Wat jammer dat niemand reageert... Ik vind dat u een leuke vorm kiest om in gesprek te gaan. Ik denk dat tekenen soms beter werkt dan praten, maar niet altijd. Het allereerst gaat het om vertrouwen, begrip en gelijkwaardigheid, die vaak al niet aanwezig zijn in hulpverleningsrelaties en al helemaal niet bij een hulpverleningsrelatie met een psychiater. Wellicht had u in uw carrière voldoende tijd voor elke cliënt maar ik zie vaak dat de tijd en het geduld ontbreekt om echt een betekenisvolle relatie aan te gaan. Mijn overtuiging is dat de kwaliteit van de relatie de sleutel is tot geslaagde hulpverlening en dat eventuele werkvormen die je kiest secundair zijn. Hartelijke groet, Jaap Meeuwsen.
Herkenbaar, zonder hulpvraag is hulp lastig. Maar juist dat formuleren van die hulpvraag is een eerste struikelblok... Mooie manier om het zo te tekenen.
Een heel goed filmpje en zeer herkenbaar, ik merk dat zeer weinig mensen snappen dat Autisme hebben al betekent dat veel dingen niet zo concreet uitgedrukt kunnen worden. Mijn zoon heeft ook autisme maar dat is ook altijd wat hij zegt, hij zegt dan ik weet niet wat ik moet vertellen, ook de hoofd en bijzaken blijven een punt. Dit is zeer moeilijk op scholen en ook bij andere dingen. Eer wordt niet gewerkt aan een lange term plan, iets wat je altijd moet hebben. Bij ieder zogenaamd probleem moet mijn zoon in een bepaald tijdsbestek zogenaamd verder komen maar dat is nu juist wat voor veel ekstra stress zorgt. Helaas is de hulp zeer minimaal, eerder nog zoon moet zich maar aanpassen....tsja, dat kan hij nu eenmaal slecht of soms ook zelfs niet, je kan van een kat geen hond maken noch zul je ooit een kat kunnen leren blaffen maar toch wordt dit eigenlijk wel gedacht door omstanders en de buitenwereld zeg maar.
Weet u wat een mooie oplossing zou zijn? Als er minder wachtlijsten zouden zijn om daadwerkelijk hulp te KUNNEN krijgen, hier kunt u weinig aan doen, dit stokje ligt bij de fijne regering hier in Nederland
Ik vind dit een goede vraag en een mooie manier van weergeven. Als anders denkende zie ik het probleem ook anders. Het automatisme van context bepaling ontbreekt, waarmee het essentieel wordt een juiste kaderstelling toe te passen voordat een gesprek begint. Mijn redeneringen volgen het pad van oorzaak en gevolg van de (kale) feiten. Vaak ligt de oplossing in het anders labelen van feiten. het accepteren van andere mechanismen dat de geleerde en bekende mechanismen. Een cursus persoonlijke effectiviteit in organisaties heeft mij toendertijd geleerd dat waarneming persoons en positie afhankelijk is nog los van hoe de feiten geïnterpreteerd worden. Mijn ervaring is dat het gevoelsleven ook anders is. Daarnaast komt de echte groei pas als de noodzakelijkheid van de hele tijd op je tenen lopen om bij te blijven even afwezig is. Ik zou zeggen meer focus op wat je kunt dan op wat je zou moeten kunnen. Met een focus op je sterke eigenschappen is er ook voor de autist een goede toekomst mits je omgeving je accepteert zoals je bent.
Wat jammer dat niemand reageert... Ik vind dat u een leuke vorm kiest om in gesprek te gaan. Ik denk dat tekenen soms beter werkt dan praten, maar niet altijd. Het allereerst gaat het om vertrouwen, begrip en gelijkwaardigheid, die vaak al niet aanwezig zijn in hulpverleningsrelaties en al helemaal niet bij een hulpverleningsrelatie met een psychiater. Wellicht had u in uw carrière voldoende tijd voor elke cliënt maar ik zie vaak dat de tijd en het geduld ontbreekt om echt een betekenisvolle relatie aan te gaan. Mijn overtuiging is dat de kwaliteit van de relatie de sleutel is tot geslaagde hulpverlening en dat eventuele werkvormen die je kiest secundair zijn. Hartelijke groet, Jaap Meeuwsen.
Herkenbaar, zonder hulpvraag is hulp lastig. Maar juist dat formuleren van die hulpvraag is een eerste struikelblok...
Mooie manier om het zo te tekenen.
Een heel goed filmpje en zeer herkenbaar, ik merk dat zeer weinig mensen snappen dat Autisme hebben al betekent dat veel dingen niet zo concreet uitgedrukt kunnen worden. Mijn zoon heeft ook autisme maar dat is ook altijd wat hij zegt, hij zegt dan ik weet niet wat ik moet vertellen, ook de hoofd en bijzaken blijven een punt. Dit is zeer moeilijk op scholen en ook bij andere dingen. Eer wordt niet gewerkt aan een lange term plan, iets wat je altijd moet hebben. Bij ieder zogenaamd probleem moet mijn zoon in een bepaald tijdsbestek zogenaamd verder komen maar dat is nu juist wat voor veel ekstra stress zorgt. Helaas is de hulp zeer minimaal, eerder nog zoon moet zich maar aanpassen....tsja, dat kan hij nu eenmaal slecht of soms ook zelfs niet, je kan van een kat geen hond maken noch zul je ooit een kat kunnen leren blaffen maar toch wordt dit eigenlijk wel gedacht door omstanders en de buitenwereld zeg maar.
herkenbaar
Weet u wat een mooie oplossing zou zijn? Als er minder wachtlijsten zouden zijn om daadwerkelijk hulp te KUNNEN krijgen, hier kunt u weinig aan doen, dit stokje ligt bij de fijne regering hier in Nederland
Ach we kunnen tegenwoordig alleen nog maar omgaan met mensen met een gebroken been.
Ik vind dit een goede vraag en een mooie manier van weergeven. Als anders denkende zie ik het probleem ook anders. Het automatisme van context bepaling ontbreekt, waarmee het essentieel wordt een juiste kaderstelling toe te passen voordat een gesprek begint. Mijn redeneringen volgen het pad van oorzaak en gevolg van de (kale) feiten. Vaak ligt de oplossing in het anders labelen van feiten. het accepteren van andere mechanismen dat de geleerde en bekende mechanismen. Een cursus persoonlijke effectiviteit in organisaties heeft mij toendertijd geleerd dat waarneming persoons en positie afhankelijk is nog los van hoe de feiten geïnterpreteerd worden. Mijn ervaring is dat het gevoelsleven ook anders is.
Daarnaast komt de echte groei pas als de noodzakelijkheid van de hele tijd op je tenen lopen om bij te blijven even afwezig is.
Ik zou zeggen meer focus op wat je kunt dan op wat je zou moeten kunnen.
Met een focus op je sterke eigenschappen is er ook voor de autist een goede toekomst mits je omgeving je accepteert zoals je bent.
boeie