Δεν έχω ούτε εμένα όταν τελειώνει η μέρα δεν έχω ούτε εμένα Σκάω με ένα τσουβάλι φρικες και απωθημένα Στη κωλοτσεπη χαρτιά με 2 κουπλέ γραμμένα να σώσουν ότι έχει απομείνει πριν φτάσει τέρμα δεν είχα ανάσες και εσυ ηθελες να σε αγαπήσω Συγχωρα με αν όντως σε έχω κρατήσει πίσω είναι τέχνη να αγαπάς και παίρνω το ρίσκο τι είναι αγάπη με ρωτάς άκουσε τον στίχο εγώ είμαι εδώ κλαίω σαν μωρό που όλο πεινάει Πως πάει το Τρακ ρωτάς και εγώ απαντάω γαμαει Πνευμόνι 36αρι και πυροβολάει ακούει μπασα μπότες χατς και πάνω πατάει Τι είναι η γαλήνη σε ένα κόσμο καθόλου γαλήνιο ο θανατος και ο χαμός πάντα σκάει αιφνίδιος εγω ειμαι δεν έχω ιδέα και σκάω ανιδεος Μα το πιέζω και όλο βγαίνει και περνάει ο καιρός τα χρόνια περνάνε σαν σταλες Μελανιάσαμε τη μούρη μου σαν να πεσα απτις σκάλες μετράω και κοντεύω τις 40 εβδομάδες Που μιλάω για την ίδια σκέψη που μιλάει για πλάνες Στη γειτονιά μου, Χαμένος περπατω στη γειτονιά μου ανάσταση το λένε μα όλο πέφτει η γενιά μου που είναι τα κλειδιά μου να κλειστώ μεστη φωλια μου εκεί που ανθίζει η ομορφιά και η παιδικότητα μου Ρεφ Και το μαυρίζουν το θολώνουν το ισοπεδώνουν κάθε μέρα Τώρα που εγώ από αυτό παίρνω αέρα Μέσα απτη καρδιά του χτίσαμε μια παρέα Απο ανθρώπους που δεν είναι καλά και από παιδιά λαθραία Ανασαίνω όσο ειμαι μια στο ταβάνι μια στο πάτωμα Στο σκάλωμα του νου μου όλο μιλάω λέω ανάθεμα κοιτα που τα πλάνα μας μαλακα ήρθαν αναποδα φτύνω ραπς στα πάρκα σε αδέσποτα τετράποδα Και τα μπασα λεω πως μας βαράνε πάλι Πες μου τι έχεις βάλει πάλι σήμερα με’ στο μπουκάλι Σκέφτομαι πρωτού το γράψω το γράφω στη ζάλη μου λένε μπραβο Άρη Μαλακες όμως πονάει Εγώ δεν ειμαι εδώ για αυτό Εγώ δεν ειμαι εδώ για αυτό Δεν ειμαι εδώ για το ρευστό Ήρθα για να επιβιώσω Σε έναν πλανήτη που επικρατεί ο φόβος όσους φοβούνται αυτό τον πλανήτη ήρθα να τους σπρώξω Να τους σπρώξω σε ένα μονοπάτι στο σκοτάδι έχω φίλο που ποναει και το ανάβει αυτά μας φτάσανε εδώ και έτσι μας έχουν κάνει Μα θα βγούμε απτό πηγάδι με καρδιά-δρεπάνι Να τους σπρώξω σε ένα μονοπάτι στο σκοτάδι έχω φίλο που ποναει και το ανάβει αυτά μας φτάσανε εδώ και έτσι μας έχουν κάνει Μα θα βγούμε απτό πηγάδι με καρδιά-δρεπάνι Στη γειτονιά μου, Χαμένος περπατω στη γειτονιά μου ανάσταση το λένε μα όλο πέφτει η γενιά μου που είναι τα κλειδιά μου να κλειστώ μεστη φωλια μου εκεί που ανθίζει η ομορφιά και η παιδικότητα μου
Cleeeaaaaaan
🔥🔥
