Hayatıma dair hatırladığım ilk anı 4 yasinda iken annemin elinde bavulu ile "ben döneceğim" deyip gitmesi ve benim onu pencereden gozden kaybolana kadar izlemem. Donmeyecegini biliyordum. Ki yaşamamıza rağmen onu hayatim boyunca 7 8 kez gördüm ve aşırı toksik ve narsist bir babayla ve bazen iyi baze kötü bir üvey anneyle iğrenç bir çocukluk ve genc yetişkinlik dönemi gecirdim. 34 yasina geldim. Simdi simdi cikiyor her sey. Ofkeliyim. Kin doluyum. Kendimi sevmekte zorlanıyorum. Ama bir gün sevebilecegim umudu ile yaşıyorum. Hic kimseler yok artik odagimda, varsa yoksa kendimle mücadelem. Hayatımın 34 yili çöpe gitti. Geri kalanı ne kadar bilmiyorum ama 1 gun dahi yeterdi, kendimi sevdigim tek bir gun. Bu nedenle buralardayim. Deniyorum, deneyecegim🌿
İstediğiniz şey o kadar değerli ki "Kendimi sevdiğim tek bir gün" Tam sizin dedğiniz gib birşey geçti geçen gün aklımdan "Kendimi biricik hissedeceğim anlar için yaşıyorum "ve sanki yavaş yavaş az da olsa oluyor da isteyince. Bence 34 yılınız hiç te çöpe gitmemiş.
Çok teşekkür ederim. Ama düşünüyorum eskiyi benim çocukluğum güzel geçti. Annem babam ilk okul mezunu ama hiç kavgalarını duymadım, küfür etmez babam, bize düşkündü. Şimdi kendi eşimde ve çevremde gördüklerimden dolayı hep babamı arar teşekkür ederim. Allah annemden ve babamdan iki cihanda da razı olsun.
Çocuklarında en büyük travmaları boşanması gerektiği halde boşanmayan aileler yaratıyor. Annemin vurmak için kaldırdığı elini tutmaya başladığım 15 yaşıma kadar yaşadığım hayattan hatırladığım beş-on tane anı sadece. Ama evet, çok tatlıydım.
Oturdum hayatı sorguluyorum şu an. Videonun bazı kısımlarını ağlayarak izledim. Alkolik bir baba ve döven bir anne hariç söylediğiniz her şey kelimesi kelimesine birebir yaşadığım şeyler. Hastaneye gidememe gittiğim zaman çok kötü hissetme sürekli kavga çıkarma olayı bende de var. Kuzenim denizde şaka yaptığı için ben sahil kenarında yaşamama rağmen 7- 8 senedir yüzmüyorum. Annemle babam sürekli kavga ettiği için çok fazla aşamadığım şey var. Arabaya binince gerilme konusu özellikle, arabada hep babam anneme bağırırdı her bir yere gittikten sonra aynı senaryoyu yaşadığım için ailemle hep birlikte arabada bir yere gitmekten nefret ediyorum, sürekli kendime tamam sakin ol tamam tartışmayacaklar diyorum bütün yolculuk boyunca inanılmaz gergin oluyorum. 23 Yaşındayım yaklaşık 13 senedir evin tüm işlerini ben yapıyorum. Ve hani dediniz ya onun için ne yemek yapacağını düşünmediği bir gün tatil diye o kadar doğru ki. Akşama ne yapıcam, evi toplamadım, süpürge açmadım vs vs düşüncelerle yaşadığım için hayatımda üniversite yıllarım hariç tek bir gün bir şeyi düşünmeden dışarı çıktığımı hatırlamıyorum Sürekli eve gitmem lazım şunu yapacağım bunu yapacağım babam sinirlenir annem kızar diye diken üstündeyim. Ve geçmişe dair birçok şeyi hatırlamıyorum. Uzun bir süredir birkaç yakın arkadaşımla sürekli bunu konuşuyordum, bu videoda tüm cevapları aldım. Kuzenlerim geliyor şunu yapmıştık bunu yapmıştık, ilkokul arkadaşım geliyor şuraya gitmiştik şöyle eğlenmiştik, kardeşlerim bazı anılar anlatıyor vs ama bende hiçbiri yok. Bazen fotoğraf gösterdiklerinde bile hiçbir şey hatırlamıyorum gerçekten oradaymışım diye şoka giriyorum. Arkadaşlarımın yanında çok eğlenceli sürekli güler yüzlü ve çokça sakin biri olarak tanınırken özellikle ailemin yanında sürekli bağıran, hemen öfkelenen ve ortada hiçbir şey yokken bile olay çıkartıp odasına giden biri olarak yaşıyorum. Üniversiteye gittiğim günden beri bir daha bu eve dönmek istemiyorum. Çünkü orada çok huzurlu, kendiyle ilgilenen, bir şeyler için çabalayan, çok sosyal ve gülüp eğlenen, acı çektiğim üzüldüğüm durumlarda bu duygularımı rahatlıkla yaşayabilen ve kendimi çevreme açıkça ifade edebilen biriyim. Ama evde sürekli huzursuz, sürekli diken üstünde oturan, aman kavga çıkmasın aman kimse bağırmasın diye her şeyi kusursuz şekilde yapmaya çalışan, sürekli evi temizleyen yemek yapan ve günlerce evden dışarı çıkmayan kendini eve kapatan, hiçbir şeye hali olmayan sadece ev işleri ve hizmet etmekle ömrü geçen biriyim. Duygularımı asla ifade edemiyorum, yapmak istemediğim şeye yapmak istemiyorum diyemiyorum, sürekli her şeye boyun eğiyorum, sürekli bir kavga çıkacakmış gibi korkuyla yaşıyorum ve bu olmasın diye kendimi paralıyorum. Bir şeye ihtiyacım olsa özellikle babama şuna ihtiyacım var bile diyemiyorum, harçlık isteyemiyorum. Para harcadığım için sürekli kızacaklarmış gibi hissediyorum. Kalkıp odama bile gidemiyorum babam sürekli kızacakmış şurda otur çay doldur vs gibi şeyler söyleyecekmiş gibi hissediyorum. Evde kimse yokken kitap okuyorum, bir şeyler araştırıyorum, bir şeyler yapıyorum, kimse yokken yazı yazıyorum çünkü sürekli bunu mu okuyorsun, bunu mu yapıyorsun diye dalga geçileceğim hissim var. Kitaplarımı defterlerimi hep saklıyorum. Bir şey araştırsam bunu niye araştırıyorsun, bir şey izlesem ne alaka bunu izliyorsun vb tepkiler almaktan dolayı sürekli her şeyim gizli. Özellikle psikolojik bir şey dinlediğim, izlediğim, yazdığım zaman sürekli kapıyı kontrol ederek sürekli asansör sesini takip ederek acaba birisi gelir mi korkusuyla yapıyorum. Ve bunun dışında bazı hatırladığım anıları hatırlamaktan nefret ediyorum hemen hemen böyle konuyu kapatıyorum hayır hayır tamam deyip kendi zihnimi susturmaya çalışıyorum. Bunlar özellikle kilomdan dolayı yaşadığım bazı olumsuz durumların ve zorbalıkların olduğu durumlar. Bazısında hiçbir zorbalık yok fakat örn o düğünde kilomdan dolayı kıyafetimin ne kadar bende kötü durduğunu hatırlıyorum ve aşırı kötü hissediyorum kendimi şu an yazarken bile elim ayağım karıştı nefret ediyorum böyle şeyleri hatırlamaktan. Yurtta her zaman spor yapıyorum beslenmeme dikkat ediyorum vs ama ailemin yanında spor yapamıyorum yoga yapamıyorum sürekli benimle bir dalga geçme hissi. Çünkü hep bir şey yaptığımda ve bunu gördüklerinde işte niye spor yapıyorsun zaten hayvan gibi yiyorsun, yıllardır uğraşıyorsun asla da kilo vermiyorsun versen de alıyorsun vb tepkiler alıyorum. Beslenmeme dikkat etmeye başladığımda hemen böyle bi laf söylemeler, oo diyete başlamışsın deyip gülmeleri bile o kadar rahatsız edici oluyor ki şu an bunları yazarken çok çok çok tuhaf ok rahatsız edici çok kötü sinir krizi geçirecekmiş gibi elim ayağım karıncalanarak çok çok gerilerek yazıyorum. yaxamıyroum hatta daha fazlasını.
Biraz fazla takılmışsınız bence. Hayatta herşey aleyhinize değil. Bu kadar alıngan olmayın. Biraz salın. Ne dertler var ne dertler var. Bi gün gerçekten bi bela badire gelir başınıza bu günlerinizi ararsınız.
Hafta sonlarını,dini ve milli bayramları, düğünleri ,toplu aile ortamıni, market alışverişini hiç sevmem . Hepsiyle ilgili size onlarca yaşanmış hikaye anlatirim. Travma mi bilmem ama içimi parçaladı . Ve hep gülerim . Tam anlamıyla hiçbir zaman kendim olamadım . Kendim olma imkanım yoktu . Hep oynadım halende oynuyorum. Kendimi travmalardan arındirdigim tek an müzik dinlemek ve o an kahve içmek ☀️ bazen sizi izlerken ağlıyorum ve rahatlıyorum . İyiki varsınız hocam 💜 sizin yureginiz güzel biz bunu hissediyoruz.
Her zaman ki gibi yine harikasınız tülay hanım, her videonuzu, aralıklarla tekrar tekrar dinliyorum, her defasında farklı bir bakış açısı kazanıyorum. 60 yaşından sonra kendimi yeniden tanıyıp yeni bir ben oluyorum, iyiki varsınız, Rabbim hayırlı, sağlıklı çoook uzun ömürler versin
Son 2 yıldır neden geçmişimden pek fazla anim olmadığını, neden neredeyse hiç bir şey hatırlamadığımı merak ediyordum. Araştırmış ama bir türlü bulamamıştım. Cevabımı bu videoda almış oldum. Allah razı olsun 🌺🌹
Çocukluğumun travması, ilkokul zamanımda kardeşim doğmuştu. Annem ben okuldan geldiğim gibi. sürekli bana bırakıp gezmeye giderdi, sütle bebe biskuvini ezip mama yapardım, bezini değiştirirdim, bacaklarımda sallardım. Haftasını kırtasiye alışverişi için arkadaşlarımla gitmek istedim, kardeşini de almadan gidemezsin dedi. Mevsim kış, kardeşim kilolu ve üzerine zıbın mı deniyor komple giydirilen içi elyaf dolu birsey giydirdi. Cocuk robot gibi oldu ve yürüyemiyor zaten 1yaşinda falan. Ben arkadaşlarımla buluştum, hepimiz sırayla kardeşimi taşıyarak o günü geçirmiştik. Ne zaman arkadaşıma gitmek istesem, kardeşini de al derdi. Yıllar geçti kardeşim büyüdü ve bana çocukken sana küçük annem diyicem diyen kız, şuan beni rakibi olarak görüyor ve mutluluğumu kıskanıyor sürekli baltalamaya çalışıyor. Bunun sebebi de, annemin sürekli ona, bak ablana o nasıl yapıyor, bak o nasıl zeki vs. Demesi ile oldu. Benim yanımda diyemiyordu kızıyordum anneme. Sonra arkamdan defalarca kez bana karşı, sende ablan gibi yapsana, bak o şöyle böyle dediğini duydum ve sorduğumda da seni örnek alsın diye diyorum dedi. Fakat basbayağı düşman olduğunu görerek yapıyor bunu. Farklı bir üni bölümü okuyacakken, şuan aynı bölümü okuyor ve dediği şu annem beni daha çok layık gördü bu bölüme 😅 artık sabrım tükendi, ALLAH nasıl biliyorsa öyle yapsın...
