6 lat minęło jak w wieku 46 lat zostawiłam wszystko , zabrałam dziecko i wyszłam . Sama daleko od Polski i rodziny . Było ciężko zwłaszcza psychicznie ale dałam rade . Czuje się wygrana . Nigdy nie żałowałam . Zrobiłam to dla siebie i córki .Wystarczyłoby aby mężczyznom uchylającym się od płacenia alimentów zawieszano prawo jazdy - prosty i łatwy sposób
Potrzebowałam tego przeczytać. Ja właśnie jestem w takiej sytuacji. Sama daleko od domu z dzieckiem. Mam nadzieje ze po latach tez będę mogła tak pisać.
Miałam 40 lat jak wyjechałam z Polski z 5 dzieci. Minęło 15 lat, jestem w najlepszymi czasie swojego życia 😀Dziewczyny nie bójcie się, jesteśmy silniejsze niż nam się wydaje.
Decyzja o rozwodzie była jedną z najlepszych w moim życiu. Nigdy nie doszłabym do tego miejsca gdzie jestem. Nie dam sobie już nigdy odebrać niezależności i poczucia samostanowienia.
Prawie 10 lat temu się rozwiodłam. Pochodzę z małej miejscowości, nikt mi nie chciał wynająć mieszkania. był czas że pracowałam na 2 etaty żeby utrzymać siebie i niepełnosprawne dziecko. Ale do tej pory sama sobie dziękuję i dumna jestem z tego że zdobyłam się na to. Gdy słyszę że ktoś się rozwodzi to współczuję ale warto zawalczyć o sobie i lepsze życie 👍
Jestem świeżo po rozwodzie i co słyszę od innych kobiet? -Współczuję! Ale czego? Że teraz jestem szczęśliwa, nie daję się poniżać i nie płaczę co noc w poduszkę? Rozwód to zwycięstwo, nie porażka! Nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej.
Gdy zdałam sobie sprawę że z małżeństwa w którym byłam nic już nie będzie to usłyszałam od rodziny między innymi taki tekst że zmarnuje dziecko, niszczę rodzinę oraz że chce szukać chłopów. Rozwód to była jedna z najważniejszych decyzji w moim życiu. Ps. Dziękuję za wspaniałą rozmowę. Szkoda że tak krótko
To ja bym odpowiedziała: to ja współczuję, że musicie się męczyć i nie macie siły żeby wyjść z patowej sytuacji. Też taka początkowo byłam, ale dałam radę i uwolniłam się. Polecam!
W sumie jak myślę o rozwodzie czy rozstaniu w związku i że tak koleżanka powiedziałaby mi o tym.. To również pierwsze co mi się nasuwa to słowo " współczuję". Ale to chyba w przypadku gdy ona go bardzo kochała a on..nią średnio.. bo wiem że będzie się męczyć z pół roku z tym rozstaniem. Że ogromny to trud zapomnieć o drugiej bliskiej osobie. Przepłakane dni.. zdjęcia.. itd. Ale biorąc te pozytywną strone to tak- wielkie gratulacje złożyłabym i powiedziałabym- nie będzie JUŻ Tobą pomiatać i Cie wykorzystywać.
Gratuluję! Pozdrawiam. Powodzenia. Z drugiej strony jeśli Pani weszła w ten związek to... Widzialy gały z kim spały... Jest tyle wspaniałych mężczyzn. Szkoda czasu na przydupasów.
Ja tkwiłam i żałuję, a dorosłe dzieci mają mi za złe, że nie odeszłam. Mąż był cudowny dla obcych ludzi i dzieci, a dla nas miał znudzony i obojętny stosunek. Odszedł z tego świata w wieku 51 lat i jego zmartwieniem było to, że ułożę sobie życie z innym mężczyzną. Nie ułożyłam sobie, ale dlatego, że nie chciałam. Wolę być panią swojego życia i robić to na co mam ochotę.
Czy rozwód jest porażką? W pewnym sensie tak, myślę jednak, że o wiele większą porażką jest tkwienie w toksycznym związku, z mężczyzną, który tak naprawdę nie kocha, żyje boku żony i dzieci bo mu tak wygodnie. Moja mama odważyła się na rozwód jak byliśmy już dorosłymi ludźmi i to wyłącznie dzięki naszemu wsparciu. Wreszcie powiedziała DOŚĆ. Poprzez wstyd i brak odwagi straciła bardzo dużo, nie mówiąc już o tym, jak bardzo wpłynęło to na mnie i mojego brata. Szkoda, że zrobiła to tak późno. Mam nadzieję, że dzisiejsze kobiety są bardziej świadome i bardziej odważne. Super, dziękuję obu Paniom, oby więcej takich rozmów.
Zdrówka dla Was i mamy oraz odwagi że podjęła taką decyzję,,niestety kobiety nie wiedzą że im dłużej zostają w takich toksycznych związkach tracą zdrowie zarówno fizyczne i psychiczne.
Bardzo ciekawy wywiad. Ja rozwiodłam się po 12latch i była to dobra decyzja Było mi bardzo cieżko, bo mąż nie płacił alimentów,musiałam ciężko pracować...ale nie żałuję. Uratowałam siebie i dziecko od dorastania w alkoholiźmie i przemocy. Dziś syn ma dobra pracę, skończył 2kierunki studiów. A ja jestem dumna z siebie i z niego.
@@annakies6167 już drugi raz natknęłam się na twoj komentarz w stylu „ trzeba było wybrać bardziej wartościowego mężczyznę” . Każda z nas stara się wybrać jak najlepiej , ideały nie istnieją , z czasem z wielu wylazi przydupas.Myśle ze jesteś jedna z tych co krytykują kobiety które zdecydowały się na rozwód bo sama tkwisz w toksycznym związku i nie masz odwagi nic z tym zrobić - udając szczęśliwa dowalając innym
Nie brać ślubu kościelnego i problem rozwiązany. Lepiej wyjść z toksycznego związku niż stopniowo dobijać siebie i swoje marzenia. Ostatnio byłam na ślubie córki, cywilnym. Mimo że skromny, bardzo mi się podobał. Nigdy nic nie wiadomo, co spotka nasz związek, a wieczne naprawianie wyniszcza tylko nas samych. Pozdrawiam serdecznie ❤❤❤
Można wziąć Ślub Kościelny jeśli ktoś czuje taka potrzebę przed Bogiem tak zwane małżeństwo kanoniczne bez skutków cywilnych o którym mało się mówi w Polsce . ( W wyjątkowych okolicznościach i z ważnych powodów ale możliwe ) Na pierwszy rzut oka trudno znaleźć uzasadnienie dla takiej decyzji. Z czysto formalnych przesłanek, dostęp do ślubu cywilnego jest zdecydowanie prostszy. Okazuje się jednak, że dla niektórych takie małżeństwo jest sposobem na zachowanie rozdzielności majątkowej bez konieczności dokonywania dodatkowych formalnych czynności. Nie muszą również obawiać się długów współmałżonka czy ewentualnego podziału majątku. W świetle prawa w dalszym ciągu pozostają dla siebie obcymi ludźmi. Jest to też dość proste rozwiązanie dla obcokrajowców. Umożliwia bowiem wycofanie się z małżeństwa bez dodatkowych formalności.
Moje Kochane Kobiety, mam 43 lata , od ponad 3 lat jestem samodzielną kobietą i matką.. zostawiłam wszystko byłemu mężowi..dom, samochód.. dosłownie wszystkie materialne rzeczy... od nowa buduję siebie.. bywają trudne dni niemniej jestem bardzo szczęśliwa.. lekka..odcięłam od nogi 100kg kulę... wiara w sobie jest najcenniejsza 💪
@@DD-cf4vh wszystko w swoim czasie... zostawiłam, albowiem na tamten czas ważny był dla mnie spokój. Teraz jesteśmy na etapie podziału majątku. Emocje i kurz opadł więc teraz na spokojnie przechodzimy ten etap. Co się odwlecze to nie uciecze. Pozdrawiam 😊
Dałam kciuk w dół, bo decyzja odejścia zapewne była dobra, ale dlaczego zostawiłaś wszystko,? To powód do dumy? Czy Tobie Kobieto, Matko i waszym dzieciom nic się nie należało? Ja wiem, to walka, ale jak kobiety same siebie będą źle traktować to świat nie będzie ich dobrze traktował. No i od początku dzieci mają złe wzorce. Dziewczynki, że trzeba uciekać, zostawiać wszystko i być dzielną, a chłopcy, że kobieta jest słaba i że można ją źle i niesprawiedliwie traktować.
@@mariadakowska1687 to jest twoja interpretacja... nie uciekłam i nie jestem słaba. Wręcz przeciwnie.. jestem kobietą przedsiębiorczą, prowadzę własną działalność. Pokazałam moim dzieciom,że należy dbać o siebie, szanować. Nie tkwiąc w związku, który był destrukcyjny dla całej rodziny. Pokazałam dzieciom, że z każdej sytuacji jest wyjście... że można bez szarpania dojść do porozumienia.
Też uważam że należy powalczyć o związek...ale gdy nie ma progressu odejść należy dla siebie...dla dzieci . Jeśli jest przemoc nie czekać...uciekać! Pamiętajcie, że "oprawca" ma dwie twarze...tę w domu,której nikt inny nie widzi i tę drugą dla innych ..stąd często brak zrozumienia
Mam 47 lat. Po rozwodzie. Przemoc ekonomiczna i psychiczna, którą wypierałam, no bo dokładnie jak powiedziała Magda - „chyba ci się w dupie poprzewracało”. Nie jest łatwo jeszcze w sercu, bo to jest jakiś rodzaj uzależnienia … Ale już to wiem i nie udaję, że tak nie było. Teraz oddycham a moje oczy znowu się śmieją.
Też byłam w takim związku - przemoc psychiczna, którą wypierałam albo nawet sądziłam, że to ze mną coś jest nie tak, że to ja mam coś z głową, więc nie miałam odwagi na rozwód. W końcu to on mnie zostawił dla młodszej.... i jaka ja jestem mu teraz za to wdzięczna!!! To był najlepszy prezent jaki mi zrobił w całym kilkunastoletnim związku! A co najlepsze to ta jego młoda laska zostawiła go szybciutko, jak tylko się na nim poznała. Zatem laski nie ma co się zastanawiać tylko brać z życia i się nie certolić.
@@monikakrolikowska4536 ja też zostałam wymieniona na lepszy młodszy model… Strasznie się obwiniałam za to….;( ale masz rację. ONA okazała się wybawieniem;)
Dwa lata temu odzyskałam siebie, odkryłam słowo "wolność " w kontekście poczucia sprawczości i decydowania o sobie, a co najważniejsze..przetrwałam! (wbrew wszystkiemu). Nabrałam wiatru w żagle, zweryfikowałam relacje. Kocham żyć! 🧡
świetna rozmowa, bardzo potrzebna, wspierająca i uświadamiająca, że rozwód to nie koniec świata, a kolejny start w życiu często z trofeum na mecie w postaci samorealizacji i szczęścia, spokoju i wolności od jakiejkolwiek przemocy. Sama rozwiodłam się po 20 latach małżeństwa, również żyłam w obawie, czy dam radę, bo ciągle słyszałam od byłego małżonka i moich najbliższych, że sama nie podołam. Nic bardziej mylnego ! Poradziłam sobie, na tyle dobrze, że dziś z pełną świadomością i odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że to była dobra decyzja. Wspieram wszystkie te kobiety, które są przed tą trudną decyzją, żeby się nie bały, nie miały obaw, tylko wierzyły w swoją siłę !
Szanowne Panie, gdybym słyszała tę rozmowę 10lat temu wiem,że dałaby mi ona siłę wyjść z toksycznego małżeństwa. Dzisiaj juz jestem na w innym miejscu swojego życia.Trzy lata temu w kilka kartonów i kilka worków spakowałam życie swoje moje i wówczas ośmioletniego syna. Przeszłam rozwód, jestem silniejsza kocham siebie,jestem spokojniejsza . To była najlepsza decyzja jako podjęłam dla Siebie naszego dziecka. Czasem mam żal do siebie tej z przed 10lat ,że pozwalałam na takie traktowanie siebie(wynikało to z tego o czym Panie mówiły w filmie)ale też jestem mega szczęśliwa i dumna z siebie że podjęłam taką decyzję. Dziękuję Pani Magdo za ten kanał on też przyczynił się do tego że zbudowałam siebie , że lubię siebie,że umiem siebie przytulić,że jestem bardziej wyrozumiała dla Samej siebie. A wówczas ludzie którzy są gdzieś obok też to widzą.Teraz już wiem że trzeba kochać siebie stawiać granicę,nie zapominać osobie. Zadowalanie wszystkich wokół i spełnianie oczekiwań , i troska o wszystkich a zapominanie o sobie nie jest droga do zbudowania zdrowe relacji. Dziękuję za Pani kanał❤️a ja i jeszcze w formie żartu mój były mąz alimenty na syna,,, nazywa,,Haraczem"może Panie słyszały jeszcze takiego określenia 😆
Właśnie, czy tylko aby kobieta w Polsce … albo kobieta która jest w pewien sposób pokoleniowo programowana bez znaczenia gdzie mieszka. Jestem Polka mieszkająca od 33 lat w US. Rozwiodłam się po 28 latach małżeństwa plus 5 latach chodzenia przed ślubem (z Polakiem). Mimo innej kultury i życia z dala od rodziny program pozostał we mnie/w nas z mezem. Utrzymywaliśmy tradycje przez te lata w towarzystwie polskim, polskim kościele aby dzieci uczyc j. polskiego i aby miały kontakt z rodzina co tez spowodowało ze inne „tradycje” zostały utrzymywane. To co panie mówią jest bardzo prawdziwe. Nikt nie rozumiał dlaczego postanowiłam „rozbić” tak wspaniała rodzine, po tylu latach małżeństwa, kiedy „dorobiliśmy” się wszystkiego. Oprócz braku poczucia wolności miałam „wszytko”. Przeciwstawienie sie normom środowiska, wychowania, aprobaty rodziny, silnemu poczuciu winy ze stawia sie siebie na pierwszym miejscu było tak wielka bariera do przejście ze zajęło mi 5 lat po rozwodzie aby naprawdę poczuć sie swietnie ze sama sobą. Wierze ze są to przełomowe czasy w ludzkości kiedy kobiety zdobędą sile, te prawdziwa pochodząca od siebie/z samego wnętrza serca i jeśli wybacza tej opresji jaka miałyśmy narzucona, zmienimy trajektoria świata. Bądźmy dla siebie podpora i pomocą. Dziękuje za ten wywiad i 👏👏dla P. Magdy za prowadzenie tak wspaniałego przesłania na tej platformie 💗
Kochana , tez mieszkam w USA od 17 lat i uciekam gdzie pieprz rośnie od Polonii a zwłaszcza od mężczyzn Polaków. Nie mogę uwierzyć jak głęboko te kalki kulturowe i patriarchat siedzą w nich nawet będąc poza granicami kraju po 15, 20 , 25 latach nie są w stanie wyzbyć się zakorzenionych zachowań i stereotypowego ,staroświeckiego wychowania , zachowania i myslenia. Cieszy mnie ze P. Magda jest naszym głosem - kobiet w tym przełomowym dla nas czasie
Ależ ważny temat! Moja decyzja o rozwodzie była jedną z najlepszych jakie podjęłam w życiu. Miałam tylko 25 lat, dwuletnią córkę i kończyłam studia. NIGDY, nawet przez sekundę nie żałowałam tej decyzji. Miałam bardzo dużo szczęścia, ponieważ absolutnie nie zostałam sama. Stali przy mnie moi Rodzice i cała rodzina oraz moja teściowa, a to ostatnie, zdaje się, nie zdarza się zbyt często :-) Teraz jestem w drugim, tym razem dobrym małżeństwie :-) Serdecznie pozdrawiam!
Dziewczyny, nie odpuszczajcie, jeśli trzeba, składajcie apelację, nie poddawajcie się, nie rezygnujcie ze swojego dla "świętego spokoju". Wszystko to przeżyłam i przetrwałam, było trudno, ciężko, mrocznie, ale było warto. Najtrudniej uwierzyć, że jesteśmy tego warte, że zasługujemy. Głowa do góry mimo strachu, najlepszy strój z szafy i zdecydowanie do przodu
Rozwiodlam sie w wieku 24 lat z pierwszym mezem. Przez matke bylam potraktowana jakbym popelnila zbrodnie. Wywolywanie wstydu i winy…zero wsparcia, milosci. Wrecz na odwrot. Byl to pierwszy rozwod w rodzinie, teraz jest ich w tej rodzinie pelno. Zyja tez czlonkowie rodziny bez slubu, dzieci bez slubu maja i jest ok….Nie oceniam bo to nie moj biznes, ale jak ja bylam potraktowana to bylo straszne… Inaczej do moich dzieci podchodze, tego mnie to nauczylo. Mam dzieci z drugim mezem i jestesmy po slubie 25 lat…
moja mama w 1993 roku podjęła decyzję o odejściu z relacji małżeńskiej nazwę to trudnej , dziś z perspektywy lat i na tamten czas jestem jej wdzięczna. Duża odwaga i dla tej kobiety wielkie dziękuję. tak dla dobra "kogoś innego" to cudowne, w dupach się przewróciło . Ale sama kiedyś usłyszałam od kobiety , że rozwód uważa za swoją porażkę zapytałam, dlaczego? nie uzyskałam odpowiedzi ... po prostu
@@annakies6167 myślę, że dlatego, że są pod presją. Jak usłyszysz tysiąc razy, że czas cię goni i trzeba już, bo trzeba zdążyć urodzić dziecko, że lepszy rydz niż nic, że jak teraz nie znajdziesz męża, to potem już nie znajdziesz, to mało kto będzie na tyle silny, żeby temu nie ulec. Uczucia wyższe są na drugim albo i na trzecim planie. Jakbyś tak popytała znajome, czy wyszły za mąż wyłącznie dlatego, że tak chciały, że nie stało za tym nic innego, jak własna nieprzymuszona wola plus oczywiście miłość do narzeczonego (i vice versa), to takie odpowiedzi, założę się, że byłyby w mniejszości.
Smutny to temat.... ja tylko napiszę, że mam bardzo szczęśliwy związek " ślubny" - 21 lat razem.... najważniejsze aby mieć partnera oraz przyjaciela...!!!! wszystkim życzę dużo miłości, zrozumienia i wsparcia ze strony najbliższych :)
Jeśli mąż na zewnątrz udaje miłego gościa, a w domu wyżywa się na żonie i dzieciach, trzeba nagrywać go dyktafonem i/lub kamerką. Takie dowody bardzo przydają się w sądzie.
Ja tak zrobiłam... nikogo nie informowałam... zbierałam dowody... Kiedy zaczynał te swoje monologi ja tylko mówiłam "ja się do ciebie nie odzywam, to i ty się do mnie nie odzywaj"... "ja ci nie ubliżam, to i ty mi nie ubliżaj"... to była woda na młyn... Uda się wtedy kiedy jesteśmy konsekwentne w swoim działaniu...
Rozwiodłam się ponad 30 lat temu po 6-ciu latach małżeństwa, mając 3-letnie dziecko. Z tak długiej perspektywy mogę powiedzieć, że jest to porażka, bo zdałam sobie sprawę, że popełniłam pomyłkę wybierając tego mężczyznę na męża. Nieodpowiedzialnego mężczyznę na ojca mego dziecka. Moje życie na szczęście potoczyło się lepiej. Poznałam fantastycznego faceta, wyszłam ponownie za mąż i urodziłam drugie dziecko.
Rozmowa jest bardzo nieobiektywna. Tak jakby kobiety były zawsze święte i niczemu winne, a mężczyźni to samo zło. Dobrze, że tak nie jest w prawdziwym życiu, a świat nie aż tak czarno-biały. Uffff..
Tez o tym pomyslalam. Moj obecny partner jest po rozwodzie. Gdy ich dziecko mialo kilka miesiecy, jego byla zona znalazla sobie chlopaka ;) w tym przypadku kobieta nie jest bohaterka, a wlasnie rozbila rodzine.
Rozmowa jest o tym, przez co Polki muszą przechodzić, żyjąc w naszym kraju i w naszej kulturze - nie Polacy, tylko polskie kobiety właśnie. Trudno się koncentrować na punkcie widzenia mężczyzn, jak i nie o tym jest odcinek programu.
Kochana Pani Magdo, bardzo dziękuję za ten wywiad...bardzo mi bliski, bo wszystkie poruszone wątki dotyczą również mojego życia, z tą tylko różnicą, że nie mieszkam w Polsce. Jak widać te problemy są uniwersalne, ludzkie postawy różne a dziury w systemach wszędzie, Byłoby miło. gdybyśmy my kobiety mogły się bardziej wspierać. Pozdrawiam serdecznie
jestem jedna z tych, które zostały zlinczowane przez najblizszych. Ja wręcz usłyszałam od mojego ojca, ze lepiej przyjąłby fakt, że mam kogos na boku niż to, że chcę rozwodu bo uważam, że moje małżenstwo sie juz wypaliło. Ciężko było, oj, bardzo trudny czas w moim życiu, ale nigdy nie załowałam tej decyzji. Dzis jestem w szczesliwym związku, znalazłam to czego brakowało mi w małżenstwie, ale gdzies pod skórą zyję z piętnej tej, której sie w d... poprzewracało.
Mega wywiad! Wspierający, wzmacniający, dodający odwagi w zawalczeniu o siebie, bo o innych, o nasze dzieci, bliskich walczymy jak lwice. Walczmy o siebie. Chociaż... dlaczego mamy walczyć? Dlaczego nam się nie należy spokojne życie w zgodzie ze sobą...? Nie... należy się! Pamiętajmy o tym. Pozdrawiam wszystkie kobiety. I ok, faktem jest, że mężczyźni również są obiektem przemocy części kobiet, to jednak problem przemocy, niestety, dotyczy w większości płci pięknej. Kobiety dają radę, bo gen poradzenia sobie mamy we krwi. Ważne, aby otaczać się ludźmi, którzy nas wspierają, bo tacy ZAWSZE są obok nas. Trzeba ich tylko dostrzec. Dobrego dnia🌺🌹🌼🌷🌻
Na samym poczatku Bardzo Dziekuje za film I jego temat. Niestety jestem w bardzo trudnej sytuacji z której chyba niema wyjścia z wielu czyników. Ale pocieszające jest to że otym się mówi i nawet te Panie napisały książki. Kiedyś może będę szczęśliwa i może kiedyś będę mogą kupic pieska dla swojej córeńki. Dziękuję jeszcze raz. Salutiiii....
Uwierz mi, że zawsze jest wyjście, a bohaterki mojej książki są tego dowodem. Warto o tym rozmawiać, bo nieoczekiwanie może pojawić się koło nas ktoś kto nam wskaże drzwi z gotowym rozwiązaniem 💌
Dzień dobry, świetny temat. Ja rozwiodłam się po trzech zaledwie latach małżeństwa a pięciu mieszkania razem. To była najlepsza decyzja mojego życia! Nie w wtedy, że zazdrość o mój rozwój zawodowy to, że lepiej zaczęłam zarabiać, złość przez to o dziwne sprawy to forma przemocy psychicznej. A dziś! Mam cudownego męża i synka!😊i teraz w temacie patriarchatu. Kobiety to My wychowujemy zarówno synów jak i córki. Wychowujmy córki na silne kobiety a synów na takich facetów, którzy szanują Kobiety! Niestety muszę to powiedzieć błędy w wychowaniu synów popełniają kobiety (doświadczenie nabyte z obserwacji).
To jak to jest, że córki wychowujecie dobrze, a w wychowyaniu facetów popełniacie błędy? Pewnie to wina ojców, którzy absolutnie i w zasadzie wszyscy nie angażują się w wychowywanie? Wnioskuję również z wypowiedzi, że mężczyzna musi tłumic swoje emocje i pod żadnym pozorem ich nie uzewnętrzniać, bo będzie to już przemoc psychiczna? Jakakolwiek presja jest przemocą psychiczną? Dlaczego kobiety na każdym kroku mówią jacy faceci powinni być, a w drugą stronę to szowinizm i mizoginia?
droga Magdo (kojarzę z tego wielce długiego dyżuru we wrocławskiej tv w trakcie powodzi '97 i uwielbiam - jeśli mogę tak to określić i pisać per "Ty" za Twój głos, uśmiech, ton głosu i to jak to zawsze fantastycznie emanuje z ekranu od Ciebie) z jednej strony przepraszam, a z drugiej zawsze brałem do siebie konstruktywną krytykę co potem przekładało się na dobre efekty :) tak więc (jeszcze nie skończyłem oglądać odcinka) ma on taki ton feministyczyny "my kobiety" my faceci też jesteśmy zdradzani, my też bywamy poniżani, my też chcemy być w związkach, które kobiety z błachych powodów decydują się zakończyć, bo za mało pieniędzy miały na swoje zachcianki etc. ja pochodzący z Ząbkowic Śląskich chłopak - nieco młodszy od Ciebie - mam za sobą rozwód (z winy byłej żony), mam za sobą śmierć partnerki (mamusi mojej drugiej córki), mam za sobą rozstanie z kobietą, która po 3 latach stwierdziła, że ją przerasta bycie z naszą trójką mimo niesamowitego poświęcenia z naszej strony (2 lata w sądzie i przeprowadzka do innego kraju co i dla mnie, a przede wszystkim dla moich dwóch córek było wielkim wyrzeczeniem) co mam na myśli - nie płeć jest zła lecz ludzie niezależnie od płci bywają źli i nie chcą pracować nad związkami - tak jest łatwiej??? - bo życie nie jest proste i pułapek jest wiele, ale jeśli nie dasz z siebie to "plonów" nie będzie :(
Bardzo dużo mądrości i dużo miłości jest w Pana wypowiedzi ( bylam.bita ,psychicznie molestowana uciekłam za granicę).ale wiem że bez wybaczenia nie ma przyszłego życia; Zycze wszystko co najlepsze dla całej 3 ❣
Zawsze będę powtarzać że rozwód był najlepszą decyzją w moim życiu i nigdy nie powiem że to była porażka i to samo mówię tym które się wahają czy zrobić ten kroku,ku sobie..tak, zrób, idź do przodu!
