Μια ζωή στη καβατζα, εγκαινιασμενη απ τη μηχανη της συντήρησης, τωρα οση μας μενει συμπιεσμενη στη μεγγενη της επιτήρησης, μια ευγενική επιχείρηση της κρατικής διαχείρισης,μα δε βρηκαν ακομα εμβόλιο για τον εκ γενετής super lyricist, πηρες τη χούντα με σετ παρωπίδες και τα ψευτικα μέσα να αλληλοεπιδράσεις, περνάμε τη φούντα στις εφημερίδες και την κλείναμε μέσα στις τηλεοράσεις, κάνοντας μέσα μεταφοράς τα μέσα εξαπάτησης που μας λεγανε πάντα τι οφείλει ο ραγιας πότε τι οφείλει ο ωνασης και η οραση σου υπό τις συγκυρίες χειροκροτουσε σε ουρές τον ηγέτη,η βολεψη σου ρεπο κι αργιες το κουτόχορτο σου οι γιορτές κι οι επαιτειοι,η κρίση ήταν έτοιμη κι οσο θυσαυριζαν οι χρηματιστες κι οι ημετεροι στο στόχαστρο σου ηταν άλλες φυλές οι υπατιοι ,αυτό ειναι το pedigree από τις μέρες στη λουπα που παραπαταγαμε σε ομαδες κι απο όλες μας τις δοκιμές για δουλειές που τα παραταγαμε στις δυο βδομάδες ,ειτε με γιακάδες ειτε με σοβαδες απ την αυπνια ετρωγα σουπες και πίσω στις τρουπες που φτιάχναμε λουμπεν ποιητές, φοιτητες και βενζιναδες, οι μιμητές το κουραζουνε ξυπναγα πρώτος μεσα σε δωμάτια παρέα, με οσους με καποια φαεινή ιδεα περνανε δωμάτιο με θέα και τους άκουγα να βουλιαζουνε,να στριφογυρνανε και να ουρλιαζουνε ,αποτυπωνω έτσι το σκοταδι .γιατί εμαθα καλα να το αφουγκραζομαι ρε Πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου ,πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου, αυτο είναι κας και blind για όσους μας έχουνε λείψει κι άλλη φωτιά στο Mic ,τους υποσχέθηκαμε όχι πια θλίψη θυμόμαστε τα highlight, πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου ,πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου,αυτό ειναι χρηστος-ροσπυ, στριψε ένα δρομισιο κι ακου την γνήσια γνωση αυτή είναι η μόνη πατρίδα τους, αυτή είναι η μονη που γνωρισαν κόψη Γαμα αν πρέπει να ναι το ομώνυμο ας είναι γόνιμο,πέρα από όσα κι αν πουμε να ξέρεις ότι οσα κι αν πιούμε σε θέλω παντα σε μνήμη ακλόνητο ,σαν εκείνες τις γριές στο κερατσινι όπου κι αν φτάσουμε ότι κι αν γίνει ,να μείνουν απέναντι κρετινοι δε θα στιγματιστουμε με ρετσινι ,το πρόσωπο του αύριο είναι το τώρα κάτω από μια μπότα και ένα φάρο και πάνω στα μαρμάρινα χέρια του jesus οι σκοπευτές του μπολσοναρο,μια μάσκα που αφηνει δυο ματιά μονα φοβισμένα σε ένα πλήθος,και δυο παιδιά που κάνουν τράμπαλα χωρισμένα από ένα τείχος,μου πανε χώσου και το φερα, όσο πιο γλαφυρά όπως το όφειλα, λερωμενο και καρφωμένο οπως το αδιάβροχο σου στη μπετοβεργα, σε αυτή την αρένα σε αγχωνουνε βλεπεις για ένα πακέτο, ζούμε στα χειρότερα γκετο,σε αυτα που να σχολασεις ευχοσουν στις 12, γιατί οι ζωές μας αξιζουν πιο λίγο απ τα διαφυγοντα εσοδα, κι αυτή είναι η μονη μου ευκαιρία να διαφυγω πριν πέσω μαν,εδώ που ισως ξυπνήσεις σε τζιπ γύρω από μαυροντυμενους και δεν γνωριζεις ποιος είναι ποιος απο τους δύο ξένους,ασφαλιτης ή απαγωγεας εξάλλου οι διαφορές δυσδιακριτες ,οι αδιακριτες προσταγες σε ρωτάν να τους δείξεις που τα κρυβες,τωρα μαλακα την άκρη βρες,οι διατριβες με τα σαινία μας προικισανε με πιο αρτιες τακτικές ,τωρα πιο έτοιμοι από ποτέ κι οι κορες φουσκώνουν σα να ναι μονακριβες
Αυτός ο δίσκος είναι αυτό που έλειπε από την φάση και ένα στήριγμα μέσα στην σκατένια αυτή χρονιά. Σπύρο τσάκαλε να είσαι πάντα καλά ή έστω τις περισσότερες φορές ρε, τα κομμάτια σου μας δίνουν δύναμη!
Εχει περάσει το μια εικονα 1000 λεξεις. Εδω μιλαμε για 1000 εικονες σε μια λεξει. Και αυτο το beat νομιζω ειναι αυτο που χρειαζόταν για να κλεισει η χρονιά. Το αγαπησα αυτο το beat.
Μετα τα 2 τελευταια κομματια δικαιουσαι 5 χρονια μπρεικ, ακομα δε θα εχω συνειδητοποιησει το τι εχεις κανει. Χωρις υπερβολη τα 14-15 απο τα 18 ειναι αριστουργηματα μας εχεις παει απο ανατριχιλα σε ανατριχιλα
Μια ζωή στη καβατζα, εγκαινιασμενη απ τη μηχανη της συντήρησης, τωρα οση μας μενει συμπιεσμενη στη μεγγενη της επιτήρησης, μια ευγενική επιχείρηση της κρατικής διαχείρισης, μα δε βρηκαν ακομα εμβόλιο για τον εκ γενετής super lyricist, πηρες τη χούντα με σετ παρωπίδες και τα ψευτικα μέσα να αλληλοεπιδράσεις, περνάμε τη φούντα στις εφημερίδες και την κλείναμε μέσα στις τηλεοράσεις, κάνοντας μέσα μεταφοράς τα μέσα εξαπάτησης που μας λεγανε πάντα τι οφείλει ο ραγιας πότε τι οφείλει ο ωνασης και η οραση σου υπό τις συγκυρίες χειροκροτουσε σε ουρές τον ηγέτη, η βολεψη σου ρεπο κι αργιες το κουτόχορτο σου οι γιορτές κι οι επαιτειοι, η κρίση ήταν έτοιμη κι οσο θυσαυριζαν οι χρηματιστες κι οι ημετεροι στο στόχαστρο σου ηταν άλλες φυλές οι υπατιοι ,αυτό ειναι το pedigree από τις μέρες στη λουπα που παραπαταγαμε σε ομαδες κι απο όλες μας τις δοκιμές για δουλειές που τα παραταγαμε στις δυο βδομάδες , ειτε με γιακάδες ειτε με σοβαδες απ την αυπνια ετρωγα σουπες και πίσω στις τρουπες που φτιάχναμε λουμπεν ποιητές, φοιτητες και βενζιναδες, οι μιμητές το κουραζουνε ξυπναγα πρώτος μεσα σε δωμάτια παρέα, με οσους με καποια φαεινή ιδεα περνανε δωμάτιο με θέα και τους άκουγα να βουλιαζουνε,να στριφογυρνανε και να ουρλιαζουνε , αποτυπωνω έτσι το σκοταδι .γιατί εμαθα καλα να το αφουγκραζομαι ρε Πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου , πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου, αυτο είναι κας και blind για όσους μας έχουνε λείψει κι άλλη φωτιά στο Mic , τους υποσχέθηκαμε όχι πια θλίψη θυμόμαστε τα highlight, πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου , πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου, αυτό ειναι χρηστος-ροσπυ, στριψε ένα δρομισιο κι ακου την γνήσια γνωση αυτή είναι η μόνη πατρίδα τους, αυτή είναι η μονη που γνωρισαν κόψη Γαμα αν πρέπει να ναι το ομώνυμο ας είναι γόνιμο, πέρα από όσα κι αν πουμε να ξέρεις ότι οσα κι αν πιούμε σε θέλω παντα σε μνήμη ακλόνητο , σαν εκείνες τις γριές στο κερατσινι όπου κι αν φτάσουμε ότι κι αν γίνει , να μείνουν απέναντι κρετινοι δε θα στιγματιστουμε με ρετσινι , το πρόσωπο του αύριο είναι το τώρα κάτω από μια μπότα και ένα φάρο και πάνω στα μαρμάρινα χέρια του jesus οι σκοπευτές του μπολσοναρο, μια μάσκα που αφηνει δυο ματιά μονα φοβισμένα σε ένα πλήθος, και δυο παιδιά που κάνουν τράμπαλα χωρισμένα από ένα τείχος, μου πανε χώσου και το φερα, όσο πιο γλαφυρά όπως το όφειλα, λερωμενο και καρφωμένο οπως το αδιάβροχο σου στη μπετοβεργα, σε αυτή την αρένα σε αγχωνουνε βλεπεις για ένα πακέτο, ζούμε στα χειρότερα γκετο,σε αυτα που να σχολασεις ευχοσουν στις 12, γιατί οι ζωές μας αξιζουν πιο λίγο απ τα διαφυγοντα εσοδα, κι αυτή είναι η μονη μου ευκαιρία να διαφυγω πριν πέσω μαν, εδώ που ισως ξυπνήσεις σε τζιπ γύρω από μαυροντυμενους και δεν γνωριζεις ποιος είναι ποιος απο τους δύο ξένους, ασφαλιτης ή απαγωγεας εξάλλου οι διαφορές δυσδιακριτες , οι αδιακριτες προσταγες σε ρωτάν να τους δείξεις που τα κρυβες, τωρα μαλακα την άκρη βρες, οι διατριβες με τα σαινία μας προικισανε με πιο αρτιες τακτικές , τωρα πιο έτοιμοι από ποτέ κι οι κορες φουσκώνουν σα να ναι μονακριβες
Μια ζωή στη καβατζα, εγκαινιασμενη απ τη μηχανη της συντήρησης, τωρα οση μας μενει συμπιεσμενη στη μεγγενη της επιτήρησης, μια ευγενική επιχείρηση της κρατικής διαχείρισης,μα δε βρηκαν ακομα εμβόλιο για τον εκ γενετής super lyricist, πηρες τη χούντα με σετ παρωπίδες και τα ψευτικα μέσα να αλληλοεπιδράσεις, περνάμε τη φούντα στις εφημερίδες και την κλείναμε μέσα στις τηλεοράσεις, κάνοντας μέσα μεταφοράς τα μέσα εξαπάτησης που μας λεγανε πάντα τι οφείλει ο ραγιας πότε τι οφείλει ο ωνασης και η οραση σου υπό τις συγκυρίες χειροκροτουσε σε ουρές τον ηγέτη,η βολεψη σου ρεπο κι αργιες το κουτόχορτο σου οι γιορτές κι οι επαιτειοι,η κρίση ήταν έτοιμη κι οσο θυσαυριζαν οι χρηματιστες κι οι ημετεροι στο στόχαστρο σου ηταν άλλες φυλές οι υπατιοι ,αυτό ειναι το pedigree από τις μέρες στη λουπα που παραπαταγαμε σε ομαδες κι απο όλες μας τις δοκιμές για δουλειές που τα παραταγαμε στις δυο βδομάδες ,ειτε με γιακάδες ειτε με σοβαδες απ την αυπνια ετρωγα σουπες και πίσω στις τρουπες που φτιάχναμε λουμπεν ποιητές, φοιτητες και βενζιναδες, οι μιμητές το κουραζουνε ξυπναγα πρώτος μεσα σε δωμάτια παρέα, με οσους με καποια φαεινή ιδεα περνανε δωμάτιο με θέα και τους άκουγα να βουλιαζουνε,να στριφογυρνανε και να ουρλιαζουνε ,αποτυπωνω έτσι το σκοταδι .