Jako, że jestem sporo starsza to zwróciłam uwagę na wątek, w którym mówisz o odróżnieniu SF od fantasy. Dorastanie w latach 80-tych spowite było właśnie w fantastykę naukową. Kosmos, fizyka kwantowa, "pętle czasu" to były słowa, które towarzyszyły dzieciom w zabawach ( w czwartki w TV nadawano program młodzieżowy pod nazwą KWANT ). Czytywano Tolkiena, ale epoka fantasy przyszła później. Era pisarzy takich jak Lem, Zajdel minęła.... Swoją drogą warto wracać do Zajdla, bo można się zdziwić jak rzeczy znane w nauce (tak, tak także polskiej) na początku lat 80-tych dzisiaj wydają nam się jakimiś nowymi wynalazkami (np. wizja ziemi pokrytej czarnymi błyszczącymi panelami wytwarzającymi energię ze światła słonecznego ;)))... Swoją drogą SF zza żelaznej kurtyny było dużo ciekawsze - bardziej naukowe - od tego amerykańskiego. Pisali je często ludzie zawodowo zajmujący się fizyką i matematyką i psychologią (problem polskiego sf po 89 może mieć źródło w tym, że zabrali się za to tzw. humaniści .... ;)).... ....czasami mam nawet taką refleksję, że ostatnie 30 lat - epoka neoliberalizmu - to taki czysty konsumpcjonizm i cofnięcie kulturowo-naukowe.... bo te wszystkie rzeczy, którymi żyjemy dzisiaj albo jeszcze nie żyjemy - wymyślono albo podczas II wojny światowej albo podczas zimnej wojny przy okazji programów kosmicznych i innych.... zresztą nie bez powodu mówi się o kryzysie w fizyce ;). A poza tym.... z dużą przyjemnością oglądam Twoje filmy :)
Nie jest aż tak źle - patrz książki Dukaja, Ślepowidzenie itd. Myślę że cenne pozycje SF są tylko książęk zrobiło się o wiele więcej i ciężej wyszukać te bardziej wartościowe .
@trollewnaX Faktem jest, że proste fantasy lepiej odpowiada obecnemu poziomowi intelektualnemu społeczeństwa. W S-F trzeba było coś rozumieć z przedmiotów STEM, w prostym fantasy nie trzeba nic rozumieć. A nawet jak się nie zrozumie zawsze można przebrać się za elfa ;)
Regres w polskim SF polega na tym, że dawniej używano tej formy kultury do opisywania i wyśmiewania Socjalizmu/komunizmu, więc wymagało to znacznie większej kunsztowności i przemyślenia w obawie przed komunistycznymi cenzorami. Teraz kiedy dobrobyt jest kilkadziesiąt razy wyższy, nie ma cenzury i można napisać wszystko wprost, poziom spada na głowę. Widocznie ciężkie czasy tworzą wielkich artystów i wielkie dzieła.
Książka "Diuna" bardziej nadaje się na aktorski serial HBO z budżetem "Gry o Tron" po 10 odcinków na każdy sezon trwających około 60 minut. Wtedy może udałoby się oddać w miarę książkę.
Poczekajmy na wersję reżyserską wtedy pierwsza część będzie miała 4 godziny i pewnie druga w wersji DC też więc nie będzie wiele mniej niż 1 sezon serialu.
Film jest na tyle fascynujący, mimo mankamentów, że skłania różne osoby do przeczytania książki (nawet jeśli za dużo nie czytają). Czyli choćby to jest już jego wielkim sukcesem.
Jestem pod wrażeniem, że w ciagu jednego monologu jesteś w stanie wymienić te wszystkie rzeczy o których myślałem słuchając audiobooka, albo ogólnie ze byłeś w stanie to podsumować dość zwięźle. Jestem zainteresowany twoimi przemyśleniami na temat drugiej książki. Zaczynam subskrybować.
Ależ książkowy Paul jak najbardziej miał wizje z Chani ! I to jeszcze na Kaladanie! Z resztą po jednej z nich zastanawiał się czemu dziewczyna mówi do niego „Opowiedz mi o wodach swojej planety Usul” jako że jego planetą był Kaladan. Dopiero później okazało się ze Usul to jedno z jego fremenskich imion To pokazuje ze on tych wizji nie rozumiał. Początkowo Po prostu widział jakieś losowe przebłyski przyszłości, często bez znaczenia.
Czekam właśnie na premierę nowej Diuny. Obejrzenie tej Twojej rozkminy pierwszego filmu w nawiązaniu do książki to najlepsze co mogłem zrobić. Rozjaśniłeś mi wiele spraw, dziękuję. Wiem, ze dwójeczka 10/10, ależ się jaram :)
Ja miałem przy oglądaniu filmu dużo zabawy, nie jest to jednak obraz perfekcyjny. Koniec nieco rozczarowywuje. Jestem również zdania, że Villeneuve za bardzo zapożyczył się u Lyncha. Między innymi przejął tę sprawę z wizjami o Chani, o których mówiłeś. A co do aktorów grających introwertyczne postaci, to podrzucam tylko jednego: Jean Reno jako Leon zawodowiec :)
Scena gdy Jessica i Paul zakładają filtraki jest sceną "przeniesienia", sceną skondensowanej percepcji, w której matka "traci" z oczu syna, a ukazuje się jej niezależny mężczyzna, którego niezależności i dojrzałości nie jest w stanie pojąć i sobie uzmysłowić. W prozie jest to proces, w filmie też, ale mniej czytelny, stąd oczywiste nadinterpretacje tej sceny. To wyraz kilkuset stron na przestrzeni których dziecko staje się dorosłym człowiekiem, gdzie rodzic nie może już patrzeć na dziecko jak na swoją własność, nie może już go chronić, odczuwa jego surowość i autonomię, jego dorosłość jest nagła i nieprzystępna; tym bardziej, że Paul ze sceny na scenę nabiera niezależności intelektualnej. Wydaje mi się, że ze wszystkimi swoimi podtekstami ta scena jest świetna w świetle kondensacji psychologii postaci na kilkuset stronach; w chwili nieznajomości tekstu, jest zwyczajnie dziwna. EDIT: ""Wątek który nie istnieje" - Relacja Jessica - Paul jest osią pierwszej książki; wszystko co dzieje się "w niej" lub "w nim" nieustannie przefiltrowane jest przez tę drugą postać; relacja matka-syn jest POV całej historii, psychologicznym kołem zamachowym tej książki (T.1), które odbija w różne rejony (ciąża i jej konsekwencje, postać Chani i stosunek jaki żywi do niej odbiorca przez stosunek Jessici (co w wydźwięku politycznym się potwierdza)). Właściwie w książce (T.1) uznanie Paula za pierwszego protagonistę jest raczej absurdalne niż sensowne. To opowieść dwojga bohaterów - matki, która traci syna i z pozycji konkubiny księcia staje się niezależną postacią pierwszego planu oraz młodego człowieka, który targany schematami emocjonalno-psychologicznymi zaprogramowanymi dla niego "z góry" stara się wyzwolić i usystematyzować wszelki sens swojej postawy. I to jest połowa książki.
Tez myśle ze powinni zakończyć film bitwą i dać trochę więcej scen „gry o tron”. Ogólnie diuna jest naprawdę ciężką książką do przełożenia na film i pewnie zawsze na coś by nie starczyło czasu do pokazania
Generalnie się z Tobą zgadzam - w tym wypadku literatura i film nie wstąpiły na wspólny tor - adaptacja ma swoje plusy, ale materia literacka to niedościgły dotąd sztos. Tak samo jak dzisiejsza koszulka.
Pozdrawiam serdecznie dopiero teraz oglądam twój materiał i szacunek pierwszy raz przeczytałem diunę pod koniec lat 70 i twoje przemyślenia odpowiadają moim , a wychowałem się w innym świecie. Pozdrawiam serdecznie Adam
Ciekawe są Twoje spostrzeżenia co do książki. Dla mnie w książce wybija się temat religii i tego jak dzięki niej można sterować ludźmi. Tego oczywiście nie ma w filmie, puki co wzmianka tylko o Missionaria Protectiva. Książka ma także mocny wydźwięk filozoficzny. Sam Herbert powiedział, że miała to być historia eksplorująca mit Mesjasza. Mówi też o "Diunie" jako powieści ekologicznej. 12 wydawców odrzuciło pierwsze wydanie książki i zarzucano mu tworzenie nowego kultu. Tak więc książka jest wielowymiarowa co świadczy o jej wielkości. Film jest za to wielki wizualnie.
i ciesze sie przeczytales kaiazje, i zajefajnie podoba mi sie twoje podejscie do tego. pozno, parzac kiedy film wyszedl, ale dopiero mi kumpel poradzil zeby cie posluchac/ i nie zaluje :)
Czekam, kiedy dojdziesz w książkach do Tancerzy Oblicza i Cię olśni, skąd Martin wziął te maski zmieniające twarze w GoTcie :) Szacunek, że sięgnąłeś po Herberta; pożniejsze tomy jednak to już nie ten poziom.
Dzięki za ciekawą recenzję :). Film rzeczywiście gubi wiele ciekawych niuansów z misternego świata "Diuny" - a szkoda. Mimo wszystko oglądałam z wielką przyjemnością i z nadzieją wypatruję drugiej części :)
Po obejrzeniu wszystkich filmów o Diunie na twoim kanalem w pełni się z Tobą zgadam. Fajnie usłyszeć jak ktoś mówi n głos to co ja myślę. Dzięki twojemu narzekaniu nie czuje się odosobniony, ze większości do okola wszystko się podoba. I nawet jak plują im w twarz to cieszą się ze pada deszcz. Dlatego też ciekawi mnie twoja recenzja na temat filmu "Sunset limited" z 2011 roku gdyż Douna reprezentuje majestatyczne widoki, ale poznawanie bohaterów leży, natomiast sanset jest czymś zupełnie odwrotnym bo to przegadany film bez jakiś wyjątkowych lokacji
"Diuna" książka do której podchodziłem trzy razy i za każdym razem wydawała mi się nudna. Za czwartym razem przeczytałem do końca i i... oniemiałem. Tak dobrej powieści SF nie czytałem. Teraz po latach doszedłem do tego, że moje pierwsze podejścia były gdy miałem naście lat. Do tej powieści trzeba dorosnąć, mieć już jako takie doświadczenie życiowe, przeczytać wcześniej "trochę" książek i dopiero można zrozumieć całą tą piękną wizję przedstawioną przez Herberta.
