πρεπει να το ''τρεξει'' η εκκλησια και καποιος επισκοπος..!υπαρχουν πολλα στοιχεια κ θεοσημειες απο το αγιο προσωπο του...η μεγαλυτερη μαρτυρια ειναι οι την ημερα της εξοδιου ακολουθιας του,οι πιστοι φωναξαν ΑΓΙΟΣ...!
Ιδιαίτερα αγαπητός σε όλο τον κόσμο. Δεν ξέρω αλλά η Μητρόπολη Σισανίου & Σιατίστης είχε και έχει την ευλογία να έχει χαρισματικούς Δεσποτάδες (Αντώνιος, Παύλος, τώρα Αθανάσιος αλλά και πιο πριν..) που διδάσκουν με την απλότητα, την ταπείνωση, το λόγο και την καλοσύνη τους!
Τι να πω........Άγιος Αντώνιος ....Αν ήταν όλοι έτσι οι Μητροπολίτες η Ορθοδοξία θα είχε άλλο χρώμα ως εκκλησιαστική εκπροσώπηση ....άλλο χρώμα....θα είχε Εν Χριστώ Ζωη
Ήταν τόση η απλότητα του που πολλοί των περνούσαν για μοναχό η ασκητή.. αν και η ζωή του ήταν φιλομόναχη καιι ασκητική (ζούσε όπως ένας μοναχός στο Άγιον Όρος) τις μετακινήσεις του τις έκανε με λεωφορείο και auto stop. Ας έχουμε την ευχή του!
Είμαι ευγνώμων που πήρα την ευλογία του Μακαριστού Μητροπολίτου Αντωνίου εν έτει 1999 με προσκηνιματηκη εκδρομή Ι,Ν, Πέτρου και Παύλου Λαρίσης, Άγιος Ιεράρχης και Ταπεινοτατος.
Προχθές είχα την ευλογία να ζήσω μια ιστοριούλα από την ζωή του μακαριστού μητροπολίτου. Είχαν αποφασίσει να του πηγαίνουν φαγητό οι αδερφές από το μοναστήρι. Μια Κυριακή του Πάσχα κατάλαβαν αργά το μεσημέρι ότι δεν πήγανε φαγητό στον δεσπότη. Τον πήραν τηλέφωνο και ζήτησαν συγνώμη οι αδερφές και είπε ο γέρων μην στεναχωριέστε είμαιπλήρης. Όταν τον ρώτησαν τι έφαγε απήντησε. Έμεινε λίγο μουσταλευριά από την μεγάλη τρίτη και πέρασα. Εμείς σήμερα μια μέρα νηστεύουμε από λάδι και γκρινιάζουμε. Θα ρωτήςω τον παππού μου να μου πει πότε έγινε. Επίσης να αναφέρω ότι όταν ανέβαινε πάνω στα χωριά για θείες λειτουργίες ζητούσε από τον στρατό να του παραχωρεί έναν οδηγό στρατιώτη με το αυτοκίνητο του στρατού. Επειδή εκείνη την εποχή τα αυτοκίνητα ήταν δυσεύρετα, είχε ανοικτό κουβούκλιο το όχημα και ο γέροντας κρύωνε. Πάντοτε είχε μαζί του μια κουβερτούλα για να σκεπάζει τα πόδια του. Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι σε όλο τον κόσμο να έχουμε την ευχή του και αν μπορέσουμε να φτάσουμε έστω και λίγο στα μεγάλα μέτρα αρετής και ταπείνωσης του.
Ακόμα καί γιά πολλά χρόνια ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ!!! Μακάρι ό Θεός τής Αγάπης νά αναδείξει ισαξιόν Του σύντομα...
Να έχουμε την άγια ευχή του!
Ενας απο τους επομενους Αγιους της Εκκλησιας μας.
και ιδιαίτερα αγαπητός ανά την Ελλάδα!
Και σύντομα!
πρεπει να το ''τρεξει'' η εκκλησια και καποιος επισκοπος..!υπαρχουν πολλα στοιχεια κ θεοσημειες απο το αγιο προσωπο του...η μεγαλυτερη μαρτυρια ειναι οι την ημερα της εξοδιου ακολουθιας του,οι πιστοι φωναξαν ΑΓΙΟΣ...!
Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών!
Ιδιαίτερα αγαπητός σε όλο τον κόσμο. Δεν ξέρω αλλά η Μητρόπολη Σισανίου & Σιατίστης είχε και έχει την ευλογία να έχει χαρισματικούς Δεσποτάδες (Αντώνιος, Παύλος, τώρα Αθανάσιος αλλά και πιο πριν..) που διδάσκουν με την απλότητα, την ταπείνωση, το λόγο και την καλοσύνη τους!
Τι να πω........Άγιος Αντώνιος ....Αν ήταν όλοι έτσι οι Μητροπολίτες η Ορθοδοξία θα είχε άλλο χρώμα ως εκκλησιαστική εκπροσώπηση ....άλλο χρώμα....θα είχε Εν Χριστώ Ζωη
Ήταν τόση η απλότητα του που πολλοί των περνούσαν για μοναχό η ασκητή.. αν και η ζωή του ήταν φιλομόναχη καιι ασκητική (ζούσε όπως ένας μοναχός στο Άγιον Όρος) τις μετακινήσεις του τις έκανε με λεωφορείο και auto stop. Ας έχουμε την ευχή του!
Ο Άγιος που θέλει την επίσημη αναγνώριση. Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Άγιος άνθρωπος. Αιωνία η μνήμη 🕯️
Από του πολύ χαρισματικούς Ιεράρχες, ας έχουμε την ευχή του!
Είμαι ευγνώμων που πήρα την ευλογία του Μακαριστού Μητροπολίτου Αντωνίου εν έτει 1999 με προσκηνιματηκη εκδρομή Ι,Ν, Πέτρου και Παύλου Λαρίσης, Άγιος Ιεράρχης και Ταπεινοτατος.
Προχθές είχα την ευλογία να ζήσω μια ιστοριούλα από την ζωή του μακαριστού μητροπολίτου. Είχαν αποφασίσει να του πηγαίνουν φαγητό οι αδερφές από το μοναστήρι. Μια Κυριακή του Πάσχα κατάλαβαν αργά το μεσημέρι ότι δεν πήγανε φαγητό στον δεσπότη. Τον πήραν τηλέφωνο και ζήτησαν συγνώμη οι αδερφές και είπε ο γέρων μην στεναχωριέστε είμαιπλήρης. Όταν τον ρώτησαν τι έφαγε απήντησε. Έμεινε λίγο μουσταλευριά από την μεγάλη τρίτη και πέρασα. Εμείς σήμερα μια μέρα νηστεύουμε από λάδι και γκρινιάζουμε. Θα ρωτήςω τον παππού μου να μου πει πότε έγινε. Επίσης να αναφέρω ότι όταν ανέβαινε πάνω στα χωριά για θείες λειτουργίες ζητούσε από τον στρατό να του παραχωρεί έναν οδηγό στρατιώτη με το αυτοκίνητο του στρατού. Επειδή εκείνη την εποχή τα αυτοκίνητα ήταν δυσεύρετα, είχε ανοικτό κουβούκλιο το όχημα και ο γέροντας κρύωνε. Πάντοτε είχε μαζί του μια κουβερτούλα για να σκεπάζει τα πόδια του. Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι σε όλο τον κόσμο να έχουμε την ευχή του και αν μπορέσουμε να φτάσουμε έστω και λίγο στα μεγάλα μέτρα αρετής και ταπείνωσης του.