ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
มีความสุกฟังทุกวัน
ฟังพระอาจาร์แล้วทำให้เกิดปัณญาในการใช้ชีวิตที่ดีไม่ต้องอวดศักดิ์ดากลับใครฟังแล้วสงบสุข ดูการครื้นไหวของปัจจุบัน สาธุๆๆในธรรมบัญญายของพระอาจาร์
สาธุ อนุโมทนาในธรรมปัจจุบันขณะ กับทาน ว.วิรเมธี
กราบ นมัสการ เจ้าค่ะ ท่านพระอาจารย์ โยม ได้ติดตามรับฟัง คลิปนี้ซ้ำ เมื่อ 21 ม.ค 61 เวลา01.42 ที่เยอรมัน โยม ได้ตื่นมา กดฟังต่อ จากตอนหัวค่ำ เจ้าค่ะ รับฟังธรรมะ แล้ว ได้นำมาปฏิบัติ ทำให้ สงบ มีสติ และหลับสบาย เจ้าค่ะ สาธุ ในธรรม เจ้าค่ะ
ผมก็เป็นผู้ที่โชคดีคนหนึ่ง ที่เกิดเป็นคนไทย และเลื่อมใสในพุธศาสนา
(๑๓๙) เห็นเวทนาในเวทนา มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทรมนัสในโลกเสียได้ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เมื่อเสวยสุขเวทนา ย่อมรู้ชัดว่าเสวยสุขเวทนา เมื่อเสวยทุกขเวทนา ย่อมรู่ชัดว่าเสวยทุกขเวทนา เมื่อเสวยอทุกขมสุข ก็รู้ชัดว่าเสวยอทุกขมสุขเวทนา เมื่อเสวยสุขเวทนามีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยสุขเวทนามีอามิส เมื่อเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส เมื่อเสวยทุกขเวทนามีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยทุกขเวทนามีอามิส เมื่อเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นเวทนาในเวทนาภายในบ้าง หายใจออก เห็นเวทนาในเวทนาภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในเวทนาบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในเวทนาบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในเวทนาบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่าเวทนามีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในเวทนานี้ หายใจเข้าเพียงสักว่าอาศัยเวทนานี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ หายใจออก
เรามองดู.ดวงอาทืตย์..ดวงจันทร์..ดาวทุกดวง.มีน้ำตกลงจากฟ้า.เสียงฟ้าร้อง..ฟ้าแลบ.ทะเล.ภูเขา..ต้นไม้ผลไม้.สัตว์อากาศน้ำบก.และอยูใดิน.ทะเลทราย.ภูเขาไฟ.และอีกมากหมาย..ดูดัวยปัญญา..คงจะเห็นผูสร้าวง.
ฟังธรรมของท่านแล้วสุขใจ รู้สึกว่าทุกนาที่มีค่า จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด สาธุ สาธุ สาธุ
ขอบคุณค่ะ ฟังหลายรอบละ ช๊อบๆชอบ ฟังทุกตอนเบย. ฟังทุกเย็นด้วย
สาธุ คะ ท่าน ขอบคุณธรรมมะ จากท่าน ว. ที่คอยเตือนสติ ลูก ก่อนตาย ขอให้ได้ พบ กราบท่าน
ข้าพเจ้าน.สโสภา.วรรณพัฒน์กราบสาธุพระอาจารย์วอขอการฟังนี้ขอให้ลุกหายจากโรคภัยทั้งหมดโรคมะเร็งลำใส้ในตัวลุกจงหายไปๆขจากลุกขอให้ลุกสุขภาพแข็งแรงตลอดไปขอครอบครัวลุกยุในศีลธรรทั้งลุกหญิงลุกชายเป็นคนดีตลอดไปด้วยเทอสาธุๆๆคะ
ชอบมากค่ะ
ฟังเมื่อไหร่ใจสุขทุกที
.สาธุธรรม " ปาฏิหาริย์แห่งปัจจุบันขณะ " ท่าน ว.วิรเมธี
ฟังแล้วมีความสุขทุกขณะ
ฟังแล้วทำให้รู้สึกได้ถึง The Power of now ครับสาธุ
สาธุค่ะ
ชอบฟังท่านวอพูดมากเลยค่ะ ได้ข่อคิด ทําให้มีสติมากขึ่นคะ
สาธุ
สาธุค่ะ ก่อนตายขอได้กราบท่านสักครั้งเถิดค่ะ
ท่านเทศทำให้คนที่ท้อแท้กับชีวิตใด้ลุกขึ้นสู้ต่อไป
สาธุ อนุโมทนาในธรรมค่ะ
หงอก บางปะกอกวิทยาคมจบรุ่น48 สาธุ ไทย สาธุ ประทุมแม่เจ้าหงอก ซ.พระราม2/23 สาธุ กรุงเทพ สาธุ เชียงใหม่ สาธุ ชลบุรี สาธุ ประจวบคีรีขันธ์ สาธุ สมุทรปราการ สาธุ นราธิวาส สาธุ สมุทรสาคร สาธุ ปทุมธานี สาธุ นนทบุรี สาธุ สงขลา สาธุ สระแก้ว สาธุ ภูเก็ต สาธุ นครปฐม สาธุ ระยอง สาธุ เชียงราย สาธุ นครราชสีมา สาธุ สุพรรณบุรี สาธุ อุดรธานี สาธุ พระนครศรีอยุธยา สาธุ ขอนแก่น สาธุ อุบลราชธานี สาธุ ราชบุรี สาธุ ลำปาง สาธุ ลำพูน สาธุ ฉะเชิงเทรา สาธุ พิษณุโลก สาธุ สุราษฎร์ธานี สาธุ นครสวรรค์ สาธุ สระบุรี สาธุ กาญจนบุรี สาธุ จันทบุรี สาธุ บุรีรัมย์ สาธุ ปราจีนบุรี สาธุ ลพบุรี สาธุ ชุมพร สาธุ นครศรีธรรมราช สาธุ ศรีสะเกษ สาธุ ตาก สาธุ กระบี่ สาธุ แพร่ สาธุ เพชรบูรณ์ สาธุ สุรินทร์ สาธุ มหาสารคาม สาธุ นครพนม สาธุ ร้อยเอ็ด สาธุ ชัยภูมิ สาธุ สิงห์บุรี สาธุ หนองบัวลำภู สาธุ สกลนคร สาธุ กำแพงเพชร สาธุ พะเยา สาธุ ตราด สาธุ ตรัง สาธุ แม่ฮ่องสอน สาธุ อุตรดิตถ์ สาธุ หนองคาย สาธุ สุโขทัย สาธุ อ่างทอง สาธุ พังงา สาธุ ยโสธร สาธุ อำนาจเจริญ สาธุ นครนายก สาธุ กาฬสินธุ์ สาธุ เลย สาธุ สมุทรสงคราม สาธุ อุทัยธานี สาธุ ปัตตานี สาธุ พัทลุง สาธุ บึงกาฬ สาธุ ชัยนาท สาธุ น่าน สาธุ มุกดาหาร สาธุ พิจิตร สาธุ ยะลา สาธุ ระนอง สาธุ สตูล สาธุ×11
อยู่กับปัจจุบันขณะ จะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท
คนที่มีค่ามากที่สุด คือ...คนปัจจุบันที่อยู่ตรงหน้าเราเวลาที่สำคัญที่สุด คือ เวลาขณะนี้..ตอนนี้ในปัจจุบันขณะสิ่งที่สำคัญที่สุด คือ สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ตอนนี้...ณ ขณะนี้........คืนวันที่ผ่านไป เรากำลังทำอะไรอยู่
สาธุ อนุโมทามิต่ะ
สาธุุสอนคนท้้งโลกมีคาวมสุขใจสาธุุๆๆๆ
สาธุๆๆ
สาธุ .
😊🙏
(๑๔๐)ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพึงพิจารณาเห็นจิตในจิต อยู่อย่างไรเล่า? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พึงพิจารณา เมื่อจิตมีราคะ ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีราคะ เมื่อจิตปราศจากราคะ ก็รู้ชัดว่าจิตเราปราศจากราคะ เมื่อจิตมีโทสะ ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีโทสะ เมื่อจิตปราศจากโทสะ ก็รู้ชัดว่าจิตเราปราศจากโทสะ เมื่อจิตมีโมหะ ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีโมหะ เมื่อจิตปราศจากโมหะ ก็รู้ชัดว่าจิตเราปราศจากโมหะ เมื่อจิตหดหู่ ก็รู้ชัดว่าจิตเราหดหู่ เมื่อจิตฟุ้งซ่าน ก็รู้ชัดว่าจิตเราฟุ้งซ่าน เมื่อจิตเป็นมหรคต ก็รู้ชัดว่าจิตเราเป็นมหรคต เมื่อจิตไม่เป็นมหรคต ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่เป็นมหรคต เมื่อจิตมีธรรมอื่นยิ่งกว่า ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีธรรมอื่นยิ่งกว่า เมื่อจิตไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า เมื่อจิตตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่าจิตเราตั้งมั่น เมื่อจิตไม่ตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่ตั้งมั่น เมื่อจิตหลุดพ้น ก็รู้ชัดว่าจิตเราหลุดพ้น เมื่อจิตไม่หลุดพ้น ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่หลุดพ้น ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นจิตในจิตภายในบ้าง หายใจออก เห็นจิตในจิตภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นจิตในจิตทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในจิตบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในจิตบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในจิตบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่าจิตมีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในจิต หายใจเข้า เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ หายใจออก
กายที่ ๒ อริยาบถเมื่อยืน ก็รู้ชัดว่า เรายืน หายใจออกเมื่อเดิน ก็รู้ชัดว่า เราเดิน หายใจเข้าเมื่อนั่ง ก็รู้ชัดว่า เรานั่ง หายใจออกเมื่อนอน ก็รู้ชัดว่า เรานอน ทายใจเข้าดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นกายในกายภายในบ้าง หายใจออก เห็นกายในกายภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในกายนี้ หายใจเข้า เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ หายใจออก
ชอบคับแต่คนไม่เข้าใจพาสาฝรั่งคับชาวบ้านฟังยากคับ