Çocukken annem babam hatta abim tarafından çokça suçlanırdım... Bir bardağı masanın üzerine koyman bile şiddetli mesele edilebilirdi onlar bağırdıkça ben ortamdan ruhsal olarak uzaklaştım ve sorumluluklarımı da yapamaz hele geldim. Şuanda da bi suçlamayla laf çarptırmayla karşılaştığımda dona kalıyorum adeta aklımı kullanamıyorum kendimi savunamıyorum..Aynı şey baskın insanların yanında da oluyor, Ailem baskın olduğu için baskın insanların yanında da aklımı kullanamıyorum panik halinde olup ne istediğimi düşünmeden onların isteklerine evet diyorum sonra kendimi istemediğim şeyler yaparken bulup sınırlarıma girdikleri için o insanlara öfkelenirken buluyorum ...🙄
Beni ilkokul 2 den sonra okutmadi ailem. Ben okulda saat'i bile kaç geçe vs tam anlayamazdım, öğretmenim anlamadığım da beni hirpalardi. Dalgın bir cocuktum ailevi sorunlarda beraberlerinde çekerdim.Bir gün öğretmenimiz izinliydi onun yerine başka bir öğretmen kendi sınıfina aldı bizi. Matematik problemini çözmek için her öğrenci gibi beni de tahtaya kaldırdı problemi okuyup sonra arkamı tahtaya dönüp problemi anlatıp öyle doğru cevabı vermemi istedi. Yapamadım . Korkum öyle yüksekti ki dile bile dokemedim.O ayyaş öğretmen elime sopayla vurdu ve sonra tek ayakta uzun süre bekletti.. Sonradan okumuş oldum ama bir tek matematik sayılar benim korkulu ruyamdir. Bir türlü oturup çalışamam. Rabbim bana o çocukluğumda bu duyguları yaşatan öğretmeni Allah'a havale ediyorum. Herkes öğretmen olamaz herkes ana baba olamadıgi gibi
Alice Miller, Beden Asla Yalan Söylemez kitabında "üzerini örttüğümüz şeylerin altında kalırız." demiş. Mavi oda videolarında neden üzerini örteriz duygularımızın nasıl altından kalkarız travmalarımızın çok güzel anlatıyor Tülay Hocamız. Bana iyi geldi, geliyor yolculuk devam ediyor.🥰❤️💜🌹
Valla Tülay Hocam, 40 yaşına kadar süper bir çocukluk yaşadığımı düşünerek geldim. Ne zamanki 40 yaşında 3 yıllık bir evlilik sonrası boşandım ve asıl konunun farkında olmadan yıllarca manipülasyona, gaslightinge, psikolojik şiddetin her türüne, feci toksik insanlar ve ilişkilere maruz kalmak olduğunu anladım. Sanırım travmalarımın pik yaptığı ama aynı zamanda tam bir uyanış anıydı. Şimdi bende bütün travmaları yaratan aile bireylerimle aynı evde, kardeşlerimle de aynı çevrede yaşıyorum. Yaralarım tam kabuk tutacak gibi olurken yeniden yeniden deşiliyor, kanatılıyor. Çünkü yaralarımı açan insanlardan yaralarımı sarmalarını bekliyor(d)um. Aileden istifa edilmiyor ama bazen tamamen yalnız bir hayata çekilmeyi, sivrisinek ısırıklarıyla her gün kıpkırmızı olup, üzerine sürekli jeller sürerek iyileşmeye çalışmaya tercih ederim. Sivrisineksiz bir adaya yerleşmenin koşullarını oluşturmaya çalışıyorum. Sizin bu mesleği seçmeniz bizler için bir armağan. En azından hiç bir anlayanımın olmadığı ve uzaylıymışım gibi hissettirildiğim bir çevrede dost bir el uzanmış gibi hissediyorum. 💝💕🍀
@@guleryuzemlak2010 merhaba, abone ol butonuna bastığınızda ve çıkan formu doldurduğunuzda aktifleşmesi gerekir. Bazen sorun oluyor evet İnternette, tlfdan yada pc den farklı cihazlardan tekrar deneyin, veya birkaç gün sonra tekrar deneyin çünkü dönem dönem İnternette bir sorun oluyor ben de abone olamamıştım çünkü sizin gibi.
Ağır bir trafik kazası geçirdim. Yoğun bakımda kaldım, beyin ameliyatı oldum. Elhamudulillah çok kısa bir sürede toparladım. Trafik kazası benim için bir travma değildi lakin o trafik kazası travmaları bulmama yardım etti. Başımıza ne geliyor ise hayırdır. Biz bilmiyoruz, Allah(c.c.) biliyor. Kazayı geçirdiğim zaman ÖSS sınavı vardı, ona girmeyeceğim diye o zaman seviniyordum o kadar ağır bir kazadan sapasağlam çıktım vs kendi kendime makarasını yapıyordum. O kazadan sonra insanları tanımaya başladım. Gerçeliğin ne olduğunu kötülüğün ne olduğunu anlamaya çalıştım. Elhamudillah yolda olduğumu idrak ettim. Hayat bir yol... Tülay hanım, sizi çok seviyorum. Sevgiler. :)
Okuldaki travmayı sınıfta kalınca yeni ogretmenimle aştım yıllarca onu unutmadım Allah razı olsun,okumayı okadar çok sevdim ki, annemin ölümüyle okuyamasamda, okul benim en sevdiğim yer oldu
Tülay hanım dediğiniz gibi düzenli izledikçe, dinledikce zamanla dönüşüm gerçekleşiyor ve hiç farkına varmıyorsunuz. Emeğinize sağlık, çok teşekkürler..❤❤
Üç aydır ikinciye mavi odayı dinliyorum Tülay hanım, o kadar büyük bir fark varki ikinci sefere dinlediğimde kendimde, Allah razı olsun sizden, ne kadar güzel bir şey yaptığınızın çok farkındayım, böyle buradaki sembolik ücretlerle ödenmez hakkınız, hoş karşılığı da yok zaten hiç bir şekilde, hakkınızı helal edin bizlere 🙏 kendinize iyi bakın hocam 🌹❤️🥰başka türlü seviyorum sizi ☺️😘🌹🤩
Mavi oda Tülay hanım ın bizlere sunduğu ilacı şifası, üye oluyorsunuz sadece 15 TL ye ve oradaki derslerine katılma şansımız oluyor umarım sizde faydalanırsınız 🙏
@@ozentaskn5181 mutlaka katılmanız gereken bir merci, inanılmaz faydalı Tülay hanım ın sayesinde hayatım değişti bunu çok samimi söylüyorum, Allah bin kere razı olsun 🙏 Tülay hanım dan, sizde hiç zaman kaybetmeden katılın faydalanırsınız inşallah 🙏
Ben sizin sayenizde annemin narsist bir anne olduğunu kabullendim ve yoluma öyle devam ettim şimdi daha iyi hissediyorum...Size çok teşekkür ederim 🥰🥰🥰
Gündüz uyuyamiyorum biliyorum ki bir travma sonrası bu oldu Araba yolculuğu tatil ve misafirlikten muhakkak bir sorunla dönüyoruz şimdi anladım ki bu da bir travma.. Bayramları hiç sevmiyorum bilmiyordum bu da bir travmaymış..... Siz hep anlatın Tülay hocam siz anlattıkça biz sifalanacağız İnşaallah...
Ben de yaz tatillerini hiç sevmezdim, babaannemin bahçesine giderdik, huzursuzluk çıkarırdı ve bizi potansiyel işçi olarak görürlerdi babam da dahil.. Ağız tadıyla açık havada sofraya oturmanın tadını alamadık. .. Belki de bu yüzden pazartesileri ve okul günlerini çok sevdim hep.
Bu hayatta her insanın az yada çok çocukluk travmasi olabilir. Travmalarımızla baş ettiğimiz zaman mutlu olmayı öğrenmiş oluruz diye düşünüyorum. Tülay hanım sizi seviyorum. Emeğinize sağlık
O kadar zeki ,donanımlı bir insansınız ki maşallah Allah vergisi bir şey bu sizdeki durum sizi ve örneklerinizi bu insanlığa faydalı olma çabanızi çok seviyorum hayranım size Rabbim sizi korusun güzeller güzeli akıllı tülay hocam🌸
Bu kadar değerli , güzel bilgileri gayretle , anlaşılır bir dille ifade edip,tevazu dolu bir yürekle verip birde üstüne beni dinlediğiniz için teşekkür ederim diyorsunuz ya hocam sizin gibi müstesna insanlarla dünya çok güzel bir yer oluyor
Yıllar yılı pazar gününden nefret ettim pazar günleri balık pişerdi balıktan nefret ettim tamamrn babam kaynaklıydı hepsi, o gün evde olur ve olmadık seyden huzursuzluk çıkarırdı hepimizi kendı evimizde diken üstünde bırakırdı. Yıllar yılı ben çay sevmiyorum diye gezdim aksamları babam isterdi çünkü. Maç sesine tahammül dahi edemem duyunca direk moralim bozulur. Maç izleyen kadınlar görünce nasıl katlanabiliyorlar diye düşünürdüm. Piknikleri dağı doğayı hiç sevmem çünkü hep ailece giderdik ve hep bir huzursuzluk çıkarırdı babam.
İlk defa benim yaşadıklarımı bir başkası ifade etti. Çok duygulandım . Ctesi,pazar ve 3 ay yaz tatilini hiç sevmezdim. Piknik çok severim ama burnumuzdan geldiği için artık hiç sevmiyorum . Halen bazen ctesi pazar aksami içime bı hüzün oturur. Asansör sesini evden duyarsam gerilirim . Çünkü babamın gelişini ifade eder yani hatirlatir . Evliyim ama bunların hepsini zaman zaman doruklarına kadar hatırlarım . Hissederim ...
Simdi düşünüyorum da toplasan çocukluğumun sadece 2 yılı iyiydi. Diğer yıllar berbat, travmatik, yaşım küçükken babam tarafından çok pohpohlanırdım. Yaşım biraz ilerleyince nedense beni her defasında aşağılamaya başladı. Sonra sosyal yaşantımda diğer insanlara karşı tavırlarım değişmeye, araya gereksiz mesafeler koymaya başladım ve kendimi insanlardan soyutladım. Baba, anne faktörü çok önemli ama sorsan mükemmel bir baba. Herkes onun çocuğu olmak istiyor. Kendisini öve öve bitiremiyor. Bana göre hayatımın içine etti ama bunu ona söylesem bu kesinlikle doğru değil. Şu anda yetişkinim, ancak bence hala etkileri üzerimde. Öyle içimi dökeyim dedim😀
Aynen benzer şeyler yaşadım, narsist büyük ihtimalle, bunu anladıktan sonra kendimle ilgilenmeye, iyleştirmeye çalışıyorum, size de başarılar, farkettikten sonra çok daha iyi olacak inşallah.
Tülay hanım yaklaşık 2 aydır sizi dinliyorum hayatıma geçirmeye çalışıyorum narsist bir eşim var onunla nasıl yaşayabilirim i çok güzel anlatmıştınız çok faydalı oldu narsistler le yaşamak zorunda olanlar için yeni videolarınızı yine bekliyorum çok büyük bir hizmet yaptığınız rabbim hem bu dünyada hem ahirette güzel bir hayat nasip etsin inşallah 🤲🤗🧡🧡🧡🧡
Sizi her dinleyişimde biraz daha aydınlanmak ve farkınladalıgımın yükseldiğini hissetmek cok iyi geliyor. Varolun .. emeginize, gönlünüze saglık, hep bizimle kalın lutfen
Sayenizde zihinsel ve ruhsal repertuarımız o kadar genişledi ki, yine çok güzel ve çok faydalı bir paylaşımdı 👏👏👏, emeğinize, yüreğinize sağlık, iyiki varsınız 🙏
Kocaman kadinim ama hic büyümedim..çünkü anne baba sevgisi gormeyenler buyuyemez..kucucuk cocuktum üvey oldugumu dusunuyordum..degilmisim..özmüsüm..ama sevilmemis sayolmamis yoksayilmis öz..ama ne🙄 sanki cok farkliymis gibi
12 yaşımda bir kalp hastalığı nedeni ile annemi kaybetdim.Sonradan beni yetişdiren insanların gerçek annem babam olmadığı,amcamın babam olduğunu öyrendim.Çok böyük travma yaşadım.Şimdi yaş 37,fakat hala gerçek anneme anne deyemiyorum.
