ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
เราเป็นคนหนึ่งที่เข้าใจน้องผู้ชายนะที่บอกมองไม่ชัด ไม่แน่ใจว่าใคร แต่มันมีจริงๆนะคนที่จำหน้าใครไม่ค่อยได้เพราะสายตาแอบสั้น ไม่ก็ถ้าไม่เจอบ่อยก็จำหน้าไม่ค่อยได้ ถ้าไม่ทัก เราไม่เพ็งดูก็ไม่รู้ว่าใคร อย่าไปมองว่าเขาอ้าง เพราะมันมีจริงๆ
ผมคนนึงอ่ะที่จำหน้าใครไม่ได้ จะจำจากเอกลักษณ์ของคนๆนั้น สมมติมีคนใส่แว่นผมจะจำหน้าตอนใส่แว่น ถ้าเขาถอดแว่นผมจะจำไม่ได้เลยว่าใคร
มันคือข้ออ้างของคน"หยิ่งยโสคะ"
ใช่ผมก็เป็น ถ้าไม่เพ่งตามองหน้าคนอื่นจะเบลอๆ ขนาดเพื่อนสนิทตัวเองเดินมาอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนเราก็มองแล้วนะแต่หน้ามันเบลอๆก็อาจจะทักผิดคนเลยไม่สน แต่เพื่อนมันก็เดินตามมาทัก 555
@@iceburn7496 เขาเรียกสายตาสั้น แล้วคนสายตาสั้นอ่ะ เวลาทักใครมันผิดบ่อยมากเพราะมองเห็นไม่ชัด ถ้าจะให้มองนานๆ คนอื่นก็อาจจะคิดว่าหาเรื่องได้อีก มันเลยทำให้เขาสูญเสียความมั่นใจไปด้วย ผมก็เป็นอยู่#ค่ะ/คะ จะแซะคนอื่น พิมพ์ให้ถูกก่อน
จริงค่ะ บางทีกลัวทักไปเขาไม่ทักกลับเราก็เฟล
ผมชอบนะ คนทำงานอย่างเดียว แล้วยิ่งงานดีด้วย แล้วไม่เอาเวลาไปเม้าท์หรือเสือกเรื่องชาวบ้าน
มีความสุขจริงๆหรอที่ทำงานอย่างเดียว
@@Ntpk123 มีความสุขได้ครับ ถ้าเป็นงานที่เราชอบงานที่เรารัก
@@Ntpk123 ทำงานก็คือทำงานครับ
สมัยพ่อผมยังอยู่แกเป็นหัวหน้างานที่มีลูกน้องเยอะ พ่อผมสอนว่า เวลาจะตักเตือนลูกน้องให้เรียกมาคุยกันแค่ 2 คน แต่เวลาชมให้ชมในที่หมู่มาก
ไม่เห็นด้วยกับการนำใครมาแขวนหรือประจานอยู่แล้วครับ มองส่วนดีของน้องฝึกงานดีกว่า บางครั้งน้องเขาอาจไม่ถนัดพูดคุยกับใครมากกว่าต้ังใจทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ ความคิดเห็นส่วนตัวครับ.
@watched with kapwing เรื่องนี้เป็นบทเรียนให้หัวหน้าองค์กรต้องศึกษาบริบทของสังคมให้มากขึ้นครับ มนุษย์มีความหลากหลายทางด้านบุคลิกภาพ หากเสริมเพิ่มเติมกับคนในองค์กร ลำพังแค่การพูดคุยโน้มน้าวจิตใจให้เห็นถึงประโยชน์ของการเข้าสังคมน่าจะเพียงพอแล้วหละครับ👍.
นึกถึงคำพี่เหว่ง ตอนออกรายการใต้โต๊ะทำงาน คุนทั้งบริษัทจำเค้าแค่คนเดียวแต่กลับกันน้องเข้ามาฝึกงานคนเดียวต้องจำพวกคุนกี่คน ควรจะทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีก่อนรึเปล่า ควรเข้าไปแนะนำตัวว่าชื่ออะไรเป็นยังไง เพราะยังไงแรกๆน้องเค้าไม่รู้จักใครหรอกเพราะเค้าเข้าไปคนเดียว ละก็คงเป็นพวกพูดไม่เก่ง สื่อสารกับคนในสังคมไม่เป็นมันเลยออกมาแบบนี้
มันก็อาจจะใช่ โลกส่วนตัวสูงก็แค่ข้ออ้าง เพราะอะไรรู้ไหม บริษัทไม่ใช่บ้าน ณ ที่ๆคุณอยู่คือสังคม มันไม่มีความเป็นส่วนตัวอยู่เเล้ว ตามหลักรุ่นพี่แนะนำตัวอ่ะถูกเเล้ว แต่ถ้าคนล่ะแผนก คุณต้องเดินเข้าไปทักเอง ถ้ามีงานในกับแผนกนี้ คุณก็ต้องเดินเข้าไปทักไปเสนองาน แล้วการทำงานทำกันเป็นทีม ไม่ใช่คนเดียว คุณจะเงียบไม่ได้ การเสนอไอเดียก็สำคัญ คุณต้องเข้าสังคมให้เก่ง เพราะมันมีผลต่อการคิดงาน จะไม่มีใครเชื่อถือคุณ มันก็เหมือนกฎรุ่นพี่คุมรุ่นน้องอ่ะแหละ มันจะมีรุ่นพี่ที่ฟังและไม่ฟัง
@@stop3564 ในงานทุกวันนี้ เขาแข่งขันกันแค่งานนิ เขาไม่ได้แข่งขันกันด้วยความประจบสอพอ อีกอย่างอย่าอ้างรุ่นเลย เด็กเขามุ่งมั่นคืองาน แล้วเด็กก็ไม่ได้อยากเข้าหาผู้บริหาร มองแล้วมันคนละชั้น เขาก็ทำตัวถูกแล้ว ไม่จำเป็นต้องทักหรือเข้าไปประจบ
@Dilve Tam คำว่าประธานบริษัท มันคือสูงที่สุดนะ ไม่จำเป็นที่เด็กจะต้องเข้าไปหาเลย ระดับมันต่างมาด เรื่องงานน้องก็ไม่มีปัญหา มันไม่จำเป็นต้องทำแบบที่โพสต์ออกมาเลย อีกอย่าง ทำงานเสร็จก็กลับบ้าน สังคมกับเพื่อนฝูงก็มี คนที่ทำงานรู้จักกันแค่ที่ทำงาน พอลาออกก็เหมือนคนไม่รู้จักกันแล้ว คิดเยอะไปทำไม เอาแค่งานดีกว่ามั๊ย
@Dilve Tam เอ่าเขาก็บอกอยู่ นี่ฟังที่เขาอ่านโพสต์จบมั๊ยนิ เด็กมันเรื่องงานหรือออกคงามคิดเห็นไม่มีปัญหา กลับเข้าไปฟังใหม่นะ เด็กมันแค่ไม่ทักทายไม่อยากจะเสวณากับใคร ประเด็นมันอยู่ตรงนี้จ๊ะ กลับไปฟังใหม่แล้วตีความให้แตกก่อนมาตอบนะ
@Dilve Tam น้องเขามาฝึกงาน เขาไม่ได้บอกสะหน่อยว่าเขาจะอยู่ต่อ ยิ่งโพสต์รังแกเด็กแบบนี้ ไม่จำเป็นที่เด็กรุ่นใหม่เก่งๆจะทำงานด้วยเลย บริษัทต่างชาติ ต้องการตัวมาก อย่างเราก็ทำงานกับต่างชาติ คุยหรือสั่งงานก็เฉพาะแผนก เข้าพบผู้บริหารบ้าง แต่ไม่จำเป็นต้องทำตัวสนิท เด็กมาฝึกงานไม่ได้จะอยู่ต่อ ฝึกงานเสร็จน้องเขาอาจจะไปเรียนต่อหรือไปทำงานที่อื่น อย่าไปคาดหวังว่าเด็กต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ นี่มันสมัยไหนแล้ว การมาโพสต์แบบนี้คุณเป็นระดับผู้บริหารแต่คุณทำตัวแบบนี้หรอ? น่าจะมีมุมมองที่ดีหกว่านี้นะ
ไม่เข้าข้างใครแต่จะพูดในความเป็นจริงที่เจอกับตัว ปกติเราไม่ใช่คนชอบคุย หรือมีปฏิสัมพันธ์กับใคร จริงๆ แอบรำคาญนิดๆด้วยซ้ำว่าทำไมต้องคอยไหว้ คอยพูดคุยกับคนอื่นตลอด แต่มันคือสังคมการทำงานไง ถ้าเราไม่ปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่ทำงานเลย ปลีกตัว แยกตัวตลอด มีโอกาสสูงที่บรรยากาศการทำงานจะอึดอัดขึ้น ยิ่งเวลาคุณต้องไปขอให้ใครช่วย มันจะยิ่งยาก เพราะคุณไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับใครเลย ถ้างานคุณต้องขอเอกสารจากคนอื่น ต้องขอคำแนะนำจากคนอื่น คุณคิดว่าอยู่ๆเข้าไปถามจะมีใครอยากบอกคุณไหม เพราะมันไม่ใช่งานเขา และมันเสียเวลางานของเขา แทนที่เขาจะได้ทำงานตัวเอง กลับต้องมาช่วยใครก็ไม่รู้ที่อยู่ๆเดินมาหา พูดตรงๆอีกครั้ง สำหรับเราชีวิตคือการปรับตัว อยู่ที่ไหนก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับคนอื่น มันคือเรื่องปกติมากๆ แต่เรื่องเอามาโพสลงโซเชียลนี่ไม่เห็นด้วยนะ ควรเรียกไปคุยมากกว่า แต่การที่ไม่ทักทายพูดคุยกันเลย บอกตรงๆอึดอัดเหมือนกัน เพราะถ้าต้องทำงานด้วยกันทุกวัน คงเหนื่อยแย่
เอาจริงผมก็ไม่ค่อยชอบคุยเยอะะ คุยเยอะเรื่องแยะ
ผมก็ไม่คุยชอบคุยเท่าไหร่แล้วก็ชวนคุยไม่เก่งชอบทำงานของตัวเองเงียบๆ
ทุกวันเหมือนการแสดง นี่แหละชีวิต
บางที.." เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม"โดยส่วนตัวเราเองก็เป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมแถมไม่ค่อยมีหัวข้ออะไรจะคุยกับเขาด้วยแต่เวลาเห็นคนที่รู้จักหรือคนที่ทำงานด้วยก็ต้องแบบ พยักหน้าบ้างหวัดดีบ้าง ไรงี้ เคสนี้ เป็นเคสที่ดี ก็ถือได้ศึกษา ถือว่าได้ปรึกษาหารือหาทางออกร่วมกัน ปรับความเข้าใจ
หัวข้อนี้ดีมากเลย มันเป็นตัวจุดชนวนความคิดให้เด็กๆที่กำลังเรียนอยู่และกำลังจะไปเจอกับโลกแห่งเป็นความจริงในอีกไม่กี่ปี ได้เตรียมตัวว่า สังคมการทำงานแท้จริงเป็นยังไง// มีเคล็ดไม่ลับอยู่ข้อนึงคือ จงปรับสภาพตามสังคมที่ทำงานให้ได้และคุณจะอยู่ง่ายขึ้นมาก แต่เมื่อไหร่ที่คุณไม่ลดอีโก้ตัวเองว่าฉันทำแค่งานให้ดีเป็นพอ สังคมไม่สน ผมบอกได้เลย ต่อให้งานดีเงินดีแค่ไหน ก็บั่นทอนจิตใจจนอยากจะลาออกแน่นอน
ถ้าเป็นรปภ.ไปอยู่ธนาคารเจอพนักงานบรูลี่ตั้งแต่วันอรกทำไง
ไม่เกี่ยวกับเจน คนแบบนี้มีทุกรุ่น ดูง่ายๆ ตอนเข้ามหาลัย แล้วมีรับน้อง จะมีคนกลุ่มนึง ไม่เข้ารับน้อง ไม่ทักรุ่นพี่ มาเรียนเสร็จกลับบ้านทันที แล้วทั้งห้องทำยังไงกับเพื่อนแบบนี้ คำตอบคือ ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่เข้าใจเค้า ยอมรับสิ่งที่เค้าเป็น เห็นเค้าเป็นส่วนนึงของกลุ่ม ตราบไดที่เค้าไม่ทำใครเดือดร้อน เรื่องไม่ถูกใจ ไม่ใช่เรื่องผิดหนุ่ยเป็น extrovert หนุ่ยช่างพูด และมีมนุษยสัมพันธ์ แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนหนุ่ย ถ้าอยากรู้จักโลกของเค้า ก็แค่เดินเข้าไปหาเค้า แค่นั้นก็พอแล้ว
ต้องให้คนทั้งโลกมาปรับตัวเข้าหา ผมคนนึงไม่ยอมเป็นหนึ่งในนั้นแน่ มันจะง่ายกว่าไหมที่จะเริ่มปรับเปลี่ยนตัวเองเข้าหาสังคม ฟังดูเข้าท่าดีใช่ไหมคับ 😉
@@hostclub3227 เราบังคับคนอื่นไม่ได้หรอกครับ ถ้าไม่โอเคกับคนแบบนี้ ก็ทำได้แค่ ไม่คบหา ไม่ยุ่งกับเค้า เพราะเค้าเองก็คงไม่ค่อยอยากยุ่งกับใครเหมือนกัน
ไม่ยอมแล้วทำไงอะครับกดดันเค้า หรืออกกฏบังคับ ถ้าออกแนวๆนี้นะ คุณทำให้เค้าเหนื่อยและเบื่อจะทำลานกับคนแบบคุณมากกว่าปกติ อาจทำให้เค้าหมดไฟการทำงานก่อนเวลา แล้วเค้าต้องปรับตัวให้คน extrovert อย่างคุณพอใจ หรือเป็นคุณที่ควรปรับตัวเข้ากับโลกที่มีคนหลายประเภทได้แล้ว
@@newhuman09 ถ้าเป็นผม คงไม่ไปเสียเวลากะคนแบบนี้คับ โลกเรากว้างใหญ่ ก็แค่คนที่เข้ามาสบตาแล้วก็จากไปแค่นั้นสำหรับผม เสียเวลากะคนแบบนี้เสียเวลาชีวิต i don't care ทุกอย่างมันมีเอฟเฟคของมันเสมอ สังคมก็เหมือนแม่น้ำสายใหญ่ ว่ายทวนน้ำก็จะเหนื่อยหน่อย ผมขอตามกะแสน้ำไปแล้วกัน ความคิดไม่เหมือนกัน ไม่ว่ากันไครจะคิดแบบไหนก็คงจะแบบนั้น 🥲
@@hostclub3227 คุณคิดว่าการทำงานหรือคบหากับคนเงียบๆมันเสียเวลา ก็ความเห็นสวนตัวเลยครับสำหรับสังคมที่ผมอยู่ ทุกคนเข้าใจว่าคนแบบนี้มีทุกที่ แล้วก็คบหากันตามปกติทำงานกันปกติได้ เรากับเค้าแค่ไม่เหมือนกัน พวกเค้าเป็นคนประเภทเหนื่อยเวลาเห็นคน กระตือรือร้นในเรื่องที่เค้าไม่สนใจ แล้วต้องทำตามมารยาทแกล้งทำเป็นสนใจ ผลที่ออกมาคือ เค้าไม่เข้าใจคุณและใช้เวลากับสิ่งที่เค้าหลงใหลมากกว่าสนใจคุณ ส่วนคนแบบคุณน่าจะไหลไปตามโลกแล้วคุณยังสนุกกับมันได้อยู่ จนคุณอาจจะลืมไปว่า คุณอาจชอบเด็ก แต่คนอื่นอาจไม่ชอบเด็กเหมือนคุณ คุณจะบอกว่าเสียเวลาคุยกับเค้าเพราะ เค้าไม่ชอบเด็ก ก็คงไม่แฟร์นะ
เป็น Introvert มันเหนื่อยมากที่จะต้องมาแสร้งเป็น Extrovert ต้องมาปั้นหน้า ปั้นตาคุยกับคนอื่น ขออยู่เงียบๆ ไม่คุยกับใครก็หาว่าแปลก อึดอัดจนบรรยายไม่ถูก ไม่มีเวลาที่จะไปนินทาใครต่อใคร ไม่เสือ ก สมองไม่ได้มีไว้คิดเรื่องพวกนั้น รีบๆ ทำงานให้มันเสร็จๆ ไปดีกว่า "ไม่วางใจ ไม่ไว้ใจ ไม่สบายใจ" ยุให้พูดแค่ไหน อยู่นิ่งเสียสะดีกว่า
ส่วนตัวผมนะถ้าเราเข้า ร่วมไม่ได้เราควร เลือกทางที่ใช่สำหรับเราเราเข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ชอบ เข้าสังคมชอบโลกส่วนตัวสูง ชอบใช้เวลาว่างกับ นิยาย ธรรมชาติ ผมรู้ตัวว แบบนี้ผมเลือกตั้งแต่ ม ปลาย เลยว่าผมจะทำงานที่มีอิสสระ ไม่ไปเปนลูกจ้างใคร ได้เงินไม่เท่า บริษัท หรือ ราชการชั่งมัน แต่เรา มีความสุขเราสบายใจผมว่าเดกๆหลายๆคน อาจ ขาดการคิดหรือการแนะนำที่ดี บางทีครอบครัวก้สำคัญ แต่บางทีครอบครัว ก้บังครับบผมเปนคนหนึ่งที่ทนเรียน ตามที บังคับแต่พอผมโต ผมเกบเงินเอง ไปเรียนไปทำในสิ่งที่ชอบบบผมว่าครอบครัวไทยก้มีส่วนมากสงสาร เดกๆรุ่นใหม่เหมือนกันการทำและอยู่กับสิ่งที่ไม้ชอบมันทรมาน
ผมว่าเท่าที่ฟังคุณหนุ่ยโพสมันเข้าใจและเห็นภาพมากเลยนะ และผมเข้าใจคุณหนุ่ยในทันที เด็กนักเรียน นักศึกษาสมัยนี้ กำลังมองคนรุ่นก่อน(จะว่าไปคุณหนุ่ยก็ไม่ได้แก่)แต่เป็นรุ่นก่อนได้ว่าเป็นคนละรุ่นกับตน บางคนเลยเลือกที่จะไม่ปฏิสัมพันธ์กับรุ่นพี่กว่าไปเลย เพื่อเอาง่ายตัดปัญหาคุณหนุ่ยยกเรื่องนี้ขึ้นมา ผมว่ามันดีมากเลยนะ มันจะได้เริ่มมีการปรับตัว หรือทบทวนตัวเองมากขึ้นเด็กสมัยนี้จะเริ่มดื้อ อาจจะด้วยเรื่องของการเมือง(ที่จริงๆแล้วผมก็ข้างเดียวกับน้องๆนะ) ไม่ค่อยฟังใครแต่เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก ยังมีความคิดแบบไม่ใช่ผู้ใหญ่ คนที่มีความเป็นเด็ก แต่คิดว่าตัวเป็นผู้ใหญ่คนพวกนี้น่ากลัวมากเลยนะ เพราะมันจะเป็นผู้ใหญ่แบบตื้นเขิน ที่มักจะตัดสินใจเรื่องโง่ๆได้การทำงานในอนาคตของเด็กจบใหม่ ยังไงก็ต้องปฏิสัมพันธ์กับคนให้ได้ ไม่งั้นแทบจหมดทางเติบโตพฤติกรรมของน้องๆมันน่าเป็นห่วงมากเลยนะครับ ว่าจะอยู่ร่วมสังคมต่อไปยาก
นี่มองว่าถ้าเด็กทำงานได้ดี ไม่มีปัญหาอะไร ไม่น่าไปยุ่งกับน้องเขา ส่วนหนุ่ยโตๆกันเเล้วเเต่โพสเหมือนเด็กเพิ่งหัดเล่นเฟส
เราก็คิดอย่างนั้นค่ะ สัมมาคาราวะควรมีในที่ทำงานก็จริง แต่ที่สำคัญที่สุดคือการทำงาน หากการทำงานไม่มีปัญหาก็ไม่น่าหยิบมาเป็นประเด็นใหญ่นะคะ
การทำงานเก่งงานอย่างเดียวไปไม่รอดหรอก ถ้างานที่ทำต้องทำงานร่วมกับคนอื่น
@@Goodwin147 ผมว่าเท่าทีฟังในคลิป น้องเขาไม่มีปัญหากับการสื่อสารระหว่างทำงานนะครับ
@@Goodwin147 ไม่รอดยังไง เขาก็บอกเอง "งานดี ไม่มีอะไรเสียหาย" เก่งงานอย่างเดียวไปไม่รอด ได้ยินบ่อยจากพวกไม่ค่อยได้งาน
ตามเริ่องนี้ไม่ทัน ต้องขอบคุณพี่ลัค เป็นอย่างสูงครับ
คนเรามันไม่ได้สมบูรณ์เเบบไปทุกเรื่องหรอก เขามาเรียนรู้งานไม่ได้มาฝึกเข้าสังคม ทำงานได้ไม่ขาดตกบกพร่องก็เพียงพอเเล้ว หรืออยากได้คนทำงานเเบบอีตำรวจหญิงที่เป็นข่าวเข้าสังคมเก่งเเต่เนื้องานกาก เเละการเอามาประจานเเบบนี้เเหละที่ทำให้บรรยากาศมันเสีย คนทำงานประจำเขาจะคิดยังไงที่มีเจ้านายปากสว่าง
สำหรับผมผมแบ่งคนที่ทำงานออกเป็น 3 ข้อ คือ 1 คนร่วมงาน คือคนที่อยู่แค่ในที่ทำงานพอไม่ต้องมายุ่งกันหรือเราไม่ชอบเขาเขาไม่ชอบ 2. เพื่อนร่วมงาน คือ คนที่พูดคุยกันเรื่องงาน แต่ไม่เป็นเพื่อนกันในชีวิตจริง เช่น เฟส ไลน์ หรือนัดเจอกันข้างนอก 3 เพื่อน คือคนที่พัฒนาจาก ข้อ1และข้อ2 มาเป็นเพื่อนในชีวิตจริง ผมจึงคิดว่าเด็กฝึกงานไม่ผิดอะไรเลย และเจ้านายควรทำความเข้าใจ เพราะบางทีเขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนคุณ
คุณต้องรู้จักมารยาททางสังคมบ้าง ทำงานได้แต่เมินทุกคนจะบอกสิทธิส่วนบุคคลก็ไม่ใช่ คุณเสนอชื่อไปไปขอฝึกงานกับเค้า อย่างน้อยๆการอ่อนน้อมถ่อมตนคือ1ในข้อนั้นและอีกอย่างวัฒนธรรมในองค์กร
ตามนี้เลยค่ะ ปัจจุบันเราทำงาน เราจัดกลุ่มเพื่อนร่วมงานคือแค่เพื่อนร่วมงานจริงๆ สื่อสารและทำงานแค่เรื่องงานพอ จะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวและจะไม่ให้กลุ่มนี้เข้ามาก้าวก่ายในพื้นที่ส่วนตัว และวิธีนี้คือเป็นการจัดสภาพแวดล้อมล้อมในการทำงานที่ดีมากๆ เพื่อนๆ คนอื่นล้วนมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน แต่เราไม่มีเลย เพราะตัดปัญหาตั้งแต่ต้นลม คือจัดเขาไว้แค่ชั้นเพื่อนร่วมงานพอ แรกๆ ก็โดนมองและว่าแบบน้องฝึกงานนี่แหละ เช่นเป็นคนแปลกๆ ความลับเยอะจัง ไม่เอาใครเลย เห็นแก่ตัว แต่พอเวลาผ่านไปวิธีนี้มันช่วยได้เยอะมากๆ เวลาที่ต้องโดนบังคับเลือกข้าง หรือมีการนินทาบุคคลที่สาม เราสามารถเลือกเดินหนีหรือออกจากบริเวณนั้นได้เลย เพราะเราไม่ได้สนิทกับพวกเขาขนาดจับกลุ่มเมาส์มอยอยู่แล้ว ซึ่งมันทำให้เราอยู่ในที่ทำงานอย่างมีความสุขนะ
เขาไม่ได้อย่ารู้จักหรือเป็นเพื่อน เข้าใจคำว่า ทักทายปะเนี้ย
@@surachatfa.3354 แต่คือ เขาก็ทำงานได้เก่งอ่ะ มีความสามารถ ต่างฝ่ายก็ต่างได้
ลองคิดกลับกันเค้าก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนคุณหรอกแต่ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนร่วมงานเค้าอย่างน้อยทักกันสักหน่อยจะเป็นไรไป รู้จักสร้างบรรยากาศในที่ทำงานให้มันดีๆจะช่วยให้การทำงานราบลื่นและไม่ดูน่าอึดอัดด้วย
ผมก็เป็น introvert ยิ่งเพื่อนร่วมงานแย่ ก็ปิดกั้นการพูดคุยเลย เราไม่รู้ว่าจะโดนแทงตอนไหน ง่ายๆคือ ไม่ไว้ใจใครเลย เวลาคุยกะคุยเรื่องงานเป็นส่วนใหญ่ เรื่องส่วนตัวจะค่อนข้างระวังการพูดคุยเลย มันทำให้เพื่อนร่วมงานรู้จุดอ่อนของเรา แล้วอาจมาใช้เล่นงานเราภายหลังได้
ถ้าผมมีบริษัท ผมอยากได้คนแบบนี้ เยอะๆ เลยครับ วันๆทำงาน ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่ผมก็ไม่รุ้ว่า มันอาการหนักขนาดไหน น่ะสิ
จริงครัย ทำงานอย่างเดียวเเถมส่วนใหญ่งานดีด้วยข้อเสียคือคนพวกนี้จะค่อนข้างสะสมความเครียดเเต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่เราต้องไปเดือดร้อนอยู่ดี กลับกันพวกคุยเก่งคุยสนุกเรากลับต้องไปคอยช่วยงานเพราะสนิท จะไม่ช่วยก็หาว่าไม่มีน้ำใจอีก
ใช่ครับ ผมว่าบางทีคุณหนุ๋ยเค้าก็คิดว่าคนอื่นต้องเป็นเหมือนเค้ารึเปล่าครับ?
ยอมรับว่าเป็นอินโทรเวิดแล้วคือพ่อบังคับให้ไปร้านไปขายของเจอสังคมคือมันอึดอัดนะบางทีไม่อยากทักใครไม่อยากพูดกับใครสุดๆพูดแล้วเหนื่อยอะเวลาเจอสังคมเวลาเจอคนเยอะๆอยากมาชาจต์พลังแบบอยู่คนเดียวเจอสังคมแล้วปวดหัวจริงๆค่ะนินทาใครไม่เคยนินทาเพราะไม่อยากยุ้งเรื่องใครแล้วยอมรับว่ายุ้งแล้วเหนื่อยทั้งกายทั้งใจคุยเรื่องแมวเรื่องหนังกับเพื่อนดีกว่าสุขใจ5555
พูดแบบนี้แสดงว่าเด็กน้อยไม่เคยทำงานจริงๆ เดี๋ยวโตไปเจอสภาพมีแต่คนไม่สนหัวใครอยู่ด้วยกันแบบนั้น เดี๋ยวรู้เลยจ๊ะ เหอๆ
เคยเห็นลุงคนสวนที่ทำงาน ยืนรดน้ำต้นไม้ใครผ่านไปผ่านมาแกก็จะคุยๆคนนึง 20 30นาที ต้นไม้แทบสำลักน้ำตาย 555
เราก็เป็น introvert คนหนึ่งที่ไม่ชอบคุย ไม่อยากเข้าสังคม แต่มันก็ต้องมีมารยาททางสังคม ยิ้มให้ คุยตอบบ้าง ต่อให้ไม่ชอบก็ต้องทำ
ใช่ครับผมก็เป็นแต่บางคนไม่เข้าใจแค่ไม่ชอบร้องเพลงหรือเต้นให้ใครเห็นก็มาบอกว่าจะบวชหรอบ้างละ ผมชอบนั่งเงียบๆพอเราพูดด้วยดันว่าพูดมากซะอีก
ผมว่าอินโทรเวิร์ดแบบคุณนี้ดีมากๆเลยครับ ปรับตัวได้ตามสถาการณ์ ดูเป็นอินโทรเวิร์ดที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
@@Watcher_0 จริงๆ มันเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานในการอยู่ร่วมกันในสังคมด้วยซํ้าค่ะ คนเรามีหลายนิสัยหลากความคิด มันถึงมีตรงกลางที่ทุกคนสามารถอยู่ด้วยกันได้ไม่ทำให้อึดอัด เราไม่ชอบเข้าสังคมอยากให้คนอื่นเข้าใจเราก็ต้องเข้าใจคนอื่นเหมือนกัน จะสุดโต่งจนintrovert ด้วยกันยังเหนื่อยใจนี่ก็ไม่ได้ ( เราไม่ค่อยเจออินโทรเวิร์ดด้วยกันแบบคุณเลยค่ะ ส่วนใหญ่เจอแต่แบบสุดโต่งตลอด5555+ )
แบบนี้คือคนที่เป็นผู้ใหญ่เขาทำกันครับ ผมก็เป็นแบบนี้แหล่ะ โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง แต่จะ introvert หรืออะไรก็ตามแต่ แต่มารยาททางสังคมก็ควรจะมี โดยเฉพาะในเวลางาน ถ้าเราไม่ได้ทำงานคนเดียวก็ควรจะลดอะไรที่มันเป็นอีโก้ของตัวเองลงบ้าง ไม่งั้นบอกเลยอยู่ยาก คนที่เป็นวัยทำงานจริงๆเขาจะรู้
ใช่ครับบบ👍🏾
ก็สมควรแต่ไม่สมควรตรงเอามาโพสลงครับ มนุษย์เป็นสัตว์สังคมถ้าเอาแต่ทำงานแล้วให้คนอื่นเป็นอากาศก็ต้องปรับตัวนะครับ
ยกตัวอย่างง่ายๆเลยครับ เด็กไทยเก่งมากถ้าไปแข่งแบบเดี่ยวๆ จะเห็นว่าได้เหรียญทองกลับมา แต่พอแบบเป็นทีมเท่านั้นแหละทั้ง100 ชนะ1 สู้ยุโรป-อเมริกา-ญี่ปุ่นไม่ได้ การปลูกฝังการทำงานเป็นทีมผมว่าสำคัญมากไม่ต่างจากหลักสูตรเลยครับ ให้เด็กนักเรียนนึกถึงผลงานของทีมมากกว่าบุคคล สำหรับผม เท่าที่ผมจำได้จับกลุ่มทีจะมี1คนที่ทำงาน(คนที่ทำมักจะเป็นพวกเรียนเก่ง คะแนนสอบก็จะแบ่งคนไปอีก)นอกนั้นให้กำลังใจ อย่างว่าแหละผมไม่อยุ่ในสถานะที่จะพูดได้ เรื่องการศึกษาจะใช้คำว่าเปลี่ยนแปลงยากต้นๆของประเทศ สุดท้ายถ้าผมมีลูกไม่ใช่ลูกผมแล้วหนึ่ง
เราเป็นคนจำหน้าใครไม่ค่อยได้ค่ะ จำชื่อไม่ค่อยได้ด้วย55555 แล้วก็เป็นคนพูดน้อย ถ้าไม่สนิทแทบจะไม่พูดด้วยเลย แต่ถ้าเวลาทำงานเราจะไหว้ แล้วก็ยิ้มรับไว้ก่อนอะ เพราะส่วนตัวคิดว่ามันเป็นมารยาทที่ควรทำ
ผมมองว่าเขาเริ่มเรื่องก่อน แล้วโดนกระแสตีกลับ เลยออกมาอ้างว่ายุคเก่าตามไม่ทัน ผมว่าหลังจากนี้ความมั่นของเขาที่คิดว่าตัวเองดังแล้วมีผู้ติดตามจำนวนที่ติดตามเขาคิดว่าคิดเหมือนกันแต่ตีกลับแบบนี้ความมั่นใจคงลดลงทั้งองกรค์ เอาตามตรงจากประสบการณ์ฝึกงานกับสถาบัน บริษัทตั้งการความขยันทำงานมากกว่าการเข้าสังคม หัวหน้าที่รับหน้าที่ดูเคยบอกว่า โดนสั่งอะไรมาให้ทำตาม ถ้าอะไรคิดว่าทำได้ไม่ไหวให้บอกเด๋วมีคนมาทำแทนเพื่ออะไรให้เกิดข้อผิดพลาด อย่ากลัวที่จะพูดคุยกับผู้อื่นจงเหมือนพนักงานในบริษัทไม่ต่างจะรุ่นพี่ในสถาบัน สรุปจากตอนนั้นคือ เราไหวเราตั้งใจทำ สุดท้ายก็ได้เท่ากัยคนที่ทำๆไปบอกไม่ไหวบ่อยครั้ง เพราะจริงๆ บริษัทมองพนักงานฝึกงายจากสถาบันเป็นแค่พนักงานทั่วไป ที่จ่ายค่าแรงน้อยกว่าปกติแต่ไดด้ผลงานเท่าเดิมเพื่อเอายอดชื่อเสียงกับสถาบัน เพราะงั้น เด็กที่ไปฝึกงานจริงๆ แค่ทำงานไปวันๆ ไม่จำเป็นต้องพูดคุยอะไร ถ้าเราไม่ได้มองว่าอยากทำงานที่นี่ในอนาคต แล้วมองแค่ว่าทำเพื่อประสบการณ์แล้วผ่ายๆไป การที่พี่ออกมาแขวนแบบนี้ คือเหมือนอยากเรียกร้องหาความน่าคิดถึงยุคเก่า ที่เด็กเดินผ่านต้องไหว้แม้ไม่สนิท หรือทักทายง่ายๆ โดยไม่ได้ดูอารมณ์ของผู้อื่น คิดจะให้เป็นแบบที่ตัวเองต้องการ พอไม่ผ่านตัวเอง ต้องหาแนวร่วม สมควรอะ บทเรียนยุคเก่าเลยแบบนี้
อย่าปล่อยผ่านนั้นถูกแล้ว แต่ควรเลือกวิธีที่ คุย ส่วนตัว เผื่อปรับทัศนคติต่อคนในองค์กร ไม่ว่าจะฝึกงาน หรือ เป็นส่วนนึงขององค์กรแล้ว ให้ได้มีคอนเนคชั่น ต่อแผนกอื่นๆที่ อาจจะร่วมงานกัน ค่อยๆเริ่มค่อยๆทักทายกันไป ส่วนตัวเคยเจอ นศ.ฝึกงาน แต่ไม่เกี่ยวกับส่วนงานโดยตรง ยังจำได้ว่ามาขอความช่วยเหลือด้วยคำว่า"พี่ค่ะ แผนก....ให้หนูมายืมของคะ" โดยไม่มีการไหว้หรือเคารพใดๆ แน่นอนผมเจองี้ก็ต้องนิ่งแล้วก็หยิบของให้น้องไป แบบ งงๆ แล้วก็ไม่ได้เจอน้องคนนั้นอีกเลย ผมทำได้แค่นั้นจริงๆครับ
แล้วคุณต้องการคนแบบไหน? ก้มไหว้ก่อนเข้ามาถามหรอ ? มันไม่มีหรอก คนละแผนกกันไม่รู้จักกันเป็นเรื่องปกติครับที่จะแค่ถามความต้องการอย่างเดียว คุณไปซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านโชคชัย 4 คุณจะไปไหว้เจ้าของร้านแล้วค่อยเริ่มสั่งอาหารก่อนไหมล่ะ ! แน่นอนว่าไม่
ไม่ต้องการแบบไหนอย่างไรครับหากคุณเจอบ้างจะรู้เองครับ และก็ไม่ได้ติดใจอะไร ผมมีคำตอบในใจแล้วไม่ติดค้างอะไรครับ
@@eggs7459 แต่ถ้าจะเอาเรื่องร้านก๋วยเตี๋ยวมาเปรียบมันคนละเรื่องครับ เพราะซื้อ ไม่ได้ขอ ครับ
เจอคนต่างแผนกมาให้ช่วยนิดๆหน่อยๆ บ่อยๆ ไม่เคยอยากให้ใครมาไหว้เลย แค่พูดกันปกติก็พอ
@@wd4409 อย่างผมก็เจอและเป็นแบบนั้นแหละครับ แต่ส่วนที่ผมเจอ นับว่าน้อยคน จากประโยคที่ผมคอมเมนต์ไว้ เป็นไปตามนี้เลย ดูตึงๆ และไม่ขอบคุณ ผมก็ทำได้แค่ หยิบยื่นให้ไป ซึ่งผมจะไม่ช่วยก็ได้ เพราะอุปกรณ์นั้นเป็นของส่วนตัว
ที่ทำงานก็คือที่ทำงานอ่ะ มาเพื่อทำงานไม่ได้มาหาเพื่อน ตราบใดที่ยังทำงานให้คุณได้ ไม่มีอะไรเสียหาย เขาจะคุยหรือไม่คุยกับใครก็สิทธิ์ของเขา
บางคนมันก็แค่ไม่ได้อยากทักอะ เรายอมรับว่าเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ ไม่ใช่ไม่อยากมีเพื่อนนะแค่รู้สึกว่าเป็นคนนอกในวงสนทนาตลอด โดนเมินมาก่อนก็ไม่อยากจะเข้าหาใครละเหนื่อย พยายามนะมันยากกับการหาเพื่อนใหม่ในวงที่เขารู้จักกันมาก่อน สนิทกันมาก่อน แต่ของเราก็จะเป็นใครยิ้มก็ยิ้มจอบ ใครทักก็ตอบ แต่เลิกเข้าหาแล้วมันเหงาหน่อย แต่อยู่ได้ ไม่ชอบเรื่องเฟคๆ ไม่ชอบการใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่ชอบทำนั่นนี่เอาหน้า นี่เรียนในม.รัฐ ให้เก็บกิจกรรมให้ครบ42 แทบไม่ได้เรียนครูติดงานบ้าง งานกิจกรรมม.บ้าง กิจกรรมบางอันก็แค่ทำเอาหน้าถ่ายรูปเสร็จพอลวกๆ ขอโทษที่บ่นค่ะเบื่อเฉยๆแสดงถึงความเฉยชาเฉื่อยชา ความเบื่อหน่าย เข้าสังคมก็ไม่เก่ง เพื่อนก็เกือบไม่มี ช่องที่ทำในติกตอก40kก็หมดแพชชั่น เพราะปาร์ตี้มันแตกแบบงงๆ ในวงรู้กันหมดยกเว้นเรา เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้แล้วมาตึงใส่กัน อยู่กันไม่ได้ ให้โอกาสให้เวลาอธิบายเป็นเดือนๆไม่มีใครพูด ขอฌทษค่ะนอกเรื่องอีกแล้วจริงๆเป็นคนตลก แต่ติดตรงหน้านิ่งและออกไปทางง่วงๆตลอดเวลา จะให้ยิ้มหรือทำหน้าปกติต้องมองกระจกไม่ก็กล้อง เป็นอีกสาเหตุที่ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าหาเราเพราะเราหน้าบูดบึ้งด้วย เห้อ~~~
หัวอกเดียวกันครับ
เหมือนผมเลยครับขอติ้กต้อกหน่อยครับ
เราจะโดนดราม่ามั้ย ถ้าเราบอกว่า เราเข้าใจคุณหนุ่ยการที่ทำงานเก่ง แต่ถ้าคุณจะไม่สื่อสารกับใครเลยขนาดนี้ มันอาจจะส่งผลเสียกับงานในอนาคตการทำงานในออฟฟิศ คุณต้องทำงานร่วมกับคนอื่น ถ้าปิดกั้นตัวเองขนาดนั้น คนรอบข้างจะอึดอัดนะถ้าไม่อยากพูดอะไร แค่ยิ้มกลับไปก็พอ แต่ก็เห็นด้วยกับคนอื่นที่ว่า ให้คุยกับน้องเขาโดยตรง ดีกว่าจะมาโพสท์ให้คนอื่นเห็นแบบนี้
เราก็คิดแบบนั้นนะคะ จริงๆ มันคงจะไม่ดราม่าเลยถ้าเริ่มด้วยการพูดคุยกันอย่างเป็นส่วนตัวกันก่อน
เห็นด้วยมากค่ะ ที่ว่าไม่สมควรเอามาแขวนเลย
+1 จริงครับ เห็นด้วยสุดๆเลย ไม่สื่อสารเลยมันก็ไม่ได้เพราะมันมีผลเสียจริงคนรอบข้างอึดอัดแน่นอน และคุยโดยตรงก็ดีกว่าครับ
แต่เขาบอกว่าทำงานดี แสดงว่างานกลุ่มเขาก็คงคุยตามปกติรึป่าวครับ ไม่งั้นจะเรียกว่าทำงานออกมาดีทุกครั้งได้ไง
ผมก็เห็นด้วยกับคุณ
อย่างน้อยคิดในแนวความชอบไม่เหมือนกันก็ได้ปกติโดยทั่วไปสมมุติ เลิกงานไปดื่มกันไปเที่ยวผับ อาจแบบนี้ไม่ใช่ทุกคนชอบคนมีการใช้ชีวิตต่างกัน มันลำบากใจ แต่อันนี้เป็นหลังเลิกงาน ไม่ใช่เวลางานกรณีนี้ ตอนฝึกงานควรแนะนำน้องเค้าเลยอาจเหมือนไข่นุ้ยทำให้ไปจดชื่อแผนกจะได้ติดต่อกันง่ายขึ้นในเวลางี้ แต่ถ้าคุณไม่สอนน้องเค้าแต่แรกน้องเค้าจะทำอะไรก็เรื่องของเค้ามะการชอบไม่ชอบมันต่างกันบอกตั้งแต่วันแรกเลยว่าอยากให้น้องมาฝึกงานน้องจะได้อะไร การพูดคุยปรึกษา(ในเวลางานจะได้อะไร)
ผลงานดีทุกอย่างแต่แพ้คนขี้ประจบประแจง (เข้าสังคมเก่ง) ปั้นหน้าเก่ง
เป็นที่บุคลิกส่วนตัวมากกว่าค่ะไม่เกี่ยวกับวัยgenไหน ถ้าไม่สนิทกันก็จะไม่คุยด้วย อึดอัดใจที่จะพูดคุยเรื่องส่วนตัว ค่ะ ป้าอายุ52ปีแล้วก็ไม่ชอบพูดคุยกับบอสและเพื่อนร่วมงาน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วพรุ่งนี้ก็มาเริ่มงานอีก กิจวัตรก็จะเป็นแบบนี้ซ้ำๆมาหลายปีแล้ว จนเป็นความเคยชิน ค่ะ
จริงๆในวงการไอที ก็ควรจะรู้เรื่อง โพสสื่อโซเชียลนะ มันเป็นเรื่องที่ควรจะรู้ๆกันอยู่แล้ว แต่ต้องบอกว่ามีความเป็นผู้ใหญ่อยู่ทำผิดแล้วยอมรับผิด แต่คิดว่าไม่ควรใช้ทัศนคติของเราตัดสินคนอื่นนะ อย่างบอกว่ารุ่นต่อๆไปจะไม่พูดไม่เตือนแล้วแต่จะลงดาบเลยเนี่ยต้องพูดให้ชัดๆก่อนว่า คำว่าให้ความสำคัญ คือให้ความสำคัญก็จริงแต่มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดที่ถ้าไม่ทำแล้วจะต้องโดนต่อว่า หรือ ลงโทษ ไม่สร้างความเดือดร้อน มีความรับผิดชอบ แค่นี้ก็ถือว่าเป็น มารยาทพื้นฐานปกติของสังคม แต่ถ้ามีไมตรีต่อกันก็ถือว่าดี เราคงไม่อยากต้องปั้นหน้าเข้าหากันในที่ทำงานแล้วนอกเวลาก็เป็นคนแปลกหน้าแบบญี่ปุ่นหรอก การมีส่วนร่วมก็ดีแต่ไม่ใช่ต้องเหมือนโดนบังคับ เข้าใจว่าการทำงานหลักปฏิบัติหรือธรรมเนียมแต่ละที่ไม่เหมือนกัน แต่ถ้าเคร่งเครียดกับมันมากเกินไปจะทำให้คนที่มาทำงานจะมีแค่คนที่รับกับระบบ กับ คนที่ไม่มีทางเลือกจริงๆถึงมาทำงาน แล้วคุณจะเสียโอกาศได้คนดีๆมาทำงาน คนเก่งแต่นิสัยแย่ก็มีซึ่งอาจจะส่งผลเสียต่องานหรือ ระบบองค์ได้ก็มีอยู่ เคสนี้ยังไม่ถึงขี้นนั้น
จริง
ยอมรับ เราเป็นคนแบบนี้ค่ะ เป็นแบบพี่นักศึกษาเลย ไม่ค่อยอยากคุย ถ้าไม่มีเรื่องให้พูด ก็จะไม่พูด บางวันแทบนับคำพูดได้เลย แต่พอให้พนีเซ้นหน้าห้อง ก็ทำเต็มที่ ทำได้ดีด้วย เพราะเรามองว่ามันคืองานค่ะ มันคือคะแนนของเรา กลับกันถ้าบางครั้งโดนชวนคุยมากๆ จากแค่อึดอัด อาจจะกลายเป็นโมโหใส่เลยก็ได้55555
พี่ลัดฟ้าสรุปข่าวได้ดีมีเหตุผลมากมายขอบคุณจากใจจริงนะครับเลิฟยู
ในความรู้สึกเราที่เป็น introvert คนหนึ่งรู้สึกสังคมไทยชอบลักษณะคนที่เป็น extrovert มากกว่า(ยิ้มง่าย เฮฮา ประมาณนั้น คนไทยชอบ) ส่วนตัวเราก็เคยต้องเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับการทำงานกับคนอื่นเหมือนกัน และเราเชื่อว่ามี introvert หลายคนที่ทำเพราะมันเป็นงาน แต่สุดท้ายบอกเลยว่าแม่งไม่คุ้ม ทำไมถึงไม่คุ้ม? เพราะเราไม่มีทางดีพอ สำหรับเราในแต่ละวันมันคือการฝืนเปลี่ยนตัวเองเป็น"คนอื่น" แต่สำหรับเพื่อนร่วมงานมันเหมือนเขามีมาตรฐานในใจอยู่แล้ว ทำไมไม่พูดมากขึ้นกว่านี้ ทำไมไม่ยิ้มมากกว่านี้ "ทำไมไม่เป็นคนสดใสร่าเริง" จริงที่ว่าเราก็ได้ข้อดีมาบ้างในการรับสถานการณ์เฉพาะหน้าแต่ก็ขอยืนยันว่าการฝืนเปลี่ยนธรรมชาติตัวเองเพื่อให้เป็นคนที่คนอื่นชอบไปทั้งหมด ทั้งๆตัวเองทุกข์อย่าหาทำ ไม่ว่าจะเพื่ออะไรก็ตาม มันไม่คุ้ม ปัจจุบันเราหลุดออกมาและ แล้วก็โชคดีที่เจอที่ๆเป็นที่ของเรา (ขอสารภาพว่าจูนตัวเองอยู่นานกว่าจะกลับมาเป็นคนที่รู้สึกว่าเป็นตัวเองอีกครั้ง ไม่ใช่ส่องกระจกแล้วรู้สึกเหมือนเห็นคนแปลกหน้า)
เหตุผมมันอาจจะมีเยอะนะแบบเขาอาจจะไม่กล้าทักนะ เวลาเจอคนแปลกหน้าเขาคงไม่กล้าไปทักในทันทีหลอกโดยเฉพาะในที่ทำงานที่มีคนอายุเยอะกว่าหลายคนหรือเหตุผลที่2เขาอาจเป็นพวกส่วนตัวสูงไม่อยากยุ่งกับใครมากและไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่ง
ผมคือคนที่เป็นคนไม่มั่นใจ ไม่ทักใครเวลาทำงานใหม่ๆแรกไม่ว่าจะที่ไหนๆจนเพื่อนร่วมงานประเดิมพุดคุยผมจึงกล้าทักนะเพราะผมเขาสังคมไม่เก่งไม่เป็นเรยทำงานเลิกงานเข้าบ้าน ไม่ใช่แค่ที่ทำงานแม้กระทั่งคนรุ่จักแฟนเพื่อนของเพื่อน ญาติเป็นหมด เราเดาไม่ออกเขาคิดยังไง เพราะเคยเป็นฝ่ายทักคนไม่รู้จักแล้วบางคนเมินทำตึงใส่บางทีไม่พูดแค่ผยักหน้า คนเรามีหลายแบบจริงๆและการที่เรากลัวมันไม่ใช่เรื่องแปลกใช่มั้ย บางคนเขาอาจจะมีความกลัวกำแพงคนเราไม่เหมือนกันสำหรับเรานะ
อันนี้ไม่รู้เกี่ยวกับประเด็นนี้ด้วยไหมแต่เรารู้สึกเป็นปัญหาที่เราเจอเราเป็นintrovert ซึ้งพูดตามตรงเราบอกคนอื่นยากมากเพราะคำว่าintrovert ในมุมมองการทำงานเป็นเหมือนคำหยาบคายยังไงไม่รู้ คนอื่นเขาดูไม่อยากได้เราเข้าทำงาน ดูอยู่ด้วยกันไม่ได้ ซึ้งจริงๆเราไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเข้าสังคม แต่เราไม่กล้ามองหน้าไม่กล้าพูด คิดมาก สำหรับเรามันยากมากๆเลย แค่คุยกับพนักงานเซเว่นยังต้องท่องในใจว่าเราจะพูดอะไรกับเขาประสบการณ์ที่เราเจอสมัยตอนเรียนมหาลัยคือ อาจารย์เข้ากับเราไม่ได้ 2 คน เรารู้สึกว่าเขาไม่ชอบเราตั้งแต่เเรกพบแล้วเราไม่กล้าพูดไม่กล้าแสดงตัวตนอาจารย์คนแรกคือพยายามหลีกเลี้ยงเรากับเพื่อนที่เป็นทรงเดียวกับเรา จนเรารู้สึกไม่โอเคเหมือนกัน พอปีหลังๆจึงต้องย้ายsection เพื่อไปเรียนกับอาจารย์ท่านอื่น ซึ่งอาจารย์คนนั้นก็ดูยินดีแบบไม่อยากสอนเราเช่นกันอาจารย์คนที่สอง ขอเล่าสรุปๆว่า เขาให้เกรดตามความสนิทสนม เรากับเพื่อนทำานออกมาทั้งเทอมไม่เเย่เลย ทำดี มีส่งตลอด แต่เราคุยสนิทไม่ค่อยได้ คะแนนออกมาแย่มากเลย (เรารู้สึกจริงๆว่าเขาไม่ให้เพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งจริงๆนะ)เราเป็นแบบนี้ พยายามปรับเพื่อเข้าสังคมแล้วจริงๆ และยังรู้ว่าคงต้องปรับตัวอีกเยอะ แต่มันยากมากๆๆๆๆเรายังอยากให้คนอื่นเข้าใจintrovert จากใจจริงๆว่า เราไม่ได้ไม่อยากเข้าสังคมจริงๆ อยากมีเพื่อนอยากมีอะไรเหมือนกัน แต่ความกล้าน้อยความกลัวในใจเยอะ
เมื่อก่อนเลย ไม่ยอมรับคนอื่นเพราะนิสัยตัวเองไม่อยากเอาตัวเองไปอยู่กับสงคมที่ไม่ใช่ พอมาวันนี้เเค่ไปมุ้งเน้นที่ตัวเอง ผลคือ ไม่ไปจมกับสังคมเเต่เป็นตัวเองมากขึ้น อยู่ได้ทุกที่เข้าใจทุกคนเเสดงออกน้อยลงฟังมากขึ้น สบายใจขึ้นมากครับ เเละสามารถอยู่กับตัวเองได้
