Türk töresi, türk genci !!! Egeli değilim ama gururdan ağladım. O kadar muhteşemki bin kere izlesem usanmam bu türk evlatlarını.. Yetiştirendende doğrundanda allah razı olsun.
Yok galiba başka bu kadar asilce zeybek oynayan... Gerçekten gözlerim doldu izlerken, gençlik ancak bu şekilde özüne dönerse düzelir, güzel vatanımın güzel insanlarına selamlar
Yıllardır halkoyunları icerisindeyim ben böyle asil bir oyun daha görmedim sahneydi bu kadar efektif kullanmanız girs gelişme sonuç bölümü ve koreografı süper ötesi elinize emeğinize yüreğinize ayağınıza sağlık.Hocanızında ellerinden öperim maşallah Sübhanallah.
Halk oyunlarıyla yıllardır ilgilenen birisi olarak diyorum ki : Muhteşem! Kendimi tutamayıp muhteşem,harika diye diye izledim.Bu sahne düzeni,adımlar,estetik duruş ne desem az!Çok emek verilmiş.Eğitmenlerini ve oyuncularını tebrik ediyorum. Bu arada,bizim yurdumuzun tüm oyunları birbirinden güzel! Biz daha güzel oynuyoruz,denilebilir,fakat sadece biz güzel oynuyoruz, söylemi itici olur,vesselam.
Uzun zamandir izledigim ve tuylerimi diken diken eden ender ekiplerdensiniz... harika olmus... sahnelemede ki kompozisyon giris gelisme sonuc olarak izleyiciye naksedilmis tum danscilarin ,hocalarin ve muzisyenlerin ayrica derneginizin emeklerinize ayaklariniza saglik harkulade..
Ya bu kadar mı güzel hazırlanıp bu kadar mı güzel sergilenir bir oyun..! Gerçekten her birinizi tek tek tebrik ederim. İzlerken tüylerim diken diken oldu :)
Tebrik ederim böyle güzel bir sahneyi yapan hocaya öncelikle saygıyla selamlıyorum. tebriklerimi ve başarılarının devamını diliyorum böyle güzel bir sahne güzel bir oyun icin bütün arkadaslarımızıda tebrik ediyorum bu kadar güzelini izlemedim bile diyebilirim 12 yıllık oyuncu olmama rağmen .
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: BALIKLARI SUYA ATTIM Bir gün Makbule ile Naciye'yi yanıma alarak çiftliğin yakınındaki gölette balık tutmaya gittim. Ben oltayla balık yakaladıkça Naciye ağladı, yalvardı, balıkları suya atmamı istedi. Naciye ağlamasın diye, balıkları suya attım ve erkenden çiftliğe döndük. Zaten hastaydı, hastalığının ilerlemesinden korkuyordum. Çiftlikte elimdeki kovanın boş olduğunu gören dayım bana şöyle dedi: " Vay Mustafa , bakıyorum göletteki bütün balıkları yakalamışsın. Bu kadar balık bize çok, yarısını köye verelim. Hani balıklar, oltana yakalanmak için, atılırlardı. Hani avladığın balıkları şanslı sayardın. Giderken bir kova daha istiyordun. Sen önce bu kovayı doldur da sonra ikinci kovayı iste. " Dayım konuşmasına devam edecekti fakat Makbule araya girdi: " Mustafa abim, yakaladığı balıkları suya atmasaydı iki kova dolardı. " Bunun üzerine dayım: " Nee, abin yakaladığı balıkları suya mı attı? Ama neden? " diye sordu. Makbule bu soruya şöyle cevap verdi: " Çünkü Naciye balıklara acıdı ve her balık yakalandıktan sonra ağladı. " Naciye: " Ben ağladım diye abim bir dolu balığı suya attı. " dedi. Dayım: " Affet beni Mustafa.. Durup dururken haksız yere sana laf söyledim. Senin boşa konuşmayacağını anlamalıydım. Yarın ikimiz gideriz balık tutmaya. Yanımıza dört kova alırız. " dedi. Dayım konuşmasını bitirince bir an Naciye ile göz göze geldik. Kardeşim yalvaran bakışlarla bana bakıyordu. Ertesi gün sabah kahvaltısından sonra dayım çiftlikte beni çok aradı. Bulamazdı tabi ki çünkü samanlığa saklanmıştım. Dayım, Mustafa, Mustafa, neredesin? diye bağırdıkça yanımdaki Makbule ile Naciye kıkır kıkır güldüler. Benim Adım Atatürk - Puslu Yayıncılık - Sayfa: 21-23 Bir Öğretmenin Kaleminden ATATÜRK-Doğan Egmont - Sayfa: 21-22 ---------------------------------------------------------------- ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: ELBİSE KAVGASI Çocukluğumda yaşadığım anılardan biri de Makbule ile Naciye arasındaki elbise kavgasıdır. Komşu kızın üstünde yeni elbiseyi gören Makbule ile Naciye, anneme, biz de yeni elbise isteriz, dediler. Annem: " Tabi olur, benim güzel çocuklarım. Ölçünüzü alır, size yeni birer elbise dikerim. Şunun şurasında bayrama ne kaldı? Bayram günü de yeni elbiselerinizle gezersiniz. " Birkaç günde elbiseler hazırdı. Makbule ile Naciye yeni elbiseleriyle kıvanarak gezdiler. Bir hafta sonra kız kardeşlerim eski elbiselerine dönüş yaptılar. Annem de yeni elbiseleri yıkayıp, ütüledi ve elbise dolabına astı. Aradan zaman geçti ve arefe gününden bir gün önce evde bir gürültüdür koptu. Naciye bayramlık elbisesini giymek istemiş, üstüne olmamış, dar gelmiş ve bir yaş büyük ablası Makbule'nin elbisesini giymiş. Bunun gören Makbule Naciye'den elbisesini çıkarmasını isteyip sesini yükseltmiş. Araya giren annem Naciye'ye neden ablasının elbisesini giydiğini sordu. Bunun üzerine Naciye: " Ama anne, benim elbisem üstüme olmadı, çok dar geldi. Bir de ablamın elbisesini deneyeyim dedim. Tam geldi. Bayramda ben bunu giyeyim ha, ne dersin? " Annem daha sonra elbiseyi Makbule'ye giydirmeye çalıştı ama dar geldi. Annem: " Tabi dar gelir. Siz büyüme çağındasınız. İki ay önce diktiğim elbisenin şimdi dar geleceğini düşünemedim. O zaman bayramda Naciye bu elbiseyi giyer, ben Makbule'ye iki gün içinde yeni elbise dikerim. " Annem aynen öyle yaptı. İki günde elbiseyi dikti ve Makbule bayramda bu elbiseyi giydi. Beni sorarsanız annemden rica etmiştim ve beni kırmadı. Bana bayramlık alınmadı. Babamın yokluğunda zaten kıt kanaat geçiniyorduk. Annemi zor durumda bırakmak istemedim. Öğretmenim Atatürk - Bilgi Yayınevi - Sayfa: 21-22 Bir Öğretmenin Kaleminden ATATÜRK-Doğan Egmont - Sayfa: 16-17 ------------------------------------------------------------------- ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: KARANLIKTAN KORKMAM On beş yaşlarındaydım. Manastır Askeri İdadisi'ne gidiyordum. (O zamanın lisesi) Yaz tatilinde dayımın çiftliğine gitmiştik. Komşunun oğlu Enver'le çok iyi arkadaştık. Ara sıra birlikte gezerdik. Bir gün Enver, bizim bağa gidip üzüm yiyelim, dedi. Ben de olur dedim. Annelerimizden izin alıp yola çıktık. Sağda solda fazla eğlendiğimiz için, karanlığa kaldık. Enver: "İstersen dönelim. Sen şehir çocuğu olduğun için, karanlıktan korkarsın. Böyle durumlara alışık değilsin" dedi. Ben karanlıktan korkmadığımı söyledim. Yola devam edelim dedim. Tarla kenarı, patika yol, ağaçlık alan derken, karanlık iyice çöktü. Yanımdaki Enver'i zor seçer oldum. Bir saat önce dağların kartalıyım diyen Enver, gel Mustafa dönelim, az kalmıştı ya, yarın gündüz geliriz, demeye başladı. Neyse ki sonunda bağa vardık ve birer salkım üzüm kopardık. Üzüm yiyerek çiftliğe döndük. Öğretmenim Atatürk - Bilgi Yayınevi - Sayfa: 47 İlkokul 3. Sınıf Tüm Dersler - Çalışkan Yayınları - Sayfa: 42 -------------------------------------------------------------- ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: İLK ANDA CANIM SIKILMIŞTI Bakla tarlasında yalnız başıma bekçilik yaptığım günlerden birinde öğle vakti kulübenin önündeki çardak altında uyuya kalmışım. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum, annemin sesine uyandım. Annem: ” Dayısı şuna bak, Mustafa uyuya kalmış. Makbule dün pınardan soğuk su içince hastalandı ya, Mustafa bütün gece başında bekledi. Ondan uykusunu alamadı. Neyse ki Makbule’ye ballı ıhlamur içirdim de iyileşti ” dedi. Dayım: ” Bırak canım uyusun. Benim en sevdiğim şeydir burada uyumak. Bu öğle sıcağında karga falan uğramaz. Bir yatsam iki saatten önce top atsan uyanmam ” dedi. Bu konuşmaları duyunca ayağa fırladım. Uykuda yakalandım diye ilk anda canım sıkılmıştı ama Makbule’nin iyileştiğini duyunca rahatladım. Bir Öğretmenin Kaleminden ATATÜRK - Doğan Egmont - Sayfa: 18 ----------------------------------------------------------------- NACİYE KAYBOLDU Dayımın bakla tarlasına Makbule ile giderdik. Bir gün Naciye de bizimle gelmek istedi. İlk defa benden bir şey istediği için olmaz diyemedim. Annemden izin çıkınca o gün üç kardeş tarlaya gittik. Naciye eline bir sopa aldı ve kargaların ardından koşturdu durdu. Bir ara Makbule ile uzun süren bir konuşmamız oldu. Tarlanın ortasındaki kulübenin önüne oturduk ve yemeğe başlayacaktık ki, Naciye’nin yanımızda olmadığını fark ettik. Sağa baktık, sola baktık, Naciye neredesin diye bağırdık, Naciye yok. Neden sonra Naciye çıkageldi. Meğer karga peşinde koşarken çok yorulan Naciye kulübeye girmiş ve döşeğe yatıp uyumuş. Naciye’nin ortaya çıkmasıyla birlikte rahatladık ve yemeklerimizi yedik. -------------------------------------------------------------------- BAHÇEDEKİ KUYU Ben yedi yaşındayken, babamı kısa süren bir hastalığın ardından kaybettik. O tarihlerde kadınlar bir işte çalışamadıkları için maddi sıkıntı içine düşmüştük. Onun için evimizin yanında bulunan küçük bir eve taşındık. Ertesi gün yeni evin bahçesine teftişe çıktım. Otların arasından yürüdüm. Sağda solda dut, erik, armut ağaçları vardı. Armut ağacının ilerisinde bir kuyu olduğunu gördüm. Kuyunun yanına sokulduğumda hayretler içerisinde kaldım. Yer seviyesinde olan kuyunun üstü açıktı. Annemi durumdan haberdar ettim. Annem komşumuz Ali Usta'yı çağırdı. Ali Usta kuyunun üstüne tahtadan bir kapak yaptı. Kilidi taktı. Anahtarı anneme verdi. Böylece kötü bir olay yaşanmadan kuyunun üstü kapatılmış oldu. -------------------------------------------------------------------- ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: BENİ KOMUTAN SEÇERLERDİ Yeni evimiz küçüktü ama bahçesi büyüktü. Bu bahçede komşu çocuklarıyla askercilik oynardık. Askercilik oynarken, beni komutan seçerlerdi. Ben de karşımda hazır ola geçmiş arkadaşlara çeşitli görevler verirdim. Onlar da, emredersin komutanım deyip koşarak uzaklaşırlardı. Üç beş dakika sonra geri gelerek görevi tamamladıklarını söylerlerdi. Daha sonra onları sıraya sokar, uygun adım yürütürdüm. Bir gün bize tahtadan tüfekler hazırlayan marangoz Celal Amca oyunumuzu seyretmiş ve anneme: " Zübeyde Hanım, Mustafa'yı askeri okula göndermelisiniz. Kendisi iyi bir komutan adayıdır. " demiş. Atatürk'ün Çocukluğu - Ezgi Yayınları - Yayın Yılı: Aralık 1994 KARANLIK BENDEN KORKTU Yazan Ve Okuyan: Serdar Yıldırım th-cam.com/video/VNJDgoLi7Bo/w-d-xo.html
Türk töresi, türk genci !!! Egeli değilim ama gururdan ağladım. O kadar muhteşemki bin kere izlesem usanmam bu türk evlatlarını.. Yetiştirendende doğrundanda allah razı olsun.
