Β'. Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΊΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΉΣ ΜΕΤΑΡΡΎΘΜΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΌΔΟΞΟ ΠΑΣΧΆΛΙΟ, ΠΕΡΙΚΛΉΣ ΗΛ ΝΤΑΛΙΆΝΗΣ.

Επίσης δεν είναι δυνατόν χριστιανοί να εορτάζουν δύο φορές τα Χριστούγεννα και με το νέο και με το παλαιό ημερολόγιο (πρακτική που κάνουν κάποιοι, οι οποίοι εορτάζουν με το νέο μέσα στις πόλεις και μετά πηγαίνουν π.χ.στο Άγιο Όρος και ξανά εορτάζουν τα Χριστούγεννα με το Παλαιό ημερολόγιο), όπως δεν είναι δυνατόν να νηστεύουν και τις δύο νηστείες, με το Νέο και με το Παλαιό ημερολόγιο. Όταν πεις σε κάποιον από αυτούς να νηστέψει και τις δύο νηστείες π.χ. για την εορτή των Χριστουγέννων, ως συνέχεια - το βρίσκει παράλογο, αλλά όμως θέλει να εορτάσει δύο φορές το χρόνο τα Χριστούγεννα. Το νέο ημερολόγιο και εορτολόγιο διέσπασε την λειτουργική ενότητα της Ορθοδοξίας, αφού χώρισε τους Ορθοδόξους σε νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες.
Οι Πασχάλιες έριδες και το Ημερολογιακό ζήτημα
Άλλοι πάλι αθεολόγητοι επικαλούνται τις πασχάλιες έριδες, οι οποίες γίνονταν κατά παράβαση της εκκλησιαστικής ευταξίας και ενότητας της λειτουργικής ζωής στην εκκλησία των πρώτων αιώνων (κάτι το οποίο γινόταν μέσα στο πνεύμα της αταξίας και της θεολογικής ημιμάθειας), προ της συγκλήσεως των Οικουμενικών Συνόδων.
Τότε υπήρχαν τοπικές εκκλησίες, οι οποίες εόρταζαν σωστά το Πάσχα και την Ανάσταση του Χριστού, πάντα την ημέρα της Κυριακής και μετά την πρώτη εαρινή ισημερία, ώστε να μην πέφτει το Ορθόδοξο Πάσχα, μαζί με το Ιουδαϊκό Φάσχα οι οποίες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, δικαιώθηκαν από την Ά Οικουμενική Σύνοδο και υπήρχαν και άλλες τοπικές Εκκλησίες, οι οποίες εόρταζαν εσφαλμένα όχι την εορτή της Ανάστασης, αλλά αντίθετα τον θάνατο του Χριστού σε όποια ημέρα της εβδομάδας και εάν αυτή έπεφτε, η ποιό συγκεκριμένα την 25 Μαρτίου, η οποία ταυτίζεται με την 14η του εβραϊκού Μήνα Νισάν. Αυτό το πρόβλημα διόρθωσε η Ά Οικουμενική Σύνοδος του 325, η οποία όρισε και τον ακριβή τρόπο εορτασμού του Ορθόδοξου Πάσχα, το οποίο εορτάζεται πάντα ημέρα Κυριακή και πάντα μετά το Ιουδαϊκό Φάσχα, χωρίς να υπάρχουν περιθώρια για την εισαγωγή νέων πασχαλίων όπως έγινε στην αιρετική Δύση με την εισαγωγή του Παπικού Πασχαλίου, το οποίο συνεορτάζει μαζί με τους Ιουδαίους και το Ιουδαϊκό Φάσκα (δηλαδή την εξόδο από την Ερυθρά θάλασσα), ή και προηγείται αυτού του Φάσχα των Ιουδαίων σταυρωτών, κατά παράβαση του χριστιανικού δόγματος…
Εδώ πρέπει να τονίσω ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρώμης πριν την σύγκληση της Ά Οικουμενικής Συνόδου το 325, εόρταζε το Πάσχα Ορθόδοξα, πάντα ημέρα Κυριακή και χωρίς αυτό να πέφτει μαζί με το Ιουδαϊκό Φάσκα, κάτι που ο Αιρεσιάρχης Πάπας Γρηγόριος παραβίασε το 1582 με την εισαγωγή του νέου Παπικού Πασχαλίου, αφού πρώτα η Παπική Ρώμη έπεσε σε αίρεση φυσικά και αποσχίστηκε από την αδιαίρετη Εκκλησία, αρχικά το 879 και τελικά το 1054… Δηλαδή οι υποστηρικτές του νέου ημερολογίου, επικαλούνται το παλαιό λάθος που γινόταν με τις πασχάλιες έριδες, αλλά και την Αίρεση των τεσσαρασκεδεκατιτών (οι οποίοι εόρταζαν τον θάνατο και όχι την Ανάσταση του Χριστού), γιατί έτσι νομίζουν ότι θα διορθώσουν (δήθεν), το νέο λάθος που επέφερε η εισαγωγή του νέου παπικού εορτολογίου, το οποίο οδηγεί σε αδιέξοδο, σε νεωτεριστικό και λειτουργικό “μπάχαλο”.
Αυτό λοιπόν το Ιουλιανό (παλαιό) Ημερολόγιο μαζί με το Ορθόδοξο Πασχάλιο, χρησιμοποιούσε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και όλες οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες έως το 1923, τότε που έγινε η μετάβαση στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Η Εισαγωγή και οι παρενέργειες του Γρηγοριανού παπικού εορτολογίου και Πασχαλίου
Το έτος 1582 ο Αιρεσιάρχης Πάπας Γρηγόριος, ο οποίος πίστευε στην ειδωλολατρεία της Αστρολογίας, άλλαξε αρχικά τα Ορθόδοξα μυστήρια (μαζί με τους προκατόχους του) και μετά το πατροπαράδοτο Ιουλιανό ημερολόγιο, με το οποίο μεγάλωσαν και έζησαν, ο Ιησούς Χριστός , η Παναγία, οι Απόστολοι, οι πρωτομάρτυρες, οι μεγαλομάρτυρες, με αυτό έγιναν οι Οικουμενικές και οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι, με αυτό έζησαν και μαρτύρησαν οι Νεομάρτυρες επί τουρκοκρατίας κ.λπ. Με το Ιουλιανό ημερολόγιο η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος του 325, καθόρισε το Ορθόδοξο Πασχάλιο, το οποίο ο Αιρεσιάρχης Πάπας άλλαξε με την εισαγωγή νέου αιρετικού Πασχαλίου, κάτι το οποίο συνιστά Αίρεση και αναθεματισμό από τις Οικουμενικές Συνόδους. Στις 4 Οκτωβρίου του 1582, ο Ποντίφικας αποφασίζει ότι η επόμενη ημέρα που ξημέρωνε μετονομάζεται σε 15η Οκτωβρίου, με την συνεργασία του Ιταλού Αστρονόμου Α. Λίλιο.
Ο Καινοτόμος και Μασόνος Μελέτιος Μεταξάκης
Το ίδιο ήθελε να κάνει ο Μασόνος και καθηρημένος (από την εκκλησία της Ελλάδος,τον οποίο επανέφερε αντικανονικά ο φίλος του Ελ. Βενιζέλος), αρχικά Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Μελέτιος Μεταξάκης, με το αντικανονικό συνέδριο της Κωνσταντινουπόλεως του 1923-24, αλλά επειδή αντέδρασαν οι Ορθόδοξες Σλαβικές Εκκλησίες, με πρώτη την Μόσχα, δεν κατάφερε να το κάνει, αφού κατάφερε και άλλαξε τις εορτές που σχετίζονται με τα Χριστούγεννα, κάτι όμως που θέλει να ολοκληρώσει ο νυν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος το 2025 και ως προς την αλλαγή του Ορθόδοξου Πασχαλίου, μαζί με τον αιρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο, έτσι ώστε να επιβάλουν την ψευδοένωση.