Czuję dziwny smutek. Bo to naprawdę już koniec. Nawet tych emocji jakoś specjalnie nie ukrywam... po prostu dałem im się ponieść i zrobiłem ten esej. Czujecie podobnie? Jest i więcej! Zrobiliśmy 2h dyskusję o Better Call Saul! Zapraszam 👉 th-cam.com/video/tWIeznfAv34/w-d-xo.html PS. Swego czasu zrobiłem też materiał o Breaking Bad 👉 th-cam.com/video/dKC4hwGZtk8/w-d-xo.html
Dawno nie słyszałem tak trafnego porównana waltera jak u ciebie " masywna gwiazda spektakularnie rozbłyskująca na moment by następnie zapaść się pod ciężarem własnej grawitacji tworząc czarną dziurę która zaczyna wciągać wszystko dookoła"
Filipie, absolutnie lepszego pożegnania i podsumowania całego albuquerqueverse nie mogłem sobie wymarzyć. Ahh dla ludzi, którzy spędzili z tymi postaciami i lokacjami wiele dobrych lat to niesamowite uczucie poznać w końcu cały ten obraz
Gdy skończyło się Breaking Bad, odchorowywałam to przez tydzień. A potem zaczęłam oglądać od początku, bo nie mogłam rozstać się z tym wykreowanym światem. Dlatego z entuzjazmem przyjęłam wiadomość o spin-offie, mimo że początkowo pojawiały się pogłoski, że ten serial będzie w zupełnie innym stylu, czymś w rodzaju procedurala o perypetiach kontrowersyjnego prawnika. Pokornie czekałam, bo odczuwałam niepohamowany głód dalszego obcowania z tymi postaciami. Miałam pełne zaufanie do twórców, sam wybór głównego bohatera również intrygował, bo podskórnie czułam, że można z tej postaci sporo wycisnąć. Jednak nawet w najśmielszych wyobrażeniach nie spodziewałam się, że to będzie TAKI serial. Ponownie czuję ten charakterystyczny niedosyt, ale tym razem w połączeniu ze swoistym spełnieniem. I ponownie zazdroszczę wszystkim, którzy mają tę przygodę jeszcze przed sobą. Aż nie mieści mi się w głowie, że można coś tak dobrze napisać, wyreżyserować, zagrać i zmontować. Pokazać tyle subtelności, balansować na granicy różnych konwencji, bezbłędnie poruszać czułe struny. Nigdy nie można było być pewnym, do czego to wszystko zmierza, jak drobne, powierzchownie nieistotne wydarzenia mogą odcisnąć piętno na danej postaci. Nie znam bardziej zniuansowanego serialu, pełnego pogłębionych postaci i jednocześnie niepoddającego się patosowi. Dla mnie jest lepszy od BB, ale mam świadomość, że bez swojego poprzednika by nie istniał. Jednocześnie BCS doskonale dopełnia to, co chciało pokazać BB. Na koniec dodam, że zrobiłeś kawał dobrej roboty z tym podsumowaniem, słuchałam z ogromną przyjemnością :)
Jestem pod ogromnym wrażeniem tak trafnego pełnego emocji opisu serialu ,który dla mnie jest absolutnie numerem jeden.Wszystko poczułam w takim sam sposób tylko Ty umiałeś tak dobrze to zwerbalizować.Po zakończeniu szóstego sezonu myślałam,że ogłoszę żałobę narodową.Dziękuję za możliwość zatopienia się w tych emocjach jeszcze raz.
Genialny serial. Od finału czuję smutek że już nie zobaczę Soula Goodman-a. Każda postać w tym serialu została fantastycznie napisana i zagrana przez aktorów. Finał bardzo dobrze przemyślany gdzie jest pełno różnych powiązań do całego serialu i nawiązań do innych dzieł. Chociaż osobiście czuję niesmak bo chętnie zobaczył bym na koniec kolejną wygraną Soula który wykiwał prawo i ugrał sobie tylko 7 lat więzienia zamiast dożywocia. Chodź wydaję się że więzienie dla Soula to największa wygrana odniesiona ze wszystkich postaci których losy nie były już aż tak kolorowe.
Dawno nie oglądałem czegoś tak głębokiego i emocjonalnego na YT. Znalazłem ten kanał przypadkowo szukając czegoś o BB i BCS. Jedno słowo... Nie żałuję. Po raz kolejny zrozumiałem, że nie jestem osamotniony w swoich uczuciach wobec SZTUKI jaką jest KINO. Kolejny raz usłyszałem swoje słowa w czyiś ustach, które podsumowały i uporządkowały moje uczucia. Uczucia do seriali, które nie są tylko rozrywką. Są czymś więcej. Twój kanał też jest CZYMŚ WIĘCEJ i będę do niego czesto wracał. Gratuluję i życzę powodzenia w dalszej działalności 👍
Filipie, przerwałam Twój esej, bo stwierdziłam, że wreszcie nadrobię "Better Call Saul", a nie chciałam więcej spoilerów.. Zatem binguję i przez Ciebie za chwilę będę biegle mówić po hiszpańsku ;) Nawet alfabet jest :D Dzięki ❤
Better Call Saul od 1 sezonu uwiódł mnie całkowicie, przed 6 sezonem przypomniałem sobie całość, oglądałem trzeci raz. Dzięki za ten materiał, mógł być dłuższy, dla mnie to nr1
Ryczałem przez 40 minut, chyba się przez Ciebie odwodniłem. Genialny Esej, dziękuję. Dziękuję Ci za to miejsce gdzie mogę z innymi przeżyć to co się działo w najlepszych serialach w historii
Dzisiaj, jedząc sobie śniadanko, usłyszałem pewną melodię w telewizji, którą oglądał mój tata. W tle zabrzmiał podobny riff gitarowy jak z czołówki BCS. Tak oto ze zdwojoną siłą wróciły wspomnienia z niezwykłej przygody Jimmiego, a najbardziej te sceny, w których po prostu prowadził dialog z najbliższymi. Uwielbiam ten serial! Jego ślimacze tempo, które w żelaznych ramach umieszcza bohaterów z krwi i kości, na których nam naprawdę zależy. Twórcy mają w sobie ten dar przekazywania historii!
Właśnie skończyłem oglądać Better Call Saul i muszę powiedzieć, że porównanie końca tej serii do skończenia szkoły jest wprost idealnym porównaniem. Można by dodać, że za każdym razem kiedy w tym uniwersum ginie jakaś postać to tak jakby twój kolega/koleżanka z ławki powiedział/a, że się wyprowadza z miasta/kraju.
Po zakończeniu Better Call Saul stwierdziłem, że ponownie muszę obejrzeć Braking Bad i niestety w tym pierwszym dostrzegam jedną wadę - to jest tempo akcji. BB wciągam i pochłaniam momentalnie, natomiast BCS momentami mi się dłużyło. Co by nie mówić to stopniowe budowanie napięcia pozostawia nieco poważniejszy, bardziej pogłębiony wydźwięk danych sytuacji skłaniając tym samym do innych refleksji( w porównaniu do BB). To serial z jednej strony bliźniaczy do BB, a z drugiej pod wieloma względami tak bardzo różny, zdecydowanie warty obejrzenia
Serial absolutnie fantastyczny. Śledze to uniwersum od wielu lat uwielbiam je. Wsiąkłem bez reszty w pierwszy sezon BCS i tak go i 4 pozostałe sezony widziałem dwa albo trzy razy. Nie pamiętam. BB widziałem z 3. El Camino dwa. I pewnie jeszcze zobaczę nie raz. 6 sezon BCS ma tutaj straty w liczbie seansów. Trzeba nadganiać. Sam materiał świetny. Świetne rozliczenie z tym show. Czekam na dyskusje zbiorową. Pozdrawiam.
Oglądałem drugi raz ten materiał i muszę stwierdzić, że jest pan świetny w tym co pan robi. Lepiej się chyba nie da podsumować tego świata ukazanego w tych dwóch najlepszych serialach wszechczasów.
better call Saul kozackie ale nie az tak jak breaking bad bo co by nie mower to 1 sezon better call Saul byl taki średni potem zaczęło się to rozkręcać i było coraz ciekawiej better call saul oiagnelo poziom Breaking bad w 4 i 5 sezonie ktore są genialne
Taka luźna teza: BCS powstał po to, żeby przebić trochę nieznośnie wysoko latający balonik hajpu Waltera White'a. A tak naprawdę sami twórcy potrzebowali uwolnić się od tej postaci. Jak sobie przypomnę BB to nie pamiętam za bardzo wzruszeń. W BCS co niemiara. BB mnie nie pozamiatało a BCS walnęło na glebę i uklepało łopłatą
przysięgam ze jakakolwiek wspominka o tym serialu sprawia ze mam szklane oczy, tak głęboko zakorzeniłam sie emocjonalnie z postaciami Jimmy’ego i Kim, że traktuje ich wręcz prywatnie
Miałem podobną pustkę w serduszku po ukończeniu po raz pierwszy Sopranos. Całe szczęście że serial jest tak długie lata świetlne przed czymkolwiek innym że można go oglądać i 20 razy i za każdym razem dostrzec coś nowego. Obecnie jest na ósmym rewatchu i bawię się lepiej niż za drugim.
