ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
แล้วการที่เด็กจะเกลียดลูกคนใหม่ มันคือหน้าที่ของพ่อแม่ค่ะที่ต้องสื่อสารกับลูกค่ะ พี่อั๋นโยนภาระให้คุณรินมากเกินไปค่ะ สอนพ่อแม่บ้างเถอะค่ะว่าเลี้ยงลูกยังไงให้ติดยา เลี้ยงลูกคนเล็กยังไงหันมาด่าลูกคนโต เลี้ยงลุกยังไให้มีลูกที่รู้สึกขาดความรัก พ่อแม่คุณรินเอาแต่หนีความจริงเรื่องนี้มานานไปแล้ว แต่ที่เหลือเห็นด้วยค่ะ พลังบวกของคุณอั๋นดีมากๆ
มันอาจจะเป็นการที่พี่รู้สึกเกลียดน้องมาแต่แรก อิจฉาน้อง น้องอาจจะรู้สึกว่าพี่ทอดทิ้งเกลียดเค้า รับความรู้สึกลบๆนี้มาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่ก็ดูรักลูก รินเองบอกว่าไม่เคยคุยกับน้อง ไม่อยากให้น้องเกิด ไม่สนิท น้องไม่มีทางไม่น่ารักตั้งแต่เด็ก รินอคติไง ขี้อิจฉา
@@wewyamrcm ขอโทษนะ แล้วจะให้เด็กวัย 8 ขวบใช้ความคิดอะไรมากหรอคะ วัยนั้นต้องการคนอธิบายนะว่าเค้าจะไม่ถูกลืมและพอเขาโตไปใช้ชีวิตร่วมกับน้องก็ต้องให้ความสำคัญเขา ดูแลเขา ใส่ใจเขาเหมือนเดิมนะ ไม่ใช่โตแล้ว ไม่ต้องดูแลก็ได้ คนนะไม่ใช่ก้อนหินถึงจะไม่คิดอะไรเลย ถ้าคุณรินได้รับความรักมากพอ เราเชื่อว่าเขาจะไม่คิดแบบนี้
@@bellykids9453 แต่ความคิดของคุณรินไม่ได้หยุดโตขึ้นในวัย8ขวบหนิคะ คุณรินยังต้องเติบโตขึ้นในวัย 10ขวบ 15ขวบ 20ขวบและอีกต่อไปเรื่อยๆ ในขณะที่คุณรินเรียนจบมัธยมปลายแล้วกำลังจะเข้ามหาลัย น้องคุณรินกำลังเรียนอยู่ชั้นป.5ค่ะ คาดว่าน้องคงยังไม่ติดยาใช่มั้ยคะและน้องน่าจะเป็นเด็กที่เรียนไม่เก่งแต่คงไม่ถึงขนาดที่จะสร้างความเกลียดชังที่คุณรินมีต่อน้องได้ ถ้าจะไม่ให้ใช้คำว่า อคติ ในความสัมพันธ์นี้เลยคงเป็นไปไม่ได้ เด็กที่เกิดใหม่ทุกคนบริสุทธิ์ ความคิดเริ่มจาก0เท่ากันค่ะ ความบิดเบี้ยวจะถูกหล่อหลอมจากครอบครัวและสังคม เบี้ยวมาก เบี้ยวน้อย แตกต่างกันขึ้นอยู่กับความ แข็งแกร่งของวัสดุเนื้อใน น้องคุณรินในวัย23ประพฤติตัวแย่แต่โตพอที่ต้องคิดได้แล้วค่ะ และคุณรินก็โตพอที่จะวางอคติลงได้แล้วเช่นกัน….เป็นกำลังใจให้คุณรินวางมันลงได้และพบเส้นทางแห่งความสุขได้ในเร็ววันนะคะ😊
@@wewyamrcm พ่อแม่คือส่วนสำคัญที่จะทำให้ลูกคนโตไม่เกลียดน้อง เขาเกลียดก็อาจจะเพราะคนน้องเกิดมาก็แย่งความสนใจ แย่งความเอ็นดูไป ไม่ว่าวัยไหนใครถูกแย่งของรักก็เจ็บทั้งนั้น ถ้าไม่จริงก็คงไม่มีคนมาร้องไห้เวลาแฟนแบ่งความรักไปให้คนที่สองหรอก มันไม่ต่างกัน พ่อแม่ต้องฉลาดที่จะรัก
@@Iamgoodmak เข้าใจคำว่ามันฝังใจ มันเป็นปมมั้ยคะ ยิ่งอะไรที่มันฝังใจมาตั้งแต่เด็กมันยิ่งแก้ยากค่ะ
การรักลูกไม่เท่ากันมันมีอยู่จริงพี่น้องไม่รักกันมันก็มีอยู่จริงพอสองสิ่งมันเกิดขึ้นกับคุณรินมันเลยกลายเป็นอคติ แล้วพอยิ่งน้องชายคุณรินมีพฤติกรรมที่ไม่ดีหรือไม่ถูกใจคุณรินจึงทำให้เกิดความเกลียดชังส่วนตัวมองว่าไม่ผิด แต่หากสามารถทำได้ควรมีการตักเตือนหรือพูดคุยกันจริงจัง การบอกคุณพ่อคุณแม่ก็สำคัญว่าไม่ควรปล่อยปะละเลยเรื่องทั้งยาเสพติดหรือการทำงานเป็นกำลังใจให้คุณรินนะ
ใช่ค่ะ
เชื่อเถอะค่ะ ว่าพ่อแม่เองจะไม่ทำอะไร เพราะถ้าเขาจะทำ เขาทำนานแล้ว พี่เราติดยามา 25 ปี พ่อแม่ทำได้แค่ทน มันเอาทุกอย่างไปขาย รถ บังคับให้เอาที่ดินไปขายจนเหลือแค่ผืนสุดท้าย สิ่งที่คุณรินทำได้คือรักตัวเองให้มากๆ อย่าไปร้องขอความรักจากใคร เพราะถ้ามันไม่ได้ มันเจ็บปวด
รักมาก รักจังเลยไอ่คนแบบนี้ บางทีนะ เราไม่ได้อยากจะเกลียดน้องมาตั้งแต่แรกหรอก ประมานเฉยๆ แต่พ่อแม่แหละ มีอะไรก็ประเคนให้ แล้วพอกับเราอ่ะ "อยากได้ก็ไปหาเองสิ โตแล้ว" จากเฉยๆ มันเฉยไม่ได้แล้วไง แล้วเรื่องไรที่จะมาให้เราที่หาเงินมาแทบตายมาเลี้ยงมันอีก ไหนจะครอบครัวตัวเองอีก ช่วยพ่อแม่อ่ะได้สิ แต่พอรู้ว่าเงินทุกบาทที่เราให้มันไปลงกับน้องหมดมันก็ไม่อยากให้แล้วมั้ย "รักลูกเท่ากันหมด" มันไม่มีหรอก มากสุดก็แค่ใกล้เคียงกัน เป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ ฮึบๆ
เหมือนเราเลย น้องขอ100,000 แม่หาให้ได้ พอเป็นเรา2,000เขาบอกจะไปหาที่ไหนมาให้ สร้างบ้าน2หลัง น้ำพักน้ำแรงเรา หลังเก่ายกให้น้องชาย หลังใหม่ของน้องสาว แม่พูดต่อหน้าเราเลย 😂
@@panumatbelle2558 ยอมทำไมคะ เอาคืนมาทั้งสองหลังเลยค่ะ มันคือของเรา
+1ค่ะ
ชอบตรงที่ว่า หนูรักพ่อแม่นะคะ แต่ความสุขของเขาอยู่ที่โน้นอะ คือตรงมาก 5555
เห็นใจนะคะ เข้าใจด้วย แต่สิ่งเดียวที่คิดหลังฟังเรื่องราวแค่ไม่กี่วินาทีก็คือ ความเกลียด ความแค้นของคุณรินมันล้นออกมาในทุกๆ ประโยคจนน่าตกใจเลย ช่วยพ่อแม่เท่าที่ช่วยได้อย่างที่พี่ต้นหอมพูดดีที่สุดค่ะ แล้วค่อยๆ คลายความเกลียดชังทีละนิด จะได้มีความสุขกับชีวิตมากขึ้นนะคะ
+1 ตกใจมากเลย ตอนที่รู้ว่า เกลียดน้องตั้งแต่รู้ว่าแม่มีน้อง
เป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ค่ะ การที่เด็กคนนึงจะเกลียดน้องมันมีสาเกตุมาจากการปฏิบัติจากพ่อแม่
@@Hellowseries เห็นด้วยเลย คุณรินเลยจดจำมาตลอด ว่าน้องคือคนที่มาแย่งทุกอย่างไป ยิ่งน้องทำตัวไม่ดี แล้วมีพ่อแม่หนุนหลังอีกยิ่งแล้วใหญ่
ในเทปนี้ คนที่ให้คำแนะนำดีที่สุดและจับต้องได้คือพี่ต้อนหอม
เข้าใจความรู้สึกเลยแหละ พ่อแม่โอ๋ลูกชายเกินไปจนเสียคนแนะนำว่าอย่าไปยุ่งมาก ให้ปลีกตัวออกมาสร้างฐานะแบบเนียนๆจะดีกว่าแต่เคยถามเพื่อนที่มีลูกหลายคนว่ารักลูกเท่ากันไหม เค้าก็ตอบว่ารักเท่ากันนั่นแหละแต่ห่วงลูกแต่ละคนไม่เหมือนกัน พ่อแม่คุณน่าจะเป็นแบบนี้
ครอบครัวเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ รักเท่ากันแต่ห่วงไม่เหมือนกัน ของเราพ่อแม่ไว้ใจมากจนปล่อยให้ตัดสินใจอะไรเอง ต่างจากพี่ที่จะมีตัวเลือกมาให้ แต่เราไม่รู้สึกว่าเขารักใครมากกว่าเลย ทั้งพ่อแม่และพี่คือดูออกว่ารักเรามากๆ เราว่ามันอยู่ที่วิธีการแสดงออกด้วยแหละค่ะที่จะทำให้เด็กมองยังไง รักพี่น้องตัวเองมั้ย
แต่ฟังจากที่เล่ามา คนพี่อิจฉาน้องและพัฒนาเป็นความเกลียดแต่ก็พยายามเล่าให้ตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัว ต่อให้โตเป็นผู้ใหญ่ความคิดก็ไม่มีการพัฒนาตามเลย สร้างความเกลียดชังใส่น้องเรื่อยๆจนกลายเป็นต่อไม่ติด...เราไม่อยากคิดเลยว่าเวลาที่คุณอยู่บ้านกับพ่อแม่และน้องตอนนั้น จะเป็นสงครามขนาดไหน?...อยากถามใจจะขาดว่าคุณในตอนนั้นเคยดูแล เล่น และพูดคุยกับน้องยังไง?
สำหรับเราคุณรินอายุแค่8ขวบเองค่ะ แต่พ่อแม่ไม่ได้อธิบายหรือบ่มเพาะให้คุณรินเข้าใจการมีน้องเลยค่ะ ทำให้คุณรินมีกำแพงในใจมาตลอดชีวิตว่าไม่ชอบน้อง เรื่องนี้สำหรับเราผิดที่พ่อแม่ค่ะ ทำให้ทุกอย่างพังขนาดนี้ เราเองมีน้องอายุห่างเป็นสิบปีเหมือนกันค่ะ คนรอบตัวชอบพูดว่าเราจะกลายเป็นหมาหัวเน่าทำให้เราไม่ชอบน้องเหมือนกันค่ะ แต่พอน้องคลอดออกมาพ่อแม่สอนให้เราเข้าใจค่ะ และทรีตเรากับน้องเท่ากัน เราจึงโตมามีความสัมพันธ์ที่ดีกับน้องมากๆ ถ้าคุณรินได้รับความรักมากพอเหมือนเรา คุณรินจะไม่มีความคิดแบบนี้แน่นอน
เห็นด้วยค่ะ เรื่องนี้ปมมันเกิดจากพ่อแม่และสิ่งแวดล้อมเลยค่ะ เพราะเป็นเด็ก จะคาดหวังให้เด็กจัดการความรู้สึกได้มากแค่ไหนกันนะ และพอมันสะสมมากจนเป็นปม มันก็แก้ได้ยากเข้าไปอีก ไม่งั้นคนเป็นผู้ใหญ่ทุกวันนี้จะยังมีอคติและทิฐิในตัวเองอยู่หรอ
เรา7ขวบตอนมีน้อง พ่อแม่พูดถามว่าอยากมีน้องไหม เราก็ไม่รู้เรื่อง เราเลยไปถามเพื่อนเด็กๆ เราจำได้แม่น มีแต่คนพูดว่าน้องแย้งความรัก ทุกคน ให้บอกไปเลยว่าไม่อยากมีพวกเขาทำหน้าเครียด เรียกมาคุยจริงจัง พ่อถามเราอีกรอบ เราก็ตอบว่าอยากมีดิ แล้วเขาจ้องหน้าแม่ บอกว่าแม่ท้องอยู่ ตอนน้องเกิด ที่รพ.ตัวเล็กๆ เราเอานิ้วจิ้มแขน คือก็เห็นน่ารักดี แม่ตีมือเราทันที เรางง ตัวเองทำอะไรผิด ไปบ้านใหญ่ ทุกคนหนีเรา ไม่คุยกับเราตามปกติ เรียกแล้วเดินผ่านเราไปเลยไปดูน้อง ปากหมาๆบอกว่าหมาหัวเน่าก็เจอ แต่ดีตอนนั้นพ่อเราเถียง คอยมาดูเรามีแค่พ่อเราคนเดียวที่เข้ามา เราได้แต่ไม่เข้าใจ มีความคิดหมั่นสัยไม่นาน แล้วเราเลือกเปลี่ยนพฤติกรรม ว่าเล่นน้องกันหรอ กูเล่นมั่ง แต่เราก็ไม่ได้ชอบเด็กหรอก เราไม่เคยรังแกแกล้งน้องสักครั้งเดียว จริงๆมันอยู่ที่คน พอน้องมันรู้เรื่องมันก็มีน้ำใจให้เรากลับ เพราะจากที่เราเอาแต่ใจนะ มีแต่เสียสละให้น้อง ให้เขาได้กินก่อน ได้กินหมด ตอนหลังน้องมันก็แบ่งปันให้เรา โดยที่เราไม่ได้ขอ พ่อแม่พาไปเที่ยวเราอยู่บ้าน น้องซื้อขนมฝากเราตลอด พ่อบอกว่าน้องมันว่าซื้อไปให้พี่ด้วย กลายเป็นเราสองคน ไม่มีเรื่องอะไรกันเลย แล้วน้องก็ติดเราชอบทำตามเราทุกอย่าง โตขึ้นเจอพวกปากไม่ดีเหมือนกันน้องเรียนเก่งกว่านั้นนี้ ก็บอกไปอ่อน้องมันก็ต้องดีกว่าพี่ไงก็ถูกแล้ว เป็นน้องก็ต้องเก่งกว่าสิ จนเลิกพูดไปเองพวกนั้น
ฟังแล้วเข้าใจมาก การรักลูกไม่เท่ากันมีจริงนะ แต่พ่อแม่ชอบพูดว่า รักลูกเท่ากัน หยุดค่ะพ่อแม่ พักค่ะ เข้าใจคุณรินเลย ทางนี้ก็เป็นแบบนั้นค่ะ จนโตมา น้องได้ทุกอย่าง ส่วนเรา ลำบาก ดิ้นรนหาด้วยตัวเอง พอเดือดร้อน ก็ชอบเอามาพูดกับเรา อยากตัดขาดจากทางบ้านไปเลย มีอะไรก็ควรไปคุยกับลูกรักเขา ไม่ใช่มาหาเรา
โคตรเข้าใจเลยอะ คนไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้อาจจะฟังดูคุณรินร้ายและเลวมาก แต่คนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้จะเข้าใจหัวอกกันมาก พี่น้องไม่เอาอะไรเลยแต่พ่อแม่ยังให้ท้ายทุกอย่าง ต่างกับเราที่หาเองสร้างเองทุกอย่างแต่พ่อแม่กลับไม่รัก
จริงคะเพราะเราพยายามเป็นพี่ทีดีแต่ทุกคนพ่อแม่และญาติๆทุกคนทำเราเหมือนเป็นหมาจนทำทุกอย่างให้เขารักเขาก้ไม่รัก แต่น้องไม่ต้องทำอะไรเขารักหมด มีทุกข์มาหาเรา ขอเงินมาหาเรา อยากได้อะไรมาหาเรา แต่น้องรวยกว่าเราอีกตอนนี้แม่ส่งน้องเรียนและแม่มีความสุขไปหาน้องออกเงินค่าเลี้ยงข้าวให้น้องส่วนเราออกให้แม่ทุกบาท ไม่ได้รับความยุติธรรมถูกต้องมากๆและแม่ชอบด่าว่าต้องการอะไรจากเขาอีกแต่แม่ไม่ต้องการอะไรจากน้องเลยแม๊แต่การศึกษาน้องได้รับเราไม่ได้รับ(มหาลัย) ทุกคนจะมองว่าเราขี้อิจฉาน้อง ถึงน้องจะทำให้แม่ร้องไห้แม่ลั่นวาจาไปแต่เขาก่กลับคำถึงขั้นซื้อบ้านจะให้เราผ่อนแต่ชื่อน้องบ้านแตกเราเลยตัดสินใจให้เงินก้อนแม่ไปแต่เขาไม่ได้เห็นค่าเราเลย
พี่อั๋นคือตัวแทนพี่ลูกกอล์ฟที่ดีมากๆ เป็นคนที่มีตรรกะ ทัศนคติดี ให้คำแนะนำได้ดีมากๆ
เห็นด้วยเลยครับ +1
ในรายการนี้เขามีพิธีกร 3 เพศเพื่อให้ได้เห็นทัศนคติในทุกเพศ เช่นดีเจเผือกเป็นตัวแทนผู้ชาย ดีเจต้นหอมเป็นตัวแทนผู้หญิง ดีเจเติ้ลแทนLGBT. คุณอั๋นมาแทนพี่เผือกหมายถึงเขาเป็นตัวแทนผู้ชาย คุณบอกว่าคุณอั๋นเป็นตัวแทนพี่ลูกกอล์ฟแบบนี้หมายความว่ายังไงเอ่ย...
@@MrNahodtaekodsao เชิงตรรกะ ไม่ใช่เชิงเพศสภาพ
@@fukazeimpitaks6544 ถ้าแบบนี้เขาก็เชิญดีเจคนไหนมาก็ได้ ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงเพศสภาพนะแต่เขาเอาคุณเผือกมาเป็นตัวแทนผู้ชาย คุณต้นหอมมาเป็นตัวแทนผู้หญิง คุณเติ้ล คุณลูกกอล์ฟมาเป็นตัวแทน LGBT นะ
@@MrNahodtaekodsao เขาอาจหมายถึง ตัวแทนในเรื่องทัศนคตินะคะ เพราะลักษณะการให้คำปรึกษาจะแนวอบอุ่นแบบพี่ลูกเลยค่ะ คงไม่ได้จะสื่อว่าคุณอั๋นเป็นตัวแทน LGBT นะคะ ใจเย็นๆค่ะ แค่ประโยคเดียวสั้นๆ ตีความไปไกลเลย รอเจ้าตัวเขามาอธิบายก่อนก็ได้ค่า
ไม่ค่ะ จากใจคนมีน้อง พ่อแม่ไม่มีทางรักลูกเท่ากันอยู่แล้ว แต่เป็นหน้าที่เค้าที่อย่างน้อยๆพยายามเลี้ยงและใส่ใจให้เท่สกันก้ยังดีค่ะ เด็กคนนึงต้องมีปมเรื่องนี้ไปตลอด ถ้าทำไม่ได้ก็มีเลี้ยงคนเดียวซะนะคะ ถ้าอยากกด้ลูกชายมาก ก็ไปบอกหมอแต่แรกค่ะ มันทำได้ เป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ ใจแข็งเข้าไว้ค่ะ รักตัวเองให้มากๆ
จริงๆแล้วการเป็นลูกคนเดียวไม่ได้แปลว่า จะได้รับความรัก หรือโลกทั้งใบของพ่อกับแม่นะคะ มันขึ้นอยู่กับการทรีตของพ่อแม่ด้วย จากใจลูกคนเดียวค่ะ
จริงคะ เราก็ลูกคนเดียว
เราก็ลูกคนเดียวแต่ไม่ได้แปลว่าจะเป็นโลกทั้งใบของเขา
จริงค่ะการเป็นลูกคนเดียวก็ไม่ใช่โลกท้ังใบของเขา
จริงเลยค่ะ
จริง อยู่ที่พ่อแม่แต่ละบ้านมากกว่า
เข้าใจความรู้สึกนี้ดีคะมันแย่มากๆ ตั้งแต่มีลูกการโหยหาความรักจากครอบครัวก็เบาบางลง แทบจะไม่เจ็บกับแบบเรื่องนี้แล้วด้วยซ้ำ เค้าจะรักเรามากหรือน้อยไม่ค่อยใส่ใจแล้ว เพราะตั้งแต่มีลูกเราก็รู้ว่ามีคนหนึ่งคนที่รักเราแน่ๆ รักแบบไม่มีเงื่อนไข และไม่ต้องร้องขอให้เค้ามารักเราด้วย สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ กอด
เราเป็นลูกคนเดียวนะ แต่รู้สึกเห็นใจคุณรินมากๆเลย รักเท่าหรือไม่เท่าไม่รู้แต่การปฏิบัติมันทำให้รู้สึก แล้วภาระคนที่ต้องทำดี ทำตามความคาดหวังของพ่อแม่ก็ตกเป็นของลูกคนโต กองสิ่งที่ต้องปฏิบัติทุกอย่างให้ลูกคนโต ส่วนลูกคนเล็กจะเป็นยังไงก็ได้ 😢 อันนี้คนใกล้ตัวก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เลยทำให้พอเข้าใจได้
คล้ายครอบครัวเราเลย พี่ชายเราติดยา ขโมยของเราไปขาย พอเราจะไปแจ้งความ พ่อบอกว่าของในบ้านทุกอย่าง คนในบ้านมีสิทธิ์ที่จะใช้หรือทำอะไรก็ได้ เราโกรธมากแต่คิดว่าแกคงไม่อยากให้เรากับพี่มีเรื่องกัน แต่แกพูดต่อว่า"หมาก็ลูกกู" เราคือพอเลย รู้เลยว่าต่อไปนี้เราต้องกลับมารักตัวเองให้มากๆ เพราะไม่งั้นเราคงไม่เหลืออะไรเลย พ่อแม่มีส่วนทำให้ลูกเกลียดกัน รักไม่เท่ากัน กลับโทษลูก ว่าลูกเรื่องมาก คิดไม่ดีกับพ่อแม่ พ่อแม่ที่ไหนจะไม่รักลูก เลิกค่ะ รักตัวเองเยอะๆ ใครที่ไม่เห็นค่าเรา อย่าเอาตังเองไปแขวนไว้ อย่าอยู่ในจุดที่เจ็บปวด
"ไม่เคยมานั่งหาคำตอบว่าพ่อแม่รักใครมากกว่าแต่คิดว่าเขารักเรามากพอ" คำพูดนี้ของพี่อั๋นดีมากๆเลยค่ะ เทปนี้พูดให้ข้อคิดได้เยอะเลย
ไม่ทุกคนค่ะ ขอค้านค่ะ พ่อแม่ไม่ได้รักเรามากขนาดนั้นเหมือนกันทุกครอบครัวค่ะ ขนาดลูกคนเดียวบางทีพ่อแม่ก็ไม่ได้รักเราขนาดนั้นด้วยซ้ำค่ะ
ถ้าความรักมันเท่ากัน เท่าเทียมพอ ความรักให้เขามากพอ เขาจะไม่คิดแบบนี้ค่ะ เรามีพี่น้องคนละแม่ เวลาพ่อเราชมพี่ชายเราก็จะไม่รู้สึกว่าพ่อรักเขามากกว่าเราค่ะ เพราะพ่อแสดงออกว่ารักเรามาก เหมือนที่แสดงออกว่ารักพี่ชายเราค่ะ
เราว่าเรียงประโยคผิดนิดนึง เราว่าถ้าเขารักเรามากพอเราจะไม่มีคำถามนี้ค่ะ
ถูกแล้วนะคะ เขาคิดมาเรื่องนี้มาก่อนจะถามค่ะ เราจะสื่อว่ามันจะไม่มีปัญหาเลย ถ้าเขาได้รับความรักมากพอที่จะไม่ต้องมาเปรียบเทียบตัวเองกับน้องแล้ว
บางครั้งคนที่เป็นเดอะแบกมันเหนื่อยมากนะคะ
เคยได้ยินคำว่า "ถ้าเราได้รับความรักมากพอ เราคงจะอยากแบ่งความรักนั้นไปให้คนอื่นบ้าง"
กอดๆๆคุณริน กอดแน่นๆ ฟังแล้วน้ำตาไหลเลย พ่อแม่รักลูกเท่ากันไม่มีจริง ญาติคนที่พูดก็น่าตีปาก
เป็นกำลังใจให้คุณรินค่ะ เราไม่เห็นด้วยกับที่พี่อั๋นแนะนำเท่าไรเราไม่อยากให้คุณรินต้องรู้สึกผิดอะไรเลย ไม่ต้องไปรับผิดชอบด้วย น้องโตแล้ว ทางเดินชีวิตก็เลือกเองแค่พี่ไม่รักไม่ใช่ข้ออ้างจะไปติดยา ทำตัวเหลวแหลกได้เลย ปล่อยไปค่ะ ปล่อยให้พ่อแม่กับตัวน้องรับผิดชอบกันไปรับผิดชอบแค่ให้พ่อแม่ตามที่พี่หอมว่าก็พอค่ะ
ชอบต้นหอม มีความจริงของชีวิตที่สุด หลายๆ ตอน โดยเฉพาะเรื่องนี้
เรามีพี่ที่ห่างกัน 7 ปี พี่เราเหมือนคุณรินเลยค่ะ เกลียดเราทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำไรผิด ทุกวันนี้เราไม่คุยกับที่บ้านแล้ว เพราะเรารู้สึกว่า Toxic สุดๆ เราถูกเลี้ยงมาแบบ Toxic สุดๆ แต่ดีว่าเราตั้งสติและถีบตัวออกมาได้ แต่น้องชายคุณรินไม่ได้เข้มแข็งแบบเราไง
ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ของตัวเองนะคะ เราเป็นพี่ซึ่งอายุห่างกับน้อง 5 ปี ตอนเด็กๆเคยเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบน้องเพราะคิดว่าน้องมาแย่งความรัก ความสนใจจากพ่อแม่ไป เราแทบจะไม่สนิทกับน้องเลยค่ะ แต่พอเริ่มโตเราก็เริ่มคิดได้ว่าน้องไม่ได้รู้เรื่องอะไร ทำไมเราต้องอคติกับน้อง ตอนนี้เรา20 ก็พยายามคุยกับน้องให้มากขึ้น เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ให้กับน้อง เพราะก็รู้สึกเสียดายเวลาตอนเด็กๆเหมือนกันที่เราไม่ค่อยสนิทกับน้องเลย อยากให้คนเป็นพี่เปิดใจลองมองมุมที่ว่าน้องเค้ามาเกิด เค้าก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรหรืออยากมาแย่งความรักไปจากคนเป็นพี่ ส่วนตัวมองว่าคนที่ต้องmanageเรื่องนี้ให้ดีคือคนเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ
@@nosonnocare31 เราไม่เคยโกรธหรือเกลียดพี่สาวเราเลยนะคะ เพราะเราเข้าใจว่าเค้าโดนพ่อกับแม่ทำให้เค้ารู้สึกกับเราแบบนั้นจริงๆ เราเรียนดี ทำกิจกรรมโรงเรียนตลอด แต่พี่สาวเราคือเด็กทั่วไป เรียนไม่เก่ง กิจกรรมไม่เน้น แล้วเค้าต้องมารับภาระพาเราไปแต่งหน้า ถ่ายรูป มารับมาส่งเรา และเราเข้าใจมาตลอดว่ามันคือความรัก พอโตขึ้นมาถึงรู้ว่าเค้าทำเพราะความจำใจ และไม่ชอบเวลาเห็นเราได้อะไรที่ดีกว่า เราเลยพยายามทำตัวแย่ๆ เรียนให้แย่ลง ไม่ร่วมกิจกรรมโรงเรียนเหมือนตอนเด็กๆ เผื่อเค้าจะรักเราขึ้นบ้าง แต่ไม่เลยค่ะ เค้าพยายามยุให้แม่เกลียดเราอีกคน แม่บอกว่าถ้าทำตัวแย่ๆ ก็ไม่ต้องเรียนแล้ว พ่อเราเสียตอนเราอายุ 18 เราเหมือนเคว้งคว้างมากหาเงินเรียนเองตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่ได้เข้าข้างน้อง แต่อยากให้มองอีกมุม ว่าเด็กที่ถูกหล่อหลอมมาจากความเกลียดชัง มันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าถอนตัวไม่ทัน เราก็คงไม่ต่างอะไรจากน้องคุณรินเลยค่ะ
เราเหมือนกัน แต่ของเราคือเราเป็นหญิงพี่เป็นชาย แต่สรุปคือมาตั้งความหวังทุกอย่างไว้กับเรา ส่วนกับพี่ขอแค่ให้ดูแลตัวเองได้
ขอคำปรึกษาได้ไหม เรามีน้องที่คล้ายๆ กับคุณริน แต่ต่างกันตรงที่เราไม่ได้เกลียดเค้า แต่มีบางครั้งเราจะรู้สึกอิจฉาเค้ามากกว่า แต่ทุกวันนี้น้องเหมือนเกลียดเรา มีบ้างที่ทะเลาะกัน เราอยากจะดึงเค้าออกมา เราจะต้องทำยังไง ดี
@@mintinntmin ไม่รู้จะแนะนำยังไงค่ะ แค่รู้ว่าลองเปิดใจคุยกันดีกว่า แล้วค่อยๆรักษากันไป อย่าลืมว่าคุณโยนความอิจฉาใส่เค้ามาตั้งนาน จะมาแก้วันนี้ พรุ่งนี้คงยากค่ะ
เรื่องนี้ผมฟังแล้ว รู้สึกหดหู่ ในหลายๆอย่างมาก ทั้งเรื่องที่ พ่อแม่ โอ๋ลูก อีกคน และกลับไม่ค่อยเอาใจใส่ลูกอีกคน การที่พี่สาว เกลียดน้องชายตั้งแต่เกิดมา คือโครงสร้างครอบครัว ตอนนี้คือพังมาก แต่อย่างที่พี่เติ้ลบอกครับ คือ พ่อแม่คุณริน เห็นว่าคุณริน มีอนาคตแล้ว มีการ มีงาน มีครอบครัว แต่งงานแล้ว ทุกอย่างคือไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง แต่กับน้องที่อายุ 23 มันคือวัยที่ต้องทำงานแล้ว แต้ไม่ทำ ติดยา แต่พ่อแม่ กลับปลง และปล่อยให้เป็นแบบนี้ คือ อันนี้ต้องเด็ดขาดว่า ต้องปล่อยให้น้องได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ลองส่งเข้าศูนย์ บำบัดผู้ติดยา และเด็ดขาดว่าถ้าเป็นเรื่องน้อง จะไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ ต้องให้เค้าทำงานเอง และเลิกยาให้ได้ เพราะคนเราทุกคนต้องโตขึ้น สักวันเค้าต้องดูแลตัวเองให้ได้ แต่สิ่งที่คุณริน ผิดอย่างนึงและผมฟังแล้วเจ็บมากคือ คุณเกลียดน้องชายตั้งแต่เค้าเกิดมา คุณไม่อยากให้เค้าเกิด คุณอยากเป็นลูกคนเดียว อันนี้คือฟังแล้วเจ็บแทนน้องชายมาก คือถึงเค้าจะไม่ดี ทำตัวเฮงซวยยังไง แต่ถ้าจุดเริ่มต้น ส่วนนึง มันก็อาจจะเป็นเพราะ โดนพี่สาวเกลียดแต่เด็กก็ได้ อันนี้ผมไม่ได้ว่า คุณรินนะ พ่อแม่ก็มีส่วนผิด ที่ไม่ได้เอาใจใส่เท่ากันตั้งแต่เด็ก ไม่ได้สอนให้พี่สาว รักน้องชายแต่เด็กมันเลยกลายเป็นปัญหา มาจนถึงปัจจุบันนี้ ก็ลองทำตามที่พี่ๆบอกดูครับ อย่างน้อยๆเค้าก็เป็นครอบครัวเรา มันคือความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
เราห่างกับน้อง 9 ปี ตอนน้องเกิดเราเกลียดมาก อยากเป็นลูกคนเดียว เสียใจที่พ่อกับแม่มีน้องโดยไม่ถามเรา แต่พอน้องเกิดมาจริงๆ เราเกลียดไม่ลง รักเค้ามาก ช่วยพ่อแม่เลี้ยงน้อง อยากอุ้มน้อง อยากหอม อยากให้เค้ามีความสุข คุยกับน้องตลอดเรื่องชีวิตประจำ เพราะเราอยากอยู่ในช่วงชีวิตของเค้า ถ้าน้องอยากได้อะไร ก็จะมีข้อแลกเปลี่ยนเช่น สอบได้เกรดดีๆ เราก็จัดให้ น้องเราจบเกรียตินิยมจุฬา เราก็ให้เงินเค้าไปก้อนนึงเป็นรางวัล จนตอนนี้น้องอายุ 25 แล้ว เราก็ยังนั่งคุยกับน้องทุกครั้งที่เจอ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตประจำวัน แชร์ความคิดกัน ให้แง่คิดกัน คอยบอกคอยสอนกัน ให้เค้าไปลองผิดลองถูกเอง ถ้าพลาดก็ให้กำลังใจ ไม่เป็นไร เอาใหม่ สู้ใหม่ น้องรับรู้ว่าเรารักเค้ามาก จนน้องมาบอกว่าเค้าซื้อประกันแล้วใส่ชื่อเราเป็นคนรับผลประโยชน์ เราอึ้งเลย😅ไม่ก้าวก่ายแต่ไม่ละสายตา เราว่าถ้าเราเริ่มต้นด้วยความรัก เปิดใจ และเข้าใจ ปลายทางมันไม่เลวร้ายหรอก แต่ถ้าเริ่มต้นที่อคติ คุยกันยังแทบไม่เคย ปล่อยให้น้องเผชิญเรื่องราวต่างๆลำพัง ไม่เป็นเข็มทิศให้เค้าเลย เราคงเสียใจมากที่ละเลยเค้า จนตอนนี้กู่ไม่กลับ ถ้าเรารักใครจริง เราจะไม่ได้อยากเจ้ากี้เจ้าการให้ใครได้ดั่งใจ เพราะถ้าอยากให้คนอื่นได้ดั่งใจ คุณไม่ได้เค้าจริง คุณแค่รักตัวเอง เพราะอยากให้เค้าทำตัวให้ถูกใจคุณ เพื่อคุณจะได้มีความสุข จะได้ทุกข์น้อยๆ ถ้าติดกระดุมเม็ดแรกผิด เม็ดต่อไปไม่มีทางถูกเลยค่ะ ป.ล. พ่อแม่รักน้องเรามากกว่าเราค่ะ ตีแต่เรา ไม่ตีน้องเลย แต่เราไม่โกรธท่านหรอก เราไม่ได้ต้องการให้พ่อแม่ก็ต้องมาได้ดั่งใจเราหรือรักเรา เพราะความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ค่ะ เรารู้แค่ว่าเราจะทำทุกวันให้ดี มองย้อนกลับไปจะได้ไม่เสียใจที่ไม่ได้ทำ ไม่โทษใครค่ะ ถึงพ่อแม่เราไม่ดีมากเหมือนใคร แต่ไม่ได้แปลว่าเราต้องไม่ดีแบบท่านซักหน่อย😊
อ่านละ น้ำตาไหล ซึ่้ง
จริงๆอ่ะ โคตรเศร้าเลยนะ พี่แท้ๆเกลียดเราแต่เกิดอ่ะ
เรานี้ห้างกับน้อง15ปี เราก็รักน้องนะแต่แม่ลำเอียงมากซื้ออะไรก็ซื้อมาให้น้องแล้วไม่ซื้อให้เราบอกว่ามันไม่มีsizeเรา
พี่อั๋นพูดได้ดีมากๆ เห็นภาพ เข้าใจกระจ่างแจ้งเลย ต้องมาฟังซ้ำๆอีก
เข้ามากอด เราก็เจอ บางบ้านเค้ารักลูกชายมากกว่าลูกสาวจริงๆนะ แม่เรารักพี่ชายมาก ลำเอียงมาตั้งแต่เด็ก การกระทำชัดเจนยิ่งกว่าตะโกนใส่หน้า ก็ทำใจมาตลอด จนมาเมื่อไม่กี่ปี แม่ทวงของให้ลูกพี่ชาย ลูกพี่ชายคือหลานเรา เราก็รักนะ แต่มากำกับเราว่า ซื้ออะไรให้ลูกตัวเอง ก็ซื้อให้ลูกพี่ชายด้วยนะ เงินไม่เคยฝาก ให้เราออกให้หมด คือความอดทนขาดผึ่งเลย ต่อว่าแม่ไปหลายคำ แต่ใดๆคือเราไปเปลี่ยนเค้าไม่ได้พ่อแม่อาจเป็นพระพรหมของลูกบางคน แต่ก็อาจ toxic กับลูกบางคน ใดๆ คือ ควรย้ายตัวเองออกมา สร้างบ้าน สร้างครอบครัวของตัวเอง เลิกรอความรักจากพ่อแม่ที่เค้าไม่ได้อยากจะให้เรา หาสามีที่รักเราจริงๆ มีลูกที่เรารัก และให้ความรักเค้า แบบที่เราไม่เคยได้ ชดเชยปมตัวเอง อยากบอกว่าโครตรู้สึกดีเลยนะ ส่วนพ่อเเม่อ่ะ ห่างได้ห่าง เค้ารักกันมาก ก็ปล่อยให้เค้าอยู่กับลูกที่เค้ารัก เอาให้ดื่มด่ำไปเลย เราอย่าไปยุ่ง
ทุกคนพูดและคิดที่ปลายเหตุ มองต้นเหตุบ้าง คุณเกลียดน้องตั้งแต่เขายังอยู่ในท้องแม่ด้วยซ้ำ เค้าไร้เดียงสา เค้าผิดอะไร แต่คุณอิจฉาน้องตั้งแต่แรกเอง เคยคิดบ้างมั้ยว่าน้องที่เติบโตมาโดยที่ถูกพี่แท้ๆเกลียดมาตั้งแต่เกิด เค้าจะรู้สึกอย่างไร จะเสียใจมั้ย แค่หังน้ำเสียงคุณที่พูดถึงน้อง มันมีแต่ความอิจฉา ริษยา เกลียดชัง คุณคงไม่ได้ปฎิบัติตัวเป็นพี่ที่อบอุ่นหรอก มองที่ค้นเหตุดีกว่า น้องคงอ่อนแอ ไร้ความอบอุ่นจากพี่ สรุป นะ ต้นตอเกิดจากความที่คุณเป็นคนขี้อิจฉา ริษยาน้องก่อน และไม่ได้ให้ความรักน้องเลย ไม่แปลกที่น้องหลงผิด มองตัวเองย้างก็ดี พูดข้างเดียวจะพูดอะไรก็ได้ อีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ระบายความรู้สึกเลย ควรมองที่ต้นเหตุ ไม่ใช่พูดแต่ปลายเหตุ
ขอบคุณสำหรับคำว่า 'ควรเลิกรอความรักที่เค้าไม่ได้อยากจะให้ กลับกลับมารักตัวเองให้มากขึ้น' นะคะ 🤍
เรื่องนี้มองว่าคนพลาดสุด ก็คือพ่อแม่แหละ จากที่ฟัง มีลูกอายุห่างกันถึง8ปี อายุ8ขวบโตในระดับนึงแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ใช่จะทิ้งขว้างความรู้สึกกันได้ การโอ๋ลูกอีกคนต่อหน้าละตวาดอีกคน พลาดมากที่ทำแบบนี้ ผลก็คือเด็กเป็นปมมาจนปัจจุบันพ่อแม่ไม่สอนให้พี่สาวรักน้องชาย ไม่จับมือสอนให้ช่วยกันดูแลน้อง มีแต่สั่ง พอเหนื่อยจากการเลี้ยงลูกเล็กก็มาฉุนเฉียวใส่คนโต จึงไม่แปลกที่พี่จะไม่รักน้อง ไม่ผูกพันกับน้อง น้องก็ยิ่งรับรู้ได้ว่าพี่ไม่รักเขา พี่น้องคู่นี้เลยไม่มีความผูกพันรักใคร่กันเลย พ่อแม่จะมาหวังให้มาดูแลกันบอกเลยว่าโครตยาก
เห็นด้วยค่ะ เพราะส่วนตัวก็เคยเป็นเด็กที่พ่อแม่มีน้อง สิ่งสำคัญของการมีลูกเพิ่มคือการแคร์ความรู้สึกของลูกคนโตก่อนค่ะ ถ้าพ่อแม่อยากให้ลูกรักกันการกระทำของพ่อแม่สำคัญมากที่จะไม่ให้ลูกคนโตรู้สึกแปลกแยก หรือถูกแย่งความสนใจ
ความผิดของพ่อแม่ล้วนๆ แล้วที่แย่หนักไปกว่านั้นคืออะไรรู้มั้ย พ่อแม่จะคิดว่าที่ผ่านมาตัวเองไม่ผิดอะไรเลยกับสิ่งที่ทำไป แล้วคิดว่าตัวเองโตแล้วจะทำอะไรก็ได้โดยไม่นึกถึงผลที่ตามมา
เห็นด้วยค่ะน้องคลอด เราจิ้มแขนน้องเบา แต่โดนแม่ตีมือ ทุกวันนี้ยังจำได้แม่น แล้วรู้ว่าแม่รักแต่น้อง เวลาเจอเราเลยไม่คอยอยากเจอแม่ น้องมาเราก็ให้น้องคุยกับแม่เลย เราไม่มีเรื่องจะคุยแล้วเราก็ไม่ได้รักแม่ขนาดนั้น ไม่ได้ห่วงอะไรเขา
เรารักน้อง หวง ห่วงน้องปกติ แต่เรากลายเป็นไม่ได้รักห่วงแม่อะไรขนาดนั้น
เราเป็นคนนึงที่มีครส. เหมือนคุณรินเลยค่ะ ไม่เคยมีครส.ว่ารักน้องเลย ไม่มีการพูดคุย หรือปรึกษาอะไรกันทั้งนั้น เพราะเราไม่ชอบนิสัยอะไรหลายๆอย่างของน้อง ส่วนตัวพ่อเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไร แม่ก็อารมณ์เหมือนจะเข้าข้างน้องซะมากกว่า เราโดนกดดันหลายๆอย่างด้วยคำว่าพี่ เสียสละทุกอย่างเพื่อคำว่าพี่ ทุกวันนี้น้องเราได้ดีกว่าเราทุกอย่าง ไม่ว่าเราจะพยายามทำอะไร ไม่เคยได้ยินแม้แต่คำชม มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน แต่เค้าจะก็พูดว่าเค้ารักเท่ากันให้ก็ให้เท่ากัน แต่สำหรับเราที่เจออะไรหลายๆอย่าง เรารู้สึกได้ค่ะ อาจจะเป็นเพราะความอิจฉาต่างๆที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดี แต่คำว่าครอบครัว มันไม่ควรมีคนใดคนนึงที่คิดแบบนี้ เคยอิจฉาครอบครัวอื่นที่มีพ่อและแม่เข้าใจลูก แต่กับเราไม่ว่าเราจะปรึกษาเรื่องอะไรก็ตาม ไม่เคยได้คำตอบที่ทำให้เราสามารถแก้ปัญหาได้เลย เราเลยเลือกที่จะไปปรึกษากับคนรอบตัวมากกว่าที่จะปรึกษาครอบครัว ไม่ได้จะบอกว่าพ่อกับแม่เลี้ยงดูเราไม่ดีนะคะ แต่คิดว่าวันใดวันนึงถ้าเรามีลูก เราจะไม่ให้ลูกมีความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ เพราะว่ามันอึดอัดใจมากๆเข้าใจคุณรินมากๆค่ะหัวอกเดียวกัน และเป็นกำลังใจให้นะคะ.
ในฐานะที่มีพี่ชาย ทำพฤติกรรมเหมือนน้องชายในคลิป และน่าจะหนักกว่าด้วยคือ ขโมยทุกอย่าง ที่ขโมยได้ ขโมยเงิน ขโมยของไปขาย แม่ร้องไห้ไม่รู้ต่อกี่ครั้ง แม่ก็ยังคงรักพี่ชายอยู่ ผมก็ไม่เคยรู้สึกว่าพ่อแม่รักพี่มากกว่า ซ้ำแล้ว ผมยังโดนพี่บอกว่าพ่อแม่รักผมมากกว่า เรียนดี ส่งเงินให้ ทั้งที่เค้าก็ให้ทุกคน แล้วก็ให้พี่มากกว่าด้วย มองย้อนไปถึงน้องคุณ เค้าก็น่าจะโดนแรงกดดันมาก ๆ มาตลอด ทั้งพี่ไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นน้องแต่ไหนแต่ไร แล้วพี่ก็เก่งพร้อมไปทุกอย่าง ครอบครัวก็คงเป็นส่วนนึงที่ทำให้เค้าเป็นงี้ และการที่บอกให้แม่ทำนั่นนี่ ทั้งที่ตัวเองไม่คุยกับน้องเลยสักนิด มันก็ดูเอาแต่ใจ และไม่เห็นใจความทุกใจของแม่เลยนะครับ คหสต.
เข้าใจคุณรินนะคะ สถานะการของคุณรินคล้ายกับเรามากๆ คนที่ไม่ได้อยู่ในสถานะการพูดได้ค่ะ แต่อย่าลืมนะคะว่าตอนนั้นคุณรินก็ยังเด็ก แต่เโชคดีตรงที่ราปล่อยวางได้ในระดับนึง และเป็นความไม่ชอบที่สะสมมา ไม่ได้เกลียดตั้งแต่แรก เพราะตอนแรกเห่อน้องมาก แต่ด้วยพฤติกรรมของพ่อแม่และการเลี้ยงดูเอาใจส่งที่ต่างกันจนเกินไป ตามใจเกินไปจนเสียคน มันทำให้เด็กอีกคนรู้สึกด้อยค่า รู้สึกไม่ได้รับความรักจริงๆ ค่ะ การดุอีกคนชัดเจนและโอ๋อีกคน ในสายตาของเด็กอ่ะ ย้ำนะว่าเด็ก มันรู้สึกแย่มากนะ ปลอยวางให้มากกว่านี้อีกหน่อย อาจจะใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นค่ะ กอดๆ นะคะคุณริน
เป็นกำลังใจให้นะคะคุณริน เราเลือกเกิดไม่ได้ ยอมรับมันไปเลยค่ะ ทำที่เท่าที่ตัวเองไหว รับฟังคุณแม่แต่ไม่ต้องเก็บเอามาใส่ใจ ให้มันทุกข์ใจเรา ทุกเหตุการณ์ในชีวิตมันหล่อหลอมให้เราเป็นเรา ทุกวันนี้คุณรินพึ่งพาตัวเองได้ มีครอบครัวที่เราเลือกเอง ที่คอยอยู่เคียงข้าง เราเลือกชีวิตตัวเองได้ค่ะ เริ่มใหม่กับครอบครัว อะไรที่เคยได้รับมาและไม่ดี ก็ปล่อยมันทิ้งไว้ เริ่มใหม่ค่ะ เราเลือกที่จะมีความสุขได้ค่ะ 🥰
เราเป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ คุณรินปล่อยวางหาความสุขใส่ตัวเยอะๆนะคะ นอนหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่ม สุดท้ายเเล้วพ่อแม่เค้าก็ต้องรับผลของการกระทำ พ่อเเม่เค้าเลือกที่จะทำแบบนั้นเค้าก็ต้องอยู่กับแบบนั้นไปตลอด เราเข้าใจว่าคุณรินเป็นห่วงพ่อเเม่เเต่ก็ต้องปล่อยให้เป็นตามนั้น ทำให้ตนเองมีความสุขนะคะอย่าเครียดปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
อยากถามว่าเหนื่อยมั้ยครับที่ใช้แรงเกลียดคนๆ หนึ่งนานถึง 23 ปี ผมคิดว่าเด็กสามารถรับรู้ได้ถึงความรักและความเกลียด ไม่แปลกใจที่พี่น้องสองคนไม่รักกัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่ปัจจุบันมันก็ยังไม่สายที่จะแก้ไขเรื่องต่างๆ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ ส่วนตัวเห็นด้วยกับคุณอั๋นนะครับ ในเรื่องนี้ไม่มีใครผิดทั้งหมด และไม่มีใครถูกทั้งหมด เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงชีวิตที่ร้ายๆ ไปด้วยดีนะครับ
ชอบทัศนคติของคุณอั๋นมาก คุณอั๋นมารายการทีไร ชอบมากเลยค่ะ ให้แง่คิดดีสุดๆ
ยายหนูก็เป็นค่ะ แม่ทำดีด้วยทุกอย่าง หาข้าวหาปลาดูแลยามเจ็บป่วย แต่ไม่เคยว่าแม่เราดี มีแต่ด่าแม่เรา พูดลับหลังว่าแม่เราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอคนสุดท้องว่าเขาดีทุกอย่าง
น้ำเสียงเต็มไปด้วยแรงแค้น 🔥 แค้นแบบทุกคำ ทุกพยางค์ ทุกประโยค 🔥🔥🔥
ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมันเหมือนกันนะ คุณอยู่ด้วยความเกลียดชังน้องชายตั้งแต่วันแรกที่เขาลืมตาดูโลก ณ วันนั้น "แค่เกิดมาเขาก็ผิดแล้ว" ก็ไม่แปลกที่น้องจะอยู่กับพลังงานลบๆมาโดยตลอด เติบโตขึ้นมากับคนที่เกลียดชังเขามาตั้งแต่เกิด ตอนเด็กๆที่ประสีประสาแล้วพ่อแม่มีภาระมากมายที่ต้องไปดูแล อาจจะเป็นคุณรินด้วยซ้ำที่ต้องดูแลและอยู่ใช้เวลากับเขามากกว่าพ่อแม่ซะอีก "บางทีเขาก็อาจเติบโตมาแบบไม่ได้เรียนรู้ความรักค่ะ" เพราะคุณไม่ได้มีให้เขาตั้งแต่วันแรกที่เขาเกิดมา ไม่ได้โทษคุณรินนะคะ ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ เพราะยังไงคุณก็ไม่ได้ค้านแม่เวลาที่ต้องจำใจช่วยเลี้ยงน้อง เพียงแต่อย่างที่บอกว่าทุกอย่างมันมีเหตุและมีผลของมัน
เส้ามากกกอะ นึกสภาพเราเกิดขึ้นมาแล้วพี่สาวเกลียดเราเลยทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด เราก็แค่เกิดมาเอง
+1 ตอนฟังเราคิดภาพไปถึงขั้นแบบ ถ้าปล่อยให้อยู่กะน้องสองคน จะมีแบบ ด่าน้องว่าเกิดมาทำไมหรือมีคำพูดแบบ กูเกลียดมึงจัง งี้ไหมนะ ในหัวเรางี้เลย
พี่สาวเราคือ idol ของเราเลยค่ะ เพราะพ่อแม่ออกไปทำงาน พี่สาวเราไปรับไปส่งที่โรงเรียน พอเรามารู้ว่าพี่สาวเราเกลียดเรามาก มันคือจุดหักเหของชีวิตเลยค่ะ
+1 ขอฟังความฝั่งน้อง
พี่สาวคนเดียวจะมีอิทธิพลอะไรมากขนาดนั้น ทั้งๆที่ทุกคนรับเขา ทะนุถนอมน้องชาย แค่พี่สาวคนเดียวจะทำให้เป็นอย่างนั้นเลยหรอ นี่หมายความว่าที่น้องชายเสียคนเป็นเพราะพี่สาว อันนี้ผมว่าไม่ถูกนะ
เข้าใจคุณรินมากๆค่ะ เพราะมีน้องชายเป็นลูกหลงเหมือนกัน ดีที่เรามีพี่ชาย และเพราะการที่พ่อแม่ไม่ทำความเข้าใจและไม่มีจิตวิทยาที่ดีในการเลี้ยงดูทำให้เราเกลียดน้อง สงสารเหมือนกันที่ตอนนี้เขาหลีกออกไปจากพี่น้องและครอบครัว แต่ดีที่ตั้งใจเรียนและไม่เป็นภาระครอบครัวเลย แต่ความสัมพันธ์ติดลบและกลายเป็นเด็กเก็บตัวเพราะคงรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ (จากการที่เราดุว่าเขาตอนเด็กๆ)
เราเข้าใจคุณริน เพราะตอนนี้เราเจอสถานการณ์แบบคุณรินเกือบ100% น้องเราก็ติดยาเหมือนกัน ตอนนี้อายุ24กินนอนไปวันๆ เรียนไม่จบ ไม่ทำงานทำการ ขอเงินพ่อไปวันๆ เราก็ไม่มีความรู้สึกรักน้องเหมือนกัน แต่จะต่างกับคุณรินตรงที่ เราพึ่งมาเริ่มรู้สึกไม่รักน้องตั้งแต่น้องติดยาแล้วด่าพ่อ สร้างปัญหาให้ที่บ้าน เราขอให้คุณรินผ่านเหตุการณ์พวกนี้ไปให้ได้นะคะ เราก็วางแผนจะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเพราะอยู่บ้านคงไม่ไหวเหมือนกันค่ะ
เหตุการณ์ของเราก็มีส่วนคล้ายค่ะ เรากับน้องอายุห่างกัน 7 ปี เรามีความคิดคล้ายๆกับคนในเรื่องหลายอย่าง ทุกวันนี้บางทีก็ยังมีความคิดแบบนี้บ้างเวลาที่น้องทำตัวไม่ได้เรื่อง แต่พอวันนึงเราได้เปิดใจคุยกับแม่ แม่บอกว่าไม่ใช่ว่าแม่รักน้องมากกว่าหรืออะไร แต่แม่คิดว่าเราสามารถดูแลตัวเองได้ และสามารถรับผิดชอบชีวิตได้มากกว่า จากที่แม่อธิบายบลาๆ ก็ไม่ได้ทำให้ความน้อยใจของเราดีขึ้นมาบ้างเท่าไหร่ แต่พอเรายิ่งเติบโตขึ้น เราก็จะคิดได้ว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบ แม้แต่ตัวเราเอง ไม่มีใครดีพอ หรือได้ดั่งใจใครไปซะหมดทุกอย่าง อย่าคิดแต่ว่าเราเกลียดเขา คาดหวังกับเขามากเกินไป จนลืมคิดไปว่าเราเองเป็นพี่ที่ดีหรือยัง ไม่ใช่ว่าจะ support น้องไปซะทุกอย่างถึงเรียกว่าดี แต่เราเคยทำหน้าที่พี่ไหม เคยห่วงใยน้องจริงๆไหม เราเองเคยคุยกับน้องนะ เคยเปิดใจคุยกัน น้องก็บอกว่าน้อยใจพ่อแม่เหมือนกัน เขาคิดว่าพ่อแม่รักเรามากกว่าน้อง ต่างคนต่างความคิด ของบางอย่างเราใช้ก่อน น้องใช้มือสองจากเรา เขาก็คิดว่าทำไมเขาไม่ได้ของใหม่ คือถ้าเราคิดในฝั่งของเราคนเดียว เราก็จะจมอยู่กับความเกลียดและคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ถ้าลองเอาใจเขาไปใส่ใจเรา เราอาจจะเห็นว่า น้องเองก็แบกความทุกข์ไว้เหมือนกัน เวลาโดนแม่ว่าทำไมถึงทำตัวไม่ดีเหมือนพี่ ทำไมถึงไม่เป็นเหมือนลูกบ้านนั้นบ้านนี้ ตัวเขาเองก็แบกรับความกดดันเหมือนกัน แต่แค่ไม่มีใครดึงเขาออกมา คนที่ดึงเขาออกมาอาจจะไม่ใช่พ่อแม่ บางทีอาจเป็นพี่ของเขาก็ได้
ถูกใจเม้นนี้มากเลยใช่คนเราอย่าเป็นผู้รับอย่างเดียวการให้ๆแล้วทำให้เรามีความสุขคือให้แล้วอย่าหวังสิ่งตอบแทนเรารักพ่อแม่รักทุกคนที่อยู่รอบข้างเราแล้วความรักเหล่านั้นก็จะย้อนกลับมาหาเราเอง
นี่คือความคิดของคนที่เข้าใจชีวิตจริงๆค่ะ ถ้าคนเราตกผลึกความคิดได้แบบนี้ เราจะปล่อยวางจากความคิดความรุ้สึกที่ทำให้ทุกได้มากขึ้น เอาใจเขามาใส่ใจเรามากขึ้น ขอให้มองหาความสุขจากสิ่งเล้กน้อยรอบๆตัวทุกวันนะคะ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันค่ะ😊
คุณอั๋นพูดดีมาก อยากให้มาบ่อยๆค่ะ🥺
มันมีจริงๆนะ ผมก็เจอทุกวันนี้ ผมไประบายให้คนอื่นฟัง บางทีไปร้องให้คนอื่นฟังก็มี ระบายแทบทุกวัน เพราพ่อรักลูกไม่เท่ากัน
สำหรับคุณรินเราอยากให้คุณรินหายใจเข้าลึกๆ ให้เวลากับตัวเองทบทวนนะคะ เราว่าตอนที่น้องเกิดมามันไม่ผิดเลย เขายังไม่สมควรถูกเกลียด คุณรินจะได้รับความรักพอหรือไม่มันอยู่ที่การบริหารของพ่อแม่ค่ะ อยากให้คุยกับพ่อแม่ในหลายครั้งด้วยใจสงบและจดคำพูดที่อยากพูดกับเขาให้ตรงประเด็นค่ะ แล้วคุณรินกับพ่อแม่จะได้ช่วยกัน ซัพพอร์ตกันนะคะ ส่วนเรื่องน้องคุณรินคิดยังไงหลังจากนั้นค่อยตัดสินใจก็ได้ ขอให้คุณรินพบความสุขเรื่องครอบครัว เคลียร์ให้ได้นะคะ ความเกลียดชังที่ยาวนานจะทำร้ายคุณรินไปเรื่อยๆทีละนิดค่ะ
ต่างจากเราที่เราไม่เคยโกรธหรือเกลียดพี่น้องเลย เราเลือกที่จะออกมาอยู่เพื่อตัวเอง รักตัวเอง ทั้งที่ผู้ที่ให้กำเนิดเราเคยบอกกับเราว่า เขาไม่ได้อยากมีเรา ไม่อยากให้เกิดมาด้วยซ้ำ แต่เมื่อเรามีชีวิตแล้วเราก็ดูแลชีวิตจิตใจเราเองให้ดีที่สุดก็พอ ส่วนเรื่องอื่นเรามองว่ามันเป็นโอกาสของแต่ละคน ถ้าเราไม่ได้โอกาสนั้นเราก็จะสร้างมันขึ้นมาเองค่ะ ✌🏻✌🏻
ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการเรา เราก็แยกตัวออกเพื่อใช้ชีวิตตัวเองไม่ต้องแคร์ใครกับคนที่ไม่ต้องการเรา
เข้าใจสายนี้มากๆ เป็นเหมือนครอบครัวแฟนเราเลย เราเป็นคนนอกมองเข้าไปยังเข้าใจ การสอนลูกเป็นเรื่องสำคัญนะ อย่าปล่อยให้อีกคนรู้สึกโดดเดี่ยว เพราะคิดว่าอีกคนยังดูแลตัวเองไม่ได้ ในเมื่อสอนให้อีกคนดูแลตัวเองได้ แล้วทำไมต้องสปอยอีกคน ?
เคสคล้ายๆกันเลยค่ะ แต่สลับกันเราเป็นน้อง ส่วนพี่ติดยา ไม่ทำงานทำการทั้งที่อายุ 30แล้ว แต่ก่อนคือเกลียด ไม่อยากดูแล แต่ดีหน่อยที่แม่ไม่ได้ผลักภาระมาให้ หรือขอเงินเราไปดูแลพี่ แต่พอเราโตขึ้นมีงานมีการทำ เราลดอคติลง ปล่อยวาง แล้วมองเขาใหม่อีกที ค่อยๆพูดกับพี่ชายและแม่ถึงวิธีการรับมือทำยังไงให้พี่ชายดีขึ้น ผลที่ได้คือพี่ชายอยากได้ความรักจากเราไม่น้อยไปกว่าแม่เลย เขายอมทำตัวดีขึ้น เพราะกลัวเราจะไม่รัก ไม่โหวกเหวกโวยวายเหมือนแต่ก่อน การทะเลาะกันในบ้านน้อยลงเยอะมากๆ เป็นเหตุผลจากเราคุยกัน ซึ่งพี่ชายถ้าให้ทำงาน คงน่าจะยากแล้วเพราะฤทธิ์ของยา ทำให้สมองทำงานช้า คิดช้า ประมวลผลผิดๆถูกๆ แต่ขอแค่ไม่สร้างภาระในบ้านเพิ่ม เราก็โอเคแล้ว อาจจะยากสำหรับคุณรินตอนนี้นะคะ แต่ถ้าเราเปิดใจปล่อยวาง ลดอคติลง ช่วยได้เท่าที่ช่วย จะเป็นผลดีต่อตัวคุณรินเองค่ะ
จริงๆเราอยู่ในสถานะเดียวกันกับคุณรินนะ เราเคยพูดกับแม่ว่า เราไม่รู้หรอกว่าแม่รักใครมากกว่ากัน หรืออาจจะเท่ากันก็ได้ แต่ตอนนี้สิ่งที่เห็นคือ ทุกอย่างเป็นน้อง เขาก็อธิบายในมุมของเขา เหมือนที่พี่เติ้ลพูดเลยค่ะ ส่วนเรา ก็คือ ทำได้แค่ปล่อยวาง พูดได้เท่าที่พูด ช่วยได้เท่าที่ช่วย เพราะคนเรามีเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเอง กับน้อง อันไหนที่เราคิดว่าไม่ดีและมันสำคัญ ก็จะบอกเอง เข้าหูซ้ายทะลุสมองมั้ย ก็คงแล้วแต่ประสบการณ์และสามัญสำนึกของเขาไตร่ตรองเอาเอง ปล่อยวางไม่คาดหวัง จะทำให้สิ่งที่แบกลดลงมาได้นิดนึง เอาใจช่วยค่ะ ช่วยเขาเท่าที่เราไหว
คุณ ริน มีปัญหา สุขภาพจิต ต้อง รีเซ็ต ความคิดใหม่ ปฏิบัติตัวใหม่ แล้วใจ จะไม่เป็นทุกข์
ผมว่ามันอยู่ที่ทัศนคติ เลยนะ คิดในทางบวกดีกว่าเสมอ ต่อให้เส้นทางที่เรากำลังเดินจะผ่านสิ่งแย่ๆแค่ไหนมันจะผ่านไปได้ ผมไม่ได้โลกสวยนะแต่ ผมลูกคนเดียว ผมได้รับความรักจากพ่อแม่มากนะ แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะหนีผมไปทั้งคู่ ปัจจุบัน ผม37 ก็ยังใช้ชีวิตคนเดียวเสมอมา จากวันนั้น ผ่านมา15 ปีคิดบวกเสมอ ก็ยังใช้ชีวิตผ่านมันมาได้ ปล่อยวางครับ คุณริน เส้นทางชีวิตคุณยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ยังมีพ่อแม่มีน้อง มีครอบครัว รักษาไว้ให้ดีครับ ปรับที่ตัวเราก่อนอะไรๆมันจะดีขึ้น เรื่องนี้ไม่มีใครผิดหรือถูก เป็นกำลังใจให้ครับ
ชอบทัศนคติของคุณอั๋นมากๆ ติดตามทุกรายการที่มีคุณอั๋น
รักลูกไม่เท่ากันมีอยู่จริง เรื่องนี้คล้ายๆกับเรื่องของเรามาก แต่ต่างตรงที่เราเป็นน้อง แต่มีพี่ห่างกัน 7 ปี พี่เราอายุ 30 แต่ไม่เคยทำงาน แบมือขอตังแม่ตลอด ไม่เคยเดือดร้อนในการใช้ชีวิต ทุกวันนี้เราเป็นเหมือนหัวหน้าครอบครัวที่ส่งเงินให้แม่ใช้ ทำงานแต่เด็ก ลำบากมาตลอด เรียนก็ต้องหาเงินเรียนเอง เราเห็นความลำบากของแม่ แล้วก็รักแม่มากๆ อีกอย่างแม่เราก็แก่แล้วอายุ 57 เราเลยสงสารแม่อยากให้แม่พัก เคยเปิดใจคุยกับแม่เรื่องรักลูกไม่เท่ากัน แม่ก็ตอบกลับมาว่า ไม่มีลูกไม่รู้หรอก แต่ถ้ามีลูกแบบพี่เรา เราคงจะไม่ทำแบบแม่แน่นอนคงต้องมีวิธีสอนให้ดีกว่านี้ ในหัวเราไม่เคยคิดว่าเรามีพี่เลย คิดว่าเป็นลูกคนเดียว เพราะพี่ไม่เคยเป็นแนวทางชีวิต ดูแลเรา ปกป้องเรา ทั้งๆที่เราเป็นน้องเลย มีแต่สร้างปัญหาให้คนในครอบครัว ด่าพ่อด่าแม่ แต่แม่ก็ยังเหมือนเดิม ที่เราน้อยใจมากๆเพราะ พี่เรา อายุ 30 แต่เรา 24 ทำไมเรารู้สึกเราเหนื่อยขนาดนี้ เราเลยรู้สึกไม่ชอบพี่ และแม่รักพี่มากกว่า
เราชอบความคิดคุณอั๋นนะ แต่ละคนมีส่วนผิด และเวลามีปัญหาเราควรปรับหรือแก้ไขที่ตัวเองก่อน ส่วนตัวก็มีพี่ชายและแม่ก็รักพี่ชายมากกว่า(จากการกระทำทุกอย่าง)แต่ไม่ได้หมายความว่าแม่ไม่รักเรา แม่ก็รักเราด้วยเช่นกันอาจจะน้อยกว่าหน่อยแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะงั้นถึงไม่เคยโกรธแม่หรือเกลียดพี่ชายเลย รักทั้งคู่
เราเข้าใจคุณรินนะ เป็นกำลังใจให้คุณรินค่ะ เราอยู่กับความเกลียดมาตั้งแต่จำความได้ เราเป็นน้องที่เกลียดพี่มากๆ ถึงขั้นที่ว่ามันล้มเราซ้ำ มันเกิดจากพ่อแม่ที่แสดงความรักออกมาไม่เท่ากันจริงๆ ให้คิดเข้าข้างตัวเองยังไงสุดท้ายก็ยังมีแผล ขอโบ้ยความผิดให้พ่อแม่ค่ะ จากคนที่โตมากับความtoxic เราเกิดมาที่หลัง7ปี หยุมหัวกันตลอดมาจนต้องแยกกัน พี่อยู่กับพ่อแม่ตลอด ส่วนเราไปเผชิญกรรมกับบ้านย่า ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้พ่อกับแม่จะประเคนให้พี่ทุกอย่าง ส่วนเราต้องขวนขวายเอาเอง มันอิจฉาและน้อยใจนั่นแหละ และทุกวันนี้คุยกันโดยไม่ใช้สรรพนาม ไม่ได้รักขึ้นแต่ก็ไม่ได้เกลียดเท่าเมื่อก่อน
รักพ่อแม่. อยากให้พ่อแม่ มีความสุข แต่ความสุขของพ่อแม่ไม่ได้อยู่ที่คุนรุิน เบาๆที่จบเข้าใจทึกอย่าง
เข้าใจคุณรินเลยน้องเราก็เกเร ยิ่งดูแลตัวเองไม่ได้พ่อแม่ยิ่งเอาใจใส่มาก กลายเป็นว่าเราที่โตกว่าดูแลตัวเองได้ดีกว่า ช่วงวัยที่ห่างมากของเรากับน้องทำให้คิดต่างกันมากๆ โชคดีที่น้องเรากลับตัวได้ทัน แล้วมาดูแลแม่ช่วยเรา
มันมีอยู่จริงค่ะพ่อแม่ที่รักลูกไม่เท่ากันเห็นจากคนใกล้ชิดจริงๆ ฟังเคสคุณรินแล้วเข้าใจเลยค่ะ ขอให้อดทนและสู้ไปให้ได้นะคะ
การที่พ่อกับแม่รักลูกไม่เท่ากัน มันทำให้คนๆนึงเป็นวาระพบจิตแพทย์ ได้เลยนะ😢 ถ้าไม่พร้อมอย่ามีลูกนะ สงสาร
คุณอั๋นพูดดีมาก ชอบทัศนคติและแนวคิดคุณ
เข้าใจ น้ำตาไหล เป็นเหมือนกัน แต่ดีเจทุกท่านพูดถูกค่ะ มันต้องปรับที่ใจเราเอง ถ้าพ่อแม่รักเรามากพอ คือพอค่ะ
ลูกชายอายุ 23 คุณแม่โทรมาบอกพี่สาวให้ซื้อที่นอนให้น้องอ่ะนะ คุณแม่ก็สปอยลูกชายเกินนะคะ 😂
เข้าใจนะ เราก็เคยรู้สึก ทั้งๆที่เราลูกคนเล็ก แม่ออกจะห่วงคนโตมาก แต่เราก็ปรับความคิดตัวเราเองนี่แหละ ตัวพี่บริหารจัดการชีวิตไม่ค่อยดี เราเองทำได้ดี มันก็ชัดเลยว่าแม่support พี่มากกว่า เราก็ช่วยเท่าที่ทำได้ ถ้ามากเกินไปก็บอกตรงๆว่าไม่ได้
เข้าใจมากๆเลยค่ะ เราเองก็คล้ายๆคุณรินแต่กลับกันที่เราเป็นน้องสาว พี่ชายเราอายุ30กว่าๆ ไม่ทำงาน ติดยา ขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ ไม่ได้ก็ขู่ค่ะ ที่โหดร้ายไปกว่านั้นคือมีลูกค่ะ แต่ก็ไม่ได้ทำหน้าที่พ่อเลย จนพี่สะใภ้ทิ้งไป ตอนนี้ลูกพี่ชาย พ่อแม่เราเลี้ยงค่ะ(ปู่ย่า) ซึ่งอายุเยอะมากแล้วทั้งคู่แต่ก็ยังหยุดทำงานไม่ได้เพราะต้องเลี้ยงหลานต่อ สุดท้ายภาระก็ต้องตกมาที่เราค่ะ ถ้าเราไม่เลี้ยงก็สงสารเด็กมากเลยค่ะ อยากให้หลานได้มีการศึกษาที่ดี
ในมุมเรา เราอายุเท่าคุณริน และมีน้องชาย อายุประมาณน้องชายคุณริน เราเกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่รักน้องชายมากกว่า เราแสดงฤทธิ์เดชหนักมาก ในขณะที่เราก็รับผิดชอบตัวเองให้ดีที่สุดไม่ให้เป็นภาระพ่อแม่ พอเราโตขึ้นเราเข้าใจได้ว่า " พ่อแม่เค้าทำหน้าที่ของเค้า เค้าต้องดูแลลูก อาจจะไม่เท่ากัน เราต้องเสียความรู้สึกมาก แต่เรื่องความเป็นอยู่เรากับน้องก็เท่ากัน ไม่ต่างกันเลย " ในวันที่น้องโตขึ้น เราเลือกที่จะพูดกับน้องตรงๆด้วยเหตุและผลตามหน้าที่พี่สาวของเรา และเราก็ผ่านช่วงวัยรุ่นของน้อง ไปด้วยกันทั้งครอบครัว (ปล.เราเห็นด้วยกับพี่หอม สังคมเพื่อนก็มีผล) วันนึงความรู้สึกดีของเรามันก็ซึมซับไปที่น้อง ทุกวันนี้เราขอบคุณตัวเอง ขอบคุณน้องชาย ขอบคุณครอบครัว ที่เราเปิดใจ และ ปรับกัน จนครอบครัวเรามีความสุขกว่าที่ผ่านมามากๆ แม่ตามใจน้องชาย น้องชายก็ตามใจแม่ ตามใจกันก็อยู่ด้วยกันไปดูแลกันไป เราก็ทำหน้าที่ส่วนอื่นๆของบ้าน ตัวเราเองที่เคยครางแครงใจเด็กๆ ก็กลายเป็นเรื่องตลกขำขันว่าเป็นขนาดนั้นได้ไง 😊
พี่อั๋นให้คำแนะนำดีมากๆเลยค่ะ ฟังแล้วร้องไห้ตามเลย
ดูแลเว ถ้าน้องได้ดีคงเกลียดน้องมากกว่าเดิม ใจเขาใจเรานะริน เราไม่ได้ให้ความรักน้องมาแต่แรก เราก็ไปบอกไปสอนเขาไม่ได้ละ พ่อแม่บางคนก็ซัพพอทลูกคนที่อ่อแอกว่า ยังไงก็เอาและช่วยเท่าที่ใหวนะริน
ทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าพ่อแม่เข้าใจลูก ผู้ใหญ่คิดว่าเด็ก8ขวบคงเข้าใจ แต่ผู้ใหญ่เองไม่เคยเข้าใจเด็ก ถ้าทุกอย่างมันเป็นมาตรฐานเดียวกัน ความเกลียดมันจะหายไป แต่สิ่งที่ตอกย้ำความรู้สึกเกลียดของพี่สาม คือการปฏิบัติสองมาตรฐานของพ่อแม่
สำหรับเรา เรามองว่าคนผิดคือพ่อแม่ค่ะ การที่เด็กคนนึงจะมีความรู้สึกเหี้ยๆ กับเด็กที่เป็นน้องตัวเองมันต้องมาจากการเลี้ยงดูของผู้ใหญ่ล้วนๆ เด็กๆ คุณรินคงไม่ได้เกลียดน้องเลยหรอก แต่เพราะการกระทำของผู้ใหญ่ตั้งแต่คุณรินเด็กจนโตโดนมาตลอดจนทำให้ฝังความรู้สึกแย่ๆ ของผู้ใหญ่มาใส่ในตัวเอง เราสงสารคุณรินนะ คุณรินไม่ได้ผิดอะไรเลย เคสนี้เราอยากโอบกอดคุณรินมากๆ เลยค่ะ คุณรินไม่ได้ผิดเลย ถ้าเราเป็นคุณรินเราจะไม่ยุ่งกับที่บ้านเลย ส่งเงินให้อย่างเดียว ให้เท่าไหนคือเท่านั้น สำหรับเราพ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาอย่างดี เราไม่จำเป็นจะต้องให้ดีที่สุดเหมือนกัน เพราะเราก็ไม่ไม่เคยได้ที่สุดจากพ่อแม่ ซึ่งที่พิธีกรพูดเลยเราว่ามันไม่ถูก เคสนี้เป็นเคสแรกที่เราไม่เข้าข้างพิธีกรเลย สุดท้ายแล้วย้อนกลับมาถามพ่อแม่ว่าพ่อแม่แคร์ลูกคนโตบ้างไหม
พี่อั๋นพูดดีมากเลย เป็นคำแนะนำที่ดีมากเลยค่ะ พูดได้เป็นขั้นๆ ทำให้เราเห็นภาพไปดวย เข้าใจง่าย
กอดๆคุณรินนะคะ เหมือนบ้านเรามากๆเลย (เมื่อก่อนนะคะ) เราเคยด่าถึงขนาดไล่ให้ไปตายที่ไหนก็ไป เพราะว่าทำให้พ่อแม่เสียใจเพราะนางไม่เรียน จนมันจะฆ่าตัวตาย บอกเลยว่าวันนั้นพ่อแม่เราเสียใจมากๆ แต่เรากลับไม่รู้สึกอะไรเลย โดยเฉพาะกับน้องสุดท้ายแล้ว เราเลือกที่จะแยกออกมาโดยที่ไม่ได้สนใจน้องเลยสักนิด เพราะบ้านเราก็มองว่าเราเอาตัวรอดได้ ดังนั้นเอาตัวเองรอดก่อนค่ะ ค่อยย้อนกลับไปช่วย
ฟังไปร้องไห้เลย เราก็เป็นหนึ่งในนั้น โดนสอนมาตลอดว่า “พี่ต้องเสียสละให้น้อง” มาตั้งแต่เด็ก ทำผิดนิดหน่อยโดนด่าไม่ไหว แต่พอน้องทำผิดไม่เห็นโดนมาก ให้เราสอน น้องก็ไม่ฟัง พอมาตอนนี้กำลังจะจบมหาลัย น้องก็ม.6 แม่ก็มาฝากฝังว่า พี่ก็คงส่งน้องเรียน นี่ก็เลยงง ว่าทำไมเราก็ต้องรับผิดชอบน้องด้วยหรอ เหนื่อยใจมาก เครียดตามมากเลย😔
พี่เข้าใจรินเลยค่ะ เพราะพี่ก็เติบโตมาแบบรินเลย อยากจะให้คำปรึกษารินมากๆเลย บอกเลยนะคะเรื่องที่มันเกิดขึ้นรินไม่ได้เป็นคนผิด แต่ในฐานะลูกอย่างที่พี่เติ้ลบอกค่ะ ให้ได้เท่าที่ให้ได้ถ้าให้แล้วเจ็บปวดที่หัวใจเอาคิดแค่ตัวเราพอตอบแทนบุญคุณพ่อแม่กำหนดมาเลยว่านินจะให้เขาเท่าไหร่ 3,000-4 พัน 5,000 บาทต่อเดือนก็กำหนดไปเลยค่ะแล้วเราจะสบายใจคนที่เราจะคุยด้วยแล้วเข้าใจที่สุดคือพ่อกับแม่ค่ะน้องคุยไปยังไงเขาก็ไม่เข้าใจค่ะ ตอนนี้น้องพึ่ง 23 อาจจะเร็วๆนี้หรืออาจจะอีกนานก็ได้ที่เขาจะคิดได้ พี่อ่ะทนมาเป็นสิบๆปีกับเหตุการณ์แบบนี้เจอมาคล้ายๆกับรินเลยแถมโดนพ่อแม่ใช้ความรุนแรงอีกต่างหาก เอาความกตัญญูของเราเป็นที่ตั้งคะลีนทำดียังไงก็ต้องได้ดีเชื่อพี่นะคะพี่ฟังจากเสียงรินแล้วรินรักพ่อกับแม่มาก ถามว่าน้องรักไหมในใจลึกๆยังไงสายใยความเป็นพี่น้องก็มีค่ะถ้าไม่รักไม่รู้สึกก็คงไม่เอามาเป็นปัญหาในชีวิตอยู่แล้วแต่เราแก้ที่เขาไม่ได้ค่ะแก้ที่ตัวเราเลยค่ะริน เป็นกำลังใจให้ริมอดทนมากๆนะคะ เข้าใจความเป็นลูกของลินค่ะไม่อยากให้ใครมาทำแบบนี้กับพ่อกับแม่เราแม้แต่ว่าเขาเป็นน้องก็ตาม อดทนรอเวลาอย่างเดียวนะคะขนาดรินยังทุกข์ใจเลยพ่อแม่ทุกข์ใจมากกว่านี้อีกเยอ โดยยิ่งเขาเห็นลูกไม่รักกันแล้วเขายิ่งเจ็บปวดที่หัวใจค่ะแต่ยังไงพี่ก็ support นะคะว่ารินไม่ได้ผิดในเรื่องนี้ สู้ๆอดทนนะคะกอดๆค่ะ
เข้าใจคุณรินมากๆค่ะ ไม่แปลกเลยที่จะมีความคิดแบบนี้ ต่อให้เป็นผู้ใหญ่แล้วก็มีสิทธิรู้สึก สู้ๆนะคะ
เรามีน้องชาย 1 คนค่ะ อายุห่างกันสามปี ตอนเด็กๆก็เล่นด้วยกันค่ะแต่เราก็คิดเอาเองเหมือนกันว่าแม่รักน้องมากกว่า เราเลยพยายามที่จะเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่…น้องชายเราเป็นคนเอาแต่ใจ…เกเร เล่นแต่เกมส์ ส่วนเราก็พยายามเชื่อฟังพ่อแม่ จนบางทีเราก็หมั่นไส้น้องมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะแม่โอ๋น้องมากกว่า แต่เราไม่รู้หรอกว่ารักน้องมั้ย…รู้แค่ว่ามีน้องชายอยู่นะ พอเราโตขึ้นเราก็ไม่ค่อยสนิทกับน้อง…เริ่มห่างกัน ไม่ค่อยติดต่อกัน…เราจากบ้านมา กทม.ส่งเงินให้แม่ แล้วแม่เอาไปส่งน้องเรียน น้องไม่เคยขอบคุณเรา…ไม่เคยชมเรา แต่เราก็คิดว่า… เราออกมาใช้ชีวิตแล้ว เลยไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้องมาก จนวันหนึ่ง เราป่วยด้วยโรคร้าย ต้องใช้เงินในการรักษา…น้องโอนเงินก้อนให้เราเลย เราซึ้งใจนะเพราะเขาช่วยเรา เราก็เลยคิดว่าท้ายที่สุดแล้วถึงจะหมั่นไส้มันยังไง รำคาญมันเท่าไหร่…แต่เราก็มีกันอยู่แค่นี้ค่ะ สองคนพี่น้องวันนี้คุณรินไม่โอเคกับน้อง…ก็ขอให้วันนึงน้องคุณรินคิดได้ แล้วพ่อแม่จะได้เบาใจ…คุณรินก็จะได้สบายใจ ขอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆนะคะ ส่วนวันนี้คุณรินเซฟใจตัวเองก่อน…ความเกลียดน้องอาจจะมาจากเรื่องเล่าที่เราได้ฟัง คุณรินว่างๆลองเปิดใจคุยกันกับน้องดูนะคะ เผื่อจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้บ้าง เป็นกำลังใจให้คุณรินค่ะ
เหมือนแม่เราเลย เราห่างกับน้อง 3 ปี ตั้งแต่จำความได้แม่พาเราไปช่วยทำงานตั้งแต่อนุบาล พอเราขึ้นมัธยม เราถามแม่ว่าทำไมไม่ให้น้องมาช่วยบ้าง แม่บอกว่าน้องยังเด็ก แต่เราแม่ให้ช่วยตั้งแต่เราเด็กเหมือนกัน ปัจจุบันเรา30กว่าแล้ว แม่ทำประกันไว้2 ฉบับ ผู้คือ ชื่อเรากับน้อง แต่แม่ให้เราจ่ายคนเดียว พอเราบอกว่าให้ยกเลิกของเราแม่ก้อบอกแม่จะจ่ายเอง เราถามแม่ว่า ทำไมไม่ให้น้องช่วยจ่ายแม่พูดว่า น้องต้องผ่อนรถผ่อนบ้าน อ้าวแม่ แล้วหนูไม่ต้องผ่อนหรือ แถมหนูมีลูกที่ต้องเลี้ยงอีก น้องเราไม่มีลูกนะสรุปเราก้อเป็นคนจ่ายพอเราบอกเราจะไม่จ่าย แม่ก้อบอก ฉบับที่เป็นชื่อน้องแม่จะเปลี่ยนเป็นชื่อเรา ผ่านมาหลายปีแล้ว แม่ก้อยังไม่เปลี่ยน เราให้แม่รายเดือน และรายปีที่จ่ายประกัน2 ฉบับ และเวลาเราทะเลาะกับน้อง แม่จะโกรธและไม่คุยกับเราหลายเดือนมาก ตั้งแต่เราจำความได้น้องทำอะไรไม่เคยผิด แต่เรา ทั้งด่าทั้งตีทั้งไล่ออกจากบ้าน เอาเราไปประจานทุกอย่าง แช่งให้เราตาย ตอนที่แช่งเราอยู่แค่ป.4 เองนะ ตั้งแต่เราอยู่ม.ต้นเวลาแม่มาหาเราที่กรุงเทพเราให้เงินแม่กลับทุกครั้ง 2-3 พันบาท พอช่วงโควิดแม่มาเราไม่ได้ให้ แม่ไปบอกคนอื่นว่า มาหาเราเราไม่เคยให้ตังกลับบ้าน มีแต่ควักให้หลาน เราโคตรน้อยใจแม่เลย แต่เราก้อยังรักเขามากเหมือนเดิม ปล.ที่พิมมาทั้งหมดแค่น้อยใจแม่แหละ
เหมือนฟังเรื่องตัวเองแต่ของเราเป็นหลานค่ะ ถ้าคุณรินได้ผ่านมาอ่านเราอยากให้คุณรินโฟกัสที่คุณแม่นะคะ ทำดีกับแม่ให้มากๆเพราะเราเคยโกรธแม่มากๆที่ตามใจหลานจนกู่ไม่กลับ จนลืมคิดไปว่าแม่ก็คงทุกข์ใจมากเหมือนกัน หยุดโฟกัสที่น้องไปเลยค่ะ วันนึงที่พ่อแม่ไม่อยู่เค้าจะคิดได้เองว่าที่ผ่านมาเค้าเสียโอกาสอะไรไปบ้าง เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเคยน้อยใจนะ เราไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากแม่เลยตั้งแนาจำความได้ แม่พึ่งมากอดเราตอนเราโตเกือบจะ 30แล้ว เพราะคนเป็นพ่อแม่ในมุมเขาๆ เห็นว่าเราเก่งดูแลตัวเองได้ แต่น้องเขาเป็นห่วงมาเพราะเขาไม่มีอะไรเลย เป็นกำลังใจให้คะ สำหรับเราก็ช่วยคะ สงสารแม่
ชีวิตคุณคล้ายแม่เรามาก แม่เราเป็นลูกที่ยายไม่ค่อยรัก อะไร ๆ ก็น้า ๆ มีเงินให้น้า ๆ หมด จนน้า ๆ เคยตัว หนักไม่เอาเบาไม่สู้ น้าไม่มีเงินก็ให้ยายมาเอาเงินจากแม่ แม่เราก็ใจไม่แข็งพอ เพราะคนมาขอเป็นยาย แต่ปลายทางก็คือน้า ๆ ได้เงินไป แม่เอาแต่ให้ ๆ จนชีวิตเป็นหนี้สินเพราะพวกน้า ๆ เราก็โกรธเหมือนกันว่าทำไมแม่ต้องอะไรถึงขนาดนี้ ชีวิตน้า ๆ ดี แต่ชีวิตครอบครัวเราอย่างเซ็ง ... เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด ตอนนี้คุณยังมีอายุน้อย อย่าใจอ่อนให้มาก ขอเตือนในฐานะลูกที่มีแม่เป็นเดอะแบก ทำให้ชีวิตครอบครัวเราอย่างเซ็งแล้วก็ฝากคนเป็นพ่อเป็นแม่ด้วยนะคะ อย่ามาบอกว่าพ่อแม่ก็รักลูกทุกคนเท่ากัน แต่ห่วงไม่เท่ากัน ... ในสายตาลูก ถ้าให้ไม่ได้ทุกคน ก็ไม่ต้องให้สักคนค่ะ เพราะมันจะสร้างความน้อยใจ ว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน
พ่อเรามีน้องเรากับแม่ใหม่ตอนเราอายุ 16 เราไม่เคยเกียดน้องเลยนะ เพราะเค้าก็ไม่ผิดที่เกิดมา มีน้อยใจพ่อบ้างแต่ไม่เคยคิดว่าเป็นเพราะน้องแถมตอนน้องเรียนเราส่งเงินไปช่วยพ่อทุกเดือน เราคิดแค่ว่าเราตอบแทนคุณพ่อ และรับผิดชอบชีวิตเราและลูกๆพอ ใจเรารู้สึกเบาสบาย
น้องมีปัญหา ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะพ่อแม่สงสารที่พี่ไม่รักน้องด้วยก็ได้นะ เหมือนแม่อยากเติมเต็มให้น้อง คือไม่ใช่ว่าเราเข้าข้างน้องนะ แต่จากที่ฟังรินมาคือไม่รักน้องตั้งแต่เกิด คือน้องเกิดมายังไม่ทำอะไรผิดเลยอ่ะ แต่รินก็ไม่รักแล้วอ่ะ เรายังสงสารน้องเลย(เราหมายถึงเด็กน้อยตาดำๆในอดีตนะ)
ใช่ โดนพี่ตัวเองเกลียดมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ มันอาจจะเป็นส่วนนึงที่ทำให้น้องไปยุ่งกับยาเสพติดก็ได้
@@wewyamrcm 😒 คนมันจะติดยา โทษคนอื่นได้เหรอถามจริง
จริงๆคะ แม่ชอบขอความช่วยเหลือเราแต่กับน้องไม่ขอเลยสักบาทแถมส่งเรียน ส่วนเราหาเรียนเอง เหมือนเป็นคนขี้อิจฉาน้องแต่เราน้อยใจจริงๆให้แม่ช่วยแม่ตลอดไม่เคยทำให้ร้องไห้แต่น้องเราแบบเคลชนี้เลยแต่มีเรื่องติดยา(ญ)พอแม่มีทุกข์=ขอเรา มีสุข= อยู่กับน้อง
ฟังแล้วเข้าใจมากๆค่ะความรู้สึกนี้
รักลูกเท่ากันไม่มีจริง
เรามีลูก2คน คนละพ่อห่างกัน6ปี แต่ลูกเรา2คนรักกันมาก เพราะว่าเราตั้งใจทำให้เค้ารักกันมากที่สุด เอาตั้งแต่ตอนท้องเลย ซื้อที่ฟังเสียงหัวใจให้เค้าฟังหัวใจน้อง เอารูปอัลตราซาวด์น้องให้เค้าดู พอน้องเกิดก็ให้เค้ามีส่วนร่วมในการเลี้ยงน้อง เช่นป้อนนม หยิบจับอะไรง่ายๆ แล้วสิ่งที่เราตั้งใจมันสำเร็จผลปัจจุบันลูกชายคนเล็ก 2 ขวบ 10 เดือนคนพี่กำลังจะ 9 ขวบ ทั้งสองคนรักกันมาก เราคอยพูดเสมอว่ามีกันแค่สองคนนะลูกต้องรักและดูแลกันถึงจะคนละพ่อก็ตาม ห่วงกันคนละแบบ แต่รักเหมือนกัน
เป็นคุณแม่ที่น่ารักมากเลยค่ะ
ดีครับถ้าพ่อแม่มีมาตรฐานเดียวกันทั้งลูกคนเล็กและคนโต แผลความเกลียดชังจะไม่เกิด
หากเป็นเราตอน 8 ขวบ คงดีใจเมื่อได้รู้ว่าจะมีน้อง แต่ถ้าพ่อแม่ลำเอียงอาจจะรู้สึกน้อยใจ ถึงยังไงก็เกลียดน้องไม่ลง และไม่เคยคิดอยากเป็นลูกคนเดียว ชีวิตน่าจะเหงามากกว่ามีความสุข
ไม่โอเคกับ mindsets ของคุณมากๆ ในเรื่องของการเกลียดน้อง (เรื่องอื่นไม่ยุ่งนะมันมีหลายมุมมอง) อ่ะเกลียดตอนเกิดเข้าใจได้เพราะตอนนั้น 8 ขวบ แต่นี่เกลียดตั้งแต่เกิดจนโต ลองถามตัวเอง บางอย่างคุณอคติหรือเปล่า? ปัญหาที่คุณเล่ามาตั้งแต่ต้นเรามั่นใจว่าเคยเจอมาหนักกว่าคุณแน่นอน ขนาดเล่าย่อๆยังเรียกน้องว่าเด็กคนนั้น ไม่รู้สิเราว่าคุณเองก็ไม่ได้น่ารักกับพ่อแม่และน้องสักเท่าไหร่นะ ถ้าเรามีพี่แบบคุณที่คงจะแสดงออกว่าเกลียดเรามาก มันจะเป็นยังไงนะนี่นึกไม่ออกเลย
คนที่ให้ตลอด บางครั้งมันก็ไม่ไหวนะคะ 😢
จากที่ฟังเรื่องของคุณริน คิดว่าคุณรินก็ไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้น แล้วที่รู้สึกเกลียดน้องมันควรเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ที่ต้องอธิบาย แต่ไม่ควรให้เหตุผลว่าเป็นพี่ต้องดูแลน้อง , เป็นพี่ต้องเสียสละ อย่าใช้เหตุผลแบบนี้ค่ะ แล้วยิ่งพูดเปรียบเทียบของผู้ใหญ่ก็ด้วย มีแต่จะทำให้พี่น้องไม่ชอบหน้ากันมากขึ้น อย่างคุณรินที่โดนคล้ายกับญาติเรามาก แล้วเม้นท์ที่บอกว่าโตแล้วทำไมถึงยังคิดแบบเด็ก มันเป็นความทรงจำฝังใจไปแล้ว เพราะคนฟังอย่างเราก็ไม่รู้ว่าคุณรินเจอเหตุการณ์แบบไหนมาบ้าง ที่คุณรินเล่ามามันแค่ส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งไม่ใช่เรื่องในชีวิตเขาทั้งหมด มันอาจจะมีอะไรมากกว่าก็ได้ แล้วเราคิดว่าถ้าคุณรินพอจะส่งเสียให้พ่อแม่ได้ก็ส่งค่ะ แบบที่ไม่ลำบากตัวเกินไป ส่วนพ่อแม่จะให้น้องก็เป็นเรื่องของเขา แต่ต้องไม่ให้เพิ่มค่ะ แล้วต้องบอกกับพวกเขาก่อนด้วยจะได้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้ามี... ก็ให้พวกเขาจัดการกันเอง
การที่รักลูกไม่เท่ากันมีอยู่จริง เราก็คือคนหนึ่งที่ถูกทำเช่นเดียวกันแต่เราต่างตรงที่ เรารู้จักหน้าที่เป็นลูกทำหน้าที่ลูกให้ดี เป็นพี่ทำหน้าที่พี่ให้ดีเป็นน้อง ทำหน้าที่น้องให้ดี เลิกโทษคนอื่นว่าชีวิตฉันเป็นแบบนั้นนี้เพราะใคร สุดท้ายรับผิดชอบตนเองให้ได้ ทุกวันนี้เราสร้างตัว มีรถขับ มีบ้านที่อบอุ่น ด้วยตัวเรา ‘คิดดี’ และ รู้จักหน้าที่ของตนเอง ใครก็ว่าเราไม่ได้ และมันคือความภาคภูมิใจที่ชีวิตหนึ่งได้เกิดมา ทำหน้าที่สมบูรณ์แบบค่ะ
คนเรา ที่ได้มาเกิด ร่วมกัน อาจจะมีเวรมีกรรมต่อกัน เพราะเราก็มีลูก ที่ไม่ค่อย รักแม่เท่าไหร่ ติดเพื่อนมาก เราเป็นแม่เราก็คงต้อง ดูแลกันไปจนกว่าจะคิดได้ หรือกว่าจะตายจากกันไปข้างนึง
เราเป็นพี่คนโต น้องชายเราเป็นแบบน้องคุณเลย ไม่เรียนไม่ทำงาน อยู่บ้านเฉยๆเคยทะเลาะกับน้องถึงขั้นตีกันเลย แต่เราไม่ได้เกลียดน้องนะ ยังมีความเป็นห่วงมันอยู่และห่วงความรู้สึกพ่อแม่ด้วย เค้าแค่ห่วงน้องคงคิดว่าถ้าเค้าไม่อยู่แล้วมันจะเป็นยังไง คุณลองเปิดใจคุยกับน้องสักครั้งนึง ความที่ไม่เคยคุยกันเลยทำให้มีกำแพง เพื่อให้พ่อแม่สบายใจด้วยนะคะ
บีบมือคุณรินนะ คุณรินทำดีมาตลอด คุณรินสมควรมีความสุข เรื่อง พ่อแม่น้องเราบังคับอะไรเขาไม่ได้เลย ปล่อยวางไปเถอะครับ แบบอุเบกขา ช่วยเท่าที่ไหว เอาตัวเองให้รอดก่อน ปล่อยวางได้ เราสมควรมีความสุขครับ
คนแรกตอบแบบนางงามมาก ตอบแบบเซฟตัวเอง แล้วยังไปบอกว่าเพราะคุณรินที่มีความรู้สึกเกลียดน้อง, เพราะเห็นว่าคุณรินเก่งแล้วจึงให้น้องมากกว่า ที่จริงสิ่งที่พ่อแม่ปฎิบัติต่อลูกคนเล็กคือไม่ถูกต้อง และไม่เคยแก้ไขเพราะพ่อแม่ไม่เคยเห็นความผิดของตัวเอง และไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของคุณริน คุณควรถอยออกมาดูห่างๆ คุณไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว น้องโตแล้วเปลี่ยนยาก ต่อไปอาจทำให้ครอบครัวของคุณเดือดเนื่อร้อนใจ หากจะช่วย วิธีที่จะช่วยคนได้ดีที่สุดไม่ใช่การให้เงิน แต่คือการให้อาชีพ แต่เขาจะทำหรือเปล่า เขาจะเปลี่ยนได้หรือเปล่า การที่คนๆ หนึ่งจะมาเป็นพ่อแม่ พี่น้อง ลูกเมีย,สามี มันไม่ใช่เหตุบังเอิญ สิ่งที่เกิดขึ้นขอให้ใช้สติให้มากที่สุด อยู่กับปัจจุบัน คุณเองก็มีครอบครัวของตัวเองแล้วครับ "สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีต":จูฬกัมมวิภังคสูตร :
พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันมีจริงๆนะแม่รักพี่ชายมากกว่าเราทุกครั้งที่เรากับพี่ไปหาเเม่แม่จะคุยจะทักแค่กับพี่เเบบกลับบ้านมาเเล้วทักหาพี่เราคนเเรกเลยเเล้วคนเดียวด้วย ทุกครั้งที่พี่พูดอะไรเเย่ๆของเราแม่ก็จะเข้าข้างด้วยจำได้ว่าเรากับพี่เคยทะเลาะกันเเม่จะอยู่ข้างพี่ตลอดเวลามันขอเงินก็จะโอนให้ทันทีเลยเเถมเกินยอดที่มันขออีกส่วนเราขอเป็นชาติกว่าจะได้แต่ก่อนแม่บอกตลอดว่าจะให้พี่เรียนมหาลัยจะซื้อคอมซื้ออะไรให้มันส่วนเราให้ไปเรียนปวช
เข้าใจและให้กำลังใจคุณรินค่ะ เพราะเราก็โดนมาเหมือนกันเป๊ะ
เราก็เคยนะสมัยเด็กๆคิดว่าแม่รักน้องมากกว่า เราเคยน้อยใจ ตามประสาเด็ก แต่เราก็ไม่เคยเกลียดน้องชายเราเลย อายุห่างกัน 8 ปีเหมือนกัน กลับสนิทกันตั้งแต่เด็กๆ สนุกมากที่ได้โตมาด้วยกัน เล่นเกมส์ด้วยกัน ทะเลาะกันบ้าง ตามประสาเด็ก โตมาก็แยกย้ายกันใช้ชีวิต ห่วงใยกันเหมือนเดิม ถือว่าเราโชคดีมากๆที่ เราสองคนพี่น้องรักกัน ดูแลกัน เหมือนพอโตมาแล้ว มันเข้าใจอะไรต่อมิอะไรมากขึ้น แค่เรารับรู้ว่าแม่รักเรา เท่านั้นมันพอแล้วจริงๆนะ แม่ไม่ใช่ของเราคนเดียว แม่มีสิทธิ์รักใครอีกได้ตั้งหลายคน มันคือครอบครัวอ่ะ เรามองแบบนั้นนะ
คือรินแบบอคติกับน้องมาก..ขนาดเขายังไม่เกิด เธอยังเกลียดเขาเลย อึ้งนะ อยากเป็นลูกคนเดียวอยากได้ความรักคนเดียว หืมม....ขนาดสายเลือดเดียวกัน เลิกอคติแล้วเปิดใจคุยกับน้องบ้างนะคะ🙂
เราว่าเรื่องนี้ต้องเริ่มจากพ่อแม่ค่ะ เพราะปมเริ่มจากพ่อแม่ที่ไม่รู้ยังไงถึงทำให้เด็กมีความคิดแรงแบบนั้น ก็ถ้าเป็นปมที่เริ่มจากตอนเด็ก จะอคติก็ไม่แปลก นั่นเด็กนะ ขนาดผู้ใหญ่ยังมีอคติได้ คุณจะคาดหวังให้เด็กจัดการความรู้สึกตัวเองได้แค่ไหน? ความคิดเราอะไรที่ติดใจอยู่ในใจถ้าไม่ถูกคลี่คลายจากต้นเหตุ(อย่างพ่อแม่) จะให้เขาลองปรับความคิดก่อนก็ยาก(ไม่ใช่ว่าไม่ได้แต่มันยาก มันถึงได้เป็นปมในใจไง) มันไม่ใช่ทุกคนอ่ะที่จะปล่อยวางได้ เพราะเขาก็ถูกพลักดันให้มาอยู่ในจุดนี้เหมือนกัน
มันเป็นธรรมชาติ สำหรับเด็กและเป็นทุกคน ถ้าพ่อแม่มีมาตรฐานการเลี้ยงลูกไม่เท่ากัน
เข้าใจ คุณเลยครับ คนดีควรที่จะได้รับการสนใจมากกว่า แต่ครอบครัวชอบห่วงไอลุกที่ไม่รักดี
น้องคือน้อง มีทุกครอบครัวนัค่ะพี่อิจฉาน้อง เราเป็นพี่ต้องให้อภัย และเสียสระ น้องเค้าอ่อนแอ พ่อแม่เค้าเลยห่วงเป็นธรรมดา ถ้ามีครอบครัวก็แยกย้าย ให้คนรักเค้าสั่งสอน แต่เรื่องที่นอนเรื่องนิดเดียวเอง อะไรทำได้ก็ช่วยกันทำ
ขอพูดในมุมที่เราเป็นลูกคนเล็กของบ้านนะคะ ซึ่งก็จะโดนสปอร์ย โดนตามใจ พี่ต้องเสียสละให้เราทำให้เราค่อนข้างเป็นคนไม่เอาไหน แต่เราจะต่างกับน้องคุณรินคือเราจะตั้งใจเรียน เราบอกกับตัวเองเสมอจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจในเรื่องนี้ เรากับแม่จะคุยกันตลอดแม่จะบอกในมุมตัวแกเองว่า ก็ห่วงลูกทุกคนรักทุกคนแหละ แต่จะห่วงไอ้คนที่มันไม่เอาไหนสุด ก็เลยเป็นห่วงมากกว่าคนอื่น และที่สำคัญเราโชคดีมากๆที่พี่รักและพร้อมซัพพอร์ทเราในทุกๆเรื่อง สุดท้ายแค่อยากจะบอกคุณรินว่าแม่เขาแค่ห่วงลูกที่ไม่เอาไหนที่สุดและเขาก็เชื่อว่าคุณรินดูแลตัวเองได้ดีมากๆถ้าวันหนึ่งที่เขาไม่อยู่แล้วแค่นั้นเอง
มุมที่พ่อแม่รักน้องมากกว่าอันนี้เข้าใจ แต่มุมที่ไม่เอาไม่รักไม่ชอบน้องตั้งแต่เกิดอยากให้เขารักให้มีเราแค่คนเดียวอันนี้คือ รินต้องการความรักขาดความอบอุ่นต้องการเป็นจุดสนใจของพ่อกับแม่แค่คนเดียว ข้อนี้เรียกง่ายๆว่าขี้อิจฉา รินอิจฉาน้องตั้งแต่เกิดตั้งแต่ที่เขายังไม่มีความผิดอะไรเลย ต้องแยกเป็นสองประเด็น ส่วนของพ่อแม่และส่วนของริน
ใช่เลยค่ะไม่ค่อยมีคนมองมุมนี้เลย ทั้งๆที่เกลียดน้องตั้งแต่ยังไม่มีความผิดเพียงเพราะน้องเด็กแล้วต้องการความดูแลเอาใจใส่มากกว่าอยู่แล้ว
การอิจฉา ก็เกิดจากการเลี้ยงดูค่ะ พ่อแม่แสดงออกหรือเลี้ยงคุณรินแบบไหนเมื่อตอนที่รู้ว่าจะมีลูกอีกคนที่กำลังจะเกิดมาเป็นน้องของคุณริน น่าจะเป็นปมมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ
รินไม่ผิดครับ เด็ก8ขวบ ต้องเข้าใจอะไรขนาดนั้นโดยที่พ่อแม่ไม่อธิบายอะไรเลยหรอ และมันยิ่งชุดความรู้สึกของคุณรินไปอีกตรงที่พ่อแม่ให้ความรับไม่เท่ากัน ความผิดที่พ่อแม่ เลี้ยงลูกไม่เข้าใจ แต่ต้องการให้เด็บ8ขวบเข้าใจพ่อแม่ อันรี้มันก็ขัดแย้งกันไป
เคสคือเราเป็นพี่สาวที่ห่างกับน้องชาย 8 ปี แล้วการปฏิบัติของแม่ไม่เท่ากันคือเรื่องจริง มันกลายเป็นปมในใจมากๆ พี่ทำได้แค่เก็บความรู้สึกแย่ๆ จนตอนนี้อายุ22 ต้องรักษาอาการซึมเศร้า และแพนิคจากปม ในครอบครัว
เรื่องนี้มันผิดมาตั้งแต่ต้น ไม่ได้มีเจตนาจะเบลมใครนะ แต่ขออนุญาตออกคห.เผื่อเป็นปย.กับคนอื่น1. พ่อแม่ผิด ที่ไม่สามารถทำให้พี่ยอมรับในตัวน้องได้ จริงๆยุคนี้เนี่ยเวลาพ่อแม่วางแผนมีลูกคนที่2 หมอต้องช่วยวางแผนเลยนะว่าต้องวางตัวยังไงไม่ให้พี่อิจฉาน้อง เด็กคือเด็ก 8ขวบก็คือเด็ก มองอีกมุม ทำไมพี่ต้องรักเด็กตัวแดงๆคนนึงด้วยอะ พ่อแม่ควรเป็นส่วนสำคัญในการสร้างbondingให้พี่น้อง ไม่ใช่หน้าที่เด็ก2. ความตึงที่คุณรินมีต่อน้องมาแต่เกิด มันเป็นส่วนในการสร้างน้องนิสัยแย่แบบนี้ขึ้นมาไม่มากก็น้อย3. แต่ปหมันมาขนาดนี้แล้ว คงยากเกินแก้ไข นอกจากจะปล่อยวาง อโหสิกรรมให้กัน เป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ ที่ผ่านมาคงลำบากมากจริงๆ หวังว่าจะหลุดพ้นจากบ่วงนี้ไวๆนะคะ ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน
![อาจารย์ยอด : รักลูกไม่เท่ากัน [กรรม]](http://i.ytimg.com/vi/C0uSBoniNM0/mqdefault.jpg)
แล้วการที่เด็กจะเกลียดลูกคนใหม่ มันคือหน้าที่ของพ่อแม่ค่ะที่ต้องสื่อสารกับลูกค่ะ พี่อั๋นโยนภาระให้คุณรินมากเกินไปค่ะ สอนพ่อแม่บ้างเถอะค่ะว่าเลี้ยงลูกยังไงให้ติดยา เลี้ยงลูกคนเล็กยังไงหันมาด่าลูกคนโต เลี้ยงลุกยังไให้มีลูกที่รู้สึกขาดความรัก พ่อแม่คุณรินเอาแต่หนีความจริงเรื่องนี้มานานไปแล้ว แต่ที่เหลือเห็นด้วยค่ะ พลังบวกของคุณอั๋นดีมากๆ
มันอาจจะเป็นการที่พี่รู้สึกเกลียดน้องมาแต่แรก อิจฉาน้อง น้องอาจจะรู้สึกว่าพี่ทอดทิ้งเกลียดเค้า รับความรู้สึกลบๆนี้มาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่ก็ดูรักลูก รินเองบอกว่าไม่เคยคุยกับน้อง ไม่อยากให้น้องเกิด ไม่สนิท น้องไม่มีทางไม่น่ารักตั้งแต่เด็ก รินอคติไง ขี้อิจฉา
@@wewyamrcm ขอโทษนะ แล้วจะให้เด็กวัย 8 ขวบใช้ความคิดอะไรมากหรอคะ วัยนั้นต้องการคนอธิบายนะว่าเค้าจะไม่ถูกลืมและพอเขาโตไปใช้ชีวิตร่วมกับน้องก็ต้องให้ความสำคัญเขา ดูแลเขา ใส่ใจเขาเหมือนเดิมนะ ไม่ใช่โตแล้ว ไม่ต้องดูแลก็ได้ คนนะไม่ใช่ก้อนหินถึงจะไม่คิดอะไรเลย ถ้าคุณรินได้รับความรักมากพอ เราเชื่อว่าเขาจะไม่คิดแบบนี้
@@bellykids9453 แต่ความคิดของคุณรินไม่ได้หยุดโตขึ้นในวัย8ขวบหนิคะ คุณรินยังต้องเติบโตขึ้นในวัย 10ขวบ 15ขวบ 20ขวบและอีกต่อไปเรื่อยๆ ในขณะที่คุณรินเรียนจบมัธยมปลายแล้วกำลังจะเข้ามหาลัย น้องคุณรินกำลังเรียนอยู่ชั้นป.5ค่ะ คาดว่าน้องคงยังไม่ติดยาใช่มั้ยคะและน้องน่าจะเป็นเด็กที่เรียนไม่เก่งแต่คงไม่ถึงขนาดที่จะสร้างความเกลียดชังที่คุณรินมีต่อน้องได้ ถ้าจะไม่ให้ใช้คำว่า อคติ ในความสัมพันธ์นี้เลยคงเป็นไปไม่ได้ เด็กที่เกิดใหม่ทุกคนบริสุทธิ์ ความคิดเริ่มจาก0เท่ากันค่ะ ความบิดเบี้ยวจะถูกหล่อหลอมจากครอบครัวและสังคม เบี้ยวมาก เบี้ยวน้อย แตกต่างกันขึ้นอยู่กับความ แข็งแกร่งของวัสดุเนื้อใน น้องคุณรินในวัย23ประพฤติตัวแย่แต่โตพอที่ต้องคิดได้แล้วค่ะ และคุณรินก็โตพอที่จะวางอคติลงได้แล้วเช่นกัน….
เป็นกำลังใจให้คุณรินวางมันลงได้และพบเส้นทางแห่งความสุขได้ในเร็ววันนะคะ😊
@@wewyamrcm พ่อแม่คือส่วนสำคัญที่จะทำให้ลูกคนโตไม่เกลียดน้อง เขาเกลียดก็อาจจะเพราะคนน้องเกิดมาก็แย่งความสนใจ แย่งความเอ็นดูไป ไม่ว่าวัยไหนใครถูกแย่งของรักก็เจ็บทั้งนั้น ถ้าไม่จริงก็คงไม่มีคนมาร้องไห้เวลาแฟนแบ่งความรักไปให้คนที่สองหรอก มันไม่ต่างกัน พ่อแม่ต้องฉลาดที่จะรัก
@@Iamgoodmak เข้าใจคำว่ามันฝังใจ มันเป็นปมมั้ยคะ ยิ่งอะไรที่มันฝังใจมาตั้งแต่เด็กมันยิ่งแก้ยากค่ะ
การรักลูกไม่เท่ากันมันมีอยู่จริง
พี่น้องไม่รักกันมันก็มีอยู่จริง
พอสองสิ่งมันเกิดขึ้นกับคุณรินมันเลยกลายเป็นอคติ แล้วพอยิ่งน้องชายคุณรินมีพฤติกรรมที่ไม่ดีหรือไม่ถูกใจคุณรินจึงทำให้เกิดความเกลียดชัง
ส่วนตัวมองว่าไม่ผิด แต่หากสามารถทำได้ควรมีการตักเตือนหรือพูดคุยกันจริงจัง การบอกคุณพ่อคุณแม่ก็สำคัญว่าไม่ควรปล่อยปะละเลยเรื่องทั้งยาเสพติดหรือการทำงาน
เป็นกำลังใจให้คุณรินนะ
ใช่ค่ะ
เชื่อเถอะค่ะ ว่าพ่อแม่เองจะไม่ทำอะไร เพราะถ้าเขาจะทำ เขาทำนานแล้ว พี่เราติดยามา 25 ปี พ่อแม่ทำได้แค่ทน มันเอาทุกอย่างไปขาย รถ บังคับให้เอาที่ดินไปขายจนเหลือแค่ผืนสุดท้าย สิ่งที่คุณรินทำได้คือรักตัวเองให้มากๆ อย่าไปร้องขอความรักจากใคร เพราะถ้ามันไม่ได้ มันเจ็บปวด
รักมาก รักจังเลยไอ่คนแบบนี้ บางทีนะ เราไม่ได้อยากจะเกลียดน้องมาตั้งแต่แรกหรอก ประมานเฉยๆ แต่พ่อแม่แหละ มีอะไรก็ประเคนให้ แล้วพอกับเราอ่ะ "อยากได้ก็ไปหาเองสิ โตแล้ว"
จากเฉยๆ มันเฉยไม่ได้แล้วไง แล้วเรื่องไรที่จะมาให้เราที่หาเงินมาแทบตายมาเลี้ยงมันอีก ไหนจะครอบครัวตัวเองอีก ช่วยพ่อแม่อ่ะได้สิ แต่พอรู้ว่าเงินทุกบาทที่เราให้มันไปลงกับน้องหมดมันก็ไม่อยากให้แล้วมั้ย
"รักลูกเท่ากันหมด" มันไม่มีหรอก มากสุดก็แค่ใกล้เคียงกัน
เป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ ฮึบๆ
เหมือนเราเลย น้องขอ100,000 แม่หาให้ได้ พอเป็นเรา2,000เขาบอกจะไปหาที่ไหนมาให้ สร้างบ้าน2หลัง น้ำพักน้ำแรงเรา หลังเก่ายกให้น้องชาย หลังใหม่ของน้องสาว แม่พูดต่อหน้าเราเลย 😂
@@panumatbelle2558 ยอมทำไมคะ เอาคืนมาทั้งสองหลังเลยค่ะ มันคือของเรา
+1ค่ะ
ชอบตรงที่ว่า หนูรักพ่อแม่นะคะ แต่ความสุขของเขาอยู่ที่โน้นอะ คือตรงมาก 5555
เห็นใจนะคะ เข้าใจด้วย แต่สิ่งเดียวที่คิดหลังฟังเรื่องราวแค่ไม่กี่วินาทีก็คือ ความเกลียด ความแค้นของคุณรินมันล้นออกมาในทุกๆ ประโยคจนน่าตกใจเลย ช่วยพ่อแม่เท่าที่ช่วยได้อย่างที่พี่ต้นหอมพูดดีที่สุดค่ะ แล้วค่อยๆ คลายความเกลียดชังทีละนิด จะได้มีความสุขกับชีวิตมากขึ้นนะคะ
+1 ตกใจมากเลย ตอนที่รู้ว่า เกลียดน้องตั้งแต่รู้ว่าแม่มีน้อง
เป็นความรับผิดชอบของพ่อแม่ค่ะ การที่เด็กคนนึงจะเกลียดน้องมันมีสาเกตุมาจากการปฏิบัติจากพ่อแม่
@@Hellowseries เห็นด้วยเลย คุณรินเลยจดจำมาตลอด ว่าน้องคือคนที่มาแย่งทุกอย่างไป ยิ่งน้องทำตัวไม่ดี แล้วมีพ่อแม่หนุนหลังอีกยิ่งแล้วใหญ่
ในเทปนี้ คนที่ให้คำแนะนำดีที่สุดและจับต้องได้คือพี่ต้อนหอม
เข้าใจความรู้สึกเลยแหละ พ่อแม่โอ๋ลูกชายเกินไปจนเสียคน
แนะนำว่าอย่าไปยุ่งมาก ให้ปลีกตัวออกมาสร้างฐานะแบบเนียนๆจะดีกว่า
แต่เคยถามเพื่อนที่มีลูกหลายคนว่ารักลูกเท่ากันไหม เค้าก็ตอบว่ารักเท่ากันนั่นแหละแต่ห่วงลูกแต่ละคนไม่เหมือนกัน พ่อแม่คุณน่าจะเป็นแบบนี้
ครอบครัวเราก็เป็นแบบนี้ค่ะ รักเท่ากันแต่ห่วงไม่เหมือนกัน ของเราพ่อแม่ไว้ใจมากจนปล่อยให้ตัดสินใจอะไรเอง ต่างจากพี่ที่จะมีตัวเลือกมาให้ แต่เราไม่รู้สึกว่าเขารักใครมากกว่าเลย ทั้งพ่อแม่และพี่คือดูออกว่ารักเรามากๆ เราว่ามันอยู่ที่วิธีการแสดงออกด้วยแหละค่ะที่จะทำให้เด็กมองยังไง รักพี่น้องตัวเองมั้ย
แต่ฟังจากที่เล่ามา คนพี่อิจฉาน้องและพัฒนาเป็นความเกลียดแต่ก็พยายามเล่าให้ตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัว ต่อให้โตเป็นผู้ใหญ่ความคิดก็ไม่มีการพัฒนาตามเลย สร้างความเกลียดชังใส่น้องเรื่อยๆจนกลายเป็นต่อไม่ติด...เราไม่อยากคิดเลยว่าเวลาที่คุณอยู่บ้านกับพ่อแม่และน้องตอนนั้น จะเป็นสงครามขนาดไหน?...อยากถามใจจะขาดว่าคุณในตอนนั้นเคยดูแล เล่น และพูดคุยกับน้องยังไง?
สำหรับเราคุณรินอายุแค่8ขวบเองค่ะ แต่พ่อแม่ไม่ได้อธิบายหรือบ่มเพาะให้คุณรินเข้าใจการมีน้องเลยค่ะ ทำให้คุณรินมีกำแพงในใจมาตลอดชีวิตว่าไม่ชอบน้อง เรื่องนี้สำหรับเราผิดที่พ่อแม่ค่ะ ทำให้ทุกอย่างพังขนาดนี้ เราเองมีน้องอายุห่างเป็นสิบปีเหมือนกันค่ะ คนรอบตัวชอบพูดว่าเราจะกลายเป็นหมาหัวเน่าทำให้เราไม่ชอบน้องเหมือนกันค่ะ แต่พอน้องคลอดออกมาพ่อแม่สอนให้เราเข้าใจค่ะ และทรีตเรากับน้องเท่ากัน เราจึงโตมามีความสัมพันธ์ที่ดีกับน้องมากๆ ถ้าคุณรินได้รับความรักมากพอเหมือนเรา คุณรินจะไม่มีความคิดแบบนี้แน่นอน
เห็นด้วยค่ะ เรื่องนี้ปมมันเกิดจากพ่อแม่และสิ่งแวดล้อมเลยค่ะ เพราะเป็นเด็ก จะคาดหวังให้เด็กจัดการความรู้สึกได้มากแค่ไหนกันนะ และพอมันสะสมมากจนเป็นปม มันก็แก้ได้ยากเข้าไปอีก ไม่งั้นคนเป็นผู้ใหญ่ทุกวันนี้จะยังมีอคติและทิฐิในตัวเองอยู่หรอ
เรา7ขวบตอนมีน้อง
พ่อแม่พูดถามว่าอยากมีน้องไหม เราก็ไม่รู้เรื่อง
เราเลยไปถามเพื่อนเด็กๆ เราจำได้แม่น มีแต่คนพูดว่าน้องแย้งความรัก ทุกคน ให้บอกไปเลยว่าไม่อยากมี
พวกเขาทำหน้าเครียด เรียกมาคุยจริงจัง พ่อถามเราอีกรอบ เราก็ตอบว่าอยากมีดิ แล้วเขาจ้องหน้าแม่ บอกว่าแม่ท้องอยู่
ตอนน้องเกิด ที่รพ.ตัวเล็กๆ เราเอานิ้วจิ้มแขน คือก็เห็นน่ารักดี แม่ตีมือเราทันที เรางง ตัวเองทำอะไรผิด ไปบ้านใหญ่ ทุกคนหนีเรา ไม่คุยกับเราตามปกติ เรียกแล้วเดินผ่านเราไปเลยไปดูน้อง
ปากหมาๆบอกว่าหมาหัวเน่าก็เจอ
แต่ดีตอนนั้นพ่อเราเถียง คอยมาดูเรามีแค่พ่อเราคนเดียวที่เข้ามา เราได้แต่ไม่เข้าใจ มีความคิดหมั่นสัยไม่นาน แล้วเราเลือกเปลี่ยนพฤติกรรม ว่าเล่นน้องกันหรอ กูเล่นมั่ง แต่เราก็ไม่ได้ชอบเด็กหรอก เราไม่เคยรังแกแกล้งน้องสักครั้งเดียว จริงๆมันอยู่ที่คน พอน้องมันรู้เรื่องมันก็มีน้ำใจให้เรากลับ เพราะจากที่เราเอาแต่ใจนะ มีแต่เสียสละให้น้อง ให้เขาได้กินก่อน ได้กินหมด ตอนหลังน้องมันก็แบ่งปันให้เรา โดยที่เราไม่ได้ขอ พ่อแม่พาไปเที่ยวเราอยู่บ้าน น้องซื้อขนมฝากเราตลอด พ่อบอกว่าน้องมันว่าซื้อไปให้พี่ด้วย
กลายเป็นเราสองคน ไม่มีเรื่องอะไรกันเลย แล้วน้องก็ติดเราชอบทำตามเราทุกอย่าง
โตขึ้นเจอพวกปากไม่ดีเหมือนกันน้องเรียนเก่งกว่านั้นนี้ ก็บอกไปอ่อน้องมันก็ต้องดีกว่าพี่ไงก็ถูกแล้ว เป็นน้องก็ต้องเก่งกว่าสิ จนเลิกพูดไปเองพวกนั้น
ฟังแล้วเข้าใจมาก การรักลูกไม่เท่ากันมีจริงนะ แต่พ่อแม่ชอบพูดว่า รักลูกเท่ากัน หยุดค่ะพ่อแม่ พักค่ะ เข้าใจคุณรินเลย ทางนี้ก็เป็นแบบนั้นค่ะ จนโตมา น้องได้ทุกอย่าง ส่วนเรา ลำบาก ดิ้นรนหาด้วยตัวเอง พอเดือดร้อน ก็ชอบเอามาพูดกับเรา อยากตัดขาดจากทางบ้านไปเลย มีอะไรก็ควรไปคุยกับลูกรักเขา ไม่ใช่มาหาเรา
โคตรเข้าใจเลยอะ คนไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้อาจจะฟังดูคุณรินร้ายและเลวมาก แต่คนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้จะเข้าใจหัวอกกันมาก พี่น้องไม่เอาอะไรเลยแต่พ่อแม่ยังให้ท้ายทุกอย่าง ต่างกับเราที่หาเองสร้างเองทุกอย่างแต่พ่อแม่กลับไม่รัก
จริงคะเพราะเราพยายามเป็นพี่ทีดีแต่ทุกคนพ่อแม่และญาติๆทุกคนทำเราเหมือนเป็นหมาจนทำทุกอย่างให้เขารักเขาก้ไม่รัก แต่น้องไม่ต้องทำอะไรเขารักหมด มีทุกข์มาหาเรา ขอเงินมาหาเรา อยากได้อะไรมาหาเรา แต่น้องรวยกว่าเราอีกตอนนี้แม่ส่งน้องเรียนและแม่มีความสุขไปหาน้องออกเงินค่าเลี้ยงข้าวให้น้องส่วนเราออกให้แม่ทุกบาท ไม่ได้รับความยุติธรรมถูกต้องมากๆและแม่ชอบด่าว่าต้องการอะไรจากเขาอีกแต่แม่ไม่ต้องการอะไรจากน้องเลยแม๊แต่การศึกษาน้องได้รับเราไม่ได้รับ(มหาลัย) ทุกคนจะมองว่าเราขี้อิจฉาน้อง ถึงน้องจะทำให้แม่ร้องไห้แม่ลั่นวาจาไปแต่เขาก่กลับคำถึงขั้นซื้อบ้านจะให้เราผ่อนแต่ชื่อน้องบ้านแตกเราเลยตัดสินใจให้เงินก้อนแม่ไปแต่เขาไม่ได้เห็นค่าเราเลย
พี่อั๋นคือตัวแทนพี่ลูกกอล์ฟที่ดีมากๆ เป็นคนที่มีตรรกะ ทัศนคติดี ให้คำแนะนำได้ดีมากๆ
เห็นด้วยเลยครับ +1
ในรายการนี้เขามีพิธีกร 3 เพศเพื่อให้ได้เห็นทัศนคติในทุกเพศ เช่นดีเจเผือกเป็นตัวแทนผู้ชาย ดีเจต้นหอมเป็นตัวแทนผู้หญิง ดีเจเติ้ลแทนLGBT. คุณอั๋นมาแทนพี่เผือกหมายถึงเขาเป็นตัวแทนผู้ชาย คุณบอกว่าคุณอั๋นเป็นตัวแทนพี่ลูกกอล์ฟแบบนี้หมายความว่ายังไงเอ่ย...
@@MrNahodtaekodsao เชิงตรรกะ ไม่ใช่เชิงเพศสภาพ
@@fukazeimpitaks6544 ถ้าแบบนี้เขาก็เชิญดีเจคนไหนมาก็ได้ ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงเพศสภาพนะแต่เขาเอาคุณเผือกมาเป็นตัวแทนผู้ชาย คุณต้นหอมมาเป็นตัวแทนผู้หญิง คุณเติ้ล คุณลูกกอล์ฟมาเป็นตัวแทน LGBT นะ
@@MrNahodtaekodsao เขาอาจหมายถึง ตัวแทนในเรื่องทัศนคตินะคะ เพราะลักษณะการให้คำปรึกษาจะแนวอบอุ่นแบบพี่ลูกเลยค่ะ คงไม่ได้จะสื่อว่าคุณอั๋นเป็นตัวแทน LGBT นะคะ ใจเย็นๆค่ะ แค่ประโยคเดียวสั้นๆ ตีความไปไกลเลย รอเจ้าตัวเขามาอธิบายก่อนก็ได้ค่า
ไม่ค่ะ จากใจคนมีน้อง พ่อแม่ไม่มีทางรักลูกเท่ากันอยู่แล้ว แต่เป็นหน้าที่เค้าที่อย่างน้อยๆพยายามเลี้ยงและใส่ใจให้เท่สกันก้ยังดีค่ะ เด็กคนนึงต้องมีปมเรื่องนี้ไปตลอด ถ้าทำไม่ได้ก็มีเลี้ยงคนเดียวซะนะคะ ถ้าอยากกด้ลูกชายมาก ก็ไปบอกหมอแต่แรกค่ะ มันทำได้ เป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ ใจแข็งเข้าไว้ค่ะ รักตัวเองให้มากๆ
จริงๆแล้วการเป็นลูกคนเดียวไม่ได้แปลว่า จะได้รับความรัก หรือโลกทั้งใบของพ่อกับแม่นะคะ มันขึ้นอยู่กับการทรีตของพ่อแม่ด้วย จากใจลูกคนเดียวค่ะ
จริงคะ เราก็ลูกคนเดียว
เราก็ลูกคนเดียวแต่ไม่ได้แปลว่าจะเป็นโลกทั้งใบของเขา
จริงค่ะการเป็นลูกคนเดียวก็ไม่ใช่โลกท้ังใบของเขา
จริงเลยค่ะ
จริง อยู่ที่พ่อแม่แต่ละบ้านมากกว่า
เข้าใจความรู้สึกนี้ดีคะมันแย่มากๆ ตั้งแต่มีลูกการโหยหาความรักจากครอบครัวก็เบาบางลง แทบจะไม่เจ็บกับแบบเรื่องนี้แล้วด้วยซ้ำ เค้าจะรักเรามากหรือน้อยไม่ค่อยใส่ใจแล้ว เพราะตั้งแต่มีลูกเราก็รู้ว่ามีคนหนึ่งคนที่รักเราแน่ๆ รักแบบไม่มีเงื่อนไข และไม่ต้องร้องขอให้เค้ามารักเราด้วย สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ กอด
เราเป็นลูกคนเดียวนะ แต่รู้สึกเห็นใจคุณรินมากๆเลย รักเท่าหรือไม่เท่าไม่รู้แต่การปฏิบัติมันทำให้รู้สึก แล้วภาระคนที่ต้องทำดี ทำตามความคาดหวังของพ่อแม่ก็ตกเป็นของลูกคนโต กองสิ่งที่ต้องปฏิบัติทุกอย่างให้ลูกคนโต ส่วนลูกคนเล็กจะเป็นยังไงก็ได้ 😢 อันนี้คนใกล้ตัวก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เลยทำให้พอเข้าใจได้
คล้ายครอบครัวเราเลย พี่ชายเราติดยา ขโมยของเราไปขาย พอเราจะไปแจ้งความ พ่อบอกว่าของในบ้านทุกอย่าง คนในบ้านมีสิทธิ์ที่จะใช้หรือทำอะไรก็ได้ เราโกรธมากแต่คิดว่าแกคงไม่อยากให้เรากับพี่มีเรื่องกัน แต่แกพูดต่อว่า"หมาก็ลูกกู" เราคือพอเลย รู้เลยว่าต่อไปนี้เราต้องกลับมารักตัวเองให้มากๆ เพราะไม่งั้นเราคงไม่เหลืออะไรเลย พ่อแม่มีส่วนทำให้ลูกเกลียดกัน รักไม่เท่ากัน กลับโทษลูก ว่าลูกเรื่องมาก คิดไม่ดีกับพ่อแม่ พ่อแม่ที่ไหนจะไม่รักลูก เลิกค่ะ รักตัวเองเยอะๆ ใครที่ไม่เห็นค่าเรา อย่าเอาตังเองไปแขวนไว้ อย่าอยู่ในจุดที่เจ็บปวด
"ไม่เคยมานั่งหาคำตอบว่าพ่อแม่รักใครมากกว่าแต่คิดว่าเขารักเรามากพอ" คำพูดนี้ของพี่อั๋นดีมากๆเลยค่ะ เทปนี้พูดให้ข้อคิดได้เยอะเลย
ไม่ทุกคนค่ะ ขอค้านค่ะ พ่อแม่ไม่ได้รักเรามากขนาดนั้นเหมือนกันทุกครอบครัวค่ะ ขนาดลูกคนเดียวบางทีพ่อแม่ก็ไม่ได้รักเราขนาดนั้นด้วยซ้ำค่ะ
ถ้าความรักมันเท่ากัน เท่าเทียมพอ ความรักให้เขามากพอ เขาจะไม่คิดแบบนี้ค่ะ เรามีพี่น้องคนละแม่ เวลาพ่อเราชมพี่ชายเราก็จะไม่รู้สึกว่าพ่อรักเขามากกว่าเราค่ะ เพราะพ่อแสดงออกว่ารักเรามาก เหมือนที่แสดงออกว่ารักพี่ชายเราค่ะ
เราว่าเรียงประโยคผิดนิดนึง เราว่าถ้าเขารักเรามากพอเราจะไม่มีคำถามนี้ค่ะ
ถูกแล้วนะคะ เขาคิดมาเรื่องนี้มาก่อนจะถามค่ะ เราจะสื่อว่ามันจะไม่มีปัญหาเลย ถ้าเขาได้รับความรักมากพอที่จะไม่ต้องมาเปรียบเทียบตัวเองกับน้องแล้ว
บางครั้งคนที่เป็นเดอะแบกมันเหนื่อยมากนะคะ
เคยได้ยินคำว่า "ถ้าเราได้รับความรักมากพอ เราคงจะอยากแบ่งความรักนั้นไปให้คนอื่นบ้าง"
กอดๆๆคุณริน กอดแน่นๆ ฟังแล้วน้ำตาไหลเลย พ่อแม่รักลูกเท่ากันไม่มีจริง ญาติคนที่พูดก็น่าตีปาก
เป็นกำลังใจให้คุณรินค่ะ เราไม่เห็นด้วยกับที่พี่อั๋นแนะนำเท่าไร
เราไม่อยากให้คุณรินต้องรู้สึกผิดอะไรเลย ไม่ต้องไปรับผิดชอบด้วย น้องโตแล้ว ทางเดินชีวิตก็เลือกเอง
แค่พี่ไม่รักไม่ใช่ข้ออ้างจะไปติดยา ทำตัวเหลวแหลกได้เลย ปล่อยไปค่ะ ปล่อยให้พ่อแม่กับตัวน้องรับผิดชอบกันไป
รับผิดชอบแค่ให้พ่อแม่ตามที่พี่หอมว่าก็พอค่ะ
ชอบต้นหอม มีความจริงของชีวิตที่สุด หลายๆ ตอน โดยเฉพาะเรื่องนี้
เรามีพี่ที่ห่างกัน 7 ปี พี่เราเหมือนคุณรินเลยค่ะ เกลียดเราทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำไรผิด ทุกวันนี้เราไม่คุยกับที่บ้านแล้ว เพราะเรารู้สึกว่า Toxic สุดๆ
เราถูกเลี้ยงมาแบบ Toxic สุดๆ แต่ดีว่าเราตั้งสติและถีบตัวออกมาได้ แต่น้องชายคุณรินไม่ได้เข้มแข็งแบบเราไง
ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ของตัวเองนะคะ เราเป็นพี่ซึ่งอายุห่างกับน้อง 5 ปี ตอนเด็กๆเคยเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบน้องเพราะคิดว่าน้องมาแย่งความรัก ความสนใจจากพ่อแม่ไป เราแทบจะไม่สนิทกับน้องเลยค่ะ แต่พอเริ่มโตเราก็เริ่มคิดได้ว่าน้องไม่ได้รู้เรื่องอะไร ทำไมเราต้องอคติกับน้อง ตอนนี้เรา20 ก็พยายามคุยกับน้องให้มากขึ้น เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ให้กับน้อง เพราะก็รู้สึกเสียดายเวลาตอนเด็กๆเหมือนกันที่เราไม่ค่อยสนิทกับน้องเลย อยากให้คนเป็นพี่เปิดใจลองมองมุมที่ว่าน้องเค้ามาเกิด เค้าก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรหรืออยากมาแย่งความรักไปจากคนเป็นพี่ ส่วนตัวมองว่าคนที่ต้องmanageเรื่องนี้ให้ดีคือคนเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ
@@nosonnocare31 เราไม่เคยโกรธหรือเกลียดพี่สาวเราเลยนะคะ เพราะเราเข้าใจว่าเค้าโดนพ่อกับแม่ทำให้เค้ารู้สึกกับเราแบบนั้นจริงๆ เราเรียนดี ทำกิจกรรมโรงเรียนตลอด แต่พี่สาวเราคือเด็กทั่วไป เรียนไม่เก่ง กิจกรรมไม่เน้น แล้วเค้าต้องมารับภาระพาเราไปแต่งหน้า ถ่ายรูป มารับมาส่งเรา และเราเข้าใจมาตลอดว่ามันคือความรัก พอโตขึ้นมาถึงรู้ว่าเค้าทำเพราะความจำใจ และไม่ชอบเวลาเห็นเราได้อะไรที่ดีกว่า
เราเลยพยายามทำตัวแย่ๆ เรียนให้แย่ลง ไม่ร่วมกิจกรรมโรงเรียนเหมือนตอนเด็กๆ เผื่อเค้าจะรักเราขึ้นบ้าง แต่ไม่เลยค่ะ เค้าพยายามยุให้แม่เกลียดเราอีกคน แม่บอกว่าถ้าทำตัวแย่ๆ ก็ไม่ต้องเรียนแล้ว
พ่อเราเสียตอนเราอายุ 18 เราเหมือนเคว้งคว้างมาก
หาเงินเรียนเองตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่ได้เข้าข้างน้อง แต่อยากให้มองอีกมุม ว่าเด็กที่ถูกหล่อหลอมมาจากความเกลียดชัง มันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าถอนตัวไม่ทัน เราก็คงไม่ต่างอะไรจากน้องคุณรินเลยค่ะ
เราเหมือนกัน แต่ของเราคือเราเป็นหญิงพี่เป็นชาย แต่สรุปคือมาตั้งความหวังทุกอย่างไว้กับเรา ส่วนกับพี่ขอแค่ให้ดูแลตัวเองได้
ขอคำปรึกษาได้ไหม เรามีน้องที่คล้ายๆ กับคุณริน แต่ต่างกันตรงที่เราไม่ได้เกลียดเค้า แต่มีบางครั้งเราจะรู้สึกอิจฉาเค้ามากกว่า แต่ทุกวันนี้น้องเหมือนเกลียดเรา มีบ้างที่ทะเลาะกัน เราอยากจะดึงเค้าออกมา เราจะต้องทำยังไง ดี
@@mintinntmin ไม่รู้จะแนะนำยังไงค่ะ แค่รู้ว่าลองเปิดใจคุยกันดีกว่า แล้วค่อยๆรักษากันไป อย่าลืมว่าคุณโยนความอิจฉาใส่เค้ามาตั้งนาน จะมาแก้วันนี้ พรุ่งนี้คงยากค่ะ
เรื่องนี้ผมฟังแล้ว รู้สึกหดหู่ ในหลายๆอย่างมาก ทั้งเรื่องที่ พ่อแม่ โอ๋ลูก อีกคน และกลับไม่ค่อยเอาใจใส่ลูกอีกคน การที่พี่สาว เกลียดน้องชายตั้งแต่เกิดมา คือโครงสร้างครอบครัว ตอนนี้คือพังมาก แต่อย่างที่พี่เติ้ลบอกครับ คือ พ่อแม่คุณริน เห็นว่าคุณริน มีอนาคตแล้ว มีการ มีงาน มีครอบครัว แต่งงานแล้ว ทุกอย่างคือไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง แต่กับน้องที่อายุ 23 มันคือวัยที่ต้องทำงานแล้ว แต้ไม่ทำ ติดยา แต่พ่อแม่ กลับปลง และปล่อยให้เป็นแบบนี้ คือ อันนี้ต้องเด็ดขาดว่า ต้องปล่อยให้น้องได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ลองส่งเข้าศูนย์ บำบัดผู้ติดยา และเด็ดขาดว่าถ้าเป็นเรื่องน้อง จะไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆ ต้องให้เค้าทำงานเอง และเลิกยาให้ได้ เพราะคนเราทุกคนต้องโตขึ้น สักวันเค้าต้องดูแลตัวเองให้ได้
แต่สิ่งที่คุณริน ผิดอย่างนึงและผมฟังแล้วเจ็บมากคือ คุณเกลียดน้องชายตั้งแต่เค้าเกิดมา คุณไม่อยากให้เค้าเกิด คุณอยากเป็นลูกคนเดียว อันนี้คือฟังแล้วเจ็บแทนน้องชายมาก คือถึงเค้าจะไม่ดี ทำตัวเฮงซวยยังไง แต่ถ้าจุดเริ่มต้น ส่วนนึง มันก็อาจจะเป็นเพราะ โดนพี่สาวเกลียดแต่เด็กก็ได้ อันนี้ผมไม่ได้ว่า คุณรินนะ พ่อแม่ก็มีส่วนผิด ที่ไม่ได้เอาใจใส่เท่ากันตั้งแต่เด็ก ไม่ได้สอนให้พี่สาว รักน้องชายแต่เด็กมันเลยกลายเป็นปัญหา มาจนถึงปัจจุบันนี้ ก็ลองทำตามที่พี่ๆบอกดูครับ อย่างน้อยๆเค้าก็เป็นครอบครัวเรา มันคือความจริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
เราห่างกับน้อง 9 ปี ตอนน้องเกิดเราเกลียดมาก อยากเป็นลูกคนเดียว เสียใจที่พ่อกับแม่มีน้องโดยไม่ถามเรา แต่พอน้องเกิดมาจริงๆ เราเกลียดไม่ลง รักเค้ามาก ช่วยพ่อแม่เลี้ยงน้อง อยากอุ้มน้อง อยากหอม อยากให้เค้ามีความสุข คุยกับน้องตลอดเรื่องชีวิตประจำ เพราะเราอยากอยู่ในช่วงชีวิตของเค้า ถ้าน้องอยากได้อะไร ก็จะมีข้อแลกเปลี่ยนเช่น สอบได้เกรดดีๆ เราก็จัดให้ น้องเราจบเกรียตินิยมจุฬา เราก็ให้เงินเค้าไปก้อนนึงเป็นรางวัล จนตอนนี้น้องอายุ 25 แล้ว เราก็ยังนั่งคุยกับน้องทุกครั้งที่เจอ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ในชีวิตประจำวัน แชร์ความคิดกัน ให้แง่คิดกัน คอยบอกคอยสอนกัน ให้เค้าไปลองผิดลองถูกเอง ถ้าพลาดก็ให้กำลังใจ ไม่เป็นไร เอาใหม่ สู้ใหม่ น้องรับรู้ว่าเรารักเค้ามาก จนน้องมาบอกว่าเค้าซื้อประกันแล้วใส่ชื่อเราเป็นคนรับผลประโยชน์ เราอึ้งเลย😅ไม่ก้าวก่ายแต่ไม่ละสายตา เราว่าถ้าเราเริ่มต้นด้วยความรัก เปิดใจ และเข้าใจ ปลายทางมันไม่เลวร้ายหรอก แต่ถ้าเริ่มต้นที่อคติ คุยกันยังแทบไม่เคย ปล่อยให้น้องเผชิญเรื่องราวต่างๆลำพัง ไม่เป็นเข็มทิศให้เค้าเลย เราคงเสียใจมากที่ละเลยเค้า จนตอนนี้กู่ไม่กลับ ถ้าเรารักใครจริง เราจะไม่ได้อยากเจ้ากี้เจ้าการให้ใครได้ดั่งใจ เพราะถ้าอยากให้คนอื่นได้ดั่งใจ คุณไม่ได้เค้าจริง คุณแค่รักตัวเอง เพราะอยากให้เค้าทำตัวให้ถูกใจคุณ เพื่อคุณจะได้มีความสุข จะได้ทุกข์น้อยๆ ถ้าติดกระดุมเม็ดแรกผิด เม็ดต่อไปไม่มีทางถูกเลยค่ะ ป.ล. พ่อแม่รักน้องเรามากกว่าเราค่ะ ตีแต่เรา ไม่ตีน้องเลย แต่เราไม่โกรธท่านหรอก เราไม่ได้ต้องการให้พ่อแม่ก็ต้องมาได้ดั่งใจเราหรือรักเรา เพราะความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ค่ะ เรารู้แค่ว่าเราจะทำทุกวันให้ดี มองย้อนกลับไปจะได้ไม่เสียใจที่ไม่ได้ทำ ไม่โทษใครค่ะ ถึงพ่อแม่เราไม่ดีมากเหมือนใคร แต่ไม่ได้แปลว่าเราต้องไม่ดีแบบท่านซักหน่อย😊
อ่านละ น้ำตาไหล ซึ่้ง
จริงๆอ่ะ โคตรเศร้าเลยนะ พี่แท้ๆเกลียดเราแต่เกิดอ่ะ
เรานี้ห้างกับน้อง15ปี เราก็รักน้องนะแต่แม่ลำเอียงมากซื้ออะไรก็ซื้อมาให้น้องแล้วไม่ซื้อให้เราบอกว่ามันไม่มีsizeเรา
พี่อั๋นพูดได้ดีมากๆ เห็นภาพ เข้าใจกระจ่างแจ้งเลย ต้องมาฟังซ้ำๆอีก
เข้ามากอด เราก็เจอ บางบ้านเค้ารักลูกชายมากกว่าลูกสาวจริงๆนะ แม่เรารักพี่ชายมาก ลำเอียงมาตั้งแต่เด็ก การกระทำชัดเจนยิ่งกว่าตะโกนใส่หน้า ก็ทำใจมาตลอด จนมาเมื่อไม่กี่ปี แม่ทวงของให้ลูกพี่ชาย ลูกพี่ชายคือหลานเรา เราก็รักนะ แต่มากำกับเราว่า ซื้ออะไรให้ลูกตัวเอง ก็ซื้อให้ลูกพี่ชายด้วยนะ เงินไม่เคยฝาก ให้เราออกให้หมด คือความอดทนขาดผึ่งเลย ต่อว่าแม่ไปหลายคำ แต่ใดๆคือเราไปเปลี่ยนเค้าไม่ได้
พ่อแม่อาจเป็นพระพรหมของลูกบางคน แต่ก็อาจ toxic กับลูกบางคน ใดๆ คือ ควรย้ายตัวเองออกมา สร้างบ้าน สร้างครอบครัวของตัวเอง เลิกรอความรักจากพ่อแม่ที่เค้าไม่ได้อยากจะให้เรา หาสามีที่รักเราจริงๆ มีลูกที่เรารัก และให้ความรักเค้า แบบที่เราไม่เคยได้ ชดเชยปมตัวเอง อยากบอกว่าโครตรู้สึกดีเลยนะ ส่วนพ่อเเม่อ่ะ ห่างได้ห่าง เค้ารักกันมาก ก็ปล่อยให้เค้าอยู่กับลูกที่เค้ารัก เอาให้ดื่มด่ำไปเลย เราอย่าไปยุ่ง
ทุกคนพูดและคิดที่ปลายเหตุ มองต้นเหตุบ้าง คุณเกลียดน้องตั้งแต่เขายังอยู่ในท้องแม่ด้วยซ้ำ เค้าไร้เดียงสา เค้าผิดอะไร แต่คุณอิจฉาน้องตั้งแต่แรกเอง เคยคิดบ้างมั้ยว่าน้องที่เติบโตมาโดยที่ถูกพี่แท้ๆเกลียดมาตั้งแต่เกิด เค้าจะรู้สึกอย่างไร จะเสียใจมั้ย แค่หังน้ำเสียงคุณที่พูดถึงน้อง มันมีแต่ความอิจฉา ริษยา เกลียดชัง คุณคงไม่ได้ปฎิบัติตัวเป็นพี่ที่อบอุ่นหรอก มองที่ค้นเหตุดีกว่า น้องคงอ่อนแอ ไร้ความอบอุ่นจากพี่ สรุป นะ ต้นตอเกิดจากความที่คุณเป็นคนขี้อิจฉา ริษยาน้องก่อน และไม่ได้ให้ความรักน้องเลย ไม่แปลกที่น้องหลงผิด มองตัวเองย้างก็ดี พูดข้างเดียวจะพูดอะไรก็ได้ อีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ระบายความรู้สึกเลย ควรมองที่ต้นเหตุ ไม่ใช่พูดแต่ปลายเหตุ
ขอบคุณสำหรับคำว่า 'ควรเลิกรอความรักที่เค้าไม่ได้อยากจะให้ กลับกลับมารักตัวเองให้มากขึ้น' นะคะ 🤍
เรื่องนี้มองว่าคนพลาดสุด ก็คือพ่อแม่แหละ จากที่ฟัง มีลูกอายุห่างกันถึง8ปี อายุ8ขวบโตในระดับนึงแล้วก็จริง แต่ก็ไม่ใช่จะทิ้งขว้างความรู้สึกกันได้
การโอ๋ลูกอีกคนต่อหน้าละตวาดอีกคน พลาดมากที่ทำแบบนี้ ผลก็คือเด็กเป็นปมมาจนปัจจุบัน
พ่อแม่ไม่สอนให้พี่สาวรักน้องชาย ไม่จับมือสอนให้ช่วยกันดูแลน้อง มีแต่สั่ง พอเหนื่อยจากการเลี้ยงลูกเล็กก็มาฉุนเฉียวใส่คนโต จึงไม่แปลกที่พี่จะไม่รักน้อง ไม่ผูกพันกับน้อง น้องก็ยิ่งรับรู้ได้ว่าพี่ไม่รักเขา พี่น้องคู่นี้เลยไม่มีความผูกพันรักใคร่กันเลย พ่อแม่จะมาหวังให้มาดูแลกันบอกเลยว่าโครตยาก
เห็นด้วยค่ะ เพราะส่วนตัวก็เคยเป็นเด็กที่พ่อแม่มีน้อง สิ่งสำคัญของการมีลูกเพิ่มคือการแคร์ความรู้สึกของลูกคนโตก่อนค่ะ ถ้าพ่อแม่อยากให้ลูกรักกันการกระทำของพ่อแม่สำคัญมากที่จะไม่ให้ลูกคนโตรู้สึกแปลกแยก หรือถูกแย่งความสนใจ
ความผิดของพ่อแม่ล้วนๆ แล้วที่แย่หนักไปกว่านั้นคืออะไรรู้มั้ย พ่อแม่จะคิดว่าที่ผ่านมาตัวเองไม่ผิดอะไรเลยกับสิ่งที่ทำไป แล้วคิดว่าตัวเองโตแล้วจะทำอะไรก็ได้โดยไม่นึกถึงผลที่ตามมา
เห็นด้วยค่ะ
น้องคลอด เราจิ้มแขนน้องเบา แต่โดนแม่ตีมือ
ทุกวันนี้ยังจำได้แม่น แล้วรู้ว่าแม่รักแต่น้อง เวลาเจอเราเลยไม่คอยอยากเจอแม่ น้องมาเราก็ให้น้องคุยกับแม่เลย เราไม่มีเรื่องจะคุย
แล้วเราก็ไม่ได้รักแม่ขนาดนั้น ไม่ได้ห่วงอะไรเขา
เรารักน้อง หวง ห่วงน้องปกติ แต่เรากลายเป็นไม่ได้รักห่วงแม่อะไรขนาดนั้น
เราเป็นคนนึงที่มีครส. เหมือนคุณรินเลยค่ะ ไม่เคยมีครส.ว่ารักน้องเลย ไม่มีการพูดคุย หรือปรึกษาอะไรกันทั้งนั้น เพราะเราไม่ชอบนิสัยอะไรหลายๆอย่างของน้อง ส่วนตัวพ่อเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไร แม่ก็อารมณ์เหมือนจะเข้าข้างน้องซะมากกว่า เราโดนกดดันหลายๆอย่างด้วยคำว่าพี่ เสียสละทุกอย่างเพื่อคำว่าพี่ ทุกวันนี้น้องเราได้ดีกว่าเราทุกอย่าง ไม่ว่าเราจะพยายามทำอะไร ไม่เคยได้ยินแม้แต่คำชม มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน แต่เค้าจะก็พูดว่าเค้ารักเท่ากันให้ก็ให้เท่ากัน แต่สำหรับเราที่เจออะไรหลายๆอย่าง เรารู้สึกได้ค่ะ อาจจะเป็นเพราะความอิจฉาต่างๆที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดี แต่คำว่าครอบครัว มันไม่ควรมีคนใดคนนึงที่คิดแบบนี้ เคยอิจฉาครอบครัวอื่นที่มีพ่อและแม่เข้าใจลูก แต่กับเราไม่ว่าเราจะปรึกษาเรื่องอะไรก็ตาม ไม่เคยได้คำตอบที่ทำให้เราสามารถแก้ปัญหาได้เลย เราเลยเลือกที่จะไปปรึกษากับคนรอบตัวมากกว่าที่จะปรึกษาครอบครัว ไม่ได้จะบอกว่าพ่อกับแม่เลี้ยงดูเราไม่ดีนะคะ แต่คิดว่าวันใดวันนึงถ้าเรามีลูก เราจะไม่ให้ลูกมีความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ เพราะว่ามันอึดอัดใจมากๆ
เข้าใจคุณรินมากๆค่ะหัวอกเดียวกัน และเป็นกำลังใจให้นะคะ.
ในฐานะที่มีพี่ชาย ทำพฤติกรรมเหมือนน้องชายในคลิป และน่าจะหนักกว่าด้วยคือ ขโมยทุกอย่าง ที่ขโมยได้ ขโมยเงิน ขโมยของไปขาย แม่ร้องไห้ไม่รู้ต่อกี่ครั้ง แม่ก็ยังคงรักพี่ชายอยู่ ผมก็ไม่เคยรู้สึกว่าพ่อแม่รักพี่มากกว่า
ซ้ำแล้ว ผมยังโดนพี่บอกว่าพ่อแม่รักผมมากกว่า เรียนดี ส่งเงินให้ ทั้งที่เค้าก็ให้ทุกคน แล้วก็ให้พี่มากกว่าด้วย มองย้อนไปถึงน้องคุณ เค้าก็น่าจะโดนแรงกดดันมาก ๆ มาตลอด ทั้งพี่ไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นน้องแต่ไหนแต่ไร แล้วพี่ก็เก่งพร้อมไปทุกอย่าง ครอบครัวก็คงเป็นส่วนนึงที่ทำให้เค้าเป็นงี้ และการที่บอกให้แม่ทำนั่นนี่ ทั้งที่ตัวเองไม่คุยกับน้องเลยสักนิด มันก็ดูเอาแต่ใจ และไม่เห็นใจความทุกใจของแม่เลยนะครับ คหสต.
เข้าใจคุณรินนะคะ สถานะการของคุณรินคล้ายกับเรามากๆ คนที่ไม่ได้อยู่ในสถานะการพูดได้ค่ะ แต่อย่าลืมนะคะว่าตอนนั้นคุณรินก็ยังเด็ก แต่เโชคดีตรงที่ราปล่อยวางได้ในระดับนึง และเป็นความไม่ชอบที่สะสมมา ไม่ได้เกลียดตั้งแต่แรก เพราะตอนแรกเห่อน้องมาก แต่ด้วยพฤติกรรมของพ่อแม่และการเลี้ยงดูเอาใจส่งที่ต่างกันจนเกินไป ตามใจเกินไปจนเสียคน มันทำให้เด็กอีกคนรู้สึกด้อยค่า รู้สึกไม่ได้รับความรักจริงๆ ค่ะ การดุอีกคนชัดเจนและโอ๋อีกคน ในสายตาของเด็กอ่ะ ย้ำนะว่าเด็ก มันรู้สึกแย่มากนะ ปลอยวางให้มากกว่านี้อีกหน่อย อาจจะใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นค่ะ กอดๆ นะคะคุณริน
เป็นกำลังใจให้นะคะคุณริน เราเลือกเกิดไม่ได้ ยอมรับมันไปเลยค่ะ ทำที่เท่าที่ตัวเองไหว รับฟังคุณแม่แต่ไม่ต้องเก็บเอามาใส่ใจ ให้มันทุกข์ใจเรา ทุกเหตุการณ์ในชีวิตมันหล่อหลอมให้เราเป็นเรา ทุกวันนี้คุณรินพึ่งพาตัวเองได้ มีครอบครัวที่เราเลือกเอง ที่คอยอยู่เคียงข้าง เราเลือกชีวิตตัวเองได้ค่ะ เริ่มใหม่กับครอบครัว อะไรที่เคยได้รับมาและไม่ดี ก็ปล่อยมันทิ้งไว้ เริ่มใหม่ค่ะ เราเลือกที่จะมีความสุขได้ค่ะ 🥰
เราเป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ คุณรินปล่อยวางหาความสุขใส่ตัวเยอะๆนะคะ นอนหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่ม สุดท้ายเเล้วพ่อแม่เค้าก็ต้องรับผลของการกระทำ พ่อเเม่เค้าเลือกที่จะทำแบบนั้นเค้าก็ต้องอยู่กับแบบนั้นไปตลอด เราเข้าใจว่าคุณรินเป็นห่วงพ่อเเม่เเต่ก็ต้องปล่อยให้เป็นตามนั้น ทำให้ตนเองมีความสุขนะคะอย่าเครียดปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
อยากถามว่าเหนื่อยมั้ยครับที่ใช้แรงเกลียดคนๆ หนึ่งนานถึง 23 ปี ผมคิดว่าเด็กสามารถรับรู้ได้ถึงความรักและความเกลียด ไม่แปลกใจที่พี่น้องสองคนไม่รักกัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่ปัจจุบันมันก็ยังไม่สายที่จะแก้ไขเรื่องต่างๆ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ ส่วนตัวเห็นด้วยกับคุณอั๋นนะครับ ในเรื่องนี้ไม่มีใครผิดทั้งหมด และไม่มีใครถูกทั้งหมด เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงชีวิตที่ร้ายๆ ไปด้วยดีนะครับ
ชอบทัศนคติของคุณอั๋นมาก คุณอั๋นมารายการทีไร ชอบมากเลยค่ะ ให้แง่คิดดีสุดๆ
ยายหนูก็เป็นค่ะ แม่ทำดีด้วยทุกอย่าง หาข้าวหาปลาดูแลยามเจ็บป่วย แต่ไม่เคยว่าแม่เราดี มีแต่ด่าแม่เรา พูดลับหลังว่าแม่เราไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอคนสุดท้องว่าเขาดีทุกอย่าง
น้ำเสียงเต็มไปด้วยแรงแค้น 🔥 แค้นแบบทุกคำ ทุกพยางค์ ทุกประโยค 🔥🔥🔥
ทุกอย่างมันมีเหตุผลของมันเหมือนกันนะ คุณอยู่ด้วยความเกลียดชังน้องชายตั้งแต่วันแรกที่เขาลืมตาดูโลก ณ วันนั้น "แค่เกิดมาเขาก็ผิดแล้ว" ก็ไม่แปลกที่น้องจะอยู่กับพลังงานลบๆมาโดยตลอด เติบโตขึ้นมากับคนที่เกลียดชังเขามาตั้งแต่เกิด ตอนเด็กๆที่ประสีประสาแล้วพ่อแม่มีภาระมากมายที่ต้องไปดูแล อาจจะเป็นคุณรินด้วยซ้ำที่ต้องดูแลและอยู่ใช้เวลากับเขามากกว่าพ่อแม่ซะอีก "บางทีเขาก็อาจเติบโตมาแบบไม่ได้เรียนรู้ความรักค่ะ" เพราะคุณไม่ได้มีให้เขาตั้งแต่วันแรกที่เขาเกิดมา ไม่ได้โทษคุณรินนะคะ ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ เพราะยังไงคุณก็ไม่ได้ค้านแม่เวลาที่ต้องจำใจช่วยเลี้ยงน้อง เพียงแต่อย่างที่บอกว่าทุกอย่างมันมีเหตุและมีผลของมัน
เส้ามากกกอะ นึกสภาพเราเกิดขึ้นมาแล้วพี่สาวเกลียดเราเลยทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด เราก็แค่เกิดมาเอง
+1 ตอนฟังเราคิดภาพไปถึงขั้นแบบ ถ้าปล่อยให้อยู่กะน้องสองคน จะมีแบบ ด่าน้องว่าเกิดมาทำไมหรือมีคำพูดแบบ กูเกลียดมึงจัง งี้ไหมนะ ในหัวเรางี้เลย
พี่สาวเราคือ idol ของเราเลยค่ะ เพราะพ่อแม่ออกไปทำงาน พี่สาวเราไปรับไปส่งที่โรงเรียน พอเรามารู้ว่าพี่สาวเราเกลียดเรามาก มันคือจุดหักเหของชีวิตเลยค่ะ
+1 ขอฟังความฝั่งน้อง
พี่สาวคนเดียวจะมีอิทธิพลอะไรมากขนาดนั้น ทั้งๆที่ทุกคนรับเขา ทะนุถนอมน้องชาย แค่พี่สาวคนเดียวจะทำให้เป็นอย่างนั้นเลยหรอ นี่หมายความว่าที่น้องชายเสียคนเป็นเพราะพี่สาว อันนี้ผมว่าไม่ถูกนะ
เข้าใจคุณรินมากๆค่ะ เพราะมีน้องชายเป็นลูกหลงเหมือนกัน ดีที่เรามีพี่ชาย และเพราะการที่พ่อแม่ไม่ทำความเข้าใจและไม่มีจิตวิทยาที่ดีในการเลี้ยงดูทำให้เราเกลียดน้อง สงสารเหมือนกันที่ตอนนี้เขาหลีกออกไปจากพี่น้องและครอบครัว แต่ดีที่ตั้งใจเรียนและไม่เป็นภาระครอบครัวเลย แต่ความสัมพันธ์ติดลบและกลายเป็นเด็กเก็บตัวเพราะคงรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ (จากการที่เราดุว่าเขาตอนเด็กๆ)
เราเข้าใจคุณริน เพราะตอนนี้เราเจอสถานการณ์แบบคุณรินเกือบ100% น้องเราก็ติดยาเหมือนกัน ตอนนี้อายุ24กินนอนไปวันๆ เรียนไม่จบ ไม่ทำงานทำการ ขอเงินพ่อไปวันๆ เราก็ไม่มีความรู้สึกรักน้องเหมือนกัน แต่จะต่างกับคุณรินตรงที่ เราพึ่งมาเริ่มรู้สึกไม่รักน้องตั้งแต่น้องติดยาแล้วด่าพ่อ สร้างปัญหาให้ที่บ้าน เราขอให้คุณรินผ่านเหตุการณ์พวกนี้ไปให้ได้นะคะ เราก็วางแผนจะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเพราะอยู่บ้านคงไม่ไหวเหมือนกันค่ะ
เหตุการณ์ของเราก็มีส่วนคล้ายค่ะ เรากับน้องอายุห่างกัน 7 ปี เรามีความคิดคล้ายๆกับคนในเรื่องหลายอย่าง ทุกวันนี้บางทีก็ยังมีความคิดแบบนี้บ้างเวลาที่น้องทำตัวไม่ได้เรื่อง แต่พอวันนึงเราได้เปิดใจคุยกับแม่ แม่บอกว่าไม่ใช่ว่าแม่รักน้องมากกว่าหรืออะไร แต่แม่คิดว่าเราสามารถดูแลตัวเองได้ และสามารถรับผิดชอบชีวิตได้มากกว่า จากที่แม่อธิบายบลาๆ ก็ไม่ได้ทำให้ความน้อยใจของเราดีขึ้นมาบ้างเท่าไหร่ แต่พอเรายิ่งเติบโตขึ้น เราก็จะคิดได้ว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบ แม้แต่ตัวเราเอง ไม่มีใครดีพอ หรือได้ดั่งใจใครไปซะหมดทุกอย่าง อย่าคิดแต่ว่าเราเกลียดเขา คาดหวังกับเขามากเกินไป จนลืมคิดไปว่าเราเองเป็นพี่ที่ดีหรือยัง ไม่ใช่ว่าจะ support น้องไปซะทุกอย่างถึงเรียกว่าดี แต่เราเคยทำหน้าที่พี่ไหม เคยห่วงใยน้องจริงๆไหม เราเองเคยคุยกับน้องนะ เคยเปิดใจคุยกัน น้องก็บอกว่าน้อยใจพ่อแม่เหมือนกัน เขาคิดว่าพ่อแม่รักเรามากกว่าน้อง ต่างคนต่างความคิด ของบางอย่างเราใช้ก่อน น้องใช้มือสองจากเรา เขาก็คิดว่าทำไมเขาไม่ได้ของใหม่ คือถ้าเราคิดในฝั่งของเราคนเดียว เราก็จะจมอยู่กับความเกลียดและคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ถ้าลองเอาใจเขาไปใส่ใจเรา เราอาจจะเห็นว่า น้องเองก็แบกความทุกข์ไว้เหมือนกัน เวลาโดนแม่ว่าทำไมถึงทำตัวไม่ดีเหมือนพี่ ทำไมถึงไม่เป็นเหมือนลูกบ้านนั้นบ้านนี้ ตัวเขาเองก็แบกรับความกดดันเหมือนกัน แต่แค่ไม่มีใครดึงเขาออกมา คนที่ดึงเขาออกมาอาจจะไม่ใช่พ่อแม่ บางทีอาจเป็นพี่ของเขาก็ได้
ถูกใจเม้นนี้มากเลยใช่คนเราอย่าเป็นผู้รับอย่างเดียวการให้ๆแล้วทำให้เรามีความสุขคือให้แล้วอย่าหวังสิ่งตอบแทนเรารักพ่อแม่รักทุกคนที่อยู่รอบข้างเราแล้วความรักเหล่านั้นก็จะย้อนกลับมาหาเราเอง
นี่คือความคิดของคนที่เข้าใจชีวิตจริงๆค่ะ ถ้าคนเราตกผลึกความคิดได้แบบนี้ เราจะปล่อยวางจากความคิดความรุ้สึกที่ทำให้ทุกได้มากขึ้น เอาใจเขามาใส่ใจเรามากขึ้น ขอให้มองหาความสุขจากสิ่งเล้กน้อยรอบๆตัวทุกวันนะคะ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันค่ะ😊
คุณอั๋นพูดดีมาก อยากให้มาบ่อยๆค่ะ🥺
มันมีจริงๆนะ ผมก็เจอทุกวันนี้ ผมไประบายให้คนอื่นฟัง บางทีไปร้องให้คนอื่นฟังก็มี ระบายแทบทุกวัน เพราพ่อรักลูกไม่เท่ากัน
สำหรับคุณรินเราอยากให้คุณรินหายใจเข้าลึกๆ ให้เวลากับตัวเองทบทวนนะคะ เราว่าตอนที่น้องเกิดมามันไม่ผิดเลย เขายังไม่สมควรถูกเกลียด คุณรินจะได้รับความรักพอหรือไม่มันอยู่ที่การบริหารของพ่อแม่ค่ะ อยากให้คุยกับพ่อแม่ในหลายครั้งด้วยใจสงบและจดคำพูดที่อยากพูดกับเขาให้ตรงประเด็นค่ะ แล้วคุณรินกับพ่อแม่จะได้ช่วยกัน ซัพพอร์ตกันนะคะ ส่วนเรื่องน้องคุณรินคิดยังไงหลังจากนั้นค่อยตัดสินใจก็ได้ ขอให้คุณรินพบความสุขเรื่องครอบครัว เคลียร์ให้ได้นะคะ ความเกลียดชังที่ยาวนานจะทำร้ายคุณรินไปเรื่อยๆทีละนิดค่ะ
ต่างจากเราที่เราไม่เคยโกรธหรือเกลียดพี่น้องเลย เราเลือกที่จะออกมาอยู่เพื่อตัวเอง รักตัวเอง ทั้งที่ผู้ที่ให้กำเนิดเราเคยบอกกับเราว่า เขาไม่ได้อยากมีเรา ไม่อยากให้เกิดมาด้วยซ้ำ แต่เมื่อเรามีชีวิตแล้วเราก็ดูแลชีวิตจิตใจเราเองให้ดีที่สุดก็พอ ส่วนเรื่องอื่นเรามองว่ามันเป็นโอกาสของแต่ละคน ถ้าเราไม่ได้โอกาสนั้นเราก็จะสร้างมันขึ้นมาเองค่ะ ✌🏻✌🏻
ในเมื่อเขาไม่ได้ต้องการเรา เราก็แยกตัวออกเพื่อใช้ชีวิตตัวเองไม่ต้องแคร์ใครกับคนที่ไม่ต้องการเรา
เข้าใจสายนี้มากๆ เป็นเหมือนครอบครัวแฟนเราเลย เราเป็นคนนอกมองเข้าไปยังเข้าใจ การสอนลูกเป็นเรื่องสำคัญนะ อย่าปล่อยให้อีกคนรู้สึกโดดเดี่ยว เพราะคิดว่าอีกคนยังดูแลตัวเองไม่ได้ ในเมื่อสอนให้อีกคนดูแลตัวเองได้ แล้วทำไมต้องสปอยอีกคน ?
เคสคล้ายๆกันเลยค่ะ แต่สลับกันเราเป็นน้อง ส่วนพี่ติดยา ไม่ทำงานทำการทั้งที่อายุ 30แล้ว แต่ก่อนคือเกลียด ไม่อยากดูแล แต่ดีหน่อยที่แม่ไม่ได้ผลักภาระมาให้ หรือขอเงินเราไปดูแลพี่ แต่พอเราโตขึ้นมีงานมีการทำ เราลดอคติลง ปล่อยวาง แล้วมองเขาใหม่อีกที ค่อยๆพูดกับพี่ชายและแม่ถึงวิธีการรับมือทำยังไงให้พี่ชายดีขึ้น ผลที่ได้คือพี่ชายอยากได้ความรักจากเราไม่น้อยไปกว่าแม่เลย เขายอมทำตัวดีขึ้น เพราะกลัวเราจะไม่รัก ไม่โหวกเหวกโวยวายเหมือนแต่ก่อน การทะเลาะกันในบ้านน้อยลงเยอะมากๆ เป็นเหตุผลจากเราคุยกัน ซึ่งพี่ชายถ้าให้ทำงาน คงน่าจะยากแล้วเพราะฤทธิ์ของยา ทำให้สมองทำงานช้า คิดช้า ประมวลผลผิดๆถูกๆ แต่ขอแค่ไม่สร้างภาระในบ้านเพิ่ม เราก็โอเคแล้ว อาจจะยากสำหรับคุณรินตอนนี้นะคะ แต่ถ้าเราเปิดใจปล่อยวาง ลดอคติลง ช่วยได้เท่าที่ช่วย จะเป็นผลดีต่อตัวคุณรินเองค่ะ
จริงๆเราอยู่ในสถานะเดียวกันกับคุณรินนะ เราเคยพูดกับแม่ว่า เราไม่รู้หรอกว่าแม่รักใครมากกว่ากัน หรืออาจจะเท่ากันก็ได้ แต่ตอนนี้สิ่งที่เห็นคือ ทุกอย่างเป็นน้อง เขาก็อธิบายในมุมของเขา เหมือนที่พี่เติ้ลพูดเลยค่ะ ส่วนเรา ก็คือ ทำได้แค่ปล่อยวาง พูดได้เท่าที่พูด ช่วยได้เท่าที่ช่วย เพราะคนเรามีเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเอง กับน้อง อันไหนที่เราคิดว่าไม่ดีและมันสำคัญ ก็จะบอกเอง เข้าหูซ้ายทะลุสมองมั้ย ก็คงแล้วแต่ประสบการณ์และสามัญสำนึกของเขาไตร่ตรองเอาเอง ปล่อยวางไม่คาดหวัง จะทำให้สิ่งที่แบกลดลงมาได้นิดนึง
เอาใจช่วยค่ะ ช่วยเขาเท่าที่เราไหว
คุณ ริน มีปัญหา สุขภาพจิต ต้อง รีเซ็ต ความคิดใหม่ ปฏิบัติตัวใหม่ แล้วใจ จะไม่เป็นทุกข์
ผมว่ามันอยู่ที่ทัศนคติ เลยนะ คิดในทางบวกดีกว่าเสมอ ต่อให้เส้นทางที่เรากำลังเดินจะผ่านสิ่งแย่ๆแค่ไหนมันจะผ่านไปได้ ผมไม่ได้โลกสวยนะแต่ ผมลูกคนเดียว ผมได้รับความรักจากพ่อแม่มากนะ แต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะหนีผมไปทั้งคู่ ปัจจุบัน ผม37 ก็ยังใช้ชีวิตคนเดียวเสมอมา จากวันนั้น ผ่านมา15 ปีคิดบวกเสมอ ก็ยังใช้ชีวิตผ่านมันมาได้ ปล่อยวางครับ คุณริน เส้นทางชีวิตคุณยังต้องเจออะไรอีกเยอะ ยังมีพ่อแม่มีน้อง มีครอบครัว รักษาไว้ให้ดีครับ ปรับที่ตัวเราก่อนอะไรๆมันจะดีขึ้น เรื่องนี้ไม่มีใครผิดหรือถูก เป็นกำลังใจให้ครับ
ชอบทัศนคติของคุณอั๋นมากๆ ติดตามทุกรายการที่มีคุณอั๋น
รักลูกไม่เท่ากันมีอยู่จริง เรื่องนี้คล้ายๆกับเรื่องของเรามาก แต่ต่างตรงที่เราเป็นน้อง แต่มีพี่ห่างกัน 7 ปี พี่เราอายุ 30 แต่ไม่เคยทำงาน แบมือขอตังแม่ตลอด ไม่เคยเดือดร้อนในการใช้ชีวิต ทุกวันนี้เราเป็นเหมือนหัวหน้าครอบครัวที่ส่งเงินให้แม่ใช้ ทำงานแต่เด็ก ลำบากมาตลอด เรียนก็ต้องหาเงินเรียนเอง เราเห็นความลำบากของแม่ แล้วก็รักแม่มากๆ อีกอย่างแม่เราก็แก่แล้วอายุ 57 เราเลยสงสารแม่อยากให้แม่พัก เคยเปิดใจคุยกับแม่เรื่องรักลูกไม่เท่ากัน แม่ก็ตอบกลับมาว่า ไม่มีลูกไม่รู้หรอก แต่ถ้ามีลูกแบบพี่เรา เราคงจะไม่ทำแบบแม่แน่นอนคงต้องมีวิธีสอนให้ดีกว่านี้ ในหัวเราไม่เคยคิดว่าเรามีพี่เลย คิดว่าเป็นลูกคนเดียว เพราะพี่ไม่เคยเป็นแนวทางชีวิต ดูแลเรา ปกป้องเรา ทั้งๆที่เราเป็นน้องเลย มีแต่สร้างปัญหาให้คนในครอบครัว ด่าพ่อด่าแม่ แต่แม่ก็ยังเหมือนเดิม ที่เราน้อยใจมากๆเพราะ พี่เรา อายุ 30 แต่เรา 24 ทำไมเรารู้สึกเราเหนื่อยขนาดนี้ เราเลยรู้สึกไม่ชอบพี่ และแม่รักพี่มากกว่า
เราชอบความคิดคุณอั๋นนะ แต่ละคนมีส่วนผิด และเวลามีปัญหาเราควรปรับหรือแก้ไขที่ตัวเองก่อน ส่วนตัวก็มีพี่ชายและแม่ก็รักพี่ชายมากกว่า(จากการกระทำทุกอย่าง)แต่ไม่ได้หมายความว่าแม่ไม่รักเรา แม่ก็รักเราด้วยเช่นกันอาจจะน้อยกว่าหน่อยแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะงั้นถึงไม่เคยโกรธแม่หรือเกลียดพี่ชายเลย รักทั้งคู่
เราเข้าใจคุณรินนะ เป็นกำลังใจให้คุณรินค่ะ เราอยู่กับความเกลียดมาตั้งแต่จำความได้ เราเป็นน้องที่เกลียดพี่มากๆ ถึงขั้นที่ว่ามันล้มเราซ้ำ มันเกิดจากพ่อแม่ที่แสดงความรักออกมาไม่เท่ากันจริงๆ ให้คิดเข้าข้างตัวเองยังไงสุดท้ายก็ยังมีแผล ขอโบ้ยความผิดให้พ่อแม่ค่ะ จากคนที่โตมากับความtoxic เราเกิดมาที่หลัง7ปี หยุมหัวกันตลอดมาจนต้องแยกกัน พี่อยู่กับพ่อแม่ตลอด ส่วนเราไปเผชิญกรรมกับบ้านย่า ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้พ่อกับแม่จะประเคนให้พี่ทุกอย่าง ส่วนเราต้องขวนขวายเอาเอง มันอิจฉาและน้อยใจนั่นแหละ และทุกวันนี้คุยกันโดยไม่ใช้สรรพนาม ไม่ได้รักขึ้นแต่ก็ไม่ได้เกลียดเท่าเมื่อก่อน
รักพ่อแม่. อยากให้พ่อแม่ มีความสุข แต่ความสุขของพ่อแม่ไม่ได้อยู่ที่คุนรุิน เบาๆที่จบเข้าใจทึกอย่าง
เข้าใจคุณรินเลยน้องเราก็เกเร ยิ่งดูแลตัวเองไม่ได้พ่อแม่ยิ่งเอาใจใส่มาก กลายเป็นว่าเราที่โตกว่าดูแลตัวเองได้ดีกว่า ช่วงวัยที่ห่างมากของเรากับน้องทำให้คิดต่างกันมากๆ โชคดีที่น้องเรากลับตัวได้ทัน แล้วมาดูแลแม่ช่วยเรา
มันมีอยู่จริงค่ะพ่อแม่ที่รักลูกไม่เท่ากันเห็นจากคนใกล้ชิดจริงๆ ฟังเคสคุณรินแล้วเข้าใจเลยค่ะ ขอให้อดทนและสู้ไปให้ได้นะคะ
การที่พ่อกับแม่รักลูกไม่เท่ากัน มันทำให้คนๆนึงเป็นวาระพบจิตแพทย์ ได้เลยนะ😢 ถ้าไม่พร้อมอย่ามีลูกนะ สงสาร
คุณอั๋นพูดดีมาก ชอบทัศนคติและแนวคิดคุณ
เข้าใจ น้ำตาไหล เป็นเหมือนกัน แต่ดีเจทุกท่านพูดถูกค่ะ มันต้องปรับที่ใจเราเอง ถ้าพ่อแม่รักเรามากพอ คือพอค่ะ
ลูกชายอายุ 23 คุณแม่โทรมาบอกพี่สาวให้ซื้อที่นอนให้น้องอ่ะนะ คุณแม่ก็สปอยลูกชายเกินนะคะ 😂
เข้าใจนะ เราก็เคยรู้สึก ทั้งๆที่เราลูกคนเล็ก แม่ออกจะห่วงคนโตมาก แต่เราก็ปรับความคิดตัวเราเองนี่แหละ ตัวพี่บริหารจัดการชีวิตไม่ค่อยดี เราเองทำได้ดี มันก็ชัดเลยว่าแม่support พี่มากกว่า เราก็ช่วยเท่าที่ทำได้ ถ้ามากเกินไปก็บอกตรงๆว่าไม่ได้
เข้าใจมากๆเลยค่ะ เราเองก็คล้ายๆคุณรินแต่กลับกันที่เราเป็นน้องสาว พี่ชายเราอายุ30กว่าๆ ไม่ทำงาน ติดยา ขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ ไม่ได้ก็ขู่ค่ะ ที่โหดร้ายไปกว่านั้นคือมีลูกค่ะ แต่ก็ไม่ได้ทำหน้าที่พ่อเลย จนพี่สะใภ้ทิ้งไป ตอนนี้ลูกพี่ชาย พ่อแม่เราเลี้ยงค่ะ(ปู่ย่า) ซึ่งอายุเยอะมากแล้วทั้งคู่แต่ก็ยังหยุดทำงานไม่ได้เพราะต้องเลี้ยงหลานต่อ สุดท้ายภาระก็ต้องตกมาที่เราค่ะ ถ้าเราไม่เลี้ยงก็สงสารเด็กมากเลยค่ะ อยากให้หลานได้มีการศึกษาที่ดี
ในมุมเรา เราอายุเท่าคุณริน และมีน้องชาย อายุประมาณน้องชายคุณริน เราเกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่รักน้องชายมากกว่า เราแสดงฤทธิ์เดชหนักมาก ในขณะที่เราก็รับผิดชอบตัวเองให้ดีที่สุดไม่ให้เป็นภาระพ่อแม่ พอเราโตขึ้นเราเข้าใจได้ว่า " พ่อแม่เค้าทำหน้าที่ของเค้า เค้าต้องดูแลลูก อาจจะไม่เท่ากัน เราต้องเสียความรู้สึกมาก แต่เรื่องความเป็นอยู่เรากับน้องก็เท่ากัน ไม่ต่างกันเลย " ในวันที่น้องโตขึ้น เราเลือกที่จะพูดกับน้องตรงๆด้วยเหตุและผลตามหน้าที่พี่สาวของเรา และเราก็ผ่านช่วงวัยรุ่นของน้อง ไปด้วยกันทั้งครอบครัว (ปล.เราเห็นด้วยกับพี่หอม สังคมเพื่อนก็มีผล) วันนึงความรู้สึกดีของเรามันก็ซึมซับไปที่น้อง ทุกวันนี้เราขอบคุณตัวเอง ขอบคุณน้องชาย ขอบคุณครอบครัว ที่เราเปิดใจ และ ปรับกัน จนครอบครัวเรามีความสุขกว่าที่ผ่านมามากๆ แม่ตามใจน้องชาย น้องชายก็ตามใจแม่ ตามใจกันก็อยู่ด้วยกันไปดูแลกันไป เราก็ทำหน้าที่ส่วนอื่นๆของบ้าน ตัวเราเองที่เคยครางแครงใจเด็กๆ ก็กลายเป็นเรื่องตลกขำขันว่าเป็นขนาดนั้นได้ไง 😊
พี่อั๋นให้คำแนะนำดีมากๆเลยค่ะ ฟังแล้วร้องไห้ตามเลย
ดูแลเว ถ้าน้องได้ดีคงเกลียดน้องมากกว่าเดิม ใจเขาใจเรานะริน เราไม่ได้ให้ความรักน้องมาแต่แรก เราก็ไปบอกไปสอนเขาไม่ได้ละ พ่อแม่บางคนก็ซัพพอทลูกคนที่อ่อแอกว่า ยังไงก็เอาและช่วยเท่าที่ใหวนะริน
ทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้ถ้าพ่อแม่เข้าใจลูก ผู้ใหญ่คิดว่าเด็ก8ขวบคงเข้าใจ แต่ผู้ใหญ่เองไม่เคยเข้าใจเด็ก ถ้าทุกอย่างมันเป็นมาตรฐานเดียวกัน ความเกลียดมันจะหายไป แต่สิ่งที่ตอกย้ำความรู้สึกเกลียดของพี่สาม คือการปฏิบัติสองมาตรฐานของพ่อแม่
สำหรับเรา เรามองว่าคนผิดคือพ่อแม่ค่ะ การที่เด็กคนนึงจะมีความรู้สึกเหี้ยๆ กับเด็กที่เป็นน้องตัวเองมันต้องมาจากการเลี้ยงดูของผู้ใหญ่ล้วนๆ เด็กๆ คุณรินคงไม่ได้เกลียดน้องเลยหรอก แต่เพราะการกระทำของผู้ใหญ่ตั้งแต่คุณรินเด็กจนโตโดนมาตลอดจนทำให้ฝังความรู้สึกแย่ๆ ของผู้ใหญ่มาใส่ในตัวเอง เราสงสารคุณรินนะ คุณรินไม่ได้ผิดอะไรเลย เคสนี้เราอยากโอบกอดคุณรินมากๆ เลยค่ะ คุณรินไม่ได้ผิดเลย ถ้าเราเป็นคุณรินเราจะไม่ยุ่งกับที่บ้านเลย ส่งเงินให้อย่างเดียว ให้เท่าไหนคือเท่านั้น สำหรับเราพ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาอย่างดี เราไม่จำเป็นจะต้องให้ดีที่สุดเหมือนกัน เพราะเราก็ไม่ไม่เคยได้ที่สุดจากพ่อแม่ ซึ่งที่พิธีกรพูดเลยเราว่ามันไม่ถูก เคสนี้เป็นเคสแรกที่เราไม่เข้าข้างพิธีกรเลย สุดท้ายแล้วย้อนกลับมาถามพ่อแม่ว่าพ่อแม่แคร์ลูกคนโตบ้างไหม
พี่อั๋นพูดดีมากเลย เป็นคำแนะนำที่ดีมากเลยค่ะ พูดได้เป็นขั้นๆ ทำให้เราเห็นภาพไปดวย เข้าใจง่าย
กอดๆคุณรินนะคะ เหมือนบ้านเรามากๆเลย (เมื่อก่อนนะคะ) เราเคยด่าถึงขนาดไล่ให้ไปตายที่ไหนก็ไป เพราะว่าทำให้พ่อแม่เสียใจเพราะนางไม่เรียน จนมันจะฆ่าตัวตาย บอกเลยว่าวันนั้นพ่อแม่เราเสียใจมากๆ แต่เรากลับไม่รู้สึกอะไรเลย โดยเฉพาะกับน้อง
สุดท้ายแล้ว เราเลือกที่จะแยกออกมาโดยที่ไม่ได้สนใจน้องเลยสักนิด เพราะบ้านเราก็มองว่าเราเอาตัวรอดได้ ดังนั้นเอาตัวเองรอดก่อนค่ะ ค่อยย้อนกลับไปช่วย
ฟังไปร้องไห้เลย เราก็เป็นหนึ่งในนั้น โดนสอนมาตลอดว่า “พี่ต้องเสียสละให้น้อง” มาตั้งแต่เด็ก ทำผิดนิดหน่อยโดนด่าไม่ไหว แต่พอน้องทำผิดไม่เห็นโดนมาก ให้เราสอน น้องก็ไม่ฟัง พอมาตอนนี้กำลังจะจบมหาลัย น้องก็ม.6 แม่ก็มาฝากฝังว่า พี่ก็คงส่งน้องเรียน นี่ก็เลยงง ว่าทำไมเราก็ต้องรับผิดชอบน้องด้วยหรอ เหนื่อยใจมาก เครียดตามมากเลย😔
พี่เข้าใจรินเลยค่ะ เพราะพี่ก็เติบโตมาแบบรินเลย อยากจะให้คำปรึกษารินมากๆเลย บอกเลยนะคะเรื่องที่มันเกิดขึ้นรินไม่ได้เป็นคนผิด แต่ในฐานะลูกอย่างที่พี่เติ้ลบอกค่ะ ให้ได้เท่าที่ให้ได้ถ้าให้แล้วเจ็บปวดที่หัวใจเอาคิดแค่ตัวเราพอตอบแทนบุญคุณพ่อแม่กำหนดมาเลยว่านินจะให้เขาเท่าไหร่ 3,000-4 พัน 5,000 บาทต่อเดือนก็กำหนดไปเลยค่ะแล้วเราจะสบายใจคนที่เราจะคุยด้วยแล้วเข้าใจที่สุดคือพ่อกับแม่ค่ะน้องคุยไปยังไงเขาก็ไม่เข้าใจค่ะ ตอนนี้น้องพึ่ง 23 อาจจะเร็วๆนี้หรืออาจจะอีกนานก็ได้ที่เขาจะคิดได้ พี่อ่ะทนมาเป็นสิบๆปีกับเหตุการณ์แบบนี้เจอมาคล้ายๆกับรินเลยแถมโดนพ่อแม่ใช้ความรุนแรงอีกต่างหาก เอาความกตัญญูของเราเป็นที่ตั้งคะลีนทำดียังไงก็ต้องได้ดีเชื่อพี่นะคะพี่ฟังจากเสียงรินแล้วรินรักพ่อกับแม่มาก ถามว่าน้องรักไหมในใจลึกๆยังไงสายใยความเป็นพี่น้องก็มีค่ะถ้าไม่รักไม่รู้สึกก็คงไม่เอามาเป็นปัญหาในชีวิตอยู่แล้วแต่เราแก้ที่เขาไม่ได้ค่ะแก้ที่ตัวเราเลยค่ะริน เป็นกำลังใจให้ริมอดทนมากๆนะคะ เข้าใจความเป็นลูกของลินค่ะไม่อยากให้ใครมาทำแบบนี้กับพ่อกับแม่เราแม้แต่ว่าเขาเป็นน้องก็ตาม อดทนรอเวลาอย่างเดียวนะคะขนาดรินยังทุกข์ใจเลยพ่อแม่ทุกข์ใจมากกว่านี้อีกเยอ โดยยิ่งเขาเห็นลูกไม่รักกันแล้วเขายิ่งเจ็บปวดที่หัวใจค่ะแต่ยังไงพี่ก็ support นะคะว่ารินไม่ได้ผิดในเรื่องนี้ สู้ๆอดทนนะคะกอดๆค่ะ
เข้าใจคุณรินมากๆค่ะ ไม่แปลกเลยที่จะมีความคิดแบบนี้ ต่อให้เป็นผู้ใหญ่แล้วก็มีสิทธิรู้สึก สู้ๆนะคะ
เรามีน้องชาย 1 คนค่ะ อายุห่างกันสามปี ตอนเด็กๆก็เล่นด้วยกันค่ะแต่เราก็คิดเอาเองเหมือนกันว่าแม่รักน้องมากกว่า เราเลยพยายามที่จะเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่…
น้องชายเราเป็นคนเอาแต่ใจ…เกเร เล่นแต่เกมส์ ส่วนเราก็พยายามเชื่อฟังพ่อแม่ จนบางทีเราก็หมั่นไส้น้องมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะแม่โอ๋น้องมากกว่า แต่เราไม่รู้หรอกว่ารักน้องมั้ย…รู้แค่ว่ามีน้องชายอยู่นะ
พอเราโตขึ้นเราก็ไม่ค่อยสนิทกับน้อง…เริ่มห่างกัน ไม่ค่อยติดต่อกัน…เราจากบ้านมา กทม.ส่งเงินให้แม่ แล้วแม่เอาไปส่งน้องเรียน น้องไม่เคยขอบคุณเรา…ไม่เคยชมเรา แต่เราก็คิดว่า… เราออกมาใช้ชีวิตแล้ว เลยไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้องมาก
จนวันหนึ่ง เราป่วยด้วยโรคร้าย ต้องใช้เงินในการรักษา…น้องโอนเงินก้อนให้เราเลย เราซึ้งใจนะเพราะเขาช่วยเรา เราก็เลยคิดว่าท้ายที่สุดแล้วถึงจะหมั่นไส้มันยังไง รำคาญมันเท่าไหร่…แต่เราก็มีกันอยู่แค่นี้ค่ะ สองคนพี่น้อง
วันนี้คุณรินไม่โอเคกับน้อง…ก็ขอให้วันนึงน้องคุณรินคิดได้ แล้วพ่อแม่จะได้เบาใจ…คุณรินก็จะได้สบายใจ ขอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆนะคะ ส่วนวันนี้คุณรินเซฟใจตัวเองก่อน…ความเกลียดน้องอาจจะมาจากเรื่องเล่าที่เราได้ฟัง คุณรินว่างๆลองเปิดใจคุยกันกับน้องดูนะคะ เผื่อจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้บ้าง เป็นกำลังใจให้คุณรินค่ะ
เหมือนแม่เราเลย เราห่างกับน้อง 3 ปี ตั้งแต่จำความได้แม่พาเราไปช่วยทำงานตั้งแต่อนุบาล พอเราขึ้นมัธยม เราถามแม่ว่าทำไมไม่ให้น้องมาช่วยบ้าง แม่บอกว่าน้องยังเด็ก แต่เราแม่ให้ช่วยตั้งแต่เราเด็กเหมือนกัน ปัจจุบันเรา30กว่าแล้ว แม่ทำประกันไว้2 ฉบับ ผู้คือ ชื่อเรากับน้อง แต่แม่ให้เราจ่ายคนเดียว พอเราบอกว่าให้ยกเลิกของเราแม่ก้อบอกแม่จะจ่ายเอง เราถามแม่ว่า ทำไมไม่ให้น้องช่วยจ่ายแม่พูดว่า น้องต้องผ่อนรถผ่อนบ้าน อ้าวแม่ แล้วหนูไม่ต้องผ่อนหรือ แถมหนูมีลูกที่ต้องเลี้ยงอีก น้องเราไม่มีลูกนะสรุปเราก้อเป็นคนจ่ายพอเราบอกเราจะไม่จ่าย แม่ก้อบอก ฉบับที่เป็นชื่อน้องแม่จะเปลี่ยนเป็นชื่อเรา ผ่านมาหลายปีแล้ว แม่ก้อยังไม่เปลี่ยน เราให้แม่รายเดือน และรายปีที่จ่ายประกัน2 ฉบับ และเวลาเราทะเลาะกับน้อง แม่จะโกรธและไม่คุยกับเราหลายเดือนมาก ตั้งแต่เราจำความได้น้องทำอะไรไม่เคยผิด แต่เรา ทั้งด่าทั้งตีทั้งไล่ออกจากบ้าน เอาเราไปประจานทุกอย่าง แช่งให้เราตาย ตอนที่แช่งเราอยู่แค่ป.4 เองนะ ตั้งแต่เราอยู่ม.ต้นเวลาแม่มาหาเราที่กรุงเทพเราให้เงินแม่กลับทุกครั้ง 2-3 พันบาท พอช่วงโควิดแม่มาเราไม่ได้ให้ แม่ไปบอกคนอื่นว่า มาหาเราเราไม่เคยให้ตังกลับบ้าน มีแต่ควักให้หลาน เราโคตรน้อยใจแม่เลย แต่เราก้อยังรักเขามากเหมือนเดิม ปล.ที่พิมมาทั้งหมดแค่น้อยใจแม่แหละ
เหมือนฟังเรื่องตัวเองแต่ของเราเป็นหลานค่ะ ถ้าคุณรินได้ผ่านมาอ่านเราอยากให้คุณรินโฟกัสที่คุณแม่นะคะ ทำดีกับแม่ให้มากๆเพราะเราเคยโกรธแม่มากๆที่ตามใจหลานจนกู่ไม่กลับ จนลืมคิดไปว่าแม่ก็คงทุกข์ใจมากเหมือนกัน หยุดโฟกัสที่น้องไปเลยค่ะ วันนึงที่พ่อแม่ไม่อยู่เค้าจะคิดได้เองว่าที่ผ่านมาเค้าเสียโอกาสอะไรไปบ้าง เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเคยน้อยใจนะ เราไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากแม่เลยตั้งแนาจำความได้ แม่พึ่งมากอดเราตอนเราโตเกือบจะ 30แล้ว เพราะคนเป็นพ่อแม่ในมุมเขาๆ เห็นว่าเราเก่งดูแลตัวเองได้ แต่น้องเขาเป็นห่วงมาเพราะเขาไม่มีอะไรเลย เป็นกำลังใจให้คะ สำหรับเราก็ช่วยคะ สงสารแม่
ชีวิตคุณคล้ายแม่เรามาก แม่เราเป็นลูกที่ยายไม่ค่อยรัก อะไร ๆ ก็น้า ๆ มีเงินให้น้า ๆ หมด จนน้า ๆ เคยตัว หนักไม่เอาเบาไม่สู้ น้าไม่มีเงินก็ให้ยายมาเอาเงินจากแม่ แม่เราก็ใจไม่แข็งพอ เพราะคนมาขอเป็นยาย แต่ปลายทางก็คือน้า ๆ ได้เงินไป แม่เอาแต่ให้ ๆ จนชีวิตเป็นหนี้สินเพราะพวกน้า ๆ เราก็โกรธเหมือนกันว่าทำไมแม่ต้องอะไรถึงขนาดนี้ ชีวิตน้า ๆ ดี แต่ชีวิตครอบครัวเราอย่างเซ็ง ... เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด ตอนนี้คุณยังมีอายุน้อย อย่าใจอ่อนให้มาก ขอเตือนในฐานะลูกที่มีแม่เป็นเดอะแบก ทำให้ชีวิตครอบครัวเราอย่างเซ็ง
แล้วก็ฝากคนเป็นพ่อเป็นแม่ด้วยนะคะ อย่ามาบอกว่าพ่อแม่ก็รักลูกทุกคนเท่ากัน แต่ห่วงไม่เท่ากัน ... ในสายตาลูก ถ้าให้ไม่ได้ทุกคน ก็ไม่ต้องให้สักคนค่ะ เพราะมันจะสร้างความน้อยใจ ว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน
พ่อเรามีน้องเรากับแม่ใหม่ตอนเราอายุ 16 เราไม่เคยเกียดน้องเลยนะ เพราะเค้าก็ไม่ผิดที่เกิดมา มีน้อยใจพ่อบ้างแต่ไม่เคยคิดว่าเป็นเพราะน้องแถมตอนน้องเรียนเราส่งเงินไปช่วยพ่อทุกเดือน เราคิดแค่ว่าเราตอบแทนคุณพ่อ และรับผิดชอบชีวิตเราและลูกๆพอ ใจเรารู้สึกเบาสบาย
น้องมีปัญหา ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะพ่อแม่สงสารที่พี่ไม่รักน้องด้วยก็ได้นะ เหมือนแม่อยากเติมเต็มให้น้อง คือไม่ใช่ว่าเราเข้าข้างน้องนะ แต่จากที่ฟังรินมาคือไม่รักน้องตั้งแต่เกิด คือน้องเกิดมายังไม่ทำอะไรผิดเลยอ่ะ แต่รินก็ไม่รักแล้วอ่ะ เรายังสงสารน้องเลย(เราหมายถึงเด็กน้อยตาดำๆในอดีตนะ)
ใช่ โดนพี่ตัวเองเกลียดมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ มันอาจจะเป็นส่วนนึงที่ทำให้น้องไปยุ่งกับยาเสพติดก็ได้
@@wewyamrcm 😒 คนมันจะติดยา โทษคนอื่นได้เหรอถามจริง
จริงๆคะ แม่ชอบขอความช่วยเหลือเราแต่กับน้องไม่ขอเลยสักบาทแถมส่งเรียน ส่วนเราหาเรียนเอง เหมือนเป็นคนขี้อิจฉาน้องแต่เราน้อยใจจริงๆให้แม่ช่วยแม่ตลอดไม่เคยทำให้ร้องไห้แต่น้องเราแบบเคลชนี้เลยแต่มีเรื่องติดยา(ญ)พอแม่มีทุกข์=ขอเรา มีสุข= อยู่กับน้อง
ฟังแล้วเข้าใจมากๆค่ะความรู้สึกนี้
รักลูกเท่ากันไม่มีจริง
เรามีลูก2คน คนละพ่อห่างกัน6ปี แต่ลูกเรา2คนรักกันมาก เพราะว่าเราตั้งใจทำให้เค้ารักกันมากที่สุด เอาตั้งแต่ตอนท้องเลย ซื้อที่ฟังเสียงหัวใจให้เค้าฟังหัวใจน้อง เอารูปอัลตราซาวด์น้องให้เค้าดู พอน้องเกิดก็ให้เค้ามีส่วนร่วมในการเลี้ยงน้อง เช่นป้อนนม หยิบจับอะไรง่ายๆ แล้วสิ่งที่เราตั้งใจมันสำเร็จผลปัจจุบันลูกชายคนเล็ก 2 ขวบ 10 เดือนคนพี่กำลังจะ 9 ขวบ ทั้งสองคนรักกันมาก เราคอยพูดเสมอว่ามีกันแค่สองคนนะลูกต้องรักและดูแลกันถึงจะคนละพ่อก็ตาม ห่วงกันคนละแบบ แต่รักเหมือนกัน
เป็นคุณแม่ที่น่ารักมากเลยค่ะ
ดีครับถ้าพ่อแม่มีมาตรฐานเดียวกันทั้งลูกคนเล็กและคนโต แผลความเกลียดชังจะไม่เกิด
หากเป็นเราตอน 8 ขวบ คงดีใจเมื่อได้รู้ว่าจะมีน้อง แต่ถ้าพ่อแม่ลำเอียงอาจจะรู้สึกน้อยใจ ถึงยังไงก็เกลียดน้องไม่ลง และไม่เคยคิดอยากเป็นลูกคนเดียว ชีวิตน่าจะเหงามากกว่ามีความสุข
ไม่โอเคกับ mindsets ของคุณมากๆ ในเรื่องของการเกลียดน้อง (เรื่องอื่นไม่ยุ่งนะมันมีหลายมุมมอง) อ่ะเกลียดตอนเกิดเข้าใจได้เพราะตอนนั้น 8 ขวบ แต่นี่เกลียดตั้งแต่เกิดจนโต ลองถามตัวเอง บางอย่างคุณอคติหรือเปล่า? ปัญหาที่คุณเล่ามาตั้งแต่ต้นเรามั่นใจว่าเคยเจอมาหนักกว่าคุณแน่นอน ขนาดเล่าย่อๆยังเรียกน้องว่าเด็กคนนั้น ไม่รู้สิเราว่าคุณเองก็ไม่ได้น่ารักกับพ่อแม่และน้องสักเท่าไหร่นะ ถ้าเรามีพี่แบบคุณที่คงจะแสดงออกว่าเกลียดเรามาก มันจะเป็นยังไงนะนี่นึกไม่ออกเลย
คนที่ให้ตลอด บางครั้งมันก็ไม่ไหวนะคะ 😢
จากที่ฟังเรื่องของคุณริน คิดว่าคุณรินก็ไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้น แล้วที่รู้สึกเกลียดน้องมันควรเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ที่ต้องอธิบาย แต่ไม่ควรให้เหตุผลว่าเป็นพี่ต้องดูแลน้อง , เป็นพี่ต้องเสียสละ อย่าใช้เหตุผลแบบนี้ค่ะ แล้วยิ่งพูดเปรียบเทียบของผู้ใหญ่ก็ด้วย มีแต่จะทำให้พี่น้องไม่ชอบหน้ากันมากขึ้น อย่างคุณรินที่โดนคล้ายกับญาติเรามาก
แล้วเม้นท์ที่บอกว่าโตแล้วทำไมถึงยังคิดแบบเด็ก มันเป็นความทรงจำฝังใจไปแล้ว เพราะคนฟังอย่างเราก็ไม่รู้ว่าคุณรินเจอเหตุการณ์แบบไหนมาบ้าง ที่คุณรินเล่ามามันแค่ส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งไม่ใช่เรื่องในชีวิตเขาทั้งหมด มันอาจจะมีอะไรมากกว่าก็ได้ แล้วเราคิดว่าถ้าคุณรินพอจะส่งเสียให้พ่อแม่ได้ก็ส่งค่ะ แบบที่ไม่ลำบากตัวเกินไป ส่วนพ่อแม่จะให้น้องก็เป็นเรื่องของเขา แต่ต้องไม่ให้เพิ่มค่ะ แล้วต้องบอกกับพวกเขาก่อนด้วยจะได้ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้ามี... ก็ให้พวกเขาจัดการกันเอง
การที่รักลูกไม่เท่ากันมีอยู่จริง
เราก็คือคนหนึ่งที่ถูกทำเช่นเดียวกัน
แต่เราต่างตรงที่ เรารู้จักหน้าที่
เป็นลูกทำหน้าที่ลูกให้ดี
เป็นพี่ทำหน้าที่พี่ให้ดี
เป็นน้อง ทำหน้าที่น้องให้ดี
เลิกโทษคนอื่นว่าชีวิตฉันเป็นแบบนั้นนี้เพราะใคร
สุดท้ายรับผิดชอบตนเองให้ได้
ทุกวันนี้เราสร้างตัว มีรถขับ มีบ้านที่อบอุ่น ด้วยตัวเรา ‘คิดดี’ และ รู้จักหน้าที่ของตนเอง ใครก็ว่าเราไม่ได้ และมันคือความภาคภูมิใจที่ชีวิตหนึ่งได้เกิดมา ทำหน้าที่สมบูรณ์แบบค่ะ
คนเรา ที่ได้มาเกิด ร่วมกัน อาจจะมีเวรมีกรรมต่อกัน เพราะเราก็มีลูก ที่ไม่ค่อย
รักแม่เท่าไหร่ ติดเพื่อนมาก เราเป็นแม่เราก็คงต้อง ดูแลกันไปจนกว่าจะคิดได้ หรือกว่าจะตายจากกันไปข้างนึง
เราเป็นพี่คนโต น้องชายเราเป็นแบบน้องคุณเลย ไม่เรียนไม่ทำงาน อยู่บ้านเฉยๆเคยทะเลาะกับน้องถึงขั้นตีกันเลย แต่เราไม่ได้เกลียดน้องนะ ยังมีความเป็นห่วงมันอยู่และห่วงความรู้สึกพ่อแม่ด้วย เค้าแค่ห่วงน้องคงคิดว่าถ้าเค้าไม่อยู่แล้วมันจะเป็นยังไง คุณลองเปิดใจคุยกับน้องสักครั้งนึง ความที่ไม่เคยคุยกันเลยทำให้มีกำแพง เพื่อให้พ่อแม่สบายใจด้วยนะคะ
บีบมือคุณรินนะ คุณรินทำดีมาตลอด คุณรินสมควรมีความสุข เรื่อง พ่อแม่น้องเราบังคับอะไรเขาไม่ได้เลย ปล่อยวางไปเถอะครับ แบบอุเบกขา ช่วยเท่าที่ไหว เอาตัวเองให้รอดก่อน ปล่อยวางได้ เราสมควรมีความสุขครับ
คนแรกตอบแบบนางงามมาก ตอบแบบเซฟตัวเอง แล้วยังไปบอกว่าเพราะคุณรินที่มีความรู้สึกเกลียดน้อง, เพราะเห็นว่าคุณรินเก่งแล้วจึงให้น้องมากกว่า ที่จริงสิ่งที่พ่อแม่ปฎิบัติต่อลูกคนเล็กคือไม่ถูกต้อง และไม่เคยแก้ไขเพราะพ่อแม่ไม่เคยเห็นความผิดของตัวเอง และไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของคุณริน คุณควรถอยออกมาดูห่างๆ คุณไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว น้องโตแล้วเปลี่ยนยาก ต่อไปอาจทำให้ครอบครัวของคุณเดือดเนื่อร้อนใจ หากจะช่วย วิธีที่จะช่วยคนได้ดีที่สุดไม่ใช่การให้เงิน แต่คือการให้อาชีพ แต่เขาจะทำหรือเปล่า เขาจะเปลี่ยนได้หรือเปล่า การที่คนๆ หนึ่งจะมาเป็นพ่อแม่ พี่น้อง ลูกเมีย,สามี มันไม่ใช่เหตุบังเอิญ สิ่งที่เกิดขึ้นขอให้ใช้สติให้มากที่สุด อยู่กับปัจจุบัน คุณเองก็มีครอบครัวของตัวเองแล้วครับ
"สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีต"
:จูฬกัมมวิภังคสูตร :
พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันมีจริงๆนะ
แม่รักพี่ชายมากกว่าเราทุกครั้งที่เรากับพี่ไปหาเเม่แม่จะคุยจะทักแค่กับพี่เเบบกลับบ้านมาเเล้วทักหาพี่เราคนเเรกเลยเเล้วคนเดียวด้วย ทุกครั้งที่พี่พูดอะไรเเย่ๆของเราแม่ก็จะเข้าข้างด้วยจำได้ว่าเรากับพี่เคยทะเลาะกันเเม่จะอยู่ข้างพี่ตลอดเวลามันขอเงินก็จะโอนให้ทันทีเลยเเถมเกินยอดที่มันขออีกส่วนเราขอเป็นชาติกว่าจะได้แต่ก่อนแม่บอกตลอดว่าจะให้พี่เรียนมหาลัยจะซื้อคอมซื้ออะไรให้มันส่วนเราให้ไปเรียนปวช
เข้าใจและให้กำลังใจคุณรินค่ะ เพราะเราก็โดนมาเหมือนกันเป๊ะ
เราก็เคยนะสมัยเด็กๆคิดว่าแม่รักน้องมากกว่า เราเคยน้อยใจ ตามประสาเด็ก แต่เราก็ไม่เคยเกลียดน้องชายเราเลย อายุห่างกัน 8 ปีเหมือนกัน กลับสนิทกันตั้งแต่เด็กๆ สนุกมากที่ได้โตมาด้วยกัน เล่นเกมส์ด้วยกัน ทะเลาะกันบ้าง ตามประสาเด็ก โตมาก็แยกย้ายกันใช้ชีวิต ห่วงใยกันเหมือนเดิม ถือว่าเราโชคดีมากๆที่ เราสองคนพี่น้องรักกัน ดูแลกัน เหมือนพอโตมาแล้ว มันเข้าใจอะไรต่อมิอะไรมากขึ้น แค่เรารับรู้ว่าแม่รักเรา เท่านั้นมันพอแล้วจริงๆนะ แม่ไม่ใช่ของเราคนเดียว แม่มีสิทธิ์รักใครอีกได้ตั้งหลายคน มันคือครอบครัวอ่ะ เรามองแบบนั้นนะ
คือรินแบบอคติกับน้องมาก..ขนาดเขายังไม่เกิด เธอยังเกลียดเขาเลย อึ้งนะ อยากเป็นลูกคนเดียวอยากได้ความรักคนเดียว หืมม....ขนาดสายเลือดเดียวกัน เลิกอคติแล้วเปิดใจคุยกับน้องบ้างนะคะ🙂
เราว่าเรื่องนี้ต้องเริ่มจากพ่อแม่ค่ะ เพราะปมเริ่มจากพ่อแม่ที่ไม่รู้ยังไงถึงทำให้เด็กมีความคิดแรงแบบนั้น ก็ถ้าเป็นปมที่เริ่มจากตอนเด็ก จะอคติก็ไม่แปลก นั่นเด็กนะ ขนาดผู้ใหญ่ยังมีอคติได้ คุณจะคาดหวังให้เด็กจัดการความรู้สึกตัวเองได้แค่ไหน? ความคิดเราอะไรที่ติดใจอยู่ในใจถ้าไม่ถูกคลี่คลายจากต้นเหตุ(อย่างพ่อแม่) จะให้เขาลองปรับความคิดก่อนก็ยาก(ไม่ใช่ว่าไม่ได้แต่มันยาก มันถึงได้เป็นปมในใจไง) มันไม่ใช่ทุกคนอ่ะที่จะปล่อยวางได้ เพราะเขาก็ถูกพลักดันให้มาอยู่ในจุดนี้เหมือนกัน
มันเป็นธรรมชาติ สำหรับเด็กและเป็นทุกคน ถ้าพ่อแม่มีมาตรฐานการเลี้ยงลูกไม่เท่ากัน
เข้าใจ คุณเลยครับ คนดีควรที่จะได้รับการสนใจมากกว่า แต่ครอบครัวชอบห่วงไอลุกที่ไม่รักดี
น้องคือน้อง มีทุกครอบครัวนัค่ะพี่อิจฉาน้อง เราเป็นพี่ต้องให้อภัย และเสียสระ น้องเค้าอ่อนแอ พ่อแม่เค้าเลยห่วงเป็นธรรมดา ถ้ามีครอบครัวก็แยกย้าย ให้คนรักเค้าสั่งสอน แต่เรื่องที่นอนเรื่องนิดเดียวเอง อะไรทำได้ก็ช่วยกันทำ
ขอพูดในมุมที่เราเป็นลูกคนเล็กของบ้านนะคะ ซึ่งก็จะโดนสปอร์ย โดนตามใจ พี่ต้องเสียสละให้เราทำให้เราค่อนข้างเป็นคนไม่เอาไหน แต่เราจะต่างกับน้องคุณรินคือเราจะตั้งใจเรียน เราบอกกับตัวเองเสมอจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจในเรื่องนี้ เรากับแม่จะคุยกันตลอดแม่จะบอกในมุมตัวแกเองว่า ก็ห่วงลูกทุกคนรักทุกคนแหละ แต่จะห่วงไอ้คนที่มันไม่เอาไหนสุด ก็เลยเป็นห่วงมากกว่าคนอื่น และที่สำคัญเราโชคดีมากๆที่พี่รักและพร้อมซัพพอร์ทเราในทุกๆเรื่อง สุดท้ายแค่อยากจะบอกคุณรินว่าแม่เขาแค่ห่วงลูกที่ไม่เอาไหนที่สุดและเขาก็เชื่อว่าคุณรินดูแลตัวเองได้ดีมากๆถ้าวันหนึ่งที่เขาไม่อยู่แล้วแค่นั้นเอง
มุมที่พ่อแม่รักน้องมากกว่าอันนี้เข้าใจ แต่มุมที่ไม่เอาไม่รักไม่ชอบน้องตั้งแต่เกิดอยากให้เขารักให้มีเราแค่คนเดียวอันนี้คือ รินต้องการความรักขาดความอบอุ่นต้องการเป็นจุดสนใจของพ่อกับแม่แค่คนเดียว ข้อนี้เรียกง่ายๆว่าขี้อิจฉา รินอิจฉาน้องตั้งแต่เกิดตั้งแต่ที่เขายังไม่มีความผิดอะไรเลย ต้องแยกเป็นสองประเด็น ส่วนของพ่อแม่และส่วนของริน
ใช่เลยค่ะไม่ค่อยมีคนมองมุมนี้เลย ทั้งๆที่เกลียดน้องตั้งแต่ยังไม่มีความผิดเพียงเพราะน้องเด็กแล้วต้องการความดูแลเอาใจใส่มากกว่าอยู่แล้ว
การอิจฉา ก็เกิดจากการเลี้ยงดูค่ะ พ่อแม่แสดงออกหรือเลี้ยงคุณรินแบบไหนเมื่อตอนที่รู้ว่าจะมีลูกอีกคนที่กำลังจะเกิดมาเป็นน้องของคุณริน น่าจะเป็นปมมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ
รินไม่ผิดครับ เด็ก8ขวบ ต้องเข้าใจอะไรขนาดนั้นโดยที่พ่อแม่ไม่อธิบายอะไรเลยหรอ และมันยิ่งชุดความรู้สึกของคุณรินไปอีกตรงที่พ่อแม่ให้ความรับไม่เท่ากัน ความผิดที่พ่อแม่ เลี้ยงลูกไม่เข้าใจ แต่ต้องการให้เด็บ8ขวบเข้าใจพ่อแม่ อันรี้มันก็ขัดแย้งกันไป
เคสคือเราเป็นพี่สาวที่ห่างกับน้องชาย 8 ปี แล้วการปฏิบัติของแม่ไม่เท่ากันคือเรื่องจริง มันกลายเป็นปมในใจมากๆ พี่ทำได้แค่เก็บความรู้สึกแย่ๆ จนตอนนี้อายุ22 ต้องรักษาอาการซึมเศร้า และแพนิคจากปม ในครอบครัว
เรื่องนี้มันผิดมาตั้งแต่ต้น ไม่ได้มีเจตนาจะเบลมใครนะ แต่ขออนุญาตออกคห.เผื่อเป็นปย.กับคนอื่น
1. พ่อแม่ผิด ที่ไม่สามารถทำให้พี่ยอมรับในตัวน้องได้ จริงๆยุคนี้เนี่ยเวลาพ่อแม่วางแผนมีลูกคนที่2 หมอต้องช่วยวางแผนเลยนะว่าต้องวางตัวยังไงไม่ให้พี่อิจฉาน้อง เด็กคือเด็ก 8ขวบก็คือเด็ก มองอีกมุม ทำไมพี่ต้องรักเด็กตัวแดงๆคนนึงด้วยอะ พ่อแม่ควรเป็นส่วนสำคัญในการสร้างbondingให้พี่น้อง ไม่ใช่หน้าที่เด็ก
2. ความตึงที่คุณรินมีต่อน้องมาแต่เกิด มันเป็นส่วนในการสร้างน้องนิสัยแย่แบบนี้ขึ้นมาไม่มากก็น้อย
3. แต่ปหมันมาขนาดนี้แล้ว คงยากเกินแก้ไข นอกจากจะปล่อยวาง อโหสิกรรมให้กัน เป็นกำลังใจให้คุณรินนะคะ ที่ผ่านมาคงลำบากมากจริงๆ หวังว่าจะหลุดพ้นจากบ่วงนี้ไวๆนะคะ ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน