Hayatımın uzak olmayan bir dönemini vejetaryen beslenerek geçirmiştim (böyle söylüyorum ki ardımda kalmış hisetmeyeyim). Öyle güzel bir alışkanlıktı ki unutamadığım bir yıldı. Hayvanlara hürmet, kendime şefkat, daha zararsız, daha az tüketen, daha az kirleten, dinç ve ferah hissetmek... Öyle ki sanki ahlakım güzelleşmişti. Ne oldu da sürdüremedim? Bu dönemde farkına vardığım şeyler beni daha insan hissettirmişti. Modern insana, "Homo Sapiens Sapiens" dendiğini bu dönemde öğrenmiştim. Bu ifadeninse, "düşündüğü üzerine düşünebilen beşer" demek olduğunu da. Esasen insan olmakla beşer olmanın farklarına dair bir kapı aralamıştı bana o dönem. Bir canlının yaşamını sonlandırmak fikri gerçekten acı veriyor. Beslenecek o kadar şey varken et dışında bir şeyler yemenin bu kadar zor olması acı veriyor. Zor olan şey özveri gösterememek değil dayanışmayı bilmemek. Bir değişiklik yapmak için o kadar özveri göstermek gerekiyor ki, insan hissetmenin bir başka unsuru olan sosyalleşmenin sınırlarına dayanıyorsunuz. Öğle yemeklerinde iş arkadaşlarıma direnmek benim için oldukça kolaydı çoğu zaman sosyalleşmeyi seçip atıştırdığım da çok oldu. Eşimle beraber başladığım bir süreçti vejetaryen olmak, ne zaman ki kendisi et yemeye başladı ben sürdürememeye başladım. En güçlü "dayanağımmış" meğer. Çünkü günün enerjik vakitleri böyle şeylere direnmek kolay ama akşam evime geldiğimde bir gayret başka bir hazırlık yapmaya enerjim kalmadığında gardım düşmeye başlamıştı. O dönem fark ettim ki, bir değişikliğin kalıcı olmasında irade ortaya koymak ve özveri göstermek dışındaki en önemli etkenlerden biri dayanışmayı bilmek. Aldığım bir koçluk seansında belirmişti bu terim kafamda. Sonradan araştırdım ki "Charity vs. Solidarity" savaşı esasen köklü bir savaşmış. Vakıflar, bağışlar, hibeler, fonlar... üzerinden küreselleşmiş dünya. "Charity" egemen olmuş. "Solidarity" ise neredeyse solmuş. Veri Bilimciyim, kod yazıyorum. Yazılım alanında orman kanunlarının boy gösterdiğini zannederdim, teknolojide ileri gidenin bir çeşit özgürlüğe eriştiğini zannederdim. Meğer yazılım alanı dahi "Charity" üzerinden sömürülmekte, kimse dayanışmayı bilmemekteymiş. Linux Vakfı altında milyarlarca dolar fonlanan araçlar, github'da topluluğa çözdürülen bug'lar. Çok paranın açtığı alanlar esasen geniş zindanlar. Niçin bu çalışmalar egemen olmuş diye de sorguladım. Çünkü faydalı ve üretken kılıyor sizi de ondan. Daha derinde insan olmaya çalışmanın bir yolu da ondan. Ama kesinlikle insanca sürdürmenin yolu değil, değişebilmenin yolu değil. Değişebilmek tekrar tekrar denemeyi, farklı yöntemlerle ilerlemeyi gerektiriyor. Et yemeye başlayınca sosyalleştiğiniz her alanda sizi güçsüz kılarcasına sesler belirmeye başlıyor. "Zaten mantıksızdı da", "dünyayı sen mi değiştireceksin de", "o hayvan zaten ölmüş de" vs. vs. O yüzden sürdürmek için dayanmak, dayanışmak gerekiyor. Dayanışmayı unutmuş bir dönemdeyiz. Sadece finansal açıdan küreselleşmiş bir dünyadayız. Beslenmenin birçok yolu olduğu halde hayvanların canına kastedercesine yaşamak gerçekten belirli şeyleri düşünmemeyi gerektiriyor. Bu da bizi beşer kılıyor. O dönemi hayatımda var ettiğim için çok mutluyum. İdrak ettiklerimle geri kavuşacağım günleri iple çekiyorum. Bunları yazma sebebim bir öfke bir sitem veya bir başka ikincil duygu değil. Tam tersine benim de kendi adıma heyecanlanmam. Bu hikayenin tadını çıkarmanı dilerim. Vegan değildim, bir canlıya faydalı oldabildiğim sürece ondan zararsızca faydalanmayı kabullenebiliyorum. Belki daha ince duygular daha keskin düşünceler belirirse içimde vegan da olurum ama birçok açıdan benzer hislere yol açabilir diye paylaşmak istedim. Bir şiir de ekleyeyim :) İnsan, insan derler idi İnsan nedir şimdi bildim Can can deyu söylerlerdi Ben can nedir şimdi bildim .... MUHYİDDİN ABDAL
Yazdığımı okurken yoruldum. Keşke bu yorumlara muhatap girsek de okunduktan sonra kendini imha etse. Bu kadar uzun yazı burda kalsın istemiyor insan her zaman da. Hey youtube ! Yap şunu.
Yorumunuz için teşekkür ederim çok güzel açıklamışsınız. bu endüstri ile ilgili benim soru işaretlerim kafamı kurcalamakta fakat yüzde yüz vegan olmak sanırım uzun vadede zorlar gibi. Ama ben de 1 aylık süreçte çok eğlendim kendimi çok daha dinç hissettim❤️ beslenmenin günümüzün ve hatta olduğumuz kişinin üzerinde etkisi çok büyük. Bazen bunu unutuyoruz sanırım.
“Karma Repair Kit Items 1-4. 1.Get enough food to eat, and eat it. 2.Find a place to sleep where it is quiet, and sleep there. 3.Reduce intellectual and emotional noise until you arrive at the silence of yourself, and listen to it. 4.” ― Richard Brautigan senin durumunda 4. madde 'write your book while listening the silence of yourself' olur sanırım, güzel günler.
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin, hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için yaşamak yanı ağır bastığından.
günlük bir zaman makinasıdır :) insanlar müzik içinde diyor ama günlük daha güçlü...
Yine mükemmel bir video❤
daha dün gece benim de aldığım bir karar bu ve sabahında bu video ile karşılaştım 😂
Hayatımın uzak olmayan bir dönemini vejetaryen beslenerek geçirmiştim (böyle söylüyorum ki ardımda kalmış hisetmeyeyim). Öyle güzel bir alışkanlıktı ki unutamadığım bir yıldı. Hayvanlara hürmet, kendime şefkat, daha zararsız, daha az tüketen, daha az kirleten, dinç ve ferah hissetmek... Öyle ki sanki ahlakım güzelleşmişti. Ne oldu da sürdüremedim? Bu dönemde farkına vardığım şeyler beni daha insan hissettirmişti. Modern insana, "Homo Sapiens Sapiens" dendiğini bu dönemde öğrenmiştim. Bu ifadeninse, "düşündüğü üzerine düşünebilen beşer" demek olduğunu da. Esasen insan olmakla beşer olmanın farklarına dair bir kapı aralamıştı bana o dönem. Bir canlının yaşamını sonlandırmak fikri gerçekten acı veriyor. Beslenecek o kadar şey varken et dışında bir şeyler yemenin bu kadar zor olması acı veriyor. Zor olan şey özveri gösterememek değil dayanışmayı bilmemek. Bir değişiklik yapmak için o kadar özveri göstermek gerekiyor ki, insan hissetmenin bir başka unsuru olan sosyalleşmenin sınırlarına dayanıyorsunuz. Öğle yemeklerinde iş arkadaşlarıma direnmek benim için oldukça kolaydı çoğu zaman sosyalleşmeyi seçip atıştırdığım da çok oldu. Eşimle beraber başladığım bir süreçti vejetaryen olmak, ne zaman ki kendisi et yemeye başladı ben sürdürememeye başladım. En güçlü "dayanağımmış" meğer. Çünkü günün enerjik vakitleri böyle şeylere direnmek kolay ama akşam evime geldiğimde bir gayret başka bir hazırlık yapmaya enerjim kalmadığında gardım düşmeye başlamıştı. O dönem fark ettim ki, bir değişikliğin kalıcı olmasında irade ortaya koymak ve özveri göstermek dışındaki en önemli etkenlerden biri dayanışmayı bilmek. Aldığım bir koçluk seansında belirmişti bu terim kafamda. Sonradan araştırdım ki "Charity vs. Solidarity" savaşı esasen köklü bir savaşmış. Vakıflar, bağışlar, hibeler, fonlar... üzerinden küreselleşmiş dünya. "Charity" egemen olmuş. "Solidarity" ise neredeyse solmuş. Veri Bilimciyim, kod yazıyorum. Yazılım alanında orman kanunlarının boy gösterdiğini zannederdim, teknolojide ileri gidenin bir çeşit özgürlüğe eriştiğini zannederdim. Meğer