Ja bardzo późno zabrałem się za Breaking Bad, bo dopiero w 2019, ale obejrzałem całe 5 sezonów dwa razy i później zabrałem się za Better Call Saul, na początku nie umiałem się przekonać, bo tak intensywnych wydarzeniach z Breaking Bad serial o prawnikach wydawał się nudny, bardzo nudziły mnie sceny z Chuckiem i z Howardem, myślałem tylko kiedy stanie się coś typu efektowna śmierć Gustavo Fringa, Walter patrzący jak Jane umiera, albo wydarzenia z odcinka Ozymandias, ale od 3 sezonu bardzo mnie to wciągnęło, później skończyłem czwarty, tą genialną sceną gdy Jimmy odchodzi i mówi "It's all good, man" i czekałem na 5 sezon. To pierwszy który oglądałem razem z premierą, wyszedł jakoś miesiąc przed pandemią i pamiętam jak w każdy wtorek oglądałem, to było jak rytuał, 5 sezon był dla mnie zdecydowanie najlepszy. Bagman, Bad Choice Road były genialne, ale finał wgniótł mnie w fotel. 2 lata zastanawiałem się co zrobi Lalo i Nacho? Co się stanie z Kim? Zanim wyszedł 6 sezon zacząłem nadrabiać pierwsze sezony i w końcu je doceniłem, uważam, że też są genialne i przede wszystkim sceny z Chuckiem były cholernie ważne dla fabuły. I w końcu razem z 6 sezonem znowu wrócił rytuał oglądania co tydzień. Co prawda na początku było duże spowolnienie względem 5 sezonu, ale Rock and the Hard Place mnie rozwaliło.. Ten monolog Nacho spowodował u mnie ciarki, to było tak genialne. I 4 odcinki później Plan and Execution, ta końcówka już totalnie mnie rozłożyła na łopatki. Obejrzałem to później jeszcze parę razy bo nie mogłem uwierzyć, że to się wydarzyło, ten ostatni akt był niesamowity. Po przerwie im bardziej wydarzenia zbliżały się do Breaking Bad tym bardziej widziałem jak twórcy genialnie połączyli te dwa światy, lepiej się chyba nie dało, te sceny z czasu Breaking Bad które dodają kontekstu, jak rozmowa Kim i Jessiego, albo sceny z porwania Saula, albo rozmowa Waltera i Saula. Ostatni odcinek to było tak idealne zakończenie serii, może nie tak efektowne jak Felina, ale nie o to w tym serialu chodzi. Też mi teraz tak pusto bez tego, ale te dwa seriale postawiły poprzeczkę tak wysoko u mnie, że chyba zawsze będą moim niedoścignionym wzorem. To sie rozpisałem :D Super materiał!
Tak! To są właśnie te absolutnie szalone detale, które nadają dziełu głębi. Podobnie jak to, że Kim "nakierowała" Jessego na Saula nadając mu wiarygodności (rozmowa przed jego, ekhm, biurem).
Uswiadomiles mi ze to 14 lat z tymi bohaterami... Szmat czasu. Wlasnie wczoraj zobaczylam ostatni odcinek. Przez ostatni miesiac zarywalam noce zeby zobaczyc ten serial od 1szego do ostatniego odcinka. i tak samo jak po BB, czuje ogromna pustke. Najbardziej to mi bylo szkoda chyba Nacho Vargi, mialam totalny jaw drop jak sobie w glowe strzelil, naprawde mu kibicowalam. Dziekuje za Twoj esej, jest wspanialy
Filipie, po raz kolejny obejrzałam wszystkie sezony tego świetnego serialu, tym razem ciągiem, bez przerw. Po raz kolejny wróciłam też do twojego materiału, głębokiego i prawdziwego. Za kilka lat powtórzę to. Odnalazłam też swój wehikuł czasu.
A weź Pan, bo ten nostalgiczny smutek w serduszku odżywa z tą samą mocą co podczas finału. Za dobrze można było się zżyć z postaciami i na lata będzie to dla mnie dobry przykład jak balansować motywacjami postaci by były bardziej, zamiast takie mniej bardziej. Cudowna produkcja
@@BezSchematu jestem ciekaw czy wyjdzie jeszcze kiedyś dzieło podobnego kalibru, które zainspiruje Cię do zrobienia tak fantastycznego materiału. Warto czekać zarówno na premierę takowego dzieła, jak i na materiał na Twoim kanale
Książka, którą czytał Chuck pojawia się też w scenie otwierającej pierwszego odcinka szóstego sezonu, tej z sprzątaniem willi Saula. Zajebista scena. Wydaje mi się też, że w tych ostatnich czarno-białych odcinkach Jimmy również miał ją w swoim mieszkaniu w Omaha, ale pewności nie mam.
Pamiętam kiedy zajarany serialem BB, siostra mówiła mi że jest prequel opowiadający o losach Saula Goodmana. Pomyślałem sobie wtedy, no ale co, jak cały serial o tym wygadanym, złotoustym krętaczu? Lubię go jako postać poboczną, ale bez przesady, jak można nakręcić coś ciekawego na tej podstawie? Byłem sceptyczny, odkładałem to na później, nie wierzyłem że ten łysiejący gość, może mnie tu czymkolwiek zaciekawić na tle tak barwnych postaci jakimi są Walter W. i Jessie.P. Odkładałem to , nie wierzyłem że to może być dobre (bo na logikę to miało małą szansę na dorównanie Breaking Bad)..... Ależ byłem w błędzie, ten serial niedosc że dorównał mu jakością to w niektórych aspektach nawet go przebił. Lubię być tak zaskakiwany.
Filip, ale się ciebie fajnie słucha jak opowiadasz o czymś, co naprawdę ciebie porusza Nawet jak nie wiem o co chodzi, bo nie widziałem BCS a BB to tylko z połowę pierwszego odcinka. No ale rozumiem, śledzić coś tyle czasu i potem nagle jest finał, to nic dziwnego, że się u człowieka budzą emocje. Mogę dodać jedynie, tak trzymaj! Oby więcej było tak potężnych esejów!
Wspaniały materiał . Tak jak dwa pozostałe o BB. Długo wahałam się przed obejrzeniem pierwowzoru ale warto było. Z pozoru nudna historia okazała się być interesująca właśnie przez ciekawy montaż i dobór muzyki. Przykładowo scena z Tuco kończąca 1 sezon 😈😵😮😮
Kurcze. Opisałeś to znakomicie. To już 14 lat ? Szkoda że tak dobrzy scenarzyści nie wezma się za Świat STARWARS . Idę odsłuchać Twoje pozostałe filmy :)
Łojeju ale lubisz pogadać. Fajnie, dla mnie to dobry materiał w tło podczas pracy, tak, że dzięki. Twój filmik to dla mnie także był swoisty wehikuł czasu do fantastycznego serialu, znów powróciły emocje. Super. Chciałem się odnieść do wspomnianej przez Ciebie Dickensowskiej scenie, gdy Saul rozmawia z duchami. Odebrałem ją jako swoiste katharsis ze SZCZEGÓLNĄ rolą Waltera White'a. Odczarowała mi ją, gdy wypowiada jakoś tak, że jest realistą i by mu nie ściemniać jakimiś mumbo jumbo :P. Opisał w niej oczyszczający dla psychiki mechanizm, jak można rozliczyć się z przeszłością, która jest wszak niezmienna. Gdybyś mógł powrócić do jakiegoś zdarzenia i zachowałbyś się inaczej, to Twój żal jest szczery i możesz odczuć swoiste rozgrzeszenie. Szczerze mówiąc nie sądziłem, że uda się tak zgrabnie zakończyć ten serial. Do przedostatniego odcinka uważałem, że zaczyna dotykać takich przemian i emocji, że zakończenie tego wyda mi się płaskie, naiwne, niegodne finału. Na szczęście byłem w błędzie :). Fajnie się Ciebie słuchało bo mi to parę rzeczy o tym serialu ukonstytuowało. Teraz mam amunicję do do dyskusji w rodzinie, ponieważ są wokół mnie osoby które określiły BCL (serio!) nuuudnym :P
Według mnie, BCS to świetny serial z idealnym zakończeniem (tak samo jak BB) a Twój film idealnie wyjaśnia fenomen całości który trwał aż od 2008 roku :) Jeden z najlepszych materiałów podsumowujących Better Call Saul!
Moja opinia: Ten serial to taki Wiedźmin 3 ale w świecie serialów. Kiedy skończysz, będziesz szukał czegoś podobnego ale po czasie zdasz sobie sprawę, że już nigdy, ale to przenigdy nie poczujesz tych samych emocji... Zostaje tylko płacz...
