''Προσπερνάς'' 16:09 Ξυπνάς κι ανοίγεις στη ζωή τα μάτια περνάς, προσπερνάς γίνεσαι ένα με αυτού του κόσμου τα κομμάτια ζήσε και πίσω ποτέ μην κοιτάς. Δώσε το χέρι σου ν'αγγίξεις όλους αυτούς που αγαπάς. Στη ζωή σου αν έχεις μια μικρή ελπίδα είναι εκεί και αλλού μην κοιτάς. Όταν λυγίζεις κι όταν ψάχνεις ίσκιο κι όταν βλαστημάς, άνθρωπέ μου, το δρόμο σου να βλέπεις ίσιο και στα σκοτάδια να χαμογελάς. Για δες πως φεύγει και σκορπάει ο χρόνος περνάς, προσπερνάς και στο τέλος τα μάτια σου θα κλείσεις μόνος ζήσε και πίσω ποτέ μην κοιτάς.
Εδώ είναι η νέα γενιά τραγουδοποιών, (μουσικών) χαίρομαι που πρόλαβα να τους γνωρίσω/ακούσω...ο Θανάσης, ο Σωκράτης, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Νικόλας και αρκετοί ακόμα από τους "Παλιούς" αφήσαν "μαγιά", παρακαταθήκες ανυπέρβλητες στο πέρασμα των χρόνων, είμαι σίγουρος πως αυτοί οι νέοι τραγουδοποιοί, (συνθέτες, ερμηνευτές) και θα τις διαφυλάξουν και θα τις διαιωνίσουν στο διηνεκές, αλλά και το σπουδαιότερο.. θα τις εμπλουτίσουν... το σύμπαν είναι ο εγγυητής....καλή συνέχεια Αλέξανδρε και καλοτάξιδο(ς) Ευχαριστώ θερμά Novel Vox για την παρουσίαση και γενικά για τον Καραγκιόζη...
''Αχ, καρδιά μου'' 1:07:26 Τη μια με θέλεις στα ψηλά την άλλη στα υπόγεια τους όρκους μου ορέγεσαι τρέφεσαι με τα λόγια. Αχ, καρδιά μου μη με τυραννάς Αχ, καρδιά μου και μη με σκορπάς. Την αποκλειστικότητα θέλεις εσύ να έχεις μα ύστερα με παρατάς κι έξω στους δρόμους τρέχεις. Αχ, καρδιά μου μη με τυραννάς Αχ, καρδιά μου και μη με σκορπάς. Τα χίλια δυο κομμάτια σου θέλεις να στα μαζέψω μα την αδιαφορία σου πώς θες να την αντέξω; Αχ, καρδιά μου μη με τυραννάς Αχ, καρδιά μου και μη με σκορπάς.
''Όνειρο είναι η ζωή'' - 1:22:30 Μέρες που φεύγουν, αδιάφορες μέρες το ταβάνι στα μάτια σου απάνω κολλάει Νύχτες που φεύγουν, αδιάφορες νύχτες μέσα στ'αυτί σου το σκοτάδι μιλάει. Όνειρο είναι η ζωή κι ένας ήχος σαν αστραπή, σαν παιδί που γελάει κι είναι η ψυχή καταπράσινος κήπος που ανθίζει απ'την πρώτη στιγμή που ξυπνάει. Μέρες ασπρόμαυρες, άγονεες μέρες η ανάμνηση κύμα που στα σπλάχνα σου σκάει Νύχτες πολύχρωμες, του έρωτα νύχτες ξαφνικά ένα βέλος στο κενό σου χτυπάει. Όνειρο είναι η ζωή κι ένας ήχος σαν αστραπή, σαν παιδί που γελάει κι είναι η ψυχή καταπράσινος κήπος που ανθίζει απ'την πρώτη στιγμή που ξυπνάει. Μέρες ηλιόλουστες, άγιες μέρες ένα αγκάθινο στέμμα τ'όνειρό σου τρυπάει Νύχτες γαλήνιες, άγιες νύχτες στο δωμάτιο αστέρια η πνοή σου σκορπάει. Όνειρο είναι η ζωή κι ένας ήχος σαν αστραπή, σαν παιδί που γελάει κι είναι η ψυχή καταπράσινος κήπος που ανθίζει απ'την πρώτη στιγμή που ξυπνάει.