Eee tam, u każdego zapewne jest inaczej, bo ja przeczytałem ją po raz pierwszy mając 12 lat po tym jak polecił mi ją mój kumpel rówieśnik. Byłem tak pochłonięty, że jak zacząłem to skończyłem następnego dnia ;)
Michał! Szacunek Ci za wyartykułowanie wszystkiego co czułem, a nie do końca potrafiłem nazwać (książki nie czytałem, choć uniwersum nie jest mi obce). Dziękuję za utwierdzenie we wnioskach, które nasunęły mi się po wyjściu z kina. 100% zgodności. 💪🏻👍
Mnie w filmie najbardziej brakowało całego wątku ekologicznego, wizji transformacji Arrakis i celu Fremenów. Bez tego jak dla mnie cała osoba Dr. Kynes jest bez sensu, a Fremeni to tylko zbuntowani tubylcy.
Taaaaak, zapomniałęm powiedzieć kręcać ale po stokroć tak, to jest bardzoo ważny motyw filmu! Na plus możemy powiedzieć, że najprawdopodobniej w drugiej części cały ten wątek ujrzy światło dzienne.
Ciekawa Rozkmina 🙂. I muszę przyznać po namyśle, że masz rację. Niektóre fragmeny książki są w filmie spłycone lub pominięte po pierwsze ze względu na czas trwania filmu, ale chyba przede wszystkim na specyfikę prozy Herberta i właśnie jego wplatania podczas dialogów myśli występujących postaci, z których momentami sporo dowiadujemy się i o fabule i samych postaciach. Rzeczywiście mi też tego brakuje. Pozdrawiam i pewnie czekamy na następną część.
Zachęciłeś mnie do przeczytania książki i do powtórnego obejrzenia filmu, już ze znajomością książki. Zwłaszcza, że pomimo tego, że pierwsza połowa Diuny I bardzo mi się podobała, jako wprowadzenie do tego uniwersum, to wszystkie późniejsze sceny ucieczki na pustynię tak mnie wynudziły, że nie obejrzałam jeszcze Diuny II. Ale teraz ustanowiłam sobie za cel przeczytanie pierwszego tomu, żeby później móc obejrzeć Diunę I i II już z większą znajomością tego fascynującego świata i rządzących nim praw nauki, które bardzo mnie ciekawią, a z tego co mówisz zostały w pierwszym filmie pominięte, natomiast w książce są wytłumaczone. UPDATE: Przeczytałam książkę, obejrzałam film jeszcze raz i zgadzam się ze wszystkim, co tutaj powiedziałeś. Ponadto książka jednak podobała mi się bardziej niż film, ze względu na kreację bohaterów drugoplanowych i elementy sci-fi. Na pewno sięgnę po kolejne tomy, bo wciągnął mnie ten świat 🤗
brawo! świetna recenzja! Miałem przyjemnośc czytać książki Herberta jeszcze przed seansem i w pełni podzielam twoje zdanie. Główny bohater to trochę za bardzo amerykański nastolatek ktorgo nikt nie rozumie a za mało cyber genetyczną mieszanką komputerowo kwantową. i to co sie w pełni zgadzam, dużo lepiej dla filmu jakby sie kończył bitwą, całość możnaby zamknąć w trylogji jak legendarnego władcę pierścieni. Wtedy byłby czas na wspomnianą kolację, może jakieśudane wypady atrydów pod dowództwem Garney'a czy Duncana na zapasy przyprawy Harkonenów i to co wspomniałeś brakujące szkolenie mentata i coś więcej o bene geserit. Może wtedy sam film jako niezależny pojedynczy twór byłby bardziej wewnętrznie spójny
Jeden z Twoich ciekawszych filmów - bardzo elegancko i skladnie to porownujesz i prezentujesz swoje przemyślenia i pomysły, oraz co się nie podobało Jedna uwaga co do podziału i wycięcia pustyni - mówil o tym kiedyś Martin o ekranizacji Gry o tron dlaczego w niektórych sezonach paru postaciom serial dorabial jakieś wątki z czapy. W książce Martin może sobie opisać bitwę kilkusetysięcznych armii, wprowadzić naraz 20 bohaterów, dokładnie opisać każdego a potem część z nich pojawi się dopiero za dwa tomy. Kino (/serial) nie może sobie na to pozwolić - nie każdą scenę da się przenieść tak spektakularnie jak jest opisana w książce (truizm), bo budżet, bo techniczne komplikacje, nie można też wprowadzać za dużo naraz bo w książce da się wiele przemycić w opisie scen (czy myśli bohaera, tak jak u Herberta). Film musialby bazować na ekspozycji poprzez dialogi, co jest tanie, a ponadto wprowadzenie wielu postaci na ekranie naraz jest dla widza bardzo problematyczne. I George wspomniał o czymś w teorii oczywistym i przyziemnym, ale czego fani czesto nie biorą pod uwagę - jest budżet na określoną ilość aktorów, a ponadto nie można sobie pozwolić (przeważnie) na to by jakaś postać sie pojawiała a potem znikała na parę sezonów, bo aktor złapie inny kontrakt, i już nie będzie miał czasu wrócić do danej produkcji. Dlatego np w 4 sezonie Jaime pojawił się w Dorne z Bronnem, mimo że to bylo bez sensu, bo scenarzyści (ech, amatorzy) musieli wykorzystać jakoś te postaci... a nie mieli niestety lepszego pomysłu. Tam gdzie się dało łączono kilka postaci z ksiażki w jedną serialową
Masz rację że powinni zakończyć film na bitwie. Film wogóle nie wyjaśnił wątku dr Yueha. W filmie po prostu jakiś lekarz Atrydów zdradził ich i tyle. Jego zdrada nie ważyła tutaj tyle co w książce i dużo przez to film stracił. Wyjaśnienie tego nie zajęło by wcale dużo czasu.
Też brakowało mi wyjaśnienia wątku doktora. Szkoda też, że pominięto podejrzenia o zdradę lady Jessici. Oraz,że nie było w filmie takich postaci jak Piter i Feyd-Rautha.
Dwie rzeczy, które mocno mi kładą film. 1. Olanie w zasadzie tematu kanly i monopolu Gildii na transport międzyplanetarny 2. Wątek Yueha nie uwzględnił zupełnie akademickiego warunkowania. Strasznie to spłyca cały wątek Film bardzo lubię, ale kładzie mi to niestety odbiór dosyć mocno. Fajnie się słuchało, dzięki.
oczywiście że Czani pojawia się w snach Paula. W trzecim rozdziale mówi o tym Jesice i Matce Wielebnej. Gdy kobiety pytają czy ją zna mówi: poznam. Czani w śnie mówi "...opowiedz mi o wodach swojej planety Usul"
Dobrze powiedziane, bo powiem tak: czytalem ksiazke z 15 razy liczac od czasow wczesnego dziecinstwa...i nadal, za kazdym razem znajduje "nowe" momenty lub "rozkminy"...Co ciekawe - zona Franka Herberta, o ktorej prawie wogole sie nie wspomina, byla jego komentatorem, recenzentem, byc moze i redagowala (wydaje mi sie ze zenskie postaci), i ogolnie - reagowala na Franka pomysly i idea po kobiecemu...Dlatego tez ta ksiazka jest naprawde niesamowita i z glebiami i podwojnymi nieraz znaczeniami. Postaci tak zenskie jak i meskie maja to "cos"...A dialogi miedzy nimi - to byc moze niektore zapiski rozmow miedzy samymi malzonkami pisarzami :) Jezeli przeczytasz juz trylogie, wiedz, ze nastepna ksiazka w 6-tomowym kanonie Diuny - Bog Imperator Diuny, jest bardzo filozoficzna i egzystencjonalna...wielu czytelnikow stawia tom IV na piedestale...Wiec zachecam abys dalej czytal sage o rodzie Atrydow :) Podlinkuje tutaj wywiad z Autorem i jego zona - bardzo ciekawe - malzonka niewiele sie wypowiada w nim, ale to co mowi w paru slowach jest przemyslanymi kwestiami !!! th-cam.com/video/1s7muoTaCpY/w-d-xo.html
W roku 2005 zdawałem maturę ustna z języka polskiego. Temat, który obrałem to "różnice pomiędzy literaturą SF a Fantasy" Oczywiste na przykładzie powieści Franka Herberta :)
Oglądałam film i czytałam prawie całą książkę. Też w filmie mi nie pasowały te wizje (ciężko było rozkminić o co chodzi). W filmie właśnie brakowało mi tych rozgrywek politycznych. Je.li chodzi o książkę to denerwuje mnie ten przeskok w czasie i jak czytam o tym, że Paul miał wizję to mam ochotę przekartkować do akcji
Cieszę się że przeczytałeś tą książkę bo bardzo dobra. Rzeczywiście wizje Paula kojarzę z Dr Strange szukającym właściwej przyszłości. Tam chodziło o to że Bene Gesserit mogły się cofać w czasie po linii genów nabierając wiedzy, umiejętności doświadczeń tych którzy byli przed nimi zaś Paul będąc mężczyzną Kwisatz Haderach jako swego rodzaju odwrotność mógł sięgać w przyszłość i chodziło o to by wybrać taką przyszłość w której ludzkość nie zginie.