Tak sobie myślę. Może kontrowersyjne to jest... Ale może kluczem do tego aby być szczęśliwymi ludźmi (bez względu na płeć), to gdyby w końcu ktoś nas uczył, że jesteśmy super, cudowni, fajni, damy sobie radę... Nie trzeba być prawnikiem, lekarzem, czy uj (przepraszam za przekleństwo) wie kim aby żyć cudownie... Wtedy ludzie (będący świadomymi siebie, mocnymi w sobie) nie wchodziliby w beznadziejne, często na samym starcie związku, relacje albo chociaż byłoby to dużo rzadziej. Fajnie zająć się profilaktyką a nie tylko tym co po tym jak już "zachorujemy". Jasne, jak się już jest w takiej sytuacji, że trzeba... Ok, na zdrowy rozsądek powinno się rozwieźć, to wielkie szczęście mieć pomoc i wsparcie od innych ale przede wszystkim siłę w sobie... Co dalej idąc, znów idzie w stronę, że cudownie jakby uczono nas bycia szczęśliwymi samymi ze sobą i wyboru kogoś obok, takiego o jakim marzymy, jakiego chcemy a nie chcą: rodzina, okoliczności, wymagania, stereotypy... Jakieś własne przekonania. Moim ogromnym marzeniem jest, aby dzieciaki już od początku mogły mieć możliwość korzystania z lekcji, spotkań, etc. na których - nawet jeżeli w "rodzinie" nie ma się wsparcia - uczą się, dowiadują, uzyskują wiedzę o tym, że są świetni i do kochania. I wierzę w to, że tak będzie. I już. P. S. Marzy mi się taka rozmowa jak ta z filmiku ale od strony mężczyzn. Jak oni są traktowani w związkach, w trakcie rozwodu, itd.
Najlepsza decyzja po 20 latach toksycznego związku. Nie bylo łatwo ale bylo warto. Dziewczyny nie bójcie się zmieniać zycia na lepsze... mamy tylko jedno wiec warto! Najtrudniejszy jest początek kiedy trzeba zdjąć rozowe okulary i zmierzyć sie z prawdą i przestać zyć urojeniami. Szacunek do siebie to wartosc nadrzedna! Bycie podmiotem a nie przedmiotem to najwiekszy benefit rozwodu.
Wiem że jest to kanał głównie kierowany do kobiet, ale ciekawie byłoby poruszyć podobny temat biorąc pod uwagę sytuację mężczyzn w przypadku rozwodu. Niestety mężczyznom również ciężko jest i często nie przyznają się do tego że w domu są ofiarami przemocy bo co społeczeństwo powie. Pozdrawiam wszystkich serdecznie
Kolego, poczytaj zamieszczone tu komentarze. Nie neguję, że niektóre z piszących tu kobiet trafiły na bałwanów ale... Wbrew statystyce, żaden z komentarzy zamieszczonych przez kobiety nie mówi o tym, że małżeństwo rozpadło się z ich winy, zawsze to była "super decyzja", bo facet był taki czy owaki. Nikt nigdy nie próbuje zapytać dlaczego w ogóle do rozwodu doszło. Dlaczego ktoś zachowywał się wobec współmałżonka w taki sposób. Podwójne standardy, stereotypy i manipulacja drogi panie.
Jest to przykre i trudne ,ze mężczyznom nadal się więcej wybacza i ze jest na to społeczne przyzwolenie, również ze strony kobiet. Może nie chcieć zajmować się dzieckiem i może nie chcieć płacić ,ogólnie może mu sie ogolnie nie chcieć. Za to kobieta zawsze musi sie „z tym pogodzić”, bo „takie jest życie”. W kraju , w którym podobno powinna panować sprawiedliwie jest jakoś tak niesprawiedliwie. I same to my na to pozwalamy.
Kilka kwestii jest dla mnie niejasnych. Przemoc ekonomiczna. Czytałem na temat tego zagadnienia i jest ono tak nieprecyzyjnie zdefiniowane, że w zasadzie wszystko można do tego podpiąć. Tylko ja się pytam co w sytuacji kiedy jedna ze stron nie potrafi zarządzać domowym budżetem? Zwrócenie uwagi jest już przejawem przemocy ekonomicznej. "Zmuszanie do seksu", to kolejna kwestia, która w zasadzie jest niezdefiniowana, bo brak chęci na współżycie, do którego dochodzi bez użycia siły, jest już przejawem zmuszania (psychicznego) wywierania presji. A co w przypadku kiedy jedna ze stron notorycznie odmawia współżycia? Lub oznajmia, że ta druga strona musi sobie na to zasłużyć? Jaki to rodzaj przemocy? Generalnie z tych dywagacji wyłania się obraz małżeństwa przepełnionego przemocą i gwałtem. Mam również wrażenie, że zarzuty są bardzo tendencyjne i dotyczą tylko jednej ze stron. Nigdzie, w żadnym też materiale nie widziałem zadanego pytania dotyczącego przyczyn takiego a nie innego zachowania danej strony. Nikt nigdy nie zadał sobie pytania dlaczego mąż czy żona kazała tłumaczyć się z wydatków, tudzież dlaczego mąż/żona zdenerwował się i w napływie frustracji powiedział/powiedziała kilka gorzkich słów. Wszyscy koncentrują się jedynie na skutkach. Okoliczności nie interesują w zasadzie nikogo.
Taki przykład kobieta jest na macierzyńskim bądź nie jest na macierzyńskim, jest po porodzie nie zarobkuje jest uzależniona od swojego partnera finansowo którego musi prosić o pieniądze. I teraz. Czy kobietom opłaca się zachodzić w ciążę i rodzić dziecko nawet jeśli facet marzy o posiadaniu rodziny. Czy to jest w interesie kobiety pozbawienie się rozwoju zawodowego utraty stabilności finansowej, własnych środków finansowych, ogólnie zaplecza finansowego. Moim zdaniem kobiety więcej tracą decydując się na rodzinę niż zyskują natomiast faceci więcej zyskują niż tracą bo de facto więcej otrzymują oceniając ich własny wkład.
@@Miki199000 Nie rozumiem w ogóle przyrównywania wartości posiadania rodziny to robienia kariery, to raz. Po drugie, ile kobiet robi karierę? Po trzecie, jeżeli dzieci są już "odchowane", a kobieta nie pracuje, a mąż dalej zarobkuje, to jaka tu korzyść faceta? Powiesz, że przecież dba o dom itp i powinna mieć za to płacone. A ja powiem, dba o swój dom i swoją rodzinę i nie powinna mieć za to płacone. Rola mężczyzny też nie ogranicza się do zarabiania pieniędzy. Każdy w domu ma swoje obowiązki. A teraz przykład anegdotyczny. Moja żona chciała mieć dziecko tuż po ślubie. I teraz uwaga, bo pewnie do więzienia mnie za to byś wsadziła. Powiedziałem, że nie ma mowy dopóki nie zdobędzie wykształcenia i stałej pracy. Zapłacilem za jej studia, załatwiłem jej pracę. Kiedy warunki były spełnione zdecydowaliśmy się na dziecko. Po 1,5 roku żona wróciła do pracy. Udało jej się zrobić karierę, bo jest menadżerem projektów w gigantycznej firmie. Zarabia tyle co ja. Ja w tym czasie poświęciłem swój rozwój zawodowy kosztem stabilności finansowej żeby wszystko się spieło. No ale przecież to przemoc, bo stawiałem warunki i wyliczałem każdy grosz, bo sie nie przelewało... Jeżeli masz ochotę, to mam jeszcze kilka skrajnie innych przykładów z mojego otocznia, które mogę przytoczyć.
Jestem w związku z osobą uzależnioną od narkotyków i leków po 13 latach dostrzegłam uzależnienie. Wcześniej myślałam jako osoba która współczuje mężowi utratę przedwczesną rodziców którzy również byli uzależnieni . Ja nic wcześniej nie rozumiałam nie rozumiałam!!!! Pewnego razu zobaczyłam męża w nocy z zawalonym nosem białego proszku, było za późno wiele prób terapie wsparcia zawiodło. Nawet nie wiedziałam ze byłam w machinie abstrakcji. Mamy syna 8 lat , majątek ikredytt jak wyjść z tego !!! Czasami lepiej nie mieć nic i jest łatwiej niż jak jest za dużo bo coś trzeba postawić za priorytet!!! Nie mamy rodziny i znajomych co by nam mówili co warto, ale mąż masował mi nogi cudownie był wspaniałym kochankiem i dobrze gotował ja byłam ta konsekwentna intwatda ale dziś nie wrócił do domu i jestem smutna bo wiem ze nie wyszło i jest to koniec ! Początek nieznanego przeraża mnie to bo już 3 razy zaczynałam od nowa!!! Nie mam siły☹️
Przeszłam rozwód…. To jest ciężki czas do przejścia ale warty ponieważ otwieramy się na nowe. Ważny temat Pani Magdo! Dziękuje za ta bardzo wartościowa rozmowę 👏🏻
Wydaje mi sie , ze po rozwodzie , najbardziej sprawiedliwie jest , gdy opieka nad dziecmi jest podzielona na obydwojga rodzicow tzn. tydzien u mamy , tydzien u taty . I wszyscy sa zadowoleni ! Dziekuje i pozdrawiam obie Panie.
Byłoby gdyby to rodzice przeprowadzali sie co tydzień się do dziecka, a nie na odwrót 🤷 Wiem, że to mało realne, ale dla dziecka nie jest optymalna sytuacja mieć dwa domy i biegać między nimi jak kot z pęcherzem
@@paulinajw2156 właśnie po to, żeby móc się zaangażować... Poza tym, jeśli już, to synek ma mieć tatę pół miesiąca, o ile ktoś kogoś może mieć. Chodzi o to, że dziecko powinno miec jedno główne miejsce zamieszkania z uwagi na swoje poczucie bezpieczeństwa, nie o to, że ma być równy, sprawiedliwy udział we współwłasności.
Dobry wywiad ale proszę zwrócić uwagę ze zdążają się sytuacje odwrotne gdzie katem psychicznym i nie tylko są kobiety. Nie wspomnę ze z dziecka robią kartę przetargową w kwestii emocjonalnej i alimentacyjnej!!!
Co do kwestii kościoła to niestety wiele kobiet nie wie, że separacja jest ok, że możliwe, że małżeństwo zostało zawarte nieważnie i mają prawo do unieważnienia i do rozwodu cywilnego. Na szczęście dużo więcej się można o tym dowiedzieć niż kilkanaście/kilkadziesiąt lat temu. teraz na naukach przedmałżeńskich jest już poruszany ten temat. Rozwód to bardzo trudna sprawa i nikt nie powinien oceniać i stygmatyzować osób rozwiedzionych bo nie zna tego co się w ich życiu i głowie działo.
Sympatia do ciebie jest tak ,że jeśli widzę coś od ciebie zaraz włączam ,Madziu pozwolę sobie tak do ciebie powiedzieć pozdrawiam cię serdecznie i całą rodzinę 🌷💕
Niekoniecznie polecałabym osoby po rozwodzie do rozmowy jeśli rozważamy rozwód. Człowiek tak ma że broni swoich decyzji i takie osoby będą nieobiektywne. Tak, zapewne dostaniemy wsparcie ale nie będzie to w miarę obiektywne rozważenie za i przeciw.
Ale równie nieobiektywne albo nawet i bardziej, będą te osoby, które uparcie bronią idei trwania małżeństwa za wszelką cenę. Ci, co przeżyli rozwód i wiedzą, że to była dobra decyzja, będą lepszymi doradcami.
Cała prawda. Świetnie, że Pani poruszyła ten temat. Naprawdę nie warto żyć w złym związku. Ja żyłam w udanym związku, mój mąż nie żyje jednak od paru lat nie mam więc złych doświadczeń w moim związku ale moją córkę uświadamiam jaka jest wspaniała, mądra i jakie ma prawa. Rozmawiam z nią, ale też kupiłam książki które ją w tym edukują, w tzw pozytywnym egoizmie. Podarowałam też "Czułą przewodniczkę" i "Z prawem jej do twarzy". Może być w dobrym związku ale powinna mieć wiedzę w razie czego...
Super rozmowa, dziękuję pani Magdo. Ja zarabiam najniższą krajową i również nie otrzymuje alimentów,zgłosiłam to do prokuratury i nadal nic się nie zmieniło...
Ale w ogóle proszę panią Magdę o program dlaczego matki poświęcające się dla rodziny społecznie są traktowane jako utrzymanki mężów, leserki uchylające się od pracy. Dlaczego spotyka je taki społeczny hejt , kiedy one pracują w domu codziennie, latami , na rzecz rodziny , bezpłatnie.
Drogie Panie, no niestety kompletne niezrozumienie sensu katolickiego małżeństwa. Nie chcesz składać przysięgi dozgonnej to tego nie rób. Po co ludziom ten kościół? Po co składać przysięgę i mówić coś czego się nie planuje dotrzymać? To jest zwykle oszustwo. W małżeństwie nie chodzi o to czy "uczucie" żyje czy nie. Miłość to nie uczucie ale decyzja i czyny! Po drugie sakrament małżeństwa ma służyć pomocy dla małżonków a nie być jakimś ciężarem. Tylko problem polega na tym że nikt już w to nie chce uwierzyć 😢 Po trzecie, w przypadku przemocy separacja jest zalecana a rozwód nie jest grzechem o ile nie wchodzi się w kolejny związek.
Jakże ta rozmowa jest o mnie, moja historia i wielu innych kobiet 😢 Mój rozwód toczy się już 4 lata !, przedłuża oczywiście mąż, w sądzie złożona przez niego apelacja, która trwała 14 m-cy, a dziś już dochodzi do 18 m-cy ! Alimenty na trójkę dzieci najniższe, a w sądzie słyszę, od jego mecenasa, że potrzeby dzieci przez 4 chrzanione lata nie wzrosły! Nie będzie płacił ma na " nią" czyt. mnie, a przecież to są pieniądze na dzieci... Jego dzieci 😢 Decyzja o rozwodzie, moja decyzja, nie została zaakceptowana przez moich rodziców 😢 odwrócili się, zostałam sama... Była przemoc, myślałam że dam radę dla dzieci właśnie, ale było jeszcze gorzej.... Dziś nie żałuję. Dalej czekam na rozwód, czekam na spokój, mam wsparcie w mojej cudownej P. Adwokat, a mojej serdecznej koleżance, która była i jest przy mnie. Wiele przeszłam, wytrwam jeszcze niejedno... Rozwijam się, patrzę na moje dzieci i staram się cieszyć życiem, już wolnym od strachu 😊 Książkę z pewnością przeczytam. Dziękuję za temat, Pani Magdo 🤗
Wywiad bardzo dobry, jest dla mnie i pewnie większości cywilizowanych, myślących ludzi oczywistym, że ze złych relacji się odchodzi, ale mam wrażenie, że w dzisiejszym świecie jest moda na gloryfikowanie rozwodów. Cokolwiek by się nie działo- pyk, rozwód, a potem celebrowanie odzyskanej "wolności". Nie wiem, ja chyba z innym założeniem wyszłam za mąż.
Paradoksalnie problemem nie jest to, że jest tak dużo rozwodów, ale to, że jest tak dużo ślubów 🤷 Ludzie żenią się, bo tak trzeba, bo wszyscy to robią, bo sukienka, bo rodzina, bo kultura. Ilość dziewczyn, które spotkałam i dla których wesele było wydarzeniem życia, ale nie wytrzymały nawet roku w małżeństwie jest niesamowita. Potrzebujemy zmiany kulturowej i edukacji o związkach, emocjach itp. Bez tego rozwody to tylko naturalna konsekwencja.
Bardzo dobry materiał. Kobiety nadal są w większym stopniu obarczane dbałością o emocjonalny klimat związku, niemal od samego początku, co przekłada się później na usilne starania o dbałość w utrzymaniu nawet nieudanych małżeństw. Tym samym traktują już sam rozwód jako ''porażkę'' co stanowi pewnego rodzaju ''szantaż'' jaki stosują na sobie. Z grubsza za bardzo przejmują się też opinią innych na swój temat, przez co łatwiej je w takie błędne koło zależności wpędzić.
W dzisiejszych czasach skladanie jakiejkolwiek przysiegi w kosciele, ktory jest jedna z najbardziej zaklamanych instytucji na swiecie zakrawa na glupote a trwanie w chorych zwiazkach i cierpienie zarowno psychiczne jak i fizyczne tylko dla dzieci, sasiadow, rodzicow itd. wyrazem ogromnego zacofania i kleski w rozwoju spoleczenstwa polskiego!!! Pozdrawiam z Austrii!
Trochę to creepy z tym nakładaniem dla siebie mniejszych lub gorszych kawałków na talerz. Niestety zbyt małą wagę przywiązywałam do tego by podpatrzeć co je mama ( chyba w biegu zazwyczaj ) ale to prawda- ja np. Nakładając sobie spaghetti daje jak najmniej mięsa by więcej dla chłopaka zostało:( Choć też je lubię. Muszę to zmienić 💛
Fakt, że mężczyźni potrzebują więcej kalorii niz kobiety, a ci pracujący fizycznie to już w ogóle. Najlepiej chyba by było po prostu zacząć więcej mięsa smażyć, żeby on miał swoją dawkę kalorii, a ty swoją mięska ;)
Jestem przed rozwodem. 6 lat temu dałam małżeństwu drugą szansę. Kilka dni temu usłyszałam "nie pasujemy do siebie... odchodzę..." a moja 40 letnia przyjaciółka odmówiła bycia świadkiem na sprawie rozwodowej. Dostałam podwójnie obuchem w łeb. I... najpierw emocje, złość, wściekłość, walka o byt. W tej chwili... Boli.. nawet bardzo... I trafiłam na tą rozmowę. I jestem w KOŃCU W DOMU. Mam dość. Dziękuję drogie Panie.
O, jak dziękuję za ten wywiad. W końcu pozbyłam się wyrzutów sumienia, że alimenty na konto mi wpływają. Byłam nazywana chciwą hieną, godziłam się na niepłacenie w miesiącach letnich, kiedy syn był z ojcem. A przez 10 lat nie wystąpiłam o podniesienie śmiesznej kwoty. Teraz bilet miesięczny to połowa tej kwoty. Otworzyłam oczy, dziękuję!
Instytucja malzenstwa przestala miec wartosc Rozbite rodziny nie sa szczesliwe Nie opowiadacie o rozpaczy dzieci zlamanych zyciach Wybielacie sie mowiac ze dzieci same chca rozwodu ze faceci sa przemocowi Bzdura!!! Kobiety bierzcie odpowiedzialnosc za swoje czyny a nie robcie z siebie ofiar Nie zencie sie poprostu A rozwod nie jest super!
Witam, pani Magdo, a może poruszy pani temat i zaprosi kogoś do rozmowy, na temat alimentów wymuszanych od nie winnych dzieci dla alkoholika, który żyje w ośrodku, a nie winne dzieci, i które nie dbała, wyrządził im wiele krzywdy, zabrał dzieciństwo, każe państwo płacić, bardzo proszę o taką rozmowę, pozdrawiam serdecznie.
Pani Joanna ma rację, u mnie też całą rodzina z wyjątkiem szwagra😁 mówiła, że przecież on cię nie bije, nie pije,i generalnie dobry chłopak. I jak poszłam na psychoterapię i przez godzinę opowiadałam, że ten mój mąż to taki dobry człowiek a ja ta zła nie chce być z nim to usłyszałam od mądrej psychoterapeutki "pani Marzenko na jeżdżę targi nie widzę"😊i tu mnie zatkało. Jak to przecież podaje jej argumenty , że to jest dobry człowiek....
Niestety,kosciol zły, faceci źli, małżeństwa be.. Kurde,oczywiście jeżeli żyje się z toksykiem to wiadomo że raczej się taki osobnik nie zmieni i może być tylko gorzej... Rozwód z psychopatą jest nawet wskazany i kosciol tego nie potępia ale nakłania do pracy nad związkiem. Czy to źle? Może lepiej propagować wspólne poznawanie się przed ślubem zamiast później się rozwodzić? Nie wierzę że ktoś przez np.parę lat przed ślubem nie jest w stanie poznać partnera wystarczająco dobrze żeby się zdecydować(lub nie) na ślub. Kobiety powinny zacząć myśleć, obserwować ,łączyć kropki.. a nie później płacz
@@annas5775 Ale jak ludzie mają się lepiej poznać jak przed ślubem mieszkać razem nie wolno, nie mówiąc o fizycznej bliskości. Na odległość masz poznać czy to osoba dla Ciebie? Niestety kościół robi wiele złego ludziom i ich związkom.
@@AC-jl7hb Najwięcej złego to robimy my ludzie sami sobie w relacjach . Brak komunikacji ,szacunku,rozmowy oraz zwykłej ludzkiej chęci dogadania się powoduje te wszystkie problemy w związkach. Z tego co mi wiadomo najwięcej rozwodów jest wśród ludzi niechodzących do kościoła czy ,,niewierzacych". Statystyki mówią same za siebie.
Dodam tylko że zdaję sobie sprawę że Kościół jest daleki od ideału jako instytucja.Widzę te błędy, mam oczy. Ale oskarżanie kościoła za rozwody to już przesada
Osoba, która unika płacenia alimentów może pójść do więzienia albo otrzymać prace społeczne. Niestety znam takie osoby, które dostały wyrok pozbawienia wolności (2 lata), bo nie płaciły. Jeżeli kobieta nie otrzymuje alimentów, powinna udac się do komornika, który wszczyna postępowania egzekucyjne, które może skończyć się właśnie odsiadką. (Tak, wiem, że wtedy my wszyscy utrzymujemy takiego delikwenta, ale umówmy się pobyt w więzieniu dla większości ludzi jest katastrofą). Oczywiście żadna kobieta nie powinna przez to przechodzić. Niepłacenie na własne dzieci to zwykłe dziadostwo, zeby nie powiedziec gorzej. Nie jest też tak, że komornik wszystko rozwiąże, że jest super skuteczny, ale skoro koleś się miga, to niech i on się pomęczy z komornikiem, bankami, wiarygodnością kredytową, zablokowanym kontem, to nic przyjemnego. Na pocieszenie dodam jeszcze, ze mój znajomy podczas studiów (prawniczych swoja drogą) miał przyznane alimenty od ojca. Ojciec nie płacił, kolega zgłosil sprawę do komornika, komornik nie mógł ściągnąć, bo ojciec wszystko przepisał na swoją nową kobietę i ten kolega zrobił tak (oczywiście powołał się na jakieś przepisy, ale nie pamiętam jakie), że ta darowizna została cofnięta i z ojca można było ściągnąć pieniadze. Nie jesteśmy całkiem bezbronne. Trzeba walczyć. Może następne pokolenia nie będa musiały.
6 lat minęło jak w wieku 46 lat zostawiłam wszystko , zabrałam dziecko i wyszłam . Sama daleko od Polski i rodziny . Było ciężko zwłaszcza psychicznie ale dałam rade . Czuje się wygrana . Nigdy nie żałowałam . Zrobiłam to dla siebie i córki .Wystarczyłoby aby mężczyznom uchylającym się od płacenia alimentów zawieszano prawo jazdy - prosty i łatwy sposób
Brawo. Wszystkiego dobrego 💗
Niedługo będzie system bezgotówkowy, alimenciarze nie ukryją już dochodów.
Potrzebowałam tego przeczytać. Ja właśnie jestem w takiej sytuacji. Sama daleko od domu z dzieckiem. Mam nadzieje ze po latach tez będę mogła tak pisać.
Miałam 40 lat jak wyjechałam z Polski z 5 dzieci. Minęło 15 lat, jestem w najlepszymi czasie swojego życia 😀Dziewczyny nie bójcie się, jesteśmy silniejsze niż nam się wydaje.
@@DN-gk9se życzę powodzenia , mimo ze strach paraliżuje , potrzeba odwagi w podjęciu tej decyzji ale warto
Decyzja o rozwodzie była jedną z najlepszych w moim życiu. Nigdy nie doszłabym do tego miejsca gdzie jestem. Nie dam sobie już nigdy odebrać niezależności i poczucia samostanowienia.
Niezależności od kogo???
bardzo dziękuję P.Joanno odważyłam się na rozwód w wieku 61 lat to była bardzo trudna decyzja ale DOBRA pozdrawiam obie Panie serdecznie
👏👏👏
Podziwiam Panią! Wszystkiego dobrego!❤️
@@aleksandraw2381 💟💟💟
😀😘
Brawo dla Pani, ja byłam wieku 50 lat.
Prawie 10 lat temu się rozwiodłam. Pochodzę z małej miejscowości, nikt mi nie chciał wynająć mieszkania. był czas że pracowałam na 2 etaty żeby utrzymać siebie i niepełnosprawne dziecko. Ale do tej pory sama sobie dziękuję i dumna jestem z tego że zdobyłam się na to. Gdy słyszę że ktoś się rozwodzi to współczuję ale warto zawalczyć o sobie i lepsze życie 👍
Jest pani bardzo Samo Dzielna kobieta Bravo
Jestem świeżo po rozwodzie i co słyszę od innych kobiet?
-Współczuję!
Ale czego? Że teraz jestem szczęśliwa, nie daję się poniżać i nie płaczę co noc w poduszkę?
Rozwód to zwycięstwo, nie porażka! Nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej.
Gdy zdałam sobie sprawę że z małżeństwa w którym byłam nic już nie będzie to usłyszałam od rodziny między innymi taki tekst że zmarnuje dziecko, niszczę rodzinę oraz że chce szukać chłopów. Rozwód to była jedna z najważniejszych decyzji w moim życiu. Ps. Dziękuję za wspaniałą rozmowę. Szkoda że tak krótko
To ja bym odpowiedziała: to ja współczuję, że musicie się męczyć i nie macie siły żeby wyjść z patowej sytuacji. Też taka początkowo byłam, ale dałam radę i uwolniłam się. Polecam!
W sumie jak myślę o rozwodzie czy rozstaniu w związku i że tak koleżanka powiedziałaby mi o tym.. To również pierwsze co mi się nasuwa to słowo " współczuję". Ale to chyba w przypadku gdy ona go bardzo kochała a on..nią średnio.. bo wiem że będzie się męczyć z pół roku z tym rozstaniem. Że ogromny to trud zapomnieć o drugiej bliskiej osobie. Przepłakane dni.. zdjęcia.. itd.
Ale biorąc te pozytywną strone to tak- wielkie gratulacje złożyłabym i powiedziałabym- nie będzie JUŻ Tobą pomiatać i Cie wykorzystywać.
Gratuluję! Pozdrawiam. Powodzenia.
Z drugiej strony jeśli Pani weszła w ten związek to... Widzialy gały z kim spały... Jest tyle wspaniałych mężczyzn. Szkoda czasu na przydupasów.