กายที่ ๓ พิจารณาสัมปชัญญะ...รู้ในการก้าวไปข้างหน้าและถอยกลับ รู้ในการแลไปข้างหน้ารู้ในการเหลียวซ้ายแลขวา รู้ในการคู้อวัยวะเข้าเหยียดอวัยวะออก รู้ในการทรงผ้าสังฆาฏิ -บาตร-จีวร รู้ในการกิน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มรส รู้ในการถ่ายอุจาระ-ปัสสาวะ รู้เวลาเดิน ยืน นั่ง นอน รู้เวลาหลับ ตื่น พูด นิ่งกายที่ ๔ พิจารณาปฏิกูล.ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก หัวใจ ม้าม ปอด ตับ ไต ไส้น้อย ไส้ใหญ่ พังผืด อาหารใหม่ อาหารเก่า มันสมอง ดี เสลด หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น เปลวมัน น้ำตา น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตรคูถ..กายที่ ๕ พิจารณาธาตุ..นี้ธาตุดิน นี่ธาตุน้ำ นี้ธาตุไฟ นี้ธาตุลม.กายที่ ๖ (พิจารณานวสีวถิกา)พิจารณาเห็นสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า ตายมาแล้ว ๑ วัน ๒ วัน ๓ วัน ...กายที่ ๗ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า ที่ฝูงสัตว์ต่างๆกัดกินอยู่บ้าง ...กายที่ ๘ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก ยังมีเลือดและเนื้อ ยังมีเส้นเอ็นผูกรัดอยู่ ...กายที่ ๙ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก ยังเปื้อนเลือดแลต่ปราศจากเนื้อแล้ว ยังมีเส้นเอ็นผูกรัดอยู่...กายที่ ๑๐ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก แต่ปราศจากเลือดและเนื้อแล้ว ยังมีเส้นเอ็นผูกรัดอยู่...กายที่ ๑๑ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก ปราศจากเส้นเอ็นผูกรัดแล้ว กระเรี่ยรายไปในทิศน้อยทิศใหญ่...กายที่ ๑๒ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นกระดูกสีขาว เปรียบด้วยสีสังข์...กายที่ ๑๓ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นกระดูก กองเรี่ยราย เก่าเกินปีหนึ่งไปแล้ว...กายที่ ๑๔ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นกระดูกผุละเอียดแล้ว...เธอย่อมน้อมเข้ามาสู่กายนี้แหละว่า ถึงกายอันนี้เล่า ก็มีอยู่อย่างนี้เป็นธรรมดาคงเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงความเป็นอย่างนี้ไปได้องค์ของการพิจารณากายทุในกาย..ทุกๆกายดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นกายในกายภายในบ้าง หายใจออก เห็นกายในกายภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในกายนี้ หายใจเข้า เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ หายใจออกพิจารณาให้เห็นกายเป็นบัญญัติ เป็นอย่างไร ?พิจารณาให้เห็นกายเป็นปรมัต เป็นอย่างไร ?จนเห็นกายนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)สาธุ สาธุ สาธุขอความเจริญในธรรมจงมีแก่ทุกๆท่านพระสูตรนี้ มีท่านพระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี วัดมเหยงคณ์ ท่านสอนได้ดีที่สุด ครับ23/04/63 ...21.09-23.03 ...ROCK CITYHUNTER อยากรู้สติปัฏฐาน๔นี้ เพิ่มเติม เชิญไปที่”กลุ่มสติปัฏฐานสี่” ในเฟชบุ๊ต ได้เลยครับ ในนั้นมีแบบเต็มให้ศึกษาเพื่อการปฏิบัติครับ
พระอาจารย์เทศน์ได้เข้าใจง่าย กระจ่างชัดในที่มาของความสุข เป็นความธรรมดา ที่ลึกซึ้งที่สุดครับ ขอกราบขอบพระคุณครับ
สาธุ ...
ธรรมะที่มีคุณภาพดีที่สุดในโลกนี้และโลกหน้า.(สอลีหะห)การใช้ชีวิตอยู่อย่างตามใจต้องการให้สมหวังในความเป็นจริงได้อย่างรวดเร็ว.(พระเจ้าเป็นผู้สร้างภาพยนตร์ทั่วโลกและเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของเราจะไม่มีใครรู้จัก.นอกจาก.สติปัญญที่สมบูรณ์แบบ.คิดๆๆให้ลึกๆ.เรามาจากใหน.เราไปที่ใหน.เราดูอะไร.เราฟังอะไร..สติปัญญเรามองเห็น.สิ่งที่เราไม่น่าเชื่อได้ดูได้ฟัง.อยูหนัาเรานี้เอง.เหลือเชื่อ.ทึ่งทั่วโลก..เห็นๆๆๆๆมัย...ดูและฟังรอบๆข้างตัวเรา.มีอะไรบ้าง.(อย่าเชื่อสิ่งที่น่าเชื่อฝายเดียว.สื่งที่ไม่น่าเชื่อ.เมื่อเราเห็นกับตา.มันกลายเป็นสิ่งที่ต้องเชื่อ.ถูหมัย.อาจารย์..
กราบนมัสการพระอาจารย์ขอบพระคุณพระอาจารย์ธรรมะอันมีค่าเจ้าคะ
ขอบคุณมากๆครับที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งบัน
ดีมากเลยค่ะ
กำลังฝึกอยฝุ่ค่ะ
(๑๔๑) ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพิจารณาเห็นธรรมในธรรมคือนิวรณ์๕ อยู่อย่างไรเล่า ? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พึงพิจารณา ๑.เมื่อกามฉันทะมีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะมีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา เมื่อกามฉันทะไม่มีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะไม่มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา อนึ่งกามฉันทะ ที่ยังไม่เกิดจะเกิดขึ้นด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งกามฉันทะ ที่เกิดขึ้นแล้วจะละเสียได้ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งกามฉันทะ ที่ละได้แล้วจะไม่เกิดขึ้นอีกด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย เมื่อพยาบาท... เมื่อถิ่นมิทธะ... เมื่ออุทธัจจกุกกุจจะ... เมื่อวิจิกิจฉามีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะมีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา เมื่อวิจิกิจฉาไม่มีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะไม่มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา อนึ่งวิจิกิจฉา ที่ยังไม่เกิดจะเกิดขึ้นด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งวิจิกิจฉา ที่เกิดขึ้นแล้วจะละเสียได้ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งวิจิกิจฉา ที่ละได้แล้วจะไม่เกิดขึ้นอีกด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นธรรมในธรรมภายในบ้าง หายใจออก เห็นธรรมในธรรมภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมในธรรมทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในธรรมบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในธรรมบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในธรรมบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่าธรรมมีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในธรรมนี้ หายใจเข้า เพียงสักว่าอาศัยธรรมนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นธรรมในธรรมคือนิวรณ์ ๕ อยู่ หายใจออก ๒.พิจารณาธรรมในธรรม คือ อุปาทานขันธ์ ๕... ๓.พิจารณาธรรมในธรรมคือ อายตนะภายใน๖ภายนอก๖... ๔.พิจารณาธรรมในธรรมคือ โพชฌงค์๗... ๕.พิจารณาธรรมในธรรมคือ สัจจบรรพ (อริยสัจ๔)..คือทุกข สมุทัย นิโรธ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ผลของการปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ คือก็ผู้หนึ่งผู้ใด พึงเจริญสติปัฏฐาน๔ นี้อยู่อย่างนี้ตลอด ๗-๖-๕-๔-๓-๒-๑ ปี ตอลด ๗-๖-๕-๔-๓-๒-๑-ครึ่งเดือน ตลอด ๗ วัน เขาพึงหวังผล ๒ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่งคือพระอรหันตผลในปัจจุบันหรือเมื่อยังมีขันธปัญจกเหลืออยู่ เป็นพระอนาคามี
(๑๓๑) ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ (จากพระไตรปิฏก ฉบับหลวง๔๕เล่ม ในเล่มที่๑๐)สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในแค้วนกุรุ มีนิคมหนึ่งของแค้วนกุรุ ชื่อกัมมาสธรรม ณ.ที่นั่น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่าดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่าทูลรับต่อพระผู้มีพระภาคแล้ว.(๑๓๒) พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสพระพุทธภาษิตนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลายหนทางนี้เห็นที่ไปอันเอก เพื่อความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์เพื่อล่วงความโศกและปริเทวะ เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์และโทมนัสเพื่อบรรลุธรรมที่ถูกต้อง เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้งหนทางนี้คือ สติปัฏฐาน ๔ ประการ สติปัฏฐาน ๔ ประการเป็นไฉน ?ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑การพิจารณาเห็นกายในกายอยู่อย่างไรเล่า ?ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ไปสู่ป่าก็ดี ไปสู่โคนไม้ก็ดี ไปสู่เรือนว่างก็ดี เธอนั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรงดำรงสตไว้เฉพาะหน้ากายที่ ๑ ลมหายใจออก ลมหายใจเข้ามีสติ หายใจออกมีสติ หายใจเข้าเมื่อหายใจออกยาว ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจออกยาวเมื่อหายใจเข้ายาว ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจเข้ายาวเมื่อหายใจออกสั้น ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจออกสั้นเมื่อหายใจเข้าสั้น ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจเข้าสั้นย่อมสำเหนียกว่า เราเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจออกย่อมสำเหนียกว่า เราเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจเข้าย่อมสำเหนียกว่า เราจักระงับกายสังขาร หายใจออกย่อมสำเหนียกว่า เราจักระงับกายสังขาร หายใจเข้าดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออกภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้าเห็นกายในกายภายในบ้าง หายใจออกเห็นกายในกายภายนอกบ้าง หายใจเข้าเห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออกเห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง หายใจเข้าเห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง หายใจออกเห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง หายใจเข้าย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ หายใจออกก็เพียงสักว่าความรู้ในกายนี้ หายใจเข้าเพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออกเธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้าไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออกดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้าภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ หายใจออก
🙏🙏🙏🙏🙏
Martin Rombach
สบายใจกับการฟังธรรม
โห เริ่มมีคนสนใจท่านวอ แล้วหรอคับเนี่ย แต่ก่อน ไม่ถึง 500 วิว ตอนนี้ จะ 3000 ละ
สาตุครับ
^^
ชอบมากๆ เป็นวิธีคิดที่เป็นไปได้ที่สุดแลัว อยากให้ชาวพุทธตื่นรู้อย่าโง่ดักดาน อย่าสักแต่ว่านับถือพุทธ แค่กลับโง่จริงๆ
บาปกรรมนะคะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยมีความคิดอหังการ พระหรือเจ้า เราได้แต่ดู และคิด ไม่สมควรวิจารณ์ค่า คนเราควรรู้จักนอบน้อมค่า
ถ้าไม่มีอดีต..ปัจจุบันจะมีได้อย่างไร..ถ้าไม่มีปัจจุบ้น..อนาคตจะมีมั้ย..พุทธศาสนาคงสิ้ไปในรุ่นท่านนี่แล้ว..ตุ๋ย
มีความสุกฟังทุกวัน
ฟังพระอาจาร์แล้วทำให้เกิดปัณญาในการใช้ชีวิตที่ดี
ไม่ต้องอวดศักดิ์ดากลับใคร
ฟังแล้วสงบสุข ดูการครื้นไหว
ของปัจจุบัน สาธุๆๆในธรรมบัญญายของพระอาจาร์
สาธุ อนุโมทนาในธรรมปัจจุบันขณะ กับทาน ว.วิรเมธี
กราบ นมัสการ เจ้าค่ะ ท่านพระอาจารย์ โยม ได้ติดตามรับฟัง คลิปนี้ซ้ำ เมื่อ 21 ม.ค 61 เวลา01.42 ที่เยอรมัน โยม ได้ตื่นมา กดฟังต่อ จากตอนหัวค่ำ เจ้าค่ะ รับฟังธรรมะ แล้ว ได้นำมาปฏิบัติ ทำให้ สงบ มีสติ และหลับสบาย เจ้าค่ะ สาธุ ในธรรม เจ้าค่ะ
ผมก็เป็นผู้ที่โชคดีคนหนึ่ง ที่เกิดเป็นคนไทย และเลื่อมใสในพุธศาสนา
(๑๓๙) เห็นเวทนาในเวทนา มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทรมนัสในโลกเสียได้ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เมื่อเสวยสุขเวทนา ย่อมรู้ชัดว่าเสวยสุขเวทนา เมื่อเสวยทุกขเวทนา ย่อมรู่ชัดว่าเสวยทุกขเวทนา เมื่อเสวยอทุกขมสุข ก็รู้ชัดว่าเสวยอทุกขมสุขเวทนา เมื่อเสวยสุขเวทนามีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยสุขเวทนามีอามิส เมื่อเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส เมื่อเสวยทุกขเวทนามีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยทุกขเวทนามีอามิส เมื่อเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส ย่อมรู้ชัดว่าเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นเวทนาในเวทนาภายในบ้าง หายใจออก เห็นเวทนาในเวทนาภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในเวทนาบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในเวทนาบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในเวทนาบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่าเวทนามีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในเวทนานี้ หายใจเข้าเพียงสักว่าอาศัยเวทนานี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ หายใจออก
เรามองดู.ดวงอาทืตย์..ดวงจันทร์..ดาวทุกดวง.มีน้ำตกลงจากฟ้า.เสียงฟ้าร้อง..ฟ้าแลบ.ทะเล.ภูเขา..ต้นไม้ผลไม้.สัตว์อากาศน้ำบก.และอยูใดิน.ทะเลทราย.ภูเขาไฟ.และอีกมากหมาย..ดูดัวยปัญญา..คงจะเห็นผูสร้าวง.
ฟังธรรมของท่านแล้วสุขใจ รู้สึกว่าทุกนาที่มีค่า จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด สาธุ สาธุ สาธุ
ขอบคุณค่ะ ฟังหลายรอบละ ช๊อบๆชอบ ฟังทุกตอนเบย. ฟังทุกเย็นด้วย
สาธุ คะ ท่าน ขอบคุณธรรมมะ จากท่าน ว. ที่คอยเตือนสติ ลูก ก่อนตาย ขอให้ได้ พบ กราบท่าน
ข้าพเจ้าน.สโสภา.วรรณพัฒน์กราบสาธุพระอาจารย์วอขอการฟังนี้ขอให้ลุกหายจากโรคภัยทั้งหมดโรคมะเร็งลำใส้ในตัวลุกจงหายไปๆขจากลุกขอให้ลุกสุขภาพแข็งแรงตลอดไปขอครอบครัวลุกยุในศีลธรรทั้งลุกหญิงลุกชายเป็นคนดีตลอดไปด้วยเทอสาธุๆๆคะ
ชอบมากค่ะ
ฟังเมื่อไหร่ใจสุขทุกที
.สาธุธรรม " ปาฏิหาริย์แห่งปัจจุบันขณะ " ท่าน ว.วิรเมธี
ฟังแล้วมีความสุขทุกขณะ
ฟังแล้วทำให้รู้สึกได้ถึง The Power of now ครับ
สาธุ
สาธุค่ะ
ชอบฟังท่านวอพูดมากเลยค่ะ ได้ข่อคิด ทําให้มีสติมากขึ่นคะ
สาธุ
สาธุค่ะ ก่อนตายขอได้กราบท่านสักครั้งเถิดค่ะ
ท่านเทศทำให้คนที่ท้อแท้กับชีวิตใด้ลุกขึ้นสู้ต่อไป
สาธุ อนุโมทนาในธรรมค่ะ
หงอก บางปะกอกวิทยาคมจบรุ่น48 สาธุ ไทย สาธุ ประทุมแม่เจ้าหงอก ซ.พระราม2/23 สาธุ กรุงเทพ สาธุ เชียงใหม่ สาธุ ชลบุรี สาธุ ประจวบคีรีขันธ์ สาธุ สมุทรปราการ สาธุ นราธิวาส สาธุ สมุทรสาคร สาธุ ปทุมธานี สาธุ นนทบุรี สาธุ สงขลา สาธุ สระแก้ว สาธุ ภูเก็ต สาธุ นครปฐม สาธุ ระยอง สาธุ เชียงราย สาธุ นครราชสีมา สาธุ สุพรรณบุรี สาธุ อุดรธานี สาธุ พระนครศรีอยุธยา สาธุ ขอนแก่น สาธุ อุบลราชธานี สาธุ ราชบุรี สาธุ ลำปาง สาธุ ลำพูน สาธุ ฉะเชิงเทรา สาธุ พิษณุโลก สาธุ สุราษฎร์ธานี สาธุ นครสวรรค์ สาธุ สระบุรี สาธุ กาญจนบุรี สาธุ จันทบุรี สาธุ บุรีรัมย์ สาธุ ปราจีนบุรี สาธุ ลพบุรี สาธุ ชุมพร สาธุ นครศรีธรรมราช สาธุ ศรีสะเกษ สาธุ ตาก สาธุ กระบี่ สาธุ แพร่ สาธุ เพชรบูรณ์ สาธุ สุรินทร์ สาธุ มหาสารคาม สาธุ นครพนม สาธุ ร้อยเอ็ด สาธุ ชัยภูมิ สาธุ สิงห์บุรี สาธุ หนองบัวลำภู สาธุ สกลนคร สาธุ กำแพงเพชร สาธุ พะเยา สาธุ ตราด สาธุ ตรัง สาธุ แม่ฮ่องสอน สาธุ อุตรดิตถ์ สาธุ หนองคาย สาธุ สุโขทัย สาธุ อ่างทอง สาธุ พังงา สาธุ ยโสธร สาธุ อำนาจเจริญ สาธุ นครนายก สาธุ กาฬสินธุ์ สาธุ เลย สาธุ สมุทรสงคราม สาธุ อุทัยธานี สาธุ ปัตตานี สาธุ พัทลุง สาธุ บึงกาฬ สาธุ ชัยนาท สาธุ น่าน สาธุ มุกดาหาร สาธุ พิจิตร สาธุ ยะลา สาธุ ระนอง สาธุ สตูล สาธุ×11
อยู่กับปัจจุบันขณะ จะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท
คนที่มีค่ามากที่สุด คือ...คนปัจจุบันที่อยู่ตรงหน้าเรา
เวลาที่สำคัญที่สุด คือ เวลาขณะนี้..ตอนนี้ในปัจจุบันขณะ
สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ตอนนี้...ณ ขณะนี้
........คืนวันที่ผ่านไป เรากำลังทำอะไรอยู่
สาธุ อนุโมทามิต่ะ
สาธุุสอนคนท้้งโลกมีคาวมสุขใจสาธุุๆๆๆ
สาธุๆๆ
สาธุ .