Chyba najlepsze podsumowanie obu serii jakie widziałem dotychczas. Bardzo trafne i ciekawe spostrzeżenia. Teraz mam jeszcze lepsze zdanie o BCS niż dotychczas.
Rewelacyjna perspektywa. W stu procentach zaliczam się do psychofanow tego uniwersum dlatego tez podszedłem do tej analizy emocjonalnie. Jak mówiłeś apropo BB - te trzy produkcje to najlepsze co w życiu widziałem.
Dzięki za ten materiał. Od prawie tygodnia już nie mogę wyrzucić tego finału z głowy. Co za historia. Co z uniwersum. Niby zapowiedziano koniec, ale po BB tez nie spodziewaliśmy się już niczego więcej, wiec kto wie…
Elegancko wyglądajcy materiał. Dobrze oświetlony.😍😍 Z dzwiękiem i po obejrzeniu BB i BCS na pewno docenię jeszcze bardziej. Mam nadzieję wrócic przygotowany z bardziej merytorycznym komentarzem. Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów
Jutro obejrzę Twój esej, bo teraz leci u mnie "The Tide Is High". Właśnie kilka minut temu skończyłem serial. Teraz przeżywam etap zadumy, potem nadejdzie tęsknota i rozkminianie. Ehh... nie lubię kończyć seriali. Dobrych seriali. PS. gdybym miał wehikuł czasu to obejrzałbym wszystko jeszcze raz ;)
Obejrzane. Przeżyłem naprawdę dużo frajdy oglądając ten serial a przypomniałem sobie o nim tylko dlatego, że coś mnie podkusiło, żeby w końcu nadrobić El Camino. Po El Camino miałem taką myśl, że "chetnie bym pobył jeszcze w tym świecie Breaking Bad... no tak! jest jeszcze ten serial o prawniku". 6ty sezon BCS przypomniał mi jak bardzo Saul był postacią oślizgłą wręcz i ciężką do polubienia. Poprzednie sezony budowały we mnie ogromną empatię i z całego serducha mu kibicowałem, jemu oraz Kim Wexler, ich relacji. Ale przy 6tym sezonie zdałem sobie sprawę, że "co z tego, że to główni bohaterowie, skoro oni robią złe rzeczy". I faktycznie w Breaking Bad tym "złem" dostawaliśmy po twarzy a tutaj... musiałem sobie PRZYPOMNIEĆ, że Jimmy McGill zasługuje na więzienie. Postać Kim Wexler - o matko jak ja uwielbiam tę kobietę. Jak ona jest dobrze napisana - scena w autobusie to była dla mnie emocjonalna miazga. Zastanawiałem się, czy i przede wszystkim kiedy ona będzie opłakiwać śmierć Howarda i konfrontować się ze swoim poczuciem winy, aż w końcu z niej to wyszło. Super, że w Twoim filmie, że przytaczasz pewne rzeczy na które ja nie zwróciłem uwagi, że Kim weszła do tego, co dobrze znała - dlatego Jimmy ją pociągał, bo po prostu mógł przypominać jej matkę i to co razem robiły - podobny mechanizm jak u ludzi z syndromem DDA, które wchodzą w związki "zupełnie przypadkiem" z osobami uzależnionymi. Miałem jednak wrażenie, że związek Jima i Kim był jednak trochę... chłodny? Poruszyłeś m.in. tę kwestię z wyznaniem sobie miłości - tak bardzo późno. Poznając historię Mike'a - ja chcę żeby ten typ był moim dziadkiem, bo gość ma cojones jak stąd do Glasgow. Podejrzewam, że bardziej bym przeżył jego śmierć w BB gdybym poznał go lepiej tak jak w BCS. Scena z Fringiem delektujacym się winem była urocza - ten aktor jest zresztą niesamowity jak potrafi momentalnie założyć maskę "złego Fringa" - nawet przy tłumaczeniu jak powinno się prasować koszulę (tak, jest taki poradnik promujący serial na necie). Kończąc mój wywód - widziałem ciekawą interpretację postaci glównego bohatera, którego 3 tożsamości reprezentują różne cechy, mówiąc w skrócie: Gene - tchórz, Saul - kanciarz i cwaniak oraz Jimmy - ten dobry ale trochę pogubiony człowiek. Taki trochę Cooper, Dougie i Mr. C :D No i na końcu Jimmy wygrywa, jednak, gdybyśmy mieli tak gdybać, to środowisko więzienne moze na nim wywołać "Saul's reborn" tylko po to, by mógł on przetrwać. Bardzo dziękuję, za Twoją analizę, jest tu wiele cennych spostrzeżeń, jest to też udane podsumowanie serialu, które dla mnie po seansie całości nie jest "tym serialem o prawniku" ale stało się "TYM SERIALEM o TYM PRAWNIKU". Tymczasem ja się udaję w tę stronę internetów, która najbardziej ryje mi banie po spotkaniach z popkulturą, czyli szukanie teorii, analiz i wzajemnych powiązań scen pomiędzy BCS a BB, albo wcześniejszymi odcinkami BCS
Świetny, głęboki esej godny dzieła. Trudno dodać cokolwiek, a jednak spróbuję, bo pominąłeś bardzo ważną, moim zdaniem, scenę. W sądzie Jimmi rozpoczyna rozprawę jako Saul Goodman, aby w ostatnim zdaniu wystąpienia wyrzec się tej tożsamości, którą najwyraźniej uznaje za samo zło, każąc użyc w dokumentach nazwiska James McGill. Gdy więźniowie w transporcie rozpoznają w nim Saula Goodmana on wypiera się i zaprzecza, jednak gdy cały autobus oprychów skanduje "better call Saul" waląc kajdanami w siedziska na twarzy Jimma pojawia się uśmiech. Te brutalne, przerażające oprychy, których trudno posądzić o ludzkie uczucia wyrażają szacunek - coś, na co Saul Goodman zdaniem zarówno Jimma jak i wszystkich innych ludzi nie zasługiwał. James McGill w sądzie wyrzekł się Saula i jego kuglarstwa, ale okazuje się, jak we "Wiedźminie", że prawdziwej mocy nie można się wyrzec. Szacunek, na który zapracował broniąc i wyciągając z kłopotów najgorsze szumowiny wraca do niego jak magia do Ciri...
Kim wybrała Saula, bo "łobuz kocha najbardziej" ;) A tak serio, to słucham z zainteresowaniem, bo wreszcie coś fajnego po polsku o tym serialowym fenomenie :) Dobra robota!
Ostatnia scena Nacho była niesamowita również przez nawiązanie do sceny w Grze o Tron, kiedy Jamie Lannister podaje truciznę lady Olennie a ta wypija i czekajac na nieuchronny koniec , mowi :"Powiedz Cersei, ze to ja , chce żeby wiedziała" - dwie monumentalne sceny... I na początku tego odcinka ujęcie deszczu na pustyni i krople stukające o kawałek szkła - kazde najbanalniejsze ujecie jest w tym serialu przemyślane - po ten kawałek szkła sięga Nacho klęcząc na pustyni i uwalnia ręce.
Pamiętam jak początkowe odcinku BB były mega nudne i ciagnely się i ciągnęły. Ale jak się rozkręciło i jeszcze jak w BB pojawił się Saul to już pokochałam ten serial. A BCS trochę w innym stylu , bardziej skupial się na wewnętrznych problemach pomiędzy Saulem a Chuckiem ale potem jak się rozkręciło to był typowo w stylu BB. Super seriale.
Ja chyba wiem dlaczego te seriale są tak wyśmienicie-idealne-perfekcyjne. Muzyka a właściwie jej brak. Serio, puść sobie dowolny moment dowolnego odcinka dowolnego serialu. Na 80% nie będzie wtedy muzyki tylko szum. To właśnie robi taki realizm bo w prawdziwym świecie, kiedy z kimś rozmawiamy nie gra smutna muzyczka. Tutaj muzyka jest tylko w giga ważnych momentach a podczas akcji są tylko creepy efekty dźwiękowe. Za to uwielbiam Breaking Bad universe
Chyba się nie zgodzę. Nie wyczułem, żeby w tym serialu nie było muzyki - natomiast jest ona mądrzej gospodarowania na przestrzeni odcinkow, nie wciskana na siłę. Przy tym doskonale dobrana (wspominane montaże).
Serial, który śledziłem od lat.. Tak dopracowanego pod kątem zdjeć, dialogów, SCENARIUSZA i aktorów dzieła nie było... Tyle razy już ogladałem te sezony, analizowałem, spisywałem notatki, oglądałem rozmowy i wywiady - piękna przygoda!
Zacząłem BB w styczniu i dopiero 3 odcinki obejrzałem.... Najbardziej mnie jarało to że film "egzaminuje" mnie z mojej wiedzy o chemii :D Zawsze sprawdzałem to co mówił Walter na lekcjach i czy to skumam. A tu widzę że jest już druga seria i kolejny serial w uniwersum! Kiedy ja to nadrobię?!
@@BezSchematu To prawda, z tymże mam do obejrzenia jeszcze +-900 filmów w zaległościach i około 85 seriali :D Niektóre potrafią mieć po 8-15 sezonów No a gdzież jeszcze czas na przyszłe filmy których w zakładkach mam około 50. Ahhh, te problemy pierwszego świata haha
Nie zgodzę się z fragmentem 37:20. To, że Jimmy mówi Walterowi, że żałuje, że się poślizgnął, nie jest bezsensowną odpowiedzią. Jimmy przedstawia sytuację w taki sposób, jakby największą wadą zajścia było uszkodzenie kolana, ale z serialu wiemy, że poślizgnął się aby wyłudzić odszkodowanie. Właśnie wtedy zyskał przydomek Slippy Jimmy. Jest to jego odpowiednik pierwszej łapówki u Mike'a, jego pierwszy przekręt.
Hmmm… bardzo ciekawa interpretacja. Ale mam wrażenie, że całkowicie nie podpiera jej kinematografia i sama gra aktorska. Czuć i widać, że mówi o jakiejś błahostce.
@@BezSchematu No nie wiem. Byłby to dziwny dobór błahostki dla kogoś o kim mówiono Slippy Jimmy. Może Saul po prostu nie chcę otwierać się przed Waltem, ale w środku czuje, że to był początek jego "slippery slope"
Jak dla mnie śmierć Howarda była najbardziej tragiczna ze wszystkich w całym uniwersum (i pokusiłbym się nawet że to jedna z najtragiczniejszych jakie widziałem we wszystkich serialach) - przebija nawet śmierć Hanka, a sam Lalo był jak jakiś pierdolony T1000 - każda scena z nim wywoływała u mnie ciarki, oj piękny to był serial, nie zapomnę go nigdy - jak dla mnie na równi z BB i traktuję je oba jako jedna spójna całość. Vince to geniusz - oby się wziął za filmy teraz...
Odcinek z Howardem to taki Ozymandiasz tego serialu. Jest nawet podobna scena kiedy Saul leży skrępowany przy ciele Howarda i rozpacza, tak jak Walter leżał przy ciele Hanka.
Pamietam początki BCS i jeden cytat z V. Gilligana który utkwił mi w pamięci brzmiał mniej więcej tak: „gdzie BB było w 80% dramatem i w 20% komedią, BCS będzie miało dokładnie odwrotne proporcje”. Jak wyszło finalnie każdy może ocenić, ale osobiście cieszę się, że szybko porzucono ten pomysł i proporcje rozłożono bardziej symetrycznie.
Tak. Widać, jak fajnie ta historia ich prowadziła (a nie tylko w drugą stronę) oraz jak bardzo pozwoliła im ewoluować jako twórcom. Myślę, że gdyby dziś robili BB, byłby to nieco inny serial.
@@BezSchematu pełna zgoda. Tematycznie czy fabularnie każdy będzie miał swój ulubiony serial z tego uniwersum ale myślę, że realizacyjnie to BCS jest tu oczywistym liderem. Rozwój tej ekipy przez tę dekadę widać gołym okiem. I jeszcze to kręcenie w czarni i bieli na sam koniec. Wiadomo, ta estetyka ma sens w kontekście fabuły ale zakulisowo nie trudno sobie wyobrazić to jako łabędzi śpiew twórców. „Myśleliście, że pokazaliśmy już wszystko na co nas stać? No to patrzcie teraz…” :)
Właśnie odrobiłem zaległości i skończyłem oglądać BB i BCS. Jeden po drugim, nie mając pojęcia co mnie czeka. Oceniam BB na 8/10 a BCS na 10/10- absolutne arcydzieło. BB oceniłem niżej głównie ze względu na bohaterów, którzy mnie irytowali- Skyler i Waltera Jr., a częściowo także Jessiego. Moim ulubionym bohaterem z BB jest Saul, więc miałem nadzieję, że BSC oparte na jego historii będzie świetne i nie zawiodłem się. Kapitalny serial!
Ostatnią scenę, od fajki przy ścianie nie widziałem wyraźnie... przez morze łez, które mnie zalało. CO ZA SCENA! Cała akcja w więzieniu to cudowna klamra i ostateczne złamanie nas emocjonalnie, ale też oczyszczenie i uczucie ostatecznego zrozumienia, że tak... smutno, ale najlepiej jak mogło się skończyć.
Zgadzam się, że to przewspaniała klamra - i to kilku punktów węzłowych. 1. Sceny z Chuckiem w sądzie (bzyczenie napisu Exit, gdy wspomina o bracie) 2. Papieros w celi 3. Dwa strzały z palców na odchodne (nawiązanie do tego samego gestu Kim, który oznacza chyba tyle co: it’s all good, man) Też odpalam znowu Breaking Bad…
Czuję dziwny smutek. Bo to naprawdę już koniec. Nawet tych emocji jakoś specjalnie nie ukrywam... po prostu dałem im się ponieść i zrobiłem ten esej. Czujecie podobnie?
Jest i więcej! Zrobiliśmy 2h dyskusję o Better Call Saul! Zapraszam 👉 th-cam.com/video/tWIeznfAv34/w-d-xo.html
PS. Swego czasu zrobiłem też materiał o Breaking Bad 👉 th-cam.com/video/dKC4hwGZtk8/w-d-xo.html
Pierwszy raz trafiłem na Twój kanał. Super materiał, dosłownie ubrałeś w słowa to co sam czuje. Zostawiam suba i pozdrawiam!
@@davidohonda571 Dzięki za miłe słowa, tym bardziej, że jesteś tu po raz pierwszy.
Dawno nie słyszałem tak trafnego porównana waltera jak u ciebie " masywna gwiazda spektakularnie rozbłyskująca na moment by następnie zapaść się pod ciężarem własnej grawitacji tworząc czarną dziurę która zaczyna wciągać wszystko dookoła"
Dzięki. Przyznaję, myślałem nad tym dłuższa chwilę 😅
Walter Bialy.
Walter Czarny(charakter).
Walter Szary ?
Gray Matter.
@@sedzialaguna wspólnicy z którymi Walter White założył firmę Grey Matter mieli na nazwisko Schwarz, stąd ta nazwa.
@@Leto1988 Dokładnie tak. Wspaniale wyłapane.
@@BezSchematu przecież dosłownie było o tym mówione w serialu podczas wywiadu Elliotta i żony w TV, gdy mówili o Heisenbergu.
Filipie, absolutnie lepszego pożegnania i podsumowania całego albuquerqueverse nie mogłem sobie wymarzyć. Ahh dla ludzi, którzy spędzili z tymi postaciami i lokacjami wiele dobrych lat to niesamowite uczucie poznać w końcu cały ten obraz
Don't cry because it's over
Smile because it happend
Gdy skończyło się Breaking Bad, odchorowywałam to przez tydzień. A potem zaczęłam oglądać od początku, bo nie mogłam rozstać się z tym wykreowanym światem. Dlatego z entuzjazmem przyjęłam wiadomość o spin-offie, mimo że początkowo pojawiały się pogłoski, że ten serial będzie w zupełnie innym stylu, czymś w rodzaju procedurala o perypetiach kontrowersyjnego prawnika. Pokornie czekałam, bo odczuwałam niepohamowany głód dalszego obcowania z tymi postaciami. Miałam pełne zaufanie do twórców, sam wybór głównego bohatera również intrygował, bo podskórnie czułam, że można z tej postaci sporo wycisnąć. Jednak nawet w najśmielszych wyobrażeniach nie spodziewałam się, że to będzie TAKI serial.
Ponownie czuję ten charakterystyczny niedosyt, ale tym razem w połączeniu ze swoistym spełnieniem. I ponownie zazdroszczę wszystkim, którzy mają tę przygodę jeszcze przed sobą. Aż nie mieści mi się w głowie, że można coś tak dobrze napisać, wyreżyserować, zagrać i zmontować. Pokazać tyle subtelności, balansować na granicy różnych konwencji, bezbłędnie poruszać czułe struny. Nigdy nie można było być pewnym, do czego to wszystko zmierza, jak drobne, powierzchownie nieistotne wydarzenia mogą odcisnąć piętno na danej postaci. Nie znam bardziej zniuansowanego serialu, pełnego pogłębionych postaci i jednocześnie niepoddającego się patosowi.
Dla mnie jest lepszy od BB, ale mam świadomość, że bez swojego poprzednika by nie istniał. Jednocześnie BCS doskonale dopełnia to, co chciało pokazać BB.
Na koniec dodam, że zrobiłeś kawał dobrej roboty z tym podsumowaniem, słuchałam z ogromną przyjemnością :)
Całkowicie się zgadzam. BCS pokazało mistrzostwo w posługiwaniu się subtelnością i niejednoznacznością.
