Muziketari Riza Meko Berati eshte vella me Isuf Meko Permetari te dy janè Permetar te dy jane te datelindjes 1800 e ca, te dy kane jetuar ne Berat mbas viteve 1900 ne ate kohe Berati ishte metropoli i muzikes popullore une jam nje stèrnipi i tyre qe e di historin e tyre mirè, Respekt per ju te portalit
Do ju lutesha mos te hedhim hipoteza me thash e them , secili ka vendin e tij, për arkivat E columbia shkruajnë me detaj emer mbiemrin e këngëtarin dhe vendin nga vjen . E mirëkuptoj vëllezërit permetari jan te tjere , qe mbase do e gjejm dhe regjistrimet e tyre nje dite ,por mos ti devijojm fakteve dhe te marrim Baze thash ethemet apo dëshirat tona , faleminderit 🇦🇱🇦🇱🇦🇱
@@krahinaballollit-channel1513 Me publiko me detaj ti nje dokument te kopanis Colubia se dhe kenge qe ke publikuar eshte mare nga Kenget Vjetra (Bülent Cingöz) dhe per fati te te keq ato ty foto qe ke publikuar kenge ne klarinet eshte Ajdin Asllan Leskoviku dhe pllak eshte e arkivit tim
Fakt eshte se Saze me se pari, ka perdorur vetem Permeti Nuk mund te nxjere mjeshtra te tille Berati,,qe nuk e ka fare tradite. Mendoj se komentuesi ka te drejte kur thote se jane Permetare.i@@krahinaballollit-channel1513
Na ka mbytur korrupsionin e krimi..Nga Ky moment nuk Mendon 'jeri per vlerat e Shoqerise.Heshtin intelektualet, heshtin artiste dhe politika lavire nuk ka idéale per kombin..
Te pershndes per Faktet jan Bilbili Beratit , aq I famshëm ishte Riza Ali Berati sa dhe diktatura beri film për figurën e tij , real tv te falënderoj per promovimin e trevës se skraparit kurr ishit nje televizion, per Beratin keni pasur xhelozi se keni pasqyruar asgjëkundi ,me vjen keq per ju, ku sna flisni dot per mir mos flisni per keq , per kete qe thoni Ku I ke faktet ,nuk shoh te shkruhet asgjëkund bilbil vlora, vetem hedhin hipoteza krahinore sipas interesit tyre shtepia arkivave Botrore columbia arkivat e saj e shkruajnë Riza Berati BILBILI I Beratit dhe mbare Shqiperis ,per ate kohe ishte me i famshmi ne hapsiren shqiptare dhe shum kenge te tij nga 1915 deri ne 1938 jan ne arkivat rekord columbia dhe nuk shoh pse duhet te ngatërrohemi dhe te hedhim hipoteza ,kurr kemi ujkun pse kërkoni gjurmët..!!