@@annakies6167 oj, niekoniecznie "widziały" :) miłość jest ślepa
Pani Magdo, to jest bardzo ważny temat !!! Kobietom życzę odwagi, zawsze warto i należy walczyć o siebie!!! Pozdrawiam serdecznie :)
Ja tkwiłam i żałuję, a dorosłe dzieci mają mi za złe, że nie odeszłam. Mąż był cudowny dla obcych ludzi i dzieci, a dla nas miał znudzony i obojętny stosunek. Odszedł z tego świata w wieku 51 lat i jego zmartwieniem było to, że ułożę sobie życie z innym mężczyzną. Nie ułożyłam sobie, ale dlatego, że nie chciałam. Wolę być panią swojego życia i robić to na co mam ochotę.
Czy rozwód jest porażką?
W pewnym sensie tak, myślę jednak, że o wiele większą porażką jest tkwienie w toksycznym związku, z mężczyzną, który tak naprawdę nie kocha, żyje boku żony i dzieci bo mu tak wygodnie.
Moja mama odważyła się na rozwód jak byliśmy już dorosłymi ludźmi i to wyłącznie dzięki naszemu wsparciu. Wreszcie powiedziała DOŚĆ. Poprzez wstyd i brak odwagi straciła bardzo dużo, nie mówiąc już o tym, jak bardzo wpłynęło to na mnie i mojego brata. Szkoda, że zrobiła to tak późno. Mam nadzieję, że dzisiejsze kobiety są bardziej świadome i bardziej odważne. Super, dziękuję obu Paniom, oby więcej takich rozmów.
Zdrówka dla Was i mamy oraz odwagi że podjęła taką decyzję,,niestety kobiety nie wiedzą że im dłużej zostają w takich toksycznych związkach tracą zdrowie zarówno fizyczne i psychiczne.
Po drugiej stronie strachu jest nam dane nowe lepsze życie. Do dzieła kobiety!!!
Bardzo ciekawy wywiad. Ja rozwiodłam się po 12latch i była to dobra decyzja Było mi bardzo cieżko, bo mąż nie płacił alimentów,musiałam ciężko pracować...ale nie żałuję. Uratowałam siebie i dziecko od dorastania w alkoholiźmie i przemocy. Dziś syn ma dobra pracę, skończył 2kierunki studiów. A ja jestem dumna z siebie i z niego.
Z czego jest Pani dumna? Ze straty kilku lat na przydupasa? Nie można było wybrać wartościowego mężczyzny?
Jak może tak pisać kobieta do kobiety???
@@annakies6167 już drugi raz natknęłam się na twoj komentarz w stylu „ trzeba było wybrać bardziej wartościowego mężczyznę” . Każda z nas stara się wybrać jak najlepiej , ideały nie istnieją , z czasem z wielu wylazi przydupas.Myśle ze jesteś jedna z tych co krytykują kobiety które zdecydowały się na rozwód bo sama tkwisz w toksycznym związku i nie masz odwagi nic z tym zrobić - udając szczęśliwa dowalając innym
Nie brać ślubu kościelnego i problem rozwiązany. Lepiej wyjść z toksycznego związku niż stopniowo dobijać siebie i swoje marzenia. Ostatnio byłam na ślubie córki, cywilnym. Mimo że skromny, bardzo mi się podobał. Nigdy nic nie wiadomo, co spotka nasz związek, a wieczne naprawianie wyniszcza tylko nas samych. Pozdrawiam serdecznie ❤❤❤
Można wziąć Ślub Kościelny jeśli ktoś czuje taka potrzebę przed Bogiem tak zwane małżeństwo kanoniczne bez skutków cywilnych o którym mało się mówi w Polsce . ( W wyjątkowych okolicznościach i z ważnych powodów ale możliwe ) Na pierwszy rzut oka trudno znaleźć uzasadnienie dla takiej decyzji. Z czysto formalnych przesłanek, dostęp do ślubu cywilnego jest zdecydowanie prostszy. Okazuje się jednak, że dla niektórych takie małżeństwo jest sposobem na zachowanie rozdzielności majątkowej bez konieczności dokonywania dodatkowych formalnych czynności. Nie muszą również obawiać się długów współmałżonka czy ewentualnego podziału majątku. W świetle prawa w dalszym ciągu pozostają dla siebie obcymi ludźmi. Jest to też dość proste rozwiązanie dla obcokrajowców. Umożliwia bowiem wycofanie się z małżeństwa bez dodatkowych formalności.
Moje Kochane Kobiety, mam 43 lata , od ponad 3 lat jestem samodzielną kobietą i matką.. zostawiłam wszystko byłemu mężowi..dom, samochód.. dosłownie wszystkie materialne rzeczy... od nowa buduję siebie.. bywają trudne dni niemniej jestem bardzo szczęśliwa.. lekka..odcięłam od nogi 100kg kulę... wiara w sobie jest najcenniejsza 💪
Szkoda, że zostawiłaś mu wszystko.Ja bym niczego nie odpuściła co do mnie należy. Z zasady i z szacunku do samej siebie.
@@DD-cf4vh wszystko w swoim czasie... zostawiłam, albowiem na tamten czas ważny był dla mnie spokój. Teraz jesteśmy na etapie podziału majątku. Emocje i kurz opadł więc teraz na spokojnie przechodzimy ten etap. Co się odwlecze to nie uciecze. Pozdrawiam 😊
Dałam kciuk w dół, bo decyzja odejścia zapewne była dobra, ale dlaczego zostawiłaś wszystko,? To powód do dumy? Czy Tobie Kobieto, Matko i waszym dzieciom nic się nie należało? Ja wiem, to walka, ale jak kobiety same siebie będą źle traktować to świat nie będzie ich dobrze traktował. No i od początku dzieci mają złe wzorce. Dziewczynki, że trzeba uciekać, zostawiać wszystko i być dzielną, a chłopcy, że kobieta jest słaba i że można ją źle i niesprawiedliwie traktować.
@@mariadakowska1687 to jest twoja interpretacja... nie uciekłam i nie jestem słaba. Wręcz przeciwnie.. jestem kobietą przedsiębiorczą, prowadzę własną działalność. Pokazałam moim dzieciom,że należy dbać o siebie, szanować. Nie tkwiąc w związku, który był destrukcyjny dla całej rodziny. Pokazałam dzieciom, że z każdej sytuacji jest wyjście... że można bez szarpania dojść do porozumienia.
@@mariadakowska1687 odejście od męża nie musi być ucieczką... zestawienie wszystkiego nie musi być oznaką słabości i naiwności... pozdrawiam ciepło
Też uważam że należy powalczyć o związek...ale gdy nie ma progressu odejść należy dla siebie...dla dzieci . Jeśli jest przemoc nie czekać...uciekać! Pamiętajcie, że "oprawca" ma dwie twarze...tę w domu,której nikt inny nie widzi i tę drugą dla innych ..stąd często brak zrozumienia
ja jestem po rozwodzie, to najlepsze co mogłam dla siebie zrobić, chociaż nie było łatwo
Mam 47 lat. Po rozwodzie. Przemoc ekonomiczna i psychiczna, którą wypierałam, no bo dokładnie jak powiedziała Magda - „chyba ci się w dupie poprzewracało”.
Nie jest łatwo jeszcze w sercu, bo to jest jakiś rodzaj uzależnienia … Ale już to wiem i nie udaję, że tak nie było. Teraz oddycham a moje oczy znowu się śmieją.
💌💌💌
👍🏻
Też byłam w takim związku - przemoc psychiczna, którą wypierałam albo nawet sądziłam, że to ze mną coś jest nie tak, że to ja mam coś z głową, więc nie miałam odwagi na rozwód. W końcu to on mnie zostawił dla młodszej.... i jaka ja jestem mu teraz za to wdzięczna!!! To był najlepszy prezent jaki mi zrobił w całym kilkunastoletnim związku! A co najlepsze to ta jego młoda laska zostawiła go szybciutko, jak tylko się na nim poznała. Zatem laski nie ma co się zastanawiać tylko brać z życia i się nie certolić.
@@monikakrolikowska4536 ja też zostałam wymieniona na lepszy młodszy model…
Strasznie się obwiniałam za to….;( ale masz rację. ONA okazała się wybawieniem;)
Nikt nie powiedział ,że dobre decyzje nie będą ranić.....bardzo często tak właśnie jest ,ale warto to przetrwać.
Dwa lata temu odzyskałam siebie, odkryłam słowo "wolność " w kontekście poczucia sprawczości i decydowania o sobie, a co najważniejsze..przetrwałam!
(wbrew wszystkiemu). Nabrałam wiatru w żagle, zweryfikowałam relacje. Kocham żyć! 🧡
świetna rozmowa, bardzo potrzebna, wspierająca i uświadamiająca, że rozwód to nie koniec świata, a kolejny start w życiu często z trofeum na mecie w postaci samorealizacji i szczęścia, spokoju i wolności od jakiejkolwiek przemocy. Sama rozwiodłam się po 20 latach małżeństwa, również żyłam w obawie, czy dam radę, bo ciągle słyszałam od byłego małżonka i moich najbliższych, że sama nie podołam. Nic bardziej mylnego ! Poradziłam sobie, na tyle dobrze, że dziś z pełną świadomością i odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że to była dobra decyzja. Wspieram wszystkie te kobiety, które są przed tą trudną decyzją, żeby się nie bały, nie miały obaw, tylko wierzyły w swoją siłę !
Szanowne Panie, gdybym słyszała tę rozmowę 10lat temu wiem,że dałaby mi ona siłę wyjść z toksycznego małżeństwa. Dzisiaj juz jestem na w innym miejscu swojego życia.Trzy lata temu w kilka kartonów i kilka worków spakowałam życie swoje moje i wówczas ośmioletniego syna. Przeszłam rozwód, jestem silniejsza kocham siebie,jestem spokojniejsza . To była najlepsza decyzja jako podjęłam dla Siebie
naszego dziecka. Czasem mam żal do siebie tej z przed 10lat ,że pozwalałam na takie traktowanie siebie(wynikało to z tego o czym Panie mówiły w filmie)ale też jestem mega szczęśliwa i dumna z siebie że podjęłam taką decyzję. Dziękuję Pani Magdo za ten kanał on też przyczynił się do tego że zbudowałam siebie , że lubię siebie,że umiem siebie przytulić,że jestem bardziej wyrozumiała dla Samej siebie. A wówczas ludzie którzy są gdzieś obok też to widzą.Teraz już wiem że trzeba kochać siebie stawiać granicę,nie zapominać osobie. Zadowalanie wszystkich wokół i spełnianie oczekiwań , i troska o wszystkich a zapominanie o sobie nie jest droga do zbudowania zdrowe relacji. Dziękuję za Pani kanał❤️a ja i jeszcze w formie żartu mój były mąz alimenty na syna,,, nazywa,,Haraczem"może Panie słyszały jeszcze takiego określenia 😆
Właśnie, czy tylko aby kobieta w Polsce … albo kobieta która jest w pewien sposób pokoleniowo programowana bez znaczenia gdzie mieszka.
Jestem Polka mieszkająca od 33 lat w US.
Rozwiodłam się po 28 latach małżeństwa plus 5 latach chodzenia przed ślubem (z Polakiem).
Mimo innej kultury i życia z dala od rodziny program pozostał we mnie/w nas z mezem.
Utrzymywaliśmy tradycje przez te lata w towarzystwie polskim, polskim kościele aby dzieci uczyc j. polskiego i aby miały kontakt z rodzina co tez spowodowało ze inne „tradycje” zostały utrzymywane.
To co panie mówią jest bardzo prawdziwe. Nikt nie rozumiał dlaczego postanowiłam „rozbić” tak wspaniała rodzine, po tylu latach małżeństwa, kiedy „dorobiliśmy” się wszystkiego. Oprócz braku poczucia wolności miałam „wszytko”.
Przeciwstawienie sie normom środowiska, wychowania, aprobaty rodziny, silnemu poczuciu winy ze stawia sie siebie na pierwszym miejscu było tak wielka bariera do przejście ze zajęło mi 5 lat po rozwodzie aby naprawdę poczuć sie swietnie ze sama sobą.
Wierze ze są to przełomowe czasy w ludzkości kiedy kobiety zdobędą sile, te prawdziwa pochodząca od siebie/z samego wnętrza serca i jeśli wybacza tej opresji jaka miałyśmy narzucona, zmienimy trajektoria świata.
Bądźmy dla siebie podpora i pomocą.
Dziękuje za ten wywiad i 👏👏dla P. Magdy za prowadzenie tak wspaniałego przesłania na tej platformie 💗
Kochana , tez mieszkam w USA od 17 lat i uciekam gdzie pieprz rośnie od Polonii a zwłaszcza od mężczyzn Polaków. Nie mogę uwierzyć jak głęboko te kalki kulturowe i patriarchat siedzą w nich nawet będąc poza granicami kraju po 15, 20 , 25 latach nie są w stanie wyzbyć się zakorzenionych zachowań i stereotypowego ,staroświeckiego wychowania , zachowania i myslenia. Cieszy mnie ze P. Magda jest naszym głosem - kobiet w tym przełomowym dla nas czasie
Ależ ważny temat! Moja decyzja o rozwodzie była jedną z najlepszych jakie podjęłam w życiu. Miałam tylko 25 lat, dwuletnią córkę i kończyłam studia. NIGDY, nawet przez sekundę nie żałowałam tej decyzji. Miałam bardzo dużo szczęścia, ponieważ absolutnie nie zostałam sama. Stali przy mnie moi Rodzice i cała rodzina oraz moja teściowa, a to ostatnie, zdaje się, nie zdarza się zbyt często :-) Teraz jestem w drugim, tym razem dobrym małżeństwie :-) Serdecznie pozdrawiam!
