อยากเล่าให้ฟังก่อนปล่อยเพลงวันที่ 18.2.2025

อยากเล่าให้ฟังก่อนปล่อยเพลงวันที่ 18.2.2025
Facebook, Tiktok, Lemon8 : SJMC Official
Instagram : @Junlapho
เวลาที่เราเจอเหตุการณ์สะเทือนใจ
อะไรบางอย่างอ่ะ คนมักจะบอกว่าปล่อยให้เวลาเยียวยาใช่มั้ย แต่จริงๆ
แผลเหล่านั้นมันไม่เคยหายไปไหนเว้ย มันยังอยู่ เพียงแต่พอเราเริ่มมีสติอ่ะ
สมองมันจะควานหาวิธีคิด
เพื่อให้เราสบายใจเองเว้ย แบบอัตโนมัติด้วยนะ ใครเจอช้าก็จมดิ่งไปเรื่อยๆ
ใครเจอเร็วก็กลับมาใช้ชีวิตปกติได้เร็วขึ้น
แต่ไอ้การที่มันจะเจอเนี่ย ไม่ใช่ว่า ปุ๊บปั๊บ มันมาเอง มันต้องมี Source หรือประสบการณ์
ที่เราพบเจอไปเรื่อยๆ แต่ละวัน
แล้วถึงเวลามันจะค่อยๆคิดวิธีทำให้จิตใจสงบได้เอง
มันเป็นแบบนั้น ผมเป็นแบบนั้น
ใช่ครับ
ไอเดียของเพลงจะใช้หลักการจาก ภาพยนตร์เรื่อง Interstellar และ ซีรี่ย์ Loki Season 1, Season 2 เป็นแกนหลักในการเล่าเรื่อง กฎของกาลอวกาศ และความรัก ในส่วนของ "เวลา" ที่กล่าวถึงในเพลงจะถูกอัพเกรดจากสิ่งสมมติเป็นเหมือนกายภาพ มีการเคลื่อนที่ไปตลอด และเราก็กำลังเคลื่อนที่ไปด้วยความเร็ว เท่ากับเวลาที่ขยับ
ผมเอามาเล่าในมุมมองของคนใดคนนึง
ที่คิดถึงคนที่จากไป และคนที่ยังอยู่
กำลังเดินทางผ่านกาลเวลา เพื่อไปหาคนที่จากไปโดยมีความเชื่ออย่างแรงกล้าว่า "ความรัก" ของคนที่จากไปยังคงอยู่เสมอ หลักฐาน คือ ความเศร้าและน้ำตา มันยังทำหน้าที่เชื่อมต่อให้เราอยู่
ในทุกครั้งที่คิดถึง ก็ยังสัมผัสได้เสมอ
หรือกล่าวได้ว่า ความเศร้าและน้ำตา คือ หลักฐานการมีอยู่จริงของ "ความรัก"
ผมหยิบคำพูดของโลกิมาขยายความต่อ ในฉากที่ ซิลวี่ เศร้าเสียใจ เพราะไทม์ไลน์ ถูกลบออกไป จนเค้ารู้สึกว่าครอบครัวเค้ามันไม่มีอยู่จริง แต่โลกิ พูดประโยคนึงว่า "ความเศร้า คือ ความรักที่หยัดยืน"
ส่วนของ Interstellar ผมก็ได้แรงบัลดาลใจมาจาก ฉากที่ ดร.แบรนด์ถกประเด็นเรื่อง "ความรัก" กับคูเปอร์ ว่า "ความรัก" ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น มันทรงพลัง แม้แต่คนตายแล้วเราก็ยังรัก ซึ่งไม่ใช่แค่ประโยชน์ทางสังคม แม้คูเปอร์ไม่ได้เลือกไปดาวเอ็ดมัน แต่สุดท้ายดาวที่มนุษย์อาศัยอยู่จริงได้ก็คือดาวเอ็ดมันตามที่ ดร.แบรนด์ เลือกโดยใช้ "ความรัก"