*Nie jesteś sam, mi też to przepiękne uniwersum nie może od dłuższego czasu wyjść z głowy, cały czas je przeżywam i stale analizuję. Świetny esej:)*
to był jeden z lepszych seriali, a Twój materiał to zdecydowanie najlepsza recenzja/analiza popkulturalna jaką oglądałem. Gratulacje!
Rany, dziękuję.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tak trafnego pełnego emocji opisu serialu ,który dla mnie jest absolutnie numerem jeden.Wszystko poczułam w takim sam sposób tylko Ty umiałeś tak dobrze to zwerbalizować.Po zakończeniu szóstego sezonu myślałam,że ogłoszę żałobę narodową.Dziękuję za możliwość zatopienia się w tych emocjach jeszcze raz.
A ja dziękuję Ci Joanno za te słowa.
Genialny serial. Od finału czuję smutek że już nie zobaczę Soula Goodman-a. Każda postać w tym serialu została fantastycznie napisana i zagrana przez aktorów.
Finał bardzo dobrze przemyślany gdzie jest pełno różnych powiązań do całego serialu i nawiązań do innych dzieł. Chociaż osobiście czuję niesmak bo chętnie zobaczył bym na koniec kolejną wygraną Soula który wykiwał prawo i ugrał sobie tylko 7 lat więzienia zamiast dożywocia. Chodź wydaję się że więzienie dla Soula to największa wygrana odniesiona ze wszystkich postaci których losy nie były już aż tak kolorowe.
Dawno nie oglądałem czegoś tak głębokiego i emocjonalnego na YT. Znalazłem ten kanał przypadkowo szukając czegoś o BB i BCS. Jedno słowo... Nie żałuję. Po raz kolejny zrozumiałem, że nie jestem osamotniony w swoich uczuciach wobec SZTUKI jaką jest KINO. Kolejny raz usłyszałem swoje słowa w czyiś ustach, które podsumowały i uporządkowały moje uczucia. Uczucia do seriali, które nie są tylko rozrywką. Są czymś więcej. Twój kanał też jest CZYMŚ WIĘCEJ i będę do niego czesto wracał. Gratuluję i życzę powodzenia w dalszej działalności 👍
Filipie, przerwałam Twój esej, bo stwierdziłam, że wreszcie nadrobię "Better Call Saul", a nie chciałam więcej spoilerów.. Zatem binguję i przez Ciebie za chwilę będę biegle mówić po hiszpańsku ;) Nawet alfabet jest :D Dzięki ❤
Better Call Saul od 1 sezonu uwiódł mnie całkowicie, przed 6 sezonem przypomniałem sobie całość, oglądałem trzeci raz. Dzięki za ten materiał, mógł być dłuższy, dla mnie to nr1
Ryczałem przez 40 minut, chyba się przez Ciebie odwodniłem. Genialny Esej, dziękuję. Dziękuję Ci za to miejsce gdzie mogę z innymi przeżyć to co się działo w najlepszych serialach w historii
Dziękuję, że nie jestem w tych emocjach sam.
XD
Dzisiaj, jedząc sobie śniadanko, usłyszałem pewną melodię w telewizji, którą oglądał mój tata. W tle zabrzmiał podobny riff gitarowy jak z czołówki BCS. Tak oto ze zdwojoną siłą wróciły wspomnienia z niezwykłej przygody Jimmiego, a najbardziej te sceny, w których po prostu prowadził dialog z najbliższymi. Uwielbiam ten serial! Jego ślimacze tempo, które w żelaznych ramach umieszcza bohaterów z krwi i kości, na których nam naprawdę zależy. Twórcy mają w sobie ten dar przekazywania historii!
Właśnie skończyłem oglądać Better Call Saul i muszę powiedzieć, że porównanie końca tej serii do skończenia szkoły jest wprost idealnym porównaniem. Można by dodać, że za każdym razem kiedy w tym uniwersum ginie jakaś postać to tak jakby twój kolega/koleżanka z ławki powiedział/a, że się wyprowadza z miasta/kraju.
Ja zawsze jak jakaś postać w BrBa lub BCS umierała to czułem pustke zawsze.
Po zakończeniu Better Call Saul stwierdziłem, że ponownie muszę obejrzeć Braking Bad i niestety w tym pierwszym dostrzegam jedną wadę - to jest tempo akcji. BB wciągam i pochłaniam momentalnie, natomiast BCS momentami mi się dłużyło. Co by nie mówić to stopniowe budowanie napięcia pozostawia nieco poważniejszy, bardziej pogłębiony wydźwięk danych sytuacji skłaniając tym samym do innych refleksji( w porównaniu do BB). To serial z jednej strony bliźniaczy do BB, a z drugiej pod wieloma względami tak bardzo różny, zdecydowanie warty obejrzenia
Bardzo się zgadzam, choć dla mnie i BB miewało dłużyzny (przedostatni sezon, przy którym już umierałem).
Tyle słyszałem o tym serialu. I właśnie dzisiaj zacząłem oglądać pierwszy sezon. Powiem krótko. CUDO! Robisz dobrą robotę. Super materiał. pozdrawiam.
Zazdroszczę. Ale polecam jednak zacząć od Breaking Bad i El Camino
@@Murdoc113 widziałem. Super.
Czy ty właśnie sobie zaspoilerowaleś wszystkie 6 sezonów?
Serial absolutnie fantastyczny. Śledze to uniwersum od wielu lat uwielbiam je. Wsiąkłem bez reszty w pierwszy sezon BCS i tak go i 4 pozostałe sezony widziałem dwa albo trzy razy. Nie pamiętam. BB widziałem z 3. El Camino dwa. I pewnie jeszcze zobaczę nie raz. 6 sezon BCS ma tutaj straty w liczbie seansów. Trzeba nadganiać. Sam materiał świetny. Świetne rozliczenie z tym show. Czekam na dyskusje zbiorową.
Pozdrawiam.
Świetny materiał. Dzięki Filip.
Genialne podsumowanie obu seriali....pięknie dziękuję!
Fajnie się Ciebie słucha. Dobry materiał.
Oglądałem drugi raz ten materiał i muszę stwierdzić, że jest pan świetny w tym co pan robi. Lepiej się chyba nie da podsumować tego świata ukazanego w tych dwóch najlepszych serialach wszechczasów.
Dziękuję za ten film. Świetne podsumowanie, zrozumiałem wiele nowych rzeczy słuchając go
Zgadzam się w 100% ze wszystkim co powiedziałeś, Better Call Saul to arcydzieło, które przewyższyło aż swój pierwowzór
Dla mnie to wersja Breaking Bad okrojona z gównianych postaci jak Skyler, Marie czy Walt JR
better call Saul kozackie ale nie az tak jak breaking bad bo co by nie mower to 1 sezon better call Saul byl taki średni potem zaczęło się to rozkręcać i było coraz ciekawiej better call saul oiagnelo poziom Breaking bad w 4 i 5 sezonie ktore są genialne
Taka luźna teza:
BCS powstał po to, żeby przebić trochę nieznośnie wysoko latający balonik hajpu Waltera White'a. A tak naprawdę sami twórcy potrzebowali uwolnić się od tej postaci.
Jak sobie przypomnę BB to nie pamiętam za bardzo wzruszeń. W BCS co niemiara.
BB mnie nie pozamiatało a BCS walnęło na glebę i uklepało łopłatą
Wspaniały był to serial i przygoda nie zapomnę jej nigdy. Esej równie wspaniały i poruszający.
przysięgam ze jakakolwiek wspominka o tym serialu sprawia ze mam szklane oczy, tak głęboko zakorzeniłam sie emocjonalnie z postaciami Jimmy’ego i Kim, że traktuje ich wręcz prywatnie
Realistyczne postacie, ale strasznie ich historia jest nieciekawa
Miałem podobną pustkę w serduszku po ukończeniu po raz pierwszy Sopranos. Całe szczęście że serial jest tak długie lata świetlne przed czymkolwiek innym że można go oglądać i 20 razy i za każdym razem dostrzec coś nowego. Obecnie jest na ósmym rewatchu i bawię się lepiej niż za drugim.
Dziękuję Ci za perfekcyjne podsumowanie tego arcydzieła. Nic dodać, nic ująć
Świetne podsumowanie 👌👏
swietny material!!!
Trafiłem na kanał z przypadku, tudzież dzięki algorytmowi. Dobry materiał, dobra narracja - będę obserwował.
Świetny materiał.
Na jednym ze stremów tlou zaspoilowałeś mi zakończenie BCS. Tym esejem się zrehabilitowałeś. świetny materiał!
Świetny materiał
Świetne, merytoryczne podsumowanie tego arcydzieła.
Świetny film!
Ja bardzo późno zabrałem się za Breaking Bad, bo dopiero w 2019, ale obejrzałem całe 5 sezonów dwa razy i później zabrałem się za Better Call Saul, na początku nie umiałem się przekonać, bo tak intensywnych wydarzeniach z Breaking Bad serial o prawnikach wydawał się nudny, bardzo nudziły mnie sceny z Chuckiem i z Howardem, myślałem tylko kiedy stanie się coś typu efektowna śmierć Gustavo Fringa, Walter patrzący jak Jane umiera, albo wydarzenia z odcinka Ozymandias, ale od 3 sezonu bardzo mnie to wciągnęło, później skończyłem czwarty, tą genialną sceną gdy Jimmy odchodzi i mówi "It's all good, man" i czekałem na 5 sezon. To pierwszy który oglądałem razem z premierą, wyszedł jakoś miesiąc przed pandemią i pamiętam jak w każdy wtorek oglądałem, to było jak rytuał, 5 sezon był dla mnie zdecydowanie najlepszy. Bagman, Bad Choice Road były genialne, ale finał wgniótł mnie w fotel. 2 lata zastanawiałem się co zrobi Lalo i Nacho? Co się stanie z Kim?
Zanim wyszedł 6 sezon zacząłem nadrabiać pierwsze sezony i w końcu je doceniłem, uważam, że też są genialne i przede wszystkim sceny z Chuckiem były cholernie ważne dla fabuły.
I w końcu razem z 6 sezonem znowu wrócił rytuał oglądania co tydzień. Co prawda na początku było duże spowolnienie względem 5 sezonu, ale Rock and the Hard Place mnie rozwaliło.. Ten monolog Nacho spowodował u mnie ciarki, to było tak genialne. I 4 odcinki później Plan and Execution, ta końcówka już totalnie mnie rozłożyła na łopatki. Obejrzałem to później jeszcze parę razy bo nie mogłem uwierzyć, że to się wydarzyło, ten ostatni akt był niesamowity. Po przerwie im bardziej wydarzenia zbliżały się do Breaking Bad tym bardziej widziałem jak twórcy genialnie połączyli te dwa światy, lepiej się chyba nie dało, te sceny z czasu Breaking Bad które dodają kontekstu, jak rozmowa Kim i Jessiego, albo sceny z porwania Saula, albo rozmowa Waltera i Saula. Ostatni odcinek to było tak idealne zakończenie serii, może nie tak efektowne jak Felina, ale nie o to w tym serialu chodzi. Też mi teraz tak pusto bez tego, ale te dwa seriale postawiły poprzeczkę tak wysoko u mnie, że chyba zawsze będą moim niedoścignionym wzorem.
To sie rozpisałem :D
Super materiał!
Chciałbym dodać, że Walter przed udzieleniem odpowiedzi czego żałuje spogląda na zegarek, który dał mu Jesse.
Tak! To są właśnie te absolutnie szalone detale, które nadają dziełu głębi.
Podobnie jak to, że Kim "nakierowała" Jessego na Saula nadając mu wiarygodności (rozmowa przed jego, ekhm, biurem).
@@BezSchematu Warto dodać, że w tym czasie Jesse był martwy dla Waltera bo ten nie wiedział że Jesse żyje
Wspaniały materiał, pięknie dopracowany i przemyślany :)
Cieszę się, że nadrobiłaś 🤭🥰
Uswiadomiles mi ze to 14 lat z tymi bohaterami... Szmat czasu. Wlasnie wczoraj zobaczylam ostatni odcinek. Przez ostatni miesiac zarywalam noce zeby zobaczyc ten serial od 1szego do ostatniego odcinka. i tak samo jak po BB, czuje ogromna pustke. Najbardziej to mi bylo szkoda chyba Nacho Vargi, mialam totalny jaw drop jak sobie w glowe strzelil, naprawde mu kibicowalam. Dziekuje za Twoj esej, jest wspanialy
Nacho 🥺 Tan facet odszedł jako wrażliwiec muszący udawać na wierzchu największego twardziela.
Filipie, po raz kolejny obejrzałam wszystkie sezony tego świetnego serialu, tym razem ciągiem, bez przerw. Po raz kolejny wróciłam też do twojego materiału, głębokiego i prawdziwego. Za kilka lat powtórzę to. Odnalazłam też swój wehikuł czasu.
A weź Pan, bo ten nostalgiczny smutek w serduszku odżywa z tą samą mocą co podczas finału. Za dobrze można było się zżyć z postaciami i na lata będzie to dla mnie dobry przykład jak balansować motywacjami postaci by były bardziej, zamiast takie mniej bardziej.
Cudowna produkcja
Tak jak pisałem, że oglądam Twoje materiały po kilka razy...ten widziałem już cztery. Najlepszy Twój materiał od tego o Soulsach
Dzięki. Naprawdę. W to celowałem ;)
@@BezSchematu jestem ciekaw czy wyjdzie jeszcze kiedyś dzieło podobnego kalibru, które zainspiruje Cię do zrobienia tak fantastycznego materiału. Warto czekać zarówno na premierę takowego dzieła, jak i
na materiał na Twoim kanale
Super recenzja :)
Książka, którą czytał Chuck pojawia się też w scenie otwierającej pierwszego odcinka szóstego sezonu, tej z sprzątaniem willi Saula. Zajebista scena. Wydaje mi się też, że w tych ostatnich czarno-białych odcinkach Jimmy również miał ją w swoim mieszkaniu w Omaha, ale pewności nie mam.
Płakać się chce na koniec wiedząc ze to juz wszystko ale z drugiej strony tylko takie arcydzieło mogło pozostawić taka pustkę.
Piękna analiza. Jestem pod wrażeniem. Dzięki
Dzięki!
Pamiętam kiedy zajarany serialem BB, siostra mówiła mi że jest prequel opowiadający o losach Saula Goodmana. Pomyślałem sobie wtedy, no ale co, jak cały serial o tym wygadanym, złotoustym krętaczu? Lubię go jako postać poboczną, ale bez przesady, jak można nakręcić coś ciekawego na tej podstawie? Byłem sceptyczny, odkładałem to na później, nie wierzyłem że ten łysiejący gość, może mnie tu czymkolwiek zaciekawić na tle tak barwnych postaci jakimi są Walter W. i Jessie.P. Odkładałem to , nie wierzyłem że to może być dobre (bo na logikę to miało małą szansę na dorównanie Breaking Bad).....
Ależ byłem w błędzie, ten serial niedosc że dorównał mu jakością to w niektórych aspektach nawet go przebił. Lubię być tak zaskakiwany.
Filip, ale się ciebie fajnie słucha jak opowiadasz o czymś, co naprawdę ciebie porusza
Nawet jak nie wiem o co chodzi, bo nie widziałem BCS a BB to tylko z połowę pierwszego odcinka. No ale rozumiem, śledzić coś tyle czasu i potem nagle jest finał, to nic dziwnego, że się u człowieka budzą emocje. Mogę dodać jedynie, tak trzymaj! Oby więcej było tak potężnych esejów!
Wspaniały materiał . Tak jak dwa pozostałe o BB. Długo wahałam się przed obejrzeniem pierwowzoru ale warto było. Z pozoru nudna historia okazała się być interesująca właśnie przez ciekawy montaż i dobór muzyki. Przykładowo scena z Tuco kończąca 1 sezon 😈😵😮😮
Niesamowity materiał
Kurcze. Opisałeś to znakomicie. To już 14 lat ? Szkoda że tak dobrzy scenarzyści nie wezma się za Świat STARWARS . Idę odsłuchać Twoje pozostałe filmy :)
Stary, oglądam Twój materiał i ryczę. Dzięki.
Łojeju ale lubisz pogadać. Fajnie, dla mnie to dobry materiał w tło podczas pracy, tak, że dzięki. Twój filmik to dla mnie także był swoisty wehikuł czasu do fantastycznego serialu, znów powróciły emocje. Super. Chciałem się odnieść do wspomnianej przez Ciebie Dickensowskiej scenie, gdy Saul rozmawia z duchami. Odebrałem ją jako swoiste katharsis ze SZCZEGÓLNĄ rolą Waltera White'a. Odczarowała mi ją, gdy wypowiada jakoś tak, że jest realistą i by mu nie ściemniać jakimiś mumbo jumbo :P. Opisał w niej oczyszczający dla psychiki mechanizm, jak można rozliczyć się z przeszłością, która jest wszak niezmienna. Gdybyś mógł powrócić do jakiegoś zdarzenia i zachowałbyś się inaczej, to Twój żal jest szczery i możesz odczuć swoiste rozgrzeszenie. Szczerze mówiąc nie sądziłem, że uda się tak zgrabnie zakończyć ten serial. Do przedostatniego odcinka uważałem, że zaczyna dotykać takich przemian i emocji, że zakończenie tego wyda mi się płaskie, naiwne, niegodne finału. Na szczęście byłem w błędzie :). Fajnie się Ciebie słuchało bo mi to parę rzeczy o tym serialu ukonstytuowało. Teraz mam amunicję do do dyskusji w rodzinie, ponieważ są wokół mnie osoby które określiły BCL (serio!) nuuudnym :P
Według mnie, BCS to świetny serial z idealnym zakończeniem (tak samo jak BB) a Twój film idealnie wyjaśnia fenomen całości który trwał aż od 2008 roku :) Jeden z najlepszych materiałów podsumowujących Better Call Saul!
