*Hikâyeleri beğeniyorsan @bone olmayı ve beğen tuşuna basmayı unutmayınn* 💜 *İnsta: Celinexqw⁰⁸_* *Yorumlarınızı bekliyorumm* *Yedek hesap: Nilespark2* *Hikâye* Rüyamda bana telefon uzatıyorken gerçekte cüzdanımı uzatıyordu. Acaba yine mi rüya görüyordum? Geride bıraktığımız birkaç günden beri kızın ne kadar güzel olduğunu düşünüp duruyordum, tabii ki gözlerim bu güzelliği tekrar görmek için yorgunluğum ile iş birliği yaparak uyumamı sağlamış, bilinç altıma da bahşiş verip işlerine ortak etmiş olabilirdi. Bu kızı gerçekten aklımdan çıkaramamıştım, rüyam da görmeme rağmen! Barbie bebek gibiydi. Belki Barbie gibi onunla oynamak, belki Ken olup onunla çıkmak, belki de sadece pembe gözlerinin içinde kaybolmak istiyordum ama bu kızı bırakmak istemiyordum. "Birşey ikram edeyim?" Diye atıldım hemen. "Teşekür niyetinde." Merakla cevabı bekledim. Kısa bir sürenin ardından kafasını salladığında cüzdanımı alıp kapıyı sonuna kadar açarak içeri girmesini bekledim. İçeri girip salona oturdu. "Ne içersin?" "Fark etmez." Dediğinde kafamı sallayıp mutfağa koştum. Evet, ciddi anlamda koştum. Hepimize şarap doldurup salona geri döndüm. "Neden bıraktın ki?" Taehyung ve adını öğrenemediğim çilek kız samimi olmuş gibi duruyordu. Taehyung kızın hemen yanında oturuyordu, dirseğini koltuğa yaslayıp ona doğru dönmüştü. Kızın yüzünde ki gülümsemeye bakılırsa eğleniyorlardı. Keşke mutfağa gitmeseydim. "Şarap döktüm?" Tepsiyi masaya koyduğumda taehyung hemen almış ve kıza bakarak yudumlamıştı. "Ben kola istemiştimm!" Jimin çocuk gibi dudağını büzüp konuştuğunda nefes verdim. "Gidip dök o hâlde." Jimin göz devirip ayağa kalktı. Tekrar kıza baktığımda yeni fark etmiştim kızın gözlerinin koyu kahverengi olduğunu. "Neden çıkardın lenslerini?" Kız kaşlarını çattı, taehyung kızdan daha çok şaşırıp kızın çenesini tutmuş ve kendisine çevirmişti hızlıca, kız ellerini engel olacakmış gibi kaldırdı ama durdu. Onun yerine ben Taehyung'un bileğini tutup ittim. "Ben lens kullanmıyorum ki?" "Arkadaşlar!" Jimin elinde kocaman bir bardak ile koşarak girdiğinde birkaç damla kola yere düştü. "Jimin! Ne yapıyorsun?!" Dedim telaşla ayağa kalktığımda. "Aşağıdalar bizi bulmuşlar!" Taehyung dizlerini kendine çekip koltukta küçüldüğünde göz devirdim. "Arkadaşlar, adamları zaten biz çağırdık, adresi biz verdik, doğal olarak aşağıdalar ki bizim de orada olmamız gerekiyordu." "Doğru söyledin. Zaten gelmedik sanıp gidecekler işte." "Evet. Sil şimdi." Dedim yeri işaret ederek. Yere bakıp nefes verdi. O sırada kapı çaldı. "Evi buldular!" "Taehyung! Kız gibi davranmayı bırakacak mısınız?" "Jungkook sen dövsene hepsini?' "Jimin ben Hulk muyum?" "Jungkook hastane de ziyaretime gelirsen bana beyaz çiçek getir." -tae Nefes verip kıza baktım. Tepkisizce jimin'in masanın altına girme çabasını ve taehyung'un yastık ile yüzünü kapatmasını izliyordu. Herşeyi bırakıp bu kızı korumalıydım. Kapı kırılacakmış gibi çalınmaya başlayınca mal gibi durmayı bırakıp kapıya gittim ve açtım. "Siz içeri geçin ben hemen geliyorum." Adamların birşey demesine izin vermeden mutfağa gittim. Kısa süre sonra taehyung ve jimin de koşarak yanıma gelmişlerdi. "Lan niye geldiniz siz?" "İçecek servis- "Mal mısınız lan birde bizi dövmeye gelmiş adamlara içecek mi vericez yürüyün içeri." Diyerek kapıya yöneldiğimde taehyung kolumdan tuttu. "Jungkook en azından biraz oyalasak?" "Hem bak ben sana ne anlatıcam jungkook!" "Ne anlatacaksın jimin?" "Ne anlatacaksın jimin?" Taehyung dişlerinin arasından konuştu. "Iı şey işte, şeyi biliyor musun? Senin.. şu geçenlerde takıldığın kız, ne anlatmış senin hakkında?" "Ne anlatmış?" "Ne anlatmış jimin?" Taehyung yine dişleri arasından konuşup kaş göz hareketlerini yaptı. Tezgaha yaslanıp korkak arkadaşlarımı izledim. "İşte şey anlatmış ya taehyung? Demiş ki.. jungkook beni yerden yere duvardan duv-" "Yok! Öyle dememiş tabii ki şakacı