@@krahinaballollit-channel1513 Pershndetje pse te vjen keq per mua mua me vjen keq per ju se nuk kini info te sakte dhe sa per xhelozi je i gabuar Ja dhe e verteta e filmit Gjeneral Gramafoni” dhe skenari që u ndërtua mbi një tregim të vjedhur!? “Gjeneral Gramafoni” dhe skenari që u ndërtua mbi një tregim të vjedhur!? Nga: Artan Gjyzel Hasani Hija e zezë e lavdisë: Një rrëfim pa dëshmitarë! Kjo është një histori e vërtetë të cilën unë nuk mund ta provoj para jush si të tillë. Dëshmitarët e besueshëm kanë vdekur prej kohësh, ndërsa një dëshmitar disi më i parëndësishëm sapo ka mbushur të nëntëdhjetat. Kur t’i arrini deri në fund këtij rrëfimi, nuk kërkoj prej jush ta besoni. As nuk mëtoj të zhbëj gjëra që nuk mund të zhbëhen. As të krijoj zhurmë mediatike apo sensacion. Por, kërkoj veç një gjë: të mendoni që e vërteta mund të jetë edhe kështu siç po ua tregoj. Kaq do të më mjaftonte. Sa ishte gjallë im atë nuk donte t’ia zinim në gojë këtë histori. Pas vdekjes së tij jam matur disa herë ta shkruaj në trajtë tregimi, por nuk e kam bërë. Gjithnjë kam pritur momentin kur do ta rrëfeja ashtu siç ka ndodhur. Dhe, po e bëj sot. Historia zë udhë në verën e vitit 1976 në Tiranë. Fillon me një tregim. Një tregim të cilin im atë do ta shkruante për këngëtarin Mentor Xhemali, zëri i të cilit e magjepste. Ideja i kish ardhur pas një bisede me të njohurin e tij, këngëtarin Avni Mula, që i kishte treguar detaje interesante nga jeta e panjohur e Mentor Xhemalit. Me ndërmjetësinë e Avniut u realizua një takim me Mentorin, të cilit i pëlqeu ideja që dikush donte të shkruante një tregim për të. Takohen disa herë, shkojnë në vendin ku basi ynë i ardhshëm i kishte rënë në sy dikujt për herë të parë për zërin e tij, pikërisht në portin e Sarandës, ku kishte punuar si hamall në moshën 18-vjeçare. Pasi kishte shpenzuar edhe qindarkat e fundit hoteleve e restoranteve me Mentorin, im atë kthehet në shtëpinë tonë në Peshkopi dhe ulet të shkruajë për net me radhë. Si tani e kam parasysh kënaqësinë me të cilën ia lexonte çdo mëngjes sime mëje atë që kishte shkruar gjatë natës. Tregimi mbaroi dhe doli një dorëshkrim 30 faqesh të daktilografuara. Mentor Xhemali ishte përlotur kur kish lexuar tregimin në dorëshkrim. Dy shokët e vjetër të tim eti, Adriatik Kallulli dhe Vath Koreshi, e kishin pëlqyer. Gazeta “Drita”, ku punonte Vathi, e kishte refuzuar botimin pasi ishte shumë tregim i gjatë për një format gazete. “Do ta botoj te revista ‘Nëntori’ në disa numra rresht”, kishte premtuar Vath Koreshi dhe kishte marrë dy kopjet e shtypura të tregimit. Kaluan muaj, dhe tregimi nuk po botohej. Telefonatat e tim eti me Vathin ishin rralluar duke pasur parasysh edhe natyrën e ndrojtur të tim eti kur ishte puna për të kërkuar ndere e favore nga të tjerët, qofshin këta edhe shokë te tij. Kaloi edhe viti 1977 dhe asgjë prej gjëje. Im atë nuk i telefonoi më Vathit. Ishte neveritur e lodhur nga pritja e gjatë. Atë vit Mentor Xhemali doli në pension dhe do kishte qenë dhuratë shumë kuptimplotë botimi i atij tregimi pikërisht ato ditë. Por, nuk ndodhi. Ndërkohë Vathi ishte larguar nga redaksia e “Dritës” dhe kishte filluar punë si skenarist në Kinostudion e vetme filmike shqiptare. Një mbrëmje të fundvitit 1978, ndërsa po hanim darkë, shohim që në televizion filloi të shfaqej filmi i ri “Gjeneral Gramafoni” që akoma edhe sot konsiderohet si një ndër majat e kinematografisë shqiptare. Skenarist i filmit Vath Koreshi. Në një moment dëgjuam zërin e fikur të tim eti: “Po ky qenka tregimi im!”. Ishte zverdhur në fytyrë dhe mbuluar nga djersë të ftohta. Nuk e harroj kurrë atë moment. Kishim mbetur të shtangur të gjithë në shtëpi. I telefonon të nesërmen Vathit. “Gjyzel, nuk kisha ç’të bëja, nuk e botova dot askund, ia propozova Viktor Gjikës, por ai sapo pa emrin tënd të panjohur e refuzoi pa e lexuar, e kështu sa të qëndronte i vdekur në sirtar e ndryshova pak, hoqa Mentorin dhe futa një klarinetist personazh, i futa edhe ca linja të tjera dhe e përshtata për skenar filmi.” Pasi uli receptorin babai mori dorëshkrimin origjinal të tregimit dhe e grisi copë-copë. Për shumë vite me radhë nuk e kuptova pse e kishte grisur origjinalin, të vetmen provë të shkruar. Ky ishte edhe fundi i miqësisë së vjetër të tim eti me Vath Koreshin. Një zhgënjim vrastar që e shoqëroi derisa iku nga kjo botë. Nuk shkruajti kurrë më pas letërsi artistike. Kur ia hapja këtë bisedë shumë vite më vonë dhe i thosha që duhet shkruar kjo histori, më përgjigjej: “E kush do të të besojë? Ku e ke dorëshkrimin origjinal? Si do ia vërtetosh publikut që isha unë autori?” “Po pse e grise origjinalin?”, e kisha pyetur, ndërsa kujdesesha për të gjatë kohës që lëngonte në shtrat para vdekjes. “Nuk më duhej më. Nuk e kam menduar kurrë ta diskreditoja Vathin në publik. Kemi qenë shumë shokë. Nuk më besohet akoma se si ma bëri atë gjë…” Mbetet mister se si pranoi Mentor Xhemali të merrte pjesë me zërin e tij në xhirimet e këtij filmi me atë skenar që në origjinal ishte shkruar veç për të! Im atë nuk e takoi kurrë më pas. Prej kohësh Mentori, Vathi dhe im atë nuk jetojnë. A kanë pasur dijeni njerëz të tjerë për këtë histori? Ata miq e shokë të tim eti që e dinin nuk jetojnë më. Adriatik Kallulli, Jorgo Bllaci, Herkul Tartari, doktor Lame Koçi, gazetari Fatos Cekodhima janë disa prej tyre. Jo fort i sigurt, por mbase e di Skifter Këlliçi që akoma jeton… Po ç’rëndësi ka, unë nuk pres të ma pohojë askush pasi jam vetë dëshmitar i tërë kësaj meseleje. Më erdhi ndërmend sot kjo histori e vjetër dhe po mendoja: Vërtet im atë e grisi dorëshkrimin origjinal, por është vetë skenari vjedhur i filmit që e jep provën. Në film flitet për një muzikant, klarinetist, që e kanë regjistruar italianët gjatë pushtimit në pllaka gramafoni. Në realitet kjo ka ndodhur, por me hamallin Mentor Xhemalin, dhe me asnjë lloj klarinetisti dhe pikërisht ky detaj ka qenë edhe boshti rreth të cilit ngrihej tregimi i tim eti. I regjistruan Mentor Xhemalit në një pllakë gramafoni këngë të njohura italiane të asaj epoke dhe në anën tjetër të pllakës këngë popullore përmetare. Pa orkestër. Veç me zërin e tij. I regjistruan për provë se donin t’ia çonin shtëpisë diskografike në Milano që ta vlerësonte nëse ia vlente. Por, pak muaj më pas Mentori iku në Durrës e që andej doli partizan. Ky fakt mbetet e vetmja provë që unë sjell për ju në këtë histori të trishtë, të cilën nuk kërkoj ta besoni si të vërtetë, por të mendoni se edhe mund të jetë e vërtetë…
Muziketari Riza Meko Berati eshte vella me Isuf Meko Permetari te dy janè Permetar te dy jane te datelindjes 1800 e ca, te dy kane jetuar ne Berat mbas viteve 1900 ne ate kohe Berati ishte metropoli i muzikes popullore une jam nje stèrnipi i tyre qe e di historin e tyre mirè, Respekt per ju te portalit
Landi Etemit Kenge esgte e vitit 1931
Faleminderit Tv Real respekt klm
Do ju lutesha mos te hedhim hipoteza me thash e them , secili ka vendin e tij, për arkivat E columbia shkruajnë me detaj emer mbiemrin e këngëtarin dhe vendin nga vjen . E mirëkuptoj vëllezërit permetari jan te tjere , qe mbase do e gjejm dhe regjistrimet e tyre nje dite ,por mos ti devijojm fakteve dhe te marrim Baze thash ethemet apo dëshirat tona , faleminderit 🇦🇱🇦🇱🇦🇱
@@krahinaballollit-channel1513 Me publiko me detaj ti nje dokument te kopanis Colubia se dhe kenge qe ke publikuar eshte mare nga Kenget Vjetra (Bülent Cingöz) dhe per fati te te keq ato ty foto qe ke publikuar kenge ne klarinet eshte Ajdin Asllan Leskoviku dhe pllak eshte e arkivit tim
Fakt eshte se Saze me se pari, ka perdorur vetem Permeti
Nuk mund te nxjere mjeshtra te tille Berati,,qe nuk e ka fare tradite.
Mendoj se komentuesi ka te drejte kur thote se jane Permetare.i@@krahinaballollit-channel1513
👑👑👑
Si u groposen keto keng te mrekullueshme qe rrall mund te interpretohen ne kohen e sotme
Na ka mbytur korrupsionin e krimi..Nga Ky moment nuk Mendon 'jeri per vlerat e Shoqerise.Heshtin intelektualet, heshtin artiste dhe politika lavire nuk ka idéale per kombin..
KRAHINA BALLOLLIT - CHANNEL Kenga nuk eshte e vtit 1915 kenduar nga Bilbil Vlora Riza Berati 1931
Te pershndes per Faktet jan Bilbili Beratit , aq I famshëm ishte Riza Ali Berati sa dhe diktatura beri film për figurën e tij
, real tv te falënderoj per promovimin e trevës se skraparit kurr ishit nje televizion, per Beratin keni pasur xhelozi se keni pasqyruar asgjëkundi ,me vjen keq per ju, ku sna flisni dot per mir mos flisni per keq , per kete qe thoni Ku I ke faktet ,nuk shoh te shkruhet asgjëkund bilbil vlora, vetem hedhin hipoteza krahinore sipas interesit tyre shtepia arkivave Botrore columbia arkivat e saj e shkruajnë Riza Berati BILBILI I Beratit dhe mbare Shqiperis ,per ate kohe ishte me i famshmi ne hapsiren shqiptare dhe shum kenge te tij nga 1915 deri ne 1938 jan ne arkivat rekord columbia dhe nuk shoh pse duhet te ngatërrohemi dhe te hedhim hipoteza ,kurr kemi ujkun pse kërkoni gjurmët..!!
@@krahinaballollit-channel1513 Pershndetje pse te vjen keq per mua mua me vjen keq per ju se nuk kini info te sakte dhe sa per xhelozi je i gabuar Ja dhe e verteta e filmit Gjeneral Gramafoni” dhe skenari që u ndërtua mbi një tregim të vjedhur!?
“Gjeneral Gramafoni” dhe skenari që u ndërtua mbi një tregim të vjedhur!?
Nga: Artan Gjyzel Hasani
Hija e zezë e lavdisë: Një rrëfim pa dëshmitarë!
Kjo është një histori e vërtetë të cilën unë nuk mund ta provoj para jush si të tillë. Dëshmitarët e besueshëm kanë vdekur prej kohësh, ndërsa një dëshmitar disi më i parëndësishëm sapo ka mbushur të nëntëdhjetat. Kur t’i arrini deri në fund këtij rrëfimi, nuk kërkoj prej jush ta besoni. As nuk mëtoj të zhbëj gjëra që nuk mund të zhbëhen. As të krijoj zhurmë mediatike apo sensacion. Por, kërkoj veç një gjë: të mendoni që e vërteta mund të jetë edhe kështu siç po ua tregoj. Kaq do të më mjaftonte.
