چقد اروم شدم دیدم هم سنای منم مث من ازین شاخه به اون شاخه پریدن حس عقب بودن دارن هی اورتینکینگ میکنن نمیدونن از زندگی چی میخوان حس میکنن بقیه درکشون نمیکنن مشکلات مالی و اینا رنجشون هی به اینده ده سال اینده فکر میکنیم و میگمیم فاعک عقبم و این حسا رو به ادم میده ،ببین دختر هممون همینیم مرسی که گفتی اروم تر شدیم
منم ۲۵ سالمه و مهم ترین هدف هام هم تحصیلی و هم ... تیک نخورده و این که من باید سربازی هم برم😬 و مسائل عشقی دارم و نمیدونم هیچ کدوم از اینا کی قراره باب میل من پیش بره.دوس دارم مهاجرت کنم ولی قطعا با شرایط الانم نمیتونم.ی مثالی هستش که میگه:نگران نباش آب مسیر خودشو پیدا میکنه.من کاملا درکت میکنم و این که درست میشه مشکلاتمون❤🍀
سلام رومینا جان اول اینکه خیلی خوشحالم که دوباره مثل قبل ویدئو گذاشتی قبلا هم همچین پیامی برات گذاشتم تو ۶ سال از من کوچکترین و من دارم ایران کار میکنم و زبان میخونم که بیام اسپانیا و اونجا زندگی کنم البته دکتری رشته مورد علاقه ام و مربوط به کارم رو گرفتم خواستم بگم تو آرزوی خیلی ها رو داری زندگی میکنی مستقل هستی رشته خوبی تحصیل میکنی توی اروپا زندگی میکنی و تجربه های زیادی هم داری تو نمونه یه دختر خوشبختی فقط اینکه هنوز به وضعیت مالی خوبی نرسیدی که اون هم انشالله اتفاق می افته ❤
من کاملا درکت میکنم حرفایی که زدی دقیقا همه فکرای تو سر منه🥲🫂 منم دوتا مدرک متفاوت دارم که هیچ کدومش دوست ندارم و تازه الان دارم سعی میکنم برم سمت چیزی که با روحیات و سلیقه من جور درمیاد این دفعه خیلی عمیق تر و اساسی تر فکرکردم واسش تقریبا یکسال زمان برد و فکرمیکنم ارزشش داشت . مگه چندبار به این دنیا اومدیم که بدونیم می‌خوایم چیکارکنیم من همیشه بااین جمله به خودم امید میدم 😅 و اینکه تو واقعا کار بزرگ و سختی کردی مهاجرت ،درس خوندن با یه زبان دیگه اونم پزشکی و..... اميدوارم هر تصمیمی که میگیری موفق باشی فرفری خوشگل😘
رومینا جان میفهمم چقدر میتونه این افکار خسته و اذیتت کنه و رو زندگیت اثر کنه ماها هیچ توصیه یا نصیحتی نمیتونیم کنیم به نظرم حتما با یه روانشناس افکارتو در میون بزار و مطمئن باش به جاهای خوبی میرسی❤
عزیزم میدونی مشکل تو چیه؟ اینه که هی داری آینده رو پیش بینی میکنی و هی میخوای آینده ای که کلی اتفاق های متفاوت میتونه توش بیوفته رو باظرفیت ذهن الانت شکل بدی که کاملا اشتباهه تو باید خودتو رها کنی چون نمیتونی همه چیو کنترل کنی ، اگر مسیری که میری اشتباه باشه مطمئن باش جهان هستی خود به خود مسیرتو عوض میکنه زیاد فکر نکن و تو ذهنت زندگی نکن قلبت همه چیزو خوب میدونه فقط بهش اعتماد کن 🌸
@@growmmee چون منطقه امن ذهنت شده پیش بینی و برنامه ریزی برای آینده وبیرون اومدن ازش سخته پس سعی کن بیشتر در لحظه باشیو و ببینی امروز چی میتونه حالتو بهتر کنه حتی فکر فردا رو هم نکن مطمئن باش همش مثل تیکه های پازل میشینه کنار هم
رومینا در ۶ ماه اخیر این تنها محتوایی بود که اعماق وجودم باهاش همزادپنداری کردم با افکارت.اینکه ایا در مسیر درست دارم حرکت میکنم یا نه.ولی یه چیزی که نباید یادمون بره اینه که هممون اولین باره که داریم زندگی میکنیم و کل زندگیمون در حال آزمون و خطاییم. وقیقا افکار منم همینقدر عمیق میشن بعضی اوقات که فکر میکنم به آیندم. دوستت داریم❤
رومینا جون من هنوز وسط ویدیوعم ولی خواستم یه نکته ای رو همین الان برات کامنت کنم.... هیچوقت هیچوقت فکر نکن که باید مثل 'بقیه' از جوونیت لذت ببری چون اسمش لذت بردن نیست و هدر دادن جوونیه اتفاقا جوونی وقت کار و تلاش مضاعفه در نتیجه این تو نیستی که عقبی بلکه اونایی هستن که معنی زندگی رو درست متوجه نشدن❤❤❤❤❤❤
رومینا جان، بدون اینکه ویلاگت رو ببینم میخواستم بگم، که تو خیلی جوانی، و بهت غبطه میخورم و هرکاری که بخوای میتونی انجام بدی البته با درست بودن شرایط بیرونی. همینطور که با این نقطه در زندگیت رسیدی، به بقیه جاهام میرسی. به مسیر گذشتن نگاه کن و درس بگیر. و خودشناسی هم خیلی کمکت میکنه در این راه. موفق باشی.
ببین منم همینطوریممم او اواسط ۲۵ سالگی ام و به تازگی وارد حوزه کاری مدیریت منابع انسانی شدم که واقعا حس میکنم این همونیه که از رشتم دنبالش بودم. الان باتوجه به چیزایی که از خودت و مدل کاری که دوست داری گفتی من فکرمیکنم از کار و رشته مدیریت منابع انسانی خوشت بیاد و پیشنهاد میکنم حتما بهش فکرکنی و میتونی با یک لیسانس ۳تا۴ساله مخصوصا اونجا که پذیرش راحتتر از ایرانه کار تمام وقتت رو شروع کنی❤
من به نظرم اون چیزی که دنبالشی و میلنگه توی زندگیت عشق هست عشق به تدریست عشق به اتاقی که توش هستی عشق به شهری که هستی عشق به مطالعه پزشکی و عشق به هر کاری که داری میکنی و از همه مهتر عشق به خودت و به تمام لحظه های زندگیت ❤
رومینای عزیز من الان دارم ویدیوتو میبینم و خیلی حرفاتو با تمام وجود کاملا درک میکنم و اولین چیزی که میخوام بهت بگم اینه که خودتو به سن و عدد محدود نکن به هر حال هر تصمیمی که تا الان گرفتی خیلیاش تاثیر مثبت داشتن تو زندگیت و یکسریاشم تجربه شدن و به عنوان یکی که هفت سال پزشکیو پشت سر گذاشتم میخوام بهت بگم خیلی زودتر از چیزی که فکر کنی میگذره درسته که خیلی وقتا ممکنه سخت بگذره ولی به هر حال میگذره و آخرش تو میمونی و اون چند سال درسی که خوندی و کارایی که درکنار پزشکی در اون چند سال کردی؛ حتی منم که ایران درس خوندم خیلی وقتا در حد سه چهار بار میتونستم برم خونه اونم در حد یک هفته فقط و بقیش خوابگاه بودم در حال درس خوندن به هر حال چه شاغل باشی و چه نباشی خیلی وقت نمیشه مثه بقیه افراد تفریح داشته باشی ولی سعی کن یه برنامه کوچیک برای کارایی که بهشون علاقه داری و برات سرگرم کننده‌ان برای خودت داشته باشی و در مورد تدریست پیشنهادم اینه کلاسای گروهیم اگه برگزار نمیکنی تو برنامه‌ات بذار در حد پنج شش نفر و ترید کردن هم یاد بگیر اگه بخوام باهات صحبت کنم و مزیتا و معایب پزشکیو بگم احتمالا چندین صفحه حرف میشه ولی به عنوان توصیه به نظرم بهتره پزشکیو ادامه بدی و بعدش اگر دوس داشتی تخصص روانپزشکی بگیری و در صورتی که واقعا نمیتونی سختیای پزشکی تحمل کنی هر چه زودتر برای ادامه مسیر زندگیت تصمیم بگیری و رشته‌ی دیگه‌ای مثل روانشناسی بخونی درهر صورت امیدوارم هر تصمیمی میگیری موفق و شاد باشی تو زندگیت❤️ اگه سوالی داشتی تو اینستاگرام بهم پیام بده خوشحال میشم بتونم کمکت کنم💚
رومینا جان شاید الان این حرف منو باور نکنی با این حجم از استدلالی که داری میگی ولی کل تایم ویدیو داشتی می گفتی پزشکی رو نمی خوای و من به عنوان شنونده متوجه شدم نمی خوای ادامه بدی ولی داری جلوی خودتو میگیری و خودتو گول میزنی، یه پیشنهاد دارم برات به عنوان یه خواهر کوچک ترت یه مدت مرخصی تحصیلی بگیر برو کارای مختلفو امتحان کن تا علاقتو پیدا کنی میدونم سخته ولی الان بفهمی بهتر از اینه که 2سال دیگه یا توی 30 سالگی متوجه بشی امیدوارم خدا مسیرتو روشن کنه دختر خوش قلب و مهربون ❤
من ۲۵سالمه و خیییییلی زیاد حستو میفهمم مخصوصا" اونجا ک گفتی انگار عقب افتادی از ی سری چیزا یا ک مثلا" بعضیا ازدواج کردن اما ما نه ،، خلاصه ک راستش خوشحالم ک تنها نیستم ❤
زندگی مستقل واقعا سخته تاحالا فکر کردی ممکن رو دور بیوفتی و پاس کردن درسات انقدر طول نکشه تو ترمای بعد؟("همزاد پنداری") کردم باهات. من ۲۸ سالمه در آستانه ۲۹ هستم و دقیقا همین فکرا رو دارم معنای زندگی شاید همین باشه با همه مسائلمون هنوز حتی از اون سر دنیا میتونیم روح همو لمس کنیم❤
رومینا جونم 🥰 توو تنها نیستی عزیزم، حتی منه ۴۱ ساله هم گاهی دچار این روحیات میشم. فکر میکنم همه اینطور باشن. دلیل نمیشه چون دیگران مثل تو به زبون نمیارن یعنی همه چیز زندگی اونا پرفکته.
منم دارم این حسا رو من ۱۷ سالمه تجربی ام حس میکنم یه جای کار میلنگه زندگی این نیست که کنکور بدی با بدبختی قبول شی ، با بدبختی بخونی و بعد ۱۴ سال برسی به درامد عالی بعدش ام باید هر روز بری سرکار و بیمار ببینی و محدود شی به یه جا و کار من ازاده ام ، ازاد به دنیا اومدم جامعه و سیستم جالب نیست حرف مردم مهم نیست ، من چطور خوشحالم ، با چی خوشحالم چی خوشحالم میکنه آخرش میمیریم و این جسم رو ترک میکنیم پس تا وقتی که این جسم رو داریم ازش تمام استفاده رو ببریم و قدرش رو بدونیم چون انسان محدود به این دنیا نیست مادرم ۸ ماه پیش فوت شد جسد اش رو دیدم بغلش کردم ، انگار مامانم نبود ، اون فقط یه جسم کم ارزش بود و چیزی که واقعا ارزش داشت اون روح مامانم بود پس روح و شادی روح ما مهم ترینه نه جسم و این دنیا و ذهنیت این مردم نسبت به ما اقا من رو غیر عادی و دیوانه میدونین؟ خوشحالم چون که مثل شما نیستم ، چون ههمون متفاوت از دیگری ایم همه امون عجیب غریبیم 😍
یه ویدئو دیدم دختره میگفت ،بلغارستان خیلی ارزونتره تو اروپا ،و شینگن هم هست ،شاید یه راهکار این باشه که انتقالی بگیری دانشگاه یه کشور دیگه ،یه جتی ارزونتر که انقدر سخت گیری تحصیلی نداشته باشه ،و راخت تر پاست کنن ، یا شاید ترکیه که آسون میگیرن . و البته آمریکا که میتونی با کار پارت تایم یه زندگی بهتر داشته باشی و زندگی به مراتب شاد تر .