Dziewczyny, nie odpuszczajcie, jeśli trzeba, składajcie apelację, nie poddawajcie się, nie rezygnujcie ze swojego dla "świętego spokoju". Wszystko to przeżyłam i przetrwałam, było trudno, ciężko, mrocznie, ale było warto. Najtrudniej uwierzyć, że jesteśmy tego warte, że zasługujemy. Głowa do góry mimo strachu, najlepszy strój z szafy i zdecydowanie do przodu
Rozwiodlam sie w wieku 24 lat z pierwszym mezem. Przez matke bylam potraktowana jakbym popelnila zbrodnie. Wywolywanie wstydu i winy…zero wsparcia, milosci. Wrecz na odwrot. Byl to pierwszy rozwod w rodzinie, teraz jest ich w tej rodzinie pelno. Zyja tez czlonkowie rodziny bez slubu, dzieci bez slubu maja i jest ok….Nie oceniam bo to nie moj biznes, ale jak ja bylam potraktowana to bylo straszne…
Inaczej do moich dzieci podchodze, tego mnie to nauczylo. Mam dzieci z drugim mezem i jestesmy po slubie 25 lat…
Rozwód dla mnie jest w pewnym sensie osobistą porażką - że źle wybrałam. Ale przekułam to na sukces, mam teraz spokój i radość w życiu.
@@annaog1298 z całym szacunkiem ale proszę nie interpretować ani nie tłumaczyć tego co sama miałam na myśli.
moja mama w 1993 roku podjęła decyzję o odejściu z relacji małżeńskiej nazwę to trudnej , dziś z perspektywy lat i na tamten czas jestem jej wdzięczna. Duża odwaga i dla tej kobiety wielkie dziękuję. tak dla dobra "kogoś innego" to cudowne, w dupach się przewróciło . Ale sama kiedyś usłyszałam od kobiety , że rozwód uważa za swoją porażkę zapytałam, dlaczego? nie uzyskałam odpowiedzi ... po prostu
Chciałabym aby moja córka kiedyś tak powiedziała...😘
@@bff_girls6481 😘
Bardzo potrzebna rozmowa. Dzieki serdeczne❤
Pani Magdo proszę zrobić reportaż o kobietach,które zniszczyły życie swoim mężom.Temat jest baaaardzo obszerny i warty uwagi.
Moim zdaniem rozwody w ogromnej większości wypadków są dobre i są uwolnieniem się ze złej lub wręcz patowej nieraz sytuacji.
Tu nie chodzi o skutki tylko o przyczyny.
Po co kobiety decydują się na takie związki?
Zbyt głupie, leniwe?
@@annakies6167 myślę, że dlatego, że są pod presją. Jak usłyszysz tysiąc razy, że czas cię goni i trzeba już, bo trzeba zdążyć urodzić dziecko, że lepszy rydz niż nic, że jak teraz nie znajdziesz męża, to potem już nie znajdziesz, to mało kto będzie na tyle silny, żeby temu nie ulec. Uczucia wyższe są na drugim albo i na trzecim planie. Jakbyś tak popytała znajome, czy wyszły za mąż wyłącznie dlatego, że tak chciały, że nie stało za tym nic innego, jak własna nieprzymuszona wola plus oczywiście miłość do narzeczonego (i vice versa), to takie odpowiedzi, założę się, że byłyby w mniejszości.
Pani Magdo, uwielbiam to, co Pani kanał robi dla kobiet! ❤️
W takich sytuacji musimy pomoc kobietom ,sobie nawzajem. Zle jest ,ze bedąc w związku zamykamy sie na nasze potrzeby i nowe znajomosci kazdej plci.
Smutny to temat.... ja tylko napiszę, że mam bardzo szczęśliwy związek " ślubny" - 21 lat razem.... najważniejsze aby mieć partnera oraz przyjaciela...!!!! wszystkim życzę dużo miłości, zrozumienia i wsparcia ze strony najbliższych :)
Jeśli mąż na zewnątrz udaje miłego gościa, a w domu wyżywa się na żonie i dzieciach, trzeba nagrywać go dyktafonem i/lub kamerką. Takie dowody bardzo przydają się w sądzie.
Ja tak zrobiłam... nikogo nie informowałam... zbierałam dowody... Kiedy zaczynał te swoje monologi ja tylko mówiłam "ja się do ciebie nie odzywam, to i ty się do mnie nie odzywaj"... "ja ci nie ubliżam, to i ty mi nie ubliżaj"... to była woda na młyn... Uda się wtedy kiedy jesteśmy konsekwentne w swoim działaniu...
Rozwiodłam się ponad 30 lat temu po 6-ciu latach małżeństwa, mając 3-letnie dziecko. Z tak długiej perspektywy mogę powiedzieć, że jest to porażka, bo zdałam sobie sprawę, że popełniłam pomyłkę wybierając tego mężczyznę na męża. Nieodpowiedzialnego mężczyznę na ojca mego dziecka. Moje życie na szczęście potoczyło się lepiej. Poznałam fantastycznego faceta, wyszłam ponownie za mąż i urodziłam drugie dziecko.
Rozmowa jest bardzo nieobiektywna. Tak jakby kobiety były zawsze święte i niczemu winne, a mężczyźni to samo zło. Dobrze, że tak nie jest w prawdziwym życiu, a świat nie aż tak czarno-biały. Uffff..
Dokładnie to samo odczucie mam po obejrzeniu materiału
O tym samym pomyślałam.
Tez o tym pomyslalam. Moj obecny partner jest po rozwodzie. Gdy ich dziecko mialo kilka miesiecy, jego byla zona znalazla sobie chlopaka ;) w tym przypadku kobieta nie jest bohaterka, a wlasnie rozbila rodzine.
Rozmowa jest o tym, przez co Polki muszą przechodzić, żyjąc w naszym kraju i w naszej kulturze - nie Polacy, tylko polskie kobiety właśnie. Trudno się koncentrować na punkcie widzenia mężczyzn, jak i nie o tym jest odcinek programu.
@@peacefreedomandwealth nawet jeśli tak jest, to dla uczciwości należałoby chociaż krótko wspomnieć o odmiennych sytuacjach .
Kochana Pani Magdo, bardzo dziękuję za ten wywiad...bardzo mi bliski, bo wszystkie poruszone wątki dotyczą również mojego życia, z tą tylko różnicą, że nie mieszkam w Polsce. Jak widać te problemy są uniwersalne, ludzkie postawy różne a dziury w systemach wszędzie, Byłoby miło. gdybyśmy my kobiety mogły się bardziej wspierać. Pozdrawiam serdecznie
Dla mnie smutne jest, że nadal często ciąża musi oznaczać ślub (naciski rodziny itp). A to gotowy scenariusz na nieudany związek.
Tak właśnie było z moją mamą i jej pierwszym mężem.
jestem jedna z tych, które zostały zlinczowane przez najblizszych. Ja wręcz usłyszałam od mojego ojca, ze lepiej przyjąłby fakt, że mam kogos na boku niż to, że chcę rozwodu bo uważam, że moje małżenstwo sie juz wypaliło. Ciężko było, oj, bardzo trudny czas w moim życiu, ale nigdy nie załowałam tej decyzji. Dzis jestem w szczesliwym związku, znalazłam to czego brakowało mi w małżenstwie, ale gdzies pod skórą zyję z piętnej tej, której sie w d... poprzewracało.
Współczuję, rodzina ma wspierać i kochać cię taką, jaka jesteś, a nie jeszcze dokładać ci stresów i umniejszać poczuciu twojej wartości.
Mega wywiad! Wspierający, wzmacniający, dodający odwagi w zawalczeniu o siebie, bo o innych, o nasze dzieci, bliskich walczymy jak lwice. Walczmy o siebie. Chociaż... dlaczego mamy walczyć? Dlaczego nam się nie należy spokojne życie w zgodzie ze sobą...? Nie... należy się! Pamiętajmy o tym.
Pozdrawiam wszystkie kobiety.
I ok, faktem jest, że mężczyźni również są obiektem przemocy części kobiet, to jednak problem przemocy, niestety, dotyczy w większości płci pięknej.
Kobiety dają radę, bo gen poradzenia sobie mamy we krwi. Ważne, aby otaczać się ludźmi, którzy nas wspierają, bo tacy ZAWSZE są obok nas. Trzeba ich tylko dostrzec.
Dobrego dnia🌺🌹🌼🌷🌻
Jeszcze Czarnkowi się nie dostało! Dzięki dziewczyny. MEGA ważna rozmowa.
Wierzę Pani Magdo, że pozna Pani kiedyś POTĘGĘ TERAŹNIEJSZOŚCI. Tego życzę z całego serca. Życie staje się wtedy prostsze.
Na samym poczatku Bardzo Dziekuje za film I jego temat.
Niestety jestem w bardzo trudnej sytuacji z której chyba niema wyjścia z wielu czyników. Ale pocieszające jest to że otym się mówi i nawet te Panie napisały książki.
Kiedyś może będę szczęśliwa i może kiedyś będę mogą kupic pieska dla swojej córeńki.
Dziękuję jeszcze raz.
Salutiiii....
Zawsze jest wyjście...
Życzę dobrych decyzji i wytrwałości. Powodzenia! Nikt nie powiedział, że będzie łatwo.
Uwierz mi, że zawsze jest wyjście, a bohaterki mojej książki są tego dowodem. Warto o tym rozmawiać, bo nieoczekiwanie może pojawić się koło nas ktoś kto nam wskaże drzwi z gotowym rozwiązaniem 💌
@@joannawarpas8710 Dziekuje za skowa otuchy.
Dzień dobry, świetny temat. Ja rozwiodłam się po trzech zaledwie latach małżeństwa a pięciu mieszkania razem. To była najlepsza decyzja mojego życia! Nie w wtedy, że zazdrość o mój rozwój zawodowy to, że lepiej zaczęłam zarabiać, złość przez to o dziwne sprawy to forma przemocy psychicznej. A dziś! Mam cudownego męża i synka!😊i teraz w temacie patriarchatu. Kobiety to My wychowujemy zarówno synów jak i córki. Wychowujmy córki na silne kobiety a synów na takich facetów, którzy szanują Kobiety! Niestety muszę to powiedzieć błędy w wychowaniu synów popełniają kobiety (doświadczenie nabyte z obserwacji).
To jak to jest, że córki wychowujecie dobrze, a w wychowyaniu facetów popełniacie błędy? Pewnie to wina ojców, którzy absolutnie i w zasadzie wszyscy nie angażują się w wychowywanie? Wnioskuję również z wypowiedzi, że mężczyzna musi tłumic swoje emocje i pod żadnym pozorem ich nie uzewnętrzniać, bo będzie to już przemoc psychiczna? Jakakolwiek presja jest przemocą psychiczną? Dlaczego kobiety na każdym kroku mówią jacy faceci powinni być, a w drugą stronę to szowinizm i mizoginia?
❤️❤️❤️....wspaniała i mądra rozmowa !!!iiii bardzo potrzebna 🙏🙏🙏dziekuje pięknie❤️
droga Magdo (kojarzę z tego wielce długiego dyżuru we wrocławskiej tv w trakcie powodzi '97 i uwielbiam - jeśli mogę tak to określić i pisać per "Ty" za Twój głos, uśmiech, ton głosu i to jak to zawsze fantastycznie emanuje z ekranu od Ciebie) z jednej strony przepraszam, a z drugiej zawsze brałem do siebie konstruktywną krytykę co potem przekładało się na dobre efekty :)
tak więc (jeszcze nie skończyłem oglądać odcinka) ma on taki ton feministyczyny "my kobiety"
my faceci też jesteśmy zdradzani, my też bywamy poniżani, my też chcemy być w związkach, które kobiety z błachych powodów decydują się zakończyć, bo za mało pieniędzy miały na swoje zachcianki etc.
ja pochodzący z Ząbkowic Śląskich chłopak - nieco młodszy od Ciebie - mam za sobą rozwód (z winy byłej żony), mam za sobą śmierć partnerki (mamusi mojej drugiej córki), mam za sobą rozstanie z kobietą, która po 3 latach stwierdziła, że ją przerasta bycie z naszą trójką mimo niesamowitego poświęcenia z naszej strony (2 lata w sądzie i przeprowadzka do innego kraju co i dla mnie, a przede wszystkim dla moich dwóch córek było wielkim wyrzeczeniem)
co mam na myśli - nie płeć jest zła lecz ludzie niezależnie od płci bywają źli i nie chcą pracować nad związkami - tak jest łatwiej??? - bo życie nie jest proste i pułapek jest wiele, ale jeśli nie dasz z siebie to "plonów" nie będzie :(
Bardzo dużo mądrości i dużo miłości jest w Pana wypowiedzi ( bylam.bita ,psychicznie molestowana uciekłam za granicę).ale wiem że bez wybaczenia nie ma przyszłego życia; Zycze wszystko co najlepsze dla całej 3 ❣
Zawsze będę powtarzać że rozwód był najlepszą decyzją w moim życiu i nigdy nie powiem że to była porażka i to samo mówię tym które się wahają czy zrobić ten kroku,ku sobie..tak, zrób, idź do przodu!
Porażka było wybranie takiego dupka na partnera. Widzialy gały z kim spały. Szkoda najpiękniejszych lat na takie błędy.
