Kavramlar üstüne yeterince düşününce benim ona atfettiğim anlam dışında altının tamamen boş olduğunu ve istemezsem hiçbir anlam ifade etmeyeceği sonucuna ulaştım. Eğer mutluluğa, mutsuzluğa, inanca, ideolojilere hatta hayatın kendisine büyük anlamlar yüklemezsen daha stabil bir hale bürünüyorsun. Mutluysan güzel tadını çıkar bitince üzülme. Mutsuzsan güzel katlan asla bitmeyeceğini sanma. Şimdilik kendime bile büyük anlamlar yüklemiyorum sonuçta yanmış, yanan ve yanacak milyarlarca kibritten bir tanesiyim bir noktada alevimin zirveye ulaşacağını ve sonra yavaşça söneceğimi biliyorum. Hayatım boyunca yaptığım ve yapmadığım hiçbir şey bu kaderi değiştirmeyecek. Hiç yanmamış gibi sönüp gidicez. Tabi bu tavır beni tembelliğe itmemeli her zaman yürümeye devam etmeliyim. İçinde bulunduğum anda yapmam gerektiğini düşündüğüm şeyi yapmalıyım sonuçta başarılı veya başarısız atılan her adım bir adımdır. Yazdıklarımda bir anlam birliği olmadığının farkındayım aklıma geleni olduğu gibi yazdım belki çelişiyordur belki saçmadır ama yazarken mutlu olduğumu farkettim. İnsanın mutsuzluğunun biraz da yapacak bir şeyi olmamasından veya bir şeyler yapmamasından kaynaklandığını düşünüyorum sonuçta odağımızı yaptığımız işe verirsek mutsuz olmak için sebep üretemeyiz mutlu olmak ise eğer beyin kimyanızda bir sıkıntı yoksa kendiliğinden gelecektir.
kendini önemli zannetmek beni hep çok üzmüştü katılıyorum. can sıkıntısı cidden çok ilginç bir şey yes. fck anlam birliği yaz aklından ne geçiyorsa arif
En ilginci de acı veren şeyin ne olduğumu bilememek. Beni rahatsız eden, acı veren kafamı meşgul ettiğini sandığım şeyler üzerine düşünmek istiyorum çözmek ve bir yere varmak için fakat çoğu zaman düşünemiyorum veya ne düşündüğümü bilmiyorum böylece hiçbiryere varamıyorum.
bence insana acı çektiren şey kendi düşünceleri değildir sadece ki böyle düşünürsek bu stoacılığa kapı aralar ancak ben bunun kendimizden bağımsız başka toplumsal etkenlerinde olduğunu düşünüyorum yani sorun sadece bakış açımızda değil değiştirmemiz gereken tek şeyde bu değil bunun yanında birçok faktör var. bir dönem sorunun tamamen bakış açımdan kaynakladığını düşünürdum ve bu kişide ayrıyeten bir baskı da yüklüyor o yüzden bu aralar ortacıyım her iki faktörde etkili bu konuda.
Aslında güzel bir şey değindin. Melankolinin güzel ve yaratıcı tarafları var, bunu avantaja cevirebilirsen cok güzel. 20 li yaşlarda ben de kabul etmekte cok zorlanırdim bir cok şeyi. Dünyanın adaletsiz olduğu gerçeği bana hic adil gelmezdi, ama dünyanın adaletsiz olduğu gerçeğini kabul edince birseyler daha huzurlu ve anlamli geliyor Bunu kabul edeceğiz. Bu gerçek hep var . Buna rağmen yaşamın neşesinin icinde ve huzurda kalmak daha anlamli ve doyumlu bir yaşam zemini hazırlıyor bize.
kabullenmemek için oluşturduğun nedenlerin bahane oldugunu ve aslında hissettiğinin ve istediklerinin onlar olmadığını geç anlamak da çok acı verici oluyor
@@zehracakr4471evet çok haklısın hep o olay yaşandıktan sonra aslında o şeyi istemediğimi vs fark edebiliyorum keşke önceden daha iyi tahmin edebilmenin bir nedeni olsa
@@ahu1941 bence böyle bir keşkeye de gerek yok sonuçta birşeyleri deneyimlemek zaman zaman acı verici sonuçlar yaratsada sonuçta bu şekilde olgunlaşıyor, öğreniyoruz. en iyisi hayatın bir battı çıktı olduğunu kabullenmek ve kötü şeyler olsa da iyi şeylerin varlığını unutmamak. yaşadığım veya yaşayacağım iyi şeylerin varlığı acıyla başa çıkmamı sağlıyor.
Dediklerinin tamamına katılmıyorum ama çoğu yerde haklısın. Dr. David burns - iyi hissetmek kitabını okuyana kadar düşüncenin duygu durumunu bu kadar etkilediğini bilmiyordum. Kitapta cok fazla konuya değiniyor, aslında depresif olmanın, içe dönük olmanın olgunlaştıran bir tarafi var bu yönden iyi ama insan kendisine bilerek bu acımasızlılığı yapmaması gerekir ve mutsuz olmanın da bir konforu var belki bu yüzden insanlara iyi geliyor, insan bu durumda açıkçası çok üretken olamıyor.
bence insana acı veren kendi eylemleridir. hayatında acı veren bir şey varsa onu yok etmek için çabalarsın, hiçbir şey yapmayıp acının kaybolmasını beklemek çok pasif geliyor bana. olduğun yerden memnun değilsen değiştirmeye uğraşırsın, aşk acısı çekiyorsan yeni insanlarla tanışırsın..gibi. harekete geçmeyip acı çekmek çok kolay
Hayatın boyunca yanında zoraki olarak insanlar olacak ve sana acı verecekler hatta bazı durumlarda bundan kaçamayacaksın bile. Bu durumda kendi hangi eylemin buna sebep olmuş oluyor ki? Örneğin ben şu an baba sıfatı taşıyan bok gibi bir insanın bana acı çektirmemesi için ne yapabilirim? Evi mi terk edeyim? Maalesef hayatta her şey kontrolümüz altında değil bu nedenle görüşüne katılmıyorum.
Söylediklerinize katılıyorum .Ama bende tam tersi kabullenince kötü oldum kısaca anlatmaya çalışıyım. Ben 19 yaşında ilk mezun senesi olan ea dan sınava hazırlanan bir öğrenciyim. Hayatım boyunca hep okul dershane değiştirdim başarısızlığımı hep okulun iyi olmamasına öğretmenlere bağladım bu yüzden de hiç kötü hissetmiyordum içim rahattı. Sınav sonucu geldi 330 bin yapmışım berbat yani böyle olacağını biliyordum ama bahanlerim hazırdı. Sonra çevremdeki insanlar beni başarısız gördüğü için bi anda görünmez oldum kimsenin umrunda değildim kimse benim ne hissettiğimle ilgilenmedi her gece işittiğim laflar yüzünden ağlayarak uykuya daldım. Ve kendime söz verdim programlar yaptım bu sefer evden tekrardan hazırlanmaya başladım. Ve baktım ki yine çalışmıyorum kendime o kadar kızıyordum ki artık farkındaydım çünkü ben çalışmazsam nereye gittiğim çok da önemli değilmiş .Biliyordum artık tüm suç benimdi ve herkes haklıydı benim için boşuna masraf yapmışlardı ben hiçbir şeyi hak etmiyormuşum dedim .2 ay boyunca her gün sabaha kadar ağladım günlük 2 saatlik uykuyla duruyordum .Artık o kadar kötüydüm ki yemek yerken kaşığı kaldırıp ağzıma götürmeye halim yoktu. Ve ailem benim halimin farkında değildi bile .Dedim kendi kendime uyumam lazım artık bi şekilde toparlanıp çalışmalıyım aynı şeyleri yaşarsam bi daha naparım dedim. Psikiyatrist depresif epizodlar ve dehb tanısı koydu ilaçlar içmeye başladım biraz daha iyiyim artık ama ben kendi kendimi düşüncelerimle depresyona soktum başarısızlığımı kabul etmek bana ağır geldi belki de egoma yediremedim bilmiyorum .Her hafta psikoloğa da gidiyorum dehb ile nasıl çalışabilirim bunun üzerine konuşuyoruz. İnsana kendisinden başka yardım eden yok tabi kötülük de yapan bunu fark ettim .Benim merak ettiğim ben mesela farkındayım çalışmam lazım hedeflerimde var bilkent psikoloji burslu istiyorum ama neden bunun uğruna hala çalışmıyoum bile bile kendime neden böyle bir kötülük yapıyorum .Yani insan farkında olup bunu neden icraata dönüştürmez ki . Bu konu hakkında da bir video yaparsan sevinirim.
@hicranbilir532 o kadar çok etkiliyor ki anlatmakla örnek vermekle bitiremem ama beni en geri çeken özelliklerinden bahsedeyim; aklıma eseni yapıyorum sonucunu düşünmeden hareket ediyorum , bi işi ya çok iyi yapacağım ya da hiç yapmayacağım modunda oluyorum genelde aşırı mükemmeliyetciğim , ertleliyorum her şeyi, yapacağım şeye hemen başlayamıyorum , sürekli kafamın içindeki ses konuşuyor susmuyor bu da özelikle denemelerde etkiliyor ve tabiki odaklanma başladığım işi bırakıp başka bir şeye yöneliyorum sonra onu bırakıp başka bir şeye geçiyorum ve sonuç olarak hiçbir şey yapmamış oluyorum. İyi özelliğide var tabi mesela psikolojiye merakım olduğu için hiç ara vermeden 400 500 sayfalık psikoloji içerikli kitapları bitirdiğimi bilirim ama ders için onu henüz yapamadım.
hayatta somut olaylar sonucu yaşadığımız hüznün dozu çok fazla olunca kendi kendimize düşündüğümüzde yaşanan acılar kesiliyor. en azından bende öyle oldu, bir yerde somut olaylar etkili ama o eşik aşılınca olayları yorumlamamız da önemli. insana bana göre acı veren kendi düşünceleridir
İnsana acı çektiren şey insanın düşüncelerinin aksine gerçekleşen şeylerdir. Bence insan daima kendisi için iyi olan şeyi düşünüp o doğrultuda hareket eder. İnsan yaşadığı hayatta düşünmediği yahut istemediği durumlarla karşılaştığında bu onda şok etkisi yaratır, sersemler ve düzgün şekilde düşünmekte zorluk çeker. Durumu kötü olan bir insanın hayatına devam edebilmesi için mücadele vermesi gerekir ki bu da bahsettiğin “acı insanları daha derin yapar” düşüncesine benziyor. Acı şeyler yaşamak insana hem kendi içinde hem de duruma göre gerçek hayatta mücadele vermeyi öğretir, kendisiyle çok düşünen insan kendisini tanımayı öğrendiği gibi çevresindeki insanların aslında içlerinde ne geçtiğini daha rahat kavrayabilir. Bu yüzden oldukça anlayışlı ve empati kurabilen vicdanlı insanlar olurlar. Ahlakı açıdan kendilerini sorgulamayı bildikleri için yaptıkları hataları kabul etmekte kendilerini geliştirmiş bireyler haline gelirler. Bu aralar salgın söylentileri var dikkat et kendine büyük geçmiş olsun ❤
Ek olarak aklıma geldi bir arkadaşıma sorduğum bir soru vardı, size de sormak isterim: Elinde imkanın olsa kötü şeyler yaşayıp acı çekip kendini geliştirmiş bir hayattansa zorluk olmadan çok mutlu yaşanmış ama sana hiçbir şey katmamış bir yaşamı mı tercih edersin ?
yaşadığını hissetmek için zorlanman gerekiyor diye düşünüyorum kesinlikle. zorluklar yaşamayı genelde kendim seçerim ve seviyorum. onun dışnda salgın kalbimi kırdı yakalandık valla sen de kendine dikkkat et
Acı çekmenin kendini çok ii tanımanı ve olgunlaştırdığını düşünüyorum ama bunların ii bişey olduğundan emin değilim ( kendimce bu süreçten geçiyorum ve beni getirdiği noktadan sanırım mutlu değilim)
@@gencligimiharciyorum Bazı şeylerin farkında olmak insana mutsuz olması için yeterince neden veriyor. Bazen farkında olmasamıydım daha ii olur muydu, yoksa mutsuzluğa rağmen farkındalık daha mı ii emin olamıyorum ve hiç bir zaman emin olamayacağımı biliyorum . Ama melankoli hakkında dediklerin biraz ufuk açtı tam da bundan kurtulmaya çalışırken güzel oldu sağol
Acilarin surekli olacagi fikri ve bu kabullenme okey ama bence bu durum direkt acinin bi bakima azalacagini da gosteriyo. Sadece yasadigin aciya sebep olan seyin bir daha gerceklesebileceginin beklentisi bile bence o sey gerceklestiginde bu durumu nasil handlelayacagina ve tepki verecegine etki edebiliyo, ve bu genelde daha az aci demek bence, aci cekme surecini senin bahsettigin bazi farkindaliklara ulasmayla birlikte kabul edersek eger. Hatta bazi acilar digerlerinden daha "buyuk" veya "fazla" farkindaliga ulasmana da sebep olabilir bence, yani acilar hiyerarsisinde yukari ciktikca dunyayla ilgili beklentilerin gercekle daha uyumlu olmaya baslayacak ve bu gercekle daha uyumlu beklentilerin seni daha "pozitif" bir ruh haliyle kalabilme yolunda daha isabetli kararlar verebilmene sebep olacak. Melankoliden alinan keyif de zaten senin de bahsettigin o ice donme ve farkindalik kisminin daha abartilmis ve istenen bir durumudur, ya da bu da boyle bir play boyle bir strateji, 0 benefit diye bakmamaliyiz bence.
kesinlikle 0benefit diye bakmadım insana pozitif bir derinlik de katıyor bence ama yani değer mi bilmiyorum. kerem top commentator yazıyor yanında bu arada
5. dakikada melankoliyi ve gelecekle ilgili umutlu olmayı karşı karşıya koymuşsun ama bence bir insan hem melankolik olup hem de umutlu olabilir.Bazı insanlar melankoli ve üzgün olma durumunu hayat felsefesi olarak yaşıyor hatta mutlu olduklarında verimliliklerinin azalacağını düşünüyor ya da melankolik olması zor süreçler yaşadığından dolayı olabiliyor ama bu umutsuz olduğu anlamına gelmez bence
haklısın orada 'mutlu' demeye çalışıp 2 kere söylediğimi düşünmüşüm. melankoli ve umut konusunda ben de öyle düşünüyorum bahar berru hanım. bu ne dikkatli izlemektir
Abi münazara yapıyo musun kulübünde merak ettim.Çok akıcı ve duru bi anlatımın var ve münazır misali argümanları suratımıza fırlatmaktan da çekinmiyosun
bence de acı temel duygu. kadın perspektifinden bakınca olaya biyolojik olarak da bunu net görüyorum. regl oluyorsun acı doğuruyorsun acı vs psikoz desen tonla zaten. sonra toplumsal olarak da hep bi acıya eğilim var. savaşa ve şiddete sonucu baya pahalıya patlasa bile bi yönelim var. zihinsel olarak acıyı bu kadar sevmemiz bir uyaran olduğu için olabilir belki bilmiyorum. o süreç içindeyken çok korkunç oluyor ama acı hep bir itici güç sağlıyor ve hem hissizlikten hem de mutluluğun getirdiği rehavetten bin kat daha verimlidir belki de. evrimsel olarak acı mekanizmamızı bu denli geliştirmemizin sebebi de bu olabilir. öyle
Kavramlar üstüne yeterince düşününce benim ona atfettiğim anlam dışında altının tamamen boş olduğunu ve istemezsem hiçbir anlam ifade etmeyeceği sonucuna ulaştım. Eğer mutluluğa, mutsuzluğa, inanca, ideolojilere hatta hayatın kendisine büyük anlamlar yüklemezsen daha stabil bir hale bürünüyorsun. Mutluysan güzel tadını çıkar bitince üzülme. Mutsuzsan güzel katlan asla bitmeyeceğini sanma. Şimdilik kendime bile büyük anlamlar yüklemiyorum sonuçta yanmış, yanan ve yanacak milyarlarca kibritten bir tanesiyim bir noktada alevimin zirveye ulaşacağını ve sonra yavaşça söneceğimi biliyorum. Hayatım boyunca yaptığım ve yapmadığım hiçbir şey bu kaderi değiştirmeyecek. Hiç yanmamış gibi sönüp gidicez. Tabi bu tavır beni tembelliğe itmemeli her zaman yürümeye devam etmeliyim. İçinde bulunduğum anda yapmam gerektiğini düşündüğüm şeyi yapmalıyım sonuçta başarılı veya başarısız atılan her adım bir adımdır. Yazdıklarımda bir anlam birliği olmadığının farkındayım aklıma geleni olduğu gibi yazdım belki çelişiyordur belki saçmadır ama yazarken mutlu olduğumu farkettim. İnsanın mutsuzluğunun biraz da yapacak bir şeyi olmamasından veya bir şeyler yapmamasından kaynaklandığını düşünüyorum sonuçta odağımızı yaptığımız işe verirsek mutsuz olmak için sebep üretemeyiz mutlu olmak ise eğer beyin kimyanızda bir sıkıntı yoksa kendiliğinden gelecektir.
kendini önemli zannetmek beni hep çok üzmüştü katılıyorum. can sıkıntısı cidden çok ilginç bir şey yes. fck anlam birliği yaz aklından ne geçiyorsa arif
pek çok kişinin fikirlerine tercuman oldun arif
En ilginci de acı veren şeyin ne olduğumu bilememek. Beni rahatsız eden, acı veren kafamı meşgul ettiğini sandığım şeyler üzerine düşünmek istiyorum çözmek ve bir yere varmak için fakat çoğu zaman düşünemiyorum veya ne düşündüğümü bilmiyorum böylece hiçbiryere varamıyorum.
bence insana acı çektiren şey kendi düşünceleri değildir sadece ki böyle düşünürsek bu stoacılığa kapı aralar ancak ben bunun kendimizden bağımsız başka toplumsal etkenlerinde olduğunu düşünüyorum yani sorun sadece bakış açımızda değil değiştirmemiz gereken tek şeyde bu değil bunun yanında birçok faktör var. bir dönem sorunun tamamen bakış açımdan kaynakladığını düşünürdum ve bu kişide ayrıyeten bir baskı da yüklüyor o yüzden bu aralar ortacıyım her iki faktörde etkili bu konuda.
Aslında güzel bir şey değindin. Melankolinin güzel ve yaratıcı tarafları var, bunu avantaja cevirebilirsen cok güzel. 20 li yaşlarda ben de kabul etmekte cok zorlanırdim bir cok şeyi. Dünyanın adaletsiz olduğu gerçeği bana hic adil gelmezdi, ama dünyanın adaletsiz olduğu gerçeğini kabul edince birseyler daha huzurlu ve anlamli geliyor
Bunu kabul edeceğiz. Bu gerçek hep var . Buna rağmen yaşamın neşesinin icinde ve huzurda kalmak daha anlamli ve doyumlu bir yaşam zemini hazırlıyor bize.
korkmayın her acının daha büyüğü vardır, gelecektir ve/ya zaten gelmektedir.
her şeyi gördüm içim rahat
Kendimi tekrar tekrar sıkıştırmayi acı çektirmeyi alışkanlığa dönüştürdüğümü düşüyorum herkes gibi
mazoşistlik övelim valla aptalız
kabullenmemek için oluşturduğun nedenlerin bahane oldugunu ve aslında hissettiğinin ve istediklerinin onlar olmadığını geç anlamak da çok acı verici oluyor
bir şeyleri anlamak acı verici direkt bence
ama onları yaşamadan da asıl istedigin ya da istemedigin şeyin ne oldugunu da bilmiyorsun
@@zehracakr4471evet çok haklısın hep o olay yaşandıktan sonra aslında o şeyi istemediğimi vs fark edebiliyorum keşke önceden daha iyi tahmin edebilmenin bir nedeni olsa
@@ahu1941 bence böyle bir keşkeye de gerek yok sonuçta birşeyleri deneyimlemek zaman zaman acı verici sonuçlar yaratsada sonuçta bu şekilde olgunlaşıyor, öğreniyoruz. en iyisi hayatın bir battı çıktı olduğunu kabullenmek ve kötü şeyler olsa da iyi şeylerin varlığını unutmamak. yaşadığım veya yaşayacağım iyi şeylerin varlığı acıyla başa çıkmamı sağlıyor.
Bu kadar üzerine düşündüğüm bir konuda hakkında söyleyecek hiçbir şeyimin olmaması gerçekten çok ilginç. Bazen insan sadece ölmek istiyor.
komik birisin bazen evet
Dediklerinin tamamına katılmıyorum ama çoğu yerde haklısın.
Dr. David burns - iyi hissetmek kitabını okuyana kadar düşüncenin duygu durumunu bu kadar etkilediğini bilmiyordum. Kitapta cok fazla konuya değiniyor, aslında depresif olmanın, içe dönük olmanın olgunlaştıran bir tarafi var bu yönden iyi ama insan kendisine bilerek bu acımasızlılığı yapmaması gerekir ve mutsuz olmanın da bir konforu var belki bu yüzden insanlara iyi geliyor, insan bu durumda açıkçası çok üretken olamıyor.
Abi seni ilk gördüğümde hissettim bunu senin maneviyata ihtiyacin var gerçekten
bence insana acı veren kendi eylemleridir. hayatında acı veren bir şey varsa onu yok etmek için çabalarsın, hiçbir şey yapmayıp acının kaybolmasını beklemek çok pasif geliyor bana. olduğun yerden memnun değilsen değiştirmeye uğraşırsın, aşk acısı çekiyorsan yeni insanlarla tanışırsın..gibi. harekete geçmeyip acı çekmek çok kolay
Hayatın boyunca yanında zoraki olarak insanlar olacak ve sana acı verecekler hatta bazı durumlarda bundan kaçamayacaksın bile. Bu durumda kendi hangi eylemin buna sebep olmuş oluyor ki? Örneğin ben şu an baba sıfatı taşıyan bok gibi bir insanın bana acı çektirmemesi için ne yapabilirim? Evi mi terk edeyim? Maalesef hayatta her şey kontrolümüz altında değil bu nedenle görüşüne katılmıyorum.
Söylediklerinize katılıyorum .Ama bende tam tersi kabullenince kötü oldum kısaca anlatmaya çalışıyım. Ben 19 yaşında ilk mezun senesi olan ea dan sınava hazırlanan bir öğrenciyim. Hayatım boyunca hep okul dershane değiştirdim başarısızlığımı hep okulun iyi olmamasına öğretmenlere bağladım bu yüzden de hiç kötü hissetmiyordum içim rahattı. Sınav sonucu geldi 330 bin yapmışım berbat yani böyle olacağını biliyordum ama bahanlerim hazırdı. Sonra çevremdeki insanlar beni başarısız gördüğü için bi anda görünmez oldum kimsenin umrunda değildim kimse benim ne hissettiğimle ilgilenmedi her gece işittiğim laflar yüzünden ağlayarak uykuya daldım. Ve kendime söz verdim programlar yaptım bu sefer evden tekrardan hazırlanmaya başladım. Ve baktım ki yine çalışmıyorum kendime o kadar kızıyordum ki artık farkındaydım çünkü ben çalışmazsam nereye gittiğim çok da önemli değilmiş .Biliyordum artık tüm suç benimdi ve herkes haklıydı benim için boşuna masraf yapmışlardı ben hiçbir şeyi hak etmiyormuşum dedim .2 ay boyunca her gün sabaha kadar ağladım günlük 2 saatlik uykuyla duruyordum .Artık o kadar kötüydüm ki yemek yerken kaşığı kaldırıp ağzıma götürmeye halim yoktu. Ve ailem benim halimin farkında değildi bile .Dedim kendi kendime uyumam lazım artık bi şekilde toparlanıp çalışmalıyım aynı şeyleri yaşarsam bi daha naparım dedim. Psikiyatrist depresif epizodlar ve dehb tanısı koydu ilaçlar içmeye başladım biraz daha iyiyim artık ama ben kendi kendimi düşüncelerimle depresyona soktum başarısızlığımı kabul etmek bana ağır geldi belki de egoma yediremedim bilmiyorum .Her hafta psikoloğa da gidiyorum dehb ile nasıl çalışabilirim bunun üzerine konuşuyoruz. İnsana kendisinden başka yardım eden yok tabi kötülük de yapan bunu fark ettim .Benim merak ettiğim ben mesela farkındayım çalışmam lazım hedeflerimde var bilkent psikoloji burslu istiyorum ama neden bunun uğruna hala çalışmıyoum bile bile kendime neden böyle bir kötülük yapıyorum .Yani insan farkında olup bunu neden icraata dönüştürmez ki . Bu konu hakkında da bir video yaparsan sevinirim.
@hicranbilir532 ders üzerindeki etkisinden mi bahsedeyim
hangi yönünden bahsedeyim
@hicranbilir532 o kadar çok etkiliyor ki anlatmakla örnek vermekle bitiremem ama beni en geri çeken özelliklerinden bahsedeyim; aklıma eseni yapıyorum sonucunu düşünmeden hareket ediyorum , bi işi ya çok iyi yapacağım ya da hiç yapmayacağım modunda oluyorum genelde aşırı mükemmeliyetciğim , ertleliyorum her şeyi, yapacağım şeye hemen başlayamıyorum , sürekli kafamın içindeki ses konuşuyor susmuyor bu da özelikle denemelerde etkiliyor ve tabiki odaklanma başladığım işi bırakıp başka bir şeye yöneliyorum sonra onu bırakıp başka bir şeye geçiyorum ve sonuç olarak hiçbir şey yapmamış oluyorum. İyi özelliğide var tabi mesela psikolojiye merakım olduğu için hiç ara vermeden 400 500 sayfalık psikoloji içerikli kitapları bitirdiğimi bilirim ama ders için onu henüz yapamadım.
@@mehlikDüzenli olarak omega 3 takviyesi alman senin için çok yararlı olur.
hayatta somut olaylar sonucu yaşadığımız hüznün dozu çok fazla olunca kendi kendimize düşündüğümüzde yaşanan acılar kesiliyor. en azından bende öyle oldu, bir yerde somut olaylar etkili ama o eşik aşılınca olayları yorumlamamız da önemli. insana bana göre acı veren kendi düşünceleridir
eşik muhabbetine katılıyorum videoda da anlatmaya çalıştım biraz evet çok üzülmek lazım ki rahatlayalım sdghfs saçmalığa baksana öyle ama
Lütfen daha fazla böyle videolar yap. Daha uzun olsunlar. İnsan olmak çok garip ve kompleks. Tek başıma idare edemiyorum
Jsjkskjsj idare edemiyoruz ..
benim sayemde mi idare ediyorsun çok önemli bir soru
@@gencligimiharciyorum ahhahhahsjhz şaşırdım şu an o yazdığıma. Evet senin sayende devam ediyorum. Acınası mı
@@troubleveryday acınası demezdim ben de seni seviyorum troubleeveryday
@@gencligimiharciyorum çok tatlısın
felsefeden nefret ediyorum ama felsefe yapmaktan başka çarem de yok
welcome to the club sayın hoacm
İnsana acı çektiren şey insanın düşüncelerinin aksine gerçekleşen şeylerdir. Bence insan daima kendisi için iyi olan şeyi düşünüp o doğrultuda hareket eder. İnsan yaşadığı hayatta düşünmediği yahut istemediği durumlarla karşılaştığında bu onda şok etkisi yaratır, sersemler ve düzgün şekilde düşünmekte zorluk çeker. Durumu kötü olan bir insanın hayatına devam edebilmesi için mücadele vermesi gerekir ki bu da bahsettiğin “acı insanları daha derin yapar” düşüncesine benziyor. Acı şeyler yaşamak insana hem kendi içinde hem de duruma göre gerçek hayatta mücadele vermeyi öğretir, kendisiyle çok düşünen insan kendisini tanımayı öğrendiği gibi çevresindeki insanların aslında içlerinde ne geçtiğini daha rahat kavrayabilir. Bu yüzden oldukça anlayışlı ve empati kurabilen vicdanlı insanlar olurlar. Ahlakı açıdan kendilerini sorgulamayı bildikleri için yaptıkları hataları kabul etmekte kendilerini geliştirmiş bireyler haline gelirler.
Bu aralar salgın söylentileri var dikkat et kendine büyük geçmiş olsun ❤
Ek olarak aklıma geldi bir arkadaşıma sorduğum bir soru vardı, size de sormak isterim:
Elinde imkanın olsa kötü şeyler yaşayıp acı çekip kendini geliştirmiş bir hayattansa zorluk olmadan çok mutlu yaşanmış ama sana hiçbir şey katmamış bir yaşamı mı tercih edersin ?
yaşadığını hissetmek için zorlanman gerekiyor diye düşünüyorum kesinlikle. zorluklar yaşamayı genelde kendim seçerim ve seviyorum. onun dışnda salgın kalbimi kırdı yakalandık valla sen de kendine dikkkat et
la olum instagramda her fotoğrafımı beğenmişin
@@gencligimiharciyorum komik veya eğlenceli bulduklarımı beğendim ahsbahd
şarabımı aldım seni izliyorum sohbetlerin çok eğlenceli.
isa ve 12 havari var profilfotoğrafında. dini bir şaka mı bu öyleyse komik
Acı çekmenin kendini çok ii tanımanı ve olgunlaştırdığını düşünüyorum ama bunların ii bişey olduğundan emin değilim ( kendimce bu süreçten geçiyorum ve beni getirdiği noktadan sanırım mutlu değilim)
yorumları cevaplıyordum aşağıda gerçekten yorumunun aynısını yazdım. ben de değilim furkan
@@gencligimiharciyorum Bazı şeylerin farkında olmak insana mutsuz olması için yeterince neden veriyor. Bazen farkında olmasamıydım daha ii olur muydu, yoksa mutsuzluğa rağmen farkındalık daha mı ii emin olamıyorum ve hiç bir zaman emin olamayacağımı biliyorum . Ama melankoli hakkında dediklerin biraz ufuk açtı tam da bundan kurtulmaya çalışırken güzel oldu sağol
şok marketlerde satılan crazy çikolatayı yerseniz hiçbir mutsuzluğunuz kalmaz.
neden, tadı güzel mi?
@@bittiyes just eat abla
@@abrahamlincolnsbilecikguid5778 erkeğim, ve muhtemelen benden büyüksündür :D
@@bittiyes sıkıntı yok abla 🤙
napıyosun deli hayat nasıl
Acilarin surekli olacagi fikri ve bu kabullenme okey ama bence bu durum direkt acinin bi bakima azalacagini da gosteriyo. Sadece yasadigin aciya sebep olan seyin bir daha gerceklesebileceginin beklentisi bile bence o sey gerceklestiginde bu durumu nasil handlelayacagina ve tepki verecegine etki edebiliyo, ve bu genelde daha az aci demek bence, aci cekme surecini senin bahsettigin bazi farkindaliklara ulasmayla birlikte kabul edersek eger. Hatta bazi acilar digerlerinden daha "buyuk" veya "fazla" farkindaliga ulasmana da sebep olabilir bence, yani acilar hiyerarsisinde yukari ciktikca dunyayla ilgili beklentilerin gercekle daha uyumlu olmaya baslayacak ve bu gercekle daha uyumlu beklentilerin seni daha "pozitif" bir ruh haliyle kalabilme yolunda daha isabetli kararlar verebilmene sebep olacak. Melankoliden alinan keyif de zaten senin de bahsettigin o ice donme ve farkindalik kisminin daha abartilmis ve istenen bir durumudur, ya da bu da boyle bir play boyle bir strateji, 0 benefit diye bakmamaliyiz bence.
kesinlikle 0benefit diye bakmadım insana pozitif bir derinlik de katıyor bence ama yani değer mi bilmiyorum. kerem top commentator yazıyor yanında bu arada
@@gencligimiharciyorum cok iyiyim lan
@@keremyoner O GUZEL CVDE BUNA DA YER VER
uzun video lazım bize
emredersiniz
5. dakikada melankoliyi ve gelecekle ilgili umutlu olmayı karşı karşıya koymuşsun ama bence bir insan hem melankolik olup hem de umutlu olabilir.Bazı insanlar melankoli ve üzgün olma durumunu hayat felsefesi olarak yaşıyor hatta mutlu olduklarında verimliliklerinin azalacağını düşünüyor ya da melankolik olması zor süreçler yaşadığından dolayı olabiliyor ama bu umutsuz olduğu anlamına gelmez bence
haklısın orada 'mutlu' demeye çalışıp 2 kere söylediğimi düşünmüşüm. melankoli ve umut konusunda ben de öyle düşünüyorum bahar berru hanım. bu ne dikkatli izlemektir
Abi münazara yapıyo musun kulübünde merak ettim.Çok akıcı ve duru bi anlatımın var ve münazır misali argümanları suratımıza fırlatmaktan da çekinmiyosun
lisede münazara yaptım ünide münazara kulübüne gitmiştim ama sıkıldım. analitik konuşma başka şekilde yapılmıyor bence ya konuşma metodu bu zaten
okb düzeyine ulaşan düşüncelerden ilaç kullanmadan nasıl kurtulabilirim kral
Psikiyatriste gitmek en iyisi bende bir sene bekledim geçsin diye ama geçmemişti
iç görülerin var mı
e tabi
bence de acı temel duygu. kadın perspektifinden bakınca olaya biyolojik olarak da bunu net görüyorum. regl oluyorsun acı doğuruyorsun acı vs psikoz desen tonla zaten. sonra toplumsal olarak da hep bi acıya eğilim var. savaşa ve şiddete sonucu baya pahalıya patlasa bile bi yönelim var. zihinsel olarak acıyı bu kadar sevmemiz bir uyaran olduğu için olabilir belki bilmiyorum. o süreç içindeyken çok korkunç oluyor ama acı hep bir itici güç sağlıyor ve hem hissizlikten hem de mutluluğun getirdiği rehavetten bin kat daha verimlidir belki de. evrimsel olarak acı mekanizmamızı bu denli geliştirmemizin sebebi de bu olabilir. öyle
sallamışım bu arada acının itici gücünü ve verimliliğini falan hiç deneyimlemedim ben niye gaza gelmişim orada bilmiyorum