Moja opinia: Ten serial to taki Wiedźmin 3 ale w świecie serialów. Kiedy skończysz, będziesz szukał czegoś podobnego ale po czasie zdasz sobie sprawę, że już nigdy, ale to przenigdy nie poczujesz tych samych emocji... Zostaje tylko płacz...
Tak!!! To to samo uczucie od którego zaczynam materiał.
Chyba najlepsze podsumowanie obu serii jakie widziałem dotychczas. Bardzo trafne i ciekawe spostrzeżenia. Teraz mam jeszcze lepsze zdanie o BCS niż dotychczas.
Dzięki za miłe słowa
Rewelacyjna perspektywa. W stu procentach zaliczam się do psychofanow tego uniwersum dlatego tez podszedłem do tej analizy emocjonalnie. Jak mówiłeś apropo BB - te trzy produkcje to najlepsze co w życiu widziałem.
Dla zasięgu:)
najlepszy komediodramat (a raczej komedia przeradzająca się z każdym sezonem w coraz większą tragedię) od wieków, Vince Gilligan to przekot
Peter Gould
@@Murdoc113 tak, Peter Gould też jest debeściak
You're Goddamn Right
Dzięki za ten materiał. Od prawie tygodnia już nie mogę wyrzucić tego finału z głowy. Co za historia. Co z uniwersum. Niby zapowiedziano koniec, ale po BB tez nie spodziewaliśmy się już niczego więcej, wiec kto wie…
Patrząc po komentarzach, nie Ty jeden, przyjacielu... nie Ty jeden
Bardzo dobry komentarz. Dziękuję. Why be good? Fajne.
Podsumowanie w punkt 🥺🥹
Świetny esej 🥺
Elegancko wyglądajcy materiał. Dobrze oświetlony.😍😍 Z dzwiękiem i po obejrzeniu BB i BCS na pewno docenię jeszcze bardziej. Mam nadzieję wrócic przygotowany z bardziej merytorycznym komentarzem. Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów
Dobrze, że ładnie… wyglądało. Mam nadzieję, że nie wrócisz tu za miesiąc i nie powiesz, że z dźwiękiem esej jednak ch**owy 🌝
Jutro obejrzę Twój esej, bo teraz leci u mnie "The Tide Is High". Właśnie kilka minut temu skończyłem serial. Teraz przeżywam etap zadumy, potem nadejdzie tęsknota i rozkminianie. Ehh... nie lubię kończyć seriali. Dobrych seriali. PS. gdybym miał wehikuł czasu to obejrzałbym wszystko jeszcze raz ;)
Obejrzane. Przeżyłem naprawdę dużo frajdy oglądając ten serial a przypomniałem sobie o nim tylko dlatego, że coś mnie podkusiło, żeby w końcu nadrobić El Camino. Po El Camino miałem taką myśl, że "chetnie bym pobył jeszcze w tym świecie Breaking Bad... no tak! jest jeszcze ten serial o prawniku". 6ty sezon BCS przypomniał mi jak bardzo Saul był postacią oślizgłą wręcz i ciężką do polubienia. Poprzednie sezony budowały we mnie ogromną empatię i z całego serducha mu kibicowałem, jemu oraz Kim Wexler, ich relacji. Ale przy 6tym sezonie zdałem sobie sprawę, że "co z tego, że to główni bohaterowie, skoro oni robią złe rzeczy". I faktycznie w Breaking Bad tym "złem" dostawaliśmy po twarzy a tutaj... musiałem sobie PRZYPOMNIEĆ, że Jimmy McGill zasługuje na więzienie. Postać Kim Wexler - o matko jak ja uwielbiam tę kobietę. Jak ona jest dobrze napisana - scena w autobusie to była dla mnie emocjonalna miazga. Zastanawiałem się, czy i przede wszystkim kiedy ona będzie opłakiwać śmierć Howarda i konfrontować się ze swoim poczuciem winy, aż w końcu z niej to wyszło. Super, że w Twoim filmie, że przytaczasz pewne rzeczy na które ja nie zwróciłem uwagi, że Kim weszła do tego, co dobrze znała - dlatego Jimmy ją pociągał, bo po prostu mógł przypominać jej matkę i to co razem robiły - podobny mechanizm jak u ludzi z syndromem DDA, które wchodzą w związki "zupełnie przypadkiem" z osobami uzależnionymi. Miałem jednak wrażenie, że związek Jima i Kim był jednak trochę... chłodny? Poruszyłeś m.in. tę kwestię z wyznaniem sobie miłości - tak bardzo późno. Poznając historię Mike'a - ja chcę żeby ten typ był moim dziadkiem, bo gość ma cojones jak stąd do Glasgow. Podejrzewam, że bardziej bym przeżył jego śmierć w BB gdybym poznał go lepiej tak jak w BCS. Scena z Fringiem delektujacym się winem była urocza - ten aktor jest zresztą niesamowity jak potrafi momentalnie założyć maskę "złego Fringa" - nawet przy tłumaczeniu jak powinno się prasować koszulę (tak, jest taki poradnik promujący serial na necie). Kończąc mój wywód - widziałem ciekawą interpretację postaci glównego bohatera, którego 3 tożsamości reprezentują różne cechy, mówiąc w skrócie: Gene - tchórz, Saul - kanciarz i cwaniak oraz Jimmy - ten dobry ale trochę pogubiony człowiek. Taki trochę Cooper, Dougie i Mr. C :D No i na końcu Jimmy wygrywa, jednak, gdybyśmy mieli tak gdybać, to środowisko więzienne moze na nim wywołać "Saul's reborn" tylko po to, by mógł on przetrwać. Bardzo dziękuję, za Twoją analizę, jest tu wiele cennych spostrzeżeń, jest to też udane podsumowanie serialu, które dla mnie po seansie całości nie jest "tym serialem o prawniku" ale stało się "TYM SERIALEM o TYM PRAWNIKU". Tymczasem ja się udaję w tę stronę internetów, która najbardziej ryje mi banie po spotkaniach z popkulturą, czyli szukanie teorii, analiz i wzajemnych powiązań scen pomiędzy BCS a BB, albo wcześniejszymi odcinkami BCS
Świetny, głęboki esej godny dzieła. Trudno dodać cokolwiek, a jednak spróbuję, bo pominąłeś bardzo ważną, moim zdaniem, scenę. W sądzie Jimmi rozpoczyna rozprawę jako Saul Goodman, aby w ostatnim zdaniu wystąpienia wyrzec się tej tożsamości, którą najwyraźniej uznaje za samo zło, każąc użyc w dokumentach nazwiska James McGill. Gdy więźniowie w transporcie rozpoznają w nim Saula Goodmana on wypiera się i zaprzecza, jednak gdy cały autobus oprychów skanduje "better call Saul" waląc kajdanami w siedziska na twarzy Jimma pojawia się uśmiech. Te brutalne, przerażające oprychy, których trudno posądzić o ludzkie uczucia wyrażają szacunek - coś, na co Saul Goodman zdaniem zarówno Jimma jak i wszystkich innych ludzi nie zasługiwał. James McGill w sądzie wyrzekł się Saula i jego kuglarstwa, ale okazuje się, jak we "Wiedźminie", że prawdziwej mocy nie można się wyrzec. Szacunek, na który zapracował broniąc i wyciągając z kłopotów najgorsze szumowiny wraca do niego jak magia do Ciri...
W scenie kiedy Jimmy ,,strzela palcami’’ Kim układa rękę w znak broni. Trwa to może dwie sekundy, ale jeszcze bardziej dodaje smaczku tej scenie.
Aż muszę obejrzeć ponownie
Piękny serial
Brawo
Dla zasięgu 🥰
„I did it for myself” bylo w FeLiNie.
Kim wybrała Saula, bo "łobuz kocha najbardziej" ;) A tak serio, to słucham z zainteresowaniem, bo wreszcie coś fajnego po polsku o tym serialowym fenomenie :) Dobra robota!
Ostatnia scena Nacho była niesamowita również przez nawiązanie do sceny w Grze o Tron, kiedy Jamie Lannister podaje truciznę lady Olennie a ta wypija i czekajac na nieuchronny koniec , mowi :"Powiedz Cersei, ze to ja , chce żeby wiedziała" - dwie monumentalne sceny... I na początku tego odcinka ujęcie deszczu na pustyni i krople stukające o kawałek szkła - kazde najbanalniejsze ujecie jest w tym serialu przemyślane - po ten kawałek szkła sięga Nacho klęcząc na pustyni i uwalnia ręce.
ostatni raz uczucie tej pustki mialem po obejrzeni breaking bad better call saul to swietne uzupelnienie
Pamiętam jak początkowe odcinku BB były mega nudne i ciagnely się i ciągnęły. Ale jak się rozkręciło i jeszcze jak w BB pojawił się Saul to już pokochałam ten serial. A BCS trochę w innym stylu , bardziej skupial się na wewnętrznych problemach pomiędzy Saulem a Chuckiem ale potem jak się rozkręciło to był typowo w stylu BB. Super seriale.
