ძალები გამომაცალა დრომ

[@24000hours]

როცა ხვდები, რომ ფუჭია ყველა შენი მიღწევა,
დეპრესია ძლიერდება მაგრამ არ შეიმჩნევა,
ყველა მოედ-მიედება, ასე არ შეიძლება,
ხოდა რაც არ შეიძლება, ის არ შეიძლება.
ახლა მჯერა აქ აღარაფერი არ შეიცვლება,
და სამარადისოდ ნაცრისფრი სივრცე იქნება,
აქ მე რა შევცვალო, თუ განგებამ ასე ინება,
იქნებ გავეცალო, არ მაწყენდა გასეირნება...
მე გამომაცალა ძალები დრომ,
ძალები დრომ,
- კარი გამიღეთ ჩქარა!
ასე გამოდის თავ შეკავებით,
რომ მთელმა ამ დრომ,
ფუჭად ჩაიარა... (X2)
განა თავი დავზოგე, ან განა დავაკელი ცდები?...
ვიყავი მარტო მე, ყველაზე წმინდას გეფიცები...
კარგად დავიმახსოვრე, თქვენი გამოხედვა და ხმები,
და თუ რატომ დაგტოვე, ამას ნუღარ შემეკითხები...
სადმე გავფრინდებოდი ღმერთს, რომ ეჩუქებინა ფრთები,
არც კი დავფიქრდებოდი სად მექნებოდა ბინა ხვდები?
თუ დავიჯერებდი, აღარაფერს არ ვინატრებდი,
არ გავიხსენებდი, მძიმე სხეულს როგორ მივათრევდი...
ახლა შენ ისმენ სიმართლეს, ჩემს სტრიქონებს შორის,
თუ გაგიმართლებს შენი გონება თავად იპოვნის,
მე იმედი მაქვს არ დაგჭირდება წამალი ცოფის,
თორემ მერე პოვნა გაჭირდება მარადისობის.
მერე არ არის შანსი, ხომ იცი ცუდად იხდიან,
არსად არ გინახავს მსგავსი, აქ სულებს ხურდაში ცვლიან,
და მთელი ეს ფარსი, ღორები ერთმანეთს სვრიან,
უბრალო სასაცილოა, ესენი რამეს იტყვიან...
მე გამომაცალა ძალები დრომ,
ძალები დრომ,
კარი გამიღეთ ჩქარა!