jimin'imiz bizim.. demişki, ben jungkook'un evinde birşey gördüm, ne gördü?" "Ne gördü?" "Ne gördü.. şey gördü. Taehyung'un demek istediği şey yani şey görmüş senin şu tablonu." "Hangi tablomu?" "Şey işte canım sende-" "Benim evimde tablo yok ki jimin?" İkisi birbirine bakıp gülmeye başladı. Çok kısa bir süre gülüşlerin eşlik ettim fakat sonra gülüşümü yüzümden silip kapıya yöneldim. Taehyung hemen koluma yapıştı. "Jungkook kıyma bize!" "Taehyung kes." "Ya jungkook benim sevgilim var! Ben evlenicem daha ölemem!" Tam cevap verecekken salondan gelen ses ile sustum. Sanki birşey.. devrilmişti? Hızlıca salona koştum. Büyük bir yaralanma faciasını, kızın yaralanmış olmasını ve ambulans çağırmamızı ya da kızın çekip gitmesini falan bekliyordum, ama etrafa savrulmuş dört adam kesinlikle beklemiyordum. Adamlardan biri masayla birlikte yere devrilmişti, ses bundan gelmiş olmalıydı. Diğeri koltukta kolunu tutarak sızlanıyordu, öbürü yere oturmuş, sırtını koltuğa dayamışken kafasından akan kanı silmeye çalışıyordu, yine de başarılı olduğu söylenemezdi. Diğer ikiliden biri duvarın dibine çökmüş sızlanıyordu ve diğeri koltuğun kolçak kısmına oturmuş şaşkınca arkadaşlarına bakıyordu. "Hassiktir." Diye küfür mırıldandım. "Lan madem adam olamadınız bari erkek olsaydınız siyah kuşak kız mı getirdiniz?!" Dediğinde kaşlarımı çattım. Adamların kendi aralarında sorun yaşayıp birbirlerini dövmesini de beklerdim, sonuçta olasılıktı, ama Barbie'nin siyah kuşak çıkmasını sahiden beklemezdim. Büyük bir şaşkınlıkla kıza baktım. Adamın bahsettiği kız kendisi değilmiş gibi küçük, çok küçük adımlarla yanıma geldi ve hemen yanımda durdu. "Siyah kuşak ne demek?" Diye sorduğunda, benimle dalga geçtiğini düşündüm. "Ah ambulansı arayın kolum!!" Telaşla adama doğru ilerlediğimde hiçbirşeyi olmayan adam ayaklanıp kolumu tuttu. "Uzak dur." "Bakacağım çok mu kötü-" Bıçağını çıkarıp karnıma dayadığında olduğum gibi kaldım. "Lan jungkook!" "Yuh n'olmuş burada?" "Jimin onu siktir et Jungkook ölüyor!" Barbie beni kolumdan tutup bir adım geriye gitmemi sağladığında kendisi adamın önünde geçmiş ve kolunu tutup çevirerek adamın acıyla bağırmasına sebep olmuştu. Korkuyla bağıran Jimine bir bakış atıp önüne döndüğümde adamın sırtının Barbieye dönük olduğunu ve boğazına bıçak dayanmış olduğunu gördüm, kız bıçağı iyice adamın boğazına bastırıp sağa kaldırdığında hemen kolunu tuttum. "Hey bekle! N'apıyorsun öldürecek misin?!"
↓Devamı↓ Bana bakıp kaşlarını çattı. "Ama o seni öldürecekti?" Diye sordu masum masum. Cevap verecektim ki adamlardan biri hızlıca doğrulup onun kolunu tutup kendine çevirmiş ve şiddetli bir tokat atmıştı. Gözlerimi sonunda kadar açıp adamın yakasından tutup kendime çekmiş ve kafa atmıştım. Adam doğrulup bana yumruk atacakken kız sert bir tekme ile geriye savrulmasına sebep olmuştu. Hatta arkada yatan arkadaşına takılarak yere düşmüş kafasını yere çarpmıştı. Kolu kırık olan adam kolunu tutarak yanımızdan geçip gitmiş ve evden çıkmıştı, diğerleri de ağırdan alarak doğrulmuş ve arkadaşlarının peşine gitmişlerdi. "Jungkook sen adamları iki dakika da nasıl dövdün?" "Ben dövmedim ki? Barbie dövdü." "Nasıl?" Taehyung kaşlarını çatıp kıza yaklaştı. "Barbie dövüş öğreniyor diye bir oyuncak duymuştum ama Barbie milleti katlediyor diye bir oyuncak duymadım." Dedi jimin. Kıza baktığımda kolyesini tutup okşadı ve biraz sonra konuştu. "Ben insan öldürmedim ki?" "Bir dakika ya, sen ben engel olmasam gerçekten öldürecektin farkındasın değil mi?" "Ama yapmak zorundaydım." "Zorunda mıydın, o niye?" "Çünkü bu emri aldım." "Emir mi aldın?" -jk "Kimden?" -tae "Bilmiyorum. Sadece beynimde cümle yankılandı ve ona uydum. Jungkook engel olduğu için yaşıyor o adam." "Hıh bende nasıl oldu da oturduğumuz yerde böyle bir güzellik bizi buldu diyordum, şizofren çıktı!" -jm "Pekâlâ.. gel oturalım." Dedim omuzunu tutup koltuğu işaret ettiğimde. Kafasını sallayıp oturdu. "Neyse ne, çok teşekür ederiz hayatımızı kurtardın!" Taehyung kızın hemen yanına oturup ellerini tutarak konuştu. "Teşekür etmenize gerek yok. Kötü konuşuyorlardı ve bende hadlerini bildirmek istedim." "İyiki geldin." Jimin ne ara gittiğini bilmediğim mutfaktan çıkıp yanımıza geldiğinde elinde ki soğuk suyu kıza uzattı. Kız suyu yudumlamak yerine onunla bakışmalar karar vermiş olmalıydı, uzun bir sessizlik oldu. "Senin adın ne?" Dediğimde bana baktı, gözleri saniyeler içinde renk değiştirerek pembe olduğunda gözlerim sonuna kadar açıldı. O ise bundan habersiz kolyesini okşayıp cevap vermişti. "Bir ismim yok." "Gözlerin.. sen nesin?" "O-oha, Vita mısın lan sen?" "Vita ne demek? Taehyung ne saçmalıyorsun?" Dedim sinirle. Kız yine kolyesini okşadı ve cevap verdi. "Vita omegaverse evreninde bulunan bir türdür. Alfaları ve omegaları feromonları ile etkisi altına alabilirler." "Lan ne diyo bu Google amca gibi?" -jm "Jimin ne biçim konuşuyorsun kızla ya? Sen Vita mısın abla?" -tae "Hayır ben omegaverse evreninde bulunan herhangi tür değilim." "Peki sen insan mısın?" -jm "Jimin!" -tae "İnsan vücudunda olduğum doğru." "O ne demek şimdi?" -tae "Sen nasıl göz rengini değiştirdin?" Dedim yeterince sustuğumu düşünerek. "Bu benim elimde olan birşey değil. Farklı duygular hissettiğimde değişebiliyor. Sakinleştiğimde ya da paniklediğimde." Nefes verip boş koltuğa oturdum. "Şimdi sen insan değil misin?" "Şuan da insan vücudu içindeyim." "Kesin bir cevap ver, yani insan değil misin?" "Öncelikle ben birşey sorabilir miyim?" "Sor?" Taehyung benden önce konuşup cevap verdi. "İnsanlar göz rengi değiştirebilir mi?" "Hayır." "İnsanların olağanüstü güçleri var mı?" "Hayır." "Tüm kadınlar kalabalık bir erkek gurubunu dövebilir mi?" "Bazıları." "İnsanlar vücutlarında bulunan yaraları saniyeler içinde yok edebilir mi ve kafalarının içinden birşey onlara emir verir mi?" "Acaba deli mi?" Jimin bana yaklaşıp fısıldadı. "Hayır." "Peki her insan taktiği kolyeyi parmağı ile okşayarak istediği bilgileri elde edebilir mi?" "Hayır.." "O zaman ben insan değilim." "Sen bu dediklerini yababiliyor musun?" Dedim şaşkınlıkla.
↓Devamı2↓ "Evet." "Sen nesin?" "Bunu bilmiyorum." "Pekâlâ.. insan değilsin, hayvan değilsin, bitki de değilsin, cin de değilsin, melek.. meleklerin güzel olduğunu biliyorum ama daha önce görmediğim için böyle güçleri var mı bilemiyorum." -tae "Görmediğin birşeyin güzel olduğunu nereden biliyorsun?" "Çünkü onlar melek." -tae "Robot musun?" -jm Jimin'in sorusu ile ona baktı, elini kolyesine koyup okşadı ve kafasını iki yana salladı. "Elektronik-mekanik bir cihaz değilim ve önceden programlanmış görevlerim yok." "Ne yaptın az önce?" Diye sordum merakla. "Mini bir araştırma." "Vaov.." Taehyung hayranlıkla konuştu. "Uzaylı misin peki?" Yine jimin sordu. Kızın eli yine kolyesine gittiğinde elini tutup durdurdum. "Uzaylının insanlar arasında ki tanımı bir tık farklı, yani.. uzayda, galaksi de yaşadıklarını düşündüğümüz yaratıklar dan bahsediyor jimin. Yani evet sen uzayda yaşamıyorsun dünyadasın ama biz bu uzaylıların dünyaya inip bizi öldüreceğini falan düşünüyoruz yani inşAllah birgün." "Sizi öldürmek için gelmedim. Uzaylı olduğumu sanmıyorum ama kesin bir bilgi veremem." "Pekâlâ.. başka, başka ne olabilirsin? Yeni bir yaratık bulmamız lazım." -tae "Peki, sen.. yani annen baban falan?" -jk "Benim bir Ailem yok." "Peki sen nereden geldin?" -jm "Bunu bilmiyorum. Birkaç gün önce ormanda uyandım." "Saçını falan sen boyatmadın mı yani?" -tae "Taehyung sen salak mısın?" -jk "Gözlerimi açtığımda aynen bu şekilde, ve bu kıyafetlerleydim." "Sen hafızanı kaybetmiş olabilir misin? Belki biriyle kavga ediyordun ve sen düşüp yuvarlandın, o kişi de kaçıp gitti?" -jm "Bunu hatırlamamın bir yolu yok mu?" "En son hatırladığın şey ne?" -jk "Aslında bugün hatırladığım birşey var. Onlar insan vücudunda değillerdi. 'bir sorun olmayacak korkma' dedi biri, diğeri de 'hadi yapalım artık şunu' dedi ve sonra bir tuşa bastılar." "Deney!" Diye bağırdı jimin. "Deney yapmışlar! Yani deney yapmışsınız." "Oha.. şimdi sen gerçekten robot falan mısın?" -tae "Tamam peki seni bu kadar çok düşündüğüm de ne bekliyordum ki tabii ki yeni bir rüya göreceğimi bilmeliydim. Yalnız iyi rüya konuşulur bu arkadaş ortamında falan iyiymiş baya yani." Kendimi kandırmaya fazla devam edemedim çünkü üzerimde 'ciddi misin?' diyen iki çift göz vardı. Kız yine tepkisizdi. Dayanamayıp kendime tokat attım. "Tamam of sakinim şimdi sen yani öylece varoldun ve harika birşey olmana rağmen ortada mı kaldın öylece duruyor musun tüm gün güçlerini falan kullanmıyor musun?" "Gerekmedikçe kullanmıyorum. Genelde gerekmiyor fakat şimdiye kadar en çok hangi gücünü kullandın derseniz hipnoz gücümü söylerim." "Söyledin zaten ve sen bir dakika sen hipnoz da mı edebiliyorsun peki yani niye en çok niye kullanıyorsun bu gücünü ne yapmak için?" -tae "Taehyung hipnoz gücü ne yapmak için kullanılır?" Gözleri beni buldu ve sinirle soludu. "Ben ne dediğimi biliyor muyum sence?" "İçinden çıkmadığım durumlarda karşımda ki kişiyi hipnoz ederek istediğimi yaptırıyorum." "Yani biz sana istemediğin hiç birşeyi yaptıramayız?" Kaşlarımı çatıp Jimin'e baktım "Jimin mal mısın zaten niye yaptıralım istemediği birşeyi?" "Sen önce cümle kurmayı öğren." "Mesela peki- dur biz sana ne diye sesleneğiz ya?" Taehyung bize baktı fakat bende fikir yoktu. "Bir isim bulmalıyız." Dedi jimin. "Özel bir isim bulmalıyız çünkü o bir yaratık yani belirsiz bir varlık." -tae "Affedersiniz de bir yerlerimizden isim uyduramayiz şuan seslenebileceğimiz normal bir isim bulsak yeter." "Jungkook haklı o zaman Barbie diyelim." -jm "Normal bir isim.." Dişlerimi sıkarak konuştum. Bu ikisi beni anlamakta çok ısrar ediyorlardı. "Jungkook sence 'barbie' anormal bir isim mi?" "Oyuncak isimi taehyung, oyuncak." "Zaten bu da oyuncağa benziyor. Hem sen değil misin barbie diye bahseden, senden ilham aldım işte." "Harbiden lan sen niye oyuncak gibisin saçların gözlerin falan?" -jm "Bunu bilmiyorum." "Gözlerin neden hâlâ pembe?" Dikkatle gözlerini incelerken sordum. "Panik misin hâlâ?" Taehyung şaşkınlıkla konuştu, kız güldü. "Panik olduğumda genelde bunu belli ediyorum, panik değilim fakat sakin olduğumdan dolayı pembe olabilir." "Genelde Pembe mi oluyor?" "Çoğunlukla evet." Jimin'in sorusuna cevap verdikten sonra arkasına yaslanmış ve bana bakmıştı. Bende nefes verip yerimden kalkmış onun oturduğu koltukta ki kolçağa oturmuştum. "Şimdilik sana Barbie diyelim bakalım. Eğer birgün kendi isimini hatırlarsan sana öyle sesleniriz." Kafasını sallayıp onayladı. "Barbie, hm?" Diye tekrarladım, pembeleri kahvelerime değdi ve tebessüm etti. Pekâlâ, sanırım fantastik bir olayın içine düşmüştüm ve iki seçeneğim vardı: Ya umursamadan bu kızı yollayacak ve unutacaktım, yani hayatımda fantastik olaylara yer vermeyecektim, ya da onunla birlikte cevaplarını bilmediğimiz soruların peşine düşecektim. Elbette ki ikincisini seçecektim. DEVAM EDECEK🌸
*Hikâyeleri beğeniyorsan @bone olmayı ve beğen tuşuna basmayı unutmayınn* 💜
*İnsta: Celinexqw⁰⁸_*
*Yorumlarınızı bekliyorumm*
*Yedek hesap: Nilespark2*
*Hikâye*
Rüyamda bana telefon uzatıyorken gerçekte cüzdanımı uzatıyordu. Acaba yine mi rüya görüyordum? Geride bıraktığımız birkaç günden beri kızın ne kadar güzel olduğunu düşünüp duruyordum, tabii ki gözlerim bu güzelliği tekrar görmek için yorgunluğum ile iş birliği yaparak uyumamı sağlamış, bilinç altıma da bahşiş verip işlerine ortak etmiş olabilirdi. Bu kızı gerçekten aklımdan çıkaramamıştım, rüyam da görmeme rağmen! Barbie bebek gibiydi. Belki Barbie gibi onunla oynamak, belki Ken olup onunla çıkmak, belki de sadece pembe gözlerinin içinde kaybolmak istiyordum ama bu kızı bırakmak istemiyordum.
