Kiedy Stasiuk wydał ,, Opowieści galicyjskie " byłam w maturalnej klasie. Opowiadania czytaliśmy poza szkolnym obiegiem. My, ludzie, stamtąd. Stasiuk początkowo był dla nas tym obcym, obserwatorem, warszawiakiem;), ale szybko stał się swój. Bo u nas każdy jest skądś, a nikt stąd. Opowiadanie ,, Cerkiew " jest dla mnie tekstem o nieudanej próbie ratowania, nie mikroświata, tylko tego , co po nim pozostało. Cerkiew przestała istnieć w swoim kontekście kulturowym. Została wyrwana. Zmieniła znacznie. Jest tylko ułożonymi deskami.Pozostało miejsce. To miejsce,do którego się wraca , bo przecież pamiętajmy, że to tu , bo pamiętamy ,jak i wiemy, kiedy. Wracamy nie do desek ,ale do miejsca. Bo to ono jest częścią naszej tożsamości.
Dziękuję za ten komentarz! Wiele razy byłem w Beskidzie Niskim, przemierzałem szlaki od Krynicy do Komańczy, Stasiuk towarzyszył mi emocjonalnie także poza obiegiem "wysokoliterackim".
Znakomita analiza i interpretacja tego interesującego opowiadania. Dziękuję Panu w imieniu własnym i moich uczniów :). Na pewno wykorzystam ten materiał podczas zajęć.
Kolejny wartościowy materiał. Stasiuk to dla mnie taki symbol przemian w literaturze po 89 r., podobnie eksplozja wówczas literatury pisanej przez kobiety (nie tylko Tokarczuk, też Gretkowska, Filipiuk, itp). Jednakże pozycjonowanie go obok takich legend jak Hłasko, Stachura, potem Huelle też bardzo trafne, z jednej strony proza "męska", z drugiej te małe ojczyzny. Dziękuję, czekam na kolejne.
Kiedy Stasiuk wydał ,, Opowieści galicyjskie " byłam w maturalnej klasie. Opowiadania czytaliśmy poza szkolnym obiegiem. My, ludzie, stamtąd. Stasiuk początkowo był dla nas tym obcym, obserwatorem, warszawiakiem;), ale szybko stał się swój. Bo u nas każdy jest skądś, a nikt stąd. Opowiadanie ,, Cerkiew " jest dla mnie tekstem o nieudanej próbie ratowania, nie mikroświata, tylko tego , co po nim pozostało. Cerkiew przestała istnieć w swoim kontekście kulturowym. Została wyrwana. Zmieniła znacznie. Jest tylko ułożonymi deskami.Pozostało miejsce. To miejsce,do którego się wraca , bo przecież pamiętajmy, że to tu , bo pamiętamy ,jak i wiemy, kiedy. Wracamy nie do desek ,ale do miejsca. Bo to ono jest częścią naszej tożsamości.
Dziękuję za ten komentarz! Wiele razy byłem w Beskidzie Niskim, przemierzałem szlaki od Krynicy do Komańczy, Stasiuk towarzyszył mi emocjonalnie także poza obiegiem "wysokoliterackim".
Znakomita analiza i interpretacja tego interesującego opowiadania. Dziękuję Panu w imieniu własnym i moich uczniów :). Na pewno wykorzystam ten materiał podczas zajęć.
Bardzo się cieszę! Będzie mi miło, jeśli film stanie się uzupełnieniem lekcji 🙂
Kolejny wartościowy materiał. Stasiuk to dla mnie taki symbol przemian w literaturze po 89 r., podobnie eksplozja wówczas literatury pisanej przez kobiety (nie tylko Tokarczuk, też Gretkowska, Filipiuk, itp). Jednakże pozycjonowanie go obok takich legend jak Hłasko, Stachura, potem Huelle też bardzo trafne, z jednej strony proza "męska", z drugiej te małe ojczyzny. Dziękuję, czekam na kolejne.
Dziękuję. Nie ukrywam, że tym razem namęczyłem się nad tym materiałem, ale efekt uznaję za w miarę zadowalający ;-)
@@ksiazkazplecaka5810 merytorycznie to jest bardzo dobre, a dla osób dopiero poznających literaturę wzbogacające, grant w pełni zasłużony 👌
Lać wodę to ja mam na maturze ustnej a nie ty jak mnie do niej przygotowujesz
Szanowny Panie, obawiam się, że na maturze największym Pana wyzwaniem będzie interpunkcja i stylistyka. Z wyrazami szacunku, Lech Giemza