عزیزم درکت‌میکنم واقعا حق داری .واقعا طبیعی هست که این فکر ها بیاد سراغت .🫂 مشکلی نیست توهم یک انسانی حق داری این حس و فکر هارو تجربه کنی . همیشه نیاز به راهکار نیست گاهی ادم دوست داره حرفاش شنیده بشه. و درک بشه بعدش اگر واقعا اطلاعی داریم بدون اینکه لطمه بزنیم و یا بدترش کنیم میتونیم راهنمایی کنیم. بدون اینکه مقایسه کنیم. تراپیست بهتر اگر میخوایی پیدا کن . خودشناسیت رو بیشتر کن و یکم به خودت حق بده تو هر زمان هر تصمیمی گرفتی بهترین کاری بوده که میتونستی انجام بدی🫂 بدون خدا خودش بهتر از تو ؛ تورو بلده .پس امیدت بهش باشه همیشه.♡ میدونم از پسش بر میایی ❤️
این اصلا مهم نیس که توی دانشگاه چند سال از بقیه بزرگتری توی دانشگاه ما یه خانمس هست که ۳۹ سالشه و داره درس میخونه هر کی با شرایط خودش زندگی میکنه و هر کی یه شرایطی داره توی زندگی که نمیشه حتی یک ثانیه آدم زندگی خودشو با زندگی بقیه مقایسه کنه. مثل این میمونه که بیای آبی رو با سبز مقایسه کنی که اصلا امکان نداره چون هر کدوم توی جایگاه خودش هست💖 پس زندگیتو با زندگی بقیه مقایسه نکن لطفا. منم به خاطر شرایطی که برام پیش اومد بعد مهاجرت ۳ سال عقب افتادم از دانشگاه ولی بالاخره وارد دانشگاه شدم .
بنظر من چیزای مختلفو امتحان کن مثلا همین تفکرات فلسفی ای که داری یا اینکه فکر میکنی به روانشناسی علاقه داری برو دنبالش برو کاتابای فلسفی و روانشناسی بخون ویدئو ببین راجبش منابع مختلف رو دنبال کن شاید هیچوقت دنبال این نبودی علاقتو پیدا کنی و نفمیدی چیارو دوست داری و خب مثلا روانشناسی دو سال کمتر درس باید بخونی و درساش سبک تره هنوز دیر نشده
دقیقا رومینا من یه مدتیه که دارم برای ازمون وکالت میخونم و بعد اینهمه درس خوندن با اینکه چند روز دیگه امتحانمه به این نتیجه رسیدم که اصلا به هیچ عنوان حتی رشته تحصیلیمم دوست ندارم چه برسه به وکالت مثل تو پاره وقت زبان درس میدم و حتی تدریس هم منو قانع نمیکنه . احساس میکنم باید کار دیگه ای انجام بدم ولی نمیدونم اونم چیه. بعضی اوقات به سرم میزنه ازدواج کنم ولی به خاطر درسام هیچ وقت کسی رو اونقدر جدی نگرفتم تو زندگیم پس کسی رو هم ندارم و کاملا آدم تنهاییم . روزام تکراریه و میترسم اگر درسمو تغییر بدم و برم دنبال یه کار دیگه از اینم شکست خورده تر بشم . با اینکه همیشه در تلاشم ولی به چیزی نمیرسم . تنها خوشیم هم فکر کردنه اینکه موزیک بزارم و فکر کنم حتی اونم حالمو بد میکنه و اونم با آرامش انجام نمیدم چون میخوام باز درسی رو که زیاد دوست ندارم رو بخونم که نکنه عقب بمونم ولی فکر زیادم تمرکزی نذاشته واسم. خلاصه زندگی خیلی فاکد آپ شده.
وای این دقیقا منم مرداد سی سالم شد و هنوز تو شوک وارد شدن تو دهه ی سی سالگیمم لیسانس خوندم ولی دلم نمیخاد تو لیسانسم برم سر کار بعد از اون طرف هیچ پلن بی به قول رومینا ندارم حوصله دوباره کنکور دادن ندارم که بشینم رشته جدید بخونم بعد از اون طرف میگم چی حالمو خوب میکنه میدونم کاری حالمو خوب میکنه که دست خودم باشه تایمش و پولشم زیاد نه کار کارمندی .اصلا ذهن درگیری دارم نمیدونم با خودم چند چندم صبحا که از خواب پا میشم یه عالمه استرس دارم
رومینا جان واقعا کامنت های یوتوب فک نکنم زیاد کمکت کنه. اخرش میتونی بفهمی ک زیاد تنها نیستی. رومینا تو باید بری پیش تراپیست. یه تراپیست خوب. مثلا خانم پریسا پارسایی تو اینستا گرام ادم خیلی خوب و باسوادیه. البته بگم من خودمم میرم تراپیست. چندد ساله ک میرم و پیش ادمای متفاوتی رفتم و میگم جزو با سواد ترین تراپیست هاییه ک من دیدم
منم خيلي فكر ميكنم و هميشه تو سرم زندگي ميكردم و ميكنم🤣ولي از وقتي تصميم گرفتم توقعمو كم كنم از خودم و قبول كردم حوصله درس خوندن ندارم و مشغول شدم به كارم خيلي راحت تر شدم خداييش🙄😁
منم رشته‌ی لیسانسم در ارتباط با شیمی بود و با اینکه واقعا رشته‌ام رو دوست نداشتم اما مدرکم رو گرفتم و الان هم زبان تدریس میکنم ولی لیترالی هر روز هر روز که با بچه ها کلاس دارم از ته خوشحالم که کارم در ارتباط با شیمی نیست. چون محیط کارخونه، کار توی آزمایشگاه، شنیدن صدای دستگاه های کارخونه و پنج صبح بیدار شدن شکنجه بود. منظورم اینه که آدم وقتی از یک موقعیت خارج میشه سختی های مسیرش کمتر دیده میشه در حالی که با وجود گستردگی رشته های الان و اینهمه میان رشته ای شدن رشته ها واقعا سخته تصمیم گیری.
اینم بدون هیچکس تو این دنیا واقعا خوشحال نیست و کامل نمیدونه داره چه غلطی میکنه با زندگیش برو تو زندگی هر کی که میشناسی و فکر میکنی خیلی خفنه جتما یه مشکلی داره و یه دردی داره که براش بزرگه و اونم خیلی خوشحال نیست 🥲🤗
اینکه تو دوست داری شنونده خوبی باشی خیلی برای پزشکی مناسبه.چون واقعا مشکل بیمارها اینه که دکترها به حرفاشون گوش نمیدن.رومینا رضایت و لذت درونی باعث معنادارشدن زندگی میشه.عوامل بیرونی در اون دخیل نیست.من ۳۳سالمه در ایران و دارم دکتری برق میخونم.و ۲سال از تحصیل مرخصی گرفتم چون هدف زندگیمو گم کرده بودم.ولی بعدش فهمیدم معنای زندگیم شاد بودن و راضی بودنه.باورت نمیشه تو این ۶ماه که اینو فهمیدم کلیییی درهای خداوند به روم باز شده.خودم از خودم راضی و قدردان شدم.به دنبالش دنیاهم قدر دانم شد.بوس بهت❤
یه خانوم ۵۰ اینا ساله بود داشت ارشد روانشناسی میخوند و بچه هاش رو هم داشت بزرگ میکرد و میگفت من به مادر فداکار بودن اعتقاد ندارم و من علاقه ام دنبال میکنم ، خیلی ام شاد بود ، تو ایران بود این خانم
18:43 اینجا خنده عصبیم گرفت😂چون خودمم همینم واقعا این ویدیوهایی که میای خودمونی حرف میزنیو دلم میخواد چند بار نگاشون کنم حتی بعضی وقتا برمیگردم ویدیوهای قدیمیتو دوباره میبینم...
نظر شخصی من اینهه که تمام آدم های دنیا استثمار یک درصد کمی سرمایه دار شدند که اون بالا نشستند و یه نقشه راه زندگی برای جوامع و مردم نوشتند و ما هم داریم اونرو دنبال میکنیم بدون اینکه بفهمیم چون از والدینمان هم که بپرسیم میگند زندگی همینه چون اونها هم استثمار شدند و این مسیر را رفتند. و چون آدمها در همین مسیر به دنیا میاند خودشون نمیفهمند، فقط افراد کمی متوجه این میشند و این جور سوالها را از خودشون میپرسند، که تو یکی از اونهایی. آفرین
رومینای عزیزم سلام.دغدغه هایی که تو ویدئوت گفتی میشه گفت دغدغه های اکثر ما هست،چون ما تو یه سیستم دیگه به دنیا اومدیم و بزرگ شدیم که کاملا متفاوت از کشورها و مردم دیگه ست.ما از همون روز اول که میریم مدرسه اکثرا نمی دونیم می خوایم چی کاره شیم و مدام تو ذهنمون شغل عوض می کنیم.سیستم آموزشی مونم یه جوریه که از روز اول مدرسه درسهایی می خونیم که باوجود حجم سنگین،بعدها عملا به دردمون نمی خورن.واسه همین طبیعیه که شما ندونی دقیقا کجا وایستادی و می خوای چی کارکنی.چون هیچ کدوم مون برای مهارتهای زندگی آموزش ندیدیم.اکثرا رشته تحصیلی مون یه چیزه و شغلمون یه چیز دیگه.می رسیم به سوالهای کلی که تو ویدئوت گفتی،بله منم اکثرا این سوالها رو از خودم می پرسم و به جواب قاطعی هم نرسیدم چون سوالهای سختی هستن،اینکه اصلا چرا هستیم و برای چی تلاش می کنیم.من به شخصه سعی می کنم مطالعه مو دراین مورد ببرم بالا حس می کنم این طوری حداقل حالم بهتر میشه.یه سری چیزها هم هست که کنترلش دست ما نیست بله اسپانیا چون کشور جهان اولی هست پس مردمش دغدغه های مارو ندارن و میگم اینم نمیشه کاریش کرد وباید پذیرفت.و اما در مورد شغل و رشته تحصیلیت فقط خودتی که می تونی تصمیم درست رو بگیری.یه سریال ترکی هست به اسم اتاق قرمز،من عاشقش بودم.توصیه می کنم حتما ببینش.داستان یک خانم روانشناس به اسم مانولیا هست که داره به مراجعینش کمک می کنه از فروپاشی نجات پیدا کنن.شما که فن بیان قوی داری و دوست داری به مردم کمک کنی پیشنهاد می کنم حتما این سریال رو ببین شاید مسیرت رو عوض کنه و تورو ببره جایی که بهش تعلق داری.ببخشید زیاد حرف زدم موفق باشی دوستم😘
وای چقد درکت میکنم تک تک حرفات فکرای توی سر منم هست مخصوصا دغدغه سنی یا دانشگاه، منم توی همین شرایطم. خیلی بلاتکلیفی بدیه و مخصوصا استرس سن.. درمورد حرفات هم بنظرم به روانشناسی حتما فکر کن، بنظرم خیلی بهت میاد و انگار علاقه داری ضمن اینکه طول تحصیلش هم خیلی کمتره❤️
الان خیلی اتفاقی ویدیو ی تو اومد بالا و حرفاتو شنیدم چقد شبیه منی و فکرای تو رو منم دارم.من ۲۷ سالمه و منم تازه سال سوم دانشگاهم و دارم تمام زورمو بزنم تا این دوسال فاکینگ دانشگاه رو تموم کنم . درکت میکنم تو تنها نیستی
رومینا جان بنظرم تو یه کمالگرایی خاصی داری اینو بپذیر که هیچی تو این دنیا قرار نیست کامل باشه کامل بودن کلا توهم ما ادماس با چیزایی که داری خوشحال باش تا خوشحالی های بیشتری برات بیاد میدونم حس میکنی زندگی و ادما باهات لجن و سد راهتن شاید اینجوری باشه شایدم نباشه ولی بالاخره یجا کم میارن وقتی که تو پافشاری کنی رو چیزایی که میخوای تو میدونی چی میخوای ولی خیلی ذهن خودتو پر کردی ، انقد که نمیتونی فکرای اصلیتو توش پیدا کنی ، بنظرم تو به یه استراحت خیلی طولانی نیاز داری ، و توی گذشته هم هستی هنوز شاید هنوز ادمایی که تو فامیل و اشناها بهت بدی کردن و حس بدی بهشون داری کینشون تو دلت هست هممون همینیم فقط باید رهااااااا کنی اینا شعار نیست اینا واقعیته وقتی ذهنت تمیز شد اونموقع میتونی شروع کنی ، و بنظرم یه منطق ماشینی اومده نقاب شده روی شخصیتت ازین که همه چیزو اندازه بگیری و از دید خانوادت و بقیه به مسائل نگاه کنی دست بردار اون چیزی که قلبت بهت میگه درسته اولش سخته صداشو بشنوی ولی کم کم معجزه اتفاق میفته ...