yazılım alanı dahi "Charity" üzerinden sömürülmekte, kimse dayanışmayı bilmemekteymiş. Linux Vakfı altında milyarlarca dolar fonlanan araçlar, github'da topluluğa çözdürülen bug'lar. Çok paranın açtığı alanlar esasen geniş zindanlar. Niçin bu çalışmalar egemen olmuş diye de sorguladım. Çünkü faydalı ve üretken kılıyor sizi de ondan. Daha derinde insan olmaya çalışmanın bir yolu da ondan. Ama kesinlikle insanca sürdürmenin yolu değil, değişebilmenin yolu değil. Değişebilmek tekrar tekrar denemeyi, farklı yöntemlerle ilerlemeyi gerektiriyor. Et yemeye başlayınca sosyalleştiğiniz her alanda sizi güçsüz kılarcasına sesler belirmeye başlıyor. "Zaten mantıksızdı da", "dünyayı sen mi değiştireceksin de", "o hayvan zaten ölmüş de" vs. vs. O yüzden sürdürmek için dayanmak, dayanışmak gerekiyor. Dayanışmayı unutmuş bir dönemdeyiz. Sadece finansal açıdan küreselleşmiş bir dünyadayız. Beslenmenin birçok yolu olduğu halde hayvanların canına kastedercesine yaşamak gerçekten belirli şeyleri düşünmemeyi gerektiriyor. Bu da bizi beşer kılıyor. O dönemi hayatımda var ettiğim için çok mutluyum. İdrak ettiklerimle geri kavuşacağım günleri iple çekiyorum.
Bunları yazma sebebim bir öfke bir sitem veya bir başka ikincil duygu değil. Tam tersine benim de kendi adıma heyecanlanmam. Bu hikayenin tadını çıkarmanı dilerim. Vegan değildim, bir canlıya faydalı oldabildiğim sürece ondan zararsızca faydalanmayı kabullenebiliyorum. Belki daha ince duygular daha keskin düşünceler belirirse içimde vegan da olurum ama birçok açıdan benzer hislere yol açabilir diye paylaşmak istedim. Bir şiir de ekleyeyim :)
İnsan, insan derler idi
İnsan nedir şimdi bildim
Can can deyu söylerlerdi
Ben can nedir şimdi bildim
....
MUHYİDDİN ABDAL
Yazdığımı okurken yoruldum. Keşke bu yorumlara muhatap girsek de okunduktan sonra kendini imha etse. Bu kadar uzun yazı burda kalsın istemiyor insan her zaman da. Hey youtube ! Yap şunu.
Yorumunuz için teşekkür ederim çok güzel açıklamışsınız. bu endüstri ile ilgili benim soru işaretlerim kafamı kurcalamakta fakat yüzde yüz vegan olmak sanırım uzun vadede zorlar gibi. Ama ben de 1 aylık süreçte çok eğlendim kendimi çok daha dinç hissettim❤️ beslenmenin günümüzün ve hatta olduğumuz kişinin üzerinde etkisi çok büyük. Bazen bunu unutuyoruz sanırım.
Keşke ben de hayatımın beslenme düzenimi değiştirerek hayatımı tükettiğim, keyif almaya çalıştığım dönemine geçsem
İlk adımı atsan gerisi gelecek eminim 🌸
“Karma Repair Kit Items 1-4.
1.Get enough food to eat,
and eat it.
2.Find a place to sleep where it is quiet,
and sleep there.
3.Reduce intellectual and emotional noise
until you arrive at the silence of yourself,
and listen to it.
4.”
― Richard Brautigan
senin durumunda 4. madde 'write your book while listening the silence of yourself' olur sanırım, güzel günler.
Çok sevdim bunu 🌸😊
her insan bir hedef koyar benim hedefim de 100bin abone olana kadar her video da yazmak olsun 😂
1 ay vegan olma challenge accepted 🥳😍
Yaşasınnnn
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için
yaşamak yanı ağır bastığından.
Yaşamak şakaya gelmez , büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın…