Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σωκράτης Μάλαμας - Η Γυναίκα Απ' Την Τυφλίδα - Official Lyric Video

Εγγραφείτε στο επίσημο TH-cam κανάλι του Θανάση Παπακωνσταντίνου: bit.ly/2KwoK12
Βρείτε τον δίσκο Απροστάτευτος στα:
Spotify: spoti.fi/3eGDqdO
iTunes: apple.co/3rSZyVT
TH-cam Playlist: bit.ly/37quXae
Deezer: bit.ly/3eOaKQ3
ΤO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΣΚΟ «Απροστάτευτος»
Στίχοι-μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας
(Μέρος του ρεφρέν είναι δανεισμένο από το ποίημα «Piedra de Sol» του Octavio Paz, σε μετάφραση του Κώστα Κουτσουρέλη)
Εικονογράφηση: Αλέξια Οθωναίου
Επιμέλεια βίντεο: Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου
Παραγωγή: Αριστοτέλης και Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Ο.Ε.
Καλλιτεχνική διεύθυνση και διεύθυνση παραγωγής: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός παραγωγής: Κωσταντής Παπακωνσταντίνου
Ενορχήστρωση: Βάσω Δημητρίου
Ηχοληψία-μείξη: Μάκης Πελοπίδας στο στούντιο ΑΧΟΣ, Μεγαλόβρυσο Αγιάς
Συμπληρωματικές ηχογραφήσεις:Βάσω Δημητρίου στο σπίτι της
Mastering: Andy ‘Hippy’ Baldwin (Metropolis, London)
Μουσικοί
Βάσω Δημητρίου: Ηλεκτρικές κιθάρες,viola da gamba.
Βασίλης Γιασλακιώτης: Τύμπανα
Βασίλης Κουτσονάνος: Κοντραμπάσο
Κυριάκος Ταπάκης: Λαούτο
Αποστόλης Γιάγκος: Πιάνο, Farfisa
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα
Γιώργος Αγγελάκης: Τρομπόνι
Νίκος Δημηνάκης: Τενόρο σαξόφωνο
Φώτης Σιώτας: Φωνητικά
Στίχοι
Η γυναίκα απ’ την Τυφλίδα αλλάζει σταχτοθήκες
στο βρώμικο καφενείο της ώχρας.
Μέσα της χιονίζει, μα μπορεί και προσφέρει
στους ξένους άντρες τον ψεύτικό της ήλιο.
ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί
και θάνατο και ήλιο, σα νά ‘τανε θεοί.
Δικό μου το τραγούδι, μπορώ να ευχηθώ
την άγρια πλευρά τους να μη την ξαναδώ.
Απ’ τα ψεύτικα νύχια ξεκινά ένας δρόμος,
που, ούτε κι η ίδια γνωρίζει που πάει.
Μπορεί να μείνει για πάντα σκλάβα,
μπορεί και να βρει της αγάπης τη λάβρα.
ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί
και θάνατο και ήλιο, σα νά ‘τανε θεοί.
Δικό μου το τραγούδι, μπορώ να ευχηθώ
την άγρια πλευρά τους να μη την ξαναδώ.
Τα πούλια όταν χτυπάνε στο τάβλι οι θαμώνες,
ταράζεται, τις ριπές θυμάται.
Τρίζουν οι καρέκλες, κλαίνε τα ποτήρια.
Η ζωή δεν είναι σαν τ’ άλλα παιχνίδια.
ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί
και θάνατο και ήλιο, σα νά ‘τανε θεοί.
Δικό μου το τραγούδι, μπορώ να ευχηθώ
την άγρια πλευρά τους να μη την ξαναδώ.
Η γυναίκα απ’ την Τυφλίδα αλλάζει σταχτοθήκες
κι αδιόρατα κουνά το κεφάλι.
Ο φόβος κι η ανάγκη, η ανάγκη κι ο φόβος
φαίνεται να παίρνουν την παρτίδα και πάλι.
ΡΕΦ.: Άνθρωποι σ’ ανθρώπους μοιράζουνε ψωμί
και θάνατο και ήλιο, σα νά ‘τανε θεοί.
Δικό μου το τραγούδι, μπορώ να ευχηθώ
την άγρια πλευρά τους να μη την ξαναδώ.
P & © 2020: Αριστοτέλης και Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου Ο.Ε.
Email: [e-mail]
www.ahosstudio...
/ ahosstudio
Όλα τα δικαιώματα ανήκουν στους ιδιοκτήτες του copyright
και απαγορεύεται η αναπαραγωγή του έργου ή μέρους αυτού
με οποιοδήποτε μέσο χωρίς γραπτή άδειά τους