เรื่อง พระเอกุทานเถระ เรื่องพระลกุณฏกภัททิยเถระ เรื่อง ภิกษุมากรูป ขุท. ธรรมบท ธัมมัฏฐวรรค 23/6/67

เอกุทานตฺเถรวตฺถุ ฯ
เรื่องพระเอกุทานเถระ ฯ
ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ธัมมัฏฐวรรค
วันที่ 23/6/67
น ตาวตา ธมฺมธโร ยาวตา พหุ ภาสติ
โย จ อปฺปมฺปิ สุตฺวาน ธมฺมํ กาเยน ปสฺสติ
ส เว ธมฺมธโร โหติ โย ธมฺมํ นปฺปมชฺชติ ฯ
บุคคลไม่ชื่อว่าทรงธรรม เพราะเหตุที่พูดมาก
ส่วนบุคคลใด ฟังแม้นิดหน่อย
ย่อมเห็นธรรมด้วยนามกาย
บุคคลใด ไม่ประมาทธรรม
บุคคลนั้นแล เป็นผู้ทรงธรรม ฯ
~~~~~~
ลกุณฺฏกภทฺทิยตฺเถรวตฺถุ ฯ
เรื่องพระลกุณฏกภัททิยเถระ ฯ
ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ธัมมัฏฐวรรค
น เตน เถโร โหติ เยนสฺส ปลิตํสิโร
ปริปกฺโก วโย ตสฺส โมฆชิณฺโณติ วุจฺจติ ฯ
ยมฺหิ สจฺจญฺจ ธมฺโม จ อหึสา สญฺญโม ทโม
ส เว วนฺตมโล ธีโร โส เถโรติ ปวุจฺจติ ฯ
บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นเถระ เพราะมีผมหงอกบนศีรษะ
ผู้มีวัยแก่รอบแล้วนั้น เราเรียกว่า ‘แก่เปล่า’
(ส่วน) ผู้ใดมีสัจจะ ธรรมะ อหิงสา สัญญมะ และทมะ
ผู้นั้นมีมลทินอันคายแล้ว ผู้มีปัญญา
เรากล่าวว่า ‘เป็นเถระ’ ฯ
สมฺพหุลภิกฺขุวตฺถุ ฯ
เรื่องภิกษุมากรูป ฯ
ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ธัมมัฏฐวรรค
น วากฺกรณมตฺเตน วณฺณโปกฺขรตาย วา
สาธุรูโป นโร โหติ อิสฺสุกี มจฺฉรี สโฐ
ยสฺส เจตํ สมุจฺฉินฺนํ มูลฆจฺจํ สมูหตํ
ส วนฺตโทโส เมธาวี สาธุรูโปติ วุจฺจติ ฯ
นระผู้มีความริษยา มีความตระหนี่ โอ้อวด
จะชื่อว่า เป็นคนดี เพราะเหตุสักว่าทำการพูดจัดจ้าน หรือเพราะมีผิวกายงาม ก็หาไม่,
ส่วนผู้ใดตัดโทสชาต มีความริษยาเป็นต้นนี้ได้ขาด ถอนขึ้นให้รากขาด,
ผู้นั้นมีโทสะอันคายแล้ว มีปัญญา เราเรียกว่า ‘คนดี’ ฯ