😊🙏
(๑๔๐)ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพึงพิจารณาเห็นจิตในจิต อยู่อย่างไรเล่า? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พึงพิจารณา เมื่อจิตมีราคะ ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีราคะ เมื่อจิตปราศจากราคะ ก็รู้ชัดว่าจิตเราปราศจากราคะ เมื่อจิตมีโทสะ ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีโทสะ เมื่อจิตปราศจากโทสะ ก็รู้ชัดว่าจิตเราปราศจากโทสะ เมื่อจิตมีโมหะ ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีโมหะ เมื่อจิตปราศจากโมหะ ก็รู้ชัดว่าจิตเราปราศจากโมหะ เมื่อจิตหดหู่ ก็รู้ชัดว่าจิตเราหดหู่ เมื่อจิตฟุ้งซ่าน ก็รู้ชัดว่าจิตเราฟุ้งซ่าน เมื่อจิตเป็นมหรคต ก็รู้ชัดว่าจิตเราเป็นมหรคต เมื่อจิตไม่เป็นมหรคต ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่เป็นมหรคต เมื่อจิตมีธรรมอื่นยิ่งกว่า ก็รู้ชัดว่าจิตเรามีธรรมอื่นยิ่งกว่า เมื่อจิตไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า เมื่อจิตตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่าจิตเราตั้งมั่น เมื่อจิตไม่ตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่ตั้งมั่น เมื่อจิตหลุดพ้น ก็รู้ชัดว่าจิตเราหลุดพ้น เมื่อจิตไม่หลุดพ้น ก็รู้ชัดว่าจิตเราไม่หลุดพ้น ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นจิตในจิตภายในบ้าง หายใจออก เห็นจิตในจิตภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นจิตในจิตทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในจิตบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในจิตบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในจิตบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่าจิตมีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในจิต หายใจเข้า เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ หายใจออก
กายที่ ๒ อริยาบถ
เมื่อยืน ก็รู้ชัดว่า เรายืน หายใจออก
เมื่อเดิน ก็รู้ชัดว่า เราเดิน หายใจเข้า
เมื่อนั่ง ก็รู้ชัดว่า เรานั่ง หายใจออก
เมื่อนอน ก็รู้ชัดว่า เรานอน ทายใจเข้า
ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก
ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า
เห็นกายในกายภายในบ้าง หายใจออก
เห็นกายในกายภายนอกบ้าง หายใจเข้า
เห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก
เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง หายใจเข้า
เห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง หายใจออก
เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง หายใจเข้า
ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า
สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ หายใจออก
ก็เพียงสักว่าความรู้ในกายนี้ หายใจเข้า
เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก
เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า
ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า
ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ หายใจออก
ชอบคับแต่คนไม่เข้าใจพาสาฝรั่งคับชาวบ้านฟังยากคับ
กายที่ ๓ พิจารณาสัมปชัญญะ...รู้ในการก้าวไปข้างหน้าและถอยกลับ รู้ในการแลไปข้างหน้ารู้ในการเหลียวซ้ายแลขวา รู้ในการคู้อวัยวะเข้าเหยียดอวัยวะออก
รู้ในการทรงผ้าสังฆาฏิ -บาตร-จีวร รู้ในการกิน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มรส รู้ในการถ่ายอุจาระ-ปัสสาวะ รู้เวลาเดิน ยืน นั่ง นอน รู้เวลาหลับ ตื่น พูด นิ่ง
กายที่ ๔ พิจารณาปฏิกูล.ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก หัวใจ ม้าม ปอด ตับ ไต ไส้น้อย ไส้ใหญ่ พังผืด อาหารใหม่ อาหารเก่า มันสมอง
ดี เสลด หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น เปลวมัน น้ำตา น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตรคูถ..
กายที่ ๕ พิจารณาธาตุ..นี้ธาตุดิน นี่ธาตุน้ำ นี้ธาตุไฟ นี้ธาตุลม.
กายที่ ๖ (พิจารณานวสีวถิกา)พิจารณาเห็นสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า ตายมาแล้ว ๑ วัน ๒ วัน ๓ วัน ...
กายที่ ๗ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า ที่ฝูงสัตว์ต่างๆกัดกินอยู่บ้าง ...
