Նորից գալիս ես դու հեռվից, նորից դառնում եմ անհամբեր, ինչպես և միշտ: Ու ես գիտեմ, գիտես և դու, որ հրաժեշտ ենք մենք տալու այսօր՝ ընդմիշտ: Ես ինքս ինձ չեմ հավատում, որ մենք նստած ենք դեմ-դիմաց՝ վերջին անգամ: Վերջին անգամ է բայց ասես հենց նոր, հենց նոր տեսա ես քեզ՝ ու՞ր էիր առաջ: Ճաքած շուրթերդ, այսօր գունատ են, Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած, Նայում եմ քեզ, ինձ մոռանում եմ, Քեզ ոնց փրկեմ, ասա թե գիտես: Հիշում եմ օրն այն առաջին, երբ իմ բաճկոնը մեկնեցի քեզ՝ շփոթված, Դու էլ ծիծաղդ զսպելով, նայում էիր քո վերարկուին՝ պատից կախված: Ես հիացած էի, ցնորված, ոտից գլուխ սիրահարված, ինչպես հիմա, Մենության շեմը դեռ չանցած, արդեն դարձել եմ մոլորված՝ դու ու՞ր էիր առաջ: Սառած ձեռքերն եմ քո տաքացնում ես, Ծածկում վերջին համբույրներով, Պահն է եկել, մենք չգիտենք թե, Ինչպես ասենք մնաս բարով: Եվ աչքերից քո նշաձև մերկացած ցավն է գլորվում կաթիլ-կաթիլ, Այսքան անզոր, այսպես անճար, ես չեմ եղել երբևիցե, ու՞ր ես գնում, սպասի՛ր, սպասիր: Վաղուց կանգնած եմ քարացած, քո հետրից եմ ես նայում, վերջին անգամ, Արդեն դարձար փոքրիկ մի կետ, բայց դեռ խոսում ես դու ինձ հետ, իսկ ես, իսկ ես չկամ: Ճաքած շուրթերդ, այնպես գունատ էին, Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած, Նայում էի քեզ, ինձ մոռանում էի, Ախ ուր էիր դու, ուր էիր առաջ: Դու չկաս էլ իմ սեր, ու ես էլ չկամ...
Հրաշք ես,այլ կերպ չես կարող,անհատականությունդ այնքան ցցուն է,ֆորշավարի,ափսոզ ռաբիզը խեղտում է։Շնորհակալ ենք ևս հերթական շեդեվրը։Խնդրում ենք երքիր և արարիր,դու հավերժ կլինես,ինչ էլ որ լինի հայի հետ։
...Մերկացած ցավն է գլորվում կաթիլ_կաթիլ։ Կարծես հոգուցս ծնված լինի,այնպես է հոգիս բզկտում...այնպես եմ ուզում գլուխս առնել ձեռքերիս մեջ ու ոռնամ.....վերջի անգամ
Նորից գալիս ես դու հեռվից, նորից դառնում եմ անհամբեր, ինչպես և միշտ: Ու ես գիտեմ, գիտես և դու, որ հրաժեշտ ենք մենք տալու այսօր՝ ընդմիշտ: Ես ինքս ինձ չեմ հավատում, որ մենք նստած ենք դեմ-դիմաց՝ վերջին անգամ: Վերջին անգամ է բայց ասես հենց նոր, հենց նոր տեսա ես քեզ՝ ու՞ր էիր առաջ: Ճաքած շուրթերդ, այսօր գունատ են, Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած, Նայում եմ քեզ, ինձ մոռանում եմ, Քեզ ոնց փրկեմ, ասա թե գիտես: Հիշում եմ օրն այն առաջին, երբ իմ բաճկոնը մեկնեցի քեզ՝ շփոթված, Դու էլ ծիծաղդ զսպելով, նայում էիր քո վերարկուին՝ պատից կախված: Ես հիացած էի, ցնորված, ոտից գլուխ սիրահարված, ինչպես հիմա, Մենության շեմը դեռ չանցած, արդեն դարձել եմ մոլորված՝ դու ու՞ր էիր առաջ: Սառած ձեռքերն եմ քո տաքացնում ես, Ծածկում վերջին համբույրներով, Պահն է եկել, մենք չգիտենք թե, Ինչպես ասենք մնաս բարով: Եվ աչքերից քո նշաձև մերկացած ցավն է գլորվում կաթիլ-կաթիլ, Այսքան անզոր, այսպես անճար, ես չեմ եղել երբևիցե, ու՞ր ես գնում, սպասի՛ր, սպասիր: Վաղուց կանգնած եմ քարացած, քո հետևից եմ ես նայում, վերջին անգամ, Արդեն դարձար փոքրիկ մի կետ, բայց դեռ խոսում ես դու ինձ հետ, իսկ ես, իսկ ես չկամ: Ճաքած շուրթերդ, այնպես գունատ էին, Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած, Նայում էի քեզ, ինձ մոռանում էի, Ախ ուր էիր դու, ուր էիր առաջ: Դու չկաս էլ իմ սեր, ու ես էլ չկամ...
Նորից գալիս ես դու հեռվից,
նորից դառնում եմ անհամբեր,
ինչպես և միշտ:
Ու ես գիտեմ, գիտես և դու,
որ հրաժեշտ ենք մենք տալու
այսօր՝ ընդմիշտ:
Ես ինքս ինձ չեմ հավատում,
որ մենք նստած ենք դեմ-դիմաց՝
վերջին անգամ:
Վերջին անգամ է բայց ասես
հենց նոր, հենց նոր տեսա ես քեզ՝
ու՞ր էիր առաջ:
Ճաքած շուրթերդ, այսօր գունատ են,
Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած,
Նայում եմ քեզ, ինձ մոռանում եմ,
Քեզ ոնց փրկեմ, ասա թե գիտես:
Հիշում եմ օրն այն առաջին,
երբ իմ բաճկոնը մեկնեցի
քեզ՝ շփոթված,
Դու էլ ծիծաղդ զսպելով,
նայում էիր քո վերարկուին՝
պատից կախված:
Ես հիացած էի, ցնորված,
ոտից գլուխ սիրահարված,
ինչպես հիմա,
Մենության շեմը դեռ չանցած,
արդեն դարձել եմ մոլորված՝
դու ու՞ր էիր առաջ:
Սառած ձեռքերն եմ
քո տաքացնում ես,
Ծածկում վերջին համբույրներով, Պահն է եկել, մենք չգիտենք թե,
Ինչպես ասենք մնաս բարով:
Եվ աչքերից քո նշաձև
մերկացած ցավն է գլորվում
կաթիլ-կաթիլ,
Այսքան անզոր, այսպես անճար,
ես չեմ եղել երբևիցե,
ու՞ր ես գնում, սպասի՛ր, սպասիր:
Վաղուց կանգնած եմ քարացած,
քո հետրից եմ ես նայում,
վերջին անգամ,
Արդեն դարձար փոքրիկ մի կետ,
բայց դեռ խոսում ես դու ինձ հետ,
իսկ ես, իսկ ես չկամ:
Ճաքած շուրթերդ, այնպես գունատ էին,
Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած,
Նայում էի քեզ, ինձ մոռանում էի,
Ախ ուր էիր դու, ուր էիր առաջ:
Դու չկաս էլ իմ սեր, ու ես էլ չկամ...
Անչափ սիրելի իմ Ֆորշ։
Ամեն մի բառը սրտիս մեզ է արձանքվում ❤💔💫💫💫💫💫
Որքան գեղեցիկ, խորը ու զգացմունքային...
Հրաշք ես,այլ կերպ չես կարող,անհատականությունդ այնքան ցցուն է,ֆորշավարի,ափսոզ ռաբիզը խեղտում է։Շնորհակալ ենք ևս հերթական շեդեվրը։Խնդրում ենք երքիր և արարիր,դու հավերժ կլինես,ինչ էլ որ լինի հայի հետ։
Браво!спасибо за исполнение, душа плачет!классное исполнение, слова ,как баллада любви!🙏🙏🙏❤👏👏👏👏👏
Անվերջ լսել,լսել ու լսել.
Ֆորշի բոլոր երգերը մնայուն են,բայց սա անզուգական է։
Նոր եմ հայտնաբերել այս երգը իմ համար, շատ լավն է, ամեն օր լսում եմ, հրաաաաշք
Հոգին պարւրող երգ։ Անընդհատ ւզւմ ես լսել։
Ջան
Anverj lsum em,u erbek chi lini verjin angam. Xoskern avelord en...
Forsh es inch es anum Forsh...
Однозначно, это шедевр!!!!!!
...Մերկացած ցավն է գլորվում կաթիլ_կաթիլ։
Կարծես հոգուցս ծնված լինի,այնպես է հոգիս բզկտում...այնպես եմ ուզում գլուխս առնել ձեռքերիս մեջ ու ոռնամ.....վերջի անգամ
Բռավոոո👏👏👏👏👏😢😢😢😢
Форш@ мер еритасардутян Ереванне
Կեցցե Ֆորշ։
Կեցցե եղբայր։
Браво 👍👍👍👍👍
Սա երգ չի, սա գլուխգործոց ա
Bravooooooo❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Ո՞վ է երգի հեղինակը
Երաժշտության և խոսքերի հեղինակը Անուշ Կոծինյանն է
❤❤❤❤❤
love you
դու չկաս իմ սեր ,ու ես էլ չկամ ....
❤👍🏻👏
Երգ իմ մասին...ա՜խ(
😭😭😭
Երգ՝ 5 րոպե
Էմոցիա՝ ամբողջ կյանք
👏👏👏👏
էս ինչ վախ է.
Նորից գալիս ես դու հեռվից, նորից դառնում եմ անհամբեր, ինչպես և միշտ:
Ու ես գիտեմ, գիտես և դու, որ հրաժեշտ ենք մենք տալու այսօր՝ ընդմիշտ:
Ես ինքս ինձ չեմ հավատում, որ մենք նստած ենք դեմ-դիմաց՝ վերջին անգամ:
Վերջին անգամ է բայց ասես հենց նոր, հենց նոր տեսա ես քեզ՝ ու՞ր էիր առաջ:
Ճաքած շուրթերդ, այսօր գունատ են,
Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած,
Նայում եմ քեզ, ինձ մոռանում եմ,
Քեզ ոնց փրկեմ, ասա թե գիտես:
Հիշում եմ օրն այն առաջին, երբ իմ բաճկոնը մեկնեցի քեզ՝ շփոթված,
Դու էլ ծիծաղդ զսպելով, նայում էիր քո վերարկուին՝ պատից կախված:
Ես հիացած էի, ցնորված, ոտից գլուխ սիրահարված, ինչպես հիմա,
Մենության շեմը դեռ չանցած, արդեն դարձել եմ մոլորված՝ դու ու՞ր էիր առաջ:
Սառած ձեռքերն եմ քո տաքացնում ես,
Ծածկում վերջին համբույրներով,
Պահն է եկել, մենք չգիտենք թե,
Ինչպես ասենք մնաս բարով:
Եվ աչքերից քո նշաձև մերկացած ցավն է գլորվում կաթիլ-կաթիլ,
Այսքան անզոր, այսպես անճար, ես չեմ եղել երբևիցե, ու՞ր ես գնում, սպասի՛ր, սպասիր:
Վաղուց կանգնած եմ քարացած, քո հետևից եմ ես նայում, վերջին անգամ,
Արդեն դարձար փոքրիկ մի կետ, բայց դեռ խոսում ես դու ինձ հետ, իսկ ես, իսկ ես չկամ:
Ճաքած շուրթերդ, այնպես գունատ էին,
Աչքերդ խամրած, մեկ օրում ծերացած,
Նայում էի քեզ, ինձ մոռանում էի,
Ախ ուր էիր դու, ուր էիր առաջ:
Դու չկաս էլ իմ սեր, ու ես էլ չկամ...