سرود (وای سوخت افشار ما)

بیا بابه بوری اوشار ما سوخت
به تیر کین لبان کودکان دوخت
بیا بابه! بیا بوریـــــم ز اوشـــار
... تو و مردم توره، یکجای بفروخت
-----------------------------
بیا بابه! زمین، اژدار گشته
بلده خوردون ازره، هار گشته
سراسر ملک اوشار شده تللک
درختو، چوبه های دار گشته
---------------------------
درستـــه، دل درونتو؛ در گرفته
توره درد قدیم از سر گـــــرفته
غم سنگر فروشی سختِ ســــخته
وجودت را همه در بر گــــرفته
---------------------------
بیا بوری! هنوزم ازره خامه
گرفتار هزاران سحــرو دامه
بیابابه! تکانی نو، به این قوم
هنوزم دشمنو، دنیا به کــامه
---------------------
بیا بوری! حمید نیه سـر کوه
بیابوری، بیا! ای پیــر نستوه
بیابابه! بـــرای فتـــــــح اوشار
تویی تنها، تویی تنها ترین کوه
2-11-1391
کابل
محمد اسماعیل صفدری