DEVAMI// “Endişelenme, seni aşağıya sağ salim indireceğim.” Başımı salladım. Yoongi’ye baktığımda pencerenin dışına sarktı, bir eliyle pencere kenarını sıkıca tutarken, diğer elini bana doğru uzattı. “Özür dilerim anne, baba… Bu evin, beni yanlış kaderimle öldürmesine izin vermeyeceğim.” Yaklaşık bir saat sonra, Yoongi’nin evine doğru adım attığımda, bir şeylerin yavaş yavaş değiştiğini idrak ettim. “Evin dekorasyonunda bir değişiklik mi yaptın?” diye sordum, kaşlarımı kaldırarak. Ona bakıyordum. “Evet küçüğüm,” dedi. “Seninle beraber hayal ettiğimiz gibi yaptım,” dediğinde olduğum yerde kaldım. Şok olmuştum. Böyle bir şeyi asla beklemiyordum. Gözlerim, odayı tekrar dolaştı. Şimdi her şey daha netti. Duvarlara astığı tablolar, köşedeki kitaplık, masanın üzerindeki renkli mumlar… Bunlar beraber hayalini kurduğumuz rüya gibi olan masalın yansımalarıydı. Seneler önce; öyle laf arasında gülerek söylediğim ne varsa yapmıştı. Yutkunarak ona döndüm. “Yoongi… sen ciddisin,” dedim, sesin şaşkınlıkla titriyordu. O ise, sakin bir ifadeyle bana baktı. “Aile sevgisi görmediğini biliyordum güzelim, hep anlattın. O evde can çekiştiğin her an, sabretmeye çalıştım. Yapacağım ilk şey; seni o evden kurtarmak olacaktı. Yaptım.” Büyük bir şaşkınlıkla ona bakıyordum. “Küçükken hiç kendine dair bir kitaplığının olmadığını, sana dair hiçbir şey almadıklarını söylemiştin değil mi?” dedi kahverengi kitaplığı işaret ederek. “Aldım. Tek bir rafına bile kendimle ilgili şeyler doldurmayacağım. Baştan sona; çocukken okumayıp, okumak istediğin ne varsa, ya da okuyup da yanında bulunduramadığın ne tarz kitap varsa, hepsini buraya diz. Anladın mı küçüğüm? Benim kutsal meleğim.” Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında, buna engel olamayarak ağlamaya başladım. Parmaklarını cildimde gezdirdi, gözyaşlarımı sildi. “O evde; yeterince ağlamadın mı güzelim? Ağlamanı değil, mutlu olmanı görmek istiyorum,” dediğinde kafamı onun göğsüne doğru bastırdım ama o devam etme konusunda kararlı gibiydi, bu yüzden boğazını temizleyerek devam etti: “Sana, birlikte yeni bir hayat kuracağımızı söylemiştim sevgilim, güzel bebeğim. Her şeyin nasıl olacağını anlatırken gözlerindeki heyecanı görmek, bu hayali gerçekleştirmem için bana yeterliydi.” Kafamı kaldırınca, yüzlerimiz birbirlerine bakarken sanki gözlerimiz konuşuyor gibi hissetmiştim. “Yoongi,” dedim. “Güzelim, söyle. Söyle, küçüğüm,” dediğinde sanki ne söyleyeceksem içime hapsolmuştu bir anda. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bana sarıldı ve çenesini kafamın üzerine koyarken, olduğumuz yerde hafifçe sallanmaya başladık. Onun kollarında, her şeyin düzgün gittiğini hissedebiliyordum. Her kelimesi, her hareketi bana güven veriyordu. Bir süre sadece birbirimizin varlığına odaklandık. Sessizlik, ikimizin arasında huzur olarak içimize doğru akıyordu. Yoongi kafasını çekti ve yüzüme doğru yaklaştı.. Onun nefesini, hafifçe cildimde hissettim. O an, dünya tamamen sessizleşti. Zihnimdeki düşünceler, onun hareketiyle bir anda bulanıklaştı. Dudağıma yaklaşırken, gözlerindeki yoğunluk ve kararlılık her şeyden daha da belirgindi. Bir saniye için zamanı durdurmuş gibiydik. Dudakları neredeyse benimkilerle temas edecek kadar yakındı. Kalbim hızlı atıyor, yanaklarımın nasıl yandığını hissedebiliyordum. Ellerim, onun omzuna doğru hafifçe yerleşmişti. Aramızdaki mesafe artık yok gibiydi. Yoongi’nin karanlık gözleri, bir soru, bir beklentiyle bana bakıyordu. Sonunda dudaklarını bana değdirmeden önce, o kısacık zaman diliminde durdu. “Sana demiştim sevgilim değil mi? Senin yanındayken bile seni özlüyorum. Artık kaçışın yok. Bu özlem bitene kadar,” dediğinde dudaklarını değdirdi. İlk başta yalnızca bir dokunuş gibiydi ama gittikçe yavaşça derinleşti. Yoongi’nin eli, yüzünde gezinirken, her şey başka bir boyuta geçiyordu. O anın büyüsüne kapılmıştım. Dudaklarımdan, dudaklarına doğru hissettiğim o sıcaklık, kalbimi tüm bedenime yaymaya yardımcı oluyordu sanki. “Seni seviyorum Yoongi.” “Ben de seni, güzelliğim.” Tekrar birleşti ve geri geri giderken, gerçekten ilk kez bir kapı kapandığında, o evde huzuru da hissetmiştim. END🫶🏻
DEVAMI//
“Endişelenme, seni aşağıya sağ salim indireceğim.”