Ja chyba wiem dlaczego te seriale są tak wyśmienicie-idealne-perfekcyjne.
Muzyka a właściwie jej brak. Serio, puść sobie dowolny moment dowolnego odcinka dowolnego serialu. Na 80% nie będzie wtedy muzyki tylko szum. To właśnie robi taki realizm bo w prawdziwym świecie, kiedy z kimś rozmawiamy nie gra smutna muzyczka. Tutaj muzyka jest tylko w giga ważnych momentach a podczas akcji są tylko creepy efekty dźwiękowe. Za to uwielbiam Breaking Bad universe
Chyba się nie zgodzę. Nie wyczułem, żeby w tym serialu nie było muzyki - natomiast jest ona mądrzej gospodarowania na przestrzeni odcinkow, nie wciskana na siłę. Przy tym doskonale dobrana (wspominane montaże).
Piękny esej
Zgadza się :) dlatego to taka piękna klamra w historii Gene’a
Bardzo dobra recenzja.
Nareszcie jest! "What took you so long?"
Jeszcze nie widziałam. Emocjonalna szkoła przede mną, a mimo to się cieszę
Zazdro
Mi też udziela się ta pustka...Czekam na następny projekt VInce'a Gilligana.
Oooo taaaak! :D :D
Serial, który śledziłem od lat.. Tak dopracowanego pod kątem zdjeć, dialogów, SCENARIUSZA i aktorów dzieła nie było... Tyle razy już ogladałem te sezony, analizowałem, spisywałem notatki, oglądałem rozmowy i wywiady - piękna przygoda!
Szanuję! Wobec tego witaj w klubie. Widziałeś „table reading”? Jak robią próbę czytania scenariusza?
@@BezSchematu No jasne! Liczę na to, że z okazji zakończenia udostępnią coś z ostatniego sezonu tak, jak to zrobili z "Blood Money" Breaking Bad :D
Komentarz póki co dla zasięgów, ale jeszcze tu wrócę po obejrzeniu serialu!
Ja zacząłem przygodę z tym uniwersum dopiero w kwietniu, jestem poruszony przez to, jak cudownej rzeczy mogłem doświadczyć
Ty, ja i wiele innych wspaniałych osób w komentarzach pod tym materiałem.
Świetny esej, pierwsze takie uniwersum po którym zakończeniu czuję autentycznie smutek 💀💀
Obydwa seriale to kawał pięknego kina, jeden lepszy od drugiego.
Zacząłem BB w styczniu i dopiero 3 odcinki obejrzałem.... Najbardziej mnie jarało to że film "egzaminuje" mnie z mojej wiedzy o chemii :D Zawsze sprawdzałem to co mówił Walter na lekcjach i czy to skumam. A tu widzę że jest już druga seria i kolejny serial w uniwersum!
Kiedy ja to nadrobię?!
Wiesz... myślę, że masa osób tutaj może Ci tylko zazdrościć tego, że masz to wszystko jeszcze przed sobą.
@@BezSchematu To prawda, z tymże mam do obejrzenia jeszcze +-900 filmów w zaległościach i około 85 seriali :D Niektóre potrafią mieć po 8-15 sezonów
No a gdzież jeszcze czas na przyszłe filmy których w zakładkach mam około 50.
Ahhh, te problemy pierwszego świata haha
@@BaNuj Są seriale i są SERIALE.
Jeżeli coś potrzebuje 15 sezonów, to znaczy, że nie powinieneś tego oglądać. Just sayin'.
@@BezSchematu coś w tym jest, no ale kto by nie chciał całego Benny Hilla obejrzeć ? ^^
Nie zgodzę się z fragmentem 37:20. To, że Jimmy mówi Walterowi, że żałuje, że się poślizgnął, nie jest bezsensowną odpowiedzią. Jimmy przedstawia sytuację w taki sposób, jakby największą wadą zajścia było uszkodzenie kolana, ale z serialu wiemy, że poślizgnął się aby wyłudzić odszkodowanie. Właśnie wtedy zyskał przydomek Slippy Jimmy. Jest to jego odpowiednik pierwszej łapówki u Mike'a, jego pierwszy przekręt.
Hmmm… bardzo ciekawa interpretacja. Ale mam wrażenie, że całkowicie nie podpiera jej kinematografia i sama gra aktorska. Czuć i widać, że mówi o jakiejś błahostce.
@@BezSchematu No nie wiem. Byłby to dziwny dobór błahostki dla kogoś o kim mówiono Slippy Jimmy. Może Saul po prostu nie chcę otwierać się przed Waltem, ale w środku czuje, że to był początek jego "slippery slope"
Jak dla mnie śmierć Howarda była najbardziej tragiczna ze wszystkich w całym uniwersum (i pokusiłbym się nawet że to jedna z najtragiczniejszych jakie widziałem we wszystkich serialach) - przebija nawet śmierć Hanka, a sam Lalo był jak jakiś pierdolony T1000 - każda scena z nim wywoływała u mnie ciarki, oj piękny to był serial, nie zapomnę go nigdy - jak dla mnie na równi z BB i traktuję je oba jako jedna spójna całość. Vince to geniusz - oby się wziął za filmy teraz...
Odcinek z Howardem to taki Ozymandiasz tego serialu. Jest nawet podobna scena kiedy Saul leży skrępowany przy ciele Howarda i rozpacza, tak jak Walter leżał przy ciele Hanka.
@@pisku5207 prawda
Najlepsza recenzja jakiej słuchałam/czytałam.
Pamietam początki BCS i jeden cytat z V. Gilligana który utkwił mi w pamięci brzmiał mniej więcej tak: „gdzie BB było w 80% dramatem i w 20% komedią, BCS będzie miało dokładnie odwrotne proporcje”. Jak wyszło finalnie każdy może ocenić, ale osobiście cieszę się, że szybko porzucono ten pomysł i proporcje rozłożono bardziej symetrycznie.
Tak. Widać, jak fajnie ta historia ich prowadziła (a nie tylko w drugą stronę) oraz jak bardzo pozwoliła im ewoluować jako twórcom. Myślę, że gdyby dziś robili BB, byłby to nieco inny serial.
@@BezSchematu pełna zgoda. Tematycznie czy fabularnie każdy będzie miał swój ulubiony serial z tego uniwersum ale myślę, że realizacyjnie to BCS jest tu oczywistym liderem. Rozwój tej ekipy przez tę dekadę widać gołym okiem. I jeszcze to kręcenie w czarni i bieli na sam koniec. Wiadomo, ta estetyka ma sens w kontekście fabuły ale zakulisowo nie trudno sobie wyobrazić to jako łabędzi śpiew twórców. „Myśleliście, że pokazaliśmy już wszystko na co nas stać? No to patrzcie teraz…” :)
Właśnie odrobiłem zaległości i skończyłem oglądać BB i BCS. Jeden po drugim, nie mając pojęcia co mnie czeka. Oceniam BB na 8/10 a BCS na 10/10- absolutne arcydzieło. BB oceniłem niżej głównie ze względu na bohaterów, którzy mnie irytowali- Skyler i Waltera Jr., a częściowo także Jessiego. Moim ulubionym bohaterem z BB jest Saul, więc miałem nadzieję, że BSC oparte na jego historii będzie świetne i nie zawiodłem się. Kapitalny serial!
Ostatnią scenę, od fajki przy ścianie nie widziałem wyraźnie... przez morze łez, które mnie zalało. CO ZA SCENA! Cała akcja w więzieniu to cudowna klamra i ostateczne złamanie nas emocjonalnie, ale też oczyszczenie i uczucie ostatecznego zrozumienia, że tak... smutno, ale najlepiej jak mogło się skończyć.
Zgadzam się, że to przewspaniała klamra - i to kilku punktów węzłowych.
1. Sceny z Chuckiem w sądzie (bzyczenie napisu Exit, gdy wspomina o bracie)
2. Papieros w celi
3. Dwa strzały z palców na odchodne (nawiązanie do tego samego gestu Kim, który oznacza chyba tyle co: it’s all good, man)
Też odpalam znowu Breaking Bad…
zajebisty material. mega mi bedzie brakowac tego uniwersum, a konkretniej postaci Jima
A myślałem, że tylko mnie ten serial i postacie bardzo poruszyły.
Super się słucha pozdrawiam dobrych wszystkich ludzi.
*_PIĘKNE PODSUMOWANIE_*