''Όσοι είναι μονάχοι'' 4:21 Καρφιά του ήλιου χτύπησα να μην υποχωρήσει μπροστά στη νύχτα που 'ρχεται αυτοκρατορικά. Φώτα ανάβει ο άνθρωπος να διώξει το σκοτάδι, να διώξει και τα σύννεφα μέσ'από την καρδιά. Γιατί όσοι είναι μονάχοι τη νύχτα τη φοβούνται, κάνουν πως είναι ψύχραιμοι μα έχουν νικηθεί. Άιντε βρε νύχτα κουρελού ξεθώριασε και σβήσε και τα πούλια οι θύμησες να φύγουνε κι αυτά. Γιατί όσοι είναι μονάχοι νύχτα μου σε φοβούνται, κάνουν πως είναι ψύχραιμοι μα έχουν νικηθεί.
''Τα μαύρα μη φοράτε'' 48:19 Σαν έρθει η ώρα, πείτε μου, τον κόσμο αυτό ν'αφήσω κι απ'την απέναντι μεριά να πάω να σεργιανίσω. Θα φτάσω σε μια εξοχή που όλοι θα γλεντάνε λίγο κρασί θα πίνουνε κι όλο θα τραγουδάνε. Θα πάω να βρω τη μάνα μου που έστρωσε στο τραπέζι καρό τραπεζομάντηλα φοράει ποδιά στη μέση. Θα βρω και τον πατέρα μου που θα χαμογελάει. Να 'τος, τον βλέπω από μακριά μαύρα γυαλιά φοράει. Στην τσέπη μου έχω δυο φλουριά διόδια για τον Άδη εκεί που ο χάρος κάθεται στο μαύρο το σκοτάδι Τον άφησαν μονάχο του να κλαίει, να μαραζώνει, του πήραν βάρκα και κουπιά και του άφησαν τη σκόνη. Και στο ποτάμι πλένονται όσοι ακόμα ζούνε τους το φωνάζω δυνατά μα εκείνοι δε μ'ακούνε. Φίλοι, φτωχοί μου συγγενείς, τα μαύρα μη φοράτε γιατί όποιος φεύγει απ'τη ζωή ποτέ πια δε λυπάται.
Ευχαριστούμε τον Τόλη, τα παιδιά μπροστά και πίσω από τις κάμερες και όλους εσάς που παρακολουθήσαμε μαζί δυο εορταστικά live !
0:34 - Τα ρούχα τα παλιά (Α. Κτιστάκης - ακυκλοφόρητο)
4:21 - Όσοι είναι μονάχοι (Α. Κτιστάκης - ακυκλοφόρητο)
8:28 - Ο πιο μεγάλος μου καημός (Γ. Μιχαήλ)
11:52 - Η κοπελιά κι ο δράκος (Γ. Μιχαήλ)
16:15 - Προσπερνάς (Α. Κτιστάκης - ακυκλοφόρητο)
19:20 - Είχα τον κήπο της Εδέμ (Σ. Μάλαμας)
23:16 - Η ουρά του αλόγου (Γ. Χαρούλης)
29:22 - Στον Μαρίνο Αντύπα (Ρεβάνς)
32:23 - Φίλε αδελφή ψυχή (Ν. Παπάζογλου)
35:16 - Federico Garcia Lorca (Γ. Κούτρας)
39:08 - Γράντε (Π. Μάλαμας)
43:13 - Όνειρο (Θ. Παπακωνσταντίνου)
49:16 - Τα μαύρα μη φοράτε (Α. Κτιστάκης - ακυκλοφόρητο)
54:59 - Ανδρομέδα (Θ. Παπακωνσταντίνου)
59:22 - Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ (Ν. Παπάζογλου)
1:03:25 - Τα πάγια (Σ. Μάλαμας)
1:07:26 - Αχ καρδιά μου (Α. Κτιστάκης - ακυκλοφόρητο)
1:10:56 - Εγώ με τις ιδέες μου (Ν. Άσιμος)
1:15:24 - Σεβάχ ο θαλασσινός (Μ. Λοΐζος)
1:18:49 - Το γράμμα (Σ. Μάλαμας)
1:22:30 - Όνειρο είναι η ζωή (Α. Κτιστάκης - ακυκλοφόρητο)
''Προσπερνάς'' 16:09
Ξυπνάς κι ανοίγεις στη ζωή τα μάτια
περνάς, προσπερνάς
γίνεσαι ένα με αυτού του κόσμου τα κομμάτια
ζήσε και πίσω ποτέ μην κοιτάς.