@@Şansnotası ben anne babamı itirdikden sonra kendi anne ve babamla kaldım.Fakat hiç zaman onlardan sevgi gormedim.Onlara anne baba deyemedim.Kendi annemle babam hep kavğa ediyordular.Bir sozle sevgi ile böyüdüyüm aileden kavğalı bir aileye düşmek zorunda kaıdım.Hala o travmalardan kurtula bilemedim.
Dinlerken bir arkadaşımın travması aklıma geldi. Arkadaşının öldüğü gün çimler yeni kesildiği için o kokuyu ne zaman alsa acısını hatırlardı. Tam o sırada "belki çim kokusundan hoşlanmazsınız" dediniz aklımı okuduğunuzu sandım bi an 😳😄
Travmalarınızın farkında olun ve yerlerine iyi anılar koyun şeklinde özetlenebilir. Travmamızı da, herkesin hoşlandığı şeylerden hoşlanmıyor olmamızdan, sıradan şeylere fazlaca negatif duruyor olmamızdan anlayabilirmişiz. Tülay hocam yine çok güzel anlatmış. Ancak arada bir nüans yakaladım... Eski sevgili vs görünce de o nabız atar dediniz.... Bunu nasıl ortadan kaybedeceğiz, yani geçmişte kalan birine nasıl duyarsızlaşacağız?
İyi ki varsınız.. gelecek nesil daha az travma yasayacaksa bu sizin gibi insanlar sayesinde olacak inşallah başarırız. Bilginizi bu şekilde herkesle paylastiginiz için teşekkürler🥰
Is yerinde her gün ogle araları yemeğe cikmayip kulakligi takip 1 saat sizi dinliyorum geri ala ala demleye demleye ruhum öyle doyuyor ki.. Sesinizi özlüyorum o kadar iyi geliyorsunuz koca bir ajandam oldu dolu dolu mavi odayı cok seviyorum iyi ki karşıma ciktiniz ayaginiza taş değmesin..
Zihinsel repertuarımızı genişletmek, farklı açıdan bakmak deyince bugün okuduğum kitaptan bir alıntı geldi aklıma: İnsan kendisini tanımak istiyorsa kendisine başka başka yerlerden, farklı açılardan bakabilmelidir. Bu şekilde, kendisiyle ilgili taze, farklı, daha derin bilgiler elde edilebilir. Yaşam durağanlık tanımaz; devinim üzerine kuruludur. Nesneler devinimle, bir halden başka hallere geçerek gelişir, bulundukları halden daha mükemmel bir hale ulaşırlar. İnsanın kendisini tanıması da bir süreçtir ve devinime tabidir. (Ay Terapisi - Mustafa Ulusoy)
Almanya’ya yeni taşınmıştık. Babam almanca biliyordu ve almanca film açıp izletiyordu. Ben hiç bir şekilde kelime almanca anlamadan 90 dk boyunca 11 yaşında filmin sonuna kadar izlemek zorundaydım. Öyle bir travma kaldı ki, almanca seslendirilmiş filmlerden nefret ediyorum. Almancam şu an ana dili seviyesinde ama almanca film izlemek bana kâbus gibi geliyor.
Çocuklukta ne yasanabilecekse hepsini yaşadım... Şimdi bir oğlum var anneliği beceremiyorum çok sinirli ve sabirsizim çok mutsuzum sürekli bir vicdan azabı var kitaplarla ve videolarla iyileşmeye çalışıyorum..
Cocuklugumdaki en büyük travmam sevgi eksikligi. Ailem cocuk yasta beni proje cocugu gibi büyüttü. En cokta babamin 'bu benim eserim' dedigi bir evlat olmak zorundaydim. Ayrica sonradan anladim ki aslinda tam bir narsistmis. Bana istemedigim herseyi yaptiriyordu, istemedigim okullara yolladi, zayif aldigimda ögretmenlerimin önünde asagaladi.. bisey basaramayinca baski uyguluyordu, piskolojik baski yapiyordu. Üniversiteyi kazanamadim diye 1 sene boyunca benimle konusmadi.. o kadar yiprandim ki ona kendimi kanitlicam diye ömrüm gecti sirf ondan onay ve sevgi alabilmem icin.. hep bir seyleri basardigidma bana sevgi ve gururla yaklasirdi aksi takirde benden kötüsü yoktu.. bu yüzden üniversite dönemim tam bir travmaydi.. sürekli sinavlardan kalma korkusuyla piskolojik olarak rahatsizlanir halden düser mide agrisindan finallerde kivranirdim.. hayatimin baska hic bir odagi olmadi.. sürekli is güc calis cabala.. bir gün gercekten babamin yaptiklarinin yanlis oldugunu anladigimda karakterim oturdugu zaman anladim.. sinir stressle okudum yüksek lisansimi.. sanki ucunda ölüm varmis gibi.. o kadar kizdim ki kendime neden bunu kendime yaptim ömrümün en güzeller yillarinda diye ama nasil degistirecegimi bilemedim.. cok yoruldum 28 yasindayim ama kendimi 50 yasinda gibi hissediyorum..
Ya ne guzel bir insansiniz tulay hanim bu kafarmi gizel anlatilir Emeginize saglik agziniza saglik Guzel iyi kalpli kadin Sizi cok seviyorum Sag olun boyle guzel anlatimlariniz icin
Biz de seni seviyoruz..iyiki varsınız ve bizimlesiniz..o kadar güzel anlatıyosunuz ki o kadar ruhumuza gönlümüze aklımıza düşüncemize akıyor ve farkındalık sağlıyorsunuz ki hakkınız geçiyor bizlere..Allah razı olsun sizlerden..hakkınızı helal ediniz çoook kutsal bir iş sizin yaptığınız..insana dokunuyosunuz hizmetiniz çook özel sizde özel seçilmiş insansınız..Allah gönlünüze göre en iyisini en hayırlısını sizlere versin..sevgi ve dualarımızla..
Merhabalar Tülay Hanım hakikaten Aynen dediğiniz gibi 50 yaşındayım ama çocukluğumu Hiç hatırlamıyorum benden 7 yaş küçük Kardeşim hatırlıyor Ben hatırlamıyorum Çünkü çok zor bir ailede yetiştim anne baba Bir evin içinde 10 yıl ayrı ve ben 8 yaşından beri ev işi yemek küçük kardeşime bakma vesaire vesaire anlatamam inanın yemek yapmaktan nefret ediyorum dediğiniz gibi şöyle bir otele gidip hiç kimselerin olmadığı bir otelde duayı seyredip sadece saatlerce kalmak istiyorum teşekkür ederim Çok güzel anlatıyorsunuz
Mavi odada ki tüm videolar bitti.♥.😊Kocaman bir emek var orada.. Herkes kendi payına düşeni alıyor orada... Ne kadar teşekkür etsek az. Sizin emeğiniz benim için ve burada yorum yazıp dinleyen takip eden herkes için çok kıymetli..iyi ki varsınız..bu pandemiye teşekkür edeceğim hiç aklıma gelmezdi..yoksa bu videoları göremezdik belkide..son videonuz yine çok ince ince işlenmişti.. Kafamda gün içinde dedikleriniz bana yol gösteriyor..kendimi güncellemeye devam ediyorum.. Sizden kerteriz alıyorum.♥
Travma nedir? Hissettiklerimiz. Küçük yaşlardan beri maruz kaldığımız kötü olaylardır benim düşünceme göre. Bazı insan yağmurda yürümeyi çok sever. Bazı insanda yağmurda yürümeyi sevmez. Ayağının ıslandığı, karnının acıktığı, mutsuz olduğu, yalnız kaldığı, dışarı çıkamadığı, oyun oynayamadığı anlar aklına gelir. Çünkü o insana birileri (güneşli havada iş yapılır, yağmurlu havada ev işi yapılır onu öğretmiş çocuk oyun oynamak ister ama buna izin verilmemiştir. ) O insana Yağmur'u niye sevmiyorsun? Diyemezsin. yağmurun ona hatırlattıkları vardır. Yağmurlu havada başına geldikleri vardır. Hayatı iyi irdelemek lazım. Teşekkürler hocam ufkumuzu açtığınız için. Geniş bir açıdan bakabilmeyi bize hatırlattığınız için, sayenizde aydınlanma yaşadım. Her videonuzu dinlendikten sonra sanki bambaşka bir insan oluyorum. Daha güzel, daha iyi, daha anlayışlı çevremde çok olumsuz insanlar olsa da Siz benim örnek aldığım kişisiniz. 👍❤️❤️
Tam da, "neden insanlar travmaya örnek verince bunu çoğaltamayıp o örnek üstünden konuşuyor, sonrasında farklı örnekler de versem o kalıplara sıkışıp anlayamıyorlar özünü" derken ve "bunu anlatmanın bir yolunu oluşturmalıyım" derken en kapsamlısını buldum. Ağzınıza sağlık 🙏🏻
Ağzınıza sağlık çok yorucu video oldu. Çok faydalandım.İki genç annesiyim gençliğimde çok da vukatsız geçmedi bu nedenle herkese sizi dinlemeyi tavsiye ediyorum. Genç arkadaşlarımla da paylaşıyorum. Sağlıkla, mutlu kalın.
Sevgili Tulay hanım sizinle ilgili hep söylediğim şey....MUCİZESİNİZ...bu bi abartı değil inanın çünkü sizin eğitiminizle hergün hayrete düşerek bir şey keşfediyor ve huzura doğru sapasağlam bi adım daha atıyorum...ne diyebilirim ki sağolun var olun yanımızda olmanız ve bizi iyileştirmeniz kendi adıma söylersem neredeyse yemek içmek gibi büyük bir nimet...🌼❤
Tülay Hanım sizi çok seviyorum, o kadar faydanız dokundu ki bana, ve düşüncelerim değişip kendimi tanıdığımda bu bana huzur getirdi hatta bereket…bir ben var benden içeru.., birlikte gezdim öğrendim sizinle…çok çok çok teşekkürler,ben sizle yasadığımız anılarve üzüntülerle başa çıkmanın yanısıra onları kullanıp değerlendirmeyi ve bunu kendi yararıma kullanmayı da öğrendim bu da işin bonusu oldu. Allah ilminizi arttırsın ve isteklerinize nail eylesin 💐
Tülay hanım, sizinle bu günlere kadar birlikte olan bizler - sizi çok iyi anlıyoruz. Hiç merak etmeyin çok güzel, bütün ince ayrıntıları ile anlatıyorsunuz. Anlattığınız, öğrettiğiniz her şey için size bu kadar insan minnettarlık duyuyordur, eminim. Sizin gibi psikolglara çok büyük ihtiyac var. Yüreğinize, emeğinize sağlık ❤️
Bu videonuzu atlamışım.Bugün oynatma listelerini kontrol edince farkettim.Örneklediğiniz durumların yüzde doksanı bende mide bulantısı,çarpıntı, acı hissi yarattı.Ne çok travmam varmış.Yarattiğiniz farkındalık için teşekkür ediyorum. Tüm bunları nasıl dönüştüreceğim diye içim daraldı.😥
tülay hocamı bir baska kanalın altındaki yorumla tanımıştım.Cokta olmalı tanıyalı ama gercekten alışılmışın dısında bir hoca ve anlatım teknigi var.Verdigi orneklerin yeri bir cok insanda can buluyor.Bu yönlü anlatımlar bizlere daha yarar geliyor.Tşk ediyorum size hocam.Toplumun sizlere ihtiyacı var.
