir haldeyim en kötüsü de çok ümitsizim keşke ileride çok mutlu ve iyi hissettiğim ve ümidimin geri geldiği bir günde bu mesajın altına bunları yaşamanın bir anlamı varmış ve değmiş yazabilsem diyorum
O kadar bensin kii, yazdıklarını sankii ben yazmışım gibi hissettim
@@buraklgzz en azından yalnız değiliz 🚬🚬
Senin yaptığın şey gayet normal. Zaten böyle olunması gerek boşuna babana bile güvenmiyceksin sözü ortaya çıkmamış. Bence böyle devam etmelisin keşke senin gibi olabilsem...
Birkaç saat önce dedemi kaybettim. Seni dinlemek iyi geldi, hep iyi geliyor zaten. Teşekkür ederim.
Başınız sağ olsun
başın sağolsun, umarım hayatında da hep sana iyi gelen insanlarla karşılaşırsın.
Size özendim ❤❤ vedalaşmak istediğim bazi seylere yaklaşım açısı sizin bu videonuzda cok güzel açıklanmış
Videonu izlerken aynı sorundan kendimin de muzdarip olduğunu fark ettim. Benim farkım sevgimi en baştan çok vermemek küçük duvarları yikabilen insanlar en büyük duvara kadar gelip içeri giremiyor. Çünkü korkuyorum. Çok basit
korkuyorum. Ya duvarların ardını beğenmeyip beni terk ederse? Verdiğim değer boşa çıkarsa? Hiç kimseye güvenmemek. Havalı ve bizi yanlış insanlardan koruyan bir şey sanardim bu videodan önce. Tamam evet bir noktada öyle ama kalp kırılabilir kalmalı sadece aynı yerden iki defa kırılmasına müsade etmemeliyiz belki de bilmiyorum almam gereken dersi alamıyorum anlamiyorum ne yapmam gerektiğini. Zayıf olmak istemiyorum. Ama gerçek güçlü insanlarin böyle bir derdi de yoktur gibi geliyor..
annem sağolsun ondan öğrendim bende.o da fazla güvenmez ve samimi olmaz.İletişimi iyidir bana göre çok daha kolay yeni insanlarla tanışır.Ben öyle değilim.Yeni insanlarla tanışmakta iyi değilim hatta hiç iyi değilim.Halimden memnunum 😃
Tam beni anlatan bir video olmuş teşekkür ederim şehval abla
Bu videoyu izleyen kisilerin ortak problemi aynı o zaman burdaki herkes birbiriyle arkadaş olsun
Abla bence sen çok temiz bir insan temiz kalpli bir insan olduğundan dolayı kendini yalnız hissediyorsun.
O kadar yalnızım ki abla 20 yaşında ne arkadaşım var ne sevdiğim biri kendimi hep değersiz gördüm karakter olarak yetersiz buldum sessiz içine kapanık biriyim anksiyetemde var insanları sıkmamak için onlardan uzakda duruyorum artık çok yoruldum genel olarak akademik sorunlarda yaşıyorum umarım bu sıkıntıları kolaylıkla bir gün atlatabilirim
İnsanlar sizinle tanışmaya yeltenmedi mi yoksa siz mi engel koydunuz ?