นี่เคยพิมพ์ในทวิตนะ คือมันไม่ใช่ทุกคนในเจนนั้นๆหรอกที่เป็นแบบนี้ เคยพิมพ์ว่า เออ เรื่องเจนเนี่ย มันก็มีส่วนสำคัญกับบางเรื่องในชีวิตนะ แต่ก็ไม่น่าจะยึดเจนเนอเรชั่นจนเป็นส่วนสำคัญในชีวิตเป็นเรื่องหลักขนาดนี้ และมันควรปรับตัวตามกันบ้าง ที่คุณหนุ่ยพูดเรื่องเจนไปน่ะนะคะ ก็ลองทักเด็กมันบ้าง ลองทักผู้ใหญ่ดูบ้างก็ได้ คือบางคนไม่ใช่นิสัยเสียมากๆเลยไม่ทักนะ แต่อาจจะเป็นพวกขี้อาย สายตาไม่ดี จำคนไม่แม่น ระแวงกลัวทักผิด โลกส่วนตัวสูงงี้ มันจริงอยู่ที่ต้องปรับตัว แต่บางคนก็ทำยาก และก็จริงที่ว่าควรมีมารยาท แต่ไม่น่าจะต้องมาใส่ใจจุดที่มันดูหยุมหยิมขนาดนี้อีกเหมือนกัน ในด้านการทำงาน
โดยส่วนตัวเราค่อนข้างจะเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมากกกกกก แต่ในการทำงานเราต้องทำหน้าที่ให้ดี นอกเหนือจากทำงานดีแล้ว ต้องเข้ากับสังคม เพื่อนร่วมงานได้ด้วย งานเราจะต้องมี service mind ค่อนข้างสูง เวลาอยู่บ้านกับที่ทำงานจะเหมือนคนละคนเลย ถ้ามีเด็กฝึกงาน เด็กที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ เราจะเป็นคนเข้าหาเค้าก่อน ชวนพูดคุย+สอนงาน เพื่อให้น้องไม่เกร็งมาก สักพักน้องเค้าก็จะค่อยๆปรับตัวเอง แล้วโดยส่วนตัวเราก็ไม่ถือนะที่เด็กจะไหว้ไม่ไหว้ ทักไม่ทัก คนเราความคิด สังคม มันต่างกัน จะมามัวแต่จ้องจับผิดไม่ได้หรอก
สถานที่ฝึกงานแต่ละที่ก็จะมี mindset เรื่องการทำงานต่างกันเป็นธรรมดาครับ จะเน้นแค่ผลงานหรือเน้นทั้งงานทั้งมนุษยสัมพันธ์ก็แล้วแต่ การที่หัวหน้าและพนักงานคนอื่นๆพยายามชวนเด็กฝึกงานคุยก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร คนฝึกงานถ้าเป็นพวก introvert หรือ ขี้อาย อย่างน้อยๆก็ทักนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธีไม่ต้องเคารพหรือทางการก็ได้ แต่เท่าที่ฟังจากพี่ลัคพูดมาเหมือนน้องแกหยิ่งมากกว่า คือทำงานดีแต่ไม่คุยไม่สนคนที่จ้างหรือรุ่นพี่ที่ทำงานเลยมันก็ดูแย่ๆได้ แต่การที่น้องไม่ชอบอะไรแบบนั้นก็อาจจะมีเหตุผลหรือความไม่ชอบอะไรแบบนี้เป็นส่วนตัวอยู่ ซึ่งจะไปว่าน้องมันก็ไม่ได้ กรณีนี้ก็ความคิดของใครของมัน ก็แล้วแต่คนจะพิจารณาเลยเพราะนิสัยคนเรามันเอามาเทียบกันไม่ได้อยู่แล้วครับ
จากประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ สมัยมหาลัย ผมซิ่วจาก ม.แรก เพราะเรื่องสังคม โดนอิจฉา โดนลุมด่า จากเพื่อนในห้อง เวลา อ.ขานชื่อประกาศคะแนนสอบ ผมต้องเงียบ ไม่ขานรับ แล้วขอดูคะแนนจากอาจารย์ตอนท้ายคาบ พอเรียนจบ ออกมาใส่รองเท้าหน้าห้อง เพื่อนผู้หญิงก็ถามว่าได้กี่คะแนน เราก็ตอบไปตามจริง39เต็ม40 แล้วสิ่งที่ได้คือ เพื่อนชักสีหน้า เบ้ปาก วันถัดๆมา เริ่มไม่มีใครคุยกับผม จนกระทั่งวันที่ตัดสินใจลาออก ก็มารู้ว่า มีคนก่อหวอด ด่าทอผม ใส่ร้ายต่างๆ โดนด่าลอยๆแบบงงๆ ว่าตัวเองทำอะไรผิด พอมาเรียน รามคำแหง อยู่ในคาบๆหนึ่ง อ.ให้จับคู่ทำกิจกรรม ซึ่งรามคำแหงเป็นห้องบรรยายรวมห้องใหญ่ๆ ซึ่งผมไปเรียนคนเดียว ด้วยความที่ยังทำใจเรื่องสังคม ม.เก่าไม่ได้ ผมตัดสินใจเก็บของลุกออกจากห้อง ทั้งห้อง นักเรียนเป็นร้อยเพราะเป็นวิชาพื้นฐานลืมแล้วว่า วิชาอะไร เพราะเข้าแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว พอผมลุกแล้วเดิน ทั้งห้องเงียบ อ.ผู้ชายที่บรรยายหน้าชั้น ก็มองหน้าผมแล้วส่ายหัวคือผมจะสื่อว่า พฤติกรรมบางอย่างที่ คนคนหนึ่งแสดงออกมา มันมีเหตุผลหมดแหละครับไม่ว่าจะเป็นเหตุผมส่วนตัวที่ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง และไม่มีใครเข้าใจ หรือเหตุผลอื่นๆนอกจากเรื่องส่วนตัว ตราบใดที่พฤติกรรมนั้นๆของเขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ปล่อยเขาไปเถอะ ผมเข้าใจคนที่มีพฤติกรรมแปลกแยกผิดจากวิธีเข้าสังคมนะครับ ผมผ่านมาก่อน
ผมเข้าใจน้องผู้หญิงนะ ผมเองเจอมากับตัวเยอะมากๆตั้งแต่เด็กๆ แม่ไม่ได้เลี้ยงเองให้ญาติๆเลี้ยง ทำอะไรไม่ดีนิ๊ดหน่อย โดนดุด่าตีช่วงปฐมโตมา ก็โดนเพื่อนในห้องแกล้งตลอดโอยเฉพาะเพื่อนผู้ชาย โดนล้อว่าเป็นตุ๊ดขนากที่ว่าเราไปไล่ต่อยทุกคน ครูทำได้แค่ห้ามมาช่วงมัธยมก็ยังไม่เลิกโดนล้อว่าเป็นตุ๊ด เราเลยตัดสินใจตั้งแต่ตอนนั้นว่า จะไม่เข้าใกล้หรือคุยกับใครถ้าไม่เป็นไม่ว่าจะทำงาน หรือชีวิตส่วนตัวปัจจุบัน ก็จะไม่คุยกับใครเลยถ้าไม่จำเป็น เพราะโดนมาตั้งแต่เด็กๆ พอเล่าให้เพื่อน ให้แฟนฟังเขาก็เข้าใจเรานะ
เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ชอบคุยไม่ว่านะคะแต่ส่วนมากที่เจอคือ ไม่ทักไม่คุยเชิดๆแต่พอโดนคนอื่นเชิดใส่บ้าง เล่นบทเหยื่อเฉยเหนื่อยจริมๆ คนหลากหลาย มากความ
การไม่สื่อสารของน้องฝึกงาน ถ้าพูดว่ามีผลต่องานไหมอาจจะไม่หนักหนาขนาดนั้น แต่บรรยากาศการทำงานมันส่งผลแน่นอน ถ้าเพื่อนร่วมงานจะไม่สนใจมันคงทำได้แต่ความอึดอัดมีมากแน่นอน คุณหนุ่ยเค้าเรียกคุยแล้วแสดงว่าพยายามแก้แล้ว การทำงานในองค์กรคือการทำงานกลุ่ม เราว่าการปฏิเสธเพื่อนร่วมงานมันก็เกินไป ความขี้อาย กับ การไม่สนใจมันแบ่งกันได้ง่ายมาก
ก็แล้วไงละ...งานที่รับผิดชอบก็ทำได้ดียังจะต้องเอาอะไรอีกละ
@@ononononon504 อันนั้น ก็ส่วนของ ผลงานครับ แต่เวลา มีประชุมหรือ มีการเข้าร่วมกิจกรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ ถ้าคนนึง เก่งทำงานดีอย่างเดียว แต่ไม่สนใจคนรอบข้าง ว่า เขาจะเป็นอะไร ทำอะไร ถ้าทำแต่งานดี ผลงานได้ แต่ เวลามีการสอบถาม หรือ มีการมาสำรวจ แต่ตอบไม่ได้หรือ ช่วยเขาแนะนำในการ ปรับปรุง ซึ่ง บริษัท ต่างชาติ หรือ บริษัทใหญ่ ๆ เขาไม่ได้เน้น งานดีมีคุณภาพอย่างเดียว เขาก็อย่างให้มีสังคมพนักงานด้วย เพื่อที่จะได้ขับเคลื่อนอย่างมี ประสิทธิภาพ
@@ononononon504 แบบนั้น มันก็ไม่ต่างจะเป็น หุ่นยนต์ เลยหรอ ทำแต่งาน ไม่สนคนรอบข้าง หรือสิ่งรอบตัว แต่ก็เข้าใจอักฝั่งว่า อาจจะมบุคลิกที่ไม่สามารถ ปรับได้ หรือ มีการแก้ไขในตัวเอง อย่างล่าสุด ก็มีหลายๆคนบอกว่า เขาสายตาสั้น เลย ไม่สามารถ ทักทายได้ดีเพราะกลัวจะทักผิด หรือเสียมารยาท บางอย่าง
ผมเคยทำงานกับคนเเบบนี้ ไม่เห็นจะอึดอัดเลย
@@Fanny-fx1zm คนเรามันไม่เหมือนกันอยู่เเล้วครับ
เราคนรุ่น90เนาะ คือชอบทักทาย ยกหน้าทักทายให้คน ไม่ไหว้ก็ได้แต่แค่ยิ้มทัก เจอเหมือนกันเด็กคนนึงเรียนจบแล้ว น้องมาทำงานทุกวันเข้าได้กับทุกคนแต่ไม่คุยกับใครก่อนเลย แต่ถ้าจะคุยต้องเป็นคนถามเค้าก็ตอบแค่นั้น แต่น้องคนนี้ไม่เคยมีคำถามไม่เคยชวนใครคุยก่อน ไม่ได้หยิ่งแต่คือเค้าไม่คุย ประชุมถ้าไม่มีคนถามเค้าก็เงียบกริบ มีรอยยิ้มบ้างถ้าเอ็นเตอร์เทน เดินไปกินข้าวเที่ยงได้กับทุกคนในออฟฟิศ แต่จะไม่คุยกับใครเพราะติดสายแฟนตลอดเวลาพัก น้องไม่มีพิษมีภัยกับใครแต่แค่น้องไม่มีปฏิกิริยากับใครทั้งสิ้นแค่นั้นเอง อันนี้ก็ยังงงเหมือนกันว่าทนไม่พูดไม่จาได้ไง เรานี่ไม่พูดสัก2ชั่วโมงคืออกจะแตกตาย😹😹😹😹😹😹😹8เดือนที่อยู่กับน้องมาก็รักน้องนะเรามองว่าดีไม่พูดไม่มีพิษมีภัยดี😂
เรื่องบางเรื่องควรไปพูดกับน้องตรงๆให้ปรับปรุงตัว แล้วก็จบๆกันไปไม่ต้องเอากลับมาคิดต่อ ไม่ใช่ไม่ยอมพูดต่อหน้าแล้วเอาน้องมาแขวนในโลกโซเซียล
ผมไม่เข้าใจทำไม พี่นุ่ย ทำตัวแบบนี้ นี่คือปัญหาของคนในองค์กร ไม่ควรเอามันออกมาเล่าให้ชาวบ้านเค้ารู้ อีกอย่างนี้เป็น เด็กฝึกงาน ไม่ใช่คนที่เคยทำงานใน องค์กร มาก่อนถ้าจะ เกิดเรื่องงี้ขึ้นก็ไม่แปลก ผมเคยมี นักศึกษาฝึกงาน เข้ามาในกลุ่มเหมือนกัน เค้าก็ไม่ได้ทักทายเหมือนกัน และ เหมือนจะมีปัญหาด้วย บรรยากาศก็ไม่ดีขึ้นมาเลย ผมก็เลยเปิด Meme ฮาๆ ให้คนในกลุ่มดู บรรยากาศก็ดีขึ้นมาทันที พอเป็นอย่างนี่หลายๆเดือนเข้า นักศึกษาฝึกงานก็เริ่ม พูดคุยกันมากขึ้น คงเริ่มชินแล้ว ทึ่อยากจะบอกก็คือ พี่นุ่ย ทำให้เรื่องเล็กๆต้องใหญ่ขึ้นมาเกินความจำเป็น ต้องแยกแยะให้ออก เรื่องงาน เรื่องส่วนตัว และ โลกออนไลน์ ในองค์กร ที่ผมทำงานอยู่จะมีแต่ ผู้ชาย(ในกลุ่ม) สิ่งที่จะพูดกันก็มีแต่ การทำงาน MEME และ เกม แบบมา Dota 2 มี But อะไรมันส์ๆบ้างวะ หรือ เดือนนี้ call of duty 4 ลดราคา 50% นะเล่นป่าว
จากประสบการณ์คนที่โดนไล่ออกจากฝึกงานกลางคันมาแล้วเลยนะ อะไรแบบนี้มันอินมากๆ (แต่คนละกรณีกับคนนี้นะ,จากเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเท่าไหร่) ความคิดเห็นส่วนตัวในเรื่องนี้:เข้าใจว่าต้องทำความสัมพันธ์กับที่ทำงาน และการสื่อสารงานเป็นอะไรที่สำคัญมากๆ อันนี้ยอมรับว่าผิดจริง แต่ก็ไม่รู้เบื้องลึกว่าสภาพแวดล้อมจริงๆในบริษัทนี้เป็นยังไงเหมือนกันดูแล้วถ้าให้เข้าสังคมอาจจะเข้าได้ก็ได้ แต่ดูจากทัศนคติมันสุดโต่งไปรึเปล่าการที่ทำแบบนี้เหมือนการตัดคอกันชัดๆ การที่เค้าทำแค่นี้แล้วเอาเค้ามาแขวนและทำอะไรดูแบบเว่อร์มาก มันทำให้วุฒิภาวะและความน่าเชื่อดูหายไปเลย
ผมเห็นด้วยกับพี่หนุ่ย เรื่องนึงคือ ถ้าต้องรับคนสไตล์นี้มาทำงานจริงๆคงไม่ไหว ต่อให้งานดีแค่ไหน แต่เข้าสังคมไม่ได้ บรรยากาศในที่ทำงานอะ? ลองคิดว่าคุณอยู่ในห้องทำงานเล็กๆ ที่ไม่มีใครพูดกัน หรือมองหน้าอะไรกันเลย มันจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ว่าคนที่มาแสดงความคิดเห็นอีกฝั่งนึง ได้เคยใช้ชีวิตในช่วงวัยออฟฟิศรึยังนะ แต่ผมบอกเลย ต้องลองคิดในมุมที่เราเป็นคนเจอครับ ถ้ามีแต่คนแบบนี้ ไม่ต้องมีพนง.ก็ได้ครับอนาคต เอาหุ่นยนทำแทนเลยดีกว่า555555 บริษัทต้องระบุชัดเจนครับ ว่าจะรับคนแบบไหน ถึงจะไม่มีปัญหาแบบนี้
เยี่ยม เรียนรู้ไปด้วยกัน
ต้องโทษพี่เลี้ยง (ผู้ควบคุมการฝึกงาน) ไม่รู้จักสอนน้องให้มีมารยาทที่ดีในที่ทำงาน บางทีเด็กมันไม่รู้ประสาจริงๆ ส่วนผู้ใหญ่ก็ขี้น้อยใจไป
ผมเป็นคนที่เข้าหาใครไม่เป็นเหมือนกัน ถ้าไปทำงานใหม่ๆ แต่ผมหาอะไรที่เราเหมือนเขาๆมาคุยกันอย่างเช่น เกมส์ น้ำท่อม บลาๆ มันจะได้สนิทเร็วขึ้นมาก คุยกันยาวเลย แต่ถ้าไม่มีอะไร ผมทักคุยยากเลย คิดไปเองนี่แหละปัญหา
ผมก็ว่า ทำไมคาเเคร์เพื่อนผม รักกันกลมเกลียว เพราะมันต้มท่อมกินหลังร้านทุกวันยันเจ้าของ55555555555555555
@@Timsomenaja 555 ต้องหาอะไรเหมือนกันแบบนี้แหละ ผมไปที่ทำงานใหม่ๆ ก็หาเพื่อนกินท่อมก่อนเลย หลังจากนั้นก็คุยกันง่าย ที่ทำงานผมนี่ หัวหน้าต้มกินกับผมบ่อย ผมไปทำงานเอาน้ำท่อมไป 3-4 ขวดเอาไปใส่ตู้เย็นออฟฟิส คนในออฟฟิสก็ไม่ว่าไรเลย ทำไงได้ สายเดียวกัน ทำงานโรงงานนี้ชอบที่สุดเท่าที่เคยทำมาที่อื่น😂
เหรียญมี 2 ด้านครับ มีหัวกับก้อย ทายมาเลยครับ ผมจะโยนละนะ นับ 1 2 3
เข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าไม่สนใจก็อาจจะได้คนที่ทำงานดีอีกคนเพิ่มแต่ บรรยากาศงานมันก็จะไม่ค่อยดี เพราะฝ่ายนึงก็ต้องให้ทักส่วนอีกฝ่ายไม่ทักก็ได้ป่าว ก็กูทำงานได้ดีอะแค่นั้นก็คงพอแล้วอะไรแบบนี้
กรณีของผม ผมเป็นภูมิเเพ้ครับ เเล้วหูผมก็จะได้ยินน้อยลง สายตาก็จะสั้นลง เเล้วผมก็เข้าสังคมไม่ค่อยเก่งครับ เเต่กรณีผมไม่ใช่หัวหน้า เเต่เป็นรุ่นพี่ในม. เขาคล้ายๆหัวหน้าคนนี้เลยครับ เเต่ผมยังไม่ถึงขั้นโดนเเขวน เขาชอบเดินผ่าน ถ้าผมจะเห็นเขาผมต้องเพ่งมองระดับนึงเลย เเละตั้งใจฟังเสียงของเขาเเยกจากเสียงดังรอบๆอีก ผมเป็นประเภทที่ถ้าจะคุยกับผมให้เข้าหาตรงๆเเบบซึ่งหน้าเลยครับ จากนั้นผมเลยกลายเป็นพวกแปลกเเยก โดนนินทา ใช้ชีวิตในสังคมในสาขาตัวเองยากขึ้นเฉยเลย ผมไม่รุ็ว่าเขาคิดเองเออเองไปไกลเเค่ไหน เเต่ก็ช่างเถอะครับ ผมก็จะใช้ชีวิตของผมไป เเค่ผมไม่ทําให้ใครเดือดร้อนก็พอครับ🙂
คนที่เขาอยู่มานาน อยู่จนชิน มันก็คงปกติสำหรับเขาอยู่แล้ว เราพึ่งเข้าไปอยู่ ควรรู้จักการวางตัวให้เหมาะสม ที่ๆเราไม่ชิน มันมีจริงๆนะ แบบ เราสายตาสั้นอ่ะ ใส่แว่นเฉพาะตอนทำงาน ตอนอยู่ข้างนอกก็ไม่ใส่ เพราะรู้สึกว่า มันไม่จำเป็น แล้วอีกอย่างคือ เราอยู่สถานที่ข้างนอกอ่ะ มันคืออิสระของเรา คุณทำงานมานาน ควรแยกแยะได้นะ คนอื่นก็ต้องการเวลาส่วนตัวเหมือนกัน ในเวลางาน เราก็ Action กับคุณเต็มที่ จะเอาเรื่องสังคมภายนอกมาอ้าง เห้ย แต่ละสังคมไม่เหมือนกันนะ สังคมไทย สังคมญี่ปุ่น สังคมเกาหลี เหมือนกันหรอ ไม่นะ สังคมองค์กรก็ไม่เหมือนกัน
ตอนเราไปฝึกงาน เราไหว้หมดทุกคนไหว้ซ้ำคนก็ช่างแม่ง สวัสดีเช้าบ่าย5555เพราะเราไม่รู้ว่าใครถือไม่ถือเรื่องนี้ ไหว้ไว้ก่อนเลย ไม่อยากเป็นปัญหาทีหลัง+อาจารย์กำชับไว้ด้วย
ผมก็เป็น ไหว้สิ้นผัวป้าเเม่บ้านอะ เเต่ถ้าผมไม่ชอบใครก็ไม่ไหว้จริง เเละปัจจุบัน ก็ออกจากงานมาเเล้วคับ55555555
เหมือนผมเลย เจอหน้าใครสวัสดีหมด มีไหว้ซ้ำบ้างจนพี่แกบอกว่า ก่อนหน้านี้ไหว้ไปแล้วนะ 555+ คือปกติผมก็ไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่(จริงๆก็แล้วแต่หัวข้อที่คุยด้วย) แต่เรื่องทักทายนี่มันควรเป็นมารยาทพื้นฐานอ่ะ ไม่เกี่ยวกับ intovert หรอก
บริษัทส่วนใหญ่ จึงมีทดสอบจิตวิทยา EQ ก่อนสัมภาษณ์งาน เพื่อคัดกรองระดับความฉลาดทางอารมณ์และบุคลิกภาพของพนักงานก่อนเข้ามาทำงานกับคนอื่น บุคลิกภาพมีผลต่อบรรยากาศในการทำงานจริงๆน่ะ เราเคยตกสัมภาษณ์บริษัทกฎหมายชื่อดังย่านสาทร เพราะบุคลิกภาพของเราไม่ตรงกับคนในองค์กร ทั้งที่ข้อสอบข้อเขียนเราได้ 85 เต็ม 100 และ TOEIC ได้ 890 คะแนน แต่เราก็ไม่เสียใจน่ะ เพราะตอนนี้เราได้บริษัทใหม่ที่วัฒนธรรมองค์กร และ Lifestyle ตรงกับเราแล้ว
สมัยนี้รู้จักคนเยอะก็ยังมีลืมกันบ้าง ตอนผมฝึกงานยังเผลอสั่งGMเลยโคตรอาย555 🥹
คนที่ไม่เข้าใจ คือคนที่ไม่เคยประสบพบเจอมาสมัยทำงานใหม่ๆ เคยเจอ นศ ฝึกงานที่ไม่มี secondary skill เลย จากมหาลัยชื่อดังของจังหวัดเชียงใหม่ ไม่ใช่แค่คนเดียวแต่ถึง 4 คนeg; มีของมาลงที่หน้า office ผมที่อยู่แผนก IT ซึ่งเดินผ่านมาตรงนั้นพอดีตอนไปยื่นเอกสาร ยังมาช่วยกันขนของเข้า office ในขณะที่น้องๆ ทั้ง 4 คน นั่งมองเขาขนของบ้าง เล่นมือถือบ้าง 1 ใน 4 คือน้องฝึกงานในสังกัดซึ่งรู้อยู่แล้วว่าผมไม่ได้อยู่แผนกนั้น แต่ไม่ได้เข้ามาช่วยเหลือแต่อย่างใด.... ผมก็ไม่ได้ถูกจ้างให้ขนของ การแสดงความมีน้ำใจ เข้าอกเข้าใจ ถือเป็น teamwork ซึ่งเป็น skill อย่างหนึ่งในการทำงานนะครับยังมีอีกหลายๆ เคส ในลักษณะดังกล่าว แต่ผมขอถามหน่อยคนที่ไปด้อยค่าคุณหนุ่ยเขาทั้งๆ ที่ เอาจริงๆ ตัวคุณยังไม่มีโอกาสพบเจอคนแบบนี้และไม่แม้แต่จะมีโอกาสไปยืนจุดๆ เดียวกันกับคนที่คุณไปว่าเขา.... เอาความมั่นอกมั่นใจอะไรไปตัดสินเขาครับ? คุณไม่เข้าใจไอความรู้สึก frustrated ที่มันเกิดขึ้นหากมีเพื่อนร่วมงาน - นศฝึกงานในสังกัด - เจ้านาย - ลูกน้อง ที่เป็นคนแบบนี้รู้หรือไม่ว่า มีบริษัทหลายบริษัทอย่างมากที่ยอมเสียเงินเลิกจ้างพนักงานที่มีทีท่าว่าจะก่อ toxicity ในการทำงาน เพื่อรักษาบรรยากาศในการทำงาน?รู้หรือไม่ว่า toxicity เป็นหนึ่งในปัจจัยหลักในการ burn out ของพนักงานบริษัท?ถ้าคุณมีโอกาสได้เริ่มบริหาร หรือเริ่มศึกษา HR management คุณจะเข้าใจ case นี้ผมเองก็ไม่มีสิทธิอะไรไปตัดสินคุณว่าอะไรที่หล่อหลอมให้คุณเติบโตมาในสังคมที่สามารถไปตัดสินคนอื่นเขาในทันทีโดยไม่แม้แต่จะทำความเข้าใจหากมันเกิดกับตัวอ้อ อีกอย่าง กรณีนี้ ไม่ถือเป็น introvert นะครับคนละอย่างกันเลยนะ และไม่ถือเป็น "หลายบุคลิก" ด้วยยิ่งไม่ใกล้เลยแม้แต่น้อย .. อันนี้เรียกนิสัย
ผมเห็นความคิดแบบนี้เยอะมากคือ เห็นคน แล้วไม่ช่วยเหลือ และก็เอาเขามาบ่นว่า เห็นแล้วทำไมไม่ช่วย ผมถามกลับว่า ทำไมเขาไม่ร้องขอความช่วยเหลืออะ อันนี้ผมอยากรู้นะ คาดหวังอยู่ในใจ แล้วอยากให้สมหวังดั่งในใจ?