Siz teorik değil, örneklerle anlatıyotsunuz bu yaşamımızda somutlaştıtmamıza yarıyot. İyi ki bu yöntemi uyguluyorsunuz sizi çok beğeniyorum, samimi psikoloğun. İzmir'den selamlar.
Kafamın içindeki sesten bıktım usandım. Bir yerlere kafamı vurup patlatmak istiyorum. Bu duyguyu hissettiren her bir sinir hücremin parcalanmasini yok olmasını ne çok isterdim. Yaşamaktan da bu duygulardan da midem bulanıyor artık.
Babamın da dahil olduğu tüm aile gezmelerinde hep huzursuzluk yaşardık. Bir olay olmasa bile o huzursuz atmosfer hep olurdu. Şimdi annem, ben ve kardeşim üçümüz çok güzel planlar yapıp birlikte gezmeye çıkıyoruz. Fakat gelin görün ki babam asla dahil olmamasına rağmen evden çıkarken, geziyorken ve hatta dönüşte bile hiç anlam veremediğim tartışmalar oluyor. Ve biliyorum ki ben de dahil oluyorum buna, böyle olmak istemediğim halde o huzursuzluğu beslediğimin farkındayım. Böyle anlarda annem artık her şey tam olsa da huzurumuz olmaz, hep bir sorun çıkıyor der hatta. Tam olmasından kasıt huzursuz babaya olan muhtaçlığımızın mecburiyetimizin gitgide son bulmaya başlaması. Ben de yine tam böyle bir anda huzursuzluk içimize işlemiş artık demiştim😅 Ama o gezmelerden kavgasız döneceğimiz günlere inanıyorum. Ve bununla ilgili de anneme “Anne daha çok dışarı çıkalım gezdikçe gezdikçe daha güzel zaman geçirmeye başlayacağız” demiştim. Ben denenip üstüne gidildikçe, adapte olunmaya çalışıldıkça artık o düşündüğümüz ve adapte olmaya kendimizi şartladığımız şeye dönüştüğümüze inanıyorum. Siz de şu an tam olarak bunu açıkladınız yanlışım yoksa eğer. Bu hikayede kötü anıların olduğu yer -aile gezmeleri (herhangi bir yer) sanırım içimize nakşedilen o travma -huzursuzluk/kavga ve biz bunu daha sık yapıp o çirkin anıları güzel olanlar ile değiştirmeliyiz. Kanalınızı annemin tavsiyesiyle öğrendim, gerçekten çok güzel anlatımlarınız. Bu arada annem sizi çok seviyor, ah keşke yıllar önce dinleseydim diyor. Teşekkür ederiz
Merhaba sanki bizim aileyi yazmışsınız tıpkı böyle yaşadık tüm gezmelerde kavga bir huzursuzluk hep oldu baba öldü şimdi biz bu geleneği devam ettiriyoruz normal bir gün geçiremiyoruz. Çocuklara diyorumki biz kaustan beslenmeye alışmışız galiba 😁
@@neslihanprl6460 İnşaAllah düzeltir ve çok huzurlu olursunuz artık ben bunu yazdıktan sonra daha neler yaşandı ah bir bilseniz bazı insanlar değişmiyor
@@someoneoutthere8064 bizim babamız herkese çok anlayışlı biriydi kendi ailesinin burnundan getiriyordu rahmetli kendisi gitti ama husursuzluk bize yapıştı sanki miras bırsktı Allah sizinde bizimde yardımcımız olsun🤲 zaten hayat yeteri kadar zorluyor insanları 😔
Videoyu izlemem çok iyi oldu. Çünki çoçukluğuma dair sanki hiçbir anım yok ve bazen buyüzden bana “alzaymr” diyor arkadaşlarım. Şimdi anladım neden her şeyi böyle unuttuğumu geçmişime dair. Şimdi düşününce hangi anlarda gergin oluyorum, o bile aklıma gelmedi, ama gergin olduğun bir durumun içinde olduğumda bu videoyu hatırlayacağıma eminim, çünki bir kere anladım sebeplerinin ne ola bileceğini. Teşekkürler Tülay hanım🤍
3 yıl önce "sinirimizi bozan insanlara karşı ne yapabiliriz? Neden böyle?" isimli videonuzdaki sizin ve bu videodaki siz arasında ilk gördüğüm kendinizi gerçekleştirirken limitlerinizin ne çok artmış olduğu👍🫶👏👏
Hocam her seferinde o kadar iyi geliyorsunuz ki ... Çevremde ki herkese sizi izlemesini söylüyorum en son bi arkadaşım doğruyu söyle maaş mı alıyosun dedi 😅 Inşallah sizi daha çok kişiizler ve izleyen herkes benim kadar iyileşir 💜
Bu sadece yer değil, his için de geçerli bence hocam. Küçükken babam kendi düşüncelerimi savunduğumda hep kızardı, çok kötü bir bakış atardı . 23 yaşındayım şimdi başkalarına ( erkek arkadaşım vs ) kendi düşüncemi savunurken beynim uyuşuyor sanki kötü oluyorum
Tülay Hanım doğum sonrası depresyon hakkında da bir video çeker misiniz? Anneler, çocukları ve onlar üzerinde ortaya çıkardığı etkiler açısından önemli bir konu.
Çok teşekkür ederim çok güzel anlatıyor sunuz.travma konusunda bakış açım değişti 3 çocuk büyüttüm çocuk larımla diyalogum çok iyi sanıyordum.onlar bugün benden çok şikayetçi.babaları narsist bir insnmış bu gün psikolog ları dinledik.çe anlıyorum.çok tartışmalı ortamda büyüdü çocuklar ım bizim kavga mız travmaları için yeterli bir sebebmiş.het ikimizde çocuklar a iyi davransakta kavgamız ı görmeleri onlara en büyük kötülükmüş
Konuya güzel girdiniz de sonrası bende yok hocam hayattan keyif alıyorum, nefes alıp vermenin ne kadar kıymetli olduğunun farkındayım her günüm dolu geçsin istiyorum ama hayallerimi ne kadar kovalasam bi bakıyorum en başa geri dönmüşüm, çabuk pes ediyor yada yeterince mücadele etmiyorum ama ettiğimi düşünüyorum galiba kafalar karışık
Benden 4 yaş büyük bir ablam var.Çocuklugumuzu düşündüğümde onu hiç hatırlamıyorum.Bunu fark ettiğimde tam 3gun ağladım ve uyuyamadım.Ablam çok dayak yiyen dışlanan bir çocuktu.Her zaman ezilen horlanandi.Ben neler yaşadım o yıllarda bilmiyorum.Cok acı
Hocam bu videolari böyle ücretsiz yayinliyorsunuz, Amme hizmeti. Türk insaninda travma olmaz olur mu yav bizim her günümüz travmatik🥲 allah ugruna büyüyüp bu yasa geldik
Gittiğim her iş yerinde yaşadığım sorun donup kalıyorum iş yapamıyorum her gittiğim yerde bir sorun vardı ya çıkartılıyodum ya kendim cikiyordum ve nedenini anlayamıyodum sizinle tanışana kadar.bu videoda daha net oturdu.
Hayatıma dair hatırladığım ilk anı 4 yasinda iken annemin elinde bavulu ile "ben döneceğim" deyip gitmesi ve benim onu pencereden gozden kaybolana kadar izlemem. Donmeyecegini biliyordum. Ki yaşamamıza rağmen onu hayatim boyunca 7 8 kez gördüm ve aşırı toksik ve narsist bir babayla ve bazen iyi baze kötü bir üvey anneyle iğrenç bir çocukluk ve genc yetişkinlik dönemi gecirdim. 34 yasina geldim. Simdi simdi cikiyor her sey. Ofkeliyim. Kin doluyum. Kendimi sevmekte zorlanıyorum. Ama bir gün sevebilecegim umudu ile yaşıyorum. Hic kimseler yok artik odagimda, varsa yoksa kendimle mücadelem. Hayatımın 34 yili çöpe gitti. Geri kalanı ne kadar bilmiyorum ama 1 gun dahi yeterdi, kendimi sevdigim tek bir gun. Bu nedenle buralardayim. Deniyorum, deneyecegim🌿
Kendinizden vazgecmeyin lütfen❤sevgiler
Seni ben ve mutlaka allh seviyor kardeşim.sana kucak dolusu sevgilerimi yolluyorum....
İstediğiniz şey o kadar değerli ki "Kendimi sevdiğim tek bir gün" Tam sizin dedğiniz gib birşey geçti geçen gün aklımdan "Kendimi biricik hissedeceğim anlar için yaşıyorum "ve sanki yavaş yavaş az da olsa oluyor da isteyince. Bence 34 yılınız hiç te çöpe gitmemiş.
Siz çok değerli bir insansınız ve iyi ki varsınız bunu bir an olsun unutmayın lütfen
Denemekten pes etmeyin sizi siz yapan bu mücadele ruhudur... Hayatta mutsuz olmak için çok sebep var....
Çok teşekkür ederim. Ama düşünüyorum eskiyi benim çocukluğum güzel geçti. Annem babam ilk okul mezunu ama hiç kavgalarını duymadım, küfür etmez babam, bize düşkündü. Şimdi kendi eşimde ve çevremde gördüklerimden dolayı hep babamı arar teşekkür ederim. Allah annemden ve babamdan iki cihanda da razı olsun.
Çocuklarında en büyük travmaları boşanması gerektiği halde boşanmayan aileler yaratıyor. Annemin vurmak için kaldırdığı elini tutmaya başladığım 15 yaşıma kadar yaşadığım hayattan hatırladığım beş-on tane anı sadece. Ama evet, çok tatlıydım.
Çok haklısın ablamın keşke öksüz yetim dogsaydik dediğini hatırlıyorum
@@akilasagbek599 bende dedim aynı cümleyi çok kez
Oturdum hayatı sorguluyorum şu an. Videonun bazı kısımlarını ağlayarak izledim. Alkolik bir baba ve döven bir anne hariç söylediğiniz her şey kelimesi kelimesine birebir yaşadığım şeyler. Hastaneye gidememe gittiğim zaman çok kötü hissetme sürekli kavga çıkarma olayı bende de var. Kuzenim denizde şaka yaptığı için ben sahil kenarında yaşamama rağmen 7- 8 senedir yüzmüyorum. Annemle babam sürekli kavga ettiği için çok fazla aşamadığım şey var. Arabaya binince gerilme konusu özellikle, arabada hep babam anneme bağırırdı her bir yere gittikten sonra aynı senaryoyu yaşadığım için ailemle hep birlikte arabada bir yere gitmekten nefret ediyorum, sürekli kendime tamam sakin ol tamam tartışmayacaklar diyorum bütün yolculuk boyunca inanılmaz gergin oluyorum. 23 Yaşındayım yaklaşık 13 senedir evin tüm işlerini ben yapıyorum. Ve hani dediniz ya onun için ne yemek yapacağını düşünmediği bir gün tatil diye o kadar doğru ki. Akşama ne yapıcam, evi toplamadım, süpürge açmadım vs vs düşüncelerle yaşadığım için hayatımda üniversite yıllarım hariç tek bir gün bir şeyi düşünmeden dışarı çıktığımı hatırlamıyorum Sürekli eve gitmem lazım şunu yapacağım bunu yapacağım babam sinirlenir annem kızar diye diken üstündeyim. Ve geçmişe dair birçok şeyi hatırlamıyorum. Uzun bir süredir birkaç yakın arkadaşımla sürekli bunu konuşuyordum, bu videoda tüm cevapları aldım. Kuzenlerim geliyor şunu yapmıştık bunu yapmıştık, ilkokul arkadaşım geliyor şuraya gitmiştik şöyle eğlenmiştik, kardeşlerim bazı anılar anlatıyor vs ama bende hiçbiri yok. Bazen fotoğraf gösterdiklerinde bile hiçbir şey hatırlamıyorum gerçekten oradaymışım diye şoka giriyorum. Arkadaşlarımın yanında çok eğlenceli sürekli güler yüzlü ve çokça sakin biri olarak tanınırken özellikle ailemin yanında sürekli bağıran, hemen öfkelenen ve ortada hiçbir şey yokken bile olay çıkartıp odasına giden biri olarak yaşıyorum. Üniversiteye gittiğim günden beri bir daha bu eve dönmek istemiyorum. Çünkü orada çok huzurlu, kendiyle ilgilenen, bir şeyler için çabalayan, çok sosyal ve gülüp eğlenen, acı çektiğim üzüldüğüm durumlarda bu duygularımı rahatlıkla yaşayabilen ve kendimi çevreme açıkça ifade edebilen biriyim. Ama evde sürekli huzursuz, sürekli diken üstünde oturan, aman kavga çıkmasın aman kimse bağırmasın diye her şeyi kusursuz şekilde yapmaya çalışan, sürekli evi temizleyen yemek yapan ve günlerce evden dışarı çıkmayan kendini eve kapatan, hiçbir şeye hali olmayan sadece ev işleri ve hizmet etmekle ömrü geçen biriyim. Duygularımı asla ifade edemiyorum, yapmak istemediğim şeye yapmak istemiyorum diyemiyorum, sürekli her şeye boyun eğiyorum, sürekli bir kavga çıkacakmış gibi korkuyla yaşıyorum ve bu olmasın diye kendimi paralıyorum. Bir şeye ihtiyacım olsa özellikle babama şuna ihtiyacım var bile diyemiyorum, harçlık isteyemiyorum. Para harcadığım için sürekli kızacaklarmış gibi hissediyorum. Kalkıp odama bile gidemiyorum babam sürekli kızacakmış şurda otur çay doldur vs gibi şeyler söyleyecekmiş gibi hissediyorum. Evde kimse yokken kitap okuyorum, bir şeyler araştırıyorum, bir şeyler yapıyorum, kimse yokken yazı yazıyorum çünkü sürekli bunu mu okuyorsun, bunu mu yapıyorsun diye dalga geçileceğim hissim var. Kitaplarımı defterlerimi hep saklıyorum. Bir şey araştırsam bunu niye araştırıyorsun, bir şey izlesem ne alaka bunu izliyorsun vb tepkiler almaktan dolayı sürekli her şeyim gizli. Özellikle psikolojik bir şey dinlediğim, izlediğim, yazdığım zaman sürekli kapıyı kontrol ederek sürekli asansör sesini takip ederek acaba birisi gelir mi korkusuyla yapıyorum. Ve bunun dışında bazı hatırladığım anıları hatırlamaktan nefret ediyorum hemen hemen böyle konuyu kapatıyorum hayır hayır tamam deyip kendi zihnimi susturmaya çalışıyorum. Bunlar özellikle kilomdan dolayı yaşadığım bazı olumsuz durumların ve zorbalıkların olduğu durumlar. Bazısında hiçbir zorbalık yok fakat örn o düğünde kilomdan dolayı kıyafetimin ne kadar bende kötü durduğunu hatırlıyorum ve aşırı kötü hissediyorum kendimi şu an yazarken bile elim ayağım karıştı nefret ediyorum böyle şeyleri hatırlamaktan. Yurtta her zaman spor yapıyorum beslenmeme dikkat ediyorum vs ama ailemin yanında spor yapamıyorum yoga yapamıyorum sürekli benimle bir dalga geçme hissi. Çünkü hep bir şey yaptığımda ve bunu gördüklerinde işte niye spor yapıyorsun zaten hayvan gibi yiyorsun, yıllardır uğraşıyorsun asla da kilo vermiyorsun versen de alıyorsun vb tepkiler alıyorum. Beslenmeme dikkat etmeye başladığımda hemen böyle bi laf söylemeler, oo diyete başlamışsın deyip gülmeleri bile o kadar rahatsız edici oluyor ki şu an bunları yazarken çok çok çok tuhaf ok rahatsız edici çok kötü sinir krizi geçirecekmiş gibi elim ayağım karıncalanarak çok çok gerilerek yazıyorum. yaxamıyroum hatta daha fazlasını.
Narsist anne baba aile.. Bilinçlenerek kurtulmanızı dilerim. Kilolarınızdan nedeni de onlar. Başaracağınıza inanıyorum🙏🌹
Biraz fazla takılmışsınız bence. Hayatta herşey aleyhinize değil. Bu kadar alıngan olmayın. Biraz salın. Ne dertler var ne dertler var. Bi gün gerçekten bi bela badire gelir başınıza bu günlerinizi ararsınız.
Hafta sonlarını,dini ve milli bayramları, düğünleri ,toplu aile ortamıni, market alışverişini hiç sevmem . Hepsiyle ilgili size onlarca yaşanmış hikaye anlatirim. Travma mi bilmem ama içimi parçaladı . Ve hep gülerim . Tam anlamıyla hiçbir zaman kendim olamadım . Kendim olma imkanım yoktu . Hep oynadım halende oynuyorum. Kendimi travmalardan arındirdigim tek an müzik dinlemek ve o an kahve içmek ☀️ bazen sizi izlerken ağlıyorum ve rahatlıyorum . İyiki varsınız hocam 💜 sizin yureginiz güzel biz bunu hissediyoruz.
Hayatımızı cehenneme çeviren şey sevgisizlik, merhametsizlik 😔
Ve anlayışsızlık 😔
Kim çevirdi ailenmi
maalesef
Her zaman ki gibi yine harikasınız tülay hanım, her videonuzu, aralıklarla tekrar tekrar dinliyorum, her defasında farklı bir bakış açısı kazanıyorum. 60 yaşından sonra kendimi yeniden tanıyıp yeni bir ben oluyorum, iyiki varsınız, Rabbim hayırlı, sağlıklı çoook uzun ömürler versin
Son 2 yıldır neden geçmişimden pek fazla anim olmadığını, neden neredeyse hiç bir şey hatırlamadığımı merak ediyordum. Araştırmış ama bir türlü bulamamıştım. Cevabımı bu videoda almış oldum. Allah razı olsun 🌺🌹
İzlemeden yorum yapıyorum, Allah sizden razı olsun, evladinizdan gülün inşallah 😍
Allah sizden de razı olsun
Çocukluğumun travması, ilkokul zamanımda kardeşim doğmuştu. Annem ben okuldan geldiğim gibi. sürekli bana bırakıp gezmeye giderdi, sütle bebe biskuvini ezip mama yapardım, bezini değiştirirdim, bacaklarımda sallardım. Haftasını kırtasiye alışverişi için arkadaşlarımla gitmek istedim, kardeşini de almadan gidemezsin dedi. Mevsim kış, kardeşim kilolu ve üzerine zıbın mı deniyor komple giydirilen içi elyaf dolu birsey giydirdi. Cocuk robot gibi oldu ve yürüyemiyor zaten 1yaşinda falan. Ben arkadaşlarımla buluştum, hepimiz sırayla kardeşimi taşıyarak o günü geçirmiştik. Ne zaman arkadaşıma gitmek istesem, kardeşini de al derdi. Yıllar geçti kardeşim büyüdü ve bana çocukken sana küçük annem diyicem diyen kız, şuan beni rakibi olarak görüyor ve mutluluğumu kıskanıyor sürekli baltalamaya çalışıyor. Bunun sebebi de, annemin sürekli ona, bak ablana o nasıl yapıyor, bak o nasıl zeki vs. Demesi ile oldu. Benim yanımda diyemiyordu kızıyordum anneme. Sonra arkamdan defalarca kez bana karşı, sende ablan gibi yapsana, bak o şöyle böyle dediğini duydum ve sorduğumda da seni örnek alsın diye diyorum dedi. Fakat basbayağı düşman olduğunu görerek yapıyor bunu. Farklı bir üni bölümü okuyacakken, şuan aynı bölümü okuyor ve dediği şu annem beni daha çok layık gördü bu bölüme 😅 artık sabrım tükendi, ALLAH nasıl biliyorsa öyle yapsın...
Çocukken annem babam hatta abim tarafından çokça suçlanırdım... Bir bardağı masanın üzerine koyman bile şiddetli mesele edilebilirdi onlar bağırdıkça ben ortamdan ruhsal olarak uzaklaştım ve sorumluluklarımı da yapamaz hele geldim. Şuanda da bi suçlamayla laf çarptırmayla karşılaştığımda dona kalıyorum adeta aklımı kullanamıyorum kendimi savunamıyorum..Aynı şey baskın insanların yanında da oluyor, Ailem baskın olduğu için baskın insanların yanında da aklımı kullanamıyorum panik halinde olup ne istediğimi düşünmeden onların isteklerine evet diyorum sonra kendimi istemediğim şeyler yaparken bulup sınırlarıma girdikleri için o insanlara öfkelenirken buluyorum ...🙄
Aynı durumdayım, düzeltmek için ben de burdayım
Beni ilkokul 2 den sonra okutmadi ailem. Ben okulda saat'i bile kaç geçe vs tam anlayamazdım, öğretmenim anlamadığım da beni hirpalardi. Dalgın bir cocuktum ailevi sorunlarda beraberlerinde çekerdim.Bir gün öğretmenimiz izinliydi onun yerine başka bir öğretmen kendi sınıfina aldı bizi. Matematik problemini çözmek için her öğrenci gibi beni de tahtaya kaldırdı problemi okuyup sonra arkamı tahtaya dönüp problemi anlatıp öyle doğru cevabı vermemi istedi. Yapamadım . Korkum öyle yüksekti ki dile bile dokemedim.O ayyaş öğretmen elime sopayla vurdu ve sonra tek ayakta uzun süre bekletti.. Sonradan okumuş oldum ama bir tek matematik sayılar benim korkulu ruyamdir. Bir türlü oturup çalışamam. Rabbim bana o çocukluğumda bu duyguları yaşatan öğretmeni Allah'a havale ediyorum. Herkes öğretmen olamaz herkes ana baba olamadıgi gibi
😢
Alice Miller, Beden Asla Yalan Söylemez kitabında "üzerini örttüğümüz şeylerin altında kalırız." demiş. Mavi oda videolarında neden üzerini örteriz duygularımızın nasıl altından kalkarız travmalarımızın çok güzel anlatıyor Tülay Hocamız. Bana iyi geldi, geliyor yolculuk devam ediyor.🥰❤️💜🌹
Valla Tülay Hocam, 40 yaşına kadar süper bir çocukluk yaşadığımı düşünerek geldim. Ne zamanki 40 yaşında 3 yıllık bir evlilik sonrası boşandım ve asıl konunun farkında olmadan yıllarca manipülasyona, gaslightinge, psikolojik şiddetin her türüne, feci toksik insanlar ve ilişkilere maruz kalmak olduğunu anladım. Sanırım travmalarımın pik yaptığı ama aynı zamanda tam bir uyanış anıydı.
Şimdi bende bütün travmaları yaratan aile bireylerimle aynı evde, kardeşlerimle de aynı çevrede yaşıyorum. Yaralarım tam kabuk tutacak gibi olurken yeniden yeniden deşiliyor, kanatılıyor. Çünkü yaralarımı açan insanlardan yaralarımı sarmalarını bekliyor(d)um. Aileden istifa edilmiyor ama bazen tamamen yalnız bir hayata çekilmeyi, sivrisinek ısırıklarıyla her gün kıpkırmızı olup, üzerine sürekli jeller sürerek iyileşmeye çalışmaya tercih ederim. Sivrisineksiz bir adaya yerleşmenin koşullarını oluşturmaya çalışıyorum.
Sizin bu mesleği seçmeniz bizler için bir armağan. En azından hiç bir anlayanımın olmadığı ve uzaylıymışım gibi hissettirildiğim bir çevrede dost bir el uzanmış gibi hissediyorum. 💝💕🍀
Çok sevgiler🙏❤️🌼
Travma konusu bu kadar mı mükemmel anlatılır💯 gerçi tüm anlatımlarınız gibi... Travma serisi yapsanız harika olur Tülay hanım
Mavi odaya katıldım karttan ödedim ama üyeligim aktif değil nasıl aktif olur siz nasıl üye oldunuz
@@guleryuzemlak2010 merhaba, abone ol butonuna bastığınızda ve çıkan formu doldurduğunuzda aktifleşmesi gerekir. Bazen sorun oluyor evet İnternette, tlfdan yada pc den farklı cihazlardan tekrar deneyin, veya birkaç gün sonra tekrar deneyin çünkü dönem dönem İnternette bir sorun oluyor ben de abone olamamıştım çünkü sizin gibi.
@@irem6230 teşekkür ederim🌹
Ağır bir trafik kazası geçirdim. Yoğun bakımda kaldım, beyin ameliyatı oldum. Elhamudulillah çok kısa bir sürede toparladım. Trafik kazası benim için bir travma değildi lakin o trafik kazası travmaları bulmama yardım etti. Başımıza ne geliyor ise hayırdır. Biz bilmiyoruz, Allah(c.c.) biliyor. Kazayı geçirdiğim zaman ÖSS sınavı vardı, ona girmeyeceğim diye o zaman seviniyordum o kadar ağır bir kazadan sapasağlam çıktım vs kendi kendime makarasını yapıyordum.
O kazadan sonra insanları tanımaya başladım. Gerçeliğin ne olduğunu kötülüğün ne olduğunu anlamaya çalıştım. Elhamudillah yolda olduğumu idrak ettim. Hayat bir yol...
Tülay hanım, sizi çok seviyorum. Sevgiler. :)
Bazı ortamlar, bazı insanlar, bazı yerler… beni geriyor, rahatsızlığını hissediyorum. Ne kadar doğru…
Okuldaki travmayı sınıfta kalınca yeni ogretmenimle aştım yıllarca onu unutmadım Allah razı olsun,okumayı okadar çok sevdim ki, annemin ölümüyle okuyamasamda, okul benim en sevdiğim yer oldu
Tülay hanım dediğiniz gibi düzenli izledikçe, dinledikce zamanla dönüşüm gerçekleşiyor ve hiç farkına varmıyorsunuz. Emeğinize sağlık, çok teşekkürler..❤❤
Üç aydır ikinciye mavi odayı dinliyorum Tülay hanım, o kadar büyük bir fark varki ikinci sefere dinlediğimde kendimde, Allah razı olsun sizden, ne kadar güzel bir şey yaptığınızın çok farkındayım, böyle buradaki sembolik ücretlerle ödenmez hakkınız, hoş karşılığı da yok zaten hiç bir şekilde, hakkınızı helal edin bizlere 🙏 kendinize iyi bakın hocam 🌹❤️🥰başka türlü seviyorum sizi ☺️😘🌹🤩
Mavi oda nedir bende faydalanmak isterim
Mavi oda Tülay hanım ın bizlere sunduğu ilacı şifası, üye oluyorsunuz sadece 15 TL ye ve oradaki derslerine katılma şansımız oluyor umarım sizde faydalanırsınız 🙏
Zaten ne zamandır çok istiyorum, siz beni iyice heveslendirdiniz🌿
@@ozentaskn5181 mutlaka katılmanız gereken bir merci, inanılmaz faydalı Tülay hanım ın sayesinde hayatım değişti bunu çok samimi söylüyorum, Allah bin kere razı olsun 🙏 Tülay hanım dan, sizde hiç zaman kaybetmeden katılın faydalanırsınız inşallah 🙏
@@melekyldz1704 nasıl katılacağız açıklar mısınız
Merhaba, ben travma konusunu bu kadar iyi anlatan birini şu ana kadar görmemiştim. Diyecek kelime bulamıyorum mükemmel bence video 👍
Ben sizin sayenizde annemin narsist bir anne olduğunu kabullendim ve yoluma öyle devam ettim şimdi daha iyi hissediyorum...Size çok teşekkür ederim 🥰🥰🥰
Belirtileri neydi?
Sizin gibi başarılı kadınları gördükçe çok mutlu oluyorum mesleğinde başarılı olan hemcinslerimi görmek gerçekten çok güzel 🤩
Gündüz uyuyamiyorum biliyorum ki bir travma sonrası bu oldu
Araba yolculuğu tatil ve misafirlikten muhakkak bir sorunla dönüyoruz şimdi anladım ki bu da bir travma..
Bayramları hiç sevmiyorum bilmiyordum bu da bir travmaymış.....
Siz hep anlatın Tülay hocam siz anlattıkça biz sifalanacağız İnşaallah...
Sizi dinlerken sadece kendi yaşadıklarımı düşünmüyorum. Babamın babaannemin annemin dedelerimin yaşadıkları hikayeler de aklıma geliyor.
Hatta sevmediğim bana zararı dokunan insanların bile bu duruma nasıl gelebildigini düşünüyorum.
Ve onlara kızamıyorum ve onlarla barısıyorum
Bravo size.Karşidakinin öyküsünü merak etmek ne güzel!
Hoşgeldiniz hocam❤️
Önce beğeniyorum, sonra izlemek için fırsat kollayacağım💃🏼💃🏼
😃😃😃🙏❤️
Ben de yaz tatillerini hiç sevmezdim, babaannemin bahçesine giderdik, huzursuzluk çıkarırdı ve bizi potansiyel işçi olarak görürlerdi babam da dahil.. Ağız tadıyla açık havada sofraya oturmanın tadını alamadık. .. Belki de bu yüzden pazartesileri ve okul günlerini çok sevdim hep.
Bu hayatta her insanın az yada çok çocukluk travmasi olabilir. Travmalarımızla baş ettiğimiz zaman mutlu olmayı öğrenmiş oluruz diye düşünüyorum. Tülay hanım sizi seviyorum. Emeğinize sağlık
O kadar zeki ,donanımlı bir insansınız ki maşallah Allah vergisi bir şey bu sizdeki durum sizi ve örneklerinizi bu insanlığa faydalı olma çabanızi çok seviyorum hayranım size Rabbim sizi korusun güzeller güzeli akıllı tülay hocam🌸
Hiç sıkılmadan dinledim.
Yüreğinize emeğinize sağlık
Sizi hemen gördüğüme çok mutlu oldum. Selamlar Tülay hocam.
Çok selamlar 🧡😀
Bu kadar değerli , güzel bilgileri gayretle , anlaşılır bir dille ifade edip,tevazu dolu bir yürekle verip birde üstüne beni dinlediğiniz için teşekkür ederim diyorsunuz ya hocam sizin gibi müstesna insanlarla dünya çok güzel bir yer oluyor
Yıllar yılı pazar gününden nefret ettim pazar günleri balık pişerdi balıktan nefret ettim tamamrn babam kaynaklıydı hepsi, o gün evde olur ve olmadık seyden huzursuzluk çıkarırdı hepimizi kendı evimizde diken üstünde bırakırdı. Yıllar yılı ben çay sevmiyorum diye gezdim aksamları babam isterdi çünkü. Maç sesine tahammül dahi edemem duyunca direk moralim bozulur. Maç izleyen kadınlar görünce nasıl katlanabiliyorlar diye düşünürdüm. Piknikleri dağı doğayı hiç sevmem çünkü hep ailece giderdik ve hep bir huzursuzluk çıkarırdı babam.
Ne güzel tanımladınız. Bu çok önemli bir tanımlama. Videonun sonlarına doğru anılarla yeniden nasıl bağ kuracağımızı anlatıyorum
Kardes olabilir miyiz? 😄ayni seylerin birebir sekilde aklimda canlanmasi:(( pazar sendromundan kurtuldum cok sükür ama bu yillar aldi :(
Ne kadar üzücü😓
İlk defa benim yaşadıklarımı bir başkası ifade etti. Çok duygulandım . Ctesi,pazar ve 3 ay yaz tatilini hiç sevmezdim. Piknik çok severim ama burnumuzdan geldiği için artık hiç sevmiyorum . Halen bazen ctesi pazar aksami içime bı hüzün oturur. Asansör sesini evden duyarsam gerilirim . Çünkü babamın gelişini ifade eder yani hatirlatir . Evliyim ama bunların hepsini zaman zaman doruklarına kadar hatırlarım . Hissederim ...
@@PsikologTulayKok annem beni boğazımı benbunuyazamiyorumbile bennapayim
Simdi düşünüyorum da toplasan çocukluğumun sadece 2 yılı iyiydi. Diğer yıllar berbat, travmatik, yaşım küçükken babam tarafından çok pohpohlanırdım. Yaşım biraz ilerleyince nedense beni her defasında aşağılamaya başladı. Sonra sosyal yaşantımda diğer insanlara karşı tavırlarım değişmeye, araya gereksiz mesafeler koymaya başladım ve kendimi insanlardan soyutladım. Baba, anne faktörü çok önemli ama sorsan mükemmel bir baba. Herkes onun çocuğu olmak istiyor. Kendisini öve öve bitiremiyor. Bana göre hayatımın içine etti ama bunu ona söylesem bu kesinlikle doğru değil. Şu anda yetişkinim, ancak bence hala etkileri üzerimde. Öyle içimi dökeyim dedim😀
Aynen benzer şeyler yaşadım, narsist büyük ihtimalle, bunu anladıktan sonra kendimle ilgilenmeye, iyleştirmeye çalışıyorum, size de başarılar, farkettikten sonra çok daha iyi olacak inşallah.
Tülay hanım yaklaşık 2 aydır sizi dinliyorum hayatıma geçirmeye çalışıyorum narsist bir eşim var onunla nasıl yaşayabilirim i çok güzel anlatmıştınız çok faydalı oldu narsistler le yaşamak zorunda olanlar için yeni videolarınızı yine bekliyorum çok büyük bir hizmet yaptığınız rabbim hem bu dünyada hem ahirette güzel bir hayat nasip etsin inşallah 🤲🤗🧡🧡🧡🧡
Sizi her dinleyişimde biraz daha aydınlanmak ve farkınladalıgımın yükseldiğini hissetmek cok iyi geliyor. Varolun .. emeginize, gönlünüze saglık, hep bizimle kalın lutfen
Tülay Hocam bu videoyu izledikten sonra burada anlatamayacağım bir şey oldu. Muhtemelen iyiye işaret, Allah razı olsun.
sizi o kadar heyecanlı bazen hüzünlü bazen mutlu dinliyorum ki iyi ki varsınız teşekkür ederim çok çok hemde tüm kalbimle
Sayenizde zihinsel ve ruhsal repertuarımız o kadar genişledi ki, yine çok güzel ve çok faydalı bir paylaşımdı 👏👏👏, emeğinize, yüreğinize sağlık, iyiki varsınız 🙏
"Herkesi mutlu eden şeyler sizi mutlu etmez olur " deyince annemin bir cümlesi aklıma geldi :
-benim yüreğimin böceği ölmüş
🐞🤕🙃
Ayyyy kıyamam yazık yaa
Cok tatli ya hanimefendi, Cok sevimli heycanli anlatiyor ne tatli
Kıymetli Hocam,, çok teşekkür ederiz.Paylasımlarıniz bize çok şey katıyor.
Travmanin Üstüne gideceksiniz ve mutlu bir anı yaratacaksiniz 👍
Kocaman kadinim ama hic büyümedim..çünkü anne baba sevgisi gormeyenler buyuyemez..kucucuk cocuktum üvey oldugumu dusunuyordum..degilmisim..özmüsüm..ama sevilmemis sayolmamis yoksayilmis öz..ama ne🙄 sanki cok farkliymis gibi
Evet travmatik bir çocukluk yaşadım. Bunu fark etmekte, kabullenmekte kolay olmadı. Ama düğümü çözebilmek için sorunu görmek gerekiyor.
Gerçekden çook önemli mevzular. Sizin yaptiklarinizin karşisinda ne kadar teşekkür etsem de, az kalir. Iyi ki varsiniz , Tülay hanim !!!
12 yaşımda bir kalp hastalığı nedeni ile annemi kaybetdim.Sonradan beni yetişdiren insanların gerçek annem babam olmadığı,amcamın babam olduğunu öyrendim.Çok böyük travma yaşadım.Şimdi yaş 37,fakat hala gerçek anneme anne deyemiyorum.
@@Şansnotası ben anne babamı itirdikden sonra kendi anne ve babamla kaldım.Fakat hiç zaman onlardan sevgi gormedim.Onlara anne baba deyemedim.Kendi annemle babam hep kavğa ediyordular.Bir sozle sevgi ile böyüdüyüm aileden kavğalı bir aileye düşmek zorunda kaıdım.Hala o travmalardan kurtula bilemedim.
Dinlerken bir arkadaşımın travması aklıma geldi. Arkadaşının öldüğü gün çimler yeni kesildiği için o kokuyu ne zaman alsa acısını hatırlardı. Tam o sırada "belki çim kokusundan hoşlanmazsınız" dediniz aklımı okuduğunuzu sandım bi an 😳😄
Çok teşekkür ederiz Tülay hanım.Bütün kartlar yerine oturdu kafamda.Resmen aydınlanma yaşadım.Süper bir anlatım👍👍👍👏👏👏👏🥰💕🌸💕💕🌸💕🌸
Her gün bir video kendimize yapacağımız en büyük iyilik. Ben birden fazla izliyorum 🥰 Allah razı olsun hocam
İdolümsünüz sizin gibi olmak istiyorum gerçekten 🤲🤲🤲🤲
Travmalarınızın farkında olun ve yerlerine iyi anılar koyun şeklinde özetlenebilir.
Travmamızı da, herkesin hoşlandığı şeylerden hoşlanmıyor olmamızdan, sıradan şeylere fazlaca negatif duruyor olmamızdan anlayabilirmişiz.
Tülay hocam yine çok güzel anlatmış.
Ancak arada bir nüans yakaladım... Eski sevgili vs görünce de o nabız atar dediniz.... Bunu nasıl ortadan kaybedeceğiz, yani geçmişte kalan birine nasıl duyarsızlaşacağız?
İyi ki varsınız.. gelecek nesil daha az travma yasayacaksa bu sizin gibi insanlar sayesinde olacak inşallah başarırız. Bilginizi bu şekilde herkesle paylastiginiz için teşekkürler🥰
Bizim için de sizinle birlikte olmak güzeldi.Her saniyesini kaçırmadan dinliyorum.Siz hep var olun.Sevgiler.
Is yerinde her gün ogle araları yemeğe cikmayip kulakligi takip 1 saat sizi dinliyorum geri ala ala demleye demleye ruhum öyle doyuyor ki.. Sesinizi özlüyorum o kadar iyi geliyorsunuz koca bir ajandam oldu dolu dolu mavi odayı cok seviyorum iyi ki karşıma ciktiniz ayaginiza taş değmesin..
böyle güzel bir insan böyle güzel bir psikolog, bu kadar doğal sevgi dolu Tülay hanımcım sizi çok seviyorum dualarımda siz de varsınız.Cansınız
Zihinsel repertuarımızı genişletmek, farklı açıdan bakmak deyince bugün okuduğum kitaptan bir alıntı geldi aklıma:
İnsan kendisini tanımak istiyorsa kendisine başka başka yerlerden, farklı açılardan bakabilmelidir. Bu şekilde, kendisiyle ilgili taze, farklı, daha derin bilgiler elde edilebilir. Yaşam durağanlık tanımaz; devinim üzerine kuruludur. Nesneler devinimle, bir halden başka hallere geçerek gelişir, bulundukları halden daha mükemmel bir hale ulaşırlar. İnsanın kendisini tanıması da bir süreçtir ve devinime tabidir. (Ay Terapisi - Mustafa Ulusoy)
Almanya’ya yeni taşınmıştık. Babam almanca biliyordu ve almanca film açıp izletiyordu. Ben hiç bir şekilde kelime almanca anlamadan 90 dk boyunca 11 yaşında filmin sonuna kadar izlemek zorundaydım. Öyle bir travma kaldı ki, almanca seslendirilmiş filmlerden nefret ediyorum. Almancam şu an ana dili seviyesinde ama almanca film izlemek bana kâbus gibi geliyor.
Çocuklukta ne yasanabilecekse hepsini yaşadım... Şimdi bir oğlum var anneliği beceremiyorum çok sinirli ve sabirsizim çok mutsuzum sürekli bir vicdan azabı var kitaplarla ve videolarla iyileşmeye çalışıyorum..
Cocuklugumdaki en büyük travmam sevgi eksikligi. Ailem cocuk yasta beni proje cocugu gibi büyüttü. En cokta babamin 'bu benim eserim' dedigi bir evlat olmak zorundaydim. Ayrica sonradan anladim ki aslinda tam bir narsistmis. Bana istemedigim herseyi yaptiriyordu, istemedigim okullara yolladi, zayif aldigimda ögretmenlerimin önünde asagaladi.. bisey basaramayinca baski uyguluyordu, piskolojik baski yapiyordu. Üniversiteyi kazanamadim diye 1 sene boyunca benimle konusmadi.. o kadar yiprandim ki ona kendimi kanitlicam diye ömrüm gecti sirf ondan onay ve sevgi alabilmem icin.. hep bir seyleri basardigidma bana sevgi ve gururla yaklasirdi aksi takirde benden kötüsü yoktu.. bu yüzden üniversite dönemim tam bir travmaydi.. sürekli sinavlardan kalma korkusuyla piskolojik olarak rahatsizlanir halden düser mide agrisindan finallerde kivranirdim.. hayatimin baska hic bir odagi olmadi.. sürekli is güc calis cabala.. bir gün gercekten babamin yaptiklarinin yanlis oldugunu anladigimda karakterim oturdugu zaman anladim.. sinir stressle okudum yüksek lisansimi.. sanki ucunda ölüm varmis gibi.. o kadar kizdim ki kendime neden bunu kendime yaptim ömrümün en güzeller yillarinda diye ama nasil degistirecegimi bilemedim.. cok yoruldum 28 yasindayim ama kendimi 50 yasinda gibi hissediyorum..
sizi dinledikçe olaylara bakış açımın genişlediğini ve olaylara dışarıdan bakabilmeyi bazen basarabildiigimi görüyorum.iyi ki varsınız
Şu; işinize saygınız, ışıltılı gözleriniz var ya bin kere maşallah.. Her türlü güzellik yolunuza çıksın canım kadın 🧡🧿
Aminnn
Teşekkürler.
Ya ne guzel bir insansiniz tulay hanim bu kafarmi gizel anlatilir
Emeginize saglik agziniza saglik
Guzel iyi kalpli kadin
Sizi cok seviyorum
Sag olun boyle guzel anlatimlariniz icin
Biz de seni seviyoruz..iyiki varsınız ve bizimlesiniz..o kadar güzel anlatıyosunuz ki o kadar ruhumuza gönlümüze aklımıza düşüncemize akıyor ve farkındalık sağlıyorsunuz ki hakkınız geçiyor bizlere..Allah razı olsun sizlerden..hakkınızı helal ediniz çoook kutsal bir iş sizin yaptığınız..insana dokunuyosunuz hizmetiniz çook özel sizde özel seçilmiş insansınız..Allah gönlünüze göre en iyisini en hayırlısını sizlere versin..sevgi ve dualarımızla..
Merhabalar Tülay Hanım hakikaten Aynen dediğiniz gibi 50 yaşındayım ama çocukluğumu Hiç hatırlamıyorum benden 7 yaş küçük Kardeşim hatırlıyor Ben hatırlamıyorum Çünkü çok zor bir ailede yetiştim anne baba Bir evin içinde 10 yıl ayrı ve ben 8 yaşından beri ev işi yemek küçük kardeşime bakma vesaire vesaire anlatamam inanın yemek yapmaktan nefret ediyorum dediğiniz gibi şöyle bir otele gidip hiç kimselerin olmadığı bir otelde duayı seyredip sadece saatlerce kalmak istiyorum teşekkür ederim Çok güzel anlatıyorsunuz
48 yaşındayım. Bende aynı hayali pandemi başından beri düşünüyorum. Otel e gidip kendimle vakit geçirmek
Mavi odada ki tüm videolar bitti.♥.😊Kocaman bir emek var orada.. Herkes kendi payına düşeni alıyor orada... Ne kadar teşekkür etsek az. Sizin emeğiniz benim için ve burada yorum yazıp dinleyen takip eden herkes için çok kıymetli..iyi ki varsınız..bu pandemiye teşekkür edeceğim hiç aklıma gelmezdi..yoksa bu videoları göremezdik belkide..son videonuz yine çok ince ince işlenmişti.. Kafamda gün içinde dedikleriniz bana yol gösteriyor..kendimi güncellemeye devam ediyorum.. Sizden kerteriz alıyorum.♥
Travma nedir? Hissettiklerimiz. Küçük yaşlardan beri maruz kaldığımız kötü olaylardır benim düşünceme göre. Bazı insan yağmurda yürümeyi çok sever. Bazı insanda yağmurda yürümeyi sevmez. Ayağının ıslandığı, karnının acıktığı, mutsuz olduğu, yalnız kaldığı, dışarı çıkamadığı, oyun oynayamadığı anlar aklına gelir. Çünkü o insana birileri (güneşli havada iş yapılır, yağmurlu havada ev işi yapılır onu öğretmiş çocuk oyun oynamak ister ama buna izin verilmemiştir. ) O insana Yağmur'u niye sevmiyorsun? Diyemezsin. yağmurun ona hatırlattıkları vardır. Yağmurlu havada başına geldikleri vardır. Hayatı iyi irdelemek lazım. Teşekkürler hocam ufkumuzu açtığınız için. Geniş bir açıdan bakabilmeyi bize hatırlattığınız için, sayenizde aydınlanma yaşadım. Her videonuzu dinlendikten sonra sanki bambaşka bir insan oluyorum. Daha güzel, daha iyi, daha anlayışlı çevremde çok olumsuz insanlar olsa da Siz benim örnek aldığım kişisiniz. 👍❤️❤️
Tam da, "neden insanlar travmaya örnek verince bunu çoğaltamayıp o örnek üstünden konuşuyor, sonrasında farklı örnekler de versem o kalıplara sıkışıp anlayamıyorlar özünü" derken ve "bunu anlatmanın bir yolunu oluşturmalıyım" derken en kapsamlısını buldum. Ağzınıza sağlık 🙏🏻
Ağzınıza sağlık çok yorucu video oldu. Çok faydalandım.İki genç annesiyim gençliğimde çok da vukatsız geçmedi bu nedenle herkese sizi dinlemeyi tavsiye ediyorum. Genç arkadaşlarımla da paylaşıyorum. Sağlıkla, mutlu kalın.
Sevgili Tulay hanım sizinle ilgili hep söylediğim şey....MUCİZESİNİZ...bu bi abartı değil inanın çünkü sizin eğitiminizle hergün hayrete düşerek bir şey keşfediyor ve huzura doğru sapasağlam bi adım daha atıyorum...ne diyebilirim ki sağolun var olun yanımızda olmanız ve bizi iyileştirmeniz kendi adıma söylersem neredeyse yemek içmek gibi büyük bir nimet...🌼❤
Tülay hocam iyi ki varsınız 🤲 daha çok insana dokunup şifa olmanız dileğiyle 💛
Travmayi tam olarak anlamamizi sagladiniz.. Basite indirgeyebildigimiz ornekler harika...
Emeklerininiz ve paylasiminiz icin cok tesekkurler
Tülay Hanım sizi çok seviyorum, o kadar faydanız dokundu ki bana, ve düşüncelerim değişip kendimi tanıdığımda bu bana huzur getirdi hatta bereket…bir ben var benden içeru.., birlikte gezdim öğrendim sizinle…çok çok çok teşekkürler,ben sizle yasadığımız anılarve üzüntülerle başa çıkmanın yanısıra onları kullanıp değerlendirmeyi ve bunu kendi yararıma kullanmayı da öğrendim bu da işin bonusu oldu. Allah ilminizi arttırsın ve isteklerinize nail eylesin 💐
Tülay hanım, sizinle bu günlere kadar birlikte olan bizler - sizi çok iyi anlıyoruz. Hiç merak etmeyin çok güzel, bütün ince ayrıntıları ile anlatıyorsunuz. Anlattığınız, öğrettiğiniz her şey için size bu kadar insan minnettarlık duyuyordur, eminim. Sizin gibi psikolglara çok büyük ihtiyac var. Yüreğinize, emeğinize sağlık ❤️
Bu videonuzu atlamışım.Bugün oynatma listelerini kontrol edince farkettim.Örneklediğiniz durumların yüzde doksanı bende mide bulantısı,çarpıntı, acı hissi yarattı.Ne çok travmam varmış.Yarattiğiniz farkındalık için teşekkür ediyorum. Tüm bunları nasıl dönüştüreceğim diye içim daraldı.😥
Tekrar tekrar okunması gereken Değerli kitap gibi videolarınız. Dönüp dönüp izlenmeli...Yollanırınız çiçeklensin 🙏
tülay hocamı bir baska kanalın altındaki yorumla tanımıştım.Cokta olmalı tanıyalı ama gercekten alışılmışın dısında bir hoca ve anlatım teknigi var.Verdigi orneklerin yeri bir cok insanda can buluyor.Bu yönlü anlatımlar bizlere daha yarar geliyor.Tşk ediyorum size hocam.Toplumun sizlere ihtiyacı var.
Ben teşekkür ederim🙏
Siz teorik değil, örneklerle anlatıyotsunuz bu yaşamımızda somutlaştıtmamıza yarıyot. İyi ki bu yöntemi uyguluyorsunuz sizi çok beğeniyorum, samimi psikoloğun. İzmir'den selamlar.
Kafamın içindeki sesten bıktım usandım. Bir yerlere kafamı vurup patlatmak istiyorum. Bu duyguyu hissettiren her bir sinir hücremin parcalanmasini yok olmasını ne çok isterdim. Yaşamaktan da bu duygulardan da midem bulanıyor artık.
İlaç gibisiniz hocam. Allah sizden razı olsun inşallah 🤲 🌸 💞
Belki her halim hocam çünkü hep baskı altındaydım teyzem halamlarla komşuyduk her yaptıklarım eleştirilirdi doğru yaptığımda zaten yapmalıydın olurdu
Akrabalar asla yakın oturma malı
Can ay bala😭qohumlarla yaxin oturanda xeyirden cox zerer alir adamlar
Ağzınıza sağlık bizi rahatlattığınız için bazı şeyleri anlamlandırmamıza yardımcı olduğunuz için...
Babamın da dahil olduğu tüm aile gezmelerinde hep huzursuzluk yaşardık. Bir olay olmasa bile o huzursuz atmosfer hep olurdu. Şimdi annem, ben ve kardeşim üçümüz çok güzel planlar yapıp birlikte gezmeye çıkıyoruz. Fakat gelin görün ki babam asla dahil olmamasına rağmen evden çıkarken, geziyorken ve hatta dönüşte bile hiç anlam veremediğim tartışmalar oluyor. Ve biliyorum ki ben de dahil oluyorum buna, böyle olmak istemediğim halde o huzursuzluğu beslediğimin farkındayım. Böyle anlarda annem artık her şey tam olsa da huzurumuz olmaz, hep bir sorun çıkıyor der hatta. Tam olmasından kasıt huzursuz babaya olan muhtaçlığımızın mecburiyetimizin gitgide son bulmaya başlaması. Ben de yine tam böyle bir anda huzursuzluk içimize işlemiş artık demiştim😅 Ama o gezmelerden kavgasız döneceğimiz günlere inanıyorum. Ve bununla ilgili de anneme “Anne daha çok dışarı çıkalım gezdikçe gezdikçe daha güzel zaman geçirmeye başlayacağız” demiştim. Ben denenip üstüne gidildikçe, adapte olunmaya çalışıldıkça artık o düşündüğümüz ve adapte olmaya kendimizi şartladığımız şeye dönüştüğümüze inanıyorum. Siz de şu an tam olarak bunu açıkladınız yanlışım yoksa eğer. Bu hikayede kötü anıların olduğu yer -aile gezmeleri (herhangi bir yer) sanırım içimize nakşedilen o travma -huzursuzluk/kavga ve biz bunu daha sık yapıp o çirkin anıları güzel olanlar ile değiştirmeliyiz. Kanalınızı annemin tavsiyesiyle öğrendim, gerçekten çok güzel anlatımlarınız. Bu arada annem sizi çok seviyor, ah keşke yıllar önce dinleseydim diyor. Teşekkür ederiz
Merhaba sanki bizim aileyi yazmışsınız tıpkı böyle yaşadık tüm gezmelerde kavga bir huzursuzluk hep oldu baba öldü şimdi biz bu geleneği devam ettiriyoruz normal bir gün geçiremiyoruz. Çocuklara diyorumki biz kaustan beslenmeye alışmışız galiba 😁
@@neslihanprl6460 İnşaAllah düzeltir ve çok huzurlu olursunuz artık ben bunu yazdıktan sonra daha neler yaşandı ah bir bilseniz bazı insanlar değişmiyor
@@someoneoutthere8064 bizim babamız herkese çok anlayışlı biriydi kendi ailesinin burnundan getiriyordu rahmetli kendisi gitti ama husursuzluk bize yapıştı sanki miras bırsktı Allah sizinde bizimde yardımcımız olsun🤲 zaten hayat yeteri kadar zorluyor insanları 😔
Videoyu izlemem çok iyi oldu. Çünki çoçukluğuma dair sanki hiçbir anım yok ve bazen buyüzden bana “alzaymr” diyor arkadaşlarım. Şimdi anladım neden her şeyi böyle unuttuğumu geçmişime dair. Şimdi düşününce hangi anlarda gergin oluyorum, o bile aklıma gelmedi, ama gergin olduğun bir durumun içinde olduğumda bu videoyu hatırlayacağıma eminim, çünki bir kere anladım sebeplerinin ne ola bileceğini. Teşekkürler Tülay hanım🤍
3 yıl önce "sinirimizi bozan insanlara karşı ne yapabiliriz? Neden böyle?" isimli videonuzdaki sizin ve bu videodaki siz arasında ilk gördüğüm kendinizi gerçekleştirirken limitlerinizin ne çok artmış olduğu👍🫶👏👏
Travmayı anlatırken öyle bir betimlediniz ki travma yaşadım resmen😅iyi ki varsınız🙏
Bir İzmir depremzedesi olarak o kadar iyi anladım ki, iyi ki varsınız, çok tesekkürler ederim🌹sevgilerimle. 🎈
Hocam her seferinde o kadar iyi geliyorsunuz ki ... Çevremde ki herkese sizi izlemesini söylüyorum en son bi arkadaşım doğruyu söyle maaş mı alıyosun dedi 😅 Inşallah sizi daha çok kişiizler ve izleyen herkes benim kadar iyileşir 💜
😅😅😅😅😅😅😅
Bu sadece yer değil, his için de geçerli bence hocam. Küçükken babam kendi düşüncelerimi savunduğumda hep kızardı, çok kötü bir bakış atardı . 23 yaşındayım şimdi başkalarına ( erkek arkadaşım vs ) kendi düşüncemi savunurken beynim uyuşuyor sanki kötü oluyorum
Tülay Hanım doğum sonrası depresyon hakkında da bir video çeker misiniz? Anneler, çocukları ve onlar üzerinde ortaya çıkardığı etkiler açısından önemli bir konu.
Çok teşekkür ederim çok güzel anlatıyor sunuz.travma konusunda bakış açım değişti 3 çocuk büyüttüm çocuk larımla diyalogum çok iyi sanıyordum.onlar bugün benden çok şikayetçi.babaları narsist bir insnmış bu gün psikolog ları dinledik.çe anlıyorum.çok tartışmalı ortamda büyüdü çocuklar ım bizim kavga mız travmaları için yeterli bir sebebmiş.het ikimizde çocuklar a iyi davransakta kavgamız ı görmeleri onlara en büyük kötülükmüş
Tülay Hanım her cümle mi beni anlatır herr cümle. Ya siz mükemmel bir insansınız. İyi ki varsınız iyi ki.
Konuya güzel girdiniz de sonrası bende yok hocam hayattan keyif alıyorum, nefes alıp vermenin ne kadar kıymetli olduğunun farkındayım her günüm dolu geçsin istiyorum ama hayallerimi ne kadar kovalasam bi bakıyorum en başa geri dönmüşüm, çabuk pes ediyor yada yeterince mücadele etmiyorum ama ettiğimi düşünüyorum galiba kafalar karışık
Benden 4 yaş büyük bir ablam var.Çocuklugumuzu düşündüğümde onu hiç hatırlamıyorum.Bunu fark ettiğimde tam 3gun ağladım ve uyuyamadım.Ablam çok dayak yiyen dışlanan bir çocuktu.Her zaman ezilen horlanandi.Ben neler yaşadım o yıllarda bilmiyorum.Cok acı
Merhaba neden ablanızı hatırlamıyorsunuz? Kız kardeşim de beni hiç hatırlamıyor.
İyi ki sizinle yolum kesişti. Oldukça doğal, gerçekçi, samimi anlayacağınız cansınız can Tülay Hanım😍Ayağınıza taş değmesin inşallah🙏😍
Muhteşemsiniz 🙏 samimiyetinizi hissediyoruz,iyiki varsınız 🤗 şükür kavuşturana 🤲👼🏼 Teşşekkürler 💐🍀🐞🌻🐝🎶
Çok teşekkür ederim, sizi görmek, dinlemek,öğrenmek çok keyifli😊
Hocam bu videolari böyle ücretsiz yayinliyorsunuz, Amme hizmeti. Türk insaninda travma olmaz olur mu yav bizim her günümüz travmatik🥲 allah ugruna büyüyüp bu yasa geldik
Her cümleniz doğru.Tam söylemek istediklerim
Gittiğim her iş yerinde yaşadığım sorun donup kalıyorum iş yapamıyorum her gittiğim yerde bir sorun vardı ya çıkartılıyodum ya kendim cikiyordum ve nedenini anlayamıyodum sizinle tanışana kadar.bu videoda daha net oturdu.
Tülay hanım tamda beni anlattınız bende çocukluğumu Zor hatırlıyorum ,😥 evet hâlâ yaşadıklarımı zor hatırlarım. hafızam zayıf sanırdım
Sizi dinlerken ayrı bir portala giriyorum sanki Tülay Hocam. Çok teşekkürler! Anlatımınızı seviyorum🌹