Biraz kendimle baş başa kaldığım bir dönemdeyim, üzücü şeyler yaşadım. Aşırı yalnız hissediyordum, her yerde tek ve yalnız. Konuşmuyordum, kafama estiği gibi resim yapıyordum random yerlerde. Yazı yazıyordum. Sanki kimse beni görmüyormuş, yokmuşum gibi. Dün bunları düşünürken koşarak bir otobüse yetiştim. Normalde şoför çok rahat kapıyı açabilecekken ve beni de görmesine rağmen yüzüme baktı ve açmadı. Öyle kaldım ortada. Bir ağlamaktır geldi, belki de harbiden gözükmez olmuşum. Dinlemeden yazıyorum şimdi bunları. Sen hissedip atıyorsun sanki videoları. Belki sen görüyorsun
Bu videoyu izlemekten azıcık kaçındım :))) şimdi başlıyorum
hayat o kadar uzun değil güvenmek istiyorsan güven korkulacak hiçbişi yok insan denilen varlıktan herşey beklenir zaten
Bende çok kolay güveniyorum seninki daha iyi
Ama kimseye dünyaya güvenmemekle o kadar haklısın ki insanlar kötü ve iyi niyetini gördükleri an suistimal ederler ve koşulsuz güvenip darbeye açmana gerek yok kendini gerçekçi olmak iyidir bende yengeç burcuyum ve birçok yönümüz ortak benşmde babam öldü 20 yıl önce hislerim güçlü algım fazla açık ve gerçekçi olan insanlar ve dünya acımasız ve kötü ❤
demek bugün de seni konuşuyoruz. iyi ki anlattın kendini, her şey mükemmel değil kimsenin hayatında ve sende emin ol senin gibi bir çok kişi vardır. güvenmeye karar verdiysen bir tavsiye vereceğim, güvenini kıracaklar ama bu bir başkasına ön yargıya ve güvenmemeye sebep olmasın. yeniden dene, yeniden ve yeniden.❤
Şehvalimm tam zamanında attın ❣️
12:40 çok güzel toparladı
Bende 22 Temmuz da doğdum ve ister inan ister inanma seninle aynı şeyleri hissediyorum,yaşıyorum
Benim de duvarlarım o kadar kalın ki,kalınlığını kendim bile hiss edebiliyorum artık.Bazen beni benden uzaklara attığını hiss ediyorum.Güzel konuşma olmuş,yaşlar farklı bazı düşüncelerde yakınlaştık.❤
Ben de kırılmaktan korkuyorum ve temkinli devranıyorum bu denli olmasa da. Aynı zamanda sosyal becerilerim de düşük. Kalabalık içinde yalnız değilim doğrudan yalnızım. Benim tamamen güvendiğim duvarlarımın içine aldığım dostum dediğim onu bulabildiğime çok şaşırdığım ve şanslı hissettiğim bir kız vardı. Ben okul değiştirdim onun yeni arkadaşları oldu. Sınav senemizin de etkisiyle yüzyüze çok görüşemiyorduk ama sürekli yazışıyorduk. Ara ara bu yazışmalar ondan kaynaklı kesildi düzeltmek için ben kendimi açıkladım. Sonra tekrar kesildi. Zor zamanımdı aradım açmadı geri dönmedi. En son doğum gününde en sevdiği çiçeği falan aldım ayarladım buluşalım dedim. Kızlarla buluşucam dedi. Ne sen de gel dedi ne de seninle şu gün buluşalım dedi. Sonra ben de beni hatırlayınca yazarsın yazdım görüldü attı??? Çok anlam yüklemişim hissi oluştu. Çok güvenmiştim ama bak güvenmemek gerekiyormuş işte dedim kendime. Çünkü onunla her şeyimi paylaşırdım sakınmazdım kendimi. Çırılçıplaktım ve asla rahatsız değildim. Yaralarımı görmesine izin verirdim. Üzülünce de ilk onunla paylaşırdım sevinince de. O da öyleydi bana konfor alanımsın senin gibi bir arkadaşım olduğuna inananıyorum derdi. O kadar travmatik şeylerini anlatırdı ki. Ben zor kaldırdım. Kendimi seven değer veren biriyim ama içe dönük ve az kişiyle derin bağlar kuran biri olarak bayağı yaralandım. Başka arkadaşlarım var ama hem sayıları az hem de kimse onun gibi hissettirmiyor. Sürekli kazık yiyen biri değilim. Bu bir kazık mıydı onu da bilmiyorum. Terk edilmiş hissediyorum zaten kaygılı bağlanan biriyim her an herkes benden vazgeçebilir diye düşünüyorum. 27 yaşındaki şehval duvarlarını kırmaya karar verdi ama 17 yaşındaki berra galiba yanlış olduğunu bilse de duvarlarını yükseltecek ve kalınlaştıracak.