γιατί εμαθα καλα να το αφουγκραζομαι ρε Πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου ,πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου, αυτο είναι κας και blind για όσους μας έχουνε λείψει κι άλλη φωτιά στο Mic ,τους υποσχέθηκαμε όχι πια θλίψη θυμόμαστε τα highlight, πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου ,πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου,αυτό ειναι χρηστος-ροσπυ, στριψε ένα δρομισιο κι ακου την γνήσια γνωση αυτή είναι η μόνη πατρίδα τους, αυτή είναι η μονη που γνωρισαν κόψη Γαμα αν πρέπει να ναι το ομώνυμο ας είναι γόνιμο,πέρα από όσα κι αν πουμε να ξέρεις ότι οσα κι αν πιούμε σε θέλω παντα σε μνήμη ακλόνητο ,σαν εκείνες τις γριές στο κερατσινι όπου κι αν φτάσουμε ότι κι αν γίνει ,να μείνουν απέναντι κρετινοι δε θα στιγματιστουμε με ρετσινι ,το πρόσωπο του αύριο είναι το τώρα κάτω από μια μπότα και ένα φάρο και πάνω στα μαρμάρινα χέρια του jesus οι σκοπευτές του μπολσοναρο,μια μάσκα που αφηνει δυο ματιά μονα φοβισμένα σε ένα πλήθος,και δυο παιδιά που κάνουν τράμπαλα χωρισμένα από ένα τείχος,μου πανε χώσου και το φερα, όσο πιο γλαφυρά όπως το όφειλα, λερωμενο και καρφωμένο οπως το αδιάβροχο σου στη μπετοβεργα, σε αυτή την αρένα σε αγχωνουνε βλεπεις για ένα πακέτο, ζούμε στα χειρότερα γκετο,σε αυτα που να σχολασεις ευχοσουν στις 12, γιατί οι ζωές μας αξιζουν πιο λίγο απ τα διαφυγοντα εσοδα, κι αυτή είναι η μονη μου ευκαιρία να διαφυγω πριν πέσω μαν,εδώ που ισως ξυπνήσεις σε τζιπ γύρω από μαυροντυμενους και δεν γνωριζεις ποιος είναι ποιος απο τους δύο ξένους,ασφαλιτης ή απαγωγεας εξάλλου οι διαφορές δυσδιακριτες ,οι αδιακριτες προσταγες σε ρωτάν να τους δείξεις που τα κρυβες,τωρα μαλακα την άκρη βρες,οι διατριβες με τα σαινία μας προικισανε με πιο αρτιες τακτικές ,τωρα πιο έτοιμοι από ποτέ κι οι κορες φουσκώνουν σα να ναι μονακριβες
Αυτός ο δίσκος είναι αυτό που έλειπε από την φάση και ένα στήριγμα μέσα στην σκατένια αυτή χρονιά. Σπύρο τσάκαλε να είσαι πάντα καλά ή έστω τις περισσότερες φορές ρε, τα κομμάτια σου μας δίνουν δύναμη!
Εχει περάσει το μια εικονα 1000 λεξεις.
Εδω μιλαμε για 1000 εικονες σε μια λεξει.
Και αυτο το beat νομιζω ειναι αυτο που χρειαζόταν για να κλεισει η χρονιά.
Το αγαπησα αυτο το beat.
καλοτάξιδος αδερφε!!! η μνημη μας αυτη την μερα σε αυτούς που μας εχουνε λήψει...
ANTE GEIA
Το καλύτερο άλμπουμ του 2020.Να σαι καλά ρε Κασαρε
Dope brother's 🔥🔥🔥
Καλά Χριστούγεννα Κας!
Μετα τα 2 τελευταια κομματια δικαιουσαι 5 χρονια μπρεικ, ακομα δε θα εχω συνειδητοποιησει το τι εχεις κανει. Χωρις υπερβολη τα 14-15 απο τα 18 ειναι αριστουργηματα μας εχεις παει απο ανατριχιλα σε ανατριχιλα
B2B tanessss
Η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι πίσω μέσα στις φλόγες είναι το σήμα του billa 🙏🙏
👏👏👏
🔥🔥🔥
Το έχει τερματισει ο τύπος
Μεγαλος δισκος.
Μπράβο ρε τσακαλε
στη πιεση μας εχει
Pinche TH-cam recomendandome guevadas
yup, not even remixed, you just used made in abyss ost and added a beat on it.
