มาข่อยจะกล่าวถึงลาวเป่าแคนแสนเสนาะ มาสอเพาะเข้ากับแคนแสนขยันเป็นใจความยามยากจากเวียงจันทน์ ตกมาอยู่เขตขัณฑ์อยุธยาอีแม่คุณเอ๋ย เฮาบ่เคยจะตกยาก ตกระกำลำบาก แสนยากก็นี่นักหนาพลัดทั้งที่ดินถิ่นฐาน พลัดทั้งบ้านเมืองมา พลัดทั้งปู่พลัดทั้งย่า พลัดทั้งตาทั้งยายพลัดทั้งแม่ลูกเมีย พลัดทั้งเสียลูกเต้า พลัดทั้งพงศ์ทั้งเผ่า ทั้งลูกเต้าก็หนีหายบักไทยมันเฆี่ยน บักไทยมันขัง จนไหล่จนหลังของข้อยนี่ลาย จะตายเสียแล้วหนา ที่ในป่าดงแดน ผ้าทอก็บ่มีนุ่ง ผ้าถุงก็บ่มีห่ม คาดแต่เตี่ยวเกลียวกลม หนาวลมนี้เหลือแสน ระเหินระหกตกยาก ต้องเป็นคนกากคนแกน มีแต่แคนคันเดียว ก็พอได้เที่ยวขอทานเขากิน ตกมาอยู่ในเมือง ต้องถีบกระเดื่องกระด้อย สีซ้อมตำต้อย ตะบิดตะบอยบ่ฮู้สิ้น ถือแต่เคียวเกี่ยวหญ้าเอาไปให้ม้าของเพื่อนมันกิน เที่ยวซมซานไปทุกบ้านทุกถิ่น จะได้กินก็แต่เดน แสนอึดแสนจน เหมือนอย่างคนตกนาฮก มืดมนฝนตก เที่ยวหยกหยกถกเขมร ถือข้องส่องคบ จับกบทุ่งพระเมรุ เปื้อนเลนเปื้อนตม เหม็นขมเหม็นคาว จับทั้งอ่างท้องขึง จับทั้งอึ่งท้องเขียว จับทั้งเปี้ยวทั้งปูจับทั้งหนูท้องขาวจับเอามาให้สิ้นมาต้มกินกับเหล้าเป็นกรรมของเฮา เพราะอ้ายจ้าวเวียงจันทร์เพื่อนเอย
แคนเป็นของคน ลาว
น้ำตาไหล
อยากฟังเวอร์ชั่นเสียงแคนครับ แต่เสียงปี่ก็เพราะดี พร้อมเนื้อร้องหาฟังยากครับ ส่วนใหญ่มีแต่เดี่ยวจะเข้😊
ลึกซี้งมองเห็นอารมณ์ของท่านผู้อยู่ในสมัยนั้นเลย ขอบคุณครับ
ແສນເສົ້າ
กรมศิลปากรเอามาร้องใหม่ เนื้อเรื่องเป็นแบบนี้ไหมครับ
0คั๊กข่อย
เสียงต้นฉบับเลยรึป่าวครับ
ไม่น่าใช่ ต้นฉบับอาจไม่ได้มีการบันทึกไว้ อันนี้เป็นของกรมศิลปากรอดีตบันทึกไว้แทน เขาน่าจะเห็น คนลาวแพนเป่าแคนร้องเพลงนี้มั้ง มันเพราะก็เลยร้องต่อๆกันมา เพราะว่าเห็นมีบอกสมัยก่อนมีคำสั่งว่าห้ามทำการแสดงอ้ายลาวในราชสำนัก เพราะตอนนั้นมโหรีลาวกำลังเป็นที่นิยม มั้งเคยเห็นผ่านๆ
แต่งในสมัยร.3 ว่ากันว่าคนในสังกัดวังหน้าแต่ง(ไม่มีหลักฐาน) แต่งเพื่อไม่ให้คนลาวกระด้างกระเดื่อง จุดจบไม่ต่างกับเจ้าเวียงจันท์
@@janejob6738 แต่รัชกาลที่สาม ยังไม่เปลี่ยนซื่อไทยไม่ใช่เหรอ
@@janejob6738 เนื้อเพลง มีแต่ระบายความยากลำบาก ความเศร้า มันไม่หน้สจะขมนะ
@@SK-2530 ใช้คำว่าสยาม ส่วนคำ ไท(อิสระ) ใช้เรียกคนอยุธยา จากบันทึกของลาลูแบร์ เรียกตัวเองว่าไทน้อย หรือฉาน ว่าไทใหญ่
มาข่อยจะกล่าวถึงลาวเป่าแคนแสนเสนาะ มาสอเพาะเข้ากับแคนแสนขยัน
เป็นใจความยามยากจากเวียงจันทน์ ตกมาอยู่เขตขัณฑ์อยุธยา
อีแม่คุณเอ๋ย เฮาบ่เคยจะตกยาก ตกระกำลำบาก แสนยากก็นี่นักหนา
พลัดทั้งที่ดินถิ่นฐาน พลัดทั้งบ้านเมืองมา พลัดทั้งปู่พลัดทั้งย่า พลัดทั้งตาทั้งยาย
พลัดทั้งแม่ลูกเมีย พลัดทั้งเสียลูกเต้า พลัดทั้งพงศ์ทั้งเผ่า ทั้งลูกเต้าก็หนีหาย
บักไทยมันเฆี่ยน บักไทยมันขัง จนไหล่จนหลังของข้อยนี่ลาย
จะตายเสียแล้วหนา ที่ในป่าดงแดน
ผ้าทอก็บ่มีนุ่ง ผ้าถุงก็บ่มีห่ม คาดแต่เตี่ยวเกลียวกลม หนาวลมนี้เหลือแสน
ระเหินระหกตกยาก ต้องเป็นคนกากคนแกน มีแต่แคนคันเดียว ก็พอได้เที่ยวขอทานเขากิน
ตกมาอยู่ในเมือง ต้องถีบกระเดื่องกระด้อย สีซ้อมตำต้อย ตะบิดตะบอยบ่ฮู้สิ้น
ถือแต่เคียวเกี่ยวหญ้าเอาไปให้ม้าของเพื่อนมันกิน เที่ยวซมซานไปทุกบ้านทุกถิ่น จะได้กินก็แต่เดน
แสนอึดแสนจน เหมือนอย่างคนตกนาฮก มืดมนฝนตก เที่ยวหยกหยกถกเขมร
ถือข้องส่องคบ จับกบทุ่งพระเมรุ เปื้อนเลนเปื้อนตม เหม็นขมเหม็นคาว
จับทั้งอ่างท้องขึง จับทั้งอึ่งท้องเขียว จับทั้งเปี้ยวทั้งปูจับทั้งหนูท้องขาว
จับเอามาให้สิ้นมาต้มกินกับเหล้าเป็นกรรมของเฮา เพราะอ้ายจ้าวเวียงจันทร์เพื่อนเอย
แคนเป็นของคน ลาว
น้ำตาไหล
อยากฟังเวอร์ชั่นเสียงแคนครับ แต่เสียงปี่ก็เพราะดี พร้อมเนื้อร้องหาฟังยากครับ ส่วนใหญ่มีแต่เดี่ยวจะเข้😊
ลึกซี้งมองเห็นอารมณ์ของท่านผู้อยู่ในสมัยนั้นเลย ขอบคุณครับ
ແສນເສົ້າ
กรมศิลปากรเอามาร้องใหม่ เนื้อเรื่องเป็นแบบนี้ไหมครับ
0คั๊กข่อย
เสียงต้นฉบับเลยรึป่าวครับ
ไม่น่าใช่ ต้นฉบับอาจไม่ได้มีการบันทึกไว้ อันนี้เป็นของกรมศิลปากรอดีตบันทึกไว้แทน เขาน่าจะเห็น คนลาวแพนเป่าแคนร้องเพลงนี้มั้ง มันเพราะก็เลยร้องต่อๆกันมา เพราะว่าเห็นมีบอกสมัยก่อนมีคำสั่งว่าห้ามทำการแสดงอ้ายลาวในราชสำนัก เพราะตอนนั้นมโหรีลาวกำลังเป็นที่นิยม มั้งเคยเห็นผ่านๆ
แต่งในสมัยร.3 ว่ากันว่าคนในสังกัดวังหน้าแต่ง(ไม่มีหลักฐาน) แต่งเพื่อไม่ให้คนลาวกระด้างกระเดื่อง จุดจบไม่ต่างกับเจ้าเวียงจันท์
@@janejob6738 แต่รัชกาลที่สาม ยังไม่เปลี่ยนซื่อไทยไม่ใช่เหรอ
@@janejob6738 เนื้อเพลง มีแต่ระบายความยากลำบาก ความเศร้า มันไม่หน้สจะขมนะ
@@SK-2530 ใช้คำว่าสยาม ส่วนคำ ไท(อิสระ) ใช้เรียกคนอยุธยา จากบันทึกของลาลูแบร์ เรียกตัวเองว่าไทน้อย หรือฉาน ว่าไทใหญ่