Bizi yalnızlaştıranlar utansın.
Ve kendimi gördüm bu videoda. arkadaşlık kurma konusunda hiçbir şekilde sıkıntı yaşamadım yoldan geçen biriyle bile arkadaşlık kurduğumu bilirim. Ama dostluk , kardeşlik konusunda gerçekten sıkıntı yaşıyorum ve bu onlardan kaynaklı değil benden kaynaklı samimi olmaya başladıkça rahatsız hissediyorum... Bu video sankı benim ağzımdan çıktıbe
Sehval hepsini icten dinledim bu çok normal bunun da zamani gelecektir sana kendimi daha yakın hissetmeye basldim❤
Hocamdan kendimi dinlediğim bir video daha 🥺
Videoyu henüz izlemedim, burayı safe place'im gördüğüm için biraz içimden geçenleri dökmek istiyorum, gerçekten bu hissi içimde uyandırdığın için teşekkür ederim Şehval, iyi ki varsın. Kendimi inanılmaz yalnız hissettiğim bir anda karşıma çıktı bu video, Portekiz'e bir gönüllülük projesiyle geldim 20 gün oldu, yapayalnızım 1 tane bile arkadaş edinemedim. 1 ay sonra Türkiye'ye geri döneceğim ama yinede isterdim burda da arkadaşlıklarım olsun mutlu olayım diye.. Türkiye'de zaten arkadaşlıklarım çok sallantıda kafamı nereye çevirsem gözüme bir şey batıyor sanki, insanlar mı gitgide tuhaflaşıyor bende mi sorun çözemiyorum. Bana yıllardır psikolojik şiddet uygulayan annemin ve benim hayatımı zehir eden babam biraz gelişme gösterdi maddi manevi beni desteklemeye başladı onun için mutluyum tabii ki ama yani babamda hafif düzelme var diye tabii ki her şey bir anda yoluna girmedi. Annemi kaybettiğimden dolayı devletten maaş alıyorum Türkiye'de tamamen onunla geçiniyordum kendi başıma şu an babam da biraz gönderiyor ama hiçbir şekilde yetmiyor çünkü Euro 35tl maalesef ki.. Huzurevinde çalışıyorum ve yaşlılarla ilgilenirken sürekli aklıma annem geliyor kanser onu yenmeden önce çok çabaladı ve o çabaladığı süreçte nasıl yataklara düştüğünü bakıma muhtaç olduğunu çocuk gözümle izledim o yüzden şu an bana ağır geliyor biraz bu. Türkiye'den kaçmak için can atıyordum çünkü Antidepresanlarımı hiçbir şekilde düzenli kullanamıyordum (hala kullanamıyorum) berbat bir haldeydim düşünmekten kafayı yemiştim. Burası bana iyi geldi, her şeyden uzaklaşmak her şeyin dışında olmak gerçekten beni biraz olsun iyileştirdi ama hala mükemmel değilim hala hayata eski gözümden baktığım gibi canlı canlı bakamıyorum neyse ki çok şükür Türkiye'de stresten her gün midem bulanıyordu kusuyordum şu an bunu yaşamıyorum. Ama şimdi de maddi kaygı başladı, yalnızlık başladı. Kafam çok dolu, param kesilmesin diye babam da desteklemiyor diye mezuna kaldım mecburen kötü sıralamamla üniversite tercihi yaptım ve tüm bir yıl okula gitmedim. Bu sene tekrar sınava hazırlanacağım. Geçmişim, bugünüm, geleceğim hepsi kafamı karıştırıyor hepsi beni mental olarak çok yoruyor. Oh be gerçekten hislerimi kimse okusa da okumasa da fark etmeksizin bir yere/birilerine açmak o kadar iyi geldi ki teşekkür ederim. Videoyu izlemeye geçebilirim artık :))
yinee haline şükretmelisin kendi kararlarını hayatla ilgili endişe duyduğun herşeyi tek başına da olsa sen karar verebiliyorsun keşke senin yerinde olsaydım ev hapsinden kurtulabiliyor olsaydım
