Ulu Çınarları Anıyoruz - SEZAİ YÜCE Savaştepe Köy Enstitüsü 1951 mezunu Anma Programı

SEZAİ YÜCE
Çanakkale /Lapseki, Kangırlı köyünde çiftçi Hanife-Hüseyin Yüce çiftinin 4. çocuğu olarak 1 Temmuz 1932 yılında doğar.
Ağabeyi İhsan Yüce ilk üç sınıfı Kangırlı köyünde okumuştur. 4-5. Sınıfı Umurbey’de okur. Okul bitince sığır çobanlığı yapar, her köy çocuğu gibi. Yaşam İhsan’a Kepirtepe Köy Enstitüsü’nün yolunu açar.
İhsan ağabeyinin Köy Enstitüsü’ne gittiği yıl 1940’ta Sezai Yüce’de ilkokula başlar. İhsan Yüce 1943-1944 öğretim yılında bitirir. Doğduğu köye tayin olur. Kardeş Sezai 5. Sınıfa geçmiştir. 5. Sınıfta ağabeyi öğretmeni olur.
Sezai öğretmenimiz
“Bir gün sokakta oynarken Umurbey karakolundan görevli kumandan askerlerle köye gelir. Kumandan bana yakındı, yanıma geldi. Büyüyünce ne olacaksın dedi. Öğretmen olacağım dedim. Okulda şarkı öğrendin mi dedi. Çok şarkı öğrendik, bir tanesini söyleyeyim” dedim, diye anlatır bizlere bıraktığı anılarında.
Şarkıyı söylemeye başlar. “Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa"
Köy Enstitülü ağabeyin sahip çıkması, yönlendirmesiyle Savaştepe Köy Enstitüsü’ne yazılır.
3-4 arkadaş Çanakkale’den “Saadet Vapuruyla İzmir’e oradan kara trenle Savaştepe’ye ulaşırlar. 1/B sınıfına kayıtları yapılır.
O da ağabeyi gibi Köy Enstitüleri’nin güvenilir kollarındadır. Tonguç babanın çocuklarından biri olmuştur.
Kendi el yazısıyla bize verdiği anılarından okuyalım.
“Okul müdürümüz Sıtkı Akkay öğrencilere çok iyi davranıyordu. Bayan öğretmenler bir anne gibi, erkek öğretmenler bir baba gibi davranıyorlardı. Okulda her öğrenci bir müzik aletini öğrenmek mecburiyeti vardı. Ben mandolin çalmayı öğrendim. İlk öğrendiğim şarkı Menekşe Buldum Derede.”
Bir gün okula İsmail Hakkı Tonguç imzasıyla genelge gelir. Öğretmenimiz şöyle anlatıyor anılarında.
“21 Köy Enstitüsünde okulda hiçbir öğrenciye dayak atılmayacağına dair bir genelge üç gün üst üste tüm öğretmen ve öğrencilerin huzurunda bütün enstitülerde okutuldu. Biz okullarda “kocaman bir aileyiz” denildi.”
Köy Enstitülerinde sosyal faaliyetler önemliydi. Sezai Yüce’nin anılarından:
“Sabah kahvaltıdan önce spor sahasında bütün öğrenciler toplanır, halka olur. Usta öğrenciler orta yerde oyunları gösterir. Müzik aletlerini çalan öğrenciler onlara eşlik eder. Oyunlar; Savaştepe zeybeği, Ah gidiyorum Çorum’a, Karadeniz üstünde horona bak horona, Muğla zeybeği vb oyunlardan sonra kahvaltıya gidilir.”
1945 yılında girdiği Savaştepe Köy Enstitüsünden 1950 yılında 812 diploma no ile mezun olur.
İlk görev yeri Lapseki Gökköy ilkokuludur. 1953 yılında Gökköy’de Keriman hanımla evlenir. Birsen ve Rıdvan’la yuvası şenlenir. 1957 yılında vatani görevini yapmak için Ankara’ya yedek subay kursuna alınır. 1958’de yedek subay olarak Amasya’dadır. Ailesini de yanına alır, onlara ev tutar. Oradan da Samsun’a gönderilir. Ailesini de Samsun’a alır. Askerlik görevini Samsun’da tamamlar. Askerlik dönüşü Adatepe Yukarı Köy’e tayin olur. Kızı Gürsel aileye katılır. Köy Enstitülü öğretmenlerin hanımları da köy kadınları için yaşamlarıyla örnektirler.
Yukarı Adatepe Köyünde heyelan tehlikesi vardır. Sezai öğretmen köyün aşağı bölgeye taşınması için çaba harcar. Başarır. Köy Aşağı Adatepe’ye taşınır. Bunun bir ödülü mü yoksa cezası mı olmalı? Sezai öğretmenin tayini yine Yukarı Adatepe’ye çıkarılır!
Adatepe Köyünde çalışırken Lapseki İlköğretim Müdürü 23 Nisan Bayramında okulu Lapseki’ye davet eder. Adatepe’ye açık kamyon gönderir. Öğrenci ve öğretmenler kamyonla Lapseki’ye giderler. 23 Nisan programında halk oyunu oynayacaklardır. Öğretmenimiz oyun havalarını mandolinle çalar, öğrencileri oynarlar. Okullarının başarılarını sergilerler.
Sezai öğretmenimizin o güne ait anılarından biri de şudur.
“En son Karadeniz Üstünde Horona Bak Horona, Kaymakam Beyimizi istiyoruz horona diyerek horon oyununu oynarlar. 2. Daveti de Savaştepe Köy Enstitülü Lapseki Halk Eğitim Müdürü Nevzat Başaran’a yaparlar. “Nevzat Başaran öğretmenimizi istiyoruz horona” dediklerinde Nevzat öğretmen de Enstitü yıllarına yolculuk yapar. Kaymakam ve öğretmen arkadaşlarının tebriki öğretmenimizi ve öğrencileri mutlu eder. Kaymakam bey bir konuşma yaptı. Bizi alkışlarla uğurladırlar. Bizim öğrencilere bayrak ve çiçek dağıttılar” diye anlatır o günün coşkusunu.
1960 sonrası Aşağı Adatepe’de iki yıl muhtarlık yapar. 1967'de Gürece Köyü'ne tayini çıkar. Alpaslan aileye burada katılır.
1968 yılında Çanakkale merkeze gelir. Barbaros Hayrettin Paşa, 18 Mart, Arıburnu, Gazi İlkokullarında görev yapar. Köylerde ve Çanakkale’de 31 yıl çalışır. 1982 yılında Gazi İlkokulundan emekli olur.
Köy Enstitüleri eğitiminin ışığında Çanakkale’de küçük izci grubunu kurar. İl İzci Kurulu Başkanlığı yapar.
Halk oyunları, koro çalışmaları, çevreye duyarlılığı, YKKED üyesi olarak toplumsal konulara, sorunlara gönüllü çalışmalarıyla katılır.
Öğrencilerinin, dostlarının, ailesinin anılarında iz bırakarak sonsuzluğa ulaşır 2 Haziran 2022’de.
Saygı ve özlemle….