🔥🔥🔥
Άιντα brudder
Δεν έχω ούτε εμένα όταν τελειώνει η μέρα δεν έχω ούτε εμένα
Σκάω με ένα τσουβάλι φρικες και απωθημένα
Στη κωλοτσεπη χαρτιά με 2 κουπλέ γραμμένα
να σώσουν ότι έχει απομείνει πριν φτάσει τέρμα
δεν είχα ανάσες και εσυ ηθελες να σε αγαπήσω
Συγχωρα με αν όντως σε έχω κρατήσει πίσω
είναι τέχνη να αγαπάς και παίρνω το ρίσκο
τι είναι αγάπη με ρωτάς άκουσε τον στίχο
εγώ είμαι εδώ κλαίω σαν μωρό που όλο πεινάει
Πως πάει το Τρακ ρωτάς και εγώ απαντάω γαμαει
Πνευμόνι 36αρι και πυροβολάει
ακούει μπασα μπότες χατς και πάνω πατάει
Τι είναι η γαλήνη σε ένα κόσμο καθόλου γαλήνιο
ο θανατος και ο χαμός πάντα σκάει αιφνίδιος
εγω ειμαι δεν έχω ιδέα και σκάω ανιδεος
Μα το πιέζω και όλο βγαίνει και περνάει ο καιρός
τα χρόνια περνάνε σαν σταλες
Μελανιάσαμε τη μούρη μου σαν να πεσα απτις σκάλες
μετράω και κοντεύω τις 40 εβδομάδες
Που μιλάω για την ίδια σκέψη που μιλάει για πλάνες
Στη γειτονιά μου,
Χαμένος περπατω στη γειτονιά μου
ανάσταση το λένε μα όλο πέφτει η γενιά μου
που είναι τα κλειδιά μου να κλειστώ μεστη φωλια μου
εκεί που ανθίζει η ομορφιά και η παιδικότητα μου
Ρεφ
Και το μαυρίζουν το θολώνουν το ισοπεδώνουν κάθε μέρα
Τώρα που εγώ από αυτό παίρνω αέρα
Μέσα απτη καρδιά του χτίσαμε μια παρέα
Απο ανθρώπους που δεν είναι καλά και από παιδιά λαθραία
Ανασαίνω όσο ειμαι μια στο ταβάνι μια στο πάτωμα
Στο σκάλωμα του νου μου όλο μιλάω λέω ανάθεμα
κοιτα που τα πλάνα μας μαλακα ήρθαν αναποδα
φτύνω ραπς στα πάρκα σε αδέσποτα τετράποδα
Και τα μπασα λεω πως μας βαράνε πάλι
Πες μου τι έχεις βάλει πάλι σήμερα με’ στο μπουκάλι
Σκέφτομαι πρωτού το γράψω το γράφω στη ζάλη
μου λένε μπραβο Άρη
Μαλακες όμως πονάει
Εγώ δεν ειμαι εδώ για αυτό
Εγώ δεν ειμαι εδώ για αυτό
Δεν ειμαι εδώ για το ρευστό
Ήρθα για να επιβιώσω
Σε έναν πλανήτη που επικρατεί ο φόβος όσους
φοβούνται αυτό τον πλανήτη ήρθα να τους σπρώξω
Να τους σπρώξω σε ένα μονοπάτι στο σκοτάδι
έχω φίλο που ποναει και το ανάβει
αυτά μας φτάσανε εδώ και έτσι μας έχουν κάνει
Μα θα βγούμε απτό πηγάδι με καρδιά-δρεπάνι
Να τους σπρώξω σε ένα μονοπάτι στο σκοτάδι
έχω φίλο που ποναει και το ανάβει
αυτά μας φτάσανε εδώ και έτσι μας έχουν κάνει
Μα θα βγούμε απτό πηγάδι με καρδιά-δρεπάνι
Στη γειτονιά μου,
Χαμένος περπατω στη γειτονιά μου
ανάσταση το λένε μα όλο πέφτει η γενιά μου
που είναι τα κλειδιά μου να κλειστώ μεστη φωλια μου
εκεί που ανθίζει η ομορφιά και η παιδικότητα μου