@@melo-bb3cz herkes kendinde olmayanı ister ama dönüp bakmaz ki kendi hayatını da başkaları istiyor🌸 emin ol Allah herkesin yolunu en iyisi için hazırlamıştır😊
@@gamzecakmak4862 🥰😇umarım hayat bizede bir gün güler
arkadaşlık olmayan kişiler ve Hep kendileri yalnız hissetmek ,Bu konuda bir video yapabilir misiniz
O kadar insan tanımasaydın duvarına toslayacak o kadar insanı bulamasaydın öyle bir duvarın varlığından haberdar olmak oldukça zor olurdu . Duvarda biziz , duvara toslayanda biziz. O yüzden bence bu hayatta insanlara güven diye bir kavram değil de hayata güven diye bir olgu olmalı. Günün sonunda yolda biziz , yolcuda biziz ve sanırım hancıda biziz gibi.. O zaman kimden korkuyoruz ki .. Biz olmayan bizlerden sanırım öyle değil mi
Dopdolu bir güzelliksinnn🎉🎉🎉
Harikasın🎉🎉🎉
Merkezde tekim insan olarak yoksa Rabbimin varlığı zaten yeter. Ama kimsenin ayriyeten benimle vakit geçirmek istediği biri olduğumu düşünmüyorum bi iki kişi hariç. Onun dışında buluşmak için sanki hep ben ayarlama yapmalıymışım gibi. Kendimi övmek için değil gerçekten objektif bakıyorum insanları yargılamıyorum şakasına dahi zorbalamıyorum ne kadar samimi olunursa olunsun bu sınırların olmasını gerektiğini düşünüyorum. Ama insanlar benim için bu sınırlara dikkat etmiyor. Kendimi kırılmışken değersizleşmişken bulduğum çok oluyor. Bunu kendimle bağdaştırmıyorum çünkü kendimle barışık ve kendimi çok dinleyen biriyim o yüzden bu davranışların karşıdaki kişinin kendisiyle alakalı olduğunu biliyorum. İnsan olarak dertleşebileceğim kimse yok sanki sıkılıyorsa ciddiye almıyorlar gibi geliyor. Hoşlandığım insanı anlatırken bile öyle tepkilerle karşılaştığım çoğu zaman dinlenmiyormuş gibi hissettiğim oluyor. İster istemez babadan aileden gelen o ilgisizlikle de bağdaştırıyorum çünkü babası olan kızlar görünür,dinlenir. Üzülmemek için insanlara attığım em küçük mesaja bile dikkat ediyorum. İlk defa yptığım yemeği yakınımdaki birine atmak bile saçma hissettiriyor sanki öf diyecek geçiştiricek görüldü atacak yada bu onun için değersiz gibi . Üzülmemek için herkese herkes gibi davranmaya çalışıyorum , insanlardan soğuyorum.
Bana ait hissettiren biri olsun çok isterdim. Ağlarken sadece yanımda oturan beni anlayan. Belki olmayacağını bilerek belki de o kişinin kendiniz olduğunun farkında olarak hep bi kurtarıcı bekliyorsunuz size özel hissettirecek. Bu bilmiyorum ama belki de babayla kız arasındaki bi bağdır ben belki de onu arıyorumdur. Bazı boşluklar gerçekten dolmuyor ama bana bir sürü artı yön kazandırdığına kefilim acı verse de aynı ben aynı hayatı seçerdim. Hayatımda böyle biri olur yada olmaz ama bana en özel hissettiren bir rabbim var sadece ben değerini bilemiyorum. Bu kalabalık arasındaki yalnızlıkda ona yakınlaşmanın bi yolu eminim. Yoksa Allah kuluna zulmetmez.
@@bilmiyorum.8371siz bensiniz ben yazdım zannettim bu satırları o kadar şaşkınım ki tek değilmişim bunu hissettim.Rabbim gönlünüze inşirah versin,kendimizi bize buldursun,selametle kalın..
Bende de bu tam tersi oldu. Önceden sosyaldim ve arkadaş kazığı yedim ondan sonra kimseye güvenememeye ve kabuğuma çekilmeye başladım. Biri beni kıracak bir şey yaptığında anında siliyorum onunla konuşmadan. Şimdi daha iyi fark ettim ki kırılmaktan gerçekten çok korkuyorum ve bunu nasıl aşacağımı bilmiyorum zor olacak ama denemeliyim.
Son bir kaç ayda duvarlarım olduğuna dair ben de geri dönüşler aldım. Temkinli ve dikkatli olmanın beni koruduğunu ve bunun iyi bir şey olduğunu düşünürken aslında beni tam anlamıyla kimsenin tanımasına izin vermediğimi fark ettim. Çok konuşan birinin içinde bir odayı herkese kapalı tutması uzun vadede çok yorucu bir şey. Herkesle her şeyi konuşabilirim ama birini içeri almak büyük mesele. Eskiden olsa bu yorumu da yazmazdım muhtemelen. O yüzden en azından o odanın varlığını burada duyurduğun ve bize de kendi odamızın varlığına dair duyurma fırsatı verdiğin için teşekkürler🫶🏼
bende de tam tersi biri güvenimi kırar diye kimseye yaklaşamam, arkadaş olamam kolay kolay çevrem çok azdır asla sosyal bir insan değilimdir herkes beni sessiz asosyal diye tanımlar
seni çok seviyorum, iyi ki varsın abla
sabah 5 te uyanıp küçük bir spordan sonra başarılı bulduğum insanları dinlerim 15-20 dk ve seni ilk tanıdığım allaha mektup videosundan sonra sen de o insanlardan biri haline geldin artık benim için lütfen faydalı videolar atmaya devam et şehval abla seni seviyor ve fikirlerini önemsiyoruzz
Şehval bence küçük yaşta ebeveyn kaybı, hele ki koşulsuz güvendiğin ve anlaşıldığını hissettiysen, daha sonra aynı koşulsuz güveni bir başkasına vermeni etkiliyor. Ben de o kaybı yaşadığımdan beri o dönem henüz ilkokulda olmama rağmen etrafımdakileri kaybetmeye karşı bir korku duyuyorum ve işin ilginç tarafı yine aynı korkudan ötürü etrafımda o kadar sınırlarımı açtığım tek bir insan yok. Küçükken yalnız olduğumu hissedince bunun benim için bir güç olduğunu söylerdim ama şimdi hayat daha komplike hale geldikçe o kadar yalnız olmak istemiyorum. Buna karşı güvenden öte kimseyle aynı dili konuşuyor gibi bile görünmüyorum. Anlaşılmadan güven verebileceğimi de sanmıyorum.
Yaaa yine aynısı olduuuu video istedim keşke yükleme dedim ve sen yüklemişsin ayyy çok sevindim :)
ve bu kadar başarılıyken yaşadığımız yüzde yüz rahat olamama hissi belkide güvende olmamaktan kaynaklanıyor
Duygularımı dile getirmişsin 🥹
Bilmiyorum kac ihtimal kaçırdığım o duvar yüzünden...
Bende 30 yaşında hiç ihanete uğramadım sanıyodum 🤣🤣meğerse aşırı safmışım hepsi de aşırı aldatmış beni
sanki 27 yaşımdaki büyük ben karşıma geçmişte bana beni anlatıyormuş gibi hissettim (20)
Belki de hatalıdırlar ama siz göremiyorsunuzdur bakış açısı ile ilgili kesinlikle, siz seçtiğiniz için sizleşti onlar çünkü . 😊 Koruma içgüdüsü herkeste var ,bende de çok üst seviyededir her zaman , evet bu yüzden fırsatlar çok kaçırmışımdır, hep güvenli alanda tutarım kendimi, ama bu bir tercihdir 😇 söylediklerinizin tamamı neredeyse bende de var ve ben 32 yaşıma bunun farkında gireceğim 🥰 Sevgiler 💚