Sa ishte gjallë im atë nuk donte t’ia zinim në gojë këtë histori. Pas vdekjes së tij jam matur disa herë ta shkruaj në trajtë tregimi, por nuk e kam bërë. Gjithnjë kam pritur momentin kur do ta rrëfeja ashtu siç ka ndodhur. Dhe, po e bëj sot.
Historia zë udhë në verën e vitit 1976 në Tiranë. Fillon me një tregim. Një tregim të cilin im atë do ta shkruante për këngëtarin Mentor Xhemali, zëri i të cilit e magjepste. Ideja i kish ardhur pas një bisede me të njohurin e tij, këngëtarin Avni Mula, që i kishte treguar detaje interesante nga jeta e panjohur e Mentor Xhemalit. Me ndërmjetësinë e Avniut u realizua një takim me Mentorin, të cilit i pëlqeu ideja që dikush donte të shkruante një tregim për të. Takohen disa herë, shkojnë në vendin ku basi ynë i ardhshëm i kishte rënë në sy dikujt për herë të parë për zërin e tij, pikërisht në portin e Sarandës, ku kishte punuar si hamall në moshën 18-vjeçare. Pasi kishte shpenzuar edhe qindarkat e fundit hoteleve e restoranteve me Mentorin, im atë kthehet në shtëpinë tonë në Peshkopi dhe ulet të shkruajë për net me radhë.
Si tani e kam parasysh kënaqësinë me të cilën ia lexonte çdo mëngjes sime mëje atë që kishte shkruar gjatë natës. Tregimi mbaroi dhe doli një dorëshkrim 30 faqesh të daktilografuara. Mentor Xhemali ishte përlotur kur kish lexuar tregimin në dorëshkrim. Dy shokët e vjetër të tim eti, Adriatik Kallulli dhe Vath Koreshi, e kishin pëlqyer. Gazeta “Drita”, ku punonte Vathi, e kishte refuzuar botimin pasi ishte shumë tregim i gjatë për një format gazete. “Do ta botoj te revista ‘Nëntori’ në disa numra rresht”, kishte premtuar Vath Koreshi dhe kishte marrë dy kopjet e shtypura të tregimit.
Kaluan muaj, dhe tregimi nuk po botohej. Telefonatat e tim eti me Vathin ishin rralluar duke pasur parasysh edhe natyrën e ndrojtur të tim eti kur ishte puna për të kërkuar ndere e favore nga të tjerët, qofshin këta edhe shokë te tij. Kaloi edhe viti 1977 dhe asgjë prej gjëje. Im atë nuk i telefonoi më Vathit. Ishte neveritur e lodhur nga pritja e gjatë.
Atë vit Mentor Xhemali doli në pension dhe do kishte qenë dhuratë shumë kuptimplotë botimi i atij tregimi pikërisht ato ditë. Por, nuk ndodhi. Ndërkohë Vathi ishte larguar nga redaksia e “Dritës” dhe kishte filluar punë si skenarist në Kinostudion e vetme filmike shqiptare.
Një mbrëmje të fundvitit 1978, ndërsa po hanim darkë, shohim që në televizion filloi të shfaqej filmi i ri “Gjeneral Gramafoni” që akoma edhe sot konsiderohet si një ndër majat e kinematografisë shqiptare. Skenarist i filmit Vath Koreshi. Në një moment dëgjuam zërin e fikur të tim eti: “Po ky qenka tregimi im!”. Ishte zverdhur në fytyrë dhe mbuluar nga djersë të ftohta. Nuk e harroj kurrë atë moment. Kishim mbetur të shtangur të gjithë në shtëpi. I telefonon të nesërmen Vathit. “Gjyzel, nuk kisha ç’të bëja, nuk e botova dot askund, ia propozova Viktor Gjikës, por ai sapo pa emrin tënd të panjohur e refuzoi pa e lexuar, e kështu sa të qëndronte i vdekur në sirtar e ndryshova pak, hoqa Mentorin dhe futa një klarinetist personazh, i futa edhe ca linja të tjera dhe e përshtata për skenar filmi.”