Başımı salladım. Yoongi’ye baktığımda pencerenin dışına sarktı, bir eliyle pencere kenarını sıkıca tutarken, diğer elini bana doğru uzattı.
“Özür dilerim anne, baba… Bu evin, beni yanlış kaderimle öldürmesine izin vermeyeceğim.”
Yaklaşık bir saat sonra, Yoongi’nin evine doğru adım attığımda, bir şeylerin yavaş yavaş değiştiğini idrak ettim. “Evin dekorasyonunda bir değişiklik mi yaptın?” diye sordum, kaşlarımı kaldırarak.
Ona bakıyordum.
“Evet küçüğüm,” dedi. “Seninle beraber hayal ettiğimiz gibi yaptım,” dediğinde olduğum yerde kaldım.
Şok olmuştum. Böyle bir şeyi asla beklemiyordum.
Gözlerim, odayı tekrar dolaştı. Şimdi her şey daha netti. Duvarlara astığı tablolar, köşedeki kitaplık, masanın üzerindeki renkli mumlar… Bunlar beraber hayalini kurduğumuz rüya gibi olan masalın yansımalarıydı. Seneler önce; öyle laf arasında gülerek söylediğim ne varsa yapmıştı.
Yutkunarak ona döndüm. “Yoongi… sen ciddisin,” dedim, sesin şaşkınlıkla titriyordu.
O ise, sakin bir ifadeyle bana baktı. “Aile sevgisi görmediğini biliyordum güzelim, hep anlattın. O evde can çekiştiğin her an, sabretmeye çalıştım. Yapacağım ilk şey; seni o evden kurtarmak olacaktı. Yaptım.”
Büyük bir şaşkınlıkla ona bakıyordum.
“Küçükken hiç kendine dair bir kitaplığının olmadığını, sana dair hiçbir şey almadıklarını söylemiştin değil mi?” dedi kahverengi kitaplığı işaret ederek. “Aldım. Tek bir rafına bile kendimle ilgili şeyler doldurmayacağım. Baştan sona; çocukken okumayıp, okumak istediğin ne varsa, ya da okuyup da yanında bulunduramadığın ne tarz kitap varsa, hepsini buraya diz. Anladın mı küçüğüm? Benim kutsal meleğim.”
Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında, buna engel olamayarak ağlamaya başladım. Parmaklarını cildimde gezdirdi, gözyaşlarımı sildi. “O evde; yeterince ağlamadın mı güzelim? Ağlamanı değil, mutlu olmanı görmek istiyorum,” dediğinde kafamı onun göğsüne doğru bastırdım ama o devam etme konusunda kararlı gibiydi, bu yüzden boğazını temizleyerek devam etti:
“Sana, birlikte yeni bir hayat kuracağımızı söylemiştim sevgilim, güzel bebeğim. Her şeyin nasıl olacağını anlatırken gözlerindeki heyecanı görmek, bu hayali gerçekleştirmem için bana yeterliydi.”
Kafamı kaldırınca, yüzlerimiz birbirlerine bakarken sanki gözlerimiz konuşuyor gibi hissetmiştim. “Yoongi,” dedim.
“Güzelim, söyle. Söyle, küçüğüm,” dediğinde sanki ne söyleyeceksem içime hapsolmuştu bir anda. Ne yapacağımı bilmiyordum.
Bana sarıldı ve çenesini kafamın üzerine koyarken, olduğumuz yerde hafifçe sallanmaya başladık. Onun kollarında, her şeyin düzgün gittiğini hissedebiliyordum. Her kelimesi, her hareketi bana güven veriyordu. Bir süre sadece birbirimizin varlığına odaklandık. Sessizlik, ikimizin arasında huzur olarak içimize doğru akıyordu.
Yoongi kafasını çekti ve yüzüme doğru yaklaştı..
Onun nefesini, hafifçe cildimde hissettim. O an, dünya tamamen sessizleşti. Zihnimdeki düşünceler, onun hareketiyle bir anda bulanıklaştı. Dudağıma yaklaşırken, gözlerindeki yoğunluk ve kararlılık her şeyden daha da belirgindi. Bir saniye için zamanı durdurmuş gibiydik.
Dudakları neredeyse benimkilerle temas edecek kadar yakındı. Kalbim hızlı atıyor, yanaklarımın nasıl yandığını hissedebiliyordum. Ellerim, onun omzuna doğru hafifçe yerleşmişti. Aramızdaki mesafe artık yok gibiydi. Yoongi’nin karanlık gözleri, bir soru, bir beklentiyle bana bakıyordu.
Sonunda dudaklarını bana değdirmeden önce, o kısacık zaman diliminde durdu. “Sana demiştim sevgilim değil mi? Senin yanındayken bile seni özlüyorum. Artık kaçışın yok. Bu özlem bitene kadar,” dediğinde dudaklarını değdirdi.
İlk başta yalnızca bir dokunuş gibiydi ama gittikçe yavaşça derinleşti. Yoongi’nin eli, yüzünde gezinirken, her şey başka bir boyuta geçiyordu. O anın büyüsüne kapılmıştım. Dudaklarımdan, dudaklarına doğru hissettiğim o sıcaklık, kalbimi tüm bedenime yaymaya yardımcı oluyordu sanki.
“Seni seviyorum Yoongi.”
“Ben de seni, güzelliğim.”
Tekrar birleşti ve geri geri giderken, gerçekten ilk kez bir kapı kapandığında, o evde huzuru da hissetmiştim.
END🫶🏻
OHA BU NE YA!!!!!! HARİKA BİR BETİMLEME, HARİKA BİR KONU VE HARİKA İLTİFATLAR... AĞLAYACAĞIM...
Hayır hayır bu hikaye aşırı mutlu bir şekilde yazıldı… ağlamak yokkkk🫶🏻💋🌟
Yuhhh en sevdiğim hikayen bu oldu... Bu neymiş böyle ya...
Çok özel duygularla yazıldı… ondan🥹😬
O kadar güzel ki videodan çıkamıyorum ikinci okuyuşum kalbim titredi sen bir harikasın 🌺💖💕
Özel duygularla yazıldı biraz🥹🥹😬 teşekkür ederimmmm💋💓
Çok çok çok harika olmuş,bu eller neler yaratmışşş❤ hesabını yeni gprdüm muhteşemsinn❤
Desteğin için çok teşekkürlerrrr💓🤍🤍❤️🩹 hoş geldin aramızaaa🫶🏻🫶🏻🫶🏻💞
@amara8282 hoş bulduk,kurguların gerçekten mükemmel yaratmaya devam ett🤎
@ elbette, teşekkürler tekrardan🫶🏻🤍
@amara8282 rica ederim aşkomm😍
Yine mükkemmel ötesi💕✨
Sağol miniğiiim💓💓💞💞
Oyoyoyoy...ben ne okudum öyle...
Sana beğeneceğini söylemiştim!! 🥹💞🫶🏻
İLKKKKK OKUYORUM HEMENN
Ben okudum bileee ilk olan benimmm❤😁
yorumunu bekliyorum aşkımmmm💞💞💞
@@amara8282 her zamanki gibi mükemmel 🖤🖤
@@Taes_wq ben 47 sen 42 dakika önce atmışız ben ilkim🎀🥳
@@Bangbang-e7i aşkım ben ilk okdum,sen de ilk yorumu yazdınnn😍