years ago a girlflower from klongleung klonluang pathumtani introduce me to jaran monopetch music,since then is an esencial part of my heart and always gonna live thru the years to come as her remembrance shine in the sky every time i look up.the impressions of the colors and the spirit of bangkok reverberates in my senses as the girl of the be autiful asian eyes with orange skin color.long live to Thailand.I listen this music very often,it feed necesarily my soul.
![[TH] 2024 PMSL SEA Finals D2 | Fall | ต้องรักษาฟอร์ม อย่ายอมให้ใครแซง](http://i.ytimg.com/vi/x38QsGn7A3M/mqdefault.jpg)
เพลงนี้น่ารัก ฟังเย็นๆ สบายใจดี..เนื้อเรื่องตามแบบเดิมน่าจะจบแบบมีความสุขนั่นแหละเพราะเป็นการประพันธ์บทละครขับซอเพื่อแสดงถวายในงานมงคลของพระองค์ท่าน จบแบบมีความสุขก็ดีแล้วนะ..จะให้เรื่องมันเศร้าไปทำไมกันเนอะ..ชีวิตจริงๆ ยิ่งกว่านิยายของคนเราก็ทั้งปู๊..ทั้งเศร้ามากพออยู่แล้ว..
ชอบเพลงนี้มานานมากแล้ว ผ่านไปสิบปีมาฟังอีกครั้งเพิ่งเข้าใจเนื้อหาเกือบทั้งหมดวันนี้เอง ทั้งเสียดายและคิดถึงคุณจรัลมาก ไม่มีใครสามารถเท่านี้อีกแล้ว
จำได้ว่าครั้งแรกที่ฟังเพลงน้อยใจยานั้นน้าจรัล น้าสุนทรีย์ เป็นแขกรับเชิญมาในงานเลี้ยงนักกีฬาเขตหก ทางภาคเหนือทุกจังหวัด ประมาณปี 2523 ที่โรงแรมปอยหลวง และได้เทปเพลงชุดนี้ของน้าทั้งสองพร้อมลายเซนต์ ขณะนั้นอายุ 10 ปี ยังรู้สึกว่าอบอุ่นทุกครั้ง จนปัจจุบันอายุ 44 ปีแล้ว ก็ยังรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่ได้ฟัง คิดถึงคนดีที่ทำคุณประโยชน์ ให้คนบางคนได้รักดนตรีจนถึงทุกวันนี้ ขอพรประเสริฐอันใดในโลกมนุษย์นี้อวยพรให้น้าจรัลได้สู่พระนิพพานด้วยครับ ขอบคุณครับสำหรับแรงบันดาลใจที่เกิดขึ้นเมื่อ 34 ปีที่แล้ว
โรงแรมปอยหลวงยังมีอยู่ไหมครับทุกวันนี้
เรื่องราวของ "น้อยใจยา - แว่นแก้ว" เป็นเรื่องราวความรักของหนุ่มชาวบ้านชื่อ “น้อยใจยา” (คนเมืองเวลาบวชเป็นเณร เมื่อสึกออกมาจะนำหน้าว่า “น้อย” นำหน้า ส่วนถ้าสึกจากพระ จะเรียกว่า “หนาน”) ได้รักชอบพอกันกับ “นางแว่นแก้ว” ลูกสาวคหบดี แต่ว่าตางบ้านนางแว่นแก้วได้หมั่นหมายนางแว่นแก้วไว้กับ “ส่างนันตา” พ่อค้าชาวปะหล่องตองสู (พม่า)
ข่าวนี้ก็ไปเข้าหูน้อยใจยา น้อยใจยาเลยนัดนางแว่นแก้วมาสอบถามความจริง พอซักถามความจริงแล้วน้อยใจยาก็รู้ว่า แท้จริงแล้วนางแว่นแก้วได้รักน้อยใจยาอย่างแนบแน่น จึงตัดสินใจที่จะพากันหนี แต่หนีได้ไม่นานเท่าไร พ่อของนางแว่นแก้วกับส่านนันตา ก็พาคนออกติดตาม จนพบทั้งสองในที่สุด เรื่องราวก็เลยขึ้นโรงขึ้นศาล เพื่อให้ศาลตัดสินปัญหาความรักในครั้งนี้ ส่างนันตาหาว่าน้อยใจยา ได้ลักคู่หมั้นหนีไป แต่พอซักถามไปมา ตัวน้อยใจยากับนางแว่นแก้วก็ชนะความ ทำให้ทั้งสองคนก็ได้แต่งงานกันในที่สุด
"น้อยใจยา - แว่นแก้ว" เป็นบทละครที่ท้าวสุนทรพจนกิจ (ใหม่ บุญมา)กวีประจำราชสำนักของพระราชชายาเจ้าดารารัศมี ประพันธ์ขึ้นถวาย
เรื่องราวของ "น้อยใจยา-นางแว่นแก้ว"สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงเคยฟังและทรงประทับใจ จึงทรงอาชื่อ “นางแว่นแก้ว” ไปเป็นพระนามแฝงว่า “แว่นแก้ว” เพราะฉนั้น บทประพันธ์ที่ใช้นามแฝงว่า "แว่นแก้ว" ก็คือบทประพันธุ์ของ สมเด็จพระเทพนั่นเอง
เพลงนี้เป็นเพลงในดวงใจ ที่รักที่สุดครับ.ชอบที่จะฟังจนเห็นภาพในอดีต
เค้ยปีัอาวกระผมคนพะเยานามสกุลนันตาอยู่พะเยาสงสัยจะสืบเจื้อสายพม่ามาเหียก้า
ขออนุญาตเพิ่มเติมดังนี้ว่า
1.ในเนื้อเพลงเอ่ยถึงชื่อบ้านวังสิงห์คำ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ตั้งติดอยู่กับแม่น้ำปิงในตัวเมืองเชียงใหม่ สมัยก่อนเป็นสถานที่อยู่ของพวกคหบดีทั้งชาวล้านนา ชาวไทยใหญ่ ชาวปะหล่องต่องสู่ซึ่งมีอาชีพค้าขายไม้สักร่วมกับชาวอังกฤษในสมัยรัชกาลที่ 5 ส่างนันตาก็เป็นลูกชายของคหบดีชาวปะหล่องต่องสู่ที่มีบ้านอยู่ที่นี่
2.ในเนื้อเพลงบอกว่าแว่นแก้วเป็นฝ่ายนัดให้น้อยใจยา(ถ้าเขียนเป็นภาษาไทยกลางต้องเขียนว่า"น้อยไชยา") ให้มาหาที่บริเวณใกล้ๆน้ำตกห้วยแก้ว เชิงดอยสุเทพ ทางที่จะขึ้นไปยังวัดพระธาตุดอยสุเทพเพื่อปรึกษาว่าจะทำอย่างไรกันดีเมื่อทราบว่าพ่อแม่ตนเองกำลังจะหมายหมั้นให้ตนแต่งงานกับส่างนันตาและเรื่องนี้ก็มีชาวบ้านนำไปพูดคุยกันทั่วไปจนเรื่องรู้ไปถึงน้อยใจยาด้วยเช่นเดียวกัน สำหรับเรื่องการนัดหมายนี้ต้องศึกษาค้นคว้าต่อว่าใครเป็นฝ่ายนัดใครมากันแน่ ถ้ายึดตามเนื้อเพลงที่เป็นพระนิพนธ์ของเจ้าดารารัศมีซึ่งทรงเป็นผู้ที่อยู่ร่วมสมัยเดียวกันก็น่าจะเป็นฝ่ายแว่นแก้ววานสาวใช้พี่เลี้ยงรีบนำข่าวไปบอกนัดน้อยใจยาให้มาหา
@@dearfillings8869 ขอบคุณมากครับ ที่เล่ามาให้อ่านกันได้
@@ppunhong ครับ ยินดีครับ🙂
โชคดีตี้ได้เกิดเป็นคนเมืองเจียงใหม่บ้านเฮา. ภูมิใจขนาดเลยจ้าว ชอบเพลงนี้ขนาดจ้าวฟังมาตั้งแต่เป็นละอ่อน
เหมือนกั๋นเลยเจ้า แต่เฮาลำปางเน้อเจ้า แต่เคยเฮียนเจียงใหม่ตวย
ภูมิใจครับที่เกิดมาเป็นคนเหนือ แล้วจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูก
เราคนภาคกลางเหมือนคุณภาเลยค่ะ แต่ชอบภาษาเหนือมาก ๆ ชอบวัฒนธรรมด้วย จะศึกษาต่อไปค่ะ
years ago a girlflower from klongleung klonluang pathumtani introduce me to jaran monopetch music,since then is an esencial part of my heart and always gonna live thru the years to come as her remembrance shine in the sky every time i look up.the impressions of the colors and the spirit of bangkok reverberates in my senses as the girl of the be autiful asian eyes with orange skin color.long live to Thailand.I listen this music very often,it feed necesarily my soul.
hectorgamez1000 ii
คิดถึงตอนใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่....ปัยกินโตกที่บ้าน จรัล มโนเพชร....
คิดถึงความหลังที่เมืองเชียงใหม่..ถึงแม้กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้แต่ความรู้สึกดีๆเก็บไว้ในใจเสมอนะคะ..
เนาะ...กลับไปครั้งก่อนไม่เหมือนตอนหนะอ่อนเลย เปลี่ยนไปเยอะมากกกกก...
ไพเราะมากครับเพลงนี้ เพื่อนร่วมห้องเป็นลูกชายคุณหลวง...ฯ (ที่หอหนึ่ง มช. ปี ๒๕๐๗) เพื่อนร้องเพลงนี้ให้ฟังบ่อยมาก-เมื่อดูหนังสือนานๆเพื่อเตรียมสอบ ... เราก็ชอบฟังเพลงพื้นเมืองเหนือ เพลงนี้ + เพลงอื่นๆ
❤❤สุดยอดแห่งศิลปะ ไพเราะสุดๆ❤❤
เพลงแบบนี้คือตำนานครับ #อีก100ปีก็เพราะ
ฝังละนำ้ตาผมย้อยใหลเลย มาฮิ้มาหาเยอะกานในเมืองกรุงหลายขวบปี๋ละยังบ่อใด้เมียบ้าน3ปี๋เข้านี้ละกึ้ดหาป้อแม่อ้ายขนาดเน้อลูกล้าคนนี้กึ้ดเติงหากู้คนเน้อ
เดชรักษ์ โอเงิน มว่นเน้าะ
มนต์เสน่ห์ของเจียงใหม่หรือจังหวัดแถบทางเหนือ... คือการเดินเที่ยวไปตามสถานที่ ๆ เป็นตำนาน ยิ่งถ้าได้คนพื้นที่เดินไปเล่าไป แน่นอนว่าคุณจะได้สัมผัสกับกลิ่นอายของความเจริญทางวัฒนธรรมของคนสมัยก่อน ผ่านสิ่งที่หลงเหลืออยู่ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ บทเพลง บทกวี ความเรียบง่ายของผู้คน ความร่มเย็น ความสงบ ความผูกพันธ์กับวิถีธรรมชาติ กาสะลองไกลบ้านทุกช่อทุกดอก กึดเติงหาบ้านเสมอ ที่มีกลิ่นอายของถิ่นเกิดมาต้องใจต้องกาย แต่เมื่อวิถีความเจริญรุกล้ำ ก็อยู่ที่เราจะอยู่ร่วมกับมันยังไงไม่ให้สิ่งที่หลงเหลืออยู่จางหายไป
น้อยใจยา (น้อย =คนที่เคยบวชเณร มาแล้ว และ คำว่า ใจยา(คนเมืองคำออกเสียงว่า ใจ๋ยา)= ไชยา ชื่อคนในภาษากลางครับ) น้อยใจยา แปล เป็น ภาษากลาง ได้ว่า พี่ไชยา คนเคยบวชเณรมาแล้า
ม่วนแต้ๆนา ศิลป ลาน นา..อ่อนชัอย..งามตา เสียงซึง ซอ..หลับบ่า ลงละ ฮานีบ่าเฮ้ย....
แบบนี้เรียกว่า "ซอ" ค่ะ เป็นการร้องลำนำแบบเหนือ ถ้าหากใครเคยอ่านเรื่อง พระเพื่อนพระแพง ที่ไปหลงรักพระลอ จะมีการกล่าวถึงการ ซอ ด้วย ซึ่งหลายคนอาจจะเข้าใจว่ามันเป็นเครื่องดนตรี แต่จริงๆแล้วมันคือการร้องลำนำ
Baby Cake ชอบมากมากครับ คุณเบบี้ เค็ก ฟังจนหลงไหลแค่เพลงนี้.