not cool, at least say you did it in the description
you stole this beat from Made in Abyss OST
Μια ζωή στη καβατζα, εγκαινιασμενη απ τη μηχανη της συντήρησης,
τωρα οση μας μενει συμπιεσμενη στη μεγγενη της επιτήρησης,
μια ευγενική επιχείρηση της κρατικής διαχείρισης,
μα δε βρηκαν ακομα εμβόλιο για τον εκ γενετής super lyricist,
πηρες τη χούντα με σετ παρωπίδες
και τα ψευτικα μέσα να αλληλοεπιδράσεις,
περνάμε τη φούντα στις εφημερίδες
και την κλείναμε μέσα στις τηλεοράσεις,
κάνοντας μέσα μεταφοράς τα μέσα εξαπάτησης
που μας λεγανε πάντα τι οφείλει ο ραγιας πότε τι οφείλει ο ωνασης
και η οραση σου υπό τις συγκυρίες χειροκροτουσε σε ουρές τον ηγέτη,
η βολεψη σου ρεπο κι αργιες το κουτόχορτο σου οι γιορτές κι οι επαιτειοι,
η κρίση ήταν έτοιμη κι οσο θυσαυριζαν οι χρηματιστες κι οι ημετεροι
στο στόχαστρο σου ηταν άλλες φυλές οι υπατιοι ,αυτό ειναι το pedigree
από τις μέρες στη λουπα που παραπαταγαμε σε ομαδες
κι απο όλες μας τις δοκιμές για δουλειές που τα παραταγαμε στις δυο βδομάδες ,
ειτε με γιακάδες ειτε με σοβαδες απ την αυπνια ετρωγα σουπες
και πίσω στις τρουπες που φτιάχναμε λουμπεν ποιητές, φοιτητες και βενζιναδες,
οι μιμητές το κουραζουνε ξυπναγα πρώτος μεσα σε δωμάτια παρέα,
με οσους με καποια φαεινή ιδεα περνανε δωμάτιο με θέα
και τους άκουγα να βουλιαζουνε,να στριφογυρνανε και να ουρλιαζουνε ,
αποτυπωνω έτσι το σκοταδι .γιατί εμαθα καλα να το αφουγκραζομαι ρε
Πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου ,
πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου,
αυτο είναι κας και blind για όσους μας έχουνε λείψει κι άλλη φωτιά στο Mic ,
τους υποσχέθηκαμε όχι πια θλίψη θυμόμαστε τα highlight,
πες του θα γίνει για πλάκα αν δε του πε ήδη κάποιο αλάνι μου ,
πες της θα ζησει για πάντα αυτο δε της το πε η γραμμή στην παλάμη μου,
αυτό ειναι χρηστος-ροσπυ, στριψε ένα δρομισιο κι ακου την γνήσια γνωση
αυτή είναι η μόνη πατρίδα τους, αυτή είναι η μονη που γνωρισαν κόψη
Γαμα αν πρέπει να ναι το ομώνυμο ας είναι γόνιμο,
πέρα από όσα κι αν πουμε να ξέρεις ότι οσα κι αν πιούμε σε θέλω παντα σε μνήμη ακλόνητο ,
σαν εκείνες τις γριές στο κερατσινι όπου κι αν φτάσουμε ότι κι αν γίνει ,
να μείνουν απέναντι κρετινοι δε θα στιγματιστουμε με ρετσινι ,
το πρόσωπο του αύριο είναι το τώρα κάτω από μια μπότα και ένα φάρο
και πάνω στα μαρμάρινα χέρια του jesus οι σκοπευτές του μπολσοναρο,
μια μάσκα που αφηνει δυο ματιά μονα φοβισμένα σε ένα πλήθος,
και δυο παιδιά που κάνουν τράμπαλα χωρισμένα από ένα τείχος,
μου πανε χώσου και το φερα, όσο πιο γλαφυρά όπως το όφειλα,
λερωμενο και καρφωμένο οπως το αδιάβροχο σου στη μπετοβεργα,
σε αυτή την αρένα σε αγχωνουνε βλεπεις για ένα πακέτο,
ζούμε στα χειρότερα γκετο,σε αυτα που να σχολασεις ευχοσουν στις 12,
γιατί οι ζωές μας αξιζουν πιο λίγο απ τα διαφυγοντα εσοδα,
κι αυτή είναι η μονη μου ευκαιρία να διαφυγω πριν πέσω μαν,
εδώ που ισως ξυπνήσεις σε τζιπ γύρω από μαυροντυμενους
και δεν γνωριζεις ποιος είναι ποιος απο τους δύο ξένους,
ασφαλιτης ή απαγωγεας εξάλλου οι διαφορές δυσδιακριτες ,
οι αδιακριτες προσταγες σε ρωτάν να τους δείξεις που τα κρυβες,
τωρα μαλακα την άκρη βρες,
οι διατριβες με τα σαινία μας προικισανε με πιο αρτιες τακτικές ,
τωρα πιο έτοιμοι από ποτέ κι οι κορες φουσκώνουν σα να ναι μονακριβες