Sana bir teklifim var; Bütün yenilgileri, yanılgıları, yalnızlıkları ve ayrılıkları göze alıp birbirimizi sevmeye var mısın? Benim bazen varlığımı hissetmediğim oluyor, senin de oluyordur. Kapatacağım bir kapım, açacağım bir pencerem, yaslayabileceğim bir duvarım yokmuş gibi geldiği zamanlar oluyor. Senden istediğim şey boşluklarımı doldurman değil, anlamışsındır belki… Eksiklerimizi keşfederken yan yana olalım istiyorum. Bazen aynaya bakarken yanımda olsan, sokakta yürürken gölgemi kollasan yeter. Seninle sadece kutlamalarımı değil, kaybedişimi, aldanışımı, yas tutuşumu da paylaşmak istiyorum. Çok yorgunum. Sevmeye ve sevilmeye ihtiyaç duyuyorum. Adı büyük içi eksik bir sevgiye yokum. Beni kurtaracak bir kahraman aramıyorum. Büyük umutlara inanmıyorum. Kuru cesaretlendirmelere, geçiştirmelere, tesellilere katlanamıyorum. KORKUYORUM. Bu dünyada korkmak için çok sebebimiz var, inan bana. Korktukça birbirimize sarılmaya var mısın? İyi günde kötü günde, karanlıkta aydınlıkta benimle beraber korkar mısın? Korkuyorum çünkü az yara almadık. Hayat; yaralanmak ve iyileşmek arasında gidip geliyor. Az mı kan kaybettik yaşam savaşında? Bazen oluk oluk, bazen gizli saklı… Hızlı tedavilere soyunmadan, ezber reçetelere uymadan, beraber yaralanmaktan korkmadan benimle kalır mısın? Perdeleri çekilmiş bir oturma odasında veya bu savaş meydanının tam ortasında bazen benimle birlikte kanar mısın? Seninle yürürken acıdan beraber geçip umut bulma ihtimalini düşünüyorum. Acıda ve umutta, bağlılıkta ve özgürlükte, evde ve yolda yanımda olur musun? Benimle yol olur musun? Benimle ev olur musun?
Yalnız kalmayı tercih ederim
Sana bir teklifim var;
Bütün yenilgileri, yanılgıları, yalnızlıkları ve ayrılıkları göze alıp birbirimizi sevmeye var mısın? Benim bazen varlığımı hissetmediğim oluyor, senin de oluyordur. Kapatacağım bir kapım, açacağım bir pencerem, yaslayabileceğim bir duvarım yokmuş gibi geldiği zamanlar oluyor. Senden istediğim şey boşluklarımı doldurman değil, anlamışsındır belki… Eksiklerimizi keşfederken yan yana olalım istiyorum. Bazen aynaya bakarken yanımda olsan, sokakta yürürken gölgemi kollasan yeter. Seninle sadece kutlamalarımı değil, kaybedişimi, aldanışımı, yas tutuşumu da paylaşmak istiyorum. Çok yorgunum. Sevmeye ve sevilmeye ihtiyaç duyuyorum. Adı büyük içi eksik bir sevgiye yokum. Beni kurtaracak bir kahraman aramıyorum. Büyük umutlara inanmıyorum. Kuru cesaretlendirmelere, geçiştirmelere, tesellilere katlanamıyorum.
KORKUYORUM.
Bu dünyada korkmak için çok sebebimiz var, inan bana. Korktukça birbirimize sarılmaya var mısın? İyi günde kötü günde, karanlıkta aydınlıkta benimle beraber korkar mısın? Korkuyorum çünkü az yara almadık. Hayat; yaralanmak ve iyileşmek arasında gidip geliyor. Az mı kan kaybettik yaşam savaşında? Bazen oluk oluk, bazen gizli saklı… Hızlı tedavilere soyunmadan, ezber reçetelere uymadan, beraber yaralanmaktan korkmadan benimle kalır mısın? Perdeleri çekilmiş bir oturma odasında veya bu savaş meydanının tam ortasında bazen benimle birlikte kanar mısın? Seninle yürürken acıdan beraber geçip umut bulma ihtimalini düşünüyorum. Acıda ve umutta, bağlılıkta ve özgürlükte, evde ve yolda yanımda olur musun? Benimle yol olur musun? Benimle ev olur musun?
Öyle biri yok yanılgı 😎 yanar döner insan denen varlık kırk yıl sırtında tasi bir defa indir senden kötüsü yok
Kısacası hayat yolculuğunda beraber yürür müyüz temiz yeni bir sayfa açmaya var mısın?
Bunu dinleyecekse ayrilmazdık ki.