เป็นความสวยงามและอัตลักษณ์ของหมู่เฮาจาวเหนือ
ภูมิใจที่ในล้านนา
ไพเราะมากค่ะ ชอบคุณจรัลและคุณสุนทรีย์ร้องเพลงมากกกกก
ความงดงามของภาษา ประเพณี และวัฒนธรรม เป็นหน้าที่ของลูกหลานไทยทุกคนที่ต้องช่วยกันรักษาไว้มิให้สูญหาย..
"รางวัลแด่คนช่างฝัน" แด่จรัล มโนเพชร ศิลปินมากความสามารถผู้จากไปครับ
ขอบคุณมากที่นำมาให้ฟังกัน เสียงชัดดีมากครับ
ชอบเพลงนี้มากค่ะ ไพเราะมากค่ะ ขอบคุณสำหรับเพลงแนะนำค่ะ
มีคนกอlike comment เลยได้เข้ามาฟังอีกรอบ เพราะมากมากค่ะ
ขอบคุณ.. คุณลุงจรัล.. ที่แต่งเพลงเพราะๆ ให้พวกเราได้ฟังกันค้่ะ... เพลงนี้ไพเราะมากกก...
Prasanee siritarn เพลงนี้รู้สึกว่าคุณจรัลไม่ได้เป็นคนแระพันธ์นะคะ เหมือนเพลงนี้ดังมาก่อน ที่คุณจรัลจะมาประยุทตให้เข้ากับนุคสมัยค่ะ
ดูคลิปนี้แล้วมีความสุขชื่นใจ เหมือนได้ทานอาหารไทย หรือขนมไทยอร่อยๆ มันชื่นอกชื่นใจมาก ขอบคุณนะครับ
❤ผมเป็นลูกอิสาน กราบขอบพระคุณด้วยความเคารพบรรพชนแห่งราชอาณาจักรลานนาไทยที่รักษามรดกอันงดงามทางวัฒนธรรมนี้ไว้ให้รุ่นลูกหลานได้ชื่นชมครับ❤
ฟังมาตั้งแต่ป.3จนสี่สิบกว่าชอบมากม่วนใจ๋น่ะเลยต้องมาเรียนตี้เจียงใหม่อยากเป๋นเขยเจียงใหม่แต่สาวเปิ้นยังบ่ยอมฮับแต่รอได่
ขอให้อาจารย์จรัล มโนเพ็ชร ไปสู่สุขคติ
(2498-2544)
THboy10 ต้องเรียก ปรมาจารย์ครับ เป็นคนลำพูนที่ฝากตำนาน โฟลคซองคำเมืองจนเผยแพร่ไปทั่วโลกในทุกวันนี้
@@alekkitler9246 อ๋อ ผมนึกว่าคนเจียงใหม่หว่ะ
ถึงไม่ใช่คนเหนือแต่ก็ภูมิใจที่เกิดมาบนแผ่นดินไทย มีวัฒธรรมที่สวยงาม เห็นภาพเก่าๆแล้ว งามแต้ๆ จ้าว
อากาศเย็นๆ ฟังเพลงแบบนี้ สุขใจจริงๆ
I love this song ชอบมากกำเมืองแต้ ๆ Khum Mouang Lanna .Thank you for posted. I had been looking for this song.
อากาศเย็นๆ กับดนตรีแบบนี้ เพราะมากมาย
เพราะมากครับฟังมากี่ปีก้อไม่เบื่อ
ชอบมากค่ะเพลง น้อยใจยา คุณจรัลคุณสุนทรีร้องได้ไพเราะมากๆค่ะ และเพลงที่ชื่อน้อยใจยาที่ร้องโดยคุณสุเทพก็ชอบค่ะเนื้อเพลงความหมายดีมากๆทั้งสองเพลงเลยค่ะ
ชอบ ฟังแล้วนึกถึงลานนาโบราณ (ในจินตนาการเอาเอง)
เพราะมากชอบมากฟังทุกวันชอบการแต่งตัวประเพณีล้านนาด้วยค่ะ เสียงเพลงอ่อนช้อยฟังสบายเสียง ซึง สลอ ม้วนขนาด
ชอบเพลงนี้ขนาดดดฟังเมื่อใดก็ม๊วนนน ม่วน คิดถึงบรรยากาศที่บ้าน บรรยากาศเหนือๆ อากาศเย็นๆฟังเพลงกำเมือง. แค่คิดก็ชิลลลลละอ่ะ
ม่วนแต๊ๆน่อเจ้า
ไพเราะจังเลยค่ะฟังแล้วประทับใจความรักของเธอทั้งสองมาก ตอนเด็กๆเคยดูหนังไทยเรื่องนี้แต่จำเนื้อเรื่องไม่ไม่ได้แล้ว มีผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่าตอนจบพระเอกโดนตัวโกงยิ่งตาย และเรื่องนี้ยังมีอีกหนึ่งเพลงเพราะอยู่ในเรื่องด้วยชื่อเพลงว่า กลิ่นแก้วเสียงซึง พระเอกกับนางเอกร้องด้วยกันไม่ทราบว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ใครทราบช่วยบอกทีนะคะ เราเป็นคนภาคกลางแต่ชอบเที่ยวทางเหนือมากชอบประเพณีชอบเรื่องราวที่เกียวกับภาคเหนือค่ะ หรือแม้แต่เพลงขอบคุณนะคะที่แบ่งปันกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับเพลงไพเพราะ ทั้งเสียงดีด สี ตี เป่า ฟังแล้วฟื้นความทรงจำเกีาๆว่าเคยดูภาพยนต์ ฟังละครวิทยุเรื่องนี้ นึกถึงเพลงลาวดวงดอกไม้ ชึ่งเดิมชื่อเพลงลาวราชบุรี เนื่องจากเนื้อเพลงขึ้นต้นด้วยคำว่าดวงดอกไม้จึงนิยมเรียกว่าลาวดวงดอกไม้ เป็นความภูมิใจเพราะคนราชบุรี
หลงรักเพลงนี้มากมากครับ บรรยายความในใจให้เหมือนกับทุกทุกคนที่ฟังนะครับ มีความสุขมากมากครับ.....
🎵🎶#น้อยใจยา..🌻🌻"ปวง ดอกไม้ เบ่งบานสลอน..ฝูงภมร ภู่ผึ้งสอดไซร้...ดอกพิกุลของเปิ้นต้นใต้..ลมปัดไม้มาสู่บ้านตู๋.."🎵🎶..เพลงโปรดดดด..ฟังไม่รู้เบื่อเลย..น๊าาา 😚😙😘😊
ม่วนอกม่วนใจ ขนาดเจ้า :)
เพลงน้อยใจยา/ฟังเมื่อไรก็เพราะ/เป็นเพลงอ่อนหวาน/ฟังแล้วใจเย็น/
ฟังไม่ไค่อยรุ้เรื่องเท่าไหร่ แต่ชอบ.เพราะมากๆค่ะ
yi ni า
ชอบเพลงนี้มากครับขอบคุณๆๆๆๆๆ จากเปี็ยก แปดริ้ว
ถึงเราจะเป็นคนภาคกลางแต่เราก็ชอบเพลงล้านนามาก ๆ
ปวง ดอกไม้ เบ่งบานสลอน...
ฝูงภมร ภู่ผึ้งสอดไซร้
ดอกพิกุลของเปิ้นต้นใต้
ลมปัดไม้มาสู่บ้านตู๋
ฮู้แน่ซัดเข้าสอดสองหู
ว่าสีจมปู ถูกป้อมเก๊าเนิ้ง...
เก๊ามันต๋าย ป๋ายมันเซิ่ง
ลำกิ่งเนิ้ง ต๋ายโก่นตวยแนว
ดอกพิกุล ก่คือดอกแก้ว
ไปเป๋นหองเปิ้น แล้ว เหนอ
...(.หญิง.)
แปม เก๊าเนิ้ง กิ่งมันบ่ถอน...
บ่ไหวคลอนเฟือนเตี่ยงมันแต้เล่า
ต๋ามกำลม เปิ้นปัดออกเข้า
มีแต่เก๊า ไหวหวั่นคลอนเฟือน
กิ่งมันแต้ บ่แซสะเหลือน
บ่เหมือนลมเจย
ลำเพย ก่จะนั้น...
ใจ๋คำญิง นี้หนิมเตี่ยงมั่น
บ่เป๋นหองเปิ้น.คนใด
ยังเป๋นกระจก แว่นแก้วเงาใส
บ่ไหวคลอนเงี่ยง จาย เหนอ
...(.ชาย.)
ตั๋ว ปี้น้อยจักขอถาม...
ต๋าม กำลมเปิ้นมาเล่าอู้
ว่านายมีจู้ อยู่บ้านวังสิงห์คำ
ฝ่ายตางปู้นเปิ้นมาใส่ผะจ๋ำ
บ้านวังสิงห์คำ เปิ้นมาหมั้นก่ไว้แล้ว...
ตางฝ่ายปั๋นตั๋ว น้องนางแว่นแก้ว
ก่ตกลงแล้ว บ่ไจ่กาหา
เปิ้นจะกินแขก แต่งก๋านก่วิวาห์
เมื่อใดจา…
เหนือคำบรรยาย...ขอบคุณมากๆค่ะ
เป็นคนกรุงเทพ แต่ชอบฟันเพลงแบบนี้มาก และชอบความเป็นดัวตนของคนเมืองนี้มาก สมัย30-40ปี ก่อนนี้นะ มีเสนห์มาก ไม่เคยสัมผัดหลอก แต่ได้กลิ่นไอน่ะ
ส่งท่านนอนด้วยเพลงม้วนแต้ๆเจ้า
ชอบฟังค่ะภูมิใจที่เกิดเป็นคนเหนือ
ม่วนขนาดเจ้า ฟังเต้าใดก่บ่เบื่อ
ฟังเพลงนี้แล้วอยากไปอยู่เหนือจังแต่ไม่มีตังซื้อที่มันแปงขนาดเน๊าะ
ขอบคุณค่ะ...
ดีจัง happy ending ด้วย
ปกติตำนาน นิทานพื้นบ้านมักจะจบเศร้านะ
ดีใจกับน้อยไจยากับแว่นแก้วที่ได้ลงเอยกัน
^___^
คิดถึงบ้านเมืองไทยเชียงแสน
ม่วนขนาดชอบเจ้า
ม่วนขนาดเจ้า...ฮูปประกอบก่อเหมาะ
ยินดีนักๆเน้อเจ้า
เป็นทำนองเพลงเเละเนื้อเพลงของซอล่องน่าน ครั้งย้ายเมืองปัวมาที่ตั้งใหม่จังหวัดน่านปัจจุบัน เเต่จะร้องเร็วกว่านี้
หม่เฮา จาวเหนือ จะถึงยี่เป็งแล้วเน้อ ปี้น้อง เสี่ยงตางซื้อ บ่าโถ๊ป แหม่ม เม๊อะ
ฟังเพลงของคุณ จรัลทำให้คิดถึงบรรยากาสของภาคเหนือเมืองล้านนา
ฟังม่วนเน้อครับ
ฟังได้ตึงวัน บ่ามีเบื่อเลยเจ้า
ภาพสวย หาดูยากเกือบทุกภาพเลยค่ะ
ฟังเพลงนี้แล้ว..กึ๊ดเติงหาอ้าย...เปิ้นฮักเพลงนี้ขนาดเน้อเจ้า..
ผมฟังคำเมืองได้เป็นบางคำแต่หูรับรู้ได้
ถึงน้ำเสียงที่เพราะนุ่มฯได้ครับ
อาจารย์จรัลมีความสามถรมากทั้งเล่นละครแสดงหนังทั้งแต่งเพลงร้องนำเล่นเครื่องดนตรีได้ทุกชนิดจนได้เป็นศิลปินแห่งชาติถ้าจำไม่ผิดนะครับ
ชอบมาก ฟังครั้งแรกเมื่อจบมัธยมปลาย
น้อยไชยา ลูกพญาหลวงสามล้าน(เสนาบดีเมืองเชียงใหม่) รักชอบพอกับนางแว่นแก้ว ลูกท้าวไชยลังกา(เจ้าไทเขิน) แต่มีพ่อค้าชาวไทใหญ่(เงี้ยว) ชื่อส่างนันทา (อยู่วังสิงห์คำ) มายื่นสินสอดหมั้นนางแว่นแก้วต่อบิดาและแม่เลี้ยงชื่อนางอุสา(ผู้เห็นดีเห็นงามเข้าข้างส่างนันทา) นางแว่นแก้วจึงให้พี่เลี้ยงสาวไปนัดบ่าวของน้อยไชยา บอกให้น้อยไชยาไปพบกันที่ห้วยแก้ว เพื่อปรึกษาหาวิธีการแก้ไข
ฟังมาตั้งแต่เป๋นละอ่อน ปีนี้ 2012 ก่อยังเก็บไว้ในเพลงโปรด ถ้าถึงปี๋ 2030 โลกบ่ะแตกเหี่ยก่อนก่อยังจะเปิดฟัง...
ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ มณีแห่งล้านนา
การกลืนกิน และการแปรเปลี่ยน ไปเป็นตามธรรมดาของโลก แต่รากเหง้าและความเชื่อความศัทธา ในความงดงามด้านศิลปะ ประเพณี วัฒนธรรมด้านภาษาของเรายังไม่ถูกกลืนกิน..รากเหง้าเรายังอยู่ เรายังคงความเป็นล้านนา ตามวิถีเรา..แต่ กระแสแห่งโลก ก็คือกระแสที่มิอาจขัดขืน..เราเลือกที่จะอยู่โดยผสมผสาน เก่ากับใหม่..เรากินข้าวเหนียวกับไส่อั่ว ให้ตายก็เปลี่ยนไปเป็นข้าวสวย หรือแฮมเบอร์เกอร์ ไม่ได้ มันเลี่ยน
ประทับใจมากที่ได้ดูภาพเก่าในอดีต เฮาคนเมือง
รำ คือฟัอนนะ จาก บัานเชียงใหม่จัาว อัาย เคยรำมาเเลัวหนอ จัาวๆๆๆ รำนัอยใจยา ม่วนขนาด บ่ลืม
รำกับคนชื่อเเตนนะ สงสัยไปเปัน ดาราละกา หา อิๆๆๆ เคยรำ รจนาเสี่่ยงพวงมาลัย ตัวยกันอยุ่ นะ มาทักกันพ่อง เนัอ เพื่อนๆๆ หากเขัามาชม เนัอจัาว
Wirawan Heinemeyer รำ เป็น ภาษา เขมร ฟ้อน เป็นภาษา ไท ล้านนา รวมกัน เรียก ฟ้อนรำ
พอ แว่นแก้ว กับ น้อยไชยา มาพบกัน แว่นแก้วก็ถามน้อยไชยาว่า รักจริงหรือแค่หยอกเล่น น้อยไชยาก็ตอบว่ารักจริง(หวังแต่ง) ในขณะนั้น ส่างนันตา ก็มาพบ จึงบอกว่า แว่นแก้วนี่ เป็นคู่หมั้นตน จึงกลับไปฟ้องท้าวไชลังกา แล้วเรื่องก็ขึ้นศาล ศาลตัดสินให้แว่นแก้วเลือกคู่ครองเอง แว่นแก้วจึงเลือกน้อยไชยา แว่นแก้ว กับน้อยไชยาจึงได้แต่งงานกันในที่สุด
น้อย คือ คนที่บวชเณร (อายุไม่เกิน 20 ปี) แล้วสึกมาเป็นฆราวาสครับ
ส่วนหนาน คือ คนที่บวชเป็นพระ (อายุเกิน 20 ปี) แล้วสึกมาเป็นฆราวาสเช่นกันครับ
จาดนี้ดีใจ๋แล้วได้เกิดเป๋นคนเจียงใหม่ เฮียนเจียงใหม่ จบเจียงใหม่ ทำงานตี่เจียงใหม่ ฮักเจียงใหม่ครับ(แต่เมียคนพะยาวเน่อ😁😁😁)
ภูมิใจจ้าว ตี่ได้เกิดเป็นคนเมือง ฟังเพลงกำเมือง ม่วนๆ
ชอบมากๆ ฟังทุกวันเลยค่ะ
คนเหนือเขาจะเรียก เณร ที่สึกแล้ว นำหน้าว่า "น้อย" หากเป็นพระแล้วสึกจะเรียกว่า"หนาน" ชื่อท่านเขา คือ ไชยา แต่ เขียนในภาษาล้านนา อ่านว่า ไจ๋ยา ตามสำเนียง ภาษาล้าานนา
แม่นละ น้อยไจยา ก็ปี้น้อยปี้หนาน
อยากฟังแต่ฟังไม่รู้เรื่อง เอิ้กๆ
ฟังเมื่อใดก็บะก้ายเลยเจ้าม่วนเต๊ๆ
45ปีละยังฟังเพราะอยู่
ถ้าเราจะบอกว่าใจยา จะแปลเป็นภาษากลางว่า ไชยา ก็อาจจะถูก แต่หากจะบอกว่าไชยา จะเป็นคำเดียวกับใจยา นั้นน่าจะไม่ถูกต้อง เพราะคนที่ชื่อไชยา ถ้าเป้นคนเมืองมากๆ (โบราณสุดๆ) ก็จะเรียกว่า ไซยา(ใช้ตัว ซ.โซ่แทน ช.ช้าง)ครับ หรืออาจแล้วแต่ถิ่นนะครับ อันนี้ต้องดูบริบทของคำอีกต่างหาก แต่ผมว่าชื่อนี้เป็นชื่อเฉพาะ เรียกใจยานั้นถูกที่สุดไม่ต้องมาแปลเป็นภาษากลางอีก เวอร์ชั่นนี้ฟังแล้วเย็น เพราะดีมาก แต่ถ้าเป็นต้นฉบับ โบราณเนื้อเพลงจะยาวกว่านี้ และเอื้อนมากกว่านี้ ไพเราะไปอีกแบบครับ
ชอบฟังมากครับฟังแล้วสบายใจดี
ม่วนอ๋กม่วนใจ๋ ได้ความฮู้โตยคับ
น้อย หมายถึง ผู้ที่เคยบวชเรียนเป็นสมเณรมาแล้ว ส่วนคำว่า “ไจยา” มาจากคำว่ารากศัพท์ภาษาไทยกลางว่า ไชย หรือเขียนเป็น ชัย ในปัจจุบัน อักขระตัว ช ในภาษาไทยกลาง ทางเหนือจะออกเสียงเป็น จ๊ะ เช่น คำว่า ช้าง ทางเหนือจะออกเสียงว่า จ๊าง ดังนั้นคำว่า ไชยา ออกเสียงทางเหนือว่า ไจยา ส่วน คำว่า “ใจ” ของภาษาไทยกลาง ทางเหนือออกเสียงว่า “ใจ๋"
ผมบ่ใช่คนเหนีย แต่อยากเป็นคนเหนือ เพราะเพลงนี้เพราะมาก ฟังมานานมากแล้ว ตั้งแต่ยังไม่มีเสื้อแดงเสื้อเหลือง
ดีใจ๋ตี้ได้เป๋นคนเจียงใหม่ เพลงม่วนเนาะเจ้า...
ม่วนแต้..ฟังแล้วกึ้ดเติงหาบ้านขะหนาด
คิดถึงใครคนหนึ่ง
แค่จำเนื้อเพลงได้ก็สุดยอดแล้วครับ ยาวมาก
ภาพเขียนฝาผนัง เป็นภาพเขียนฝีมือช่างสกุลเมืองน่าน อยู่ที่ภายในอุโบสถจตุรทิศ วัดภูมินทร์ ต.ในเวียง อ.เมือง จ.น่าน
อยากดูน้อยใจยากับแม่นางแว่นแก้ว เวอร์ชั่นละคร 😍☺
ม๋วนแต้ๆ กึดหาตอนแต่งงาน
ม่วนดีคับ ผมเข้ามาฟังตึงวันเลย
กึ๊ดเติงหาบ้านเจ้า มาอยู่ต่างบ้านเขาบ่อมีเพลงแบบนี้ ฟังมะใดกะกึ๊ดเติงหาบ้าน......
ฟังแล้วม่วนอกม่วนใจ๋ครับ
ฟังแล้วเย็นขนาดเจ้า
ภูมิใจที่เป็นคนล้านนาค่ะ
yes
ใช่ครับ ฟังแล้วสบายใจดีครับ
ฟังตั้งแต่บ่าวหน้อย.บ่าเดี่ยวบ่าวเหลือหน้อยก็ยังฟังม้วนแต้ๆครับ