سلام رومیناجان میدونی همه آدما یا اینطور بگم کسانی که پزشکی و هدف قرار دادن شب کاری و اون سختیاش برا اوناهم سخته عزیزم اما تمام تلاششونو میکنن که برسن به هدفشون اینطور بگو که من شرایطم اینطور وه با این اوضاع هم میخوام پزشکیو دیگه اگه بخوام بگم حرف زیاده به نظرم ویدیوهاتو مثل قبل ادامه بده 🤷🏻♀️
این به خاطر اینه که عجولانه فکر میکنی و تصمیم میگیری و قبلش تمام جوانب یه کار رو در نظر نمیگیری و بعد بری سراغش، از رو جوگیری میری یه کاری رو میکنی و بعدش پشیمون میشی، دقیقا مثل من
منم ۲۷سالمه و دقیقا حس تورو دارم هم درگیر کنکور بودم هم رشتمو دوس نداشتم کرونا هم خیلی تاثیر داشت توو جلو نرفتن زندگی و انگار چند سال اسکیپ شد حالا تو یه پله بالاتری چون اعتماد بنفستو از دست ندادی من انقد از این شاخه ب اون شاخه پریدم که حتی یه کلاس هنریم ترس دارم برم همش فکر میکنم بی عرضم و چیزی یاد نمیگیرم و از پس هیچی بر نمیام
شخصیت به زمان و سن بستگی نداره رمینا مامان من ۵۰ سالش بود وقتی فوت شد ولی من اون یه دختر بچه ۵ ساله لوس و ماماز میدیدم اصلا سن مهم نیست این فقط جسمه که داره تغییر میکنه روح انسان مهمه که جوان و سرحال باشه
بنظر من یه رشته ی سبک تر انتخاب کن که در کنارش زندگی هم بتونی بکنی. با این شرایطی که وصف کردی پزشکی رو پیش بردن خیلی سخت میشه برات مخصوصا که تازه اولش هم هستی .همچی درس خوندن نیست .همینکه اسپانیا زندگی میکنی و مستقلی خودش دوتا دستاورد بزرگه که خیلیا آرزوشو دارن
ولی وقتی داشتی صحبت میکردی یکمی دلم سوخت که گفتی تو این سن فشار زیادی روته و خیلی جوونم هستی اینو درک کردم قلبا🥺🥺😢😢 اما صحبت کردن شما به عنوان یه تیراپیست خیلی عالیه آرامش بخش و قشنگه،اینکه شنونده بودن دوست داری هم که عالیه😇😇❤❤ من حس میکنم اگر روانشناس باشی خیلی موفق میشی👌🏻👌🏻❤❤
ببین تک تک حرفات چیزایین که چن ماهه دارم تجربه میکنم اتفاقا امروز هم منم مث تو درباره ی قضیه ی معنای زندگی که یه چیزی بیشتر ازین حرفاست و.. تو دفترم نوشتم .. همینطور درباره رشتم دارم بهش فک میکنم و تو این ویدیو تنها تفاوتی که دیدم اینه که تو ۲۶ سالته من ۱۹:)
تو نسخه دیگه ی منی من فکر میکردم تو این چیزا تنها باشم و هیچکس مثل من نیست...منم دقیقا جفت توام👍، همیشه تنهام، درونگرام و همیشه در حال فکر کردن به همه چیز دنیام، از همون لحظه ای که از خواب پا میشم تا دوباره میخوام بخوام، احساس تنهایی میکنم ولی در عین حال حوصله هیچ کس هم ندارم👍 نفهمیدم زمان چه جوری گذشت و هنوز نفهمیدم من باید چیکار کنم و میخوام تو زندگی چه کارایی انجام بدم😢یعنی حتی وقتی بدونم هم حال و انرژی و توان اینکه بخوام برای اون هدفم کاری انجام بدم هم ندارم...تازه اینم بگم که من 27 سالمه و بعد اصلا نمیدونم کی به این سن رسیدم و الان احساس نمیکنم این سن منه حس 14 سالگی دارم دلم میخواد مهاجرت کنم حتی انرژی زبان خوندن هم ندارم، از بس افسردگی و بی انگیزه ام هر روز خونه تنهام و روزام تکراریه، نه کسی رو میبینم نه جایی میرم و احساس میکنم دهه بیست سالگیم تباه شد و هیچ کدوم از کارایی که دلم میخواست رو انجام ندادم و هنوزم دارم تو بیخیالی زندگی میکنم و هیچ کاری انجام نمیدم و از همه کسایی که همسن منن و حتی کوچیکترن خیلی عقبم
ببین من ۲۵سالم دانشگاه هم تاموم شود تو خونه نشستم چون درآمدی ندارم خانواده بهم فشار میاره هرکاری میکنم میگن کار میکنی استقلال مالی داری و... من دقیقا مثل شما فکر میکنم اون کوچیکتر از من شرکت خوش زده اون فلان کارو کرد و... وقتی به شما نگاه میکنم خیلی حسودیم میشه بهت مستقلی و... شما اروز خیلی هستی و خیلی از ما جلویی بهترین هارو برات ارزو میکنم ولی تو آینده زندگی نکن تو حال زندگی کن آیند برای ما آدم هاست که تو یک محیطی ناسالم زندگی میکنن تو یه جمعه که نا برابری نا عدالتی هیچ چیزی شون تو روال نیست. خیلی بهت حسدوم میشه بهت بیخیال زندگی کن هرچه قدر سخت بگیری سخت میگذره و هرچقدر اسون بگیری آسون فقط تو حالت باش دوست دارم ❤❤❤
فضای مجازی هیچی نداره که بهش حسودی کنی عزیزم❤️ مطمئن باش همه کسایی که انلاین کار میکنن بخشای دارک زندگیشونو نمیان تعریف کنن! منم هرچی میگم یا نشون میدم شاید ۵۰٪ ماجرا باشه.خیلی چیزا انلاین گفتنی نیستن!نشون دادنی نیستن! و شک نکن خیلیام دوست دارن جای تو باشن 🙂 این چرخه همینطور ادامه داره… ادما دوست دارن جای هم باشن ولی شاید اگر ۱۰۰درصد زندگی ی نفرو بدونن دیگه نخوان جاش باشن… لاو یو😘
به این فکر کن که هیچ چیز ایده آل نیست، هر انتخابی توی زندگیت انجام بدی هم خوبی داره و هم ویژگی منفی. باید ببینی کدوم انتخابت ویژگی های منفیش قابل تحمل تره برای تو، نه اینکه بگی میخوام از همه لحاظ اوکی باشه. مثل اینکه درآمد پرشکی رو دوست داری اما سختیهاشو نه و.... تو برایی هرچیزی باید بها بدی. اگر تدریس دوست داری یه رشته انتخاب کن مرتبط با تدریس باشه. هم اینکه رشته آسونی باشه بتونی در کنارش کار کنی.
به نظرم یک بخش خیلی مهم زندگی هم که ایجاد معنا میکنه کامیونیتی آدم های اطراف هستن و اینکه چقدر میشه بهشون احساس تعلق کرد. باز هم من از دور دارم نگاه میکنم اما مثلا من فکر نمیکنم هیچ وقت بتونم با فرهنگ اسپانیایی دوست پیدا کنم. (گرچه خیلی زبان و فرهنگشون برام جالبه اماااا At the end of the day I'm not a party girl ... and i just can't share the melancholy I've inherented as a middle Eastern with them. و میدونم اون ارتباط عمیق ایجاد نمی شه ولی خب دوستا و یک میزان احتمال پیدا کردن دوستای خوب یا با دغدغه مشترک به نظرم خیلی مهمه. حداقل برای من اینطوره و اغلب لحضات شاد زندگیم رو که مرور میکنم میبینم به واسطه‌ی دوستی یا ارنباطاتی که ساختم بوده.
ببین منم دقیقاااااا همینجورم و الان که مهاجرت کردم و کار دارم میخوام تلاش کنم در کنار کارم بیزینسی که خودم دوست دارم و برای خودم بزنم تا زمانی که به درآمد ثابت الانم برسه و اون لحظه دیگه کارم و بذارم کنار و بیزینس خودم که دوست دارم و ادامه بدم شاید لازمه توام یه کاری که دوست داری و به عنوان شغلت عالی کنی اگه دیدی آره این همینیه که میخوای بعد پزشکی و بذاری کنار
سلام چقدر جالب به صورت اتفاقی ویدیوت اومد برام و چون شبیه یکی از دوستام حرف میزدی دیدم ویدیوت رو ولی حرفات چقدر حرف دل من بود! باز خوبه تو ۲۶ سالته! ۲۶ سالگی که واقعا سنی نیست! من ۳۲ سالم شده تو ایران پزشکی رو تموم کردم و به زور دو سال طرحمم رفتم و الان یکساله اومدیم اتریش با شوهرم ولی دقیقا دغدغه ی من همینه! که خب من الان دوست ندارم پزشکی رو ادامه بدم یا کار کنم! اعتماد بنفسشم ندارم همش میگم من نمیتونم با یک زبان دیگه کاری انجام بدم! ۴ ساله مشغول یادگیری زبان المانیم ولی هنوز ک هنوزه خیلی نمیتونم حرف بزنم یا متوجه بشم چی میگن! یکساله فکرم درگیره که خب حالا بعد ۳۲ سال خب میخوای چکار کنی! حتی نمیدونم باید سراغ چه کار یا رشته ای برم، به قول تو هییییچ هنر دیگه ای هم ندارم که برم سراغ اون باز خوبه تو زبان آموزش میدی! من ک هیچی! دقیقا منم تنها چیزی که میدونم اینه که نمیخوام پزشک باشم کار پزشکی کنم ولی دقیقا منم پلن دیگه ای تو ذهنم ندارم! واقعا سردرگمم یعنی کلمه به کلمه تو درک میکنم منم هزاران فکر تو سرم میچرخه! واقعا الان تو این سن باید چکار کنم همینجوری سنم داره بیشتر میشه و هیچی به هیچی هیچ دستاوردی نداشتم خیلی حس بدیه چقدر ویدیوت رو دوست داشتم چقدر حرفای دلم بود🥲
سلام رومیناجان من متوجه نمیشم مشکلت چیه و حقیقتا از سایر افرادی هم که تشخیص برات گذاشتند متعجبم که با صرف یک نگاه محدود و اون چیزی که واسه خودشون کار کرده، میخوان واسه توام کار بکنه اما چیزی که من میخوام بهت بگم این هست که تراپی برو... یعنی تصمیم عاقلانه این هستش که یهو تغییر بزرگی مثل ترک پزشکی و.. انجام ندی و پیش یک تراپیست خوب بری میفهمم شاید زمانبر و هزینه بر باشه اما اگر تراپیستت خوب باشه مطمینم که ارزششو داره موفق باشی خوشگلم
رمینا خودت رو فقط باید با خود دیروزت مقایسه کنی چون همه امون متفاوتیم و مسیرمون متفاوته زندگی یک مسیر تک نفره است و من و تو و اون با هم خیلی فرق داریم شرایط و شخصیت و زمانی که داریم و همه چی فرق داره اینکه خودمون ایا حس میکنیم نسبت به دیروزمون خوب بهتر شدیم؟ اگه اره به خودت افتخار کن نگران زمان هم نباش ، زمان برای هر کس متفاوته و فرق میکنه ، فقط ببین ایا خوشحالی یا نه این مهمترین چیزه نظر مهم هم مهم نیست چون اونا که نمیدونن چی به تو گذشته هیچکس نمیتونه کامل بدونه ، چون تو تنها کسی هستی که میدونی داستان کامل زندگیت و چی بهت گذشته فقط احساس تو و خواسته های تو ، توی زندگی خودت مهمه و همین
رمینا ، امیدوارم بهترین ها برات اتفاق بیوفته ، من ایرانم و واقعا امیدوارم یه روزی بتونم ببینمت و بغل ات کنم و باهم حرف بزنیم من مریم ام ۱۷ سالمه ولی خیلی مشکلات بهم‌گذشته تا به این سن برسم 😅🫠@@growmmee
سلام رومینا جان امیدوارم حالت خوب باشه ...من هم دقیقا همینطورم ...یه چیزی که خیلی کمکم میکنه اینه که بیو گرافی آدمای مختلف رو مطالعه میکنم ... مسیر زندگی افراد خیلی خیلی باهم متفاوته ... یکی تو بیست و پنج سالگی فارغ التحصیل میشه ولی پنج سال بعد کار پیدا میکنه ،اون یکی تو بیست و نه سالگی مدرکشو می گیره و بلافاصله کار مورد علاقش رو پیدا میکنه ،یکی تو بیست و سه سالگی ازدواج میکنه و اولین بچشو ده سال بعد بدنیا میاره ،اون یکی بیست و نه سالگی ازدواج میکنه و اولین بچشو سال بعد بدنیا میاره ،یکی سی سالگی رئیس شرکت میشه و چهل سالگی فوت میکنه ،اون یکی تو چهل و پنج سالگی رئیس شرکت میشه و تا نود سالگی عمر میکنه ...........تو نه از بقیه عقب تری نه جلو تر.... اون چیزی که مدیا به ما نشون میده میانگین واقعیه جامعه نیست ...تازه اگه هم باشه خیلی قشنگ تر که مسیر زندگی آدم با اونا متفاوت باشه ...چون آدما منحصر به فردن و مسیر زندگی خودشون رو دارن .... خیلی کلیشه ای میشه ولی شاید واقعا قراره ما جز اون افرادی باشیم که از مسیر لذت میبرن ..... شما کار خیلی بزرگی کردی ....مهاجرت ...خوندن پزشکی تو ایرانش سخته چه برسه به زبان اسپانیایی ....کار کردن و پول درآوردن کنار درس خوندن که میدونم چقدر سخته .... همه ی این سختیاس که زندگیت رو منحصر به فرد کرده ...شاید قراره یه روزی یه نفر بیوگرافیت رو بخونه و از اینکه چه مسیری رو پشت سر گذاشتی حیرت کنه ...❤ شاید یه راهی باشه برا مشکلات اقتصادی مثلا بعضی دانشگاه ها وام دارن و تمام هزینه تحصیل رو میدن و تازه بعد از فارغ التحصیلی قسط شروع میشه .... امیدوارم سالم و سلامت باشی عزیزم❤
منم گاهی این فکرها رو میکنم ...ولی خب بعدش هم خودمو به چیزی سرگرم میکنم که یادم بره، چون هرچی بیشتر بهش فکر میکنم بازم به این میرسم که (نمیدونم واقعا باید چیکار کنم و چه راهی درست تره) و فقط حسم رو بدتر میکنه
اصلااا تنها نیستی رومینا من ۵ بار کنکور دادم. دامپزشکی ، مهندسی پزشکی و علوم آزمایشگاه و مهندسس کامپیوتر قبول شدم و ۳تاشو تا مرحله ثبت نام دانشگاه رفتم 😂 ۲ سال کامپیوتر خوندم در حالی که کل آشناهام فک میکردن مهندسی پزشکی میخونم و حدس بزن چی دانشگاه رو ول کردم اومدم آلمان دوباره از کالج شروع کردم و هیچ برنامه‌ای برای بعدش ندارم ۲۴ سالمم هست یعنی ۲۵ سالگی وارد دانشگاه میشم. ولی به نظرم تو سن ۷۰ سالگی برام هیچ اهمیتی نداره که درسم ۲۵ سالگی تموم شده یا ۳۵ سالگی. ولی این مشکل که نمیدونم دقیقا چه کاری رو دوست دارم تا آخر عمرم انجام بدم واقعا یه معضل بزرگه واسم😭 تازه منم به اینکه آلمان بمونم یا نه خیلی فک میکنم 😂 درگیری شدیدی با همه موضوعات دارم😂😂
رومینا جان چقدر دلتنگت بودم خوش برگشتی 🫶🏻 میدونی چرا ویدئو هاتو دوست دارم چون خودمم تو اوضاع تو هستم آینده نامعلوم تصمیمی که باید گرفته بشه و عشقی که توی قلبمه به قول تو سخت به دست اومده نمیشه ازش گذشت … برای ذهن و روحت آرامش میخوام که به درستی فکر کنی و راه رو پیش ببری واقعا این حق ما نیست ما لایق بیشترین ها هستیم برای هممون آرامش باشه . تولدت هم مبارک بیشتر بیا جلو دوربین و دوباره مثل قبل حرف بزن برامون « تو نزدیک ترین کسی هستی که به زندگی من خیلی شبیهی » خودت رو از ما و دوربین دریغ نکن شاید با این حرف زدنا گره های ذهنیت هم باز بشه .لاو یو ❤
@@growmmee نه خسته کننده نیست اصلا به هر حال زندگی سخته تو یه سری شرایط برای بعضی ها سخت تر .. وقتی که تو مدیا میبینیم همو داریم همدیگر ندیدیم ولی درک میکنیم برای ما و تولید کننده همراهی و دلگرمیه خودتم تو ویدئو گفتی بگید شما هم مثل کنید یا نه . جوونیم و کلی آرزو ❤️ صحبت ازش عیبی نداره . موفق ترین باشی عزیزم
من هم دقیقا اینجوری هستم 😂 گاها یادم میره ۲۸سالمه یا ۲۹سال و اصلا هم حس بزرگ بودن نسبت به بقیه رو ندارم و نمیدونم دارم با زندگی خودم چیکار میکنم و قراره به کجا برسم ، کلا همه چی در هاله‌ای از ابهام عه و هیچ مسیر مشخصی ندارم
درکت می کنم منم دارم ۲۶ رو کمکم تموم می کنم و سال یک پزشکیم . به نظرم هر رشته دیگه ای هم بری برای موفق باید همچین سبک زندگی رو داشته باشی . به نظرم الان که وارد پزشکی شدی عوضش نکن برای تخصص می تونم بری روانپزشکی که با علاقیاتت سازگارتره .