กายที่ ๘ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก ยังมีเลือดและเนื้อ ยังมีเส้นเอ็นผูกรัดอยู่ ...
กายที่ ๙ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก ยังเปื้อนเลือดแลต่ปราศจากเนื้อแล้ว ยังมีเส้นเอ็นผูกรัดอยู่...
กายที่ ๑๐ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก แต่ปราศจากเลือดและเนื้อแล้ว ยังมีเส้นเอ็นผูกรัดอยู่...
กายที่ ๑๑ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นร่างกระดูก ปราศจากเส้นเอ็นผูกรัดแล้ว กระเรี่ยรายไปในทิศน้อยทิศใหญ่...
กายที่ ๑๒ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นกระดูกสีขาว เปรียบด้วยสีสังข์...
กายที่ ๑๓ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นกระดูก กองเรี่ยราย เก่าเกินปีหนึ่งไปแล้ว...
กายที่ ๑๔ พิจารณาสรีระ ที่เขาทิ้งในป่าช้า เป็นกระดูกผุละเอียดแล้ว...เธอย่อมน้อมเข้ามาสู่กายนี้แหละว่า ถึงกายอันนี้เล่า ก็มีอยู่อย่างนี้เป็นธรรมดา
คงเป็นอย่างนี้ ไม่ล่วงความเป็นอย่างนี้ไปได้
องค์ของการพิจารณากายทุในกาย..ทุกๆกาย
ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก
ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า
เห็นกายในกายภายในบ้าง หายใจออก
เห็นกายในกายภายนอกบ้าง หายใจเข้า
เห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก
เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง หายใจเข้า
เห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง หายใจออก
เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง หายใจเข้า
ย่อมอยู่ หายใจออก
อนึ่ง หายใจเข้า
สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ หายใจออก
ก็เพียงสักว่าความรู้ในกายนี้ หายใจเข้า
เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก
เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า
ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า
ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ หายใจออก
พิจารณาให้เห็นกายเป็นบัญญัติ เป็นอย่างไร ?
พิจารณาให้เห็นกายเป็นปรมัต เป็นอย่างไร ?
จนเห็นกายนี้ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)
สาธุ สาธุ สาธุ
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่ทุกๆท่าน
พระสูตรนี้ มีท่านพระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรังสี วัดมเหยงคณ์ ท่านสอนได้ดีที่สุด ครับ
23/04/63 ...21.09-23.03 ...
ROCK CITYHUNTER อยากรู้สติปัฏฐาน๔นี้ เพิ่มเติม เชิญไปที่”กลุ่มสติปัฏฐานสี่” ในเฟชบุ๊ต ได้เลยครับ ในนั้นมีแบบเต็มให้ศึกษาเพื่อการปฏิบัติครับ
พระอาจารย์เทศน์ได้เข้าใจง่าย กระจ่างชัดในที่มาของความสุข เป็นความธรรมดา ที่ลึกซึ้งที่สุดครับ ขอกราบขอบพระคุณครับ
สาธุ ...
ธรรมะที่มีคุณภาพดีที่สุดในโลกนี้และโลกหน้า.(สอลีหะห)การใช้ชีวิตอยู่อย่างตามใจต้องการให้สมหวังในความเป็นจริงได้อย่างรวดเร็ว.(พระเจ้าเป็นผู้สร้างภาพยนตร์ทั่วโลกและเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของเราจะไม่มีใครรู้จัก.นอกจาก.สติปัญญที่สมบูรณ์แบบ.คิดๆๆให้ลึกๆ.เรามาจากใหน.เราไปที่ใหน.เราดูอะไร.เราฟังอะไร..สติปัญญเรามองเห็น.สิ่งที่เราไม่น่าเชื่อได้ดูได้ฟัง.อยูหนัาเรานี้เอง.เหลือเชื่อ.ทึ่งทั่วโลก..เห็นๆๆๆๆมัย...ดูและฟังรอบๆข้างตัวเรา.มีอะไรบ้าง.(อย่าเชื่อสิ่งที่น่าเชื่อฝายเดียว.สื่งที่ไม่น่าเชื่อ.เมื่อเราเห็นกับตา.มันกลายเป็นสิ่งที่ต้องเชื่อ.ถูหมัย.อาจารย์..