Δώσε το χέρι σου
ν'αγγίξεις όλους αυτούς που αγαπάς.
Στη ζωή σου αν έχεις μια μικρή ελπίδα
είναι εκεί και αλλού μην κοιτάς.
Όταν λυγίζεις κι όταν ψάχνεις ίσκιο
κι όταν βλαστημάς, άνθρωπέ μου,
το δρόμο σου να βλέπεις ίσιο
και στα σκοτάδια να χαμογελάς.
Για δες πως φεύγει και σκορπάει ο χρόνος
περνάς, προσπερνάς
και στο τέλος τα μάτια σου θα κλείσεις μόνος
ζήσε και πίσω ποτέ μην κοιτάς.
ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΡΑ ΚΑΙ ΑΕΛΑΡΑ...ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΤΙΣΤΑΚΗ ΠΑΛΙΚΆΡΙ..!!!
Υπέροχοι!
Εδώ είναι η νέα γενιά τραγουδοποιών, (μουσικών) χαίρομαι που πρόλαβα να τους γνωρίσω/ακούσω...ο Θανάσης, ο Σωκράτης, ο Δημήτρης, ο Γιώργος, ο Νικόλας και αρκετοί ακόμα από τους "Παλιούς" αφήσαν "μαγιά", παρακαταθήκες ανυπέρβλητες στο πέρασμα των χρόνων, είμαι σίγουρος πως αυτοί οι νέοι τραγουδοποιοί, (συνθέτες, ερμηνευτές) και θα τις διαφυλάξουν και θα τις διαιωνίσουν στο διηνεκές, αλλά και το σπουδαιότερο.. θα τις εμπλουτίσουν... το σύμπαν είναι ο εγγυητής....καλή συνέχεια Αλέξανδρε και καλοτάξιδο(ς)
Ευχαριστώ θερμά Novel Vox για την παρουσίαση και γενικά για τον Καραγκιόζη...
''Αχ, καρδιά μου'' 1:07:26
Τη μια με θέλεις στα ψηλά
την άλλη στα υπόγεια
τους όρκους μου ορέγεσαι
τρέφεσαι με τα λόγια.
Αχ, καρδιά μου
μη με τυραννάς
Αχ, καρδιά μου
και μη με σκορπάς.
Την αποκλειστικότητα
θέλεις εσύ να έχεις
μα ύστερα με παρατάς
κι έξω στους δρόμους τρέχεις.
Αχ, καρδιά μου
μη με τυραννάς
Αχ, καρδιά μου
και μη με σκορπάς.
Τα χίλια δυο κομμάτια σου
θέλεις να στα μαζέψω
μα την αδιαφορία σου
πώς θες να την αντέξω;
Αχ, καρδιά μου
μη με τυραννάς
Αχ, καρδιά μου
και μη με σκορπάς.
Σας ευχαριστωω
Εξαιρετικοί!
''Όνειρο είναι η ζωή'' - 1:22:30
Μέρες που φεύγουν, αδιάφορες μέρες
το ταβάνι στα μάτια σου απάνω κολλάει
Νύχτες που φεύγουν, αδιάφορες νύχτες
μέσα στ'αυτί σου το σκοτάδι μιλάει.
Όνειρο είναι η ζωή κι ένας ήχος
σαν αστραπή, σαν παιδί που γελάει
κι είναι η ψυχή καταπράσινος κήπος
που ανθίζει απ'την πρώτη στιγμή που ξυπνάει.
Μέρες ασπρόμαυρες, άγονεες μέρες
η ανάμνηση κύμα που στα σπλάχνα σου σκάει
Νύχτες πολύχρωμες, του έρωτα νύχτες
ξαφνικά ένα βέλος στο κενό σου χτυπάει.
Όνειρο είναι η ζωή κι ένας ήχος
σαν αστραπή, σαν παιδί που γελάει
κι είναι η ψυχή καταπράσινος κήπος
που ανθίζει απ'την πρώτη στιγμή που ξυπνάει.
Μέρες ηλιόλουστες, άγιες μέρες
ένα αγκάθινο στέμμα τ'όνειρό σου τρυπάει
Νύχτες γαλήνιες, άγιες νύχτες
στο δωμάτιο αστέρια η πνοή σου σκορπάει.
Όνειρο είναι η ζωή κι ένας ήχος
σαν αστραπή, σαν παιδί που γελάει
κι είναι η ψυχή καταπράσινος κήπος
που ανθίζει απ'την πρώτη στιγμή που ξυπνάει.
Φανταστικοί!
Γεια σου Αλέξανδρε γίγαντα !!!
Μπραβο Αλεξανδρε..
❤️❤️❤️
Μπραβο !!!!!!
Ωραίος!!!
mpakalogatos, Epanafora
''Όσοι είναι μονάχοι'' 4:21
Καρφιά του ήλιου χτύπησα να μην υποχωρήσει
μπροστά στη νύχτα που 'ρχεται αυτοκρατορικά.
Φώτα ανάβει ο άνθρωπος να διώξει το σκοτάδι,
να διώξει και τα σύννεφα μέσ'από την καρδιά.
Γιατί όσοι είναι μονάχοι τη νύχτα τη φοβούνται,
κάνουν πως είναι ψύχραιμοι μα έχουν νικηθεί.
Άιντε βρε νύχτα κουρελού ξεθώριασε και σβήσε
και τα πούλια οι θύμησες να φύγουνε κι αυτά.
Γιατί όσοι είναι μονάχοι νύχτα μου σε φοβούνται,
κάνουν πως είναι ψύχραιμοι μα έχουν νικηθεί.
''Τα μαύρα μη φοράτε'' 48:19
Σαν έρθει η ώρα, πείτε μου,
τον κόσμο αυτό ν'αφήσω
κι απ'την απέναντι μεριά
να πάω να σεργιανίσω.
Θα φτάσω σε μια εξοχή
που όλοι θα γλεντάνε
λίγο κρασί θα πίνουνε
κι όλο θα τραγουδάνε.
Θα πάω να βρω τη μάνα μου
που έστρωσε στο τραπέζι
καρό τραπεζομάντηλα
φοράει ποδιά στη μέση.
Θα βρω και τον πατέρα μου
που θα χαμογελάει.
Να 'τος, τον βλέπω από μακριά
μαύρα γυαλιά φοράει.
Στην τσέπη μου έχω δυο φλουριά
διόδια για τον Άδη
εκεί που ο χάρος κάθεται
στο μαύρο το σκοτάδι
Τον άφησαν μονάχο του
να κλαίει, να μαραζώνει,
του πήραν βάρκα και κουπιά
και του άφησαν τη σκόνη.
Και στο ποτάμι πλένονται
όσοι ακόμα ζούνε
τους το φωνάζω δυνατά
μα εκείνοι δε μ'ακούνε.
Φίλοι, φτωχοί μου συγγενείς,
τα μαύρα μη φοράτε
γιατί όποιος φεύγει απ'τη ζωή
ποτέ πια δε λυπάται.
Εξαιρετικό!!! Συγχαρητήρια στον Αλέξανδρο!! Γεννά ήδη αριστουργήματα..!
ειμαι εντυπωσιασμενος αποπ το ποσο γεματο ειναι αυτο το Live με μονο 3 οργανοπαιχτες
Αλεξης κτιστακηςςςςςς οεοεοεεε
Τι κομματάρα είναι αυτή ρε.... Γεια σου Μιχαήλ μεγάλε...
Enas Kai Monadikos
❤️❤️❤️