سلام رومینا جون . ببین واقعا پزشکی رشته خیلی سختیه و تو بیشتر جاهای دنیا به تنهایی و بدون ساپورت مالی و دیگر حمایت های نزدیک بسیار سخته . داری تا یه جایی رو درست فکر میکنی ولی از وسطش یهو گم میشی . اینقدر از رها کردن نترس . اینقدر تو استرس از دست دادن زمان نباش ، این از این شاخه به اون شاخه پریدن تو توی اون سنین کمی طبیعی هست خیلی نگرانش نباش . اصلا فکر کن پزشکی رو رها کردی و فقط یک سال کار بکنی و کمی استراحت کنی و باز به شروع یه رشته دیگه فکر کنی چه عیبی داره . باور کن منم بیشتر از تو این شاخه به اون شاخه شدم تا تو سن ۴۲ سالگی فهمیدم چه رشته ای و چه کاری رو دوست دارم 😊 پس دیر نکردی عزیزم . کمی آروم باش ، اینقدر دنبال هدف زندگی نباش ، ساده و آروم یه چند وقتی زندگی کن راه خودش کم کم میاد جلو پات . ببین برای ادامه میتونی تمرکز کنی رو خوندن رشته ای که بازار کارش تو اسپانیا بد نباشه و خیلی هم سخت نباشه . فکر نکن عمرت تو تجربه های گوناگون از دست رفته ، جالبه گاهی تو پنجاه سالگی همون تجربه ها یا باقی مونده همون رشته هایی که خوندی و ته ذهنت هست یهو برات یه کمک خوب میشه . اینبار بشین یه لیسانس معمولی بخون و تمومش کن و اینقدر دنبال زندگی ایده آل نباش . اصلا معنی و هدف زندگی یعنی همین یعنی تلاش ، تجربه ، شکست و باز تلاش تجربه شکست و باز و باز ، فقط تو انتخابات چیزی انتخاب نکن که بیش از اندازه روت فشار میاره . تو اتفاقا اینبار باید آگاهانه رها کنی ، رها کن خودتو ، این رشته رو فعلا رها کن ، نترس فوق فوقش بعد باز میتونی قبول بشی . تو میتونی معلم خوب و فوق العاده ای بشی ، یه رشته ای برا چهارسال بخون که مثلا تو این زمینه کمکت باشه . نترس و اینقدر تو کف از دست دادن زمان نباش . برای نسل شما فرمول پیدا کردن رشته دلخواه و کار نسبتا خوب و ازدواج خیلی دیرتر از حتی نسل یه دهه قبل شماست پس عجله نکن و نگران نباش . من تازه تو ۴۲ سالگی انتخاب نسبتا درست تری کردم پس نگران نباش یه رشته راحت تر رو انتخاب کن و چهار سال بخونش . اینقدرم خودت رو اذیت نکن که ارزش نداره
وای خدا بالاخره یکی از این موضوع حرف زد🥲🥲 ببین دقیقا منم همینم اصلا نمی دونم چی میخام ب هرچی میرسم دلم ی چیز دیگه میخاد و اصلا قانع نیستم. ارشد شهرسازی خوندم، بعد کارم دیجیتال مارکتینگه، ولی علاقه قلبیم هنره 😂😂😂 واقعا نمیدونم میخام چی کار کنم و این درحالیکه ک مامانم هی میگه برو آزمون استخدامی آموزش و پرورش تا بیمه داشته باشی و‌حقوق ثابت😔😔😔😔
عزیزم با تک تک کلماتت موافقم و دقیقا دارم در همچین شرایطی دست و پنجه نرم میکنم منم 26 سالمه و دقیقا مث تو فکر میکردم و همش می گفتم که چی درس بخونم که چی آزمون وکالت قبول بشم واسع چی به دنیا اومدم ولی در نهایت به این نتیجه رسیدم که واقعا نمیتونم تغییر بدم شرایط جهان رو من به هر حال به دنیا اومدم و باید زندگی کنم و باید خرجم رو بدم هم زمان با درس و این رو پذیرفتم که شرایطم اینه و همش به این فکر نکن که عقبی که جوونی نکردی منم دقیقا همین فکر رو میکردم ولی به این فکر کن که شرایط فرد به فرد متفاوته به قول خودت اگر بخوای جوونی کنی پس که خرج خودم رو بده و در مورد پزشکی به نظرم هر چیز بزرگی بهایی داره حد اقل تو چهل سالگیت شغل امنی داری و درنهایت سعی کن حتما حتما از روتین روزانه زندگیت لذت ببر و سعی کن کمتر فکر کنی و بیشتر انجام بدی حتما حتما از یه مشاور کمک بگیر در هر حال بهترینی👑👑
رومینا جون من بیست سالمه و خیلی میفهممت دقیقا عینننننننننن حرفای تورو منم تو ذهنم دارم و خیلی وقتا نوشتم حتی یه جمله هم فرق نداره دقیقا احساسو افکارم دقیقا عین مال توعه:)))
رومینا جان عزیزم، ویدیوتو دیدم، من ازت حدود ۱۰ سال بزرگترم ، ولی هرزگاهی ویدیوهاتو میبینم ، منم اسپانیا زندگی میکنم، پیشنهادی دارم که کتاب « زندگی خود را طراحی کنید »رو بخون ممکنه بتونه کمکت کنه، نویسنده بیل بورنت و دیوید ایوانس👍👌🌹
رومینا به خدا کسی قرار نیست تو دهه بیست سالگی درسش تموم بشه و به درآمد عالی برسه، هممون همین هستیم، نگران نباش تنها نیستی، واقعاً به نظرم اومد که پزشکی برای تو نیست، با روانشناست صحبت کن و یه تصمیم قطعی بگیر، فقط خواهش میکنم تو یه رشته درجا نزن !! چون عمرت هدر میره، رشته های کامپیوتر خیلی خوبن، با لیسانس هم میشه کار پیدا کرد و درآمد های خوبی دارن !! چه اروپا چه آمریکا
چقد اروم شدم دیدم هم سنای منم مث من ازین شاخه به اون شاخه پریدن حس عقب بودن دارن هی اورتینکینگ میکنن نمیدونن از زندگی چی میخوان حس میکنن بقیه درکشون نمیکنن مشکلات مالی و اینا رنجشون هی به اینده ده سال اینده فکر میکنیم و میگمیم فاعک عقبم و این حسا رو به ادم میده ،ببین دختر هممون همینیم مرسی که گفتی اروم تر شدیم
چقدر حرفات قابل درک و صادقانه بودن❤
مطمئنا در نهایت آدم به شدت موفق میشی ❤
عالی بود ویدیو و مرسی که انقدر شجاع بودی و شیر کردی این موضوع رو.
منم ۲۵ سالمه و مهم ترین هدف هام هم تحصیلی و هم ... تیک نخورده و این که من باید سربازی هم برم😬 و مسائل عشقی دارم و نمیدونم هیچ کدوم از اینا کی قراره باب میل من پیش بره.دوس دارم مهاجرت کنم ولی قطعا با شرایط الانم نمیتونم.ی مثالی هستش که میگه:نگران نباش آب مسیر خودشو پیدا میکنه.من کاملا درکت میکنم و این که درست میشه مشکلاتمون❤🍀
سلام رومینا جان
اول اینکه خیلی خوشحالم که دوباره مثل قبل ویدئو گذاشتی
قبلا هم همچین پیامی برات گذاشتم
تو ۶ سال از من کوچکترین و من دارم ایران کار میکنم و زبان میخونم که بیام اسپانیا و اونجا زندگی کنم البته دکتری رشته مورد علاقه ام و مربوط به کارم رو گرفتم
خواستم بگم تو آرزوی خیلی ها رو داری زندگی میکنی مستقل هستی رشته خوبی تحصیل میکنی توی اروپا زندگی میکنی و تجربه های زیادی هم داری
تو نمونه یه دختر خوشبختی
فقط اینکه هنوز به وضعیت مالی خوبی نرسیدی که اون هم انشالله اتفاق می افته ❤
عالی بود ، چقدر خوب راجع به این موضوع صحبت کردی ، حرف دل منم بوده و هست 💖
من کاملا درکت میکنم حرفایی که زدی دقیقا همه فکرای تو سر منه🥲🫂
منم دوتا مدرک متفاوت دارم که هیچ کدومش دوست ندارم و تازه الان دارم سعی میکنم برم سمت چیزی که با روحیات و سلیقه من جور درمیاد این دفعه خیلی عمیق تر و اساسی تر فکرکردم واسش تقریبا یکسال زمان برد و فکرمیکنم ارزشش داشت .
مگه چندبار به این دنیا اومدیم که بدونیم می‌خوایم چیکارکنیم
من همیشه بااین جمله به خودم امید میدم 😅
و اینکه تو واقعا کار بزرگ و سختی کردی مهاجرت ،درس خوندن با یه زبان دیگه اونم پزشکی و.....