กราบนมัสการพระอาจารย์ขอบพระคุณพระอาจารย์ธรรมะอันมีค่าเจ้าคะ
ขอบคุณมากๆครับที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งบัน
ดีมากเลยค่ะ
กำลังฝึกอยฝุ่ค่ะ
(๑๔๑) ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพิจารณาเห็นธรรมในธรรมคือนิวรณ์๕ อยู่อย่างไรเล่า ? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พึงพิจารณา ๑.เมื่อกามฉันทะมีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะมีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา เมื่อกามฉันทะไม่มีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะไม่มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา อนึ่งกามฉันทะ ที่ยังไม่เกิดจะเกิดขึ้นด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งกามฉันทะ ที่เกิดขึ้นแล้วจะละเสียได้ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งกามฉันทะ ที่ละได้แล้วจะไม่เกิดขึ้นอีกด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย เมื่อพยาบาท... เมื่อถิ่นมิทธะ... เมื่ออุทธัจจกุกกุจจะ... เมื่อวิจิกิจฉามีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะมีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา เมื่อวิจิกิจฉาไม่มีอยู่ ณ.ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่ากามฉันทะไม่มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา อนึ่งวิจิกิจฉา ที่ยังไม่เกิดจะเกิดขึ้นด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งวิจิกิจฉา ที่เกิดขึ้นแล้วจะละเสียได้ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย อนึ่งวิจิกิจฉา ที่ละได้แล้วจะไม่เกิดขึ้นอีกด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า เห็นธรรมในธรรมภายในบ้าง หายใจออก เห็นธรรมในธรรมภายนอกบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมในธรรมทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในธรรมบ้าง หายใจเข้า เห็นธรรมคือความเสื่อมในธรรมบ้าง หายใจออก เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในธรรมบ้าง หายใจเข้า ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่าธรรมมีอยู่ หายใจออก ก็เพียงสักว่าความรู้ในธรรมนี้ หายใจเข้า เพียงสักว่าอาศัยธรรมนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นธรรมในธรรมคือนิวรณ์ ๕ อยู่ หายใจออก ๒.พิจารณาธรรมในธรรม คือ อุปาทานขันธ์ ๕... ๓.พิจารณาธรรมในธรรมคือ อายตนะภายใน๖ภายนอก๖... ๔.พิจารณาธรรมในธรรมคือ โพชฌงค์๗... ๕.พิจารณาธรรมในธรรมคือ สัจจบรรพ (อริยสัจ๔)..คือทุกข สมุทัย นิโรธ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ผลของการปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ คือก็ผู้หนึ่งผู้ใด พึงเจริญสติปัฏฐาน๔ นี้อยู่อย่างนี้ตลอด ๗-๖-๕-๔-๓-๒-๑ ปี ตอลด ๗-๖-๕-๔-๓-๒-๑-ครึ่งเดือน ตลอด ๗ วัน เขาพึงหวังผล ๒ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่งคือพระอรหันตผลในปัจจุบันหรือเมื่อยังมีขันธปัญจกเหลืออยู่ เป็นพระอนาคามี
(๑๓๑) ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ (จากพระไตรปิฏก ฉบับหลวง๔๕เล่ม ในเล่มที่๑๐)
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในแค้วนกุรุ มีนิคมหนึ่งของแค้วนกุรุ ชื่อกัมมาสธรรม ณ.ที่นั่น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่าทูลรับต่อพระผู้มีพระภาคแล้ว.
(๑๓๒) พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสพระพุทธภาษิตนี้ว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย
หนทางนี้เห็นที่ไปอันเอก เพื่อความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์
เพื่อล่วงความโศกและปริเทวะ เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์และโทมนัส
เพื่อบรรลุธรรมที่ถูกต้อง เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง
หนทางนี้คือ สติปัฏฐาน ๔ ประการ สติปัฏฐาน ๔ ประการเป็นไฉน ?
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้
พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑
พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑
พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑
พิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส ในโลกเสียได้ ๑
การพิจารณาเห็นกายในกายอยู่อย่างไรเล่า ?
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ไปสู่ป่าก็ดี ไปสู่โคนไม้ก็ดี ไปสู่เรือนว่างก็ดี เธอนั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรงดำรงสตไว้เฉพาะหน้า
กายที่ ๑ ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า
มีสติ หายใจออก
มีสติ หายใจเข้า
เมื่อหายใจออกยาว ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจออกยาว
เมื่อหายใจเข้ายาว ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจเข้ายาว
เมื่อหายใจออกสั้น ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจออกสั้น
เมื่อหายใจเข้าสั้น ย่อมรู้ชัดว่า เราหายใจเข้าสั้น
ย่อมสำเหนียกว่า เราเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจออก
ย่อมสำเหนียกว่า เราเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจเข้า
ย่อมสำเหนียกว่า เราจักระงับกายสังขาร หายใจออก
ย่อมสำเหนียกว่า เราจักระงับกายสังขาร หายใจเข้า
ดังพรรณนามาฉะนี้ หายใจออก
ภิกษุย่อมพิจารณา หายใจเข้า
เห็นกายในกายภายในบ้าง หายใจออก
เห็นกายในกายภายนอกบ้าง หายใจเข้า
เห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง หายใจออก
เห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง หายใจเข้า
เห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง หายใจออก
เห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง หายใจเข้า
ย่อมอยู่ หายใจออก อนึ่ง หายใจเข้า
สติของเธอตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ หายใจออก
ก็เพียงสักว่าความรู้ในกายนี้ หายใจเข้า
เพียงสักว่าอาศัยกายนี้ระลึกเท่านั้น หายใจออก
เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว หายใจเข้า
ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆในโลกแล้ว หายใจออก
ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้อย่างนี้ หายใจเข้า
ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ หายใจออก
🙏🙏🙏🙏🙏
Martin Rombach
สบายใจกับการฟังธรรม
โห เริ่มมีคนสนใจท่านวอ แล้วหรอคับเนี่ย แต่ก่อน ไม่ถึง 500 วิว ตอนนี้ จะ 3000 ละ
สาตุครับ
^^
ชอบมากๆ เป็นวิธีคิดที่เป็นไปได้ที่สุดแลัว อยากให้ชาวพุทธตื่นรู้อย่าโง่ดักดาน อย่าสักแต่ว่านับถือพุทธ แค่กลับโง่จริงๆ
บาปกรรมนะคะ ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยมีความคิดอหังการ
พระหรือเจ้า เราได้แต่ดู และคิด ไม่สมควรวิจารณ์ค่า
คนเราควรรู้จักนอบน้อมค่า
ถ้าไม่มีอดีต..ปัจจุบันจะมีได้อย่างไร..ถ้าไม่มีปัจจุบ้น..อนาคตจะมีมั้ย..พุทธศาสนาคงสิ้ไปในรุ่นท่านนี่แล้ว..ตุ๋ย
สาธุค่ะ
สาธุค่ะ