Τις ευχαριστίες μου, διότι, χρόνια ολόκληρα διαβάζω το συγκεκριμένο ποίημα, το οποίο με συγκλονίζει αναλύοντας το με το δικό μου τρόπο, αλλά, ποτέ με το ιστορικό υπόβαθρο το οποίο χρησιμοποιήσατε για να αναλύσετε το ποίημα εσείς. Είναι σαν να ολοκληρώθηκε μέσα μου.
Εξαίσια ανάλυση! Το ποίημα αυτό (απολείπειν...) μπορεί νοηματικά να συνδυασθεί με την Ιθάκη και να προσφέρει στο μύστη της καβαφικής ποίησης την αίσθηση της απώλειας, της άγνωστης έκβασης, της περιπέτειας, της ίδιας της ουσίας της ζωής.
"Αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυση τους ήχους κλπ" Τι μάς λέει ο Καβάφης εδώ; Πρώτον: ότι το ποίημα δεν απευθύνεται σε όλους, αλλά σε "εκλεκτούς" (αλλ' όχι με των δειλών...) Δεύτερον: η Αλεξάνδρεια, ταυτίζεται με τον αναπόφευκτο τέλος. Τον θάνατο (ως τελευταία απόλυση..) Βέβαια, ο Καβάφης, όταν ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσει την δική του Αλεξάνδρεια, καθόλου δεν φέρθηκε σαν τον Αντώνιο. Δείλιασε. Μάς έδωσε όμως αυτό το αριστούργημα, αποδεικνύοντας άλλη μία φορά, ότι μέσω της τέχνης αποκτούμε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε και δεν το έχουμε.
Δυστυχώς και τώρα και πάντα οι σοφιστές και οι ιακωβίνοι κάναν κουμάντο, αυτοί επηρέαζαν έμμεσα ή άμεσα, αυτοί ανάγονταν σε πρότυπα, γιατί προπάντων ήταν συναρπαστικοί και δυναμικοί...
![ILLSLICK - KILLSHOT REMIX [FULL VERSION]](http://i.ytimg.com/vi/RIK8RrqIAzE/mqdefault.jpg)
Τις ευχαριστίες μου, διότι, χρόνια ολόκληρα διαβάζω το συγκεκριμένο ποίημα, το οποίο με συγκλονίζει αναλύοντας το με το δικό μου τρόπο, αλλά, ποτέ με το ιστορικό υπόβαθρο το οποίο χρησιμοποιήσατε για να αναλύσετε το ποίημα εσείς. Είναι σαν να ολοκληρώθηκε μέσα μου.
Εξαίσια ανάλυση! Το ποίημα αυτό (απολείπειν...) μπορεί νοηματικά να συνδυασθεί με την Ιθάκη και να προσφέρει στο μύστη της καβαφικής ποίησης την αίσθηση της απώλειας, της άγνωστης έκβασης, της περιπέτειας, της ίδιας της ουσίας της ζωής.
Γειά σου
"Αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυση τους ήχους κλπ"
Τι μάς λέει ο Καβάφης εδώ;
Πρώτον: ότι το ποίημα δεν απευθύνεται σε όλους, αλλά σε "εκλεκτούς" (αλλ' όχι με των δειλών...)
Δεύτερον: η Αλεξάνδρεια, ταυτίζεται με τον αναπόφευκτο τέλος. Τον θάνατο (ως τελευταία απόλυση..)
Βέβαια, ο Καβάφης, όταν ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσει την δική του Αλεξάνδρεια, καθόλου δεν φέρθηκε σαν τον Αντώνιο. Δείλιασε.
Μάς έδωσε όμως αυτό το αριστούργημα, αποδεικνύοντας άλλη μία φορά, ότι μέσω της τέχνης αποκτούμε αυτό που θα θέλαμε να έχουμε και δεν το έχουμε.
Όταν λες δείλιασε τι εννοείς ?
Δυστυχώς και τώρα και πάντα οι σοφιστές και οι ιακωβίνοι κάναν κουμάντο, αυτοί επηρέαζαν έμμεσα ή άμεσα, αυτοί ανάγονταν σε πρότυπα, γιατί προπάντων ήταν συναρπαστικοί και δυναμικοί...