To coś źle zapamiętałem bo byłem pewien że Paul jako męski Bene Gesserit miał zmultiplikowane moce bo nie był ograniczony do linii żeńskiej pamięci genetycznej ale wszystkich swych przodków co w połączeniu z mentackimo zdolnościami zaowocowało prekognicją na zasadzie turbo precyzyjnej predykcji a nie odwrotności wizji
Jak przeczytasz wszytkie części to Duncan będzie jedyną osobą , która będzie we wszytkich częściach chyba go tylko w drugiej części nie będzie hehe. Chociaż to nie będzie do końca on, ale jednak on.
Jak ja Cię lubię. Ty jesteś takim kochanym marudą i najczęściej masz rację. W sumie po Twoich przemyśleniach i własnej ponownej rozkminie, to stwierdzam, że tym razem też masz rację. Fajnie, że przeczytałeś książkę. Też uważam, że Herbert stworzył genialne i ponadczasowe dzieło. Wiele jest ciekawych książek sprzed kilkudziesięciu lat, które warto przeczytać, bo dzisiaj są bardzo aktualne. Polecam Ci Nowy Wspaniały Świat, którą napisał Aldous Huxley i na której podstawie Netflix nakręcił film o tym samym tytule.
Odnośnie świetnego przedstawienia widzom myśli bohaterów słyszą polecam death note, praktycznie całe anime to gra o tron między 2 genialnymi postaciami i śledzenie ich rozkmin.
Super film jak zawsze : ) Zgadzam się z tobą kompletnie. Tez uważam ze film nie jest tak genialny i to głównie dlatego ze nie pokazuje wystarczająco dobrze inteligencji głównego bohatera a robi trochę z niego dzieciaka wkurzajacego się nie wiadomo na co. Może, jeśli będziesz chciał robić kiedyś recenzje książek albo porównywać książki do filmów polecam grę endera. Książki są genialne, jest to sci-fi gdzie tez jest dużo takiego planowania i gry o tron dziejącej sie w głowie bohatera, niestety film to kompletna klapa. Ale posłuchać jak narzekasz na filmy to zawsze dobry kontent xd
Patrz, a ja przeczytałem całe 19 książek w całym uniwersum Diuny i ani razu nie wpadłem na to, że wizję Paula lub Leto II są tak naprawdę wynikiem wyłącznie matematycznych kalkulacji umysłu "dopalanego" działaniem melanżu oraz tysięcy lat selekcji genetycznej. Oczywiście znałem większość tych faktów, ale zawsze postrzegałem wizję lub prekognicje, jako jakieś mistyczne moce, podczas gdyby mogły byż po prostu wybitnymi umysłami na wybitnych narkotykach. Chyba nie jestem zbyt bystry, na pewno nie bardziej niż Ty. To całkiem ciekawe spojrzenie. Jest jednak kwestia innych wspomnień Bene Gesserit, to wydaje się już bardziej fantasy niż naukowe, w końcu one tak jakby mogły rozmawiać z "kopiami" swoich przodkiń.
Podczas ubioru strojów przez Paula o matkę tez miałem takie odczucie w stylu „WTF?!” Nie wiem czy to błąd reżyserski czy zle zrozumienie scenariusza przez aktorów.
Ja bym czytał to jako koniec pewnego okresu w ich życiu, coś się skończyło i trzeba przyjąć nową rzeczywistość ze wszystkimi jej niedogodnościami. Pewnie całe swoje "królewskie" życie wszystko związane z intymnością było rozgrywane w 100% dyskretnie. To spojrzenie Paula bardziej wyrażało zakłopotanie niż porządanie, Matka chyba czuje podobnie, sekunde później mamy akceptację sytuacji i idziemy z życiem dalej. Wasza interpretacja świadczy tylko o tym, że jesteśmy zepsuci jako społeczeństo ;)
Uważam że ta scena była w ogóle niepotrzebna, nie miało to jakoś większego sensu niż pokazanie chudego Chalameta. Niektóre sceny w zwolnionym tempie były za długie bo gdyby nie to, to możnaby wcisnąć coś innego, coś o rozwoju postaci.
Przeczytaj jeszcze Mesjasza diuny i Paula z Diuny jest tam dokładny opis jihadu Paula jestem ciekawa twojej opinii o tym. Spoiler jego wojny trwała 12 lat spustoszyła ok 1000 swatów i kosztowała życie 61 miliardów ludzi wszystko ku chwale Paul artrydy jego dziadek bylby dumny :)
Przeczytaj to, przeczytaj tamto. Ogólnie to przeczytaj wszystko, co czytałem, bo to czytałem i jestem ciekaw Twojej opinii. Potem się podzielę komentarzem, który też przeczytaj. :D lubię Ponarzekajmy...
W ktòrymś Sherlochu Holmsie w Ronertem Downey Juniorem były mentalne szachy i myślami Sherlocka i Moriartiego. Według mnie to jest spokojnie do zrobienia.
Tak, ale tam była to pojedyncza scena i jako dodatek wyszło super. Tutaj ten zabieg musiałby być ciągnięty przez cały film i coś takiego oglądałoby się co najmniej dziwnie. Na pewno byłoby ciekawe, ale to nie byłby film dla szerokiej widowni, a co za tym idzie - nie zarobiłby na siebie i nikt nie pokusiłby się o kontynuacje.
Mam dokładnie odwrotnie. Najpierw przeczytałam książkę, potem (na świeżo) obejrzałam film. Do momentu, w którym czerw połyka crawlera, nudziłam się, byłam wkurwiona, że tyle wywalili, czułam, że sceny są posklejane, a tak w ogóle to myślałam o zakupach, które mam zrobić po filmie. ;) Dopiero od ww. momentu jakoś się wczułam w ten film i tak pozostało do końca. Książka wg mnie nie jest genialna. Jak dla mnie historia jest zbyt psychodeliczna, żeby wydawać się mogła autentyczna.
Zwyczajnie w filmie można uciąć większość wizji, ciągłych przeciągniętych pięknych monumentalnych widoki na rzecz konkretnych sytuacji i rozmów. Książka jest bardzo konkretna wbrew pozorom. Ucięcie motywów kilku postaci, do tego przyjęcia to jest dramat...
@@PonarzekajmyoFilmach Szczególnie pierwsza połowa. Zgadzam się z Tobą, że drugiej połowie książki jest bliżej do pierwszej części filmu o dziwo. To jest jakieś pomieszanie... Obejrzyj serial. W sumie bardzo mocno, mimo śmiesznego budżetu, oddaje sens książki.
O to to to. Poza tym powiem chamsko choć kinematografia Dennisa jest estetyczna to mnie już nudzi bo od kiedy poszedl w sf to czy Diuna czy Arrival czy BR wszelkie wnętrza lecą bardzo podobną estetyką. Pałac na Arrakis vs siedziba Jareda Leto. Nudny monumentalizm prezentacji najgorsze co Nolan przyniósł wspólczesnym filmom
A w jednym się nie zgodzę - Tim jest dobrym aktorem, to jeszcze młody chłopak - chyba dopiero ma 24 lata ( fajnie zagrał w Królu), myślę że da radę w następnej części - zależy jeszcze jak reżyser każe mu zagrać. Zobaczymy. Co do sceny ze zmianą tych strojów, ja to odebrałam że razem się siebie raczej wstydzili niż miałoby to jakikolwiek podtekst seksualny ale i tak nie jarzę tego po co to jest w filmie (no może żeby podjarać nastolatki szalejące za Timothee- chłopaczek sama skóra i kostki ale trzeba przyznać że twarz ma ładną) bo aż takie ważne to nie było.
Pierwsza Diuna dzieję się jakoś 20 tys lat do przodu, bo od czasu założenia Gildii Kosmicznej do momentu trwania akcji minęło prawie 11 tys lat, więc poziom dysonansu między naszymi czasami a tymi przedstawionymi jest sam w sobie fascynujący
Witam, mam bardzo serdeczną prośbę, czy była by możliwość, abyś zrobił jakiś materiał o filmie "Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie" z 2014 roku i/ lub "Niepowstrzymany" z 2010, z góry dziękuję i pozdrawiam.
Ten wątek podczas ubierania filtraków prawdopodobnie odnosi się do wątku w książce o tym, że Paul podejrzewa Jessicę o zdradę, bo nikt nie myślał że to był doktor. W filmie zupełnie tego nie ma, więc ta scena to chyba jakaś pozostałość po tym.
Ja powiem tak. Diune dawno temu. Obejrzałem po jej przeczytaniu film. I był dramat. Chciałem odzobaczyć. Jak dowiedziałem się że będzie film znów to powiedziałem sobie żeby się nie nastawiać. Czytałem diunę kilka razy. To jedna z moich ulubionych książek. Uważam, że film jest bardzo dobry. Nawet dostosowanie aktorów do ról jest świetne. Oczywiście miałem inne wyobrażenie ale bardzo zbliżone. Myślę, że w tym filmie jest tyle zajebistych rzeczy że nie ma co poświęcać tyle czasu tym małym, niedociągnięciom. Adaptacja na wysokim poziomie. I sam fakt, że ktoś po adaptacji sięgnął do książki żeby zrozumieć pewne wątki jest zajebiście pozytywny. Tego brakuje mi w wiedźminie np. Film wycina wątki i zostawia wiele do doczytania. Dodatkowo nie można powiedzieć że gdzieś scenariusz wszedł na minę. Dla mnie jedyny minus to spłycenie pojedynku z Jamisem
@@oktawianc7456 Kiepska scena próby. Jednak Jesica jest całkiem hardą babką w filmie. Też uważam że w książkach początkowo była potężniejsza. Ale nadal pokonała strażników z którymi nie radził sobie Paul. W książkach też Paul był bardziej kalkulatorem a jednak Jesica miała ludzkie cechy. Jej postać zachowywała balans. A no i jednak w filmach też obezwładniła wielu twardych gości już. Więc tu nie ma takiego dramatu aż.