Pasi uli receptorin babai mori dorëshkrimin origjinal të tregimit dhe e grisi copë-copë.
Për shumë vite me radhë nuk e kuptova pse e kishte grisur origjinalin, të vetmen provë të shkruar. Ky ishte edhe fundi i miqësisë së vjetër të tim eti me Vath Koreshin. Një zhgënjim vrastar që e shoqëroi derisa iku nga kjo botë. Nuk shkruajti kurrë më pas letërsi artistike.
Kur ia hapja këtë bisedë shumë vite më vonë dhe i thosha që duhet shkruar kjo histori, më përgjigjej: “E kush do të të besojë? Ku e ke dorëshkrimin origjinal? Si do ia vërtetosh publikut që isha unë autori?” “Po pse e grise origjinalin?”, e kisha pyetur, ndërsa kujdesesha për të gjatë kohës që lëngonte në shtrat para vdekjes. “Nuk më duhej më. Nuk e kam menduar kurrë ta diskreditoja Vathin në publik. Kemi qenë shumë shokë. Nuk më besohet akoma se si ma bëri atë gjë…”
Mbetet mister se si pranoi Mentor Xhemali të merrte pjesë me zërin e tij në xhirimet e këtij filmi me atë skenar që në origjinal ishte shkruar veç për të! Im atë nuk e takoi kurrë më pas. Prej kohësh Mentori, Vathi dhe im atë nuk jetojnë. A kanë pasur dijeni njerëz të tjerë për këtë histori? Ata miq e shokë të tim eti që e dinin nuk jetojnë më. Adriatik Kallulli, Jorgo Bllaci, Herkul Tartari, doktor Lame Koçi, gazetari Fatos Cekodhima janë disa prej tyre. Jo fort i sigurt, por mbase e di Skifter Këlliçi që akoma jeton… Po ç’rëndësi ka, unë nuk pres të ma pohojë askush pasi jam vetë dëshmitar i tërë kësaj meseleje.
Më erdhi ndërmend sot kjo histori e vjetër dhe po mendoja: Vërtet im atë e grisi dorëshkrimin origjinal, por është vetë skenari vjedhur i filmit që e jep provën. Në film flitet për një muzikant, klarinetist, që e kanë regjistruar italianët gjatë pushtimit në pllaka gramafoni. Në realitet kjo ka ndodhur, por me hamallin Mentor Xhemalin, dhe me asnjë lloj klarinetisti dhe pikërisht ky detaj ka qenë edhe boshti rreth të cilit ngrihej tregimi i tim eti. I regjistruan Mentor Xhemalit në një pllakë gramafoni këngë të njohura italiane të asaj epoke dhe në anën tjetër të pllakës këngë popullore përmetare. Pa orkestër. Veç me zërin e tij. I regjistruan për provë se donin t’ia çonin shtëpisë diskografike në Milano që ta vlerësonte nëse ia vlente. Por, pak muaj më pas Mentori iku në Durrës e që andej doli partizan. Ky fakt mbetet e vetmja provë që unë sjell për ju në këtë histori të trishtë, të cilën nuk kërkoj ta besoni si të vërtetë, por të mendoni se edhe mund të jetë e vërtetë…
Riza Berati eshte nga Berati i lini keto histori
KRAHINA BALLOLLIT - Me fakte degjoje
th-cam.com/video/VLfWY1gP45M/w-d-xo.html
Me prejhardhje Përmetare, ndoshta e dalloni në djalektin Përmetar,.. të pa harruar,🌿,..