"Birşey ikram edeyim?"
Diye atıldım hemen.
"Teşekür niyetinde."
Merakla cevabı bekledim. Kısa bir sürenin ardından kafasını salladığında cüzdanımı alıp kapıyı sonuna kadar açarak içeri girmesini bekledim.
İçeri girip salona oturdu.
"Ne içersin?"
"Fark etmez."
Dediğinde kafamı sallayıp mutfağa koştum. Evet, ciddi anlamda koştum. Hepimize şarap doldurup salona geri döndüm.
"Neden bıraktın ki?"
Taehyung ve adını öğrenemediğim çilek kız samimi olmuş gibi duruyordu. Taehyung kızın hemen yanında oturuyordu, dirseğini koltuğa yaslayıp ona doğru dönmüştü. Kızın yüzünde ki gülümsemeye bakılırsa eğleniyorlardı. Keşke mutfağa gitmeseydim.
"Şarap döktüm?"
Tepsiyi masaya koyduğumda taehyung hemen almış ve kıza bakarak yudumlamıştı.
"Ben kola istemiştimm!"
Jimin çocuk gibi dudağını büzüp konuştuğunda nefes verdim.
"Gidip dök o hâlde."
Jimin göz devirip ayağa kalktı. Tekrar kıza baktığımda yeni fark etmiştim kızın gözlerinin koyu kahverengi olduğunu.
"Neden çıkardın lenslerini?"
Kız kaşlarını çattı, taehyung kızdan daha çok şaşırıp kızın çenesini tutmuş ve kendisine çevirmişti hızlıca, kız ellerini engel olacakmış gibi kaldırdı ama durdu. Onun yerine ben Taehyung'un bileğini tutup ittim.
"Ben lens kullanmıyorum ki?"
"Arkadaşlar!"
Jimin elinde kocaman bir bardak ile koşarak girdiğinde birkaç damla kola yere düştü.
"Jimin! Ne yapıyorsun?!"
Dedim telaşla ayağa kalktığımda.
"Aşağıdalar bizi bulmuşlar!"
Taehyung dizlerini kendine çekip koltukta küçüldüğünde göz devirdim.
"Arkadaşlar, adamları zaten biz çağırdık, adresi biz verdik, doğal olarak aşağıdalar ki bizim de orada olmamız gerekiyordu."
"Doğru söyledin. Zaten gelmedik sanıp gidecekler işte."
"Evet. Sil şimdi."
Dedim yeri işaret ederek. Yere bakıp nefes verdi. O sırada kapı çaldı.
"Evi buldular!"
"Taehyung! Kız gibi davranmayı bırakacak mısınız?"
"Jungkook sen dövsene hepsini?'
"Jimin ben Hulk muyum?"
"Jungkook hastane de ziyaretime gelirsen bana beyaz çiçek getir." -tae
Nefes verip kıza baktım. Tepkisizce jimin'in masanın altına girme çabasını ve taehyung'un yastık ile yüzünü kapatmasını izliyordu. Herşeyi bırakıp bu kızı korumalıydım. Kapı kırılacakmış gibi çalınmaya başlayınca mal gibi durmayı bırakıp kapıya gittim ve açtım.
"Siz içeri geçin ben hemen geliyorum."
Adamların birşey demesine izin vermeden mutfağa gittim. Kısa süre sonra taehyung ve jimin de koşarak yanıma gelmişlerdi.
"Lan niye geldiniz siz?"
"İçecek servis-
"Mal mısınız lan birde bizi dövmeye gelmiş adamlara içecek mi vericez yürüyün içeri."
Diyerek kapıya yöneldiğimde taehyung kolumdan tuttu.
"Jungkook en azından biraz oyalasak?"
"Hem bak ben sana ne anlatıcam jungkook!"
"Ne anlatacaksın jimin?"
"Ne anlatacaksın jimin?"
Taehyung dişlerinin arasından konuştu.
"Iı şey işte, şeyi biliyor musun? Senin.. şu geçenlerde takıldığın kız, ne anlatmış senin hakkında?"
"Ne anlatmış?"
"Ne anlatmış jimin?"
Taehyung yine dişleri arasından konuşup kaş göz hareketlerini yaptı. Tezgaha yaslanıp korkak arkadaşlarımı izledim.
"İşte şey anlatmış ya taehyung? Demiş ki.. jungkook beni yerden yere duvardan duv-"
"Yok! Öyle dememiş tabii ki şakacı jimin'imiz bizim.. demişki, ben jungkook'un evinde birşey gördüm, ne gördü?"
"Ne gördü?"
"Ne gördü.. şey gördü. Taehyung'un demek istediği şey yani şey görmüş senin şu tablonu."
"Hangi tablomu?"
"Şey işte canım sende-"
"Benim evimde tablo yok ki jimin?"
İkisi birbirine bakıp gülmeye başladı. Çok kısa bir süre gülüşlerin eşlik ettim fakat sonra gülüşümü yüzümden silip kapıya yöneldim. Taehyung hemen koluma yapıştı.
"Jungkook kıyma bize!"
"Taehyung kes."
"Ya jungkook benim sevgilim var! Ben evlenicem daha ölemem!"
Tam cevap verecekken salondan gelen ses ile sustum. Sanki birşey.. devrilmişti? Hızlıca salona koştum. Büyük bir yaralanma faciasını, kızın yaralanmış olmasını ve ambulans çağırmamızı ya da kızın çekip gitmesini falan bekliyordum, ama etrafa savrulmuş dört adam kesinlikle beklemiyordum. Adamlardan biri masayla birlikte yere devrilmişti, ses bundan gelmiş olmalıydı. Diğeri koltukta kolunu tutarak sızlanıyordu, öbürü yere oturmuş, sırtını koltuğa dayamışken kafasından akan kanı silmeye çalışıyordu, yine de başarılı olduğu söylenemezdi. Diğer ikiliden biri duvarın dibine çökmüş sızlanıyordu ve diğeri koltuğun kolçak kısmına oturmuş şaşkınca arkadaşlarına bakıyordu.
"Hassiktir."
Diye küfür mırıldandım.
"Lan madem adam olamadınız bari erkek olsaydınız siyah kuşak kız mı getirdiniz?!"
Dediğinde kaşlarımı çattım. Adamların kendi aralarında sorun yaşayıp birbirlerini dövmesini de beklerdim, sonuçta olasılıktı, ama Barbie'nin siyah kuşak çıkmasını sahiden beklemezdim. Büyük bir şaşkınlıkla kıza baktım. Adamın bahsettiği kız kendisi değilmiş gibi küçük, çok küçük adımlarla yanıma geldi ve hemen yanımda durdu.
"Siyah kuşak ne demek?"
Diye sorduğunda, benimle dalga geçtiğini düşündüm.
"Ah ambulansı arayın kolum!!"
Telaşla adama doğru ilerlediğimde hiçbirşeyi olmayan adam ayaklanıp kolumu tuttu.
"Uzak dur."
"Bakacağım çok mu kötü-"
Bıçağını çıkarıp karnıma dayadığında olduğum gibi kaldım.
"Lan jungkook!"
"Yuh n'olmuş burada?"
"Jimin onu siktir et Jungkook ölüyor!"
Barbie beni kolumdan tutup bir adım geriye gitmemi sağladığında kendisi adamın önünde geçmiş ve kolunu tutup çevirerek adamın acıyla bağırmasına sebep olmuştu. Korkuyla bağıran Jimine bir bakış atıp önüne döndüğümde adamın sırtının Barbieye dönük olduğunu ve boğazına bıçak dayanmış olduğunu gördüm, kız bıçağı iyice adamın boğazına bastırıp sağa kaldırdığında hemen kolunu tuttum.
"Hey bekle! N'apıyorsun öldürecek misin?!"
↓Devamı↓
Bana bakıp kaşlarını çattı.
"Ama o seni öldürecekti?"
Diye sordu masum masum. Cevap verecektim ki adamlardan biri hızlıca doğrulup onun kolunu tutup kendine çevirmiş ve şiddetli bir tokat atmıştı. Gözlerimi sonunda kadar açıp adamın yakasından tutup kendime çekmiş ve kafa atmıştım. Adam doğrulup bana yumruk atacakken kız sert bir tekme ile geriye savrulmasına sebep olmuştu. Hatta arkada yatan arkadaşına takılarak yere düşmüş kafasını yere çarpmıştı. Kolu kırık olan adam kolunu tutarak yanımızdan geçip gitmiş ve evden çıkmıştı, diğerleri de ağırdan alarak doğrulmuş ve arkadaşlarının peşine gitmişlerdi.
"Jungkook sen adamları iki dakika da nasıl dövdün?"
"Ben dövmedim ki? Barbie dövdü."
"Nasıl?"
Taehyung kaşlarını çatıp kıza yaklaştı.
"Barbie dövüş öğreniyor diye bir oyuncak duymuştum ama Barbie milleti katlediyor diye bir oyuncak duymadım."
Dedi jimin. Kıza baktığımda kolyesini tutup okşadı ve biraz sonra konuştu.
"Ben insan öldürmedim ki?"
"Bir dakika ya, sen ben engel olmasam gerçekten öldürecektin farkındasın değil mi?"
"Ama yapmak zorundaydım."
"Zorunda mıydın, o niye?"
"Çünkü bu emri aldım."
"Emir mi aldın?" -jk
"Kimden?" -tae
"Bilmiyorum. Sadece beynimde cümle yankılandı ve ona uydum. Jungkook engel olduğu için yaşıyor o adam."
"Hıh bende nasıl oldu da oturduğumuz yerde böyle bir güzellik bizi buldu diyordum, şizofren çıktı!" -jm
"Pekâlâ.. gel oturalım."
Dedim omuzunu tutup koltuğu işaret ettiğimde. Kafasını sallayıp oturdu.
"Neyse ne, çok teşekür ederiz hayatımızı kurtardın!"
Taehyung kızın hemen yanına oturup ellerini tutarak konuştu.
"Teşekür etmenize gerek yok. Kötü konuşuyorlardı ve bende hadlerini bildirmek istedim."
"İyiki geldin."
Jimin ne ara gittiğini bilmediğim mutfaktan çıkıp yanımıza geldiğinde elinde ki soğuk suyu kıza uzattı. Kız suyu yudumlamak yerine onunla bakışmalar karar vermiş olmalıydı, uzun bir sessizlik oldu.
"Senin adın ne?"
Dediğimde bana baktı, gözleri saniyeler içinde renk değiştirerek pembe olduğunda gözlerim sonuna kadar açıldı. O ise bundan habersiz kolyesini okşayıp cevap vermişti.
"Bir ismim yok."
"Gözlerin.. sen nesin?"
"O-oha, Vita mısın lan sen?"
"Vita ne demek? Taehyung ne saçmalıyorsun?"
Dedim sinirle. Kız yine kolyesini okşadı ve cevap verdi.
"Vita omegaverse evreninde bulunan bir türdür. Alfaları ve omegaları feromonları ile etkisi altına alabilirler."
"Lan ne diyo bu Google amca gibi?" -jm
"Jimin ne biçim konuşuyorsun kızla ya? Sen Vita mısın abla?" -tae
"Hayır ben omegaverse evreninde bulunan herhangi tür değilim."
"Peki sen insan mısın?" -jm
"Jimin!" -tae
"İnsan vücudunda olduğum doğru."
"O ne demek şimdi?" -tae
"Sen nasıl göz rengini değiştirdin?"
Dedim yeterince sustuğumu düşünerek.
"Bu benim elimde olan birşey değil. Farklı duygular hissettiğimde değişebiliyor. Sakinleştiğimde ya da paniklediğimde."
Nefes verip boş koltuğa oturdum.
"Şimdi sen insan değil misin?"
"Şuan da insan vücudu içindeyim."
"Kesin bir cevap ver, yani insan değil misin?"
"Öncelikle ben birşey sorabilir miyim?"
"Sor?"
Taehyung benden önce konuşup cevap verdi.
"İnsanlar göz rengi değiştirebilir mi?"
"Hayır."
"İnsanların olağanüstü güçleri var mı?"
"Hayır."
"Tüm kadınlar kalabalık bir erkek gurubunu dövebilir mi?"
"Bazıları."
"İnsanlar vücutlarında bulunan yaraları saniyeler içinde yok edebilir mi ve kafalarının içinden birşey onlara emir verir mi?"
"Acaba deli mi?"
Jimin bana yaklaşıp fısıldadı.
"Hayır."
"Peki her insan taktiği kolyeyi parmağı ile okşayarak istediği bilgileri elde edebilir mi?"
"Hayır.."
"O zaman ben insan değilim."
"Sen bu dediklerini yababiliyor musun?"
Dedim şaşkınlıkla.
↓Devamı2↓
"Evet."
"Sen nesin?"
"Bunu bilmiyorum."
"Pekâlâ.. insan değilsin, hayvan değilsin, bitki de değilsin, cin de değilsin, melek.. meleklerin güzel olduğunu biliyorum ama daha önce görmediğim için böyle güçleri var mı bilemiyorum." -tae
"Görmediğin birşeyin güzel olduğunu nereden biliyorsun?"
"Çünkü onlar melek." -tae
"Robot musun?" -jm
Jimin'in sorusu ile ona baktı, elini kolyesine koyup okşadı ve kafasını iki yana salladı.
"Elektronik-mekanik bir cihaz değilim ve önceden programlanmış görevlerim yok."
"Ne yaptın az önce?"
Diye sordum merakla.
"Mini bir araştırma."
"Vaov.."
Taehyung hayranlıkla konuştu.
"Uzaylı misin peki?"
Yine jimin sordu. Kızın eli yine kolyesine gittiğinde elini tutup durdurdum.
"Uzaylının insanlar arasında ki tanımı bir tık farklı, yani.. uzayda, galaksi de yaşadıklarını düşündüğümüz yaratıklar dan bahsediyor jimin. Yani evet sen uzayda yaşamıyorsun dünyadasın ama biz bu uzaylıların dünyaya inip bizi öldüreceğini falan düşünüyoruz yani inşAllah birgün."
"Sizi öldürmek için gelmedim. Uzaylı olduğumu sanmıyorum ama kesin bir bilgi veremem."
"Pekâlâ.. başka, başka ne olabilirsin? Yeni bir yaratık bulmamız lazım." -tae
"Peki, sen.. yani annen baban falan?" -jk
"Benim bir Ailem yok."
"Peki sen nereden geldin?" -jm
"Bunu bilmiyorum. Birkaç gün önce ormanda uyandım."
"Saçını falan sen boyatmadın mı yani?" -tae
"Taehyung sen salak mısın?" -jk
"Gözlerimi açtığımda aynen bu şekilde, ve bu kıyafetlerleydim."
"Sen hafızanı kaybetmiş olabilir misin? Belki biriyle kavga ediyordun ve sen düşüp yuvarlandın, o kişi de kaçıp gitti?" -jm
"Bunu hatırlamamın bir yolu yok mu?"