Yok galiba başka bu kadar asilce zeybek oynayan... Gerçekten gözlerim doldu izlerken, gençlik ancak bu şekilde özüne dönerse düzelir, güzel vatanımın güzel insanlarına selamlar
Kareografi ve düzen harika hepsi tam yerli yerinde ip gibi. Yansımayı bozan yok.
Yıllardır halkoyunları icerisindeyim ben böyle asil bir oyun daha görmedim sahneydi bu kadar efektif kullanmanız girs gelişme sonuç bölümü ve koreografı süper ötesi elinize emeğinize yüreğinize ayağınıza sağlık.Hocanızında ellerinden öperim maşallah Sübhanallah.
TÜRK HALK OYUNLARI BİZLERİN KÜLTÜR MİRASIDIR .. SAHİP ÇIKALIM TEŞEKKÜRLER SAHNE HARİKA
Bu oyunu hazırlayan Hocayla tanışıp ellerini öpmek isterim. Tek kelimeyle muhteşem kareografi. Amatör bir Zeybek olarak bu ekipte olmayı çok isterdim.
S0
eeeza
Halk oyunlarıyla yıllardır ilgilenen birisi olarak diyorum ki : Muhteşem! Kendimi tutamayıp muhteşem,harika diye diye izledim.Bu sahne düzeni,adımlar,estetik duruş ne desem az!Çok emek verilmiş.Eğitmenlerini ve oyuncularını tebrik ediyorum. Bu arada,bizim yurdumuzun tüm oyunları birbirinden güzel! Biz daha güzel oynuyoruz,denilebilir,fakat sadece biz güzel oynuyoruz, söylemi itici olur,vesselam.
Muhteşemsiniz. Boşuna koymadık oğlumuzun adını Efe diye. Şu güzelliğe bi bak yaaa. Hastasıyım.
izlediğim en iyi halk oyunlarından biri, oyuncuları ve hocayı ayrı ayrı tebrik ederim
gerçekten en son kısım mükemmel olmuş oynayanların ayaklarına sağlık, tabi koreografiyi yapan kişiyide ayrıca tebrik ederim.
Uzun zamandir izledigim ve tuylerimi diken diken eden ender ekiplerdensiniz... harika olmus... sahnelemede ki kompozisyon giris gelisme sonuc olarak izleyiciye naksedilmis tum danscilarin ,hocalarin ve muzisyenlerin ayrica derneginizin emeklerinize ayaklariniza saglik harkulade..
Really love this dance, they are amazing.. greeting from Indonesia
Mükemmel kac defa izlediğimi bilmiyorum harika 👏👏
Ya bu kadar mı güzel hazırlanıp bu kadar mı güzel sergilenir bir oyun..! Gerçekten her birinizi tek tek tebrik ederim. İzlerken tüylerim diken diken oldu :)
hayi
Tebrik ederim böyle güzel bir sahneyi yapan hocaya öncelikle saygıyla selamlıyorum. tebriklerimi ve başarılarının devamını diliyorum böyle güzel bir sahne güzel bir oyun icin bütün arkadaslarımızıda tebrik ediyorum bu kadar güzelini izlemedim bile diyebilirim 12 yıllık oyuncu olmama rağmen .
+Mert Saydam şahsen Kütahya'yı da izledim, çok coşkulu oynuyorlar fakat bu seviyeye gelebilmeleri için daha kırk fırın ekmek yemeleri gerek
Mükemmel ötesi kareografi , harika uyum , harika oyunlar.. Ege'nin Hali Bir başka be kardeşim..
C'est vraiment magnifique! Super synchro en plus, mes félicitations
Efsane oyun olmus stilize dalda gordugum en iyi kareografi. Hazirlayan hocalarima oynayan arkadaslarima helal olsun.
Görsel şölen resmen
Ötme bülbül zeybeği.. muhteşem.. müzikleri kim yaptı bilmiyorum ve fakat şahane.
Kusursuz...Bu ekibin bir uyesi olmayi cok isterdim.Basarilarinizin devamini dilerim.
Ötme bülbülden sonra
Çekin kıratıma torbalı türküsü
En son da cumaovası ince mehmet
helal olsun kareografi harika elinize sağlık
1:44 Adamlar kral yha :)
söyleyecek kelime bulamadım. tesadüfen geldim videodan kopamadım.
Oyun sıralamasını alabilirmiyiz teşekkürler
1:46 Efsane Ya helal olsun abilerime...
Merhaba, bu yarışma hangi spor salonunda yapılmıştı?
En sonunda çalan Türkünün ismini verebilecek biri var mi lütfen ?
Muazzam.
Tek kelime ile Harika...
Красота
bravo bravo TEBRİKLER...
gerçekten. muhteşem
İlk çalan şarkı ne??
00:22
Helal olsun size be
gurur duydummmm
Harikaaaaa.........
Gerçekten çok iyisiniz tebrikler.
Egeli olarak gurur duyuyorum
1.11 inci dakikada başlayan oyunun ismini bilen var mı ?
Maşallah Atalardan mirası ileriye taşıdığımız nadir alanlardan
Harikaaaaaa tebrik ederim harikaaaaa
0:22 de baslayan muzigin ismi nedir? ayni oyunu bizim grupta oynuyor :)
mükemmell😍😍😍😍
Tebrikler dogan
Çok asil bir oyun 👏👏👏👏
parçaların isimleri ne acaba bilen varsa lütfen acil yazabilir mi
tebrikler cok guzel 😊
mest etti be
Coşturmuşsunuz bee
Arkadas 2.00 dan itibaren calan zeybegin ismi ne acaba bilen varmi?
+Hüseyin Can Karababa Link varmi acaba?
Ben bulamadim, elifoglu adinda baska zeybek cikiyor.
+ Hüseyin Can Karababa, sizin gösterdiğiniz sayfadaki müzikle bu ayni degil. Enstrumental Soundlari çok farklı. Malesef
Selçuk elifoğlu
Harika! Juri nerden puan kıracağını bilememiştir. 😁
0.22 de okunan eserin ismini bilen var mı?
Murat Sarpdağ cephe söküldü söküldü düşman yollara doküldü döküldü mor cepkenli efeler peşlerine takıldı
Torbalı Tepeköy zeybeği
👌👌👌👌
Kızların oynadığı ilk oyunun adı ne acaba?
Mor menekse
efem gsk grubunda bende varım 😊
en iyisine daha göremedim
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: BALIKLARI SUYA ATTIM
Bir gün Makbule ile Naciye'yi yanıma alarak çiftliğin yakınındaki gölette balık tutmaya gittim. Ben oltayla balık yakaladıkça Naciye ağladı, yalvardı, balıkları suya atmamı istedi. Naciye ağlamasın diye, balıkları suya attım ve erkenden çiftliğe döndük. Zaten hastaydı, hastalığının ilerlemesinden korkuyordum. Çiftlikte elimdeki kovanın boş olduğunu gören dayım bana şöyle dedi: " Vay Mustafa , bakıyorum göletteki bütün balıkları yakalamışsın. Bu kadar balık bize çok, yarısını köye verelim. Hani balıklar, oltana yakalanmak için, atılırlardı. Hani avladığın balıkları şanslı sayardın. Giderken bir kova daha istiyordun. Sen önce bu kovayı doldur da sonra ikinci kovayı iste. "
Dayım konuşmasına devam edecekti fakat Makbule araya girdi:
" Mustafa abim, yakaladığı balıkları suya atmasaydı iki kova dolardı. "
Bunun üzerine dayım: " Nee, abin yakaladığı balıkları suya mı attı? Ama neden? " diye sordu.
Makbule bu soruya şöyle cevap verdi: " Çünkü Naciye balıklara acıdı ve her balık yakalandıktan sonra ağladı. "
Naciye: " Ben ağladım diye abim bir dolu balığı suya attı. " dedi.
Dayım: " Affet beni Mustafa.. Durup dururken haksız yere sana laf söyledim. Senin boşa konuşmayacağını anlamalıydım. Yarın ikimiz gideriz balık tutmaya. Yanımıza dört kova alırız. " dedi.
Dayım konuşmasını bitirince bir an Naciye ile göz göze geldik. Kardeşim yalvaran bakışlarla bana bakıyordu.
Ertesi gün sabah kahvaltısından sonra dayım çiftlikte beni çok aradı. Bulamazdı tabi ki çünkü samanlığa saklanmıştım. Dayım, Mustafa, Mustafa, neredesin? diye bağırdıkça yanımdaki Makbule ile Naciye kıkır kıkır güldüler.