@@adamaczny259 Nie chodzi zupełnie o to kogo ona rozwaliła. Chodzi o to, że BG nie okazują emocji i panują nad sobą idealnie. W książce Paul kilka razy dostrzegł, że matka straciła panowanie albo się bała etc. Ale on był Kwisatz Haderach, nikt inny pewnie by tego nie zauważył. W filmie postać zachowuje się jak zwyczajna kobieta. Nie ma nic z majestatu BG.
@@oktawianc7456 Tutaj bym się nie zgodził. W książce matka dokładnie w tych samych scenach płakała albo czuła panikę. Podczas próby grom dżabara ( czy jak się to piszę) matka była przerażona co pokazują opisy i jej odczucia. W filmie ciężko pokazać co ktoś myśli dlatego został wykorzystany zabieg, w którym Jesica najpierw jest pokazana jak krzyczy i jak lamentuje ale zaraz potem jest pokazana scena w której spokojnie stoi i jest opanowana. Jak gdyby nigdy nic bez zmęczenia takim wrzaskiem wchodzi do pomieszczenia. Też ludzie przechodzący nie reagują. To świadczy o tym że całość ma miejsce nie realnie a w jej głowie tylko. Zwraca nawet na to uwagę jej przełożona. Tak samo scena w namiocie kiedy Paul oburza się, że nie jest w stanie nawet opłakiwać ojca jak ona. Tam również w książce Jasica traci kompletnie kontrolę. Zgodzę się, że ogólne wrażenie w książce miałem lepsze niż po filmie. Jednak bardziej moim zdaniem jest to kwestia aktorska niż scenariuszowa.
@@adamaczny259 To ja też się w tutaj nie zgadzam. W filmie zachowuje się jak rozhisteryzowana idiotka momentami a nie wyszkolona Bene Gesserit. W ogóle w niej nie widzę adeptki tego zakonu. W najmniejszym stopniu. Film ma sporo poważnych wad. Po pierwszym seansie wkurzyłem się solidnie jak mogli to tak spieprzyć. W ogóle nie wiadomo co to mentat, dlaczego ten świat jest taki a nie inny. Dlaczego niemożliwa powinna być zdrada doktora akademii Suk. Spłycono do maksimum wątki polityczne a dano bezsensowne dłużyzny na pustyni z rozsadzającą bębenki muzyką. Wiele słabych punktów ma ten film. Cała walka o Arrakin wygląda jak jakaś szamotanina w wielkim, ciemnym hangarze. Zamiast wyjaśnić i podbudować świat, jego zależności polityczne, religijne, technologiczne, to skupiono się na obrazie. Dopiero za 2 czy 3 razem postanowiłem, że jako dobrze obeznany z książkami, skupię się na przyjemności z obrazu i wtedy film mi się spodobał. Ale tylko jako obrazek.
Swietnie ja zrozumiałeś z tym że to trochę dalej w przyszłość ponieważ 10000 lat nie jest liczone od Chrysrusa, a Diuna jak będzie ciągnięta dalej nie jednego zaskoczy.
Potwierdzasz to że książki są lepsze od filmów a na pewno potrafią o wiele ciekawiej przedstawić świat. Ostatnio przesłuchałem audiobooka Lśnienie po czym obejrzałem film. Po książce film wydał mi się strasznie ubogi
Dla mnie najdziwniejszy moment filmu to „chuchnięcie” trucizną w twarz Barona. Potem on w jakiejś wodzie jest w następnej scenie i wydaje rozkazy. I sie zastanawiałem o co w tym chodziło. Potem przeczytałem książke gdzie Baron w momencie rozpuszczenia trucizny przez księcia był na drugim końcu sali i zdążył sie schować. Było to po prostu realistyczne. A co sie w filmie zadziało? Zrobili z Barona jakiś nieśmiertelny twór? Bo w książce to zwykły śmiertelnik który by z pewnością zginął jakby sytuacja z filmu sie zadziała.
Zrób recenzję starej trylogii Spider Mana Sama Raimiego i The Amazing Spider Mana fajnie bo za kilka dni wychodzi Nowy Spider Man No Way home a tam pojawią się przeciwnicy z właśnie tych starych filmów i raczej na 99% wersje innych spider manów.
W 65-tym, no niestety, współczesna literatura rządzi się swoimi prawami ;P Dlatego ja wolę klasyczną, np. polecam gorąco powieści historyczne z początków XX, XVIII a nawet XVII (jeśli interesujesz się historią, a pamiętam że tak). Sam mam hopla na punkcie amerykańskiej wojny secesyjnej, dlatego kocham "Przeminęło z wiatrem" Margaret Mitchell, dla mnie jedna z najlepszych powieści na świecie (zero przynudzania co częste u Herberta) oraz zdecydowanie najlepszy film jako ekranizacja powieści. Również cykl znany u nas jako "Północ-Południe" Johna Jakesa, mini-serial oczywiście również u mnie w czołówce. Podejrzewam że dzisiejsze standardy nie pozwoliłyby nagrać tego z takim rozmachem, nie tylko ze względu na wyłącznie praktyczne efekty specjalne, które i dziś wyglądają kapitalnie, co raczej przez kosmiczne gaże gwiazd jakie tam grały, a które w tamtych czasach jeszcze nie rujnowały budżetów filmowych :) Koniec offtopu ;) Teraz co do recenzji, aby ta była zupełnie kompletna, uważam ze rewelacyjnym pomysłem jest właśnie podzielnie jej jak sam teraz zrobiłeś na dwa segmenty. Pierwszy bez znajomości materiału źródłowego (ocena techniczna filmu), oraz po zapoznaniu się z nim (ocena fabuły oraz gry aktorskiej). Sam wyłapuję naprawdę wiele smaczków z gry aktorów, którzy przekazują swoją mimiką ot choćby odczucia wewnętrzne bohaterów powieści, a więc monologi wewnętrzne, czego z przyczyn naturalnych widz patrząc w ekran nie może poznać. Najczęściej nie znając książki umykają takie rzeczy, baa często są niezrozumiałe, dziwne, można odnieść wrażenie że aktor się wygłupia czy popisuje, często można to pomylić z grą tzw. "over the top", i szczególnie mocno widoczne jest wśród aktorów wywodzących się ze scen teatru, gdzie tymczasem jest to świadomy zabieg mający przekazać widzowi emocje granej przez aktora postaci, tak jak odczuwał je on podczas czytania powieści czy scenariusza. No, w każdym bądź razie sam tak to postrzegam :)
![ละลาย (LALALYE) - DAOU PITTAYA ต้าห์อู๋ พิทยา [OFFICIAL MV]](http://i.ytimg.com/vi/wo6r9TgausI/mqdefault.jpg)
Jako, że jestem sporo starsza to zwróciłam uwagę na wątek, w którym mówisz o odróżnieniu SF od fantasy. Dorastanie w latach 80-tych spowite było właśnie w fantastykę naukową. Kosmos, fizyka kwantowa, "pętle czasu" to były słowa, które towarzyszyły dzieciom w zabawach ( w czwartki w TV nadawano program młodzieżowy pod nazwą KWANT ). Czytywano Tolkiena, ale epoka fantasy przyszła później. Era pisarzy takich jak Lem, Zajdel minęła.... Swoją drogą warto wracać do Zajdla, bo można się zdziwić jak rzeczy znane w nauce (tak, tak także polskiej) na początku lat 80-tych dzisiaj wydają nam się jakimiś nowymi wynalazkami (np. wizja ziemi pokrytej czarnymi błyszczącymi panelami wytwarzającymi energię ze światła słonecznego ;)))... Swoją drogą SF zza żelaznej kurtyny było dużo ciekawsze - bardziej naukowe - od tego amerykańskiego. Pisali je często ludzie zawodowo zajmujący się fizyką i matematyką i psychologią (problem polskiego sf po 89 może mieć źródło w tym, że zabrali się za to tzw. humaniści .... ;))....
....czasami mam nawet taką refleksję, że ostatnie 30 lat - epoka neoliberalizmu - to taki czysty konsumpcjonizm i cofnięcie kulturowo-naukowe.... bo te wszystkie rzeczy, którymi żyjemy dzisiaj albo jeszcze nie żyjemy - wymyślono albo podczas II wojny światowej albo podczas zimnej wojny przy okazji programów kosmicznych i innych.... zresztą nie bez powodu mówi się o kryzysie w fizyce ;).
A poza tym.... z dużą przyjemnością oglądam Twoje filmy :)
Nie jest aż tak źle - patrz książki Dukaja, Ślepowidzenie itd. Myślę że cenne pozycje SF są tylko książęk zrobiło się o wiele więcej i ciężej wyszukać te bardziej wartościowe .
Brawo za komentarz! Mój tata uważa dokładnie tak samo 😀👍💛
Dokładnie tak. Wtedy fantasy była niszą, a człowiek czytał Herberta, Asimova, Zajdla, Lema, Borunia i Trepkę, Strugackich i wielu innych.
@trollewnaX Faktem jest, że proste fantasy lepiej odpowiada obecnemu poziomowi intelektualnemu społeczeństwa. W S-F trzeba było coś rozumieć z przedmiotów STEM, w prostym fantasy nie trzeba nic rozumieć. A nawet jak się nie zrozumie zawsze można przebrać się za elfa ;)
Regres w polskim SF polega na tym, że dawniej używano tej formy kultury do opisywania i wyśmiewania Socjalizmu/komunizmu, więc wymagało to znacznie większej kunsztowności i przemyślenia w obawie przed komunistycznymi cenzorami. Teraz kiedy dobrobyt jest kilkadziesiąt razy wyższy, nie ma cenzury i można napisać wszystko wprost, poziom spada na głowę. Widocznie ciężkie czasy tworzą wielkich artystów i wielkie dzieła.
"Zainspirował całą generejszyn of pisarzy" ~Michał 2021
Książka "Diuna" bardziej nadaje się na aktorski serial HBO z budżetem "Gry o Tron" po 10 odcinków na każdy sezon trwających około 60 minut. Wtedy może udałoby się oddać w miarę książkę.
Poczekajmy na wersję reżyserską wtedy pierwsza część będzie miała 4 godziny i pewnie druga w wersji DC też więc nie będzie wiele mniej niż 1 sezon serialu.
@@mateuszdex6629 będzie tylko później bo pitosy będą z tego a kasa zawsze to kasa. Będzie tylko za kilka lat.
Podobno pierwszy scenariusz Diuny z lat 60' miał trwać 20 godzin xD
Istnieje miniserial z 2000 roku z Williamem Hartem i Giancarlo Gianninim
Film jest na tyle fascynujący, mimo mankamentów, że skłania różne osoby do przeczytania książki (nawet jeśli za dużo nie czytają). Czyli choćby to jest już jego wielkim sukcesem.
Jestem pod wrażeniem, że w ciagu jednego monologu jesteś w stanie wymienić te wszystkie rzeczy o których myślałem słuchając audiobooka, albo ogólnie ze byłeś w stanie to podsumować dość zwięźle. Jestem zainteresowany twoimi przemyśleniami na temat drugiej książki. Zaczynam subskrybować.
Jestes swietny w tym co robisz!
Ależ książkowy Paul jak najbardziej miał wizje z Chani ! I to jeszcze na Kaladanie! Z resztą po jednej z nich zastanawiał się czemu dziewczyna mówi do niego „Opowiedz mi o wodach swojej planety Usul” jako że jego planetą był Kaladan. Dopiero później okazało się ze Usul to jedno z jego fremenskich imion
To pokazuje ze on tych wizji nie rozumiał. Początkowo Po prostu widział jakieś losowe przebłyski przyszłości, często bez znaczenia.
Czekam właśnie na premierę nowej Diuny. Obejrzenie tej Twojej rozkminy pierwszego filmu w nawiązaniu do książki to najlepsze co mogłem zrobić. Rozjaśniłeś mi wiele spraw, dziękuję. Wiem, ze dwójeczka 10/10, ależ się jaram :)
Mam tak samo
Ja miałem przy oglądaniu filmu dużo zabawy, nie jest to jednak obraz perfekcyjny. Koniec nieco rozczarowywuje. Jestem również zdania, że Villeneuve za bardzo zapożyczył się u Lyncha. Między innymi przejął tę sprawę z wizjami o Chani, o których mówiłeś. A co do aktorów grających introwertyczne postaci, to podrzucam tylko jednego: Jean Reno jako Leon zawodowiec :)
Introwertykiem numer jeden jest De niro w Taksówkarzu.
Scena gdy Jessica i Paul zakładają filtraki jest sceną "przeniesienia", sceną skondensowanej percepcji, w której matka "traci" z oczu syna, a ukazuje się jej niezależny mężczyzna, którego niezależności i dojrzałości nie jest w stanie pojąć i sobie uzmysłowić. W prozie jest to proces, w filmie też, ale mniej czytelny, stąd oczywiste nadinterpretacje tej sceny. To wyraz kilkuset stron na przestrzeni których dziecko staje się dorosłym człowiekiem, gdzie rodzic nie może już patrzeć na dziecko jak na swoją własność, nie może już go chronić, odczuwa jego surowość i autonomię, jego dorosłość jest nagła i nieprzystępna; tym bardziej, że Paul ze sceny na scenę nabiera niezależności intelektualnej. Wydaje mi się, że ze wszystkimi swoimi podtekstami ta scena jest świetna w świetle kondensacji psychologii postaci na kilkuset stronach; w chwili nieznajomości tekstu, jest zwyczajnie dziwna. EDIT: ""Wątek który nie istnieje" - Relacja Jessica - Paul jest osią pierwszej książki; wszystko co dzieje się "w niej" lub "w nim" nieustannie przefiltrowane jest przez tę drugą postać; relacja matka-syn jest POV całej historii, psychologicznym kołem zamachowym tej książki (T.1), które odbija w różne rejony (ciąża i jej konsekwencje, postać Chani i stosunek jaki żywi do niej odbiorca przez stosunek Jessici (co w wydźwięku politycznym się potwierdza)). Właściwie w książce (T.1) uznanie Paula za pierwszego protagonistę jest raczej absurdalne niż sensowne. To opowieść dwojga bohaterów - matki, która traci syna i z pozycji konkubiny księcia staje się niezależną postacią pierwszego planu oraz młodego człowieka, który targany schematami emocjonalno-psychologicznymi zaprogramowanymi dla niego "z góry" stara się wyzwolić i usystematyzować wszelki sens swojej postawy. I to jest połowa książki.
Zgadzam się! To jeden z najciekawszych wątków w całej książce - a słuchałam audiobooka już z perspektywy matki 🙂
Kocham twoje przeplatające się w wielu recenzjach nawiązywania do Gry o Tron
A ja nie. Podobnie jak inni fani książek, które powstały na 30 lat PRZED książkami Martina.
@@cormacalclian Chodziło mi bardziej o kontekst humorystyczny bo Michał często używa słów taka Gra i Tron..."
Najlepszy rodzaj recenzji. Książka i film 😍😍
Tez myśle ze powinni zakończyć film bitwą i dać trochę więcej scen „gry o tron”. Ogólnie diuna jest naprawdę ciężką książką do przełożenia na film i pewnie zawsze na coś by nie starczyło czasu do pokazania
świetny materiał przed powtórką i dwójeczką!
Generalnie się z Tobą zgadzam - w tym wypadku literatura i film nie wstąpiły na wspólny tor - adaptacja ma swoje plusy, ale materia literacka to niedościgły dotąd sztos. Tak samo jak dzisiejsza koszulka.
Pozdrawiam serdecznie dopiero teraz oglądam twój materiał i szacunek pierwszy raz przeczytałem diunę pod koniec lat 70 i twoje przemyślenia odpowiadają moim , a wychowałem się w innym świecie. Pozdrawiam serdecznie Adam
Ciekawe są Twoje spostrzeżenia co do książki. Dla mnie w książce wybija się temat religii i tego jak dzięki niej można sterować ludźmi. Tego oczywiście nie ma w filmie, puki co wzmianka tylko o Missionaria Protectiva. Książka ma także mocny wydźwięk filozoficzny. Sam Herbert powiedział, że miała to być historia eksplorująca mit Mesjasza. Mówi też o "Diunie" jako powieści ekologicznej. 12 wydawców odrzuciło pierwsze wydanie książki i zarzucano mu tworzenie nowego kultu. Tak więc książka jest wielowymiarowa co świadczy o jej wielkości. Film jest za to wielki wizualnie.
To prawda 3 godziny przesypującego się piasku na ekranie i ani chwilę się nie nudziłem
Na kan Strefa Czytacza jest recenzja i polecajka filmu, a u Ciebie jest i teraz książki.
Świat staje na głowie.
i ciesze sie przeczytales kaiazje, i zajefajnie podoba mi sie twoje podejscie do tego. pozno, parzac kiedy film wyszedl, ale dopiero mi kumpel poradzil zeby cie posluchac/ i nie zaluje :)
Czekam, kiedy dojdziesz w książkach do Tancerzy Oblicza i Cię olśni, skąd Martin wziął te maski zmieniające twarze w GoTcie :) Szacunek, że sięgnąłeś po Herberta; pożniejsze tomy jednak to już nie ten poziom.
Jaka klata i łapa ❤❤❤
@@ukaszbratyszewski8045 Co tu recenzować, bierzesz parę gramów dziennie jak nie zapomnisz i tyle ;p
Dzięki za ciekawą recenzję :). Film rzeczywiście gubi wiele ciekawych niuansów z misternego świata "Diuny" - a szkoda. Mimo wszystko oglądałam z wielką przyjemnością i z nadzieją wypatruję drugiej części :)
Bo to materiał na serial. 10-12 odcinków. W 2,5 godziny ledwie zarysował połowę wątków z pierwszej połowy książki.
Po obejrzeniu wszystkich filmów o Diunie na twoim kanalem w pełni się z Tobą zgadam. Fajnie usłyszeć jak ktoś mówi n głos to co ja myślę. Dzięki twojemu narzekaniu nie czuje się odosobniony, ze większości do okola wszystko się podoba. I nawet jak plują im w twarz to cieszą się ze pada deszcz. Dlatego też ciekawi mnie twoja recenzja na temat filmu "Sunset limited" z 2011 roku gdyż Douna reprezentuje majestatyczne widoki, ale poznawanie bohaterów leży, natomiast sanset jest czymś zupełnie odwrotnym bo to przegadany film bez jakiś wyjątkowych lokacji
"Diuna" książka do której podchodziłem trzy razy i za każdym razem wydawała mi się nudna. Za czwartym razem przeczytałem do końca i i... oniemiałem. Tak dobrej powieści SF nie czytałem. Teraz po latach doszedłem do tego, że moje pierwsze podejścia były gdy miałem naście lat. Do tej powieści trzeba dorosnąć, mieć już jako takie doświadczenie życiowe, przeczytać wcześniej "trochę" książek i dopiero można zrozumieć całą tą piękną wizję przedstawioną przez Herberta.
