Sonsuz Karanlık

Sonsuz Karanlık
Bir gece daha geçiyor, sessizlikte boğulmuş,
Yokluğun içimde bir kor gibi savrulmuş.
Her nefeste adını taşır bu yorgun bedenim,
Sevdanın yükü ağır, çöker omuzlarım benim.
Söyle, hangi yolda kayboldu ellerim seninle?
Hangi rüzgar götürdü bizi bambaşka yerlere?
Yüreğimde bir mezar, adın kazınmış taşına,
Sevgin hala yaşıyor, her gözyaşımın akışında.
Her yıldızda seni ararım, gökyüzü suskun,
Bir seninle anlam bulurdu bu boş hayat, yoksun.
Kalbimden çıkan çığlık yankılanır boşluğa,
Geri dön diye haykırırım, karışır sonsuzluğa.