MAAR DAN IN NOORWEGEN Kim was naar de verloskundige, en Stella was naar een familiedag. Het was rustig op kantoor. Ook Ruud vertrok eerder dan normaal, na een telefoongesprek met zijn vrouw, dat Cavia geïnteresseerd had gevolgd terwijl ze deed alsof ze gespannen een e-mail aan het schrijven was. ‘Mij maakt het niet uit... Dan maak je toch die fruitsalade... Nee, zo bedoel ik het niet... Ja, nee, het maakt wel uit... Ik bedoel alleen dat ik nu nog even aan het werk ben... Zou je moeder ze niet halen dan?... Dus wat wil je nu concreet van me?... (zucht)... Oké... Ik haal de kinderen dan wel... En een pak boter... En bladerdeeg... Oké... Tot over een uur...’ Ruud had de hoorn op de haak gesmeten en zuchtend zijn jas gepakt. ‘Ik ben getrouwd met Kim Jong-un,’ had hij tegen Cavia gezegd. Aan het einde van de middag kwam Roy binnen. ‘Ik heb een baan!’ zei hij. ‘Ja,’ antwoordde Cavia, ‘je bent hier toch receptionist?’ ‘Ja, nee,’ zei Roy, ‘een echte baan!’ ‘O nee!’ zei Cavia. ‘Ga jij óók al weg?’ ‘Nou Caaf, even eerst blijdschap en interesse graag.’ ‘Sorry,’ zei Cavia. ‘Wat leuk voor je! Wat ga je doen?’ ‘Ik heb via internet gesolliciteerd en ik ben het geworden: ik ga werken bij een surfschool in Noorwegen!’ ‘Wow, eerst Harm-Jan naar Zweden en nu jij naar Noorwegen,’ zei Cavia. ‘In Scandinavië gebeurt het,’ zei Roy. ‘Ik wist niet dat daar gesurft werd,’ zei Cavia. ‘En ik wist trouwens ook niet dat jij geïnteresseerd was in, ehm, surfcultuur.’ ‘Ben ik ook niet,’ zei Roy opgewekt. ‘Ik ga daar een beetje de telefoon opnemen, afspraken maken, zorgen dat het allemaal loopt aan de voorkant.’ ‘Een soort receptionist dus?’ vroeg Cavia. Roy knikte blij. ‘Maar dan in Noorwegen! Bij een surfschool!’
MAAR DAN IN NOORWEGEN
Kim was naar de verloskundige, en Stella was naar een familiedag. Het was rustig op kantoor. Ook Ruud vertrok eerder dan normaal, na een telefoongesprek met zijn vrouw, dat Cavia geïnteresseerd had gevolgd terwijl ze deed alsof ze gespannen een e-mail aan het schrijven was.
‘Mij maakt het niet uit... Dan maak je toch die fruitsalade... Nee, zo bedoel ik het niet... Ja, nee, het maakt wel uit... Ik bedoel alleen dat ik nu nog even aan het werk ben... Zou je moeder ze niet halen dan?... Dus wat wil je nu concreet van me?... (zucht)... Oké... Ik haal de kinderen dan wel... En een pak boter... En bladerdeeg... Oké... Tot over een uur...’
Ruud had de hoorn op de haak gesmeten en zuchtend zijn jas gepakt. ‘Ik ben getrouwd met Kim Jong-un,’ had hij tegen Cavia gezegd.
Aan het einde van de middag kwam Roy binnen. ‘Ik heb een baan!’ zei hij.
‘Ja,’ antwoordde Cavia, ‘je bent hier toch receptionist?’
‘Ja, nee,’ zei Roy, ‘een echte baan!’
‘O nee!’ zei Cavia. ‘Ga jij óók al weg?’
‘Nou Caaf, even eerst blijdschap en interesse graag.’
‘Sorry,’ zei Cavia. ‘Wat leuk voor je! Wat ga je doen?’
‘Ik heb via internet gesolliciteerd en ik ben het geworden: ik ga werken bij een surfschool in Noorwegen!’
‘Wow, eerst Harm-Jan naar Zweden en nu jij naar Noorwegen,’ zei Cavia.
‘In Scandinavië gebeurt het,’ zei Roy.
‘Ik wist niet dat daar gesurft werd,’ zei Cavia. ‘En ik wist trouwens ook niet dat jij geïnteresseerd was in, ehm, surfcultuur.’
‘Ben ik ook niet,’ zei Roy opgewekt. ‘Ik ga daar een beetje de telefoon opnemen, afspraken maken, zorgen dat het allemaal loopt aan de voorkant.’
‘Een soort receptionist dus?’ vroeg Cavia.
Roy knikte blij. ‘Maar dan in Noorwegen! Bij een surfschool!’
Waarom stopt het plots? :(