Eee tam, u każdego zapewne jest inaczej, bo ja przeczytałem ją po raz pierwszy mając 12 lat po tym jak polecił mi ją mój kumpel rówieśnik. Byłem tak pochłonięty, że jak zacząłem to skończyłem następnego dnia ;)
Michał! Szacunek Ci za wyartykułowanie wszystkiego co czułem, a nie do końca potrafiłem nazwać (książki nie czytałem, choć uniwersum nie jest mi obce). Dziękuję za utwierdzenie we wnioskach, które nasunęły mi się po wyjściu z kina. 100% zgodności. 💪🏻👍
Mnie w filmie najbardziej brakowało całego wątku ekologicznego, wizji transformacji Arrakis i celu Fremenów. Bez tego jak dla mnie cała osoba Dr. Kynes jest bez sensu, a Fremeni to tylko zbuntowani tubylcy.
Taaaaak, zapomniałęm powiedzieć kręcać ale po stokroć tak, to jest bardzoo ważny motyw filmu! Na plus możemy powiedzieć, że najprawdopodobniej w drugiej części cały ten wątek ujrzy światło dzienne.
Ciekawa Rozkmina 🙂. I muszę przyznać po namyśle, że masz rację. Niektóre fragmeny książki są w filmie spłycone lub pominięte po pierwsze ze względu na czas trwania filmu, ale chyba przede wszystkim na specyfikę prozy Herberta i właśnie jego wplatania podczas dialogów myśli występujących postaci, z których momentami sporo dowiadujemy się i o fabule i samych postaciach. Rzeczywiście mi też tego brakuje. Pozdrawiam i pewnie czekamy na następną część.
Dzięki za film mam ochotę przeczytać
Dobrze że przeczytałeś książkę 😉Dobra recenzja👍
Ładnie to ująłeś. Faktycznie film chciał w jakiś sposób pokazać świat wizji Paula, ale mu to zupełnie nie wyszło i spłycił temat znacząco.
Zachęciłeś mnie do przeczytania książki i do powtórnego obejrzenia filmu, już ze znajomością książki. Zwłaszcza, że pomimo tego, że pierwsza połowa Diuny I bardzo mi się podobała, jako wprowadzenie do tego uniwersum, to wszystkie późniejsze sceny ucieczki na pustynię tak mnie wynudziły, że nie obejrzałam jeszcze Diuny II. Ale teraz ustanowiłam sobie za cel przeczytanie pierwszego tomu, żeby później móc obejrzeć Diunę I i II już z większą znajomością tego fascynującego świata i rządzących nim praw nauki, które bardzo mnie ciekawią, a z tego co mówisz zostały w pierwszym filmie pominięte, natomiast w książce są wytłumaczone.
UPDATE: Przeczytałam książkę, obejrzałam film jeszcze raz i zgadzam się ze wszystkim, co tutaj powiedziałeś. Ponadto książka jednak podobała mi się bardziej niż film, ze względu na kreację bohaterów drugoplanowych i elementy sci-fi. Na pewno sięgnę po kolejne tomy, bo wciągnął mnie ten świat 🤗
props jak zawsze
Dobry filmik. Sama się wzięłam z tego wszystkiego za książkę :)
brawo! świetna recenzja! Miałem przyjemnośc czytać książki Herberta jeszcze przed seansem i w pełni podzielam twoje zdanie. Główny bohater to trochę za bardzo amerykański nastolatek ktorgo nikt nie rozumie a za mało cyber genetyczną mieszanką komputerowo kwantową. i to co sie w pełni zgadzam, dużo lepiej dla filmu jakby sie kończył bitwą, całość możnaby zamknąć w trylogji jak legendarnego władcę pierścieni. Wtedy byłby czas na wspomnianą kolację, może jakieśudane wypady atrydów pod dowództwem Garney'a czy Duncana na zapasy przyprawy Harkonenów i to co wspomniałeś brakujące szkolenie mentata i coś więcej o bene geserit. Może wtedy sam film jako niezależny pojedynczy twór byłby bardziej wewnętrznie spójny
Jeden z Twoich ciekawszych filmów - bardzo elegancko i skladnie to porownujesz i prezentujesz swoje przemyślenia i pomysły, oraz co się nie podobało
Jedna uwaga co do podziału i wycięcia pustyni - mówil o tym kiedyś Martin o ekranizacji Gry o tron dlaczego w niektórych sezonach paru postaciom serial dorabial jakieś wątki z czapy.
W książce Martin może sobie opisać bitwę kilkusetysięcznych armii, wprowadzić naraz 20 bohaterów, dokładnie opisać każdego a potem część z nich pojawi się dopiero za dwa tomy. Kino (/serial) nie może sobie na to pozwolić - nie każdą scenę da się przenieść tak spektakularnie jak jest opisana w książce (truizm), bo budżet, bo techniczne komplikacje, nie można też wprowadzać za dużo naraz bo w książce da się wiele przemycić w opisie scen (czy myśli bohaera, tak jak u Herberta). Film musialby bazować na ekspozycji poprzez dialogi, co jest tanie, a ponadto wprowadzenie wielu postaci na ekranie naraz jest dla widza bardzo problematyczne. I George wspomniał o czymś w teorii oczywistym i przyziemnym, ale czego fani czesto nie biorą pod uwagę - jest budżet na określoną ilość aktorów, a ponadto nie można sobie pozwolić (przeważnie) na to by jakaś postać sie pojawiała a potem znikała na parę sezonów, bo aktor złapie inny kontrakt, i już nie będzie miał czasu wrócić do danej produkcji. Dlatego np w 4 sezonie Jaime pojawił się w Dorne z Bronnem, mimo że to bylo bez sensu, bo scenarzyści (ech, amatorzy) musieli wykorzystać jakoś te postaci... a nie mieli niestety lepszego pomysłu. Tam gdzie się dało łączono kilka postaci z ksiażki w jedną serialową
Masz rację że powinni zakończyć film na bitwie. Film wogóle nie wyjaśnił wątku dr Yueha. W filmie po prostu jakiś lekarz Atrydów zdradził ich i tyle. Jego zdrada nie ważyła tutaj tyle co w książce i dużo przez to film stracił. Wyjaśnienie tego nie zajęło by wcale dużo czasu.
Też brakowało mi wyjaśnienia wątku doktora. Szkoda też, że pominięto podejrzenia o zdradę lady Jessici. Oraz,że nie było w filmie takich postaci jak Piter i Feyd-Rautha.
Super recenzja / talk ❤️👏
Ja jestem bardziej fanem fantasy niż sci-fi ale teraz czytam Pana Lodowego Ogrodu i podoba mi się jak tam oba gatunki są wymiksowane.
Dwie rzeczy, które mocno mi kładą film.
1. Olanie w zasadzie tematu kanly i monopolu Gildii na transport międzyplanetarny
2. Wątek Yueha nie uwzględnił zupełnie akademickiego warunkowania. Strasznie to spłyca cały wątek
Film bardzo lubię, ale kładzie mi to niestety odbiór dosyć mocno.
Fajnie się słuchało, dzięki.
gratuluje przeczytania ksiazki
A to jest jakiś wyczyn czy coś?
Ciekaw jestem Twojej recenzji na temat Diuny ale z 1984 roku 😊
oczywiście że Czani pojawia się w snach Paula. W trzecim rozdziale mówi o tym Jesice i Matce Wielebnej. Gdy kobiety pytają czy ją zna mówi: poznam. Czani w śnie mówi "...opowiedz mi o wodach swojej planety Usul"
Wiedziałem, że o czymś zapomniałem! :D
Dzięki. Pełna zgoda.
Dobrze powiedziane, bo powiem tak: czytalem ksiazke z 15 razy liczac od czasow wczesnego dziecinstwa...i nadal, za kazdym razem znajduje "nowe" momenty lub "rozkminy"...Co ciekawe - zona Franka Herberta, o ktorej prawie wogole sie nie wspomina, byla jego komentatorem, recenzentem, byc moze i redagowala (wydaje mi sie ze zenskie postaci), i ogolnie - reagowala na Franka pomysly i idea po kobiecemu...Dlatego tez ta ksiazka jest naprawde niesamowita i z glebiami i podwojnymi nieraz znaczeniami. Postaci tak zenskie jak i meskie maja to "cos"...A dialogi miedzy nimi - to byc moze niektore zapiski rozmow miedzy samymi malzonkami pisarzami :) Jezeli przeczytasz juz trylogie, wiedz, ze nastepna ksiazka w 6-tomowym kanonie Diuny - Bog Imperator Diuny, jest bardzo filozoficzna i egzystencjonalna...wielu czytelnikow stawia tom IV na piedestale...Wiec zachecam abys dalej czytal sage o rodzie Atrydow :) Podlinkuje tutaj wywiad z Autorem i jego zona - bardzo ciekawe - malzonka niewiele sie wypowiada w nim, ale to co mowi w paru slowach jest przemyslanymi kwestiami !!! th-cam.com/video/1s7muoTaCpY/w-d-xo.html
Dzień dobry wieczór
W roku 2005 zdawałem maturę ustna z języka polskiego. Temat, który obrałem to "różnice pomiędzy literaturą SF a Fantasy" Oczywiste na przykładzie powieści Franka Herberta :)
Super że w końcu przeczytałeś Diunę.
Pozostało 98 dni do premiery The Batmana.
Nie mogę się doczekać!
Tylko tyle? A ja myślałem, że to na wiosnę...
@@kandarayun no 4 marca premiera
Oglądałam film i czytałam prawie całą książkę. Też w filmie mi nie pasowały te wizje (ciężko było rozkminić o co chodzi). W filmie właśnie brakowało mi tych rozgrywek politycznych. Je.li chodzi o książkę to denerwuje mnie ten przeskok w czasie i jak czytam o tym, że Paul miał wizję to mam ochotę przekartkować do akcji
Cieszę się że przeczytałeś tą książkę bo bardzo dobra.
Rzeczywiście wizje Paula kojarzę z Dr Strange szukającym właściwej przyszłości.