Benim Adım Atatürk - Puslu Yayıncılık - Sayfa: 21-23
Bir Öğretmenin Kaleminden ATATÜRK-Doğan Egmont - Sayfa: 21-22
----------------------------------------------------------------
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: ELBİSE KAVGASI
Çocukluğumda yaşadığım anılardan biri de Makbule ile Naciye arasındaki elbise kavgasıdır. Komşu kızın üstünde yeni elbiseyi gören Makbule ile Naciye, anneme, biz de yeni elbise isteriz, dediler.
Annem: " Tabi olur, benim güzel çocuklarım. Ölçünüzü alır, size yeni birer elbise dikerim. Şunun şurasında bayrama ne kaldı? Bayram günü de yeni elbiselerinizle gezersiniz. "
Birkaç günde elbiseler hazırdı. Makbule ile Naciye yeni elbiseleriyle kıvanarak gezdiler. Bir hafta sonra kız kardeşlerim eski elbiselerine dönüş yaptılar. Annem de yeni elbiseleri yıkayıp, ütüledi ve elbise dolabına astı.
Aradan zaman geçti ve arefe gününden bir gün önce evde bir gürültüdür koptu. Naciye bayramlık elbisesini giymek istemiş, üstüne olmamış, dar gelmiş ve bir yaş büyük ablası Makbule'nin elbisesini giymiş. Bunun gören Makbule Naciye'den elbisesini çıkarmasını isteyip sesini yükseltmiş.
Araya giren annem Naciye'ye neden ablasının elbisesini giydiğini sordu. Bunun üzerine Naciye: " Ama anne, benim elbisem üstüme olmadı, çok dar geldi. Bir de ablamın elbisesini deneyeyim dedim. Tam geldi. Bayramda ben bunu giyeyim ha, ne dersin? " Annem daha sonra elbiseyi Makbule'ye giydirmeye çalıştı ama dar geldi.
Annem: " Tabi dar gelir. Siz büyüme çağındasınız. İki ay önce diktiğim elbisenin şimdi dar geleceğini düşünemedim. O zaman bayramda Naciye bu elbiseyi giyer, ben Makbule'ye iki gün içinde yeni elbise dikerim. "
Annem aynen öyle yaptı. İki günde elbiseyi dikti ve Makbule bayramda bu elbiseyi giydi. Beni sorarsanız annemden rica etmiştim ve beni kırmadı. Bana bayramlık alınmadı. Babamın yokluğunda zaten kıt kanaat geçiniyorduk. Annemi zor durumda bırakmak istemedim.
Öğretmenim Atatürk - Bilgi Yayınevi - Sayfa: 21-22
Bir Öğretmenin Kaleminden ATATÜRK-Doğan Egmont - Sayfa: 16-17
-------------------------------------------------------------------
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: KARANLIKTAN KORKMAM
On beş yaşlarındaydım. Manastır Askeri İdadisi'ne gidiyordum. (O zamanın lisesi) Yaz tatilinde dayımın çiftliğine gitmiştik. Komşunun oğlu Enver'le çok iyi arkadaştık. Ara sıra birlikte gezerdik. Bir gün Enver, bizim bağa gidip üzüm yiyelim, dedi. Ben de olur dedim. Annelerimizden izin alıp yola çıktık. Sağda solda fazla eğlendiğimiz için, karanlığa kaldık.
Enver: "İstersen dönelim. Sen şehir çocuğu olduğun için, karanlıktan korkarsın. Böyle durumlara alışık değilsin" dedi.
Ben karanlıktan korkmadığımı söyledim. Yola devam edelim dedim. Tarla kenarı, patika yol, ağaçlık alan derken, karanlık iyice çöktü. Yanımdaki Enver'i zor seçer oldum. Bir saat önce dağların kartalıyım diyen Enver, gel Mustafa dönelim, az kalmıştı ya, yarın gündüz geliriz, demeye başladı. Neyse ki sonunda bağa vardık ve birer salkım üzüm kopardık. Üzüm yiyerek çiftliğe döndük.
Öğretmenim Atatürk - Bilgi Yayınevi - Sayfa: 47
İlkokul 3. Sınıf Tüm Dersler - Çalışkan Yayınları - Sayfa: 42
--------------------------------------------------------------
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: İLK ANDA CANIM SIKILMIŞTI
Bakla tarlasında yalnız başıma bekçilik yaptığım günlerden birinde öğle vakti kulübenin önündeki çardak altında uyuya kalmışım. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum, annemin sesine uyandım.
