Vertaling: Ik heb zo'n bewondering voor de generatie voor ons. Die hebben hard moeten werken en er was toen niks te verdienen, want mijn vader was loonslager. Hij ging bij de boerderijen varkens slachten. Ik ben een keer meegeweest, om het te leren. Wij naar die boerderij, mijn vader haalde het varken uit de stal, hij kende hem. Hij zei: "Pierre, ik houd hem vast, dan mag jij slaan." Ik was 14 jaar, een kleine jongen, met zo'n zware hamer en het waaide ook nog die dag. Net toen ik wilde slaan, kwam er een rukwind. Enfin, mijn vader bleef liggen. Het varken terug naar de stal. Een hoop paniek, mijn vader moest naar het ziekenhuis. Mijn moeder zei: "Ga naar het ziekenhuis en bied je excuses aan. Zeg maar gewoon dat je hem niet hebt gezien." Ik naar het ziekenhuis, erna kwam ik thuis en vroeg mijn moeder: "Wat zei je vader?" Moet ik het vloeken weglaten? "Ja, je mag niet vloeken." Dan heeft hij niets gezegd! Ik heb er zo'n bewondering voor, zij hebben altijd goed voor ons gezorgd, mijn ouders ook. Later moest ik gaan studeren, als architect. Ik had een cursus gehad van een paar jaar. Tijdens het eten zat ik naast de examinator, tijdens de examens, toen zei hij: "Als ik zie hoe u met het bestek omgaat, dan kunt u beter gaan werken, daar is nog nooit iemand aan gestorven" Ik zei: ik wil ook niet de eerste zijn! Later heb ik toch bij een architect gewerkt en daar heb ik veel geleerd. Wij bouwden alles: gemeentewoningen en goede woningen; belastingkantoren en andere zuiveringsinstallaties; gemeentehuizen en andere rustoorden. Daarna heb ik gewerkt op het Ministerie van Economische Zaken in Den Haag, als electriciën. Ik moest daar alle tl-buizen vervangen. Ze werken er veel met kunstlicht, want er zijn veel dingen die kunnen het daglicht niet verdragen. Die kapotte tl-buizen verkoop ik nu in België. Zij zeggen: "Overdag zijn die nog prima!" Ik zeg altijd: "Een mens die er niet uitgaat, komt nergens!" Vorige week moest ik in Amsterdam zijn voor een optreden. 's Avonds liep ik over het Leidse Plein en daar zat een blinde man. Ik dacht: wat een arme duivel, als hij bij ons was, hadden we hem al lang naar binnen gelaten. Ik gooide een euro in zijn hoed, maar ik gooide ernaast. Ik wilde hem oprapen, maar toen had hij hem zelf al in de hoed gelegd. RIP Pierre..
De stem van Pierre. Was al om te lachen. Eenmalig. R. I. P.
Heb hem meegemaakt in 75 bij Valuas , Venlo.
Geweldige kel.
RIP Pierre. Zijn overleden wordt zelfs vermeld op NOS Teletekst, dat wil wel wat zeggen
heerlijke ontspanning,een uurtje samen lachen met mijn man.
Geweldig
Geweldig!!
Rip
Kan iemand ondertitels maken?
Lukte niet als ondertitels, dan maar als bericht.
Echte humor.
heerlik dit weer es te zeen, eg get oet miene jeugd :))))
Rick hill m
ig lik in der knub heerlijk dat is lachen
. Jaaaa...was er vroeg uit
Vertaling:
Ik heb zo'n bewondering voor de generatie voor ons. Die hebben hard moeten werken en er was toen niks te verdienen, want mijn vader was loonslager. Hij ging bij de boerderijen varkens slachten. Ik ben een keer meegeweest, om het te leren. Wij naar die boerderij, mijn vader haalde het varken uit de stal, hij kende hem. Hij zei: "Pierre, ik houd hem vast, dan mag jij slaan." Ik was 14 jaar, een kleine jongen, met zo'n zware hamer en het waaide ook nog die dag. Net toen ik wilde slaan, kwam er een rukwind. Enfin, mijn vader bleef liggen. Het varken terug naar de stal. Een hoop paniek, mijn vader moest naar het ziekenhuis. Mijn moeder zei: "Ga naar het ziekenhuis en bied je excuses aan. Zeg maar gewoon dat je hem niet hebt gezien." Ik naar het ziekenhuis, erna kwam ik thuis en vroeg mijn moeder: "Wat zei je vader?" Moet ik het vloeken weglaten? "Ja, je mag niet vloeken." Dan heeft hij niets gezegd!
Ik heb er zo'n bewondering voor, zij hebben altijd goed voor ons gezorgd, mijn ouders ook. Later moest ik gaan studeren, als architect. Ik had een cursus gehad van een paar jaar. Tijdens het eten zat ik naast de examinator, tijdens de examens, toen zei hij: "Als ik zie hoe u met het bestek omgaat, dan kunt u beter gaan werken, daar is nog nooit iemand aan gestorven" Ik zei: ik wil ook niet de eerste zijn! Later heb ik toch bij een architect gewerkt en daar heb ik veel geleerd. Wij bouwden alles: gemeentewoningen en goede woningen; belastingkantoren en andere zuiveringsinstallaties; gemeentehuizen en andere rustoorden. Daarna heb ik gewerkt op het Ministerie van Economische Zaken in Den Haag, als electriciën. Ik moest daar alle tl-buizen vervangen. Ze werken er veel met kunstlicht, want er zijn veel dingen die kunnen het daglicht niet verdragen. Die kapotte tl-buizen verkoop ik nu in België. Zij zeggen: "Overdag zijn die nog prima!"
Ik zeg altijd: "Een mens die er niet uitgaat, komt nergens!"
Vorige week moest ik in Amsterdam zijn voor een optreden. 's Avonds liep ik over het Leidse Plein en daar zat een blinde man. Ik dacht: wat een arme duivel, als hij bij ons was, hadden we hem al lang naar binnen gelaten. Ik gooide een euro in zijn hoed, maar ik gooide ernaast. Ik wilde hem oprapen, maar toen had hij hem zelf al in de hoed gelegd.
RIP Pierre..