Tam chodziło o to że Bene Gesserit mogły się cofać w czasie po linii genów nabierając wiedzy, umiejętności doświadczeń tych którzy byli przed nimi zaś Paul będąc mężczyzną Kwisatz Haderach jako swego rodzaju odwrotność mógł sięgać w przyszłość i chodziło o to by wybrać taką przyszłość w której ludzkość nie zginie.
To coś źle zapamiętałem bo byłem pewien że Paul jako męski Bene Gesserit miał zmultiplikowane moce bo nie był ograniczony do linii żeńskiej pamięci genetycznej ale wszystkich swych przodków co w połączeniu z mentackimo zdolnościami zaowocowało prekognicją na zasadzie turbo precyzyjnej predykcji a nie odwrotności wizji
Jak przeczytasz wszytkie części to Duncan będzie jedyną osobą , która będzie we wszytkich częściach chyba go tylko w drugiej części nie będzie hehe. Chociaż to nie będzie do końca on, ale jednak on.
Jak ja Cię lubię. Ty jesteś takim kochanym marudą i najczęściej masz rację. W sumie po Twoich przemyśleniach i własnej ponownej rozkminie, to stwierdzam, że tym razem też masz rację. Fajnie, że przeczytałeś książkę. Też uważam, że Herbert stworzył genialne i ponadczasowe dzieło. Wiele jest ciekawych książek sprzed kilkudziesięciu lat, które warto przeczytać, bo dzisiaj są bardzo aktualne. Polecam Ci Nowy Wspaniały Świat, którą napisał Aldous Huxley i na której podstawie Netflix nakręcił film o tym samym tytule.
Po wiedzminie mam zamiar się zabrać z Diune i tylko coraz bardziej się jaram na to przez ciebie
Arrakis. Diuna. Pustynna planeta
Odnośnie świetnego przedstawienia widzom myśli bohaterów słyszą polecam death note, praktycznie całe anime to gra o tron między 2 genialnymi postaciami i śledzenie ich rozkmin.
Kurcze, potrzebowałam tego filmu. Dzięki ;) będziesz czytał kolejne części?
Super film jak zawsze : ) Zgadzam się z tobą kompletnie. Tez uważam ze film nie jest tak genialny i to głównie dlatego ze nie pokazuje wystarczająco dobrze inteligencji głównego bohatera a robi trochę z niego dzieciaka wkurzajacego się nie wiadomo na co. Może, jeśli będziesz chciał robić kiedyś recenzje książek albo porównywać książki do filmów polecam grę endera. Książki są genialne, jest to sci-fi gdzie tez jest dużo takiego planowania i gry o tron dziejącej sie w głowie bohatera, niestety film to kompletna klapa. Ale posłuchać jak narzekasz na filmy to zawsze dobry kontent xd
Patrz, a ja przeczytałem całe 19 książek w całym uniwersum Diuny i ani razu nie wpadłem na to, że wizję Paula lub Leto II są tak naprawdę wynikiem wyłącznie matematycznych kalkulacji umysłu "dopalanego" działaniem melanżu oraz tysięcy lat selekcji genetycznej. Oczywiście znałem większość tych faktów, ale zawsze postrzegałem wizję lub prekognicje, jako jakieś mistyczne moce, podczas gdyby mogły byż po prostu wybitnymi umysłami na wybitnych narkotykach. Chyba nie jestem zbyt bystry, na pewno nie bardziej niż Ty. To całkiem ciekawe spojrzenie.
Jest jednak kwestia innych wspomnień Bene Gesserit, to wydaje się już bardziej fantasy niż naukowe, w końcu one tak jakby mogły rozmawiać z "kopiami" swoich przodkiń.
Porównanie do komputera kwantowego - zajebiste. szacun
Podczas ubioru strojów przez Paula o matkę tez miałem takie odczucie w stylu „WTF?!” Nie wiem czy to błąd reżyserski czy zle zrozumienie scenariusza przez aktorów.
Ja bym czytał to jako koniec pewnego okresu w ich życiu, coś się skończyło i trzeba przyjąć nową rzeczywistość ze wszystkimi jej niedogodnościami. Pewnie całe swoje "królewskie" życie wszystko związane z intymnością było rozgrywane w 100% dyskretnie. To spojrzenie Paula bardziej wyrażało zakłopotanie niż porządanie, Matka chyba czuje podobnie, sekunde później mamy akceptację sytuacji i idziemy z życiem dalej. Wasza interpretacja świadczy tylko o tym, że jesteśmy zepsuci jako społeczeństo ;)
Uważam że ta scena była w ogóle niepotrzebna, nie miało to jakoś większego sensu niż pokazanie chudego Chalameta. Niektóre sceny w zwolnionym tempie były za długie bo gdyby nie to, to możnaby wcisnąć coś innego, coś o rozwoju postaci.
Czekanie na discorda Ponarzekajmy o Filmach dzień 126
Cały czas o tym Blade Runnerze że aż zacząłem oglądać xD. Rzeczywiście świetny jest. Dzięki za to co robisz 😊
Ten z lat 80?:)
Jaka koszulka zarąbista! 😍
Poczekaj aż dojdziesz do "Boga imperatora Douny" 😄
Potrzebuje tej koszulki z Grogu
Przeczytaj jeszcze Mesjasza diuny i Paula z Diuny jest tam dokładny opis jihadu Paula jestem ciekawa twojej opinii o tym. Spoiler jego wojny trwała 12 lat spustoszyła ok 1000 swatów i kosztowała życie 61 miliardów ludzi wszystko ku chwale Paul artrydy jego dziadek bylby dumny :)
Oczywiście mówisz o dziadku Vladku ;)
Przeczytaj to, przeczytaj tamto. Ogólnie to przeczytaj wszystko, co czytałem, bo to czytałem i jestem ciekaw Twojej opinii. Potem się podzielę komentarzem, który też przeczytaj.
:D
lubię Ponarzekajmy...
Gdzie kupiłeś T-shirt?
Fajnie, ze przeczytałeś książkę! Wizja Lyncha była totalnie odjechana, ale kwestia gustu. Chomik
W ktòrymś Sherlochu Holmsie w Ronertem Downey Juniorem były mentalne szachy i myślami Sherlocka i Moriartiego. Według mnie to jest spokojnie do zrobienia.
Tak, ale tam była to pojedyncza scena i jako dodatek wyszło super. Tutaj ten zabieg musiałby być ciągnięty przez cały film i coś takiego oglądałoby się co najmniej dziwnie. Na pewno byłoby ciekawe, ale to nie byłby film dla szerokiej widowni, a co za tym idzie - nie zarobiłby na siebie i nikt nie pokusiłby się o kontynuacje.
Nie czytałam książki, ale faktycznie po Twoich wypowiedziach, wydaje się być znacznie ciekawsza niż film
Kiedy następna część Harrego Pottera?
Yeah!
Mam dokładnie odwrotnie. Najpierw przeczytałam książkę, potem (na świeżo) obejrzałam film. Do momentu, w którym czerw połyka crawlera, nudziłam się, byłam wkurwiona, że tyle wywalili, czułam, że sceny są posklejane, a tak w ogóle to myślałam o zakupach, które mam zrobić po filmie. ;) Dopiero od ww. momentu jakoś się wczułam w ten film i tak pozostało do końca. Książka wg mnie nie jest genialna. Jak dla mnie historia jest zbyt psychodeliczna, żeby wydawać się mogła autentyczna.
jak zobaczylem ten film to sam przeczytałem ksiażke i wróciłem po 2 tygodniach żeby obejrzeć
Nie tylko Ty :)
Hari Pota i For All Mankind
No ładnie
Zwyczajnie w filmie można uciąć większość wizji, ciągłych przeciągniętych pięknych monumentalnych widoki na rzecz konkretnych sytuacji i rozmów. Książka jest bardzo konkretna wbrew pozorom. Ucięcie motywów kilku postaci, do tego przyjęcia to jest dramat...
To prawda, że jest bardzo konkretna!
@@PonarzekajmyoFilmach Szczególnie pierwsza połowa. Zgadzam się z Tobą, że drugiej połowie książki jest bliżej do pierwszej części filmu o dziwo. To jest jakieś pomieszanie... Obejrzyj serial. W sumie bardzo mocno, mimo śmiesznego budżetu, oddaje sens książki.
O to to to. Poza tym powiem chamsko choć kinematografia Dennisa jest estetyczna to mnie już nudzi bo od kiedy poszedl w sf to czy Diuna czy Arrival czy BR wszelkie wnętrza lecą bardzo podobną estetyką. Pałac na Arrakis vs siedziba Jareda Leto. Nudny monumentalizm prezentacji najgorsze co Nolan przyniósł wspólczesnym filmom
Pierwszy raz spotykam kogoś, kto oglądał ten film więcej razy, niż ja ☺️💛✌️
mam takie same wydanie :)
Szanuje
A w jednym się nie zgodzę - Tim jest dobrym aktorem, to jeszcze młody chłopak - chyba dopiero ma 24 lata ( fajnie zagrał w Królu), myślę że da radę w następnej części - zależy jeszcze jak reżyser każe mu zagrać. Zobaczymy. Co do sceny ze zmianą tych strojów, ja to odebrałam że razem się siebie raczej wstydzili niż miałoby to jakikolwiek podtekst seksualny ale i tak nie jarzę tego po co to jest w filmie (no może żeby podjarać nastolatki szalejące za Timothee- chłopaczek sama skóra i kostki ale trzeba przyznać że twarz ma ładną) bo aż takie ważne to nie było.
Pierwsza Diuna dzieję się jakoś 20 tys lat do przodu, bo od czasu założenia Gildii Kosmicznej do momentu trwania akcji minęło prawie 11 tys lat, więc poziom dysonansu między naszymi czasami a tymi przedstawionymi jest sam w sobie fascynujący
I cyk kolejne 20 tys i mamy Warhammera
Marzy mi się by kiedyś napisać coś takiego z czego potem zrobiło by się film albo serial.
No nie wiem. Lubimy cię.
Witam, mam bardzo serdeczną prośbę, czy była by możliwość, abyś zrobił jakiś materiał o filmie "Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie" z 2014 roku i/ lub "Niepowstrzymany" z 2010, z góry dziękuję i pozdrawiam.
Dżenerejszon of pisarzy😎
xD
Hej! A co z postacią Ekologa?
Ten wątek podczas ubierania filtraków prawdopodobnie odnosi się do wątku w książce o tym, że Paul podejrzewa Jessicę o zdradę, bo nikt nie myślał że to był doktor. W filmie zupełnie tego nie ma, więc ta scena to chyba jakaś pozostałość po tym.
Ja powiem tak. Diune dawno temu. Obejrzałem po jej przeczytaniu film. I był dramat. Chciałem odzobaczyć. Jak dowiedziałem się że będzie film znów to powiedziałem sobie żeby się nie nastawiać.
Czytałem diunę kilka razy. To jedna z moich ulubionych książek. Uważam, że film jest bardzo dobry. Nawet dostosowanie aktorów do ról jest świetne. Oczywiście miałem inne wyobrażenie ale bardzo zbliżone.
Myślę, że w tym filmie jest tyle zajebistych rzeczy że nie ma co poświęcać tyle czasu tym małym, niedociągnięciom.
Adaptacja na wysokim poziomie. I sam fakt, że ktoś po adaptacji sięgnął do książki żeby zrozumieć pewne wątki jest zajebiście pozytywny.
Tego brakuje mi w wiedźminie np.
Film wycina wątki i zostawia wiele do doczytania. Dodatkowo nie można powiedzieć że gdzieś scenariusz wszedł na minę.
Dla mnie jedyny minus to spłycenie pojedynku z Jamisem
A dla mnie największy minus to uczynienie z Lady Jesici rozhisteryzowanej baby. Minusów jest sporo. Na szczęście zalet też.
@@oktawianc7456 Kiepska scena próby. Jednak Jesica jest całkiem hardą babką w filmie. Też uważam że w książkach początkowo była potężniejsza. Ale nadal pokonała strażników z którymi nie radził sobie Paul. W książkach też Paul był bardziej kalkulatorem a jednak Jesica miała ludzkie cechy. Jej postać zachowywała balans. A no i jednak w filmach też obezwładniła wielu twardych gości już. Więc tu nie ma takiego dramatu aż.
@@adamaczny259 Nie chodzi zupełnie o to kogo ona rozwaliła.
Chodzi o to, że BG nie okazują emocji i panują nad sobą idealnie. W książce Paul kilka razy dostrzegł, że matka straciła panowanie albo się bała etc. Ale on był Kwisatz Haderach, nikt inny pewnie by tego nie zauważył. W filmie postać zachowuje się jak zwyczajna kobieta. Nie ma nic z majestatu BG.
@@oktawianc7456 Tutaj bym się nie zgodził. W książce matka dokładnie w tych samych scenach płakała albo czuła panikę. Podczas próby grom dżabara ( czy jak się to piszę) matka była przerażona co pokazują opisy i jej odczucia. W filmie ciężko pokazać co ktoś myśli dlatego został wykorzystany zabieg, w którym Jesica najpierw jest pokazana jak krzyczy i jak lamentuje ale zaraz potem jest pokazana scena w której spokojnie stoi i jest opanowana. Jak gdyby nigdy nic bez zmęczenia takim wrzaskiem wchodzi do pomieszczenia. Też ludzie przechodzący nie reagują. To świadczy o tym że całość ma miejsce nie realnie a w jej głowie tylko. Zwraca nawet na to uwagę jej przełożona. Tak samo scena w namiocie kiedy Paul oburza się, że nie jest w stanie nawet opłakiwać ojca jak ona. Tam również w książce Jasica traci kompletnie kontrolę.
Zgodzę się, że ogólne wrażenie w książce miałem lepsze niż po filmie. Jednak bardziej moim zdaniem jest to kwestia aktorska niż scenariuszowa.
@@adamaczny259 To ja też się w tutaj nie zgadzam. W filmie zachowuje się jak rozhisteryzowana idiotka momentami a nie wyszkolona Bene Gesserit. W ogóle w niej nie widzę adeptki tego zakonu. W najmniejszym stopniu. Film ma sporo poważnych wad. Po pierwszym seansie wkurzyłem się solidnie jak mogli to tak spieprzyć. W ogóle nie wiadomo co to mentat, dlaczego ten świat jest taki a nie inny. Dlaczego niemożliwa powinna być zdrada doktora akademii Suk. Spłycono do maksimum wątki polityczne a dano bezsensowne dłużyzny na pustyni z rozsadzającą bębenki muzyką. Wiele słabych punktów ma ten film. Cała walka o Arrakin wygląda jak jakaś szamotanina w wielkim, ciemnym hangarze. Zamiast wyjaśnić i podbudować świat, jego zależności polityczne, religijne, technologiczne, to skupiono się na obrazie.
Dopiero za 2 czy 3 razem postanowiłem, że jako dobrze obeznany z książkami, skupię się na przyjemności z obrazu i wtedy film mi się spodobał. Ale tylko jako obrazek.
Ok, Diuna przemielona, btw nie spodziewałam się :), to kiedy Harry Potter? Bo tak dobrze żarło.
Swietnie ja zrozumiałeś z tym że to trochę dalej w przyszłość ponieważ 10000 lat nie jest liczone od Chrysrusa, a Diuna jak będzie ciągnięta dalej nie jednego zaskoczy.
Fajnie jakbyś zrecenzował Sherlocka od BBC, może nie koniecznie cały serial ale chociaż jeden lub dwa sezony
Przepraszam za bledy klawisze nawalaja
Potwierdzasz to że książki są lepsze od filmów a na pewno potrafią o wiele ciekawiej przedstawić świat. Ostatnio przesłuchałem audiobooka Lśnienie po czym obejrzałem film. Po książce film wydał mi się strasznie ubogi
Jak ja nienawidzę Lśnienia
Brawo! Ktoś w końcu powiedział prawdę o tym modelu Chalamet, który nie jest aktorem
Dla mnie najdziwniejszy moment filmu to „chuchnięcie” trucizną w twarz Barona. Potem on w jakiejś wodzie jest w następnej scenie i wydaje rozkazy. I sie zastanawiałem o co w tym chodziło. Potem przeczytałem książke gdzie Baron w momencie rozpuszczenia trucizny przez księcia był na drugim końcu sali i zdążył sie schować. Było to po prostu realistyczne. A co sie w filmie zadziało? Zrobili z Barona jakiś nieśmiertelny twór? Bo w książce to zwykły śmiertelnik który by z pewnością zginął jakby sytuacja z filmu sie zadziała.
Chyba tam było, że nachylil się nad Leto, ale miał aktywną tarczę..Tak czy inaczej w książce to było logiczne 🙂
Zrób recenzję starej trylogii Spider Mana Sama Raimiego i The Amazing Spider Mana fajnie bo za kilka dni wychodzi Nowy Spider Man No Way home a tam pojawią się przeciwnicy z właśnie tych starych filmów i raczej na 99% wersje innych spider manów.
W 65-tym, no niestety, współczesna literatura rządzi się swoimi prawami ;P Dlatego ja wolę klasyczną, np. polecam gorąco powieści historyczne z początków XX, XVIII a nawet XVII (jeśli interesujesz się historią, a pamiętam że tak). Sam mam hopla na punkcie amerykańskiej wojny secesyjnej, dlatego kocham "Przeminęło z wiatrem" Margaret Mitchell, dla mnie jedna z najlepszych powieści na świecie (zero przynudzania co częste u Herberta) oraz zdecydowanie najlepszy film jako ekranizacja powieści. Również cykl znany u nas jako "Północ-Południe" Johna Jakesa, mini-serial oczywiście również u mnie w czołówce. Podejrzewam że dzisiejsze standardy nie pozwoliłyby nagrać tego z takim rozmachem, nie tylko ze względu na wyłącznie praktyczne efekty specjalne, które i dziś wyglądają kapitalnie, co raczej przez kosmiczne gaże gwiazd jakie tam grały, a które w tamtych czasach jeszcze nie rujnowały budżetów filmowych :)
Koniec offtopu ;)
Teraz co do recenzji, aby ta była zupełnie kompletna, uważam ze rewelacyjnym pomysłem jest właśnie podzielnie jej jak sam teraz zrobiłeś na dwa segmenty. Pierwszy bez znajomości materiału źródłowego (ocena techniczna filmu), oraz po zapoznaniu się z nim (ocena fabuły oraz gry aktorskiej). Sam wyłapuję naprawdę wiele smaczków z gry aktorów, którzy przekazują swoją mimiką ot choćby odczucia wewnętrzne bohaterów powieści, a więc monologi wewnętrzne, czego z przyczyn naturalnych widz patrząc w ekran nie może poznać. Najczęściej nie znając książki umykają takie rzeczy, baa często są niezrozumiałe, dziwne, można odnieść wrażenie że aktor się wygłupia czy popisuje, często można to pomylić z grą tzw. "over the top", i szczególnie mocno widoczne jest wśród aktorów wywodzących się ze scen teatru, gdzie tymczasem jest to świadomy zabieg mający przekazać widzowi emocje granej przez aktora postaci, tak jak odczuwał je on podczas czytania powieści czy scenariusza.
No, w każdym bądź razie sam tak to postrzegam :)
Teraz ktoś kumaty powonien zabrać się za Fundację I. Asimova. To dopiero potencjał na GoT SF. Sorki ale Diuna "mientka" jest przy Fundacji.