ใช่ครับ เห็นบางเม้นบอกเป็นอินโทรเวิดเลยไม่ชอบพูดไม่อยากพูด ถถถ เข้าใจอะไรผิดป่าว
คนแบบนี้ผมว่าเหมาะกับการทำงาน remote หรือเป็น free-lance มากกว่าการที่จะทำงาน full time
เห็นด้วยค่ะ...ไม่มีน้ำใจ..ไม่ช่วยเหลือทีม...ไม่ใช่introvert..แค่เห็นแก่ตัว
เห็นด้วยครับ
ผมอะคนนึง ไม่ชอบเข้าหาไครก่อน ไม่ค่อยชอบทักไคร ไม่สนิทก็ไม่คุย สนิทแล้วก็คุยเยอะ ทำงานเลิกงานกลับบ้านแต่ก็เคารพรักทุกคนเสมอแค่ไม่ได้แสดงออก บางคน ทัก แฟรนลี่ แต่ไม่จริงใจมีเยอะเยะไป
ก็ต้องแยกแยะด้วยว่ามาทำงานเพื่อเอาเงินเดือนไม่ได้มาคุยเพื่อเอาเงินเดือน ถ้าทำงานตัดต่อทำงานตั้งแต่เช้าถึงเย็นไม่มีเวลาพักเลยก็ไม่มีใครอยากจะคุยเพราะมันเสียเวลาเอาเวลากลับบ้านไปนอนพักดีกว่าก็บอกอยู่นี่ว่าเวลาทำงานไม่มีปัญหาอะไรเลยแต่แค่ว่าไม่ได้คุยเล่นอะไรด้วยออกมาโพสต์แบบนี้ไม่มืออาชีพเลยทำงานปกติไม่มีปัญหาแต่แค่ไม่ได้คุยเป็นจริงเป็นจังด้วยก็ไม่พอใจออกมาโพสต์อย่างนี้ไม่มีมารยาทเลยไม่ใช่ทุกคนที่เขาอยากจะคุยด้วยเพราะไม่ได้สนิทแล้วก็บังคับไม่ได้ด้วยว่าจะให้คนอื่นมาสนิทด้วย บางอยู่ด้วยกันมานานคน 3-4 ปีถึงจะยอมคุยเล่นด้วยมันขึ้นอยู่กับแต่ละคนถ้าไม่อยากคุยก็อย่าไปบังคับถ้าจะคุยก็ควรจะคุยเรื่องที่เป็นจริงเป็นจังไม่ใช่คุยเล่นไปเรื่อย เรื่องที่แอบโพสต์ด่าลับหลังมีคนในห้องทำแต่ไม่ได้แปลว่าจะทำทุกคนก็ต้องแยกเป็นคนๆไป
หัวหน้างานคนนี้เป็นคนที่น่ากลัวมาก เอาตัวเองเป็นใหญ่ คิดว่าตัวเองสูงส่ง ฉันต้องช่วยเขา บลาๆ ทั้งๆที่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ และการที่เขาไม่ทักมันไม่ได้ทำให้งานเสียหายอะ แล้วไปเรียกเขาน้องสาว คุกคามชัดๆ คนไม่รู้จักเขาไม่เรียกคนแบบนี้ แล้วเป็นอะไรอะ ต้องมาบังคับให้คนอื่นเหมือนตัวเอง ต้องร่าเริงเฮฮาแบบนี้ทุกคน พิมพ์เดียวกัน ทั้งๆที่เขาก็ทำงานได้ตามปกติไม่สร้างปัญหาให้ใคร ถ้าสมมติต้องทำงานร่วมกัน เชื่อว่าเขาไม่มีปัญหาหรอก นอกเวลางานก็ปล่อยเขาไป
แล้วลงโทษแขวนบนทวิตเตอร์บ้าอะไร แกไปแขวนเขาก่อนโว้ย
เห็นด้วยที่ว่าไปประเมินเอาตอนฝึกเสร็จก็ได้หรือยกเลิกการฝึกไปเลยยังยอมรับได้มากกว่าเอามาแขวนน้องเขาก้ต้องยอมรับตัวเองในจุดนี้ และยังมีงานอีกหลายอย่างที่เหมาะสมกับอินโทรเวิร์ด
คนที่เป็น social anxiety แบบเรา เจอเจ้านายแบบพี่หนุ่ย คือฝันร้ายเลย
จริง ล่าสุดเราเจอประเมินแย่จากหัวหน้าทีม เพราะ communication แย่กับพี่แค่คนเดียวในทีม กุโดนประเมินแย่เฉ้ยยย คุยกะทุกคนในทีมยกเว้นกะอีคนนั้นคนเดียว ละอีคนนั่นดันเป็นที่โปรดปรานของหัวหน้า😭😭 //บริษัทต่างชาตินะ Big4 เลย แต่ความเป็นไทย 99.99%
เราเป็นพี่เลี้ยง.เด็กฝึกครั้งแรกในชีวิต..น้องน่ารักมาก
อยากจะถามคุณลัค เอาเวลาไหนไปตามอ่านดราม่า บางดราม่าก็อัพเดตตลอดเวลา เข้าใจเลยว่าใช้สายตาเยอะจริงๆ
ไม่อะไรกะนางมานานแหละแรกๆดูไฮฟดีนะ แต่ตอนที่ออกมาอวยไป่ตู่ตอนโน้นคือแบบ บายจ้าา อวยหนักมากสงสัยรับมาเยอะ
เคยไปฝึกงาน เราต้องเดินไหว้ทุกคนเลยหรอ พอเจอหน้าค่อยสวัสดีก็ได้ หวังให้เดินไหว้ทั้งตึกเลยมั้ง
ผมว่าทักก็ดี ไม่ทักก็ชั่ง ทำงาน คอมพีส ร่วมงานเฉพาะหน้าไม่มีปัญหา ก็โอเคครับ เพราะบางครั้งก็ไม่ได้อยากก้าวข้าวเส้นไปใช้เวลาร่วมกันในชีวิตส่วนตัว
Gen มันแทบไม่เกี่ยวไรกันเลยน่ะ มันอยู่ที่ความเป็นมนุษย์ที่เราจะเห็นคุณค่าของมันรึเปล่า ในสถานะการไหนๆ ก็แค่นั้นเองเพื่อนผม ในสังคมไฟเย็น(คนเปลี่ยนระบอบ) ในสังคมที่ผมรู้จัก มีหลาย Gen หลายช่วงอายุมากๆ เราพูดคุยและอยู่ร่วมกันได้ บางทีก็ทะเลาะกันบ้าง แต่ทุกอย่างก็ขับเคลื่อนไปได้ เราช่วยเหลือกัน เข้าใจกัน เรื่อง Gen คือเรื่องขี้หมๅไปเลย เราอยู่ด้วยกัน โดยไม่ได้พึ่งกฏหมายเป็นที่ตั้ง แต่สิ่งที่เรายึดถือ คือ มนุษยธรรม
เมื่อก่อนเราขี้อายมากๆถ้าไม่สนิทกันจะไม่พูดเลยหรือถ้าพูดก็จะมีแค่2-3ประโยค เวลาอยู่กับคนหมู่มากจะอึดอัดมากๆค่ะทำให้ในตอนนั้นไม่มีเพื่อนสักคนแต่พอย้ายร.รตอนป.4เราก็ลองปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่ให้เข้ากับคนอื่นได้ง่ายขึ้นบ้างช่วงแรกนั้นมันยากมากจากคนที่เข้าสังคมไม่เก่งแต่ต้องมาปรับเปลี่ยนมันไม่ใช่นิสัยเราเลย แต่เราแค่คิดว่าโตไปก็เจอคนอีกเยอะต้องได้ทำงานร่วมกันเปลี่ยนมันซะตั้งแต่ตอนนี้โตไปจะได้ชิน
ประจำเลยคนนี้ รอบก่อนก็เรื่องของ คิวเท ชอบอ้างนั้นนี้
ผมก็เป็นแบบน้องนะ คือถ้าไม่ใช้คนที่อยู่แผนกเดียวกันหรือเคยคุยกันบ่อยๆผมก็ไม่ทักนะ แต่รู้จักชื่อแค่เคยคุยกันเรื่องงาน ถ้าเดินสวนกันผมก็ไม่ทักนะไม่ใช่หยิ่งหรืออะไรแค่ไม่มีอะไรจะพูดด้วย ไม่เคยพูดเรื่องอื่นๆกับเขาที่นอกจากเรื่องงานไม่ได้สนิทสนมกันพอจะเข้าใจไหม ทั้งหมดที่พูดผมไม่ใช่ผมเป็นคนไม่ดีนะแค่อาจจะเป็นคนพูดไม่เก่งก็แค่นั้น แต่วงการที่น้องฝึกงานอยู่เข้าใจว่าต้องมีความสามารถในการสื่อสารดีมากระดับหนึ่ง ก็จต้องค่อยๆปรับตัวไปนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ
ถ้ามีลูกน้องแบบนี้ทั้งหมดก็ดี เหมือนหุ่นยนต์ ก้มหน้าทำงานไป ไม่ต้องมีความสัมพันธ์กับองค์กร ทำงานไม่ดีก็ไล่ออกไม่ต้องเกรงใจ
เอาง่ายๆ คุณนุ้ย ไม่เหมาะร่วมงานกัน เราเข้าใจคุณนุ้ยนะ และเข้าใจน้องสองคน
โอเว่อร์แอค แบมาตั้งแต่ทำออกทีวีแล้วแบมานานแล้วแต่มีแต่คนมองผ่านคิดว่าแบมีความสามารถ
คุณหนุ่ยเป็นคนเก่งมาก............เเต่ยุคหลังๆนี่เด็กของเรานี่ติดโทรศัพย์ตั้งเเต่เด็กๆจนทำให้ทักษะการเข้าสังคมลดน้อยลงมาก เเค่การซื้อของพูดคุยกับเเม่ค้าก็เเทบไม่มี ยุคนี้เขาสั่งเเกรบเเล้วนั่งรอในคอนโดเเคบๆ โลกส่วนตัวสูงมาก..................เก้าสิบเปอร์เซนเป็นอินโทรเวิร์ด บางคนเป็นเเบบรุนเเรงทำงานได้ยาก .......ปัญหาสังคมจะมาอีกเยอะ...........อยากให้คุณหนุ่ยลองศึกษาเรื่องนี้เเล้วมาพูดเตือนสังคมเเละพ่อเเม่เด็กๆกันก็ดีนะครับ...........
ส่วนตัวมองว่าการไม่พยายามฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบก็ไม่ใช่เรื่องผิด เราเป็นintrovertบางทีการต้องไหลตามให้เข้ากับสังคมต่างๆได้มันก็เหนื่อย ก็เลยพอจะเข้าใจคนที่ตัดสินใจไม่ฝืนแล้วทำตามใจตัวเอง ยังไงหน้าที่ของเขาที่ได้รับทำได้ดีก็ไม่มีปัญหาแล้ว แต่ที่มีปัญหาก็เพราะว่าสังคมที่ไปอยู่ไม่ใช่สังคมที่ใช่สำหรับเขา การที่เขาเป็นแบบนี้ทำให้ไม่ถูกใจสังคมบริษัทนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีสังคมอื่นบริษัทอื่นมาถูกใจ ดังนั้นเราว่าก็เป็นสิทธิ์ของคนที่มาฝึกงานที่จะเปลี่ยนสังคมไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอสังคมที่ใช่ และก็เป็นสิทธิ์ของเจ้านายที่จะเลือกปฏิเสธเขาออกไป ไม่ใช่สิทธิ์ที่จะพยายามเปลี่ยนเขาด้วยการโพสต์แขวนแบบนี้ แต่คิดว่าดราม่ารอบนี้น่าจะทำให้เข้าใจแล้วว่าการแขวนไม่ใช่ทางออก
ผมเป็น introvert เข้าสังคมไม่เก่ง สายตาก็แบบถ้าเวลาเดินผ่านคนใกล้ๆก็มองไม่เห็นเพราะเวลาเดินคือถ้าไม่โฟกัสคนข้างๆ คือรอบข้างจะเบลอๆ บางทีเดินผ่านเพื่อนไปแบบผมไม่เห็นจริงๆจนเพื่อนต้องทัก การเข้าสังคมสำหรับผมคือเป็นอะไรที่เหนื่อยมากกินพลังงานมาก ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน เราก็ไม่อยากยุ่งกับใครอยากอยู่เงียบๆสงบๆมากกว่า
เราคนหนึ่งมีญาตินักเรียนมาพักอยู่ด้วย ใกล้จบม,6แล้ว เราเห็นมาตั้งแต่เด็กก็พูดคุยกันตลอดที่เจอกันสนิทกับครอบครัวเขา เมื่อต้องมาพักบ้านเดียวกัน เราอึดอัดใจมาก เธอกลับมาจะขึ้นห้องพักชั้นบนแล้วไม่ลงมาเลย จะลงมาเมื่อหิวหาอะไรกิน เราจะถามตลอดว่ากินข้าวไหม หิวไหม ลงมาคุยกันบ้างเธอพยักหน้ารับรู้ เธอก็เหมือนเดิม วันหยุดเธอก็อยู่แต่ห้องตลอดเราก็กลัวว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แสนจะเป็นห่วง งานบ้านเธอไม่เคยช่ายทำ ถ้าบอกจะทำ กืนข้าวล้างแค่จานตังเอง แล้วขึ้นห้อง เธอซื้ออะไรข้างนอกมากินกินคนเดียวไม่แบ่งใครทั้งที่นั่งกินด้วยกัน มาอยู่บ้านเราให้อยู่ฟรีทุกอย่าง เราอึดอัดใจมากกับเด็กสมัยนี้ ขนาดหลานแท้ๆเรายังเป็นแบบนี้ ไม่มีความสัมพันธุ์กับคนใกล้ตัวเลย แต่เธอเรียนดี ได้ทุนเรียนฟรี
น้องน่าจะมีอาการ Introvert ครับ ประมาณว่าชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรเอง ไม่ชอบให้ใครมายุ่ง แต่ไม่ถึงขนาด ฮิคิโคโมริ สามารถเข้าสังคมได้แต่ไม่ถึงขนาดเก็บตัวไม่ออกไปไหนครับ
ไม่ได้เกี่ยวกับเจนเลย ผมเจนYเกือบเจนXด้วยซ้ำแต่เกิดช้าไปนิดนึง ผมก็มองว่ามันมีความหลากหลาย ตอนผมเป็น ผจก ร้านนึงผมก็ไม่เคยไปอะไรกับลูกน้องนะ แค่มีตักเตือนบ้าง(แหงดิพักเที่ยงกลับเข้างานบ่าย3มันต้องบ่นบ้าง) แต่เขาจะทำอะไรจะสูบบุหรี่ยาเส้น จะอะไรที่มันไม่ได้ไปเดือดร้อนคนอื่นผมก็ไม่ว่า เพราะแต่ละคนโตมาต่างที่ต่างถิ่นจะเอาบรรทัดฐานเราไปวัดเขาไม่ได้มันก็จริงที่แต่ละองค์กรมีวัฒนธรรมต่างกันแต่คือ ไอ้เรื่องไม่ทักเนี่ยไม่เคยเจอนะถ้าไม่ใช่ในค่ายทหารอะ(เคยไปฝึกงานในค่าย ตำแหน่ง สกม. ทบ. อันนั้นอะต้องทักทุกคน) คือเอามาเล่ามาบอกใช่มันก็ทั้งถูกและผิดแต่มันก็สิทธิ์ของน้องเขา พอลบแล้วออกมาขอโทษมันก็ดี แต่อย่าเอาเจนมาอ้างสิ มันคนละเรื่องเดียวกันเลยแล้วที่ฟังจากเล่าๆมามันก็ปกติทั้งนั้นเพียงแค่ที่น้องเขาเรียนเสร็จโพสด่าอันนี้ต้องปรับความเข้าใจ (ตอนสมัยผมเรียนมหาลัยก็มีเพื่อนเคสนี้ แล้วอาจารย์แกมีเบอร์ผมจึงโทรมาถามว่าเพื่อนมีปัญหาอะไรกันรึเปล่า กลายเป็นผมต้องไปช่วยไกล่เกลี่ย ซวยเฉย....)ส่วนเรื่องไม่ทักไม่ทายแต่ผลงานเสร็จมันก็ไม่น่าอะไรเราก็ทำความเข้าใจน้องเขา ถ้าพวกงานแนวพรีเซ้นแต่เงียบๆอันนี้ว่าไปอย่าง แต่นี่น้องก็ทำงานดีไม่ใช่เหรอที่เขาว่า แค่เขาเข้าสังคมไม่เก่งน่าจะคุยกันดีๆก่อนนะไม่ใช่มาโพสแล้วลบแล้วมาขอโทษโดยอ้างเจน ผมว่ามันไม่น่าเกี่ยวกันหรอกเจนไหนนิสัยยังไง มันแค่ชื่อเรียกยุคสมัย
เราเข้าใจน้องที่มองไม่ค่อยชัดค่ะ ตอนเรียนมหาลัย เรามีปัญหาแบบนี้กับรุ่นพี่ในระบบโซตัส พออธิบายให้เขาฟังถึงปัญหาว่าเรามองไม่ชัด ก็เลยไม่รู้ว่าเป็นรุ่นพี่หรือป่าว เลยไม่ได้ทัก ไม่ได้ไหว้ หรือเหมือนมองข้ามรุ่นพี่ไป แต่พออธิบายไปแล้ว พี่เขาเหมือนไม่เข้าใจเราเลยค่ะ พร้อมกับตอบเราแบบประชดประชัน และก็ยังทำสีหน้าไม่พอใจใส่เรา ที่เราไม่ไหว้ ไม่เคารพ เหนื่อยใจจริงๆค่ะ 😥
ผมเข้าใจทั้งสองฝ่ายนะ ผมเป็นคนเจน Z ในมุมมองคือฝั่งเจ้านายเขาหวังดีและดูจากความรับผิดขอบก็ถือว่าหายาก แต่ก็นะ เขาก็ผิดที่เอาเรื่องมาแขวนแทนที่จะ คุยกับทางสถาบันหรือน้อง ถ้าถึงจุดนึงมันจะมีซักวันที่เด็กมันต้องรู้ตัวด้วยตัวเองส่วนฝั่งเด็กเองก็ไม่ได้ออกมาพูดอะไร แต่เขาคือเด็กฝึกงาน ยังไม่เคยออกสู่สังคม ยังต้องมีเรื่องให้เป็นบทเรียนอีกเยอะ ผมมองว่าจะเอาเรื่อง อินโทรเวิทมาพูดมันก็เป็นแค่ข้ออ้าง คนเราก็มีแค่ IN กับ EX อินโทรฯคนอื่นเขาก็ไม่มีปัญหา บางคนรู้ตัวดีก็มีวิธีที่จะป้องกันการเข้าใจผิด ผมมองว่าเด็กเจนใหม่ (ส่วนมาก เป็นพวกที่ จะโทษสังคมและคิดที่จะให้สังมาคอยเอาใจ คุมอารมไม่ค่อยได้ สมาธิสั้น สังคนต้องเข้าใจฉัน) คงเพราะปัจจัยหลายๆอย่างตามโลกที่โตมา แต่ก็เอาเถอะ เขายังเป็นแค่เด็ก ยังต้องใช้เวลาเพื่อเรียนรู้ มันจะมีพวกความคิดสุดโต่ง ในหลายๆด้าน ผมจะบอกว่า คิดได้ แต่อย่ามาอ้างสิทธิเสรีเอาแต่ใจ ถ้ายังอยู่ในสังคม ก็ต้องแยกแยะให้ได้ว่าอะไรเหมาะสม ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ควรอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ โดยไม่เดือดร้อนสังคม เพื่อนร่วมงาน หรือ คนในครอบครัว
เพิ่งเคยได้ยิน แบไต๋ ก็วันนี้ล่ะ ก่อนหน้านี้ไม่รู้จักสมัยนี้แม่งเยอะจริงๆบริษัทเนี่ย งานดีก็จะเอา งานนอบน้อมก็ต้องการ
อันนี้ไม่รู้ว่าของทุกคนรึเปล่า แต่ถ้ามาทักก็ตอบได้ ตอบแล้วก็ไปทำงานของตัวเองต่อ เพราะบางครั้งไม่รู้จะพูดอะไรต่อก็มี (เพราะพึ่งเข้ามาใหม่) และก็ไม่ใช่คนที่จะต้องเดินไปทักนั่งคุยนู้นนี่นั้นอะไรเเบบนั้นด้วย บางคนอาจจะคิดว่าเรานิสัยไม่ดีด้วยซ้ำ... หรืออีกอย่างคือ อยากทักนะเเต่ไม่รู้จะเริ่มคุย หรือเริ่มต้นทักยังไงดี มันรู้สึกเกรง สุดๆ
จากประสบการณ์ที่ทำงานของเราเคยส่งนักศึกษาฝึกงานกลับมหาวิทยาลัยแล้วนะคะ บางคนมันยากจริงๆ เรียกว่ามาเพื่อสร้างปัญหาให้องค์กร ไม่ใช่มาฝึกงาน ไม่ยอมปรับตัว ให้ทำอะไรก็บอกไม่ใช่หน้าที่ เช่น แขกมาติดต่องาน เราชงกาแฟให้แล้วบอกให้ยกไปเสิร์ฟ ไม่ยอมไป แล้วยังบอกหน้านิ่งๆ ว่าหนูไม่ได้มาฝึกงานแม่บ้านค่ะ อื้อหือออออ มั่นมากจ้า ไม่มีน้ำใจ ไม่เป็นมิตรด้วย เวลาน้องมา คนอื่นก็จะหาเรื่องออกจากห้องไปหมดเลย ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ มันอึดอัด สุดท้ายเจ้านายเลยส่งกลับ เราไม่รู้ว่าน้องคนที่อยู่ในข่าว เป็นแบบน้องที่มาฝึกกับเราหรือเปล่า แต่ถ้าไม่เกินทนจริงไม่มีใครเขาอยากบ่นหรืออยากส่งกลับหรอกนะคะ ทุกวันนี้จะรับเด็กฝึกงาน ถามก่อนเลย ถ้าให้ชงกาแฟ เสิร์ฟน้ำ จะถือมั้ยคะ ถ้าถือ ไม่รับค่ะ เข็ด 😂😂
Nak
อ่าวถ้าถือ ไม่รับหรอครับ งั้นผมวาง
เรื่องงานออกมาดีก็ควรชื่นชม แต่ปฎิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานก็สำคัญจบมาทำงานจริงมันจะได้ไม่อึดอัด
โลกของคนแต่ละคนที่เจอมาไม่เหมือนกัน ให้เวลาเด็กหน่อยครับ จู่ๆจะสอนเขาทันที มันจะทำให้เขาอึดอัด และเกลียดการเข้าสังคมได้ มันส่งผลถึงอนาคตเขามากนะ ถ้าไปฝืนเขา เมื่อถึงเวลาที่เขาพร้อม เขารับรู้ปัญหาในชีวิต เขาจะแก้ไขมันเอง เพราะแต่ละคนเจอประสบการณ์ชีวิตในสมัยเด็กไม่เหมือนกัน
มาแล้วว
ทำงานกับคนอื่นมันก็ควรมีปฎิสัมพันธ์กับคนรอบข้างบ้าง เราทำงานกันเป็นทีมไม่ใช่ทำงานแบบฉายเดี่ยว การพูดคุยปรึกษาปัญหาต่างๆภายในองค์กรอ่ะเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่เพียงภายใน ไม่ใช่อะไรๆก็มาโพสแขวนลงโซเชี่ยล มีอะไรก็เคลียกันตรงๆเลยจะดีกว่า จะได้เคลียใจและเข้าใจกันมากขึ้น ผู้น้อยก็ควรมีสัมคารวะ ผู้ใหญ่ก็ควรเป็นแบบอย่างที่ดีและไม่แข็งกร้าวมากเกินไปกับผู้น้อย
บางดราม่าไม่ขึ้นฟีดเลยทั้งที่ติดตามเพจดราม่าดังไว้
ไม่ชอบก็ไม่ต้องให้ทำงานร่วมกันไล่ออกไปก็จบ แต่มาโพสต์แบบนี้น้องที่เป็นคนเงียบๆแล้วไม่อยากเป็นจุดเด่นจะเป็นคนเข้าสังคมยากเข้าไปอีก
ผมเห็นด้วยแต่ส่วนตัวในฐานะที่เราอายุน้อยกว่าควรให้เกียรติผู้ใหญ่หรือคนอายุสูงกว่าหน่อยบางคนอาจจะไม่ถือไม่ว่า ถึงเราเปนคนที่ไม่ค่อยพูดคุยกับใครหรือเข้าสังคมไม่เก่ง แต่อย่างน้อยยกมือไหว้พี่กับผู้ใหญ่แค่นี้เขาก็ไม่ว่าอะไรเเล้วคับ
ผมคนหนึ่งครับที่เข้าสังคมไม่ค่อยได้ เพราะอยู่คนเดียวมาไม่ค่อยเข้าหาเพื่อนเท่าไร
คุณหนุ่ยหวังดีหรือไม่ก็ไม่ทราบได้ แต่วิธีการโพสแบบนี้ไม่ใช่วิธีที่ถูกแน่นอน และยิ่งการโพสขอโทษแต่ใช้การโทษ "ความแตกต่างของเจนทำให้เกิดความเข้าใจผิด" แทนที่จะโทษตัวเองด้วยในฐานะหัวหน้าคนที่ไม่เข้าใจและไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้จนต้องโยนปัญหาทิ้งแล้วมาโพสระบายและเพื่อยืนยันความรู้สึกถูกต้องในการตัดสินใจของตัวเองสำหรับตัวผม ไม่ได้เชื่อถือคำพูดหรือเนื้อหาในรายการคุณหนุ่ยตั้งแต่เขาแนะนำโปรแกรม Baidu PC Faster เมื่อ 10 กว่าปีก่อนแล้วครับ
คนทำงานดีแต่ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานเลย และออกไปทางเมินเฉยแม้คนอื่นจะเข้าหาอย่างดีเป็นและเป็นแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลงมาเป็นระยะเวลานึง ทางนี้จะไม่เอาเลยเพราะคนพวกนี้แม้จะดีตอนนี้ แต่ในอนาคตถ้าพวกนี้มันพลาดมันจะแก้ไขอะไรได้ยากมากๆเลย
ทำงานดีแต่มนุษย์สัมพันแย่มันก็อยู่ร่วมกันในองค์กรลำบากสุดท้ายก็เป็นแกะดำในองค์กรต่อไปก็จะทำงานร่วมกันลำบากยิ่งทำงานเป็นทีมยิ่งฝืนยิ่งแย่
บางทีไม่ใช่ว่าต้องไปคุยทักทายขนาดนั้น ถึงสายตาสั้นเข้าตึกไปยกมือไหว้ไว้ก่อนใครก็ช่างมันก็ทำให้บรรยากาศดีขึ้นแล้ว นี่เวลาเจอญาติจำลำดับศักดิ์อะไรไม่ได้เลย ยกมือไหว้อย่างเดียวแล้วเดินไปเลยจบ แค่นี้แหละ การไหว้มันดีอย่างนี้เอง ถ้าเราเคารพเราะก็ไหว้สวยบรรจง ไม่ซีเรียสก็ยกไหว้แบบรวดเร็วแต่ต้องท่าสวยนะ ส่วนตัวเรานะถ้าฝีมือเท่ากันคนนี้ทักเราทุกวัน คนนี้ไม่ทักเราก็เลือกคนทักเราก่อน มันเป็นคอนเนคชั่นอย่างนึงน่ะ เราเข้าใจว่าที่คุณหนุ่มโพสไม่ใช่ว่าจะประจานหรือแขวน แต่เค้าคงเห็นเด็กรุ่นใหม่เป็นแบบนี้เยอะอยากเตือนด้วยความหวังดีแหละ ถ้าเป็นคุณๆจะสื่อสารออกมาแบบไหน บอกตามตรงว่ามุมมองความคิดของแต่ละเจนนี่มันแตกต่างกันจริงๆ แต่ก็พยายามจะเข้าใจอยู่นะ
เราก็ไม่มั่นใจว่าใครถ้าไม่ใส่แว่น🤣 ต้องรอเขามาใกล้ๆค่อยทักค่ะ สายตาสั้นแค่100กว่าๆ
![[TH]FFWS SEA Spring 2024 Knockout Stage - Day 18](http://i.ytimg.com/vi/IfsyX-nCiZQ/mqdefault.jpg)
เราเป็นคนหนึ่งที่เข้าใจน้องผู้ชายนะที่บอกมองไม่ชัด ไม่แน่ใจว่าใคร แต่มันมีจริงๆนะคนที่จำหน้าใครไม่ค่อยได้เพราะสายตาแอบสั้น ไม่ก็ถ้าไม่เจอบ่อยก็จำหน้าไม่ค่อยได้ ถ้าไม่ทัก เราไม่เพ็งดูก็ไม่รู้ว่าใคร อย่าไปมองว่าเขาอ้าง เพราะมันมีจริงๆ
ผมคนนึงอ่ะที่จำหน้าใครไม่ได้ จะจำจากเอกลักษณ์ของคนๆนั้น สมมติมีคนใส่แว่นผมจะจำหน้าตอนใส่แว่น ถ้าเขาถอดแว่นผมจะจำไม่ได้เลยว่าใคร
มันคือข้ออ้างของคน"หยิ่งยโสคะ"
ใช่ผมก็เป็น ถ้าไม่เพ่งตามองหน้าคนอื่นจะเบลอๆ ขนาดเพื่อนสนิทตัวเองเดินมาอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนเราก็มองแล้วนะแต่หน้ามันเบลอๆก็อาจจะทักผิดคนเลยไม่สน แต่เพื่อนมันก็เดินตามมาทัก 555
@@iceburn7496 เขาเรียกสายตาสั้น
แล้วคนสายตาสั้นอ่ะ เวลาทักใครมันผิดบ่อยมากเพราะมองเห็นไม่ชัด ถ้าจะให้มองนานๆ คนอื่นก็อาจจะคิดว่าหาเรื่องได้อีก มันเลยทำให้เขาสูญเสียความมั่นใจไปด้วย ผมก็เป็นอยู่
#ค่ะ/คะ จะแซะคนอื่น พิมพ์ให้ถูกก่อน
จริงค่ะ บางทีกลัวทักไปเขาไม่ทักกลับเราก็เฟล
ผมชอบนะ คนทำงานอย่างเดียว แล้วยิ่งงานดีด้วย แล้วไม่เอาเวลาไปเม้าท์หรือเสือกเรื่องชาวบ้าน
มีความสุขจริงๆหรอที่ทำงานอย่างเดียว
@@Ntpk123 มีความสุขได้ครับ ถ้าเป็นงานที่เราชอบงานที่เรารัก
@@Ntpk123 ทำงานก็คือทำงานครับ
สมัยพ่อผมยังอยู่แกเป็นหัวหน้างานที่มีลูกน้องเยอะ พ่อผมสอนว่า เวลาจะตักเตือนลูกน้องให้เรียกมาคุยกันแค่ 2 คน แต่เวลาชมให้ชมในที่หมู่มาก
ไม่เห็นด้วยกับการนำใครมาแขวนหรือประจานอยู่แล้วครับ มองส่วนดีของน้องฝึกงานดีกว่า บางครั้งน้องเขาอาจไม่ถนัดพูดคุยกับใครมากกว่าต้ังใจทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ ความคิดเห็นส่วนตัวครับ.
@watched with kapwing เรื่องนี้เป็นบทเรียนให้หัวหน้าองค์กรต้องศึกษาบริบทของสังคมให้มากขึ้นครับ มนุษย์มีความหลากหลายทางด้านบุคลิกภาพ หากเสริมเพิ่มเติมกับคนในองค์กร ลำพังแค่การพูดคุยโน้มน้าวจิตใจให้เห็นถึงประโยชน์ของการเข้าสังคมน่าจะเพียงพอแล้วหละครับ👍.
นึกถึงคำพี่เหว่ง ตอนออกรายการใต้โต๊ะทำงาน คุนทั้งบริษัทจำเค้าแค่คนเดียวแต่กลับกันน้องเข้ามาฝึกงานคนเดียวต้องจำพวกคุนกี่คน ควรจะทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีก่อนรึเปล่า ควรเข้าไปแนะนำตัวว่าชื่ออะไรเป็นยังไง เพราะยังไงแรกๆน้องเค้าไม่รู้จักใครหรอกเพราะเค้าเข้าไปคนเดียว ละก็คงเป็นพวกพูดไม่เก่ง สื่อสารกับคนในสังคมไม่เป็นมันเลยออกมาแบบนี้
มันก็อาจจะใช่ โลกส่วนตัวสูงก็แค่ข้ออ้าง เพราะอะไรรู้ไหม บริษัทไม่ใช่บ้าน ณ ที่ๆคุณอยู่คือสังคม มันไม่มีความเป็นส่วนตัวอยู่เเล้ว ตามหลักรุ่นพี่แนะนำตัวอ่ะถูกเเล้ว แต่ถ้าคนล่ะแผนก คุณต้องเดินเข้าไปทักเอง ถ้ามีงานในกับแผนกนี้ คุณก็ต้องเดินเข้าไปทักไปเสนองาน แล้วการทำงานทำกันเป็นทีม ไม่ใช่คนเดียว คุณจะเงียบไม่ได้ การเสนอไอเดียก็สำคัญ คุณต้องเข้าสังคมให้เก่ง เพราะมันมีผลต่อการคิดงาน จะไม่มีใครเชื่อถือคุณ มันก็เหมือนกฎรุ่นพี่คุมรุ่นน้องอ่ะแหละ มันจะมีรุ่นพี่ที่ฟังและไม่ฟัง
@@stop3564 ในงานทุกวันนี้ เขาแข่งขันกันแค่งานนิ เขาไม่ได้แข่งขันกันด้วยความประจบสอพอ อีกอย่างอย่าอ้างรุ่นเลย เด็กเขามุ่งมั่นคืองาน แล้วเด็กก็ไม่ได้อยากเข้าหาผู้บริหาร มองแล้วมันคนละชั้น เขาก็ทำตัวถูกแล้ว ไม่จำเป็นต้องทักหรือเข้าไปประจบ
@Dilve Tam คำว่าประธานบริษัท มันคือสูงที่สุดนะ ไม่จำเป็นที่เด็กจะต้องเข้าไปหาเลย ระดับมันต่างมาด เรื่องงานน้องก็ไม่มีปัญหา มันไม่จำเป็นต้องทำแบบที่โพสต์ออกมาเลย อีกอย่าง ทำงานเสร็จก็กลับบ้าน สังคมกับเพื่อนฝูงก็มี คนที่ทำงานรู้จักกันแค่ที่ทำงาน พอลาออกก็เหมือนคนไม่รู้จักกันแล้ว คิดเยอะไปทำไม เอาแค่งานดีกว่ามั๊ย
@Dilve Tam เอ่าเขาก็บอกอยู่ นี่ฟังที่เขาอ่านโพสต์จบมั๊ยนิ เด็กมันเรื่องงานหรือออกคงามคิดเห็นไม่มีปัญหา กลับเข้าไปฟังใหม่นะ เด็กมันแค่ไม่ทักทายไม่อยากจะเสวณากับใคร ประเด็นมันอยู่ตรงนี้จ๊ะ กลับไปฟังใหม่แล้วตีความให้แตกก่อนมาตอบนะ
@Dilve Tam น้องเขามาฝึกงาน เขาไม่ได้บอกสะหน่อยว่าเขาจะอยู่ต่อ ยิ่งโพสต์รังแกเด็กแบบนี้ ไม่จำเป็นที่เด็กรุ่นใหม่เก่งๆจะทำงานด้วยเลย บริษัทต่างชาติ ต้องการตัวมาก อย่างเราก็ทำงานกับต่างชาติ คุยหรือสั่งงานก็เฉพาะแผนก เข้าพบผู้บริหารบ้าง แต่ไม่จำเป็นต้องทำตัวสนิท เด็กมาฝึกงานไม่ได้จะอยู่ต่อ ฝึกงานเสร็จน้องเขาอาจจะไปเรียนต่อหรือไปทำงานที่อื่น อย่าไปคาดหวังว่าเด็กต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ นี่มันสมัยไหนแล้ว การมาโพสต์แบบนี้คุณเป็นระดับผู้บริหารแต่คุณทำตัวแบบนี้หรอ? น่าจะมีมุมมองที่ดีหกว่านี้นะ
ไม่เข้าข้างใครแต่จะพูดในความเป็นจริงที่เจอกับตัว ปกติเราไม่ใช่คนชอบคุย หรือมีปฏิสัมพันธ์กับใคร จริงๆ แอบรำคาญนิดๆด้วยซ้ำว่าทำไมต้องคอยไหว้ คอยพูดคุยกับคนอื่นตลอด แต่มันคือสังคมการทำงานไง ถ้าเราไม่ปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่ทำงานเลย ปลีกตัว แยกตัวตลอด มีโอกาสสูงที่บรรยากาศการทำงานจะอึดอัดขึ้น ยิ่งเวลาคุณต้องไปขอให้ใครช่วย มันจะยิ่งยาก เพราะคุณไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับใครเลย ถ้างานคุณต้องขอเอกสารจากคนอื่น ต้องขอคำแนะนำจากคนอื่น คุณคิดว่าอยู่ๆเข้าไปถามจะมีใครอยากบอกคุณไหม เพราะมันไม่ใช่งานเขา และมันเสียเวลางานของเขา แทนที่เขาจะได้ทำงานตัวเอง กลับต้องมาช่วยใครก็ไม่รู้ที่อยู่ๆเดินมาหา พูดตรงๆอีกครั้ง สำหรับเราชีวิตคือการปรับตัว อยู่ที่ไหนก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับคนอื่น มันคือเรื่องปกติมากๆ แต่เรื่องเอามาโพสลงโซเชียลนี่ไม่เห็นด้วยนะ ควรเรียกไปคุยมากกว่า แต่การที่ไม่ทักทายพูดคุยกันเลย บอกตรงๆอึดอัดเหมือนกัน เพราะถ้าต้องทำงานด้วยกันทุกวัน คงเหนื่อยแย่
เอาจริงผมก็ไม่ค่อยชอบคุยเยอะะ คุยเยอะเรื่องแยะ
ผมก็ไม่คุยชอบคุยเท่าไหร่แล้วก็ชวนคุยไม่เก่งชอบทำงานของตัวเองเงียบๆ
ทุกวันเหมือนการแสดง นี่แหละชีวิต
บางที.." เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม"
โดยส่วนตัวเราเองก็เป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมแถมไม่ค่อยมีหัวข้ออะไรจะคุยกับเขาด้วยแต่เวลาเห็นคนที่รู้จักหรือคนที่ทำงานด้วยก็ต้องแบบ พยักหน้าบ้างหวัดดีบ้าง ไรงี้ เคสนี้ เป็นเคสที่ดี ก็ถือได้ศึกษา ถือว่าได้ปรึกษาหารือหาทางออกร่วมกัน ปรับความเข้าใจ
หัวข้อนี้ดีมากเลย มันเป็นตัวจุดชนวนความคิดให้เด็กๆที่กำลังเรียนอยู่และกำลังจะไปเจอกับโลกแห่งเป็นความจริงในอีกไม่กี่ปี ได้เตรียมตัวว่า สังคมการทำงานแท้จริงเป็นยังไง// มีเคล็ดไม่ลับอยู่ข้อนึงคือ จงปรับสภาพตามสังคมที่ทำงานให้ได้และคุณจะอยู่ง่ายขึ้นมาก แต่เมื่อไหร่ที่คุณไม่ลดอีโก้ตัวเองว่าฉันทำแค่งานให้ดีเป็นพอ สังคมไม่สน ผมบอกได้เลย ต่อให้งานดีเงินดีแค่ไหน ก็บั่นทอนจิตใจจนอยากจะลาออกแน่นอน
ถ้าเป็นรปภ.ไปอยู่ธนาคารเจอพนักงานบรูลี่ตั้งแต่วันอรกทำไง
ไม่เกี่ยวกับเจน คนแบบนี้มีทุกรุ่น ดูง่ายๆ ตอนเข้ามหาลัย แล้วมีรับน้อง จะมีคนกลุ่มนึง ไม่เข้ารับน้อง ไม่ทักรุ่นพี่ มาเรียนเสร็จกลับบ้านทันที แล้วทั้งห้องทำยังไงกับเพื่อนแบบนี้ คำตอบคือ ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่เข้าใจเค้า ยอมรับสิ่งที่เค้าเป็น เห็นเค้าเป็นส่วนนึงของกลุ่ม ตราบไดที่เค้าไม่ทำใครเดือดร้อน เรื่องไม่ถูกใจ ไม่ใช่เรื่องผิด
หนุ่ยเป็น extrovert หนุ่ยช่างพูด และมีมนุษยสัมพันธ์ แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเหมือนหนุ่ย ถ้าอยากรู้จักโลกของเค้า ก็แค่เดินเข้าไปหาเค้า แค่นั้นก็พอแล้ว
ต้องให้คนทั้งโลกมาปรับตัวเข้าหา ผมคนนึงไม่ยอมเป็นหนึ่งในนั้นแน่ มันจะง่ายกว่าไหมที่จะเริ่มปรับเปลี่ยนตัวเองเข้าหาสังคม ฟังดูเข้าท่าดีใช่ไหมคับ 😉
@@hostclub3227 เราบังคับคนอื่นไม่ได้หรอกครับ ถ้าไม่โอเคกับคนแบบนี้ ก็ทำได้แค่ ไม่คบหา ไม่ยุ่งกับเค้า เพราะเค้าเองก็คงไม่ค่อยอยากยุ่งกับใครเหมือนกัน
ไม่ยอมแล้วทำไงอะครับกดดันเค้า หรืออกกฏบังคับ ถ้าออกแนวๆนี้นะ คุณทำให้เค้าเหนื่อยและเบื่อจะทำลานกับคนแบบคุณมากกว่าปกติ อาจทำให้เค้าหมดไฟการทำงานก่อนเวลา แล้วเค้าต้องปรับตัวให้คน extrovert อย่างคุณพอใจ หรือเป็นคุณที่ควรปรับตัวเข้ากับโลกที่มีคนหลายประเภทได้แล้ว
@@newhuman09 ถ้าเป็นผม คงไม่ไปเสียเวลากะคนแบบนี้คับ โลกเรากว้างใหญ่ ก็แค่คนที่เข้ามาสบตาแล้วก็จากไปแค่นั้นสำหรับผม เสียเวลากะคนแบบนี้เสียเวลาชีวิต i don't care ทุกอย่างมันมีเอฟเฟคของมันเสมอ สังคมก็เหมือนแม่น้ำสายใหญ่ ว่ายทวนน้ำก็จะเหนื่อยหน่อย ผมขอตามกะแสน้ำไปแล้วกัน ความคิดไม่เหมือนกัน ไม่ว่ากันไครจะคิดแบบไหนก็คงจะแบบนั้น 🥲
@@hostclub3227 คุณคิดว่าการทำงานหรือคบหากับคนเงียบๆมันเสียเวลา ก็ความเห็นสวนตัวเลยครับสำหรับสังคมที่ผมอยู่ ทุกคนเข้าใจว่าคนแบบนี้มีทุกที่ แล้วก็คบหากันตามปกติทำงานกันปกติได้ เรากับเค้าแค่ไม่เหมือนกัน พวกเค้าเป็นคนประเภทเหนื่อยเวลาเห็นคน กระตือรือร้นในเรื่องที่เค้าไม่สนใจ แล้วต้องทำตามมารยาทแกล้งทำเป็นสนใจ ผลที่ออกมาคือ เค้าไม่เข้าใจคุณและใช้เวลากับสิ่งที่เค้าหลงใหลมากกว่าสนใจคุณ ส่วนคนแบบคุณน่าจะไหลไปตามโลกแล้วคุณยังสนุกกับมันได้อยู่ จนคุณอาจจะลืมไปว่า คุณอาจชอบเด็ก แต่คนอื่นอาจไม่ชอบเด็กเหมือนคุณ คุณจะบอกว่าเสียเวลาคุยกับเค้าเพราะ เค้าไม่ชอบเด็ก ก็คงไม่แฟร์นะ
เป็น Introvert มันเหนื่อยมากที่จะต้องมาแสร้งเป็น Extrovert ต้องมาปั้นหน้า ปั้นตาคุยกับคนอื่น ขออยู่เงียบๆ ไม่คุยกับใครก็หาว่าแปลก อึดอัดจนบรรยายไม่ถูก ไม่มีเวลาที่จะไปนินทาใครต่อใคร ไม่เสือ ก สมองไม่ได้มีไว้คิดเรื่องพวกนั้น รีบๆ ทำงานให้มันเสร็จๆ ไปดีกว่า
"ไม่วางใจ ไม่ไว้ใจ ไม่สบายใจ" ยุให้พูดแค่ไหน อยู่นิ่งเสียสะดีกว่า
ส่วนตัวผมนะ
ถ้าเราเข้า ร่วมไม่ได้
เราควร เลือกทางที่ใช่สำหรับเรา
เราเข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ชอบ เข้าสังคม
ชอบโลกส่วนตัวสูง ชอบใช้เวลาว่าง
กับ นิยาย ธรรมชาติ ผมรู้ตัวว แบบนี้
ผมเลือกตั้งแต่ ม ปลาย เลยว่า
ผมจะทำงานที่มีอิสสระ ไม่ไปเปนลูกจ้างใคร ได้เงินไม่เท่า บริษัท หรือ ราชการชั่งมัน แต่เรา มีความสุขเราสบายใจ
ผมว่าเดกๆหลายๆคน อาจ ขาดการคิด
หรือการแนะนำที่ดี บางทีครอบครัวก้สำคัญ แต่บางทีครอบครัว ก้บังครับบ
ผมเปนคนหนึ่งที่ทนเรียน ตามที บังคับ
แต่พอผมโต ผมเกบเงินเอง ไปเรียน
ไปทำในสิ่งที่ชอบบบ
ผมว่าครอบครัวไทยก้มีส่วนมาก
สงสาร เดกๆรุ่นใหม่เหมือนกัน
การทำและอยู่กับสิ่งที่ไม้ชอบมันทรมาน
ผมว่าเท่าที่ฟังคุณหนุ่ยโพสมันเข้าใจและเห็นภาพมากเลยนะ และผมเข้าใจคุณหนุ่ยในทันที
เด็กนักเรียน นักศึกษาสมัยนี้ กำลังมองคนรุ่นก่อน(จะว่าไปคุณหนุ่ยก็ไม่ได้แก่)แต่เป็นรุ่นก่อนได้
ว่าเป็นคนละรุ่นกับตน บางคนเลยเลือกที่จะไม่ปฏิสัมพันธ์กับรุ่นพี่กว่าไปเลย เพื่อเอาง่ายตัดปัญหา
คุณหนุ่ยยกเรื่องนี้ขึ้นมา ผมว่ามันดีมากเลยนะ มันจะได้เริ่มมีการปรับตัว หรือทบทวนตัวเองมากขึ้น
เด็กสมัยนี้จะเริ่มดื้อ อาจจะด้วยเรื่องของการเมือง(ที่จริงๆแล้วผมก็ข้างเดียวกับน้องๆนะ) ไม่ค่อยฟังใคร
แต่เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก ยังมีความคิดแบบไม่ใช่ผู้ใหญ่ คนที่มีความเป็นเด็ก แต่คิดว่าตัวเป็นผู้ใหญ่
คนพวกนี้น่ากลัวมากเลยนะ เพราะมันจะเป็นผู้ใหญ่แบบตื้นเขิน ที่มักจะตัดสินใจเรื่องโง่ๆได้
การทำงานในอนาคตของเด็กจบใหม่ ยังไงก็ต้องปฏิสัมพันธ์กับคนให้ได้ ไม่งั้นแทบจหมดทางเติบโต
พฤติกรรมของน้องๆมันน่าเป็นห่วงมากเลยนะครับ ว่าจะอยู่ร่วมสังคมต่อไปยาก
นี่มองว่าถ้าเด็กทำงานได้ดี ไม่มีปัญหาอะไร ไม่น่าไปยุ่งกับน้องเขา ส่วนหนุ่ยโตๆกันเเล้วเเต่โพสเหมือนเด็กเพิ่งหัดเล่นเฟส
เราก็คิดอย่างนั้นค่ะ สัมมาคาราวะควรมีในที่ทำงานก็จริง แต่ที่สำคัญที่สุดคือการทำงาน หากการทำงานไม่มีปัญหาก็ไม่น่าหยิบมาเป็นประเด็นใหญ่นะคะ
การทำงานเก่งงานอย่างเดียวไปไม่รอดหรอก ถ้างานที่ทำต้องทำงานร่วมกับคนอื่น
@@Goodwin147 ผมว่าเท่าทีฟังในคลิป น้องเขาไม่มีปัญหากับการสื่อสารระหว่างทำงานนะครับ
@@Goodwin147 ไม่รอดยังไง เขาก็บอกเอง "งานดี ไม่มีอะไรเสียหาย" เก่งงานอย่างเดียวไปไม่รอด ได้ยินบ่อยจากพวกไม่ค่อยได้งาน
ตามเริ่องนี้ไม่ทัน ต้องขอบคุณพี่ลัค เป็นอย่างสูงครับ
คนเรามันไม่ได้สมบูรณ์เเบบไปทุกเรื่องหรอก เขามาเรียนรู้งานไม่ได้มาฝึกเข้าสังคม ทำงานได้ไม่ขาดตกบกพร่องก็เพียงพอเเล้ว หรืออยากได้คนทำงานเเบบอีตำรวจหญิงที่เป็นข่าวเข้าสังคมเก่งเเต่เนื้องานกาก เเละการเอามาประจานเเบบนี้เเหละที่ทำให้บรรยากาศมันเสีย คนทำงานประจำเขาจะคิดยังไงที่มีเจ้านายปากสว่าง
สำหรับผมผมแบ่งคนที่ทำงานออกเป็น 3 ข้อ คือ 1 คนร่วมงาน คือคนที่อยู่แค่ในที่ทำงานพอไม่ต้องมายุ่งกันหรือเราไม่ชอบเขาเขาไม่ชอบ 2. เพื่อนร่วมงาน คือ คนที่พูดคุยกันเรื่องงาน แต่ไม่เป็นเพื่อนกันในชีวิตจริง เช่น เฟส ไลน์ หรือนัดเจอกันข้างนอก 3 เพื่อน คือคนที่พัฒนาจาก ข้อ1และข้อ2 มาเป็นเพื่อนในชีวิตจริง ผมจึงคิดว่าเด็กฝึกงานไม่ผิดอะไรเลย และเจ้านายควรทำความเข้าใจ เพราะบางทีเขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนคุณ
คุณต้องรู้จักมารยาททางสังคมบ้าง ทำงานได้แต่เมินทุกคนจะบอกสิทธิส่วนบุคคลก็ไม่ใช่ คุณเสนอชื่อไปไปขอฝึกงานกับเค้า อย่างน้อยๆการอ่อนน้อมถ่อมตนคือ1ในข้อนั้นและอีกอย่างวัฒนธรรมในองค์กร
ตามนี้เลยค่ะ ปัจจุบันเราทำงาน เราจัดกลุ่มเพื่อนร่วมงานคือแค่เพื่อนร่วมงานจริงๆ สื่อสารและทำงานแค่เรื่องงานพอ จะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวและจะไม่ให้กลุ่มนี้เข้ามาก้าวก่ายในพื้นที่ส่วนตัว และวิธีนี้คือเป็นการจัดสภาพแวดล้อมล้อมในการทำงานที่ดีมากๆ เพื่อนๆ คนอื่นล้วนมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน แต่เราไม่มีเลย เพราะตัดปัญหาตั้งแต่ต้นลม คือจัดเขาไว้แค่ชั้นเพื่อนร่วมงานพอ แรกๆ ก็โดนมองและว่าแบบน้องฝึกงานนี่แหละ เช่นเป็นคนแปลกๆ ความลับเยอะจัง ไม่เอาใครเลย เห็นแก่ตัว แต่พอเวลาผ่านไปวิธีนี้มันช่วยได้เยอะมากๆ เวลาที่ต้องโดนบังคับเลือกข้าง หรือมีการนินทาบุคคลที่สาม เราสามารถเลือกเดินหนีหรือออกจากบริเวณนั้นได้เลย เพราะเราไม่ได้สนิทกับพวกเขาขนาดจับกลุ่มเมาส์มอยอยู่แล้ว ซึ่งมันทำให้เราอยู่ในที่ทำงานอย่างมีความสุขนะ
เขาไม่ได้อย่ารู้จักหรือเป็นเพื่อน เข้าใจคำว่า ทักทายปะเนี้ย
@@surachatfa.3354 แต่คือ เขาก็ทำงานได้
เก่งอ่ะ มีความสามารถ ต่างฝ่ายก็ต่างได้
ลองคิดกลับกันเค้าก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนคุณหรอกแต่ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนร่วมงานเค้าอย่างน้อยทักกันสักหน่อยจะเป็นไรไป รู้จักสร้างบรรยากาศในที่ทำงานให้มันดีๆจะช่วยให้การทำงานราบลื่นและไม่ดูน่าอึดอัดด้วย
ผมก็เป็น introvert ยิ่งเพื่อนร่วมงานแย่ ก็ปิดกั้นการพูดคุยเลย เราไม่รู้ว่าจะโดนแทงตอนไหน ง่ายๆคือ ไม่ไว้ใจใครเลย เวลาคุยกะคุยเรื่องงานเป็นส่วนใหญ่ เรื่องส่วนตัวจะค่อนข้างระวังการพูดคุยเลย มันทำให้เพื่อนร่วมงานรู้จุดอ่อนของเรา แล้วอาจมาใช้เล่นงานเราภายหลังได้
ถ้าผมมีบริษัท ผมอยากได้คนแบบนี้ เยอะๆ เลยครับ วันๆทำงาน ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องชาวบ้าน
แต่ผมก็ไม่รุ้ว่า มันอาการหนักขนาดไหน น่ะสิ
จริงครัย ทำงานอย่างเดียวเเถมส่วนใหญ่งานดีด้วยข้อเสียคือคนพวกนี้จะค่อนข้างสะสมความเครียดเเต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่เราต้องไปเดือดร้อนอยู่ดี กลับกันพวกคุยเก่งคุยสนุกเรากลับต้องไปคอยช่วยงานเพราะสนิท จะไม่ช่วยก็หาว่าไม่มีน้ำใจอีก
ใช่ครับ ผมว่าบางทีคุณหนุ๋ยเค้าก็คิดว่าคนอื่นต้องเป็นเหมือนเค้ารึเปล่าครับ?
ยอมรับว่าเป็นอินโทรเวิดแล้วคือพ่อบังคับให้ไปร้านไปขายของเจอสังคมคือมันอึดอัดนะบางทีไม่อยากทักใครไม่อยากพูดกับใครสุดๆพูดแล้วเหนื่อยอะเวลาเจอสังคมเวลาเจอคนเยอะๆอยากมาชาจต์พลังแบบอยู่คนเดียวเจอสังคมแล้วปวดหัวจริงๆค่ะนินทาใครไม่เคยนินทาเพราะไม่อยากยุ้งเรื่องใครแล้วยอมรับว่ายุ้งแล้วเหนื่อยทั้งกายทั้งใจคุยเรื่องแมวเรื่องหนังกับเพื่อนดีกว่าสุขใจ5555
พูดแบบนี้แสดงว่าเด็กน้อยไม่เคยทำงานจริงๆ เดี๋ยวโตไปเจอสภาพมีแต่คนไม่สนหัวใครอยู่ด้วยกันแบบนั้น เดี๋ยวรู้เลยจ๊ะ เหอๆ
เคยเห็นลุงคนสวนที่ทำงาน ยืนรดน้ำต้นไม้ใครผ่านไปผ่านมาแกก็จะคุยๆคนนึง 20 30นาที ต้นไม้แทบสำลักน้ำตาย 555
เราก็เป็น introvert คนหนึ่งที่ไม่ชอบคุย ไม่อยากเข้าสังคม แต่มันก็ต้องมีมารยาททางสังคม ยิ้มให้ คุยตอบบ้าง ต่อให้ไม่ชอบก็ต้องทำ
ใช่ครับผมก็เป็นแต่บางคนไม่เข้าใจแค่ไม่ชอบร้องเพลงหรือเต้นให้ใครเห็นก็มาบอกว่าจะบวชหรอบ้างละ ผมชอบนั่งเงียบๆพอเราพูดด้วยดันว่าพูดมากซะอีก
ผมว่าอินโทรเวิร์ดแบบคุณนี้ดีมากๆเลยครับ ปรับตัวได้ตามสถาการณ์ ดูเป็นอินโทรเวิร์ดที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
@@Watcher_0 จริงๆ มันเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานในการอยู่ร่วมกันในสังคมด้วยซํ้าค่ะ คนเรามีหลายนิสัยหลากความคิด มันถึงมีตรงกลางที่ทุกคนสามารถอยู่ด้วยกันได้ไม่ทำให้อึดอัด เราไม่ชอบเข้าสังคมอยากให้คนอื่นเข้าใจเราก็ต้องเข้าใจคนอื่นเหมือนกัน จะสุดโต่งจนintrovert ด้วยกันยังเหนื่อยใจนี่ก็ไม่ได้ ( เราไม่ค่อยเจออินโทรเวิร์ดด้วยกันแบบคุณเลยค่ะ ส่วนใหญ่เจอแต่แบบสุดโต่งตลอด5555+ )
แบบนี้คือคนที่เป็นผู้ใหญ่เขาทำกันครับ ผมก็เป็นแบบนี้แหล่ะ โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง แต่จะ introvert หรืออะไรก็ตามแต่ แต่มารยาททางสังคมก็ควรจะมี โดยเฉพาะในเวลางาน ถ้าเราไม่ได้ทำงานคนเดียวก็ควรจะลดอะไรที่มันเป็นอีโก้ของตัวเองลงบ้าง ไม่งั้นบอกเลยอยู่ยาก คนที่เป็นวัยทำงานจริงๆเขาจะรู้
ใช่ครับบบ👍🏾
ก็สมควรแต่ไม่สมควรตรงเอามาโพสลงครับ มนุษย์เป็นสัตว์สังคมถ้าเอาแต่ทำงานแล้วให้คนอื่นเป็นอากาศก็ต้องปรับตัวนะครับ
ยกตัวอย่างง่ายๆเลยครับ เด็กไทยเก่งมากถ้าไปแข่งแบบเดี่ยวๆ จะเห็นว่าได้เหรียญทองกลับมา แต่พอแบบเป็นทีมเท่านั้นแหละทั้ง100 ชนะ1 สู้ยุโรป-อเมริกา-ญี่ปุ่นไม่ได้ การปลูกฝังการทำงานเป็นทีมผมว่าสำคัญมากไม่ต่างจากหลักสูตรเลยครับ ให้เด็กนักเรียนนึกถึงผลงานของทีมมากกว่าบุคคล สำหรับผม เท่าที่ผมจำได้จับกลุ่มทีจะมี1คนที่ทำงาน(คนที่ทำมักจะเป็นพวกเรียนเก่ง คะแนนสอบก็จะแบ่งคนไปอีก)นอกนั้นให้กำลังใจ อย่างว่าแหละผมไม่อยุ่ในสถานะที่จะพูดได้ เรื่องการศึกษาจะใช้คำว่าเปลี่ยนแปลงยากต้นๆของประเทศ สุดท้ายถ้าผมมีลูกไม่ใช่ลูกผมแล้วหนึ่ง
เราเป็นคนจำหน้าใครไม่ค่อยได้ค่ะ จำชื่อไม่ค่อยได้ด้วย55555 แล้วก็เป็นคนพูดน้อย ถ้าไม่สนิทแทบจะไม่พูดด้วยเลย แต่ถ้าเวลาทำงานเราจะไหว้ แล้วก็ยิ้มรับไว้ก่อนอะ เพราะส่วนตัวคิดว่ามันเป็นมารยาทที่ควรทำ
ผมมองว่าเขาเริ่มเรื่องก่อน แล้วโดนกระแสตีกลับ เลยออกมาอ้างว่ายุคเก่าตามไม่ทัน ผมว่าหลังจากนี้ความมั่นของเขาที่คิดว่าตัวเองดังแล้วมีผู้ติดตามจำนวนที่ติดตามเขาคิดว่าคิดเหมือนกันแต่ตีกลับแบบนี้ความมั่นใจคงลดลงทั้งองกรค์ เอาตามตรงจากประสบการณ์ฝึกงานกับสถาบัน บริษัทตั้งการความขยันทำงานมากกว่าการเข้าสังคม หัวหน้าที่รับหน้าที่ดูเคยบอกว่า โดนสั่งอะไรมาให้ทำตาม ถ้าอะไรคิดว่าทำได้ไม่ไหวให้บอกเด๋วมีคนมาทำแทนเพื่ออะไรให้เกิดข้อผิดพลาด อย่ากลัวที่จะพูดคุยกับผู้อื่นจงเหมือนพนักงานในบริษัทไม่ต่างจะรุ่นพี่ในสถาบัน สรุปจากตอนนั้นคือ เราไหวเราตั้งใจทำ สุดท้ายก็ได้เท่ากัยคนที่ทำๆไปบอกไม่ไหวบ่อยครั้ง เพราะจริงๆ บริษัทมองพนักงานฝึกงายจากสถาบันเป็นแค่พนักงานทั่วไป ที่จ่ายค่าแรงน้อยกว่าปกติแต่ไดด้ผลงานเท่าเดิมเพื่อเอายอดชื่อเสียงกับสถาบัน เพราะงั้น เด็กที่ไปฝึกงานจริงๆ แค่ทำงานไปวันๆ ไม่จำเป็นต้องพูดคุยอะไร ถ้าเราไม่ได้มองว่าอยากทำงานที่นี่ในอนาคต แล้วมองแค่ว่าทำเพื่อประสบการณ์แล้วผ่ายๆไป การที่พี่ออกมาแขวนแบบนี้ คือเหมือนอยากเรียกร้องหาความน่าคิดถึงยุคเก่า ที่เด็กเดินผ่านต้องไหว้แม้ไม่สนิท หรือทักทายง่ายๆ โดยไม่ได้ดูอารมณ์ของผู้อื่น คิดจะให้เป็นแบบที่ตัวเองต้องการ พอไม่ผ่านตัวเอง ต้องหาแนวร่วม สมควรอะ บทเรียนยุคเก่าเลยแบบนี้
อย่าปล่อยผ่านนั้นถูกแล้ว แต่ควรเลือกวิธีที่ คุย ส่วนตัว เผื่อปรับทัศนคติต่อคนในองค์กร ไม่ว่าจะฝึกงาน หรือ เป็นส่วนนึงขององค์กรแล้ว ให้ได้มีคอนเนคชั่น ต่อแผนกอื่นๆที่ อาจจะร่วมงานกัน ค่อยๆเริ่มค่อยๆทักทายกันไป
ส่วนตัวเคยเจอ นศ.ฝึกงาน แต่ไม่เกี่ยวกับส่วนงานโดยตรง ยังจำได้ว่ามาขอความช่วยเหลือด้วยคำว่า
"พี่ค่ะ แผนก....ให้หนูมายืมของคะ" โดยไม่มีการไหว้หรือเคารพใดๆ แน่นอนผมเจองี้ก็ต้องนิ่งแล้วก็หยิบของให้น้องไป แบบ งงๆ แล้วก็ไม่ได้เจอน้องคนนั้นอีกเลย ผมทำได้แค่นั้นจริงๆครับ
แล้วคุณต้องการคนแบบไหน? ก้มไหว้ก่อนเข้ามาถามหรอ ? มันไม่มีหรอก คนละแผนกกันไม่รู้จักกันเป็นเรื่องปกติครับที่จะแค่ถามความต้องการอย่างเดียว คุณไปซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านโชคชัย 4 คุณจะไปไหว้เจ้าของร้านแล้วค่อยเริ่มสั่งอาหารก่อนไหมล่ะ ! แน่นอนว่าไม่
ไม่ต้องการแบบไหนอย่างไรครับหากคุณเจอบ้างจะรู้เองครับ และก็ไม่ได้ติดใจอะไร ผมมีคำตอบในใจแล้วไม่ติดค้างอะไรครับ
@@eggs7459 แต่ถ้าจะเอาเรื่องร้านก๋วยเตี๋ยวมาเปรียบมันคนละเรื่องครับ เพราะซื้อ ไม่ได้ขอ ครับ
เจอคนต่างแผนกมาให้ช่วยนิดๆหน่อยๆ บ่อยๆ ไม่เคยอยากให้ใครมาไหว้เลย แค่พูดกันปกติก็พอ
@@wd4409 อย่างผมก็เจอและเป็นแบบนั้นแหละครับ แต่ส่วนที่ผมเจอ นับว่าน้อยคน จากประโยคที่ผมคอมเมนต์ไว้ เป็นไปตามนี้เลย ดูตึงๆ และไม่ขอบคุณ ผมก็ทำได้แค่ หยิบยื่นให้ไป ซึ่งผมจะไม่ช่วยก็ได้ เพราะอุปกรณ์นั้นเป็นของส่วนตัว
ที่ทำงานก็คือที่ทำงานอ่ะ มาเพื่อทำงานไม่ได้มาหาเพื่อน ตราบใดที่ยังทำงานให้คุณได้ ไม่มีอะไรเสียหาย เขาจะคุยหรือไม่คุยกับใครก็สิทธิ์ของเขา
บางคนมันก็แค่ไม่ได้อยากทักอะ เรายอมรับว่าเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ ไม่ใช่ไม่อยากมีเพื่อนนะแค่รู้สึกว่าเป็นคนนอกในวงสนทนาตลอด โดนเมินมาก่อนก็ไม่อยากจะเข้าหาใครละเหนื่อย พยายามนะมันยากกับการหาเพื่อนใหม่ในวงที่เขารู้จักกันมาก่อน สนิทกันมาก่อน แต่ของเราก็จะเป็นใครยิ้มก็ยิ้มจอบ ใครทักก็ตอบ แต่เลิกเข้าหาแล้ว
มันเหงาหน่อย แต่อยู่ได้ ไม่ชอบเรื่องเฟคๆ ไม่ชอบการใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่ชอบทำนั่นนี่เอาหน้า นี่เรียนในม.รัฐ ให้เก็บกิจกรรมให้ครบ42 แทบไม่ได้เรียนครูติดงานบ้าง งานกิจกรรมม.บ้าง กิจกรรมบางอันก็แค่ทำเอาหน้าถ่ายรูปเสร็จพอลวกๆ ขอโทษที่บ่นค่ะเบื่อเฉยๆ
แสดงถึงความเฉยชาเฉื่อยชา ความเบื่อหน่าย เข้าสังคมก็ไม่เก่ง เพื่อนก็เกือบไม่มี ช่องที่ทำในติกตอก40kก็หมดแพชชั่น เพราะปาร์ตี้มันแตกแบบงงๆ ในวงรู้กันหมดยกเว้นเรา เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้แล้วมาตึงใส่กัน อยู่กันไม่ได้ ให้โอกาสให้เวลาอธิบายเป็นเดือนๆไม่มีใครพูด ขอฌทษค่ะนอกเรื่องอีกแล้ว
จริงๆเป็นคนตลก แต่ติดตรงหน้านิ่งและออกไปทางง่วงๆตลอดเวลา จะให้ยิ้มหรือทำหน้าปกติต้องมองกระจกไม่ก็กล้อง เป็นอีกสาเหตุที่ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าหาเราเพราะเราหน้าบูดบึ้งด้วย เห้อ~~~
หัวอกเดียวกันครับ
เหมือนผมเลยครับขอติ้กต้อกหน่อยครับ
เราจะโดนดราม่ามั้ย ถ้าเราบอกว่า เราเข้าใจคุณหนุ่ย
การที่ทำงานเก่ง แต่ถ้าคุณจะไม่สื่อสารกับใครเลยขนาดนี้ มันอาจจะส่งผลเสียกับงานในอนาคต
การทำงานในออฟฟิศ คุณต้องทำงานร่วมกับคนอื่น ถ้าปิดกั้นตัวเองขนาดนั้น คนรอบข้างจะอึดอัดนะ
ถ้าไม่อยากพูดอะไร แค่ยิ้มกลับไปก็พอ
แต่ก็เห็นด้วยกับคนอื่นที่ว่า ให้คุยกับน้องเขาโดยตรง ดีกว่าจะมาโพสท์ให้คนอื่นเห็นแบบนี้
เราก็คิดแบบนั้นนะคะ จริงๆ มันคงจะไม่ดราม่าเลยถ้าเริ่มด้วยการพูดคุยกันอย่างเป็นส่วนตัวกันก่อน
เห็นด้วยมากค่ะ ที่ว่าไม่สมควรเอามาแขวนเลย
+1 จริงครับ เห็นด้วยสุดๆเลย ไม่สื่อสารเลยมันก็ไม่ได้เพราะมันมีผลเสียจริงคนรอบข้างอึดอัดแน่นอน และคุยโดยตรงก็ดีกว่าครับ
แต่เขาบอกว่าทำงานดี แสดงว่างานกลุ่มเขาก็คงคุยตามปกติรึป่าวครับ ไม่งั้นจะเรียกว่าทำงานออกมาดีทุกครั้งได้ไง
ผมก็เห็นด้วยกับคุณ
อย่างน้อยคิดในแนวความชอบไม่เหมือนกันก็ได้ปกติโดยทั่วไปสมมุติ เลิกงานไปดื่มกันไปเที่ยวผับ อาจแบบนี้ไม่ใช่ทุกคนชอบ
คนมีการใช้ชีวิตต่างกัน มันลำบากใจ แต่อันนี้เป็นหลังเลิกงาน ไม่ใช่เวลางาน
กรณีนี้ ตอนฝึกงานควรแนะนำน้องเค้าเลยอาจเหมือนไข่นุ้ยทำให้ไปจดชื่อแผนกจะได้ติดต่อกันง่ายขึ้นในเวลางี้ แต่ถ้าคุณไม่สอนน้องเค้าแต่แรกน้องเค้าจะทำอะไรก็เรื่องของเค้ามะ
การชอบไม่ชอบมันต่างกัน
บอกตั้งแต่วันแรกเลยว่าอยากให้น้องมาฝึกงานน้องจะได้อะไร การพูดคุยปรึกษา
(ในเวลางานจะได้อะไร)
ผลงานดีทุกอย่างแต่แพ้คนขี้ประจบประแจง (เข้าสังคมเก่ง) ปั้นหน้าเก่ง
เป็นที่บุคลิกส่วนตัวมากกว่าค่ะไม่เกี่ยวกับวัยgenไหน ถ้าไม่สนิทกันก็จะไม่คุยด้วย อึดอัดใจที่จะพูดคุยเรื่องส่วนตัว ค่ะ ป้าอายุ52ปีแล้วก็ไม่ชอบพูดคุยกับบอสและเพื่อนร่วมงาน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วพรุ่งนี้ก็มาเริ่มงานอีก กิจวัตรก็จะเป็นแบบนี้ซ้ำๆมาหลายปีแล้ว จนเป็นความเคยชิน ค่ะ
จริงๆในวงการไอที ก็ควรจะรู้เรื่อง โพสสื่อโซเชียลนะ มันเป็นเรื่องที่ควรจะรู้ๆกันอยู่แล้ว แต่ต้องบอกว่ามีความเป็นผู้ใหญ่อยู่ทำผิดแล้วยอมรับผิด แต่คิดว่าไม่ควรใช้ทัศนคติของเราตัดสินคนอื่นนะ อย่างบอกว่ารุ่นต่อๆไปจะไม่พูดไม่เตือนแล้วแต่จะลงดาบเลยเนี่ย
ต้องพูดให้ชัดๆก่อนว่า คำว่าให้ความสำคัญ คือให้ความสำคัญก็จริงแต่มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดที่ถ้าไม่ทำแล้วจะต้องโดนต่อว่า หรือ ลงโทษ
ไม่สร้างความเดือดร้อน มีความรับผิดชอบ แค่นี้ก็ถือว่าเป็น มารยาทพื้นฐานปกติของสังคม แต่ถ้ามีไมตรีต่อกันก็ถือว่าดี
เราคงไม่อยากต้องปั้นหน้าเข้าหากันในที่ทำงานแล้วนอกเวลาก็เป็นคนแปลกหน้าแบบญี่ปุ่นหรอก การมีส่วนร่วมก็ดีแต่ไม่ใช่ต้องเหมือนโดนบังคับ
เข้าใจว่าการทำงานหลักปฏิบัติหรือธรรมเนียมแต่ละที่ไม่เหมือนกัน แต่ถ้าเคร่งเครียดกับมันมากเกินไปจะทำให้คนที่มาทำงานจะมีแค่คนที่รับกับระบบ กับ คนที่ไม่มีทางเลือกจริงๆถึงมาทำงาน แล้วคุณจะเสียโอกาศได้คนดีๆมาทำงาน คนเก่งแต่นิสัยแย่ก็มีซึ่งอาจจะส่งผลเสียต่องานหรือ ระบบองค์ได้ก็มีอยู่ เคสนี้ยังไม่ถึงขี้นนั้น
จริง
ยอมรับ เราเป็นคนแบบนี้ค่ะ เป็นแบบพี่นักศึกษาเลย ไม่ค่อยอยากคุย ถ้าไม่มีเรื่องให้พูด ก็จะไม่พูด บางวันแทบนับคำพูดได้เลย แต่พอให้พนีเซ้นหน้าห้อง ก็ทำเต็มที่ ทำได้ดีด้วย เพราะเรามองว่ามันคืองานค่ะ มันคือคะแนนของเรา กลับกันถ้าบางครั้งโดนชวนคุยมากๆ จากแค่อึดอัด อาจจะกลายเป็นโมโหใส่เลยก็ได้55555
พี่ลัดฟ้าสรุปข่าวได้ดีมีเหตุผลมากมายขอบคุณจากใจจริงนะครับเลิฟยู
ในความรู้สึกเราที่เป็น introvert คนหนึ่งรู้สึกสังคมไทยชอบลักษณะคนที่เป็น extrovert มากกว่า(ยิ้มง่าย เฮฮา ประมาณนั้น คนไทยชอบ)
ส่วนตัวเราก็เคยต้องเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับการทำงานกับคนอื่นเหมือนกัน และเราเชื่อว่ามี introvert หลายคนที่ทำเพราะมันเป็นงาน แต่สุดท้ายบอกเลยว่าแม่งไม่คุ้ม ทำไมถึงไม่คุ้ม? เพราะเราไม่มีทางดีพอ สำหรับเราในแต่ละวันมันคือการฝืนเปลี่ยนตัวเองเป็น"คนอื่น" แต่สำหรับเพื่อนร่วมงานมันเหมือนเขามีมาตรฐานในใจอยู่แล้ว ทำไมไม่พูดมากขึ้นกว่านี้ ทำไมไม่ยิ้มมากกว่านี้ "ทำไมไม่เป็นคนสดใสร่าเริง" จริงที่ว่าเราก็ได้ข้อดีมาบ้างในการรับสถานการณ์เฉพาะหน้าแต่ก็ขอยืนยันว่าการฝืนเปลี่ยนธรรมชาติตัวเองเพื่อให้เป็นคนที่คนอื่นชอบไปทั้งหมด ทั้งๆตัวเองทุกข์อย่าหาทำ ไม่ว่าจะเพื่ออะไรก็ตาม มันไม่คุ้ม
ปัจจุบันเราหลุดออกมาและ แล้วก็โชคดีที่เจอที่ๆเป็นที่ของเรา (ขอสารภาพว่าจูนตัวเองอยู่นานกว่าจะกลับมาเป็นคนที่รู้สึกว่าเป็นตัวเองอีกครั้ง ไม่ใช่ส่องกระจกแล้วรู้สึกเหมือนเห็นคนแปลกหน้า)
เหตุผมมันอาจจะมีเยอะนะแบบ
เขาอาจจะไม่กล้าทักนะ เวลาเจอคนแปลกหน้าเขาคงไม่กล้าไปทักในทันทีหลอกโดยเฉพาะในที่ทำงานที่มีคนอายุเยอะกว่าหลายคน
หรือเหตุผลที่2
เขาอาจเป็นพวกส่วนตัวสูงไม่อยากยุ่งกับใครมากและไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่ง
ผมคือคนที่เป็นคนไม่มั่นใจ ไม่ทักใครเวลาทำงานใหม่ๆแรกไม่ว่าจะที่ไหนๆจนเพื่อนร่วมงานประเดิมพุดคุยผมจึงกล้าทักนะเพราะผมเขาสังคมไม่เก่งไม่เป็นเรยทำงานเลิกงานเข้าบ้าน ไม่ใช่แค่ที่ทำงานแม้กระทั่งคนรุ่จักแฟนเพื่อนของเพื่อน ญาติเป็นหมด เราเดาไม่ออกเขาคิดยังไง เพราะเคยเป็นฝ่ายทักคนไม่รู้จักแล้วบางคนเมินทำตึงใส่บางทีไม่พูดแค่ผยักหน้า คนเรามีหลายแบบจริงๆและการที่เรากลัวมันไม่ใช่เรื่องแปลกใช่มั้ย บางคนเขาอาจจะมีความกลัวกำแพงคนเราไม่เหมือนกันสำหรับเรานะ
อันนี้ไม่รู้เกี่ยวกับประเด็นนี้ด้วยไหมแต่เรารู้สึกเป็นปัญหาที่เราเจอ
เราเป็นintrovert ซึ้งพูดตามตรงเราบอกคนอื่นยากมากเพราะคำว่าintrovert ในมุมมองการทำงานเป็นเหมือนคำหยาบคายยังไงไม่รู้ คนอื่นเขาดูไม่อยากได้เราเข้าทำงาน ดูอยู่ด้วยกันไม่ได้ ซึ้งจริงๆเราไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเข้าสังคม แต่เราไม่กล้ามองหน้าไม่กล้าพูด คิดมาก สำหรับเรามันยากมากๆเลย แค่คุยกับพนักงานเซเว่นยังต้องท่องในใจว่าเราจะพูดอะไรกับเขา
ประสบการณ์ที่เราเจอสมัยตอนเรียนมหาลัยคือ อาจารย์เข้ากับเราไม่ได้ 2 คน เรารู้สึกว่าเขาไม่ชอบเราตั้งแต่เเรกพบแล้วเราไม่กล้าพูดไม่กล้าแสดงตัวตน
อาจารย์คนแรกคือพยายามหลีกเลี้ยงเรากับเพื่อนที่เป็นทรงเดียวกับเรา จนเรารู้สึกไม่โอเคเหมือนกัน พอปีหลังๆจึงต้องย้ายsection เพื่อไปเรียนกับอาจารย์ท่านอื่น ซึ่งอาจารย์คนนั้นก็ดูยินดีแบบไม่อยากสอนเราเช่นกัน
อาจารย์คนที่สอง ขอเล่าสรุปๆว่า เขาให้เกรดตามความสนิทสนม เรากับเพื่อนทำ
านออกมาทั้งเทอมไม่เเย่เลย ทำดี มีส่งตลอด แต่เราคุยสนิทไม่ค่อยได้ คะแนนออกมาแย่มากเลย (เรารู้สึกจริงๆว่าเขาไม่ให้เพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งจริงๆนะ)
เราเป็นแบบนี้ พยายามปรับเพื่อเข้าสังคมแล้วจริงๆ และยังรู้ว่าคงต้องปรับตัวอีกเยอะ แต่มันยากมากๆๆๆๆ
เรายังอยากให้คนอื่นเข้าใจintrovert จากใจจริงๆว่า เราไม่ได้ไม่อยากเข้าสังคมจริงๆ อยากมีเพื่อนอยากมีอะไรเหมือนกัน แต่ความกล้าน้อยความกลัวในใจเยอะ
เมื่อก่อนเลย ไม่ยอมรับคนอื่นเพราะนิสัยตัวเองไม่อยากเอาตัวเองไปอยู่กับสงคมที่ไม่ใช่ พอมาวันนี้เเค่ไปมุ้งเน้นที่ตัวเอง ผลคือ ไม่ไปจมกับสังคมเเต่เป็นตัวเองมากขึ้น อยู่ได้ทุกที่เข้าใจทุกคนเเสดงออกน้อยลงฟังมากขึ้น สบายใจขึ้นมากครับ เเละสามารถอยู่กับตัวเองได้
นี่เคยพิมพ์ในทวิตนะ คือมันไม่ใช่ทุกคนในเจนนั้นๆหรอกที่เป็นแบบนี้ เคยพิมพ์ว่า เออ เรื่องเจนเนี่ย มันก็มีส่วนสำคัญกับบางเรื่องในชีวิตนะ แต่ก็ไม่น่าจะยึดเจนเนอเรชั่นจนเป็นส่วนสำคัญในชีวิตเป็นเรื่องหลักขนาดนี้ และมันควรปรับตัวตามกันบ้าง ที่คุณหนุ่ยพูดเรื่องเจนไปน่ะนะคะ ก็ลองทักเด็กมันบ้าง ลองทักผู้ใหญ่ดูบ้างก็ได้ คือบางคนไม่ใช่นิสัยเสียมากๆเลยไม่ทักนะ แต่อาจจะเป็นพวกขี้อาย สายตาไม่ดี จำคนไม่แม่น ระแวงกลัวทักผิด โลกส่วนตัวสูงงี้ มันจริงอยู่ที่ต้องปรับตัว แต่บางคนก็ทำยาก และก็จริงที่ว่าควรมีมารยาท แต่ไม่น่าจะต้องมาใส่ใจจุดที่มันดูหยุมหยิมขนาดนี้อีกเหมือนกัน ในด้านการทำงาน
โดยส่วนตัวเราค่อนข้างจะเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมากกกกกก แต่ในการทำงานเราต้องทำหน้าที่ให้ดี นอกเหนือจากทำงานดีแล้ว ต้องเข้ากับสังคม เพื่อนร่วมงานได้ด้วย งานเราจะต้องมี service mind ค่อนข้างสูง เวลาอยู่บ้านกับที่ทำงานจะเหมือนคนละคนเลย ถ้ามีเด็กฝึกงาน เด็กที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ เราจะเป็นคนเข้าหาเค้าก่อน ชวนพูดคุย+สอนงาน เพื่อให้น้องไม่เกร็งมาก สักพักน้องเค้าก็จะค่อยๆปรับตัวเอง แล้วโดยส่วนตัวเราก็ไม่ถือนะที่เด็กจะไหว้ไม่ไหว้ ทักไม่ทัก คนเราความคิด สังคม มันต่างกัน จะมามัวแต่จ้องจับผิดไม่ได้หรอก
สถานที่ฝึกงานแต่ละที่ก็จะมี mindset เรื่องการทำงานต่างกันเป็นธรรมดาครับ จะเน้นแค่ผลงานหรือเน้นทั้งงานทั้งมนุษยสัมพันธ์ก็แล้วแต่ การที่หัวหน้าและพนักงานคนอื่นๆพยายามชวนเด็กฝึกงานคุยก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร คนฝึกงานถ้าเป็นพวก introvert หรือ ขี้อาย อย่างน้อยๆก็ทักนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธีไม่ต้องเคารพหรือทางการก็ได้ แต่เท่าที่ฟังจากพี่ลัคพูดมาเหมือนน้องแกหยิ่งมากกว่า คือทำงานดีแต่ไม่คุยไม่สนคนที่จ้างหรือรุ่นพี่ที่ทำงานเลยมันก็ดูแย่ๆได้ แต่การที่น้องไม่ชอบอะไรแบบนั้นก็อาจจะมีเหตุผลหรือความไม่ชอบอะไรแบบนี้เป็นส่วนตัวอยู่ ซึ่งจะไปว่าน้องมันก็ไม่ได้ กรณีนี้ก็ความคิดของใครของมัน ก็แล้วแต่คนจะพิจารณาเลยเพราะนิสัยคนเรามันเอามาเทียบกันไม่ได้อยู่แล้วครับ
จากประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ สมัยมหาลัย ผมซิ่วจาก ม.แรก เพราะเรื่องสังคม โดนอิจฉา โดนลุมด่า จากเพื่อนในห้อง เวลา อ.ขานชื่อประกาศคะแนนสอบ ผมต้องเงียบ ไม่ขานรับ แล้วขอดูคะแนนจากอาจารย์ตอนท้ายคาบ พอเรียนจบ ออกมาใส่รองเท้าหน้าห้อง เพื่อนผู้หญิงก็ถามว่าได้กี่คะแนน เราก็ตอบไปตามจริง39เต็ม40 แล้วสิ่งที่ได้คือ เพื่อนชักสีหน้า เบ้ปาก วันถัดๆมา เริ่มไม่มีใครคุยกับผม จนกระทั่งวันที่ตัดสินใจลาออก ก็มารู้ว่า มีคนก่อหวอด ด่าทอผม ใส่ร้ายต่างๆ โดนด่าลอยๆแบบงงๆ ว่าตัวเองทำอะไรผิด พอมาเรียน รามคำแหง อยู่ในคาบๆหนึ่ง อ.ให้จับคู่ทำกิจกรรม ซึ่งรามคำแหงเป็นห้องบรรยายรวมห้องใหญ่ๆ ซึ่งผมไปเรียนคนเดียว ด้วยความที่ยังทำใจเรื่องสังคม ม.เก่าไม่ได้ ผมตัดสินใจเก็บของลุกออกจากห้อง ทั้งห้อง นักเรียนเป็นร้อยเพราะเป็นวิชาพื้นฐานลืมแล้วว่า วิชาอะไร เพราะเข้าแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว พอผมลุกแล้วเดิน ทั้งห้องเงียบ อ.ผู้ชายที่บรรยายหน้าชั้น ก็มองหน้าผมแล้วส่ายหัว
คือผมจะสื่อว่า พฤติกรรมบางอย่างที่ คนคนหนึ่งแสดงออกมา มันมีเหตุผลหมดแหละครับไม่ว่าจะเป็นเหตุผมส่วนตัวที่ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง และไม่มีใครเข้าใจ หรือเหตุผลอื่นๆนอกจากเรื่องส่วนตัว ตราบใดที่พฤติกรรมนั้นๆของเขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ปล่อยเขาไปเถอะ ผมเข้าใจคนที่มีพฤติกรรมแปลกแยกผิดจากวิธีเข้าสังคมนะครับ ผมผ่านมาก่อน
ผมเข้าใจน้องผู้หญิงนะ ผมเองเจอมากับตัวเยอะมากๆ
ตั้งแต่เด็กๆ แม่ไม่ได้เลี้ยงเองให้ญาติๆเลี้ยง ทำอะไรไม่ดีนิ๊ดหน่อย โดนดุด่าตี
ช่วงปฐมโตมา ก็โดนเพื่อนในห้องแกล้งตลอดโอยเฉพาะเพื่อนผู้ชาย โดนล้อว่าเป็นตุ๊ดขนากที่ว่าเราไปไล่ต่อยทุกคน ครูทำได้แค่ห้าม
มาช่วงมัธยมก็ยังไม่เลิกโดนล้อว่าเป็นตุ๊ด เราเลยตัดสินใจตั้งแต่ตอนนั้นว่า จะไม่เข้าใกล้หรือคุยกับใครถ้าไม่เป็น
ไม่ว่าจะทำงาน หรือชีวิตส่วนตัวปัจจุบัน ก็จะไม่คุยกับใครเลยถ้าไม่จำเป็น เพราะโดนมาตั้งแต่เด็กๆ พอเล่าให้เพื่อน ให้แฟนฟังเขาก็เข้าใจเรานะ
เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่ชอบคุยไม่ว่านะคะ
แต่ส่วนมากที่เจอคือ ไม่ทักไม่คุยเชิดๆ
แต่พอโดนคนอื่นเชิดใส่บ้าง เล่นบทเหยื่อเฉย
เหนื่อยจริมๆ คนหลากหลาย มากความ
การไม่สื่อสารของน้องฝึกงาน ถ้าพูดว่ามีผลต่องานไหมอาจจะไม่หนักหนาขนาดนั้น แต่บรรยากาศการทำงานมันส่งผลแน่นอน ถ้าเพื่อนร่วมงานจะไม่สนใจมันคงทำได้แต่ความอึดอัดมีมากแน่นอน คุณหนุ่ยเค้าเรียกคุยแล้วแสดงว่าพยายามแก้แล้ว การทำงานในองค์กรคือการทำงานกลุ่ม เราว่าการปฏิเสธเพื่อนร่วมงานมันก็เกินไป ความขี้อาย กับ การไม่สนใจมันแบ่งกันได้ง่ายมาก
ก็แล้วไงละ...งานที่รับผิดชอบก็ทำได้ดียังจะต้องเอาอะไรอีกละ
@@ononononon504 อันนั้น ก็ส่วนของ ผลงานครับ แต่เวลา มีประชุมหรือ มีการเข้าร่วมกิจกรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ ถ้าคนนึง เก่งทำงานดีอย่างเดียว แต่ไม่สนใจคนรอบข้าง ว่า เขาจะเป็นอะไร ทำอะไร ถ้าทำแต่งานดี ผลงานได้ แต่ เวลามีการสอบถาม หรือ มีการมาสำรวจ แต่ตอบไม่ได้หรือ ช่วยเขาแนะนำในการ ปรับปรุง ซึ่ง บริษัท ต่างชาติ หรือ บริษัทใหญ่ ๆ เขาไม่ได้เน้น งานดีมีคุณภาพอย่างเดียว เขาก็อย่างให้มีสังคมพนักงานด้วย เพื่อที่จะได้ขับเคลื่อนอย่างมี ประสิทธิภาพ
@@ononononon504 แบบนั้น มันก็ไม่ต่างจะเป็น หุ่นยนต์ เลยหรอ ทำแต่งาน ไม่สนคนรอบข้าง หรือสิ่งรอบตัว แต่ก็เข้าใจอักฝั่งว่า อาจจะมบุคลิกที่ไม่สามารถ ปรับได้ หรือ มีการแก้ไขในตัวเอง อย่างล่าสุด ก็มีหลายๆคนบอกว่า เขาสายตาสั้น เลย ไม่สามารถ ทักทายได้ดีเพราะกลัวจะทักผิด หรือเสียมารยาท บางอย่าง
ผมเคยทำงานกับคนเเบบนี้ ไม่เห็นจะอึดอัดเลย
@@Fanny-fx1zm คนเรามันไม่เหมือนกันอยู่เเล้วครับ
เราคนรุ่น90เนาะ คือชอบทักทาย ยกหน้าทักทายให้คน ไม่ไหว้ก็ได้แต่แค่ยิ้มทัก เจอเหมือนกันเด็กคนนึงเรียนจบแล้ว น้องมาทำงานทุกวันเข้าได้กับทุกคนแต่ไม่คุยกับใครก่อนเลย แต่ถ้าจะคุยต้องเป็นคนถามเค้าก็ตอบแค่นั้น แต่น้องคนนี้ไม่เคยมีคำถามไม่เคยชวนใครคุยก่อน ไม่ได้หยิ่งแต่คือเค้าไม่คุย ประชุมถ้าไม่มีคนถามเค้าก็เงียบกริบ มีรอยยิ้มบ้างถ้าเอ็นเตอร์เทน เดินไปกินข้าวเที่ยงได้กับทุกคนในออฟฟิศ แต่จะไม่คุยกับใครเพราะติดสายแฟนตลอดเวลาพัก น้องไม่มีพิษมีภัยกับใครแต่แค่น้องไม่มีปฏิกิริยากับใครทั้งสิ้นแค่นั้นเอง อันนี้ก็ยังงงเหมือนกันว่าทนไม่พูดไม่จาได้ไง เรานี่ไม่พูดสัก2ชั่วโมงคืออกจะแตกตาย😹😹😹😹😹😹😹8เดือนที่อยู่กับน้องมาก็รักน้องนะเรามองว่าดีไม่พูดไม่มีพิษมีภัยดี😂
เรื่องบางเรื่องควรไปพูดกับน้องตรงๆให้ปรับปรุงตัว แล้วก็จบๆกันไปไม่ต้องเอากลับมาคิดต่อ
ไม่ใช่ไม่ยอมพูดต่อหน้าแล้วเอาน้องมาแขวนในโลกโซเซียล
ผมไม่เข้าใจทำไม พี่นุ่ย ทำตัวแบบนี้ นี่คือปัญหาของคนในองค์กร ไม่ควรเอามันออกมาเล่าให้ชาวบ้านเค้ารู้ อีกอย่างนี้เป็น เด็กฝึกงาน ไม่ใช่คนที่เคยทำงานใน องค์กร มาก่อนถ้าจะ เกิดเรื่องงี้ขึ้นก็ไม่แปลก ผมเคยมี นักศึกษาฝึกงาน เข้ามาในกลุ่มเหมือนกัน เค้าก็ไม่ได้ทักทายเหมือนกัน และ เหมือนจะมีปัญหาด้วย บรรยากาศก็ไม่ดีขึ้นมาเลย ผมก็เลยเปิด Meme ฮาๆ ให้คนในกลุ่มดู บรรยากาศก็ดีขึ้นมาทันที พอเป็นอย่างนี่หลายๆเดือนเข้า นักศึกษาฝึกงานก็เริ่ม พูดคุยกันมากขึ้น คงเริ่มชินแล้ว ทึ่อยากจะบอกก็คือ พี่นุ่ย ทำให้เรื่องเล็กๆต้องใหญ่ขึ้นมาเกินความจำเป็น ต้องแยกแยะให้ออก เรื่องงาน เรื่องส่วนตัว และ โลกออนไลน์ ในองค์กร ที่ผมทำงานอยู่จะมีแต่ ผู้ชาย(ในกลุ่ม) สิ่งที่จะพูดกันก็มีแต่ การทำงาน MEME และ เกม แบบมา Dota 2 มี But อะไรมันส์ๆบ้างวะ หรือ เดือนนี้ call of duty 4 ลดราคา 50% นะเล่นป่าว
จากประสบการณ์คนที่โดนไล่ออกจากฝึกงานกลางคันมาแล้วเลยนะ อะไรแบบนี้มันอินมากๆ (แต่คนละกรณีกับคนนี้นะ,จากเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเท่าไหร่) ความคิดเห็นส่วนตัวในเรื่องนี้:เข้าใจว่าต้องทำความสัมพันธ์กับที่ทำงาน และการสื่อสารงานเป็นอะไรที่สำคัญมากๆ อันนี้ยอมรับว่าผิดจริง แต่ก็ไม่รู้เบื้องลึกว่าสภาพแวดล้อมจริงๆในบริษัทนี้เป็นยังไงเหมือนกันดูแล้วถ้าให้เข้าสังคมอาจจะเข้าได้ก็ได้ แต่ดูจากทัศนคติมันสุดโต่งไปรึเปล่าการที่ทำแบบนี้เหมือนการตัดคอกันชัดๆ การที่เค้าทำแค่นี้แล้วเอาเค้ามาแขวนและทำอะไรดูแบบเว่อร์มาก มันทำให้วุฒิภาวะและความน่าเชื่อดูหายไปเลย
ผมเห็นด้วยกับพี่หนุ่ย เรื่องนึงคือ ถ้าต้องรับคนสไตล์นี้มาทำงานจริงๆคงไม่ไหว ต่อให้งานดีแค่ไหน แต่เข้าสังคมไม่ได้ บรรยากาศในที่ทำงานอะ? ลองคิดว่าคุณอยู่ในห้องทำงานเล็กๆ ที่ไม่มีใครพูดกัน หรือมองหน้าอะไรกันเลย มันจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ว่าคนที่มาแสดงความคิดเห็นอีกฝั่งนึง ได้เคยใช้ชีวิตในช่วงวัยออฟฟิศรึยังนะ แต่ผมบอกเลย ต้องลองคิดในมุมที่เราเป็นคนเจอครับ ถ้ามีแต่คนแบบนี้ ไม่ต้องมีพนง.ก็ได้ครับอนาคต เอาหุ่นยนทำแทนเลยดีกว่า555555 บริษัทต้องระบุชัดเจนครับ ว่าจะรับคนแบบไหน ถึงจะไม่มีปัญหาแบบนี้
เยี่ยม เรียนรู้ไปด้วยกัน
ต้องโทษพี่เลี้ยง (ผู้ควบคุมการฝึกงาน) ไม่รู้จักสอนน้องให้มีมารยาทที่ดีในที่ทำงาน บางทีเด็กมันไม่รู้ประสาจริงๆ ส่วนผู้ใหญ่ก็ขี้น้อยใจไป
ผมเป็นคนที่เข้าหาใครไม่เป็นเหมือนกัน ถ้าไปทำงานใหม่ๆ แต่ผมหาอะไรที่เราเหมือนเขาๆมาคุยกันอย่างเช่น เกมส์ น้ำท่อม บลาๆ มันจะได้สนิทเร็วขึ้นมาก คุยกันยาวเลย แต่ถ้าไม่มีอะไร ผมทักคุยยากเลย คิดไปเองนี่แหละปัญหา
ผมก็ว่า ทำไมคาเเคร์เพื่อนผม รักกันกลมเกลียว เพราะมันต้มท่อมกินหลังร้านทุกวันยันเจ้าของ55555555555555555
@@Timsomenaja 555 ต้องหาอะไรเหมือนกันแบบนี้แหละ ผมไปที่ทำงานใหม่ๆ ก็หาเพื่อนกินท่อมก่อนเลย หลังจากนั้นก็คุยกันง่าย ที่ทำงานผมนี่ หัวหน้าต้มกินกับผมบ่อย ผมไปทำงานเอาน้ำท่อมไป 3-4 ขวดเอาไปใส่ตู้เย็นออฟฟิส คนในออฟฟิสก็ไม่ว่าไรเลย ทำไงได้ สายเดียวกัน ทำงานโรงงานนี้ชอบที่สุดเท่าที่เคยทำมาที่อื่น😂
เหรียญมี 2 ด้านครับ มีหัวกับก้อย ทายมาเลยครับ ผมจะโยนละนะ นับ 1 2 3
เข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าไม่สนใจก็อาจจะได้คนที่ทำงานดีอีกคนเพิ่มแต่ บรรยากาศงานมันก็จะไม่ค่อยดี เพราะฝ่ายนึงก็ต้องให้ทักส่วนอีกฝ่ายไม่ทักก็ได้ป่าว ก็กูทำงานได้ดีอะแค่นั้นก็คงพอแล้วอะไรแบบนี้
กรณีของผม ผมเป็นภูมิเเพ้ครับ เเล้วหูผมก็จะได้ยินน้อยลง สายตาก็จะสั้นลง เเล้วผมก็เข้าสังคมไม่ค่อยเก่งครับ เเต่กรณีผมไม่ใช่หัวหน้า เเต่เป็นรุ่นพี่ในม. เขาคล้ายๆหัวหน้าคนนี้เลยครับ เเต่ผมยังไม่ถึงขั้นโดนเเขวน เขาชอบเดินผ่าน ถ้าผมจะเห็นเขาผมต้องเพ่งมองระดับนึงเลย เเละตั้งใจฟังเสียงของเขาเเยกจากเสียงดังรอบๆอีก ผมเป็นประเภทที่ถ้าจะคุยกับผมให้เข้าหาตรงๆเเบบซึ่งหน้าเลยครับ จากนั้นผมเลยกลายเป็นพวกแปลกเเยก โดนนินทา ใช้ชีวิตในสังคมในสาขาตัวเองยากขึ้นเฉยเลย ผมไม่รุ็ว่าเขาคิดเองเออเองไปไกลเเค่ไหน เเต่ก็ช่างเถอะครับ ผมก็จะใช้ชีวิตของผมไป เเค่ผมไม่ทําให้ใครเดือดร้อนก็พอครับ🙂
คนที่เขาอยู่มานาน อยู่จนชิน มันก็คงปกติสำหรับเขาอยู่แล้ว เราพึ่งเข้าไปอยู่ ควรรู้จักการวางตัวให้เหมาะสม ที่ๆเราไม่ชิน มันมีจริงๆนะ แบบ เราสายตาสั้นอ่ะ ใส่แว่นเฉพาะตอนทำงาน ตอนอยู่ข้างนอกก็ไม่ใส่ เพราะรู้สึกว่า มันไม่จำเป็น แล้วอีกอย่างคือ เราอยู่สถานที่ข้างนอกอ่ะ มันคืออิสระของเรา คุณทำงานมานาน ควรแยกแยะได้นะ คนอื่นก็ต้องการเวลาส่วนตัวเหมือนกัน ในเวลางาน เราก็ Action กับคุณเต็มที่ จะเอาเรื่องสังคมภายนอกมาอ้าง เห้ย แต่ละสังคมไม่เหมือนกันนะ สังคมไทย สังคมญี่ปุ่น สังคมเกาหลี เหมือนกันหรอ ไม่นะ สังคมองค์กรก็ไม่เหมือนกัน
ตอนเราไปฝึกงาน เราไหว้หมดทุกคนไหว้ซ้ำคนก็ช่างแม่ง สวัสดีเช้าบ่าย5555
เพราะเราไม่รู้ว่าใครถือไม่ถือเรื่องนี้ ไหว้ไว้ก่อนเลย ไม่อยากเป็นปัญหาทีหลัง+อาจารย์กำชับไว้ด้วย
ผมก็เป็น ไหว้สิ้นผัวป้าเเม่บ้านอะ เเต่ถ้าผมไม่ชอบใครก็ไม่ไหว้จริง เเละปัจจุบัน ก็ออกจากงานมาเเล้วคับ55555555
เหมือนผมเลย เจอหน้าใครสวัสดีหมด มีไหว้ซ้ำบ้างจนพี่แกบอกว่า ก่อนหน้านี้ไหว้ไปแล้วนะ 555+ คือปกติผมก็ไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไหร่(จริงๆก็แล้วแต่หัวข้อที่คุยด้วย) แต่เรื่องทักทายนี่มันควรเป็นมารยาทพื้นฐานอ่ะ ไม่เกี่ยวกับ intovert หรอก
บริษัทส่วนใหญ่ จึงมีทดสอบจิตวิทยา EQ ก่อนสัมภาษณ์งาน เพื่อคัดกรองระดับความฉลาดทางอารมณ์และบุคลิกภาพของพนักงานก่อนเข้ามาทำงานกับคนอื่น บุคลิกภาพมีผลต่อบรรยากาศในการทำงานจริงๆน่ะ เราเคยตกสัมภาษณ์บริษัทกฎหมายชื่อดังย่านสาทร เพราะบุคลิกภาพของเราไม่ตรงกับคนในองค์กร ทั้งที่ข้อสอบข้อเขียนเราได้ 85 เต็ม 100 และ TOEIC ได้ 890 คะแนน แต่เราก็ไม่เสียใจน่ะ เพราะตอนนี้เราได้บริษัทใหม่ที่วัฒนธรรมองค์กร และ Lifestyle ตรงกับเราแล้ว
สมัยนี้รู้จักคนเยอะก็ยังมีลืมกันบ้าง ตอนผมฝึกงานยังเผลอสั่งGMเลยโคตรอาย555 🥹
คนที่ไม่เข้าใจ คือคนที่ไม่เคยประสบพบเจอมา
สมัยทำงานใหม่ๆ เคยเจอ นศ ฝึกงานที่ไม่มี secondary skill เลย จากมหาลัยชื่อดังของจังหวัดเชียงใหม่ ไม่ใช่แค่คนเดียวแต่ถึง 4 คน
eg; มีของมาลงที่หน้า office ผมที่อยู่แผนก IT ซึ่งเดินผ่านมาตรงนั้นพอดีตอนไปยื่นเอกสาร ยังมาช่วยกันขนของเข้า office ในขณะที่น้องๆ ทั้ง 4 คน นั่งมองเขาขนของบ้าง เล่นมือถือบ้าง 1 ใน 4 คือน้องฝึกงานในสังกัดซึ่งรู้อยู่แล้วว่าผมไม่ได้อยู่แผนกนั้น แต่ไม่ได้เข้ามาช่วยเหลือแต่อย่างใด.... ผมก็ไม่ได้ถูกจ้างให้ขนของ การแสดงความมีน้ำใจ เข้าอกเข้าใจ ถือเป็น teamwork ซึ่งเป็น skill อย่างหนึ่งในการทำงานนะครับ
ยังมีอีกหลายๆ เคส ในลักษณะดังกล่าว แต่ผมขอถามหน่อย
คนที่ไปด้อยค่าคุณหนุ่ยเขาทั้งๆ ที่ เอาจริงๆ ตัวคุณยังไม่มีโอกาสพบเจอคนแบบนี้และไม่แม้แต่จะมีโอกาสไปยืนจุดๆ เดียวกันกับคนที่คุณไปว่าเขา.... เอาความมั่นอกมั่นใจอะไรไปตัดสินเขาครับ? คุณไม่เข้าใจไอความรู้สึก frustrated ที่มันเกิดขึ้นหากมีเพื่อนร่วมงาน - นศฝึกงานในสังกัด - เจ้านาย - ลูกน้อง ที่เป็นคนแบบนี้
รู้หรือไม่ว่า มีบริษัทหลายบริษัทอย่างมากที่ยอมเสียเงินเลิกจ้างพนักงานที่มีทีท่าว่าจะก่อ toxicity ในการทำงาน เพื่อรักษาบรรยากาศในการทำงาน?
รู้หรือไม่ว่า toxicity เป็นหนึ่งในปัจจัยหลักในการ burn out ของพนักงานบริษัท?
ถ้าคุณมีโอกาสได้เริ่มบริหาร หรือเริ่มศึกษา HR management คุณจะเข้าใจ case นี้
ผมเองก็ไม่มีสิทธิอะไรไปตัดสินคุณว่าอะไรที่หล่อหลอมให้คุณเติบโตมาในสังคมที่สามารถไปตัดสินคนอื่นเขาในทันทีโดยไม่แม้แต่จะทำความเข้าใจหากมันเกิดกับตัว
อ้อ อีกอย่าง กรณีนี้ ไม่ถือเป็น introvert นะครับคนละอย่างกันเลยนะ และไม่ถือเป็น "หลายบุคลิก" ด้วยยิ่งไม่ใกล้เลยแม้แต่น้อย .. อันนี้เรียกนิสัย
ผมเห็นความคิดแบบนี้เยอะมากคือ เห็นคน แล้วไม่ช่วยเหลือ และก็เอาเขามาบ่นว่า เห็นแล้วทำไมไม่ช่วย ผมถามกลับว่า ทำไมเขาไม่ร้องขอความช่วยเหลืออะ อันนี้ผมอยากรู้นะ คาดหวังอยู่ในใจ แล้วอยากให้สมหวังดั่งในใจ?
ใช่ครับ เห็นบางเม้นบอกเป็นอินโทรเวิดเลยไม่ชอบพูดไม่อยากพูด ถถถ เข้าใจอะไรผิดป่าว
คนแบบนี้ผมว่าเหมาะกับการทำงาน remote หรือเป็น free-lance มากกว่าการที่จะทำงาน full time
เห็นด้วยค่ะ...ไม่มีน้ำใจ..ไม่ช่วยเหลือทีม...ไม่ใช่introvert..แค่เห็นแก่ตัว
เห็นด้วยครับ
ผมอะคนนึง ไม่ชอบเข้าหาไครก่อน ไม่ค่อยชอบทักไคร ไม่สนิทก็ไม่คุย สนิทแล้วก็คุยเยอะ ทำงานเลิกงานกลับบ้าน
แต่ก็เคารพรักทุกคนเสมอแค่ไม่ได้แสดงออก บางคน ทัก แฟรนลี่ แต่ไม่จริงใจมีเยอะเยะไป
ก็ต้องแยกแยะด้วยว่ามาทำงานเพื่อเอาเงินเดือนไม่ได้มาคุยเพื่อเอาเงินเดือน ถ้าทำงานตัดต่อทำงานตั้งแต่เช้าถึงเย็นไม่มีเวลาพักเลยก็ไม่มีใครอยากจะคุยเพราะมันเสียเวลาเอาเวลากลับบ้านไปนอนพักดีกว่าก็บอกอยู่นี่ว่าเวลาทำงานไม่มีปัญหาอะไรเลยแต่แค่ว่าไม่ได้คุยเล่นอะไรด้วยออกมาโพสต์แบบนี้ไม่มืออาชีพเลยทำงานปกติไม่มีปัญหาแต่แค่ไม่ได้คุยเป็นจริงเป็นจังด้วยก็ไม่พอใจออกมาโพสต์อย่างนี้ไม่มีมารยาทเลยไม่ใช่ทุกคนที่เขาอยากจะคุยด้วยเพราะไม่ได้สนิทแล้วก็บังคับไม่ได้ด้วยว่าจะให้คนอื่นมาสนิทด้วย บางอยู่ด้วยกันมานานคน 3-4 ปีถึงจะยอมคุยเล่นด้วยมันขึ้นอยู่กับแต่ละคนถ้าไม่อยากคุยก็อย่าไปบังคับถ้าจะคุยก็ควรจะคุยเรื่องที่เป็นจริงเป็นจังไม่ใช่คุยเล่นไปเรื่อย เรื่องที่แอบโพสต์ด่าลับหลังมีคนในห้องทำแต่ไม่ได้แปลว่าจะทำทุกคนก็ต้องแยกเป็นคนๆไป
หัวหน้างานคนนี้เป็นคนที่น่ากลัวมาก เอาตัวเองเป็นใหญ่ คิดว่าตัวเองสูงส่ง ฉันต้องช่วยเขา บลาๆ ทั้งๆที่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ และการที่เขาไม่ทักมันไม่ได้ทำให้งานเสียหายอะ แล้วไปเรียกเขาน้องสาว คุกคามชัดๆ คนไม่รู้จักเขาไม่เรียกคนแบบนี้ แล้วเป็นอะไรอะ ต้องมาบังคับให้คนอื่นเหมือนตัวเอง ต้องร่าเริงเฮฮาแบบนี้ทุกคน พิมพ์เดียวกัน ทั้งๆที่เขาก็ทำงานได้ตามปกติไม่สร้างปัญหาให้ใคร ถ้าสมมติต้องทำงานร่วมกัน เชื่อว่าเขาไม่มีปัญหาหรอก นอกเวลางานก็ปล่อยเขาไป
แล้วลงโทษแขวนบนทวิตเตอร์บ้าอะไร แกไปแขวนเขาก่อนโว้ย
เห็นด้วยที่ว่าไปประเมินเอาตอนฝึกเสร็จก็ได้
หรือยกเลิกการฝึกไปเลยยังยอมรับได้มากกว่าเอามาแขวน
น้องเขาก้ต้องยอมรับตัวเองในจุดนี้ และยังมีงานอีกหลายอย่างที่เหมาะสมกับอินโทรเวิร์ด
คนที่เป็น social anxiety แบบเรา เจอเจ้านายแบบพี่หนุ่ย คือฝันร้ายเลย
จริง ล่าสุดเราเจอประเมินแย่จากหัวหน้าทีม เพราะ communication แย่กับพี่แค่คนเดียวในทีม กุโดนประเมินแย่เฉ้ยยย คุยกะทุกคนในทีมยกเว้นกะอีคนนั้นคนเดียว ละอีคนนั่นดันเป็นที่โปรดปรานของหัวหน้า😭😭 //บริษัทต่างชาตินะ Big4 เลย แต่ความเป็นไทย 99.99%
เราเป็นพี่เลี้ยง.เด็กฝึกครั้งแรกในชีวิต..น้องน่ารักมาก
อยากจะถามคุณลัค เอาเวลาไหนไปตามอ่านดราม่า บางดราม่าก็อัพเดตตลอดเวลา เข้าใจเลยว่าใช้สายตาเยอะจริงๆ
ไม่อะไรกะนางมานานแหละแรกๆดูไฮฟดีนะ แต่ตอนที่ออกมาอวยไป่ตู่ตอนโน้นคือแบบ บายจ้าา อวยหนักมากสงสัยรับมาเยอะ
เคยไปฝึกงาน เราต้องเดินไหว้ทุกคนเลยหรอ พอเจอหน้าค่อยสวัสดีก็ได้ หวังให้เดินไหว้ทั้งตึกเลยมั้ง
ผมว่าทักก็ดี ไม่ทักก็ชั่ง ทำงาน คอมพีส ร่วมงานเฉพาะหน้าไม่มีปัญหา ก็โอเคครับ เพราะบางครั้งก็ไม่ได้อยากก้าวข้าวเส้นไปใช้เวลาร่วมกันในชีวิตส่วนตัว
Gen มันแทบไม่เกี่ยวไรกันเลยน่ะ มันอยู่ที่ความเป็นมนุษย์ที่เราจะเห็นคุณค่าของมันรึเปล่า ในสถานะการไหนๆ ก็แค่นั้นเอง
เพื่อนผม ในสังคมไฟเย็น(คนเปลี่ยนระบอบ) ในสังคมที่ผมรู้จัก มีหลาย Gen หลายช่วงอายุมากๆ เราพูดคุยและอยู่ร่วมกันได้ บางทีก็ทะเลาะกันบ้าง แต่ทุกอย่างก็ขับเคลื่อนไปได้ เราช่วยเหลือกัน เข้าใจกัน เรื่อง Gen คือเรื่องขี้หมๅไปเลย เราอยู่ด้วยกัน โดยไม่ได้พึ่งกฏหมายเป็นที่ตั้ง แต่สิ่งที่เรายึดถือ คือ มนุษยธรรม
เมื่อก่อนเราขี้อายมากๆถ้าไม่สนิทกันจะไม่พูดเลยหรือถ้าพูดก็จะมีแค่2-3ประโยค เวลาอยู่กับคนหมู่มากจะอึดอัดมากๆค่ะทำให้ในตอนนั้นไม่มีเพื่อนสักคนแต่พอย้ายร.รตอนป.4เราก็ลองปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่ให้เข้ากับคนอื่นได้ง่ายขึ้นบ้างช่วงแรกนั้นมันยากมากจากคนที่เข้าสังคมไม่เก่งแต่ต้องมาปรับเปลี่ยนมันไม่ใช่นิสัยเราเลย แต่เราแค่คิดว่าโตไปก็เจอคนอีกเยอะต้องได้ทำงานร่วมกันเปลี่ยนมันซะตั้งแต่ตอนนี้โตไปจะได้ชิน
ประจำเลยคนนี้ รอบก่อนก็เรื่องของ คิวเท ชอบอ้างนั้นนี้
ผมก็เป็นแบบน้องนะ คือถ้าไม่ใช้คนที่อยู่แผนกเดียวกันหรือเคยคุยกันบ่อยๆผมก็ไม่ทักนะ แต่รู้จักชื่อแค่เคยคุยกันเรื่องงาน ถ้าเดินสวนกันผมก็ไม่ทักนะไม่ใช่หยิ่งหรืออะไรแค่ไม่มีอะไรจะพูดด้วย ไม่เคยพูดเรื่องอื่นๆกับเขาที่นอกจากเรื่องงานไม่ได้สนิทสนมกันพอจะเข้าใจไหม ทั้งหมดที่พูดผมไม่ใช่ผมเป็นคนไม่ดีนะแค่อาจจะเป็นคนพูดไม่เก่งก็แค่นั้น แต่วงการที่น้องฝึกงานอยู่เข้าใจว่าต้องมีความสามารถในการสื่อสารดีมากระดับหนึ่ง ก็จต้องค่อยๆปรับตัวไปนะครับเป็นกำลังใจให้ครับ
ถ้ามีลูกน้องแบบนี้ทั้งหมดก็ดี เหมือนหุ่นยนต์ ก้มหน้าทำงานไป ไม่ต้องมีความสัมพันธ์กับองค์กร ทำงานไม่ดีก็ไล่ออกไม่ต้องเกรงใจ
เอาง่ายๆ คุณนุ้ย ไม่เหมาะร่วมงานกัน เราเข้าใจคุณนุ้ยนะ และเข้าใจน้องสองคน
โอเว่อร์แอค แบมาตั้งแต่ทำออกทีวีแล้วแบมานานแล้วแต่มีแต่คนมองผ่านคิดว่าแบมีความสามารถ
คุณหนุ่ยเป็นคนเก่งมาก............เเต่ยุคหลังๆนี่เด็กของเรานี่ติดโทรศัพย์ตั้งเเต่เด็กๆจนทำให้ทักษะการเข้าสังคมลดน้อยลงมาก เเค่การซื้อของพูดคุยกับเเม่ค้าก็เเทบไม่มี ยุคนี้เขาสั่งเเกรบเเล้วนั่งรอในคอนโดเเคบๆ โลกส่วนตัวสูงมาก..................เก้าสิบเปอร์เซนเป็นอินโทรเวิร์ด บางคนเป็นเเบบรุนเเรงทำงานได้ยาก .......ปัญหาสังคมจะมาอีกเยอะ...........อยากให้คุณหนุ่ยลองศึกษาเรื่องนี้เเล้วมาพูดเตือนสังคมเเละพ่อเเม่เด็กๆกันก็ดีนะครับ...........
ส่วนตัวมองว่าการไม่พยายามฝืนทำในสิ่งที่ไม่ชอบก็ไม่ใช่เรื่องผิด เราเป็นintrovertบางทีการต้องไหลตามให้เข้ากับสังคมต่างๆได้มันก็เหนื่อย ก็เลยพอจะเข้าใจคนที่ตัดสินใจไม่ฝืนแล้วทำตามใจตัวเอง ยังไงหน้าที่ของเขาที่ได้รับทำได้ดีก็ไม่มีปัญหาแล้ว แต่ที่มีปัญหาก็เพราะว่าสังคมที่ไปอยู่ไม่ใช่สังคมที่ใช่สำหรับเขา การที่เขาเป็นแบบนี้ทำให้ไม่ถูกใจสังคมบริษัทนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีสังคมอื่นบริษัทอื่นมาถูกใจ ดังนั้นเราว่าก็เป็นสิทธิ์ของคนที่มาฝึกงานที่จะเปลี่ยนสังคมไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอสังคมที่ใช่ และก็เป็นสิทธิ์ของเจ้านายที่จะเลือกปฏิเสธเขาออกไป ไม่ใช่สิทธิ์ที่จะพยายามเปลี่ยนเขาด้วยการโพสต์แขวนแบบนี้ แต่คิดว่าดราม่ารอบนี้น่าจะทำให้เข้าใจแล้วว่าการแขวนไม่ใช่ทางออก
ผมเป็น introvert เข้าสังคมไม่เก่ง สายตาก็แบบถ้าเวลาเดินผ่านคนใกล้ๆก็มองไม่เห็นเพราะเวลาเดินคือถ้าไม่โฟกัสคนข้างๆ คือรอบข้างจะเบลอๆ บางทีเดินผ่านเพื่อนไปแบบผมไม่เห็นจริงๆจนเพื่อนต้องทัก การเข้าสังคมสำหรับผมคือเป็นอะไรที่เหนื่อยมากกินพลังงานมาก ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน เราก็ไม่อยากยุ่งกับใครอยากอยู่เงียบๆสงบๆมากกว่า
เราคนหนึ่งมีญาตินักเรียนมาพักอยู่ด้วย ใกล้จบม,6แล้ว เราเห็นมาตั้งแต่เด็กก็พูดคุยกันตลอดที่เจอกันสนิทกับครอบครัวเขา เมื่อต้องมาพักบ้านเดียวกัน เราอึดอัดใจมาก เธอกลับมาจะขึ้นห้องพักชั้นบนแล้วไม่ลงมาเลย จะลงมาเมื่อหิวหาอะไรกิน เราจะถามตลอดว่ากินข้าวไหม หิวไหม ลงมาคุยกันบ้างเธอพยักหน้ารับรู้ เธอก็เหมือนเดิม วันหยุดเธอก็อยู่แต่ห้องตลอดเราก็กลัวว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แสนจะเป็นห่วง งานบ้านเธอไม่เคยช่ายทำ ถ้าบอกจะทำ กืนข้าวล้างแค่จานตังเอง แล้วขึ้นห้อง เธอซื้ออะไรข้างนอกมากินกินคนเดียวไม่แบ่งใครทั้งที่นั่งกินด้วยกัน มาอยู่บ้านเราให้อยู่ฟรีทุกอย่าง เราอึดอัดใจมากกับเด็กสมัยนี้ ขนาดหลานแท้ๆเรายังเป็นแบบนี้ ไม่มีความสัมพันธุ์กับคนใกล้ตัวเลย แต่เธอเรียนดี ได้ทุนเรียนฟรี
น้องน่าจะมีอาการ Introvert ครับ ประมาณว่าชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรเอง ไม่ชอบให้ใครมายุ่ง แต่ไม่ถึงขนาด ฮิคิโคโมริ สามารถเข้าสังคมได้แต่ไม่ถึงขนาดเก็บตัวไม่ออกไปไหนครับ
ไม่ได้เกี่ยวกับเจนเลย ผมเจนYเกือบเจนXด้วยซ้ำแต่เกิดช้าไปนิดนึง ผมก็มองว่ามันมีความหลากหลาย ตอนผมเป็น ผจก ร้านนึงผมก็ไม่เคยไปอะไรกับลูกน้องนะ แค่มีตักเตือนบ้าง(แหงดิพักเที่ยงกลับเข้างานบ่าย3มันต้องบ่นบ้าง) แต่เขาจะทำอะไรจะสูบบุหรี่ยาเส้น จะอะไรที่มันไม่ได้ไปเดือดร้อนคนอื่นผมก็ไม่ว่า เพราะแต่ละคนโตมาต่างที่ต่างถิ่นจะเอาบรรทัดฐานเราไปวัดเขาไม่ได้
มันก็จริงที่แต่ละองค์กรมีวัฒนธรรมต่างกันแต่คือ ไอ้เรื่องไม่ทักเนี่ยไม่เคยเจอนะถ้าไม่ใช่ในค่ายทหารอะ(เคยไปฝึกงานในค่าย ตำแหน่ง สกม. ทบ. อันนั้นอะต้องทักทุกคน) คือเอามาเล่ามาบอกใช่มันก็ทั้งถูกและผิดแต่มันก็สิทธิ์ของน้องเขา พอลบแล้วออกมาขอโทษมันก็ดี แต่อย่าเอาเจนมาอ้างสิ มันคนละเรื่องเดียวกันเลย
แล้วที่ฟังจากเล่าๆมามันก็ปกติทั้งนั้นเพียงแค่ที่น้องเขาเรียนเสร็จโพสด่าอันนี้ต้องปรับความเข้าใจ (ตอนสมัยผมเรียนมหาลัยก็มีเพื่อนเคสนี้ แล้วอาจารย์แกมีเบอร์ผมจึงโทรมาถามว่าเพื่อนมีปัญหาอะไรกันรึเปล่า กลายเป็นผมต้องไปช่วยไกล่เกลี่ย ซวยเฉย....)
ส่วนเรื่องไม่ทักไม่ทายแต่ผลงานเสร็จมันก็ไม่น่าอะไรเราก็ทำความเข้าใจน้องเขา ถ้าพวกงานแนวพรีเซ้นแต่เงียบๆอันนี้ว่าไปอย่าง แต่นี่น้องก็ทำงานดีไม่ใช่เหรอที่เขาว่า แค่เขาเข้าสังคมไม่เก่งน่าจะคุยกันดีๆก่อนนะไม่ใช่มาโพสแล้วลบแล้วมาขอโทษโดยอ้างเจน ผมว่ามันไม่น่าเกี่ยวกันหรอกเจนไหนนิสัยยังไง มันแค่ชื่อเรียกยุคสมัย
เราเข้าใจน้องที่มองไม่ค่อยชัดค่ะ ตอนเรียนมหาลัย เรามีปัญหาแบบนี้กับรุ่นพี่ในระบบโซตัส พออธิบายให้เขาฟังถึงปัญหาว่าเรามองไม่ชัด ก็เลยไม่รู้ว่าเป็นรุ่นพี่หรือป่าว เลยไม่ได้ทัก ไม่ได้ไหว้ หรือเหมือนมองข้ามรุ่นพี่ไป แต่พออธิบายไปแล้ว พี่เขาเหมือนไม่เข้าใจเราเลยค่ะ พร้อมกับตอบเราแบบประชดประชัน และก็ยังทำสีหน้าไม่พอใจใส่เรา ที่เราไม่ไหว้ ไม่เคารพ เหนื่อยใจจริงๆค่ะ 😥
ผมเข้าใจทั้งสองฝ่ายนะ ผมเป็นคนเจน Z
ในมุมมองคือฝั่งเจ้านายเขาหวังดีและดูจากความรับผิดขอบก็ถือว่าหายาก แต่ก็นะ เขาก็ผิดที่เอาเรื่องมาแขวนแทนที่จะ คุยกับทางสถาบันหรือน้อง ถ้าถึงจุดนึงมันจะมีซักวันที่เด็กมันต้องรู้ตัวด้วยตัวเอง
ส่วนฝั่งเด็กเองก็ไม่ได้ออกมาพูดอะไร แต่เขาคือเด็กฝึกงาน ยังไม่เคยออกสู่สังคม ยังต้องมีเรื่องให้เป็นบทเรียนอีกเยอะ ผมมองว่าจะเอาเรื่อง อินโทรเวิทมาพูดมันก็เป็นแค่ข้ออ้าง คนเราก็มีแค่ IN กับ EX อินโทรฯคนอื่นเขาก็ไม่มีปัญหา บางคนรู้ตัวดีก็มีวิธีที่จะป้องกันการเข้าใจผิด ผมมองว่าเด็กเจนใหม่ (ส่วนมาก เป็นพวกที่ จะโทษสังคมและคิดที่จะให้สังมาคอยเอาใจ คุมอารมไม่ค่อยได้ สมาธิสั้น สังคนต้องเข้าใจฉัน) คงเพราะปัจจัยหลายๆอย่างตามโลกที่โตมา แต่ก็เอาเถอะ เขายังเป็นแค่เด็ก ยังต้องใช้เวลาเพื่อเรียนรู้ มันจะมีพวกความคิดสุดโต่ง ในหลายๆด้าน ผมจะบอกว่า คิดได้ แต่อย่ามาอ้างสิทธิเสรีเอาแต่ใจ ถ้ายังอยู่ในสังคม ก็ต้องแยกแยะให้ได้ว่าอะไรเหมาะสม ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ควรอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ โดยไม่เดือดร้อนสังคม เพื่อนร่วมงาน หรือ คนในครอบครัว
เพิ่งเคยได้ยิน แบไต๋ ก็วันนี้ล่ะ ก่อนหน้านี้ไม่รู้จัก
สมัยนี้แม่งเยอะจริงๆบริษัทเนี่ย งานดีก็จะเอา งานนอบน้อมก็ต้องการ
อันนี้ไม่รู้ว่าของทุกคนรึเปล่า แต่ถ้ามาทักก็ตอบได้ ตอบแล้วก็ไปทำงานของตัวเองต่อ เพราะบางครั้งไม่รู้จะพูดอะไรต่อก็มี (เพราะพึ่งเข้ามาใหม่) และก็ไม่ใช่คนที่จะต้องเดินไปทักนั่งคุยนู้นนี่นั้นอะไรเเบบนั้นด้วย บางคนอาจจะคิดว่าเรานิสัยไม่ดีด้วยซ้ำ...
หรืออีกอย่างคือ อยากทักนะเเต่ไม่รู้จะเริ่มคุย หรือเริ่มต้นทักยังไงดี มันรู้สึกเกรง สุดๆ
จากประสบการณ์ที่ทำงานของเราเคยส่งนักศึกษาฝึกงานกลับมหาวิทยาลัยแล้วนะคะ บางคนมันยากจริงๆ เรียกว่ามาเพื่อสร้างปัญหาให้องค์กร ไม่ใช่มาฝึกงาน ไม่ยอมปรับตัว ให้ทำอะไรก็บอกไม่ใช่หน้าที่ เช่น แขกมาติดต่องาน เราชงกาแฟให้แล้วบอกให้ยกไปเสิร์ฟ ไม่ยอมไป แล้วยังบอกหน้านิ่งๆ ว่าหนูไม่ได้มาฝึกงานแม่บ้านค่ะ อื้อหือออออ มั่นมากจ้า ไม่มีน้ำใจ ไม่เป็นมิตรด้วย เวลาน้องมา คนอื่นก็จะหาเรื่องออกจากห้องไปหมดเลย ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ มันอึดอัด สุดท้ายเจ้านายเลยส่งกลับ เราไม่รู้ว่าน้องคนที่อยู่ในข่าว เป็นแบบน้องที่มาฝึกกับเราหรือเปล่า แต่ถ้าไม่เกินทนจริงไม่มีใครเขาอยากบ่นหรืออยากส่งกลับหรอกนะคะ ทุกวันนี้จะรับเด็กฝึกงาน ถามก่อนเลย ถ้าให้ชงกาแฟ เสิร์ฟน้ำ จะถือมั้ยคะ ถ้าถือ ไม่รับค่ะ เข็ด 😂😂
Nak
อ่าวถ้าถือ ไม่รับหรอครับ งั้นผมวาง
เรื่องงานออกมาดีก็ควรชื่นชม แต่ปฎิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานก็สำคัญจบมาทำงานจริงมันจะได้ไม่อึดอัด
โลกของคนแต่ละคนที่เจอมาไม่เหมือนกัน ให้เวลาเด็กหน่อยครับ จู่ๆจะสอนเขาทันที มันจะทำให้เขาอึดอัด และเกลียดการเข้าสังคมได้ มันส่งผลถึงอนาคตเขามากนะ ถ้าไปฝืนเขา เมื่อถึงเวลาที่เขาพร้อม เขารับรู้ปัญหาในชีวิต เขาจะแก้ไขมันเอง เพราะแต่ละคนเจอประสบการณ์ชีวิตในสมัยเด็กไม่เหมือนกัน
มาแล้วว
ทำงานกับคนอื่นมันก็ควรมีปฎิสัมพันธ์กับคนรอบข้างบ้าง เราทำงานกันเป็นทีมไม่ใช่ทำงานแบบฉายเดี่ยว การพูดคุยปรึกษาปัญหาต่างๆภายในองค์กรอ่ะเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่เพียงภายใน ไม่ใช่อะไรๆก็มาโพสแขวนลงโซเชี่ยล มีอะไรก็เคลียกันตรงๆเลยจะดีกว่า จะได้เคลียใจและเข้าใจกันมากขึ้น ผู้น้อยก็ควรมีสัมคารวะ ผู้ใหญ่ก็ควรเป็นแบบอย่างที่ดีและไม่แข็งกร้าวมากเกินไปกับผู้น้อย
บางดราม่าไม่ขึ้นฟีดเลยทั้งที่ติดตามเพจดราม่าดังไว้
ไม่ชอบก็ไม่ต้องให้ทำงานร่วมกันไล่ออกไปก็จบ แต่มาโพสต์แบบนี้น้องที่เป็นคนเงียบๆแล้วไม่อยากเป็นจุดเด่นจะเป็นคนเข้าสังคมยากเข้าไปอีก
ผมเห็นด้วยแต่ส่วนตัวในฐานะที่เราอายุน้อยกว่าควรให้เกียรติผู้ใหญ่หรือคนอายุสูงกว่าหน่อยบางคนอาจจะไม่ถือไม่ว่า ถึงเราเปนคนที่ไม่ค่อยพูดคุยกับใครหรือเข้าสังคมไม่เก่ง แต่อย่างน้อยยกมือไหว้พี่กับผู้ใหญ่แค่นี้เขาก็ไม่ว่าอะไรเเล้วคับ
ผมคนหนึ่งครับที่เข้าสังคมไม่ค่อยได้ เพราะอยู่คนเดียวมาไม่ค่อยเข้าหาเพื่อนเท่าไร
คุณหนุ่ยหวังดีหรือไม่ก็ไม่ทราบได้ แต่วิธีการโพสแบบนี้ไม่ใช่วิธีที่ถูกแน่นอน และยิ่งการโพสขอโทษแต่ใช้การโทษ "ความแตกต่างของเจนทำให้เกิดความเข้าใจผิด" แทนที่จะโทษตัวเองด้วยในฐานะหัวหน้าคนที่ไม่เข้าใจและไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้จนต้องโยนปัญหาทิ้งแล้วมาโพสระบายและเพื่อยืนยันความรู้สึกถูกต้องในการตัดสินใจของตัวเอง
สำหรับตัวผม ไม่ได้เชื่อถือคำพูดหรือเนื้อหาในรายการคุณหนุ่ยตั้งแต่เขาแนะนำโปรแกรม Baidu PC Faster เมื่อ 10 กว่าปีก่อนแล้วครับ
คนทำงานดีแต่ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานเลย และออกไปทางเมินเฉยแม้คนอื่นจะเข้าหาอย่างดีเป็นและเป็นแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลงมาเป็นระยะเวลานึง ทางนี้จะไม่เอาเลยเพราะคนพวกนี้แม้จะดีตอนนี้ แต่ในอนาคตถ้าพวกนี้มันพลาดมันจะแก้ไขอะไรได้ยากมากๆเลย
ทำงานดีแต่มนุษย์สัมพันแย่มันก็อยู่ร่วมกันในองค์กรลำบากสุดท้ายก็เป็นแกะดำในองค์กรต่อไปก็จะทำงานร่วมกันลำบากยิ่งทำงานเป็นทีมยิ่งฝืนยิ่งแย่
บางทีไม่ใช่ว่าต้องไปคุยทักทายขนาดนั้น ถึงสายตาสั้นเข้าตึกไปยกมือไหว้ไว้ก่อนใครก็ช่างมันก็ทำให้บรรยากาศดีขึ้นแล้ว นี่เวลาเจอญาติจำลำดับศักดิ์อะไรไม่ได้เลย ยกมือไหว้อย่างเดียวแล้วเดินไปเลยจบ แค่นี้แหละ การไหว้มันดีอย่างนี้เอง ถ้าเราเคารพเราะก็ไหว้สวยบรรจง ไม่ซีเรียสก็ยกไหว้แบบรวดเร็วแต่ต้องท่าสวยนะ ส่วนตัวเรานะถ้าฝีมือเท่ากันคนนี้ทักเราทุกวัน คนนี้ไม่ทักเราก็เลือกคนทักเราก่อน มันเป็นคอนเนคชั่นอย่างนึงน่ะ เราเข้าใจว่าที่คุณหนุ่มโพสไม่ใช่ว่าจะประจานหรือแขวน แต่เค้าคงเห็นเด็กรุ่นใหม่เป็นแบบนี้เยอะอยากเตือนด้วยความหวังดีแหละ ถ้าเป็นคุณๆจะสื่อสารออกมาแบบไหน บอกตามตรงว่ามุมมองความคิดของแต่ละเจนนี่มันแตกต่างกันจริงๆ แต่ก็พยายามจะเข้าใจอยู่นะ
เราก็ไม่มั่นใจว่าใครถ้าไม่ใส่แว่น🤣 ต้องรอเขามาใกล้ๆค่อยทักค่ะ สายตาสั้นแค่100กว่าๆ