Annem: ” Dayısı şuna bak, Mustafa uyuya kalmış. Makbule dün pınardan soğuk su içince hastalandı ya, Mustafa bütün gece başında bekledi. Ondan uykusunu alamadı. Neyse ki Makbule’ye ballı ıhlamur içirdim de iyileşti ” dedi.
Dayım: ” Bırak canım uyusun. Benim en sevdiğim şeydir burada uyumak. Bu öğle sıcağında karga falan uğramaz. Bir yatsam iki saatten önce top atsan uyanmam ” dedi.
Bu konuşmaları duyunca ayağa fırladım. Uykuda yakalandım diye ilk anda canım sıkılmıştı ama Makbule’nin iyileştiğini duyunca rahatladım.
Bir Öğretmenin Kaleminden ATATÜRK - Doğan Egmont - Sayfa: 18
-----------------------------------------------------------------
NACİYE KAYBOLDU
Dayımın bakla tarlasına Makbule ile giderdik. Bir gün Naciye de bizimle gelmek istedi. İlk defa benden bir şey istediği için olmaz diyemedim. Annemden izin çıkınca o gün üç kardeş tarlaya gittik. Naciye eline bir sopa aldı ve kargaların ardından koşturdu durdu. Bir ara Makbule ile uzun süren bir konuşmamız oldu.
Tarlanın ortasındaki kulübenin önüne oturduk ve yemeğe başlayacaktık ki, Naciye’nin yanımızda olmadığını fark ettik. Sağa baktık, sola baktık, Naciye neredesin diye bağırdık, Naciye yok. Neden sonra Naciye çıkageldi. Meğer karga peşinde koşarken çok yorulan Naciye kulübeye girmiş ve döşeğe yatıp uyumuş. Naciye’nin ortaya çıkmasıyla birlikte rahatladık ve yemeklerimizi yedik.
--------------------------------------------------------------------
BAHÇEDEKİ KUYU
Ben yedi yaşındayken, babamı kısa süren bir hastalığın ardından kaybettik. O tarihlerde kadınlar bir işte çalışamadıkları için maddi sıkıntı içine düşmüştük. Onun için evimizin yanında bulunan küçük bir eve taşındık. Ertesi gün yeni evin bahçesine teftişe çıktım. Otların arasından yürüdüm. Sağda solda dut, erik, armut ağaçları vardı. Armut ağacının ilerisinde bir kuyu olduğunu gördüm. Kuyunun yanına sokulduğumda hayretler içerisinde kaldım. Yer seviyesinde olan kuyunun üstü açıktı. Annemi durumdan haberdar ettim. Annem komşumuz Ali Usta'yı çağırdı. Ali Usta kuyunun üstüne tahtadan bir kapak yaptı. Kilidi taktı. Anahtarı anneme verdi. Böylece kötü bir olay yaşanmadan kuyunun üstü kapatılmış oldu.
--------------------------------------------------------------------
ATATÜRK'ÜN ÇOCUKLUK ANISI: BENİ KOMUTAN SEÇERLERDİ
Yeni evimiz küçüktü ama bahçesi büyüktü. Bu bahçede komşu çocuklarıyla askercilik oynardık. Askercilik oynarken, beni komutan seçerlerdi. Ben de karşımda hazır ola geçmiş arkadaşlara çeşitli görevler verirdim. Onlar da, emredersin komutanım deyip koşarak uzaklaşırlardı. Üç beş dakika sonra geri gelerek görevi tamamladıklarını söylerlerdi. Daha sonra onları sıraya sokar, uygun adım yürütürdüm.
Bir gün bize tahtadan tüfekler hazırlayan marangoz Celal Amca oyunumuzu seyretmiş ve anneme: " Zübeyde Hanım, Mustafa'yı askeri okula göndermelisiniz. Kendisi iyi bir komutan adayıdır. " demiş.
Atatürk'ün Çocukluğu - Ezgi Yayınları - Yayın Yılı: Aralık 1994
KARANLIK BENDEN KORKTU
Yazan Ve Okuyan: Serdar Yıldırım
th-cam.com/video/VNJDgoLi7Bo/w-d-xo.html