"En son hatırladığın şey ne?" -jk
"Aslında bugün hatırladığım birşey var. Onlar insan vücudunda değillerdi. 'bir sorun olmayacak korkma' dedi biri, diğeri de 'hadi yapalım artık şunu' dedi ve sonra bir tuşa bastılar."
"Deney!"
Diye bağırdı jimin.
"Deney yapmışlar! Yani deney yapmışsınız."
"Oha.. şimdi sen gerçekten robot falan mısın?" -tae
"Tamam peki seni bu kadar çok düşündüğüm de ne bekliyordum ki tabii ki yeni bir rüya göreceğimi bilmeliydim. Yalnız iyi rüya konuşulur bu arkadaş ortamında falan iyiymiş baya yani."
Kendimi kandırmaya fazla devam edemedim çünkü üzerimde 'ciddi misin?' diyen iki çift göz vardı. Kız yine tepkisizdi. Dayanamayıp kendime tokat attım.
"Tamam of sakinim şimdi sen yani öylece varoldun ve harika birşey olmana rağmen ortada mı kaldın öylece duruyor musun tüm gün güçlerini falan kullanmıyor musun?"
"Gerekmedikçe kullanmıyorum. Genelde gerekmiyor fakat şimdiye kadar en çok hangi gücünü kullandın derseniz hipnoz gücümü söylerim."
"Söyledin zaten ve sen bir dakika sen hipnoz da mı edebiliyorsun peki yani niye en çok niye kullanıyorsun bu gücünü ne yapmak için?" -tae
"Taehyung hipnoz gücü ne yapmak için kullanılır?"
Gözleri beni buldu ve sinirle soludu.
"Ben ne dediğimi biliyor muyum sence?"
"İçinden çıkmadığım durumlarda karşımda ki kişiyi hipnoz ederek istediğimi yaptırıyorum."
"Yani biz sana istemediğin hiç birşeyi yaptıramayız?"
Kaşlarımı çatıp Jimin'e baktım
"Jimin mal mısın zaten niye yaptıralım istemediği birşeyi?"
"Sen önce cümle kurmayı öğren."
"Mesela peki- dur biz sana ne diye sesleneğiz ya?"
Taehyung bize baktı fakat bende fikir yoktu.
"Bir isim bulmalıyız."
Dedi jimin.
"Özel bir isim bulmalıyız çünkü o bir yaratık yani belirsiz bir varlık." -tae
"Affedersiniz de bir yerlerimizden isim uyduramayiz şuan seslenebileceğimiz normal bir isim bulsak yeter."
"Jungkook haklı o zaman Barbie diyelim." -jm
"Normal bir isim.."
Dişlerimi sıkarak konuştum. Bu ikisi beni anlamakta çok ısrar ediyorlardı.
"Jungkook sence 'barbie' anormal bir isim mi?"
"Oyuncak isimi taehyung, oyuncak."
"Zaten bu da oyuncağa benziyor. Hem sen değil misin barbie diye bahseden, senden ilham aldım işte."
"Harbiden lan sen niye oyuncak gibisin saçların gözlerin falan?" -jm
"Bunu bilmiyorum."
"Gözlerin neden hâlâ pembe?"
Dikkatle gözlerini incelerken sordum.
"Panik misin hâlâ?"
Taehyung şaşkınlıkla konuştu, kız güldü.
"Panik olduğumda genelde bunu belli ediyorum, panik değilim fakat sakin olduğumdan dolayı pembe olabilir."
"Genelde Pembe mi oluyor?"
"Çoğunlukla evet."
Jimin'in sorusuna cevap verdikten sonra arkasına yaslanmış ve bana bakmıştı. Bende nefes verip yerimden kalkmış onun oturduğu koltukta ki kolçağa oturmuştum.
"Şimdilik sana Barbie diyelim bakalım. Eğer birgün kendi isimini hatırlarsan sana öyle sesleniriz."
Kafasını sallayıp onayladı.
"Barbie, hm?"
Diye tekrarladım, pembeleri kahvelerime değdi ve tebessüm etti. Pekâlâ, sanırım fantastik bir olayın içine düşmüştüm ve iki seçeneğim vardı: Ya umursamadan bu kızı yollayacak ve unutacaktım, yani hayatımda fantastik olaylara yer vermeyecektim, ya da onunla birlikte cevaplarını bilmediğimiz soruların peşine düşecektim.
Elbette ki ikincisini seçecektim.
DEVAM EDECEK🌸
Omg ikinciyim şanslı günlerimdeyimm,ve senden birşey isteye bilirmiyim?
@@Zoe-12-k6p tabii ki isteyenilirsinn💜
@Nilesjm ben kurgu yazacağım yazdığım kurguyu sana pinterest'n atsam sen okusan olurmu, yanlışlarım fln olursa diye çiçeğim?
@Zoe-12-k6p tabii ki olur bebeğim seve seve yardım ederim🌸🩷
@@Nilesjm ay yerim seni çiçeğim,o zaman sen pinterestini ver bende kurgum bittiğinde atarım😻
@Zoe-12-k6p Instagram kullanmıyordun değil mi çiçeğim
AGAGAGAG ETA MI BU DUYDUGUMMMMMMMM
@@Freepalistine. 🥹