Tak sobie myślę. Może kontrowersyjne to jest... Ale może kluczem do tego aby być szczęśliwymi ludźmi (bez względu na płeć), to gdyby w końcu ktoś nas uczył, że jesteśmy super, cudowni, fajni, damy sobie radę... Nie trzeba być prawnikiem, lekarzem, czy uj (przepraszam za przekleństwo) wie kim aby żyć cudownie... Wtedy ludzie (będący świadomymi siebie, mocnymi w sobie) nie wchodziliby w beznadziejne, często na samym starcie związku, relacje albo chociaż byłoby to dużo rzadziej. Fajnie zająć się profilaktyką a nie tylko tym co po tym jak już "zachorujemy". Jasne, jak się już jest w takiej sytuacji, że trzeba... Ok, na zdrowy rozsądek powinno się rozwieźć, to wielkie szczęście mieć pomoc i wsparcie od innych ale przede wszystkim siłę w sobie... Co dalej idąc, znów idzie w stronę, że cudownie jakby uczono nas bycia szczęśliwymi samymi ze sobą i wyboru kogoś obok, takiego o jakim marzymy, jakiego chcemy a nie chcą: rodzina, okoliczności, wymagania, stereotypy... Jakieś własne przekonania. Moim ogromnym marzeniem jest, aby dzieciaki już od początku mogły mieć możliwość korzystania z lekcji, spotkań, etc. na których - nawet jeżeli w "rodzinie" nie ma się wsparcia - uczą się, dowiadują, uzyskują wiedzę o tym, że są świetni i do kochania. I wierzę w to, że tak będzie. I już.
P. S. Marzy mi się taka rozmowa jak ta z filmiku ale od strony mężczyzn. Jak oni są traktowani w związkach, w trakcie rozwodu, itd.
Wspaniały cudowny wywiad pozdrawiam panie
Najlepsza decyzja po 20 latach toksycznego związku. Nie bylo łatwo ale bylo warto. Dziewczyny nie bójcie się zmieniać zycia na lepsze... mamy tylko jedno wiec warto!
Najtrudniejszy jest początek kiedy trzeba zdjąć rozowe okulary i zmierzyć sie z prawdą i przestać zyć urojeniami. Szacunek do siebie to wartosc nadrzedna!
Bycie podmiotem a nie przedmiotem to najwiekszy benefit rozwodu.
Wiem że jest to kanał głównie kierowany do kobiet, ale ciekawie byłoby poruszyć podobny temat biorąc pod uwagę sytuację mężczyzn w przypadku rozwodu. Niestety mężczyznom również ciężko jest i często nie przyznają się do tego że w domu są ofiarami przemocy bo co społeczeństwo powie. Pozdrawiam wszystkich serdecznie
Kolego, poczytaj zamieszczone tu komentarze. Nie neguję, że niektóre z piszących tu kobiet trafiły na bałwanów ale... Wbrew statystyce, żaden z komentarzy zamieszczonych przez kobiety nie mówi o tym, że małżeństwo rozpadło się z ich winy, zawsze to była "super decyzja", bo facet był taki czy owaki. Nikt nigdy nie próbuje zapytać dlaczego w ogóle do rozwodu doszło. Dlaczego ktoś zachowywał się wobec współmałżonka w taki sposób. Podwójne standardy, stereotypy i manipulacja drogi panie.
Jest to przykre i trudne ,ze mężczyznom nadal się więcej wybacza i ze jest na to społeczne przyzwolenie, również ze strony kobiet. Może nie chcieć zajmować się dzieckiem i może nie chcieć płacić ,ogólnie może mu sie ogolnie nie chcieć. Za to kobieta zawsze musi sie „z tym pogodzić”, bo „takie jest życie”. W kraju , w którym podobno powinna panować sprawiedliwie jest jakoś tak niesprawiedliwie. I same to my na to pozwalamy.
No, szczególnie w sądach rodzinnych jest sprawiedliwie.
Kilka kwestii jest dla mnie niejasnych.
Przemoc ekonomiczna. Czytałem na temat tego zagadnienia i jest ono tak nieprecyzyjnie zdefiniowane, że w zasadzie wszystko można do tego podpiąć. Tylko ja się pytam co w sytuacji kiedy jedna ze stron nie potrafi zarządzać domowym budżetem? Zwrócenie uwagi jest już przejawem przemocy ekonomicznej.
"Zmuszanie do seksu", to kolejna kwestia, która w zasadzie jest niezdefiniowana, bo brak chęci na współżycie, do którego dochodzi bez użycia siły, jest już przejawem zmuszania (psychicznego) wywierania presji. A co w przypadku kiedy jedna ze stron notorycznie odmawia współżycia? Lub oznajmia, że ta druga strona musi sobie na to zasłużyć? Jaki to rodzaj przemocy?
Generalnie z tych dywagacji wyłania się obraz małżeństwa przepełnionego przemocą i gwałtem. Mam również wrażenie, że zarzuty są bardzo tendencyjne i dotyczą tylko jednej ze stron. Nigdzie, w żadnym też materiale nie widziałem zadanego pytania dotyczącego przyczyn takiego a nie innego zachowania danej strony. Nikt nigdy nie zadał sobie pytania dlaczego mąż czy żona kazała tłumaczyć się z wydatków, tudzież dlaczego mąż/żona zdenerwował się i w napływie frustracji powiedział/powiedziała kilka gorzkich słów. Wszyscy koncentrują się jedynie na skutkach. Okoliczności nie interesują w zasadzie nikogo.
Taki przykład kobieta jest na macierzyńskim bądź nie jest na macierzyńskim, jest po porodzie nie zarobkuje jest uzależniona od swojego partnera finansowo którego musi prosić o pieniądze. I teraz. Czy kobietom opłaca się zachodzić w ciążę i rodzić dziecko nawet jeśli facet marzy o posiadaniu rodziny. Czy to jest w interesie kobiety pozbawienie się rozwoju zawodowego utraty stabilności finansowej, własnych środków finansowych, ogólnie zaplecza finansowego. Moim zdaniem kobiety więcej tracą decydując się na rodzinę niż zyskują natomiast faceci więcej zyskują niż tracą bo de facto więcej otrzymują oceniając ich własny wkład.
@@Miki199000 Nie rozumiem w ogóle przyrównywania wartości posiadania rodziny to robienia kariery, to raz. Po drugie, ile kobiet robi karierę? Po trzecie, jeżeli dzieci są już "odchowane", a kobieta nie pracuje, a mąż dalej zarobkuje, to jaka tu korzyść faceta? Powiesz, że przecież dba o dom itp i powinna mieć za to płacone. A ja powiem, dba o swój dom i swoją rodzinę i nie powinna mieć za to płacone. Rola mężczyzny też nie ogranicza się do zarabiania pieniędzy. Każdy w domu ma swoje obowiązki.
A teraz przykład anegdotyczny. Moja żona chciała mieć dziecko tuż po ślubie. I teraz uwaga, bo pewnie do więzienia mnie za to byś wsadziła. Powiedziałem, że nie ma mowy dopóki nie zdobędzie wykształcenia i stałej pracy. Zapłacilem za jej studia, załatwiłem jej pracę. Kiedy warunki były spełnione zdecydowaliśmy się na dziecko. Po 1,5 roku żona wróciła do pracy. Udało jej się zrobić karierę, bo jest menadżerem projektów w gigantycznej firmie. Zarabia tyle co ja. Ja w tym czasie poświęciłem swój rozwój zawodowy kosztem stabilności finansowej żeby wszystko się spieło. No ale przecież to przemoc, bo stawiałem warunki i wyliczałem każdy grosz, bo sie nie przelewało...
Jeżeli masz ochotę, to mam jeszcze kilka skrajnie innych przykładów z mojego otocznia, które mogę przytoczyć.
Jestem w związku z osobą uzależnioną od narkotyków i leków po 13 latach dostrzegłam uzależnienie. Wcześniej myślałam jako osoba która współczuje mężowi utratę przedwczesną rodziców którzy również byli uzależnieni . Ja nic wcześniej nie rozumiałam nie rozumiałam!!!! Pewnego razu zobaczyłam męża w nocy z zawalonym nosem białego proszku, było za późno wiele prób terapie wsparcia zawiodło. Nawet nie wiedziałam ze byłam w machinie abstrakcji. Mamy syna 8 lat , majątek ikredytt jak wyjść z tego !!! Czasami lepiej nie mieć nic i jest łatwiej niż jak jest za dużo bo coś trzeba postawić za priorytet!!!
Nie mamy rodziny i znajomych co by nam mówili co warto, ale mąż masował mi nogi cudownie był wspaniałym kochankiem i dobrze gotował ja byłam ta konsekwentna intwatda ale dziś nie wrócił do domu i jestem smutna bo wiem ze nie wyszło i jest to koniec !
Początek nieznanego przeraża mnie to bo już 3 razy zaczynałam od nowa!!! Nie mam siły☹️
Przeszłam rozwód…. To jest ciężki czas do przejścia ale warty ponieważ otwieramy się na nowe. Ważny temat Pani Magdo! Dziękuje za ta bardzo wartościowa rozmowę 👏🏻
Wydaje mi sie , ze po rozwodzie , najbardziej sprawiedliwie jest , gdy opieka nad dziecmi jest podzielona na obydwojga rodzicow tzn. tydzien u mamy , tydzien u taty . I wszyscy sa zadowoleni ! Dziekuje i pozdrawiam obie Panie.
Nie wszyscy. Dziecko jest przy tak ustalonych kontaktach rozrywane.
Byłoby gdyby to rodzice przeprowadzali sie co tydzień się do dziecka, a nie na odwrót 🤷 Wiem, że to mało realne, ale dla dziecka nie jest optymalna sytuacja mieć dwa domy i biegać między nimi jak kot z pęcherzem
Po równo to nie znaczy sprawiedliwie. Mało angażujący się ojciec ma mieć synka pół miesiąca? Niby po co i dlaczego?
@@paulinajw2156 właśnie po to, żeby móc się zaangażować... Poza tym, jeśli już, to synek ma mieć tatę pół miesiąca, o ile ktoś kogoś może mieć. Chodzi o to, że dziecko powinno miec jedno główne miejsce zamieszkania z uwagi na swoje poczucie bezpieczeństwa, nie o to, że ma być równy, sprawiedliwy udział we współwłasności.
@@paulinajw2156 Dziecko to nie rzecz, która można mieć 🤦
Dobry wywiad ale proszę zwrócić uwagę ze zdążają się sytuacje odwrotne gdzie katem psychicznym i nie tylko są kobiety. Nie wspomnę ze z dziecka robią kartę przetargową w kwestii emocjonalnej i alimentacyjnej!!!
Dokładnie! Rozmowa bardzo nieobiektywna.
Co do kwestii kościoła to niestety wiele kobiet nie wie, że separacja jest ok, że możliwe, że małżeństwo zostało zawarte nieważnie i mają prawo do unieważnienia i do rozwodu cywilnego. Na szczęście dużo więcej się można o tym dowiedzieć niż kilkanaście/kilkadziesiąt lat temu. teraz na naukach przedmałżeńskich jest już poruszany ten temat. Rozwód to bardzo trudna sprawa i nikt nie powinien oceniać i stygmatyzować osób rozwiedzionych bo nie zna tego co się w ich życiu i głowie działo.
Sympatia do ciebie jest tak ,że jeśli widzę coś od ciebie zaraz włączam ,Madziu pozwolę sobie tak do ciebie powiedzieć pozdrawiam cię serdecznie i całą rodzinę 🌷💕
Dziękuję bardzo za odpowiedź
Zrzeczenie sie praw do dziecka nor powoduje, że rodzic nie jest zobowiązany placic alimenty. Warto o tym pamietac
Niekoniecznie polecałabym osoby po rozwodzie do rozmowy jeśli rozważamy rozwód.
Człowiek tak ma że broni swoich decyzji i takie osoby będą nieobiektywne. Tak, zapewne dostaniemy wsparcie ale nie będzie to w miarę obiektywne rozważenie za i przeciw.
Ale równie nieobiektywne albo nawet i bardziej, będą te osoby, które uparcie bronią idei trwania małżeństwa za wszelką cenę. Ci, co przeżyli rozwód i wiedzą, że to była dobra decyzja, będą lepszymi doradcami.
@@peacefreedomandwealth Zgadza się.
Dlatego trzeba wybrać kogoś kogo uznajemy za mądrego życiowo. Wiem że nie jest łatwo.
Cała prawda. Świetnie, że Pani poruszyła ten temat. Naprawdę nie warto żyć w złym związku. Ja żyłam w udanym związku, mój mąż nie żyje jednak od paru lat nie mam więc złych doświadczeń w moim związku ale moją córkę uświadamiam jaka jest wspaniała, mądra i jakie ma prawa. Rozmawiam z nią, ale też kupiłam książki które ją w tym edukują, w tzw pozytywnym egoizmie. Podarowałam też "Czułą przewodniczkę" i "Z prawem jej do twarzy". Może być w dobrym związku ale powinna mieć wiedzę w razie czego...
Super rozmowa, dziękuję pani Magdo. Ja zarabiam najniższą krajową i również nie otrzymuje alimentów,zgłosiłam to do prokuratury i nadal nic się nie zmieniło...
Ale w ogóle proszę panią Magdę o program dlaczego matki poświęcające się dla rodziny społecznie są traktowane jako utrzymanki mężów, leserki uchylające się od pracy. Dlaczego spotyka je taki społeczny hejt , kiedy one pracują w domu codziennie, latami , na rzecz rodziny , bezpłatnie.
@@Ana-dh6uv czyli robisz dwa etaty, nie zazdroszczę.
Tak naprawdę to kobiety robią kobietom największą krzywdę, bo to My wychowujemy te uległe dziewczynki i tak a nie inaczej wychowujemy chłopców
Wiadomo, zawsze wina kobiet
Dziękuje za tą rozmowę
Gdzie można szukac strony o której mówi P.Joanna ? ( dotyczącej porad ) 🤔jest szansa podlinkować
Pani Magdo bardzo bardzo bardzo dziękuję za ten odcinek ❤❤❤
Drogie Panie, no niestety kompletne niezrozumienie sensu katolickiego małżeństwa. Nie chcesz składać przysięgi dozgonnej to tego nie rób. Po co ludziom ten kościół? Po co składać przysięgę i mówić coś czego się nie planuje dotrzymać? To jest zwykle oszustwo. W małżeństwie nie chodzi o to czy "uczucie" żyje czy nie. Miłość to nie uczucie ale decyzja i czyny!
Po drugie sakrament małżeństwa ma służyć pomocy dla małżonków a nie być jakimś ciężarem. Tylko problem polega na tym że nikt już w to nie chce uwierzyć 😢 Po trzecie, w przypadku przemocy separacja jest zalecana a rozwód nie jest grzechem o ile nie wchodzi się w kolejny związek.
Jakże ta rozmowa jest o mnie, moja historia i wielu innych kobiet 😢 Mój rozwód toczy się już 4 lata !, przedłuża oczywiście mąż, w sądzie złożona przez niego apelacja, która trwała 14 m-cy, a dziś już dochodzi do 18 m-cy ! Alimenty na trójkę dzieci najniższe, a w sądzie słyszę, od jego mecenasa, że potrzeby dzieci przez 4 chrzanione lata nie wzrosły! Nie będzie płacił ma na " nią" czyt. mnie, a przecież to są pieniądze na dzieci... Jego dzieci 😢 Decyzja o rozwodzie, moja decyzja, nie została zaakceptowana przez moich rodziców 😢 odwrócili się, zostałam sama... Była przemoc, myślałam że dam radę dla dzieci właśnie, ale było jeszcze gorzej.... Dziś nie żałuję. Dalej czekam na rozwód, czekam na spokój, mam wsparcie w mojej cudownej P. Adwokat, a mojej serdecznej koleżance, która była i jest przy mnie. Wiele przeszłam, wytrwam jeszcze niejedno... Rozwijam się, patrzę na moje dzieci i staram się cieszyć życiem, już wolnym od strachu 😊 Książkę z pewnością przeczytam. Dziękuję za temat, Pani Magdo 🤗
Wywiad bardzo dobry, jest dla mnie i pewnie większości cywilizowanych, myślących ludzi oczywistym, że ze złych relacji się odchodzi, ale mam wrażenie, że w dzisiejszym świecie jest moda na gloryfikowanie rozwodów. Cokolwiek by się nie działo- pyk, rozwód, a potem celebrowanie odzyskanej "wolności". Nie wiem, ja chyba z innym założeniem wyszłam za mąż.
Paradoksalnie problemem nie jest to, że jest tak dużo rozwodów, ale to, że jest tak dużo ślubów 🤷 Ludzie żenią się, bo tak trzeba, bo wszyscy to robią, bo sukienka, bo rodzina, bo kultura. Ilość dziewczyn, które spotkałam i dla których wesele było wydarzeniem życia, ale nie wytrzymały nawet roku w małżeństwie jest niesamowita. Potrzebujemy zmiany kulturowej i edukacji o związkach, emocjach itp. Bez tego rozwody to tylko naturalna konsekwencja.
@@AC-jl7hb bardzo mądry komentarz, zgadzam się z Panią👍🏻
A co, lepiej gloryfikować trwanie w małżeństwach za wszelką cenę? Już lepiej tak, niż męczyć się 15, 20, 30 lat.
@@peacefreedomandwealth może niech Pani przeczyta mój komentarz dokładnie, a potem komentuje. Wyraźnie napisałam, że ze złych relacji się odchodzi.
Bardzo dobry materiał. Kobiety nadal są w większym stopniu obarczane dbałością o emocjonalny klimat związku, niemal od samego początku, co przekłada się później na usilne starania o dbałość w utrzymaniu nawet nieudanych małżeństw. Tym samym traktują już sam rozwód jako ''porażkę'' co stanowi pewnego rodzaju ''szantaż'' jaki stosują na sobie. Z grubsza za bardzo przejmują się też opinią innych na swój temat, przez co łatwiej je w takie błędne koło zależności wpędzić.
W dzisiejszych czasach skladanie jakiejkolwiek przysiegi w kosciele, ktory jest jedna z najbardziej zaklamanych instytucji na swiecie zakrawa na glupote a trwanie w chorych zwiazkach i cierpienie zarowno psychiczne jak i fizyczne tylko dla dzieci, sasiadow, rodzicow itd. wyrazem ogromnego zacofania i kleski w rozwoju spoleczenstwa polskiego!!! Pozdrawiam z Austrii!
Trochę to creepy z tym nakładaniem dla siebie mniejszych lub gorszych kawałków na talerz. Niestety zbyt małą wagę przywiązywałam do tego by podpatrzeć co je mama ( chyba w biegu zazwyczaj ) ale to prawda- ja np. Nakładając sobie spaghetti daje jak najmniej mięsa by więcej dla chłopaka zostało:( Choć też je lubię. Muszę to zmienić 💛
Fakt, że mężczyźni potrzebują więcej kalorii niz kobiety, a ci pracujący fizycznie to już w ogóle. Najlepiej chyba by było po prostu zacząć więcej mięsa smażyć, żeby on miał swoją dawkę kalorii, a ty swoją mięska ;)
@@agnieszka9592 to prawda :D
Dziękuję za ten temat, bardzo prawdziwe
Jestem przed rozwodem. 6 lat temu dałam małżeństwu drugą szansę. Kilka dni temu usłyszałam "nie pasujemy do siebie... odchodzę..." a moja 40 letnia przyjaciółka odmówiła bycia świadkiem na sprawie rozwodowej. Dostałam podwójnie obuchem w łeb. I... najpierw emocje, złość, wściekłość, walka o byt. W tej chwili... Boli.. nawet bardzo... I trafiłam na tą rozmowę. I jestem w KOŃCU W DOMU. Mam dość. Dziękuję drogie Panie.
Pytanie brzmi, dlaczego koleżanka odmówiła bycia świadkiem, a mąż po wielu latach stwierdził, że nie pasujecie do siebie. Oto jest zagadka!
Boze jak ja Wam dziekuje za ten wywiad!!!!
O, jak dziękuję za ten wywiad. W końcu pozbyłam się wyrzutów sumienia, że alimenty na konto mi wpływają. Byłam nazywana chciwą hieną, godziłam się na niepłacenie w miesiącach letnich, kiedy syn był z ojcem. A przez 10 lat nie wystąpiłam o podniesienie śmiesznej kwoty. Teraz bilet miesięczny to połowa tej kwoty. Otworzyłam oczy, dziękuję!
Instytucja malzenstwa przestala miec wartosc Rozbite rodziny nie sa szczesliwe Nie opowiadacie o rozpaczy dzieci zlamanych zyciach Wybielacie sie mowiac ze dzieci same chca rozwodu ze faceci sa przemocowi Bzdura!!! Kobiety bierzcie odpowiedzialnosc za swoje czyny a nie robcie z siebie ofiar Nie zencie sie poprostu A rozwod nie jest super!
Jestescie wspaniale! Tak pieknie przeprowadzona rozmowa i informacje na tak wazny temat.
Bardzo dziękuję za tą rozmowę. Brawo !!! Bardzo mądra i potrzebna rozmowa. Ciesze się że ten temat się pojawił. Brakuje go w mediach i wogole.
To po co się pobierać dla rozwodu?
Dziękuję
Po drugiej stronie strachu czeka na nas radość bycia sobą i satysfakcja ,że dałam sobie radę.
Bardzo ciekawy wywiad.
Pozdrawiam obie panie:)🥰
Witam, pani Magdo, a może poruszy pani temat i zaprosi kogoś do rozmowy, na temat alimentów wymuszanych od nie winnych dzieci dla alkoholika, który żyje w ośrodku, a nie winne dzieci, i które nie dbała, wyrządził im wiele krzywdy, zabrał dzieciństwo, każe państwo płacić, bardzo proszę o taką rozmowę, pozdrawiam serdecznie.
Pani Joanna ma rację, u mnie też całą rodzina z wyjątkiem szwagra😁 mówiła, że przecież on cię nie bije, nie pije,i generalnie dobry chłopak. I jak poszłam na psychoterapię i przez godzinę opowiadałam, że ten mój mąż to taki dobry człowiek a ja ta zła nie chce być z nim to usłyszałam od mądrej psychoterapeutki "pani Marzenko na jeżdżę targi nie widzę"😊i tu mnie zatkało. Jak to przecież podaje jej argumenty , że to jest dobry człowiek....
Super film!❤❤❤
A jak kobieta po rozwodzie zostawi męża tylko w majtkach ,to też jest przemoc ekonomiczna czy nie???
Niestety zbyt jednostronny wywiad.
..jak zawsze.
Niestety,kosciol zły, faceci źli, małżeństwa be..
Kurde,oczywiście jeżeli żyje się z toksykiem to wiadomo że raczej się taki osobnik nie zmieni i może być tylko gorzej...
Rozwód z psychopatą jest nawet wskazany i kosciol tego nie potępia ale nakłania do pracy nad związkiem.
Czy to źle?
Może lepiej propagować wspólne poznawanie się przed ślubem zamiast później się rozwodzić?
Nie wierzę że ktoś przez np.parę lat przed ślubem nie jest w stanie poznać partnera wystarczająco dobrze żeby się zdecydować(lub nie) na ślub.
Kobiety powinny zacząć myśleć, obserwować ,łączyć kropki..
a nie później płacz
@@annas5775 Ale jak ludzie mają się lepiej poznać jak przed ślubem mieszkać razem nie wolno, nie mówiąc o fizycznej bliskości. Na odległość masz poznać czy to osoba dla Ciebie? Niestety kościół robi wiele złego ludziom i ich związkom.
@@AC-jl7hb Najwięcej złego to robimy my ludzie sami sobie w relacjach .
Brak komunikacji ,szacunku,rozmowy oraz zwykłej ludzkiej chęci dogadania się powoduje te wszystkie problemy w związkach.
Z tego co mi wiadomo najwięcej rozwodów jest wśród ludzi niechodzących do kościoła czy ,,niewierzacych".
Statystyki mówią same za siebie.
Dodam tylko że zdaję sobie sprawę że Kościół jest daleki od ideału jako instytucja.Widzę te błędy, mam oczy.
Ale oskarżanie kościoła za rozwody to już przesada
Bardzo dziękuję za tą rozmowę 🌹🌸
Jak zawsze cudowna rozmowa :)
Dziękuję 💚
... a może byłaś złą żoną... złą matką... złą kucharką... złą sprzątaczką... złą praczką... jesteś złą pracownicą...za mało zarabiasz... Pozdrawiam cieplutko...
Dziękuję paniom za bardzo mądrą i niesamowicie dla mnie ważną rozmowę.
Pani Magdo....jest Pani cudowna....tak po prostu...Życzę wszystkiego najpiękniejszego ❤😊
❤️
brawo brawo brawo ❤
A jeśli żona okalecza swojego męża fizycznie przy pomocy noża, to jest to przemoc czy w tym wypadku już nie ? (przypadek prawdziwy)
Dziękuję 🙌💚🌞
Magdo, jestes skarbem narodowym🙂
Hahaha to chyba juz przesada 😂
Co za bzdura
Takich rozmów potrzebuję. Dziękuję
Decyzja o rozwodzie była najlepszą w moim życiu
Osoba, która unika płacenia alimentów może pójść do więzienia albo otrzymać prace społeczne. Niestety znam takie osoby, które dostały wyrok pozbawienia wolności (2 lata), bo nie płaciły. Jeżeli kobieta nie otrzymuje alimentów, powinna udac się do komornika, który wszczyna postępowania egzekucyjne, które może skończyć się właśnie odsiadką. (Tak, wiem, że wtedy my wszyscy utrzymujemy takiego delikwenta, ale umówmy się pobyt w więzieniu dla większości ludzi jest katastrofą). Oczywiście żadna kobieta nie powinna przez to przechodzić. Niepłacenie na własne dzieci to zwykłe dziadostwo, zeby nie powiedziec gorzej. Nie jest też tak, że komornik wszystko rozwiąże, że jest super skuteczny, ale skoro koleś się miga, to niech i on się pomęczy z komornikiem, bankami, wiarygodnością kredytową, zablokowanym kontem, to nic przyjemnego. Na pocieszenie dodam jeszcze, ze mój znajomy podczas studiów (prawniczych swoja drogą) miał przyznane alimenty od ojca. Ojciec nie płacił, kolega zgłosil sprawę do komornika, komornik nie mógł ściągnąć, bo ojciec wszystko przepisał na swoją nową kobietę i ten kolega zrobił tak (oczywiście powołał się na jakieś przepisy, ale nie pamiętam jakie), że ta darowizna została cofnięta i z ojca można było ściągnąć pieniadze. Nie jesteśmy całkiem bezbronne. Trzeba walczyć. Może następne pokolenia nie będa musiały.