اميدوارم هر تصمیمی که میگیری موفق باشی فرفری خوشگل😘
رومینا جان میفهمم چقدر میتونه این افکار خسته و اذیتت کنه و رو زندگیت اثر کنه
ماها هیچ توصیه یا نصیحتی نمیتونیم کنیم
به نظرم حتما با یه روانشناس افکارتو در میون بزار و مطمئن باش به جاهای خوبی میرسی❤
عزیزم میدونی مشکل تو چیه؟ اینه که هی داری آینده رو پیش بینی میکنی و هی میخوای آینده ای که کلی اتفاق های متفاوت میتونه توش بیوفته رو باظرفیت ذهن الانت شکل بدی که کاملا اشتباهه تو باید خودتو رها کنی چون نمیتونی همه چیو کنترل کنی ، اگر مسیری که میری اشتباه باشه مطمئن باش جهان هستی خود به خود مسیرتو عوض میکنه زیاد فکر نکن و تو ذهنت زندگی نکن قلبت همه چیزو خوب میدونه فقط بهش اعتماد کن 🌸
سخته عمل کردن بهش🥺🥺
چقدر زیبا گفتی دوست عزیز آفرین بهت💖💖💖🥰🥰👌🏻👌🏻
@@growmmee چون منطقه امن ذهنت شده پیش بینی و برنامه ریزی برای آینده وبیرون اومدن ازش سخته پس سعی کن بیشتر در لحظه باشیو و ببینی امروز چی میتونه حالتو بهتر کنه حتی فکر فردا رو هم نکن مطمئن باش همش مثل تیکه های پازل میشینه کنار هم
رومینا در ۶ ماه اخیر این تنها محتوایی بود که اعماق وجودم باهاش همزادپنداری کردم با افکارت.اینکه ایا در مسیر درست دارم حرکت میکنم یا نه.ولی یه چیزی که نباید یادمون بره اینه که هممون اولین باره که داریم زندگی میکنیم و کل زندگیمون در حال آزمون و خطاییم.
وقیقا افکار منم همینقدر عمیق میشن بعضی اوقات که فکر میکنم به آیندم.
دوستت داریم❤
رومینا جون من هنوز وسط ویدیوعم ولی خواستم یه نکته ای رو همین الان برات کامنت کنم.... هیچوقت هیچوقت فکر نکن که باید مثل 'بقیه' از جوونیت لذت ببری چون اسمش لذت بردن نیست و هدر دادن جوونیه اتفاقا جوونی وقت کار و تلاش مضاعفه در نتیجه این تو نیستی که عقبی بلکه اونایی هستن که معنی زندگی رو درست متوجه نشدن❤❤❤❤❤❤
رومینا جان، بدون اینکه ویلاگت رو ببینم میخواستم بگم، که تو خیلی جوانی، و بهت غبطه میخورم و هرکاری که بخوای میتونی انجام بدی البته با درست بودن شرایط بیرونی. همینطور که با این نقطه در زندگیت رسیدی، به بقیه جاهام میرسی.
به مسیر گذشتن نگاه کن و درس بگیر. و خودشناسی هم خیلی کمکت میکنه در این راه. موفق باشی.
عالی بود.
منم یه ماه دیگه 26 سالم میشه و خیلی عجیبه که انقدر سریع میگذره و کاملن حرفات رو فهمیدم و بهشون فکر کردم و میکنم.
مرسی ازت بخاطر این ویدیوت.
وای :))))
چقد خوب بود.
کاش یه دوستی مثل تو داشتم و میتونستم باهاش درباره این مسائل بحرفم.
ببین منم همینطوریممم او اواسط ۲۵ سالگی ام و به تازگی وارد حوزه کاری مدیریت منابع انسانی شدم که واقعا حس میکنم این همونیه که از رشتم دنبالش بودم.
الان باتوجه به چیزایی که از خودت و مدل کاری که دوست داری گفتی من فکرمیکنم از کار و رشته مدیریت منابع انسانی خوشت بیاد و پیشنهاد میکنم حتما بهش فکرکنی و میتونی با یک لیسانس ۳تا۴ساله مخصوصا اونجا که پذیرش راحتتر از ایرانه کار تمام وقتت رو شروع کنی❤
من به نظرم اون چیزی که دنبالشی و میلنگه توی زندگیت عشق هست
عشق به تدریست
عشق به اتاقی که توش هستی
عشق به شهری که هستی
عشق به مطالعه پزشکی
و عشق به هر کاری که داری میکنی
و از همه مهتر عشق به خودت و به تمام لحظه های زندگیت ❤
رومینای عزیز من الان دارم ویدیوتو میبینم و خیلی حرفاتو با تمام وجود کاملا درک میکنم و اولین چیزی که میخوام بهت بگم اینه که خودتو به سن و عدد محدود نکن به هر حال هر تصمیمی که تا الان گرفتی خیلیاش تاثیر مثبت داشتن تو زندگیت و یکسریاشم تجربه شدن
و به عنوان یکی که هفت سال پزشکیو پشت سر گذاشتم
میخوام بهت بگم خیلی زودتر از چیزی که فکر کنی میگذره درسته که خیلی وقتا ممکنه سخت بگذره ولی به هر حال میگذره و آخرش تو میمونی و اون چند سال درسی که خوندی و کارایی که درکنار پزشکی در اون چند سال کردی؛
حتی منم که ایران درس خوندم خیلی وقتا در حد سه چهار بار میتونستم برم خونه اونم در حد یک هفته فقط و بقیش خوابگاه بودم در حال درس خوندن
به هر حال چه شاغل باشی و چه نباشی خیلی وقت نمیشه مثه بقیه افراد تفریح داشته باشی ولی سعی کن یه برنامه کوچیک برای کارایی که بهشون علاقه داری و برات سرگرم کننده‌ان برای خودت داشته باشی
و در مورد تدریست پیشنهادم اینه کلاسای گروهیم اگه برگزار نمیکنی تو برنامه‌ات بذار در حد پنج شش نفر
و ترید کردن هم یاد بگیر
اگه بخوام باهات صحبت کنم و مزیتا و معایب پزشکیو بگم احتمالا چندین صفحه حرف میشه ولی به عنوان توصیه به نظرم بهتره پزشکیو ادامه بدی و بعدش اگر دوس داشتی تخصص روانپزشکی بگیری
و در صورتی که واقعا نمیتونی سختیای پزشکی تحمل کنی هر چه زودتر برای ادامه مسیر زندگیت تصمیم بگیری و رشته‌ی دیگه‌ای مثل روانشناسی بخونی
درهر صورت امیدوارم هر تصمیمی میگیری موفق و شاد باشی تو زندگیت❤️
اگه سوالی داشتی تو اینستاگرام بهم پیام بده خوشحال میشم بتونم کمکت کنم💚
رومینا جان شاید الان این حرف منو باور نکنی با این حجم از استدلالی که داری میگی ولی کل تایم ویدیو داشتی می گفتی پزشکی رو نمی خوای و من به عنوان شنونده متوجه شدم نمی خوای ادامه بدی ولی داری جلوی خودتو میگیری و خودتو گول میزنی، یه پیشنهاد دارم برات به عنوان یه خواهر کوچک ترت
یه مدت مرخصی تحصیلی بگیر برو کارای مختلفو امتحان کن تا علاقتو پیدا کنی میدونم سخته ولی الان بفهمی بهتر از اینه که 2سال دیگه یا توی 30 سالگی متوجه بشی
امیدوارم خدا مسیرتو روشن کنه دختر خوش قلب و مهربون ❤
Perfect ❤
من ۲۵سالمه و خیییییلی زیاد حستو میفهمم مخصوصا" اونجا ک گفتی انگار عقب افتادی از ی سری چیزا یا ک مثلا" بعضیا ازدواج کردن اما ما نه ،، خلاصه ک راستش خوشحالم ک تنها نیستم ❤
فقط اینو بهت بگم هممون همینیم. این احساساتی که تو داری برای منم هست. منم دوساله اومدم هلند و هنوز نمیدونم میخوام بمونم یا قراره چی کار کنم
چه روز قشنگ و مفیدی😍
26:16
وای آره 😂😂😂
من هنوز فکر میکنم تو دبیرستان موندم
واقعا چقدر این ویدئو ها حس خوب و خودمونی به ادم میده بیشتر دوست دارم اینا را ببینم تا ادمای فیکا
سلاااام علیکممممممم
به بهههههه ببین کی اومدههههه😍😍😍😍
زندگی مستقل واقعا سخته تاحالا فکر کردی ممکن رو دور بیوفتی و پاس کردن درسات انقدر طول نکشه تو ترمای بعد؟("همزاد پنداری") کردم باهات.
من ۲۸ سالمه در آستانه ۲۹ هستم و دقیقا همین فکرا رو دارم
معنای زندگی شاید همین باشه با همه مسائلمون هنوز حتی از اون سر دنیا میتونیم روح همو لمس کنیم❤
رومینا جونم 🥰
توو تنها نیستی عزیزم، حتی منه ۴۱ ساله هم گاهی دچار این روحیات میشم.
فکر میکنم همه اینطور باشن. دلیل نمیشه چون دیگران مثل تو به زبون نمیارن یعنی همه چیز زندگی اونا پرفکته.
زیبا،و هوش هستید. موفق میشید . تولدتون مبارک. مبارک. مبارک. سخت کار کنید و صادق باشید حتماً موفق میشید.
راجب اینکه گفتی فکر میکنم ما فقط برای بقا زندگی میکنیم بنظرم دنبال کردن علاقه هات و در کل عشق میتونه به این زندگی ای که برای بقا هست معنا ببخشه
منم دارم این حسا رو
من ۱۷ سالمه تجربی ام
حس میکنم یه جای کار میلنگه
زندگی این نیست که کنکور بدی با بدبختی قبول شی ، با بدبختی بخونی و بعد ۱۴ سال برسی به درامد عالی
بعدش ام باید هر روز بری سرکار و بیمار ببینی و محدود شی به یه جا و کار
من ازاده ام ، ازاد به دنیا اومدم
جامعه و سیستم جالب نیست
حرف مردم مهم نیست ، من چطور خوشحالم ، با چی خوشحالم
چی خوشحالم میکنه
آخرش میمیریم و این جسم رو ترک میکنیم پس تا وقتی که این جسم رو داریم ازش تمام استفاده رو ببریم و قدرش رو بدونیم
چون انسان محدود به این دنیا نیست
مادرم ۸ ماه پیش فوت شد
جسد اش رو دیدم بغلش کردم ، انگار مامانم نبود ، اون فقط یه جسم کم ارزش بود و چیزی که واقعا ارزش داشت اون روح مامانم بود
پس روح و شادی روح ما مهم ترینه
نه جسم و این دنیا و ذهنیت این مردم نسبت به ما
اقا من رو غیر عادی و دیوانه میدونین؟
خوشحالم چون که مثل شما نیستم ، چون ههمون متفاوت از دیگری ایم
همه امون عجیب غریبیم 😍
خوشحالم ک با سن کمت اینطوری فکر میکنی عزیزم. و متاسفم بابت از دست دادن مادرت 🫂🫂 لاو یو❤️❤️❤️
یه ویدئو دیدم دختره میگفت ،بلغارستان خیلی ارزونتره تو اروپا ،و شینگن هم هست ،شاید یه راهکار این باشه که انتقالی بگیری دانشگاه یه کشور دیگه ،یه جتی ارزونتر که انقدر سخت گیری تحصیلی نداشته باشه ،و راخت تر پاست کنن ، یا شاید ترکیه که آسون میگیرن .
و البته آمریکا که میتونی با کار پارت تایم یه زندگی بهتر داشته باشی و زندگی به مراتب شاد تر .
عزیزم درکت‌میکنم واقعا حق داری .واقعا طبیعی هست که این فکر ها بیاد سراغت .🫂
مشکلی نیست توهم یک انسانی حق داری این حس و فکر هارو تجربه کنی .
همیشه نیاز به راهکار نیست گاهی ادم دوست داره حرفاش شنیده بشه. و درک بشه بعدش اگر واقعا اطلاعی داریم بدون اینکه لطمه بزنیم و یا بدترش کنیم میتونیم راهنمایی کنیم. بدون اینکه مقایسه کنیم.
تراپیست بهتر اگر میخوایی پیدا کن . خودشناسیت رو بیشتر کن و یکم به خودت حق بده تو هر زمان هر تصمیمی گرفتی بهترین کاری بوده که میتونستی انجام بدی🫂 بدون خدا خودش بهتر از تو ؛ تورو بلده .پس امیدت بهش باشه همیشه.♡
میدونم از پسش بر میایی ❤️
این اصلا مهم نیس که توی دانشگاه چند سال از بقیه بزرگتری
توی دانشگاه ما یه خانمس هست که ۳۹ سالشه و داره درس میخونه
هر کی با شرایط خودش زندگی میکنه و هر کی یه شرایطی داره توی زندگی که نمیشه حتی یک ثانیه آدم زندگی خودشو با زندگی بقیه مقایسه کنه.
مثل این میمونه که بیای آبی رو با سبز مقایسه کنی که اصلا امکان نداره چون هر کدوم توی جایگاه خودش هست💖
پس زندگیتو با زندگی بقیه مقایسه نکن لطفا.
منم به خاطر شرایطی که برام پیش اومد بعد مهاجرت ۳ سال عقب افتادم از دانشگاه ولی بالاخره وارد دانشگاه شدم .
بنظر من چیزای مختلفو امتحان کن مثلا همین تفکرات فلسفی ای که داری یا اینکه فکر میکنی به روانشناسی علاقه داری برو دنبالش برو کاتابای فلسفی و روانشناسی بخون ویدئو ببین راجبش منابع مختلف رو دنبال کن شاید هیچوقت دنبال این نبودی علاقتو پیدا کنی و نفمیدی چیارو دوست داری و خب مثلا روانشناسی دو سال کمتر درس باید بخونی و درساش سبک تره هنوز دیر نشده
رومینا😂
تک تک جمله هایی که گفتی تو این ویدیوی ۳۰ دقیقه‌ای، منم همینطوررر
دقیقا منم همینطور
نمیدونم باید چه غلطی بکنیم
درحال حاضر به خودم افتخار میکنم که هنوز دیوونه نشدم
دم جفتمون گرم😂
مثل همیشه عالی 💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
و منی که ۱۸ سالمه و اینجوریم درگیر افکار و آینده و نمیدونم میخوام چی بخونم و استعدادم چیه واقعا🥲و از اون ور کنکور درکت میکنم ...👍
دقیقا رومینا من یه مدتیه که دارم برای ازمون وکالت میخونم و بعد اینهمه درس خوندن با اینکه چند روز دیگه امتحانمه به این نتیجه رسیدم که اصلا به هیچ عنوان حتی رشته تحصیلیمم دوست ندارم چه برسه به وکالت مثل تو پاره وقت زبان درس میدم و حتی تدریس هم منو قانع نمیکنه . احساس میکنم باید کار دیگه ای انجام بدم ولی نمیدونم اونم چیه. بعضی اوقات به سرم میزنه ازدواج کنم ولی به خاطر درسام هیچ وقت کسی رو اونقدر جدی نگرفتم تو زندگیم پس کسی رو هم ندارم و کاملا آدم تنهاییم . روزام تکراریه و میترسم اگر درسمو تغییر بدم و برم دنبال یه کار دیگه از اینم شکست خورده تر بشم . با اینکه همیشه در تلاشم ولی به چیزی نمیرسم . تنها خوشیم هم فکر کردنه اینکه موزیک بزارم و فکر کنم حتی اونم حالمو بد میکنه و اونم با آرامش انجام نمیدم چون میخوام باز درسی رو که زیاد دوست ندارم رو بخونم که نکنه عقب بمونم ولی فکر زیادم تمرکزی نذاشته واسم. خلاصه زندگی خیلی فاکد آپ شده.
خیلی میفهمم چی میگی 🫂🙂
@@growmmee 🫂🙏🏻🌸
وای این دقیقا منم مرداد سی سالم شد و هنوز تو شوک وارد شدن تو دهه ی سی سالگیمم لیسانس خوندم ولی دلم نمیخاد تو لیسانسم برم سر کار بعد از اون طرف هیچ پلن بی به قول رومینا ندارم حوصله دوباره کنکور دادن ندارم که بشینم رشته جدید بخونم بعد از اون طرف میگم چی حالمو خوب میکنه میدونم کاری حالمو خوب میکنه که دست خودم باشه تایمش و پولشم زیاد نه کار کارمندی .اصلا ذهن درگیری دارم نمیدونم با خودم چند چندم صبحا که از خواب پا میشم یه عالمه استرس دارم
رومینا جان واقعا کامنت های یوتوب فک نکنم زیاد کمکت کنه. اخرش میتونی بفهمی ک زیاد تنها نیستی.
رومینا تو باید بری پیش تراپیست. یه تراپیست خوب. مثلا خانم پریسا پارسایی تو اینستا گرام ادم خیلی خوب و باسوادیه.
البته بگم من خودمم میرم تراپیست. چندد ساله ک میرم و پیش ادمای متفاوتی رفتم و میگم جزو با سواد ترین تراپیست هاییه ک من دیدم
منم خيلي فكر ميكنم و هميشه تو سرم زندگي ميكردم و ميكنم🤣ولي از وقتي تصميم گرفتم توقعمو كم كنم از خودم و قبول كردم حوصله درس خوندن ندارم و مشغول شدم به كارم خيلي راحت تر شدم خداييش🙄😁
منم رشته‌ی لیسانسم در ارتباط با شیمی بود و با اینکه واقعا رشته‌ام رو دوست نداشتم اما مدرکم رو گرفتم و الان هم زبان تدریس میکنم ولی لیترالی هر روز هر روز که با بچه ها کلاس دارم از ته خوشحالم که کارم در ارتباط با شیمی نیست. چون محیط کارخونه، کار توی آزمایشگاه، شنیدن صدای دستگاه های کارخونه و پنج صبح بیدار شدن شکنجه بود. منظورم اینه که آدم وقتی از یک موقعیت خارج میشه سختی های مسیرش کمتر دیده میشه در حالی که با وجود گستردگی رشته های الان و اینهمه میان رشته ای شدن رشته ها واقعا سخته تصمیم گیری.
اینم بدون هیچکس تو این دنیا واقعا خوشحال نیست و کامل نمیدونه داره چه غلطی میکنه با زندگیش
برو تو زندگی هر کی که میشناسی و فکر میکنی خیلی خفنه
جتما یه مشکلی داره و یه دردی داره که براش بزرگه و اونم خیلی خوشحال نیست 🥲🤗
اینکه تو دوست داری شنونده خوبی باشی خیلی برای پزشکی مناسبه.چون واقعا مشکل بیمارها اینه که دکترها به حرفاشون گوش نمیدن.رومینا رضایت و لذت درونی باعث معنادارشدن زندگی میشه.عوامل بیرونی در اون دخیل نیست.من ۳۳سالمه در ایران و دارم دکتری برق میخونم.و ۲سال از تحصیل مرخصی گرفتم چون هدف زندگیمو گم کرده بودم.ولی بعدش فهمیدم معنای زندگیم شاد بودن و راضی بودنه.باورت نمیشه تو این ۶ماه که اینو فهمیدم کلیییی درهای خداوند به روم باز شده.خودم از خودم راضی و قدردان شدم.به دنبالش دنیاهم قدر دانم شد.بوس بهت❤
رومینا جون شما چند سالگی پزشکی قبول شدید؟
یه خانوم ۵۰ اینا ساله بود داشت ارشد روانشناسی میخوند و بچه هاش رو هم داشت بزرگ میکرد و میگفت من به مادر فداکار بودن اعتقاد ندارم و من علاقه ام دنبال میکنم ، خیلی ام شاد بود ، تو ایران بود این خانم
18:43 اینجا خنده عصبیم گرفت😂چون خودمم همینم
واقعا این ویدیوهایی که میای خودمونی حرف میزنیو دلم میخواد چند بار نگاشون کنم حتی بعضی وقتا برمیگردم ویدیوهای قدیمیتو دوباره میبینم...
نظر شخصی من اینهه که تمام آدم های دنیا استثمار یک درصد کمی سرمایه دار شدند که اون بالا نشستند و یه نقشه راه زندگی برای جوامع و مردم نوشتند و ما هم داریم اونرو دنبال میکنیم بدون اینکه بفهمیم چون از والدینمان هم که بپرسیم میگند زندگی همینه چون اونها هم استثمار شدند و این مسیر را رفتند. و چون آدمها در همین مسیر به دنیا میاند خودشون نمیفهمند، فقط افراد کمی متوجه این میشند و این جور سوالها را از خودشون میپرسند، که تو یکی از اونهایی. آفرین
دقیقا همینطوره
@@growmmee
ولی چجوری میخای ازش بیای بیرون
قوانین دنیا را یه جوری چیدند که مجبوریم در همون مسیری که ترسیم کردند حرکت کنیم
رمینا
کار انلاین
یه کار انلاین با درامد غیر فعال مثل امازون fba و اینا پیدا کن و تحقیق کن وگرنه هممون تو این بردگی مدرن میمونیم@@growmmee
رومینای عزیزم سلام.دغدغه هایی که تو ویدئوت گفتی میشه گفت دغدغه های اکثر ما هست،چون ما تو یه سیستم دیگه به دنیا اومدیم و بزرگ شدیم که کاملا متفاوت از کشورها و مردم دیگه ست.ما از همون روز اول که میریم مدرسه اکثرا نمی دونیم می خوایم چی کاره شیم و مدام تو ذهنمون شغل عوض می کنیم.سیستم آموزشی مونم یه جوریه که از روز اول مدرسه درسهایی می خونیم که باوجود حجم سنگین،بعدها عملا به دردمون نمی خورن.واسه همین طبیعیه که شما ندونی دقیقا کجا وایستادی و می خوای چی کارکنی.چون هیچ کدوم مون برای مهارتهای زندگی آموزش ندیدیم.اکثرا رشته تحصیلی مون یه چیزه و شغلمون یه چیز دیگه.می رسیم به سوالهای کلی که تو ویدئوت گفتی،بله منم اکثرا این سوالها رو از خودم می پرسم و به جواب قاطعی هم نرسیدم چون سوالهای سختی هستن،اینکه اصلا چرا هستیم و برای چی تلاش می کنیم.من به شخصه سعی می کنم مطالعه مو دراین مورد ببرم بالا حس می کنم این طوری حداقل حالم بهتر میشه.یه سری چیزها هم هست که کنترلش دست ما نیست بله اسپانیا چون کشور جهان اولی هست پس مردمش دغدغه های مارو ندارن و میگم اینم نمیشه کاریش کرد وباید پذیرفت.و اما در مورد شغل و رشته تحصیلیت فقط خودتی که می تونی تصمیم درست رو بگیری.یه سریال ترکی هست به اسم اتاق قرمز،من عاشقش بودم.توصیه می کنم حتما ببینش.داستان یک خانم روانشناس به اسم مانولیا هست که داره به مراجعینش کمک می کنه از فروپاشی نجات پیدا کنن.شما که فن بیان قوی داری و دوست داری به مردم کمک کنی پیشنهاد می کنم حتما این سریال رو ببین شاید مسیرت رو عوض کنه و تورو ببره جایی که بهش تعلق داری.ببخشید زیاد حرف زدم موفق باشی دوستم😘
وای چقد درکت میکنم تک تک حرفات فکرای توی سر منم هست مخصوصا دغدغه سنی یا دانشگاه، منم توی همین شرایطم. خیلی بلاتکلیفی بدیه و مخصوصا استرس سن..
درمورد حرفات هم بنظرم به روانشناسی حتما فکر کن، بنظرم خیلی بهت میاد و انگار علاقه داری ضمن اینکه طول تحصیلش هم خیلی کمتره❤️
الان خیلی اتفاقی ویدیو ی تو اومد بالا و حرفاتو شنیدم چقد شبیه منی و فکرای تو رو منم دارم.من ۲۷ سالمه و منم تازه سال سوم دانشگاهم و دارم تمام زورمو بزنم تا این دوسال فاکینگ دانشگاه رو تموم کنم . درکت میکنم تو تنها نیستی
🫂🫂🫂
رومینا جان بنظرم تو یه کمالگرایی خاصی داری
اینو بپذیر که هیچی تو این دنیا قرار نیست کامل باشه
کامل بودن کلا توهم ما ادماس
با چیزایی که داری خوشحال باش تا خوشحالی های بیشتری برات بیاد
میدونم حس میکنی زندگی و ادما باهات لجن و سد راهتن
شاید اینجوری باشه شایدم نباشه
ولی بالاخره یجا کم میارن
وقتی که تو پافشاری کنی رو چیزایی که میخوای
تو میدونی چی میخوای ولی خیلی ذهن خودتو پر کردی ، انقد که نمیتونی فکرای اصلیتو توش پیدا کنی ، بنظرم تو به یه استراحت خیلی طولانی نیاز داری ، و توی گذشته هم هستی هنوز
شاید هنوز ادمایی که تو فامیل و اشناها بهت بدی کردن و حس بدی بهشون داری کینشون تو دلت هست
هممون همینیم فقط باید رهااااااا کنی
اینا شعار نیست
اینا واقعیته
وقتی ذهنت تمیز شد اونموقع میتونی شروع کنی ، و بنظرم یه منطق ماشینی اومده نقاب شده روی شخصیتت
ازین که همه چیزو اندازه بگیری و از دید خانوادت و بقیه به مسائل نگاه کنی دست بردار
اون چیزی که قلبت بهت میگه درسته
اولش سخته صداشو بشنوی ولی کم کم معجزه اتفاق میفته ...
حس کردم یک ویدئو ضبط شده از خودمه...
رومینا جون چجوری میتونم باهات ارتباط بگیرم؟
سلام رومیناجان میدونی همه آدما یا اینطور بگم کسانی که پزشکی و هدف قرار دادن شب کاری و اون سختیاش برا اوناهم سخته عزیزم اما تمام تلاششونو میکنن که برسن به هدفشون اینطور بگو که من شرایطم اینطور وه با این اوضاع هم میخوام پزشکیو دیگه اگه بخوام بگم حرف زیاده به نظرم ویدیوهاتو مثل قبل ادامه بده 🤷🏻♀️
این به خاطر اینه که عجولانه فکر میکنی و تصمیم میگیری و قبلش تمام جوانب یه کار رو در نظر نمیگیری و بعد بری سراغش، از رو جوگیری میری یه کاری رو میکنی و بعدش پشیمون میشی، دقیقا مثل من
منم ۲۷سالمه و دقیقا حس تورو دارم هم درگیر کنکور بودم هم رشتمو دوس نداشتم کرونا هم خیلی تاثیر داشت توو جلو نرفتن زندگی و انگار چند سال اسکیپ شد حالا تو یه پله بالاتری چون اعتماد بنفستو از دست ندادی من انقد از این شاخه ب اون شاخه پریدم که حتی یه کلاس هنریم ترس دارم برم همش فکر میکنم بی عرضم و چیزی یاد نمیگیرم و از پس هیچی بر نمیام
🫂🫂🫂
شخصیت به زمان و سن بستگی نداره رمینا
مامان من ۵۰ سالش بود وقتی فوت شد ولی من اون یه دختر بچه ۵ ساله لوس و ماماز میدیدم
اصلا سن مهم نیست
این فقط جسمه که داره تغییر میکنه روح انسان مهمه که جوان و سرحال باشه
بنظر من یه رشته ی سبک تر انتخاب کن که در کنارش زندگی هم بتونی بکنی. با این شرایطی که وصف کردی پزشکی رو پیش بردن خیلی سخت میشه برات مخصوصا که تازه اولش هم هستی .همچی درس خوندن نیست .همینکه اسپانیا زندگی میکنی و مستقلی خودش دوتا دستاورد بزرگه که خیلیا آرزوشو دارن
اینجا دوست ندارم ولی دایرکت میدم بهت😁
نمیشه ویزاتو کاری کنی رومینا؟
چرا ولی باید فول تایم کار کنم:)
ولی وقتی داشتی صحبت میکردی یکمی دلم سوخت که گفتی تو این سن فشار زیادی روته و خیلی جوونم هستی اینو درک کردم قلبا🥺🥺😢😢
اما صحبت کردن شما به عنوان یه تیراپیست خیلی عالیه آرامش بخش و قشنگه،اینکه شنونده بودن دوست داری هم که عالیه😇😇❤❤ من حس میکنم اگر روانشناس باشی خیلی موفق میشی👌🏻👌🏻❤❤
نمیدونم 🙂😢
حتما حتما حتما پادکست رواق از فرزین رنجبر رو گوش کن، جواب خیلی از سوالاتت رو میگیری
ببین تک تک حرفات چیزایین که چن ماهه دارم تجربه میکنم اتفاقا امروز هم منم مث تو درباره ی قضیه ی معنای زندگی که یه چیزی بیشتر ازین حرفاست و.. تو دفترم نوشتم ..
همینطور درباره رشتم دارم بهش فک میکنم و تو این ویدیو تنها تفاوتی که دیدم اینه که تو ۲۶ سالته من ۱۹:)
Damn!🫢
I’m literally like you 😢
منم دقیقا ۲۶ سالمه و نمیدونم با زندگیم چیکار دارم میکنم
و هیمنطور آرزوهایی که فکر میکردم تو این سن بهشون میرسم هنوز مونده
تو نسخه دیگه ی منی
من فکر میکردم تو این چیزا تنها باشم و هیچکس مثل من نیست...منم دقیقا جفت توام👍، همیشه تنهام، درونگرام و همیشه در حال فکر کردن به همه چیز دنیام، از همون لحظه ای که از خواب پا میشم تا دوباره میخوام بخوام، احساس تنهایی میکنم ولی در عین حال حوصله هیچ کس هم ندارم👍
نفهمیدم زمان چه جوری گذشت و هنوز نفهمیدم من باید چیکار کنم و میخوام تو زندگی چه کارایی انجام بدم😢یعنی حتی وقتی بدونم هم حال و انرژی و توان اینکه بخوام برای اون هدفم کاری انجام بدم هم ندارم...تازه اینم بگم که من 27 سالمه و بعد اصلا نمیدونم کی به این سن رسیدم و الان احساس نمیکنم این سن منه حس 14 سالگی دارم
دلم میخواد مهاجرت کنم حتی انرژی زبان خوندن هم ندارم، از بس افسردگی و بی انگیزه ام
هر روز خونه تنهام و روزام تکراریه، نه کسی رو میبینم نه جایی میرم و احساس میکنم دهه بیست سالگیم تباه شد و هیچ کدوم از کارایی که دلم میخواست رو انجام ندادم و هنوزم دارم تو بیخیالی زندگی میکنم و هیچ کاری انجام نمیدم و از همه کسایی که همسن منن و حتی کوچیکترن خیلی عقبم
ببین من ۲۵سالم دانشگاه هم تاموم شود تو خونه نشستم چون درآمدی ندارم خانواده بهم فشار میاره هرکاری میکنم میگن کار میکنی استقلال مالی داری و... من دقیقا مثل شما فکر میکنم اون کوچیکتر از من شرکت خوش زده اون فلان کارو کرد و... وقتی به شما نگاه میکنم خیلی حسودیم میشه بهت مستقلی و... شما اروز خیلی هستی و خیلی از ما جلویی بهترین هارو برات ارزو میکنم ولی تو آینده زندگی نکن تو حال زندگی کن آیند برای ما آدم هاست که تو یک محیطی ناسالم زندگی میکنن تو یه جمعه که نا برابری نا عدالتی هیچ چیزی شون تو روال نیست. خیلی بهت حسدوم میشه بهت بیخیال زندگی کن هرچه قدر سخت بگیری سخت میگذره و هرچقدر اسون بگیری آسون فقط تو حالت باش دوست دارم ❤❤❤
فضای مجازی هیچی نداره که بهش حسودی کنی عزیزم❤️ مطمئن باش همه کسایی که انلاین کار میکنن بخشای دارک زندگیشونو نمیان تعریف کنن! منم هرچی میگم یا نشون میدم شاید ۵۰٪ ماجرا باشه.خیلی چیزا انلاین گفتنی نیستن!نشون دادنی نیستن!
و شک نکن خیلیام دوست دارن جای تو باشن 🙂 این چرخه همینطور ادامه داره… ادما دوست دارن جای هم باشن ولی شاید اگر ۱۰۰درصد زندگی ی نفرو بدونن دیگه نخوان جاش باشن… لاو یو😘
به این فکر کن که هیچ چیز ایده آل نیست، هر انتخابی توی زندگیت انجام بدی هم خوبی داره و هم ویژگی منفی. باید ببینی کدوم انتخابت ویژگی های منفیش قابل تحمل تره برای تو، نه اینکه بگی میخوام از همه لحاظ اوکی باشه. مثل اینکه درآمد پرشکی رو دوست داری اما سختیهاشو نه و.... تو برایی هرچیزی باید بها بدی. اگر تدریس دوست داری یه رشته انتخاب کن مرتبط با تدریس باشه. هم اینکه رشته آسونی باشه بتونی در کنارش کار کنی.
Te recomiendo el libro " و کسی نمی داند در کدام زمین می میرد" es una bitácora.
به نظرم یک بخش خیلی مهم زندگی هم که ایجاد معنا میکنه کامیونیتی آدم های اطراف هستن و اینکه چقدر میشه بهشون احساس تعلق کرد. باز هم من از دور دارم نگاه میکنم اما مثلا من فکر نمیکنم هیچ وقت بتونم با فرهنگ اسپانیایی دوست پیدا کنم. (گرچه خیلی زبان و فرهنگشون برام جالبه اماااا
At the end of the day I'm not a party girl ... and i just can't share the melancholy I've inherented as a middle Eastern with them.
و میدونم اون ارتباط عمیق ایجاد نمی شه ولی خب دوستا و یک میزان احتمال پیدا کردن دوستای خوب یا با دغدغه مشترک به نظرم خیلی مهمه. حداقل برای من اینطوره و اغلب لحضات شاد زندگیم رو که مرور میکنم میبینم به واسطه‌ی دوستی یا ارنباطاتی که ساختم بوده.
حس میکنم ورود به فلسفه
و کلا فلسفه خوانی مخصوصا رواقی
خیلی کمک کنندن
حداقل برای اینطور بود
ببین منم دقیقاااااا همینجورم و الان که مهاجرت کردم و کار دارم میخوام تلاش کنم در کنار کارم بیزینسی که خودم دوست دارم و برای خودم بزنم تا زمانی که به درآمد ثابت الانم برسه و اون لحظه دیگه کارم و بذارم کنار و بیزینس خودم که دوست دارم و ادامه بدم
شاید لازمه توام یه کاری که دوست داری و به عنوان شغلت عالی کنی اگه دیدی آره این همینیه که میخوای بعد پزشکی و بذاری کنار
منم يه درونگرام مثل خودت اينكه فكر ميكني زندگي بي معنيه درسته چون درواقع اين خودتي كه بهش معني ميدي زندگي همين كار هاي حوصله سر بره كه ميگي فقط بايد سعي كني ازش لذت ببري با ارزوي موفقيت💎
سلام چقدر جالب به صورت اتفاقی ویدیوت اومد برام و چون شبیه یکی از دوستام حرف میزدی دیدم ویدیوت رو
ولی حرفات چقدر حرف دل من بود! باز خوبه تو ۲۶ سالته! ۲۶ سالگی که واقعا سنی نیست!
من ۳۲ سالم شده تو ایران پزشکی رو تموم کردم و به زور دو سال طرحمم رفتم و الان یکساله اومدیم اتریش با شوهرم ولی دقیقا دغدغه ی من همینه! که خب من الان دوست ندارم پزشکی رو ادامه بدم یا کار کنم! اعتماد بنفسشم ندارم همش میگم من نمیتونم با یک زبان دیگه کاری انجام بدم! ۴ ساله مشغول یادگیری زبان المانیم ولی هنوز ک هنوزه خیلی نمیتونم حرف بزنم یا متوجه بشم چی میگن! یکساله فکرم درگیره که خب حالا بعد ۳۲ سال خب میخوای چکار کنی! حتی نمیدونم باید سراغ چه کار یا رشته ای برم، به قول تو هییییچ هنر دیگه ای هم ندارم که برم سراغ اون باز خوبه تو زبان آموزش میدی! من ک هیچی! دقیقا منم تنها چیزی که میدونم اینه که نمیخوام پزشک باشم کار پزشکی کنم ولی دقیقا منم پلن دیگه ای تو ذهنم ندارم! واقعا سردرگمم
یعنی کلمه به کلمه تو درک میکنم منم هزاران فکر تو سرم میچرخه! واقعا الان تو این سن باید چکار کنم همینجوری سنم داره بیشتر میشه و هیچی به هیچی هیچ دستاوردی نداشتم
خیلی حس بدیه چقدر ویدیوت رو دوست داشتم چقدر حرفای دلم بود🥲
عزیزم🥹کامل میفهممت🫂🫂
رومینا با دیدن ویدیوت مطمئن شدم بهترین کتابی که به دردت میخوره «کتابخانه نیمه شب» هست. لطفا بخون ازت خواهش میکنم ❤
خوندمش
سلام رومیناجان
من متوجه نمیشم مشکلت چیه و حقیقتا از سایر افرادی هم که تشخیص برات گذاشتند متعجبم که با صرف یک نگاه محدود و اون چیزی که واسه خودشون کار کرده، میخوان واسه توام کار بکنه
اما چیزی که من میخوام بهت بگم این هست که تراپی برو... یعنی تصمیم عاقلانه این هستش که یهو تغییر بزرگی مثل ترک پزشکی و.. انجام ندی و پیش یک تراپیست خوب بری
میفهمم شاید زمانبر و هزینه بر باشه اما اگر تراپیستت خوب باشه مطمینم که ارزششو داره
موفق باشی خوشگلم
به سالی هست تراپیست میرم 😶😂
رمینا خودت رو فقط باید با خود دیروزت مقایسه کنی
چون همه امون متفاوتیم و مسیرمون متفاوته
زندگی یک مسیر تک نفره است
و من و تو و اون با هم خیلی فرق داریم
شرایط و شخصیت و زمانی که داریم و همه چی فرق داره
اینکه خودمون ایا حس میکنیم نسبت به دیروزمون خوب بهتر شدیم؟ اگه اره به خودت افتخار کن
نگران زمان هم نباش ، زمان برای هر کس متفاوته و فرق میکنه ، فقط ببین ایا خوشحالی یا نه
این مهمترین چیزه
نظر مهم هم مهم نیست چون اونا که نمیدونن چی به تو گذشته
هیچکس نمیتونه کامل بدونه ، چون تو تنها کسی هستی که میدونی داستان کامل زندگیت و چی بهت گذشته
فقط احساس تو و خواسته های تو ، توی زندگی خودت مهمه و همین
عزیزم 🥹 چقد کامنتات حس خوبی بهم داد ❤️
رمینا ، امیدوارم بهترین ها برات اتفاق بیوفته ، من ایرانم و واقعا امیدوارم یه روزی بتونم ببینمت و بغل ات کنم و باهم حرف بزنیم
من مریم ام
۱۷ سالمه ولی خیلی مشکلات بهم‌گذشته تا به این سن برسم 😅🫠@@growmmee
27:01 😂sameee
سلام رومینا جان امیدوارم حالت خوب باشه ...من هم دقیقا همینطورم ...یه چیزی که خیلی کمکم میکنه اینه که بیو گرافی آدمای مختلف رو مطالعه میکنم ... مسیر زندگی افراد خیلی خیلی باهم متفاوته ...
یکی تو بیست و پنج سالگی فارغ التحصیل میشه ولی پنج سال بعد کار پیدا میکنه ،اون یکی تو بیست و نه سالگی مدرکشو می گیره و بلافاصله کار مورد علاقش رو پیدا میکنه ،یکی تو بیست و سه سالگی ازدواج میکنه و اولین بچشو ده سال بعد بدنیا میاره ،اون یکی بیست و نه سالگی ازدواج میکنه و اولین بچشو سال بعد بدنیا میاره ،یکی سی سالگی رئیس شرکت میشه و چهل سالگی فوت میکنه ،اون یکی تو چهل و پنج سالگی رئیس شرکت میشه و تا نود سالگی عمر میکنه ...........تو نه از بقیه عقب تری نه جلو تر.... اون چیزی که مدیا به ما نشون میده میانگین واقعیه جامعه نیست ...تازه اگه هم باشه خیلی قشنگ تر که مسیر زندگی آدم با اونا متفاوت باشه ...چون آدما منحصر به فردن و مسیر زندگی خودشون رو دارن ....
خیلی کلیشه ای میشه ولی شاید واقعا قراره ما جز اون افرادی باشیم که از مسیر لذت میبرن .....
شما کار خیلی بزرگی کردی ....مهاجرت ...خوندن پزشکی تو ایرانش سخته چه برسه به زبان اسپانیایی ....کار کردن و پول درآوردن کنار درس خوندن که میدونم چقدر سخته .... همه ی این سختیاس که زندگیت رو منحصر به فرد کرده ...شاید قراره یه روزی یه نفر بیوگرافیت رو بخونه و از اینکه چه مسیری رو پشت سر گذاشتی حیرت کنه ...❤
شاید یه راهی باشه برا مشکلات اقتصادی مثلا بعضی دانشگاه ها وام دارن و تمام هزینه تحصیل رو میدن و تازه بعد از فارغ التحصیلی قسط شروع میشه ....
امیدوارم سالم و سلامت باشی عزیزم❤
منم گاهی این فکرها رو میکنم ...ولی خب بعدش هم خودمو به چیزی سرگرم میکنم که یادم بره، چون هرچی بیشتر بهش فکر میکنم بازم به این میرسم که (نمیدونم واقعا باید چیکار کنم و چه راهی درست تره) و فقط حسم رو بدتر میکنه
چرا پیام من نمیرسه🤔🤔
رسید😂
شرایط کلاس های زبانت رو میگی؟
بهم ایمیل بزن لطفا
Callme.roumina@gmail.com
اصلااا تنها نیستی رومینا من ۵ بار کنکور دادم. دامپزشکی ، مهندسی پزشکی و علوم آزمایشگاه و مهندسس کامپیوتر قبول شدم و ۳تاشو تا مرحله ثبت نام دانشگاه رفتم 😂 ۲ سال کامپیوتر خوندم در حالی که کل آشناهام فک میکردن مهندسی پزشکی میخونم و حدس بزن چی دانشگاه رو ول کردم اومدم آلمان دوباره از کالج شروع کردم و هیچ برنامه‌ای برای بعدش ندارم ۲۴ سالمم هست یعنی ۲۵ سالگی وارد دانشگاه میشم. ولی به نظرم تو سن ۷۰ سالگی برام هیچ اهمیتی نداره که درسم ۲۵ سالگی تموم شده یا ۳۵ سالگی. ولی این مشکل که نمیدونم دقیقا چه کاری رو دوست دارم تا آخر عمرم انجام بدم واقعا یه معضل بزرگه واسم😭 تازه منم به اینکه آلمان بمونم یا نه خیلی فک میکنم 😂 درگیری شدیدی با همه موضوعات دارم😂😂
حرف دل زدی حرف دلللل!
زیاد سخت نگیر، همه ادما یجورایی درگیری دارن، همون کاری رو انجام بده که میدونی درسته و به نفعته!
رومینا جان چقدر دلتنگت بودم خوش برگشتی 🫶🏻 میدونی چرا ویدئو هاتو دوست دارم چون خودمم تو اوضاع تو هستم آینده نامعلوم تصمیمی که باید گرفته بشه و عشقی که توی قلبمه به قول تو سخت به دست اومده نمیشه ازش گذشت … برای ذهن و روحت آرامش میخوام که به درستی فکر کنی و راه رو پیش ببری واقعا این حق ما نیست ما لایق بیشترین ها هستیم برای هممون آرامش باشه .
تولدت هم مبارک بیشتر بیا جلو دوربین و دوباره مثل قبل حرف بزن برامون « تو نزدیک ترین کسی هستی که به زندگی من خیلی شبیهی » خودت رو از ما و دوربین دریغ نکن شاید با این حرف زدنا گره های ذهنیت هم باز بشه .لاو یو ❤
مرسییییی کلی 🥹🥹 اینجوری خیلی ویدیو تمیذارم چون حس میکنم شاید کسی نخواد فکرای منو بشنوه و خسته کننده باشه
@@growmmee نه خسته کننده نیست اصلا به هر حال زندگی سخته تو یه سری شرایط برای بعضی ها سخت تر .. وقتی که تو مدیا میبینیم همو داریم همدیگر ندیدیم ولی درک میکنیم برای ما و تولید کننده همراهی و دلگرمیه خودتم تو ویدئو گفتی بگید شما هم مثل کنید یا نه . جوونیم و کلی آرزو ❤️ صحبت ازش عیبی نداره . موفق ترین باشی عزیزم
من هم دقیقا اینجوری هستم 😂 گاها یادم میره ۲۸سالمه یا ۲۹سال و اصلا هم حس بزرگ بودن نسبت به بقیه رو ندارم و نمیدونم دارم با زندگی خودم چیکار میکنم و قراره به کجا برسم ، کلا همه چی در هاله‌ای از ابهام عه و هیچ مسیر مشخصی ندارم
چیکار کنیم؟😢😩
@@growmmee همینجوری ادامه میدیم تا ببینیم چی میشه 😅
من پارسال متوجه شدم پزشکی مناسبم نیست و دست از تلاش برا رسیدن بهش برداشتم
الان مهندسی میخونم
میتونی بری سمت تحقیقات شیفتم نداره. منم همینطور
درکت می کنم منم دارم ۲۶ رو کمکم تموم می کنم و سال یک پزشکیم . به نظرم هر رشته دیگه ای هم بری برای موفق باید همچین سبک زندگی رو داشته باشی . به نظرم الان که وارد پزشکی شدی عوضش نکن برای تخصص می تونم بری روانپزشکی که با علاقیاتت سازگارتره .
سلام رومینا جون . ببین واقعا پزشکی رشته خیلی سختیه و تو بیشتر جاهای دنیا به تنهایی و بدون ساپورت مالی و دیگر حمایت های نزدیک بسیار سخته . داری تا یه جایی رو درست فکر میکنی ولی از وسطش یهو گم میشی . اینقدر از رها کردن نترس . اینقدر تو استرس از دست دادن زمان نباش ، این از این شاخه به اون شاخه پریدن تو توی اون سنین کمی طبیعی هست خیلی نگرانش نباش . اصلا فکر کن پزشکی رو رها کردی و فقط یک سال کار بکنی و کمی استراحت کنی و باز به شروع یه رشته دیگه فکر کنی چه عیبی داره . باور کن منم بیشتر از تو این شاخه به اون شاخه شدم تا تو سن ۴۲ سالگی فهمیدم چه رشته ای و چه کاری رو دوست دارم 😊 پس دیر نکردی عزیزم . کمی آروم باش ، اینقدر دنبال هدف زندگی نباش ، ساده و آروم یه چند وقتی زندگی کن راه خودش کم کم میاد جلو پات . ببین برای ادامه میتونی تمرکز کنی رو خوندن رشته ای که بازار کارش تو اسپانیا بد نباشه و خیلی هم سخت نباشه . فکر نکن عمرت تو تجربه های گوناگون از دست رفته ، جالبه گاهی تو پنجاه سالگی همون تجربه ها یا باقی مونده همون رشته هایی که خوندی و ته ذهنت هست یهو برات یه کمک خوب میشه .
اینبار بشین یه لیسانس معمولی بخون و تمومش کن و اینقدر دنبال زندگی ایده آل نباش . اصلا معنی و هدف زندگی یعنی همین یعنی تلاش ، تجربه ، شکست و باز تلاش تجربه شکست و باز و باز ، فقط تو انتخابات چیزی انتخاب نکن که بیش از اندازه روت فشار میاره .
تو اتفاقا اینبار باید آگاهانه رها کنی ، رها کن خودتو ، این رشته رو فعلا رها کن ، نترس فوق فوقش بعد باز میتونی قبول بشی . تو میتونی معلم خوب و فوق العاده ای بشی ، یه رشته ای برا چهارسال بخون که مثلا تو این زمینه کمکت باشه . نترس و اینقدر تو کف از دست دادن زمان نباش . برای نسل شما فرمول پیدا کردن رشته دلخواه و کار نسبتا خوب و ازدواج خیلی دیرتر از حتی نسل یه دهه قبل شماست پس عجله نکن و نگران نباش .
من تازه تو ۴۲ سالگی انتخاب نسبتا درست تری کردم پس نگران نباش یه رشته راحت تر رو انتخاب کن و چهار سال بخونش . اینقدرم خودت رو اذیت نکن که ارزش نداره
وای خدا بالاخره یکی از این موضوع حرف زد🥲🥲
ببین دقیقا منم همینم اصلا نمی دونم چی میخام ب هرچی میرسم دلم ی چیز دیگه میخاد و اصلا قانع نیستم. ارشد شهرسازی خوندم، بعد کارم دیجیتال مارکتینگه، ولی علاقه قلبیم هنره 😂😂😂
واقعا نمیدونم میخام چی کار کنم و این درحالیکه ک مامانم هی میگه برو آزمون استخدامی آموزش و پرورش تا بیمه داشته باشی و‌حقوق ثابت😔😔😔😔
عزیزم با تک تک کلماتت موافقم و دقیقا دارم در همچین شرایطی دست و پنجه نرم میکنم
منم 26 سالمه و دقیقا مث تو فکر میکردم و همش می گفتم که چی درس بخونم که چی آزمون وکالت قبول بشم
واسع چی به دنیا اومدم
ولی در نهایت به این نتیجه رسیدم که واقعا نمیتونم تغییر بدم شرایط جهان رو
من به هر حال به دنیا اومدم و باید زندگی کنم و باید خرجم رو بدم هم زمان با درس
و این رو پذیرفتم که شرایطم اینه
و همش به این فکر نکن که عقبی که جوونی نکردی
منم دقیقا همین فکر رو میکردم ولی به این فکر کن که شرایط فرد به فرد متفاوته
به قول خودت اگر بخوای جوونی کنی پس که خرج خودم رو بده
و در مورد پزشکی به نظرم هر چیز بزرگی بهایی داره
حد اقل تو چهل سالگیت شغل امنی داری و درنهایت سعی کن حتما حتما از روتین روزانه زندگیت لذت ببر و سعی کن کمتر فکر کنی و بیشتر انجام بدی
حتما حتما از یه مشاور کمک بگیر
در هر حال بهترینی👑👑
رومینا جون من بیست سالمه و خیلی میفهممت
دقیقا عینننننننننن حرفای تورو منم تو ذهنم دارم و خیلی وقتا نوشتم
حتی یه جمله هم فرق نداره دقیقا احساسو افکارم دقیقا عین مال توعه:)))
30:11 من ۲۱ سالمه
پیج اینستاگرام داریییی؟؟
رومینا جان عزیزم، ویدیوتو دیدم، من ازت حدود ۱۰ سال بزرگترم ، ولی هرزگاهی ویدیوهاتو میبینم ، منم اسپانیا زندگی میکنم، پیشنهادی دارم که کتاب « زندگی خود را طراحی کنید »رو بخون ممکنه بتونه کمکت کنه، نویسنده بیل بورنت و دیوید ایوانس👍👌🌹
چرا معلمی نمیخونی؟
رومینا به خدا کسی قرار نیست تو دهه بیست سالگی درسش تموم بشه و به درآمد عالی برسه، هممون همین هستیم، نگران نباش تنها نیستی، واقعاً به نظرم اومد که پزشکی برای تو نیست، با روانشناست صحبت کن و یه تصمیم قطعی بگیر، فقط خواهش میکنم تو یه رشته درجا نزن !! چون عمرت هدر میره، رشته های کامپیوتر خیلی خوبن، با لیسانس هم میشه کار پیدا کرد و درآمد های خوبی دارن !! چه اروپا چه آمریکا
کلا ما دهه هفتادیا متوجه گذر سن نشدیم تو تنها نیستی عزیزم:)
اره رومینا منم این حس ها رو دارم😅