ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
เป็นอนิเมะที่ต้องดูสักครั้งคับ ถึงเจ็บแต่ก็เป็นประสบการณ์(การดูหนัง) ที่ควรได้สัมผัสเอง ไม่ว่าด้านอารมณ์/เรื่องราวและกสนยำเวยอตลอดจนแง่มุมต่างๆ
ชอบคริปนี้มาก🎉🎉🎉จากน้องซันฮาปป
กราบขอบพระคุณมากครับ🥰🙏🙏🙏
สุสานหิ่งห้อย พ่อผมเคยพาดูตอนผมเด็ก เเล้วคือ หลังจากดูจบนี้ ผมกินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับเลย 😅
หม่นมากกกกกจริงๆครับ เศร้าแบบหน่วงในใจมาก😥
ผมน้ำตาซึม ช๊อตพี่ชายโหนบาร์ สุดๆเลย สะเทือนใจมากสุดๆละในเรื่อง น้องสาวอยากเจอแม่ แต่พี่ชายต้องแกล้งทำเป็นสนุกกลบเกลื่อนให้น้องไม่เสียใจ ทั้งที่รู้ว่าแม่จากไปแล้ว 😢😢😢😢😢
พอดีผมมีหนังสือรวมเรื่องหนังค่ายgibiที่ให้เหตุผลแต่เรื่องที่แต่งแล้วเรื่องสุสานหิ่งห้อยคือเรื่องจริงที่คนแต่งไปสัมภาษณ์คนพี่ ที่จริงๆแล้วรอดตายมาได้ แต่คนพี่ขอให้คนแต่งเขียนในเรื่องให้เขาตายด้วยเพราะความรู้สึกของคนพี่ตายตามตอนฉากจบ จนถึงปัจุบันคนพี่ก็ยังรู้สึกตายอยู่แล้วครับ
ดูตั้งแต่สมัยเช่าม้วนวีดีโอร้านเฟมรอบเดียวพอ ไม่เศร้าเท่าไหร่ดูไปกำหมัดไป รำคาญพี่ชาย ถ้าลดทิฐิ ยอมขอโทษ ช่วยงานบ้านป้า น้องก็ไม่ต้องมาซวยไปด้วยแล้วใครจะบอกป้าก็ใจร้าย เอาเปรียบ แต่ในยุคที่ต้องดิ้นรน ทุกคนก็ต้องช่วยกัน ความตึงเครียด มันทำให้คนเห็นแก่ตัวน่ะใช่ แต่ป้าก็ไม่ทิ้งให้อดตาย จนกระทั่งพาน้องหนีออกมาอดตายเองนี่แหละใดใดคือ ทิฐิ ความดื้อรั้นของคนมีอำนาจที่ไร้สาระนี่แหละ ตัวร้ายที่แท้จริงของเรื่อง ทั้งคนสั่งให้ทำสงคราม และคนที่พาน้องมาตาย
เคยนั่งดูพร้อมกับพี่ชาย ดูจบ นั่งซึม ส่วนพี่ร้องไห้ ดูรอบเดียวเกินพอ ใจไม่แข็งพอให้ดูรอบที่2 มันเป็นการ์ตูนที่หนักมากจริงๆ สงคราม โหดร้ายเสมอ…
ชุดพระเอก สื่อถึงทหารน้อย ที่ละทิ้งอัตตาไม่ได้ สะท้อนกลุ่มทหารในสมัยนั้น ที่ยอมตายแต่ไม่ยอมแพ้
ถ้าเป็นเราสมัยก่อน อาจจะร้องไห้ออกมาตอนดูก็ได้แต่เราดันมาดูตอนที่ชีวิตผ่านอะไรมาเยอะแล้ว เลยไม่ได้ร้องไห้ออกมา...แต่รู้สึกจุกในอกมากกว่าในยุคสงคราม บางทีการตายไปอาจทรมานน้อยกว่า
ชอบทั้งภาพและดนตรีประกอบมาก มันชวนหดหู่และเหงาสุดๆ แม้ผมจะไม่ได้ซึ้งหรือเศร้าอะไรแต่ก็เป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย
อีกเรื่องที่เล่าประเด็นเรื่องสงครามโลกครั้ง2แล้วเราชอบพอๆกับสุสานหิ่งห้อยคือเรื่อง In This Corner of the World (2016) แค่วาดฝันให้โลกสวย เลยค่ะอาจจะไม่ดาร์กเท่าแต่่พอดูจบก็คิดตั้งคำถามเลยว่าถ้าไม่มีสงครามชีวิตของตัวเอกในเรื่องคงจะแฮปปี้กว่านี้😢
เป็นเรื่องที่มาดูอีกทีตอนโตแล้วเจ็บกว่าที่คิดไว้มากค่ะ ㅜ ㅜ รอติดตามคอนเท้นจักรวาลจิบลิอีกน้า แล้วก็เป็นกำลังใจให้ทีมหน้ากล้องและหลังกล้องพี่โมสพี่โยทุกคนเลยน้าคะ 🙌
ตอนม.ต้น เคยหลงไปดูซึมเป็นส้วมไปครึ่งวัน
คิวซัง : ผมอยากให้น้องสองคนนี้มาเกิดในยุคปัจจุบันเด็กทั้งสองมาเกิดใหม่ในยุคปัจจุบันเช่าห้องในเมืองใหญ่กันตามลำพัง คนพี่ต้องมาทนทุกข์กับการทำงานในแบล็คคอมปานี มีชีวิตเพื่อน้องสาว จนวันหนึ่งก็ต้องใจสลายเพราะน้องสาวฆตต จากการบูลลี่ในโรงเรียน สุดท้ายเรื่องจบที่คนพี่เหม่อมองไร้แววตาในห้องขาวเพ้อหาน้องสาว….กูพิมพ์เชี่ยไรไปวะเนี่ย 555
เล่า + วิเคราะห์ได้ลึกซึ้งและสมุกมากเหมือนเคยเลยครับ ทั้ง 2 คน 👍 ยอมรับเลยว่าตอนดูเองไม่ได้รู้สึกอิน หรือเศร้าอะไรมาก แต่ทั้ง 2 คนมาขยี้ซะเศร้าตามเลย สุดยอดจริงๆ 🎉🎉🎉🎉 สุดท้ายคือ "สุสานกิ้งก่า" อย่างฮา โคตรชอบ 😂
หนูได้ดูครั้งแรกในเน็ตฟิกค่ะ ดูจบแล้วซึมเลยรู้สึกเศร้ามากกกกก ขอบคุณเน็ตฟิกที่เอามาให้ดูนะคะ 😢😢😢
ขออนุญาตนะครับ ได้ฟังความคิดเห็นของคุณคิวหลายครั้งแล้วรู้สึกชอบ ถ้ามีโอกาสอยากให้ลองอ่านวิหคเพลิงแล้วแสดงความคิดเห็นครับ
การฟังเสียงลือมาก่อนดู มันทำให้เราตั้งกำแพงหรือการ์ดรอไว้โดยไม่รู้ตัวครับ เหมือนมีคนมาบอกว่าหนังเรื่อง *** หักมุมมาก ก่อนดูเลยตั้งธงในใจรอจับจุด ว่าหักมุมตอนไหนไว้ ต่างจากคนดูครั้งแรกโดยไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อนครับ เรื่องนี้เช่นกัน หลายคนมาได้ดูเพราะคนอื่นเขียนคอนเทนท์ไว้ว่ามันเศร้า มันหนัก ทั้งๆ ที่ต้นเรื่องเฉลยจุดจบให้เห็นไว้แต่แรกแล้วครับo ชาวไร่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเพราะเป็นช่วงท้ายสงคราม ทุกคนลำบากเหมือนกันหมด เขาจึงยอมรับไม่ได้ เด็ก 14 สมัยนั้นถือว่าโตพอสมควรแล้วo ตำรวจเห็นใจเด็กเพราะเป็นชนชั้นปกครอง การศึกษาและความชาตินิยม ย่อมมีมากกว่าชาวไร่ทั่วไปครับo ส่วนที่เด็กไม่ขอให้ตำรวจช่วยคงเพราะละอายใจ ที่ตกต่ำจนต้องขโมยของแล้วโดนจับได้ ไม่กล้าสู้หน้า ส่วนป้าเป็นเรื่องอีโก้ของทั้งสองฝ่าย
"สุสานหิ่งห้อย"อานิเมะที่ให้ตายก็ไม่ยอมดูครับ เพราะรู้ว่าใจรับไม่ไหว แล้วปัจจุบันผมมีน้องสาว และรักน้องมากจะให้มาดูหนังที่น้องสาวตัวละครทรมานนี่ทำใจไม่ได้จริงๆครับแค่ฟังคลิปนี้ก็จะร้องแล้ว
เคยดูตอนเด็ก ดูแล้วหดหู่เป็นอาทิตย์ กว่าจะหาย แล้วเป็นการดูครั้งเดียวในชีวิต ไม่เคยดูอีก ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่มันหดหู่จิตใจ
ตำนานที่ไม่กล้าเปิดดู 😢 ฟังสปอยหลายสิบรอบก็ยังหดหู่อยู่ดี ในโลกแห่งความเป็นจริง ทุกบทเรียนทุกความผิดพลาดมันเยอะมากพอแล้ว อยากให้ทุกชีวิตใช้ชีวิตอยู่เหนือสงคราม 🌏🍂🍃🌱🌳
เอาไปสร้างตัวละครใน ดันดาดันต่อได้ โยไค หิ่งห้อย
พี่เขาเปนแผลที่หน้าหรอคับ
ยังรอ5cm อยุ่นะคะ
ไม่เคยดูเลยเรื่องนี้และไม่กล้าดูด้วย เราเสียน้องไป2~3ปีที่ผ่านมายังทำใจไม่ได้เลย ขอดูแค่ในคลิปนี้พอ😢
โอย คลิปนี้ผมฟังไม่จบจริงๆ ขอโทษนะครับ
ผมไม่เคยเศร้าเรื่องนี้นะ ดูแล้วหงุดหงิดพี่ชายที่ทำตัวแย่มากกว่า
ตอนเด็กๆยายผมกับแม่ชอบบอดว่าผมดูแต่กาตูนย์มันไร้สาระ และไม่รู้ว่าทั้งสองนึกอะไร ไปหาเรื่องนี้มาดู แล้วก็บังคับให้ผมดูด้วยเหมือนจะประชดผมแหละว่ากาตูนย์มันเด็กดูเลยจะให้ผมดูจนจบ แบบห้ามลุกหนี สรุปครับ ดูจบผมผวาสติแตกเลย ฟังแล้วอาจจะเวอร์ แต่ตอนนั้นผมอายุแค่ 7 ขวบเอง แล้วช่วงวัยประมาณนั้นผมเป็นคนที่โครตของโครตใจเสาะเลยล่ะ😅 และมันก็เป็นเหมือนปมที่หลัจากนั้นมาจนอายุ 11 ปี ผมเกลียดอนิเมะไปเลย และหันไปดูกาตูนย์ตะวันตกแทน จนมาเริ่มเปิดใจดูเมะใหม่ตอนอายุ 14 และแน่นอนว่าทั้งสองคนทั้งแม่และยายผมที่มานั่งดูด้วย ยายน่ะเขายังเฉยๆไม่ค่อยอะไร แต่แม่อ่ะคือจิตตกร้องให้ แล้วนางก็เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่ออนิเมะไปเลย😂 เอาจริงๆ หลายคนมักจะบอกว่า เวลามีสงครามประชาชนจะทุกทรมานที่สุด แต่ถ้าลองมองดีๆ ตัวทหารเองก็ทรมานไม่ต่างกัน อย่างตอนทิ้งระเบิดนิวเคลียหรือทิ้งระเบิดธรรมดา คนโดนก็เจ็บปวดทรมานทั้งกายและใจ แต่คนทิ้งใส่ก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน อย่างนักบินที่ชับ enolar gay ไปทิ้งนิวเคลียที่ญี่ปุ่น เขาก็เคยพูดว่า เขาเองก็เจ็บปวดที่ต้องกดปุ่มปล่อยระเบิดลงไป แต่เพราะมันเป็นหน้าที่ และถ้าไม่ทิ้งญี่ปุ่นก็ไม่ยอมจบมันก็จำเป็นต้องทำ แต่มันก็แลกมาด้วยแผลใจและความรู้สึกผิดที่ต้องแบกรับไปจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต สรุปคือ ในสงครามส่วนตัวผมมองว่า ไม่มีใครที่ไม่ทรมานไม่เจ็บปวดไม่น่าสงสารเว้นแค่พวกผู้นำนะ😅 นอกนั้นทุกฝ่ายก็เจ็บปวดเหมือนกัน แล้วมันวัดกันไม่ได้หรอกว่าใครทรมานกว่าใคร
แล้วตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้วครับ?
ตอนดูเรื่องนี้จบร้องไห้หนักมากและจิตใจหดหู่ไปหลายวันเลยคะ😢
สงสารตัวละครในเรื่องม้ากกกกกกก
หนังดีที่ไม่อยากดูซ้ำ จุกเกิน
ครูสอนญี่ปุ่นเปิดให้ผมดูตอนป 2 แต่ผมเด็กเกินดุไม่รู้เรื่อง
พึ่งเห็นว่าชื่อคลิปตอนที่ 31 แต่จริงๆตอนที่ 32
โอ้ ขอบคุณครับ เปลี่ยนเรียบร้อย🤣🙏
เข้ามาสาปป้าพระเอกก่อนเลยคนแรก เราว่าถ้าป้าบอกพระเอกดีๆว่าให้ช่วยงานบ้านหรือออกไปหางานทำแล้วตัวเองจะช่วยดูแลน้องสาวให้ คิดว่ายังไงพระเอกก็ยอมทำอยู่แล้ว นี่ดันพูดแขวะพระเอกแบบอ้อมๆตลอดแทนที่จะพูดสอนกันตรงๆ แล้วเด็กอายุ14จะเข้าใจได้ไงอะ ในมุมพระเอกที่เพิ่งเสียแม่ไปฟังแล้วก็คงรู้สึกเหมือนตัวเองกับน้องสาวเป็นภาระ+อีโก้ด้วยส่วนนึงเลยแสดงออกเหมือนประชดประชันนั่นแหละ แล้วความเห็นแก่ตัวของป้าคือชัดมากกกก นอกจากจะไม่ได้แสดงความเสียใจหรือสงสารแล้วยังเลือกที่จะกอบโกยผลประโยชน์จากเด็กกำพร้าสองคนแทนอีก นั่นหลานหล่อนนะว้อยย😡😡 //กำหมัดแน่นน
เพราะสงครามยังไงล่ะ
เรื่องนี้ขนาดคนสร้างยังด่าตัวเอกเลยว่าไม่น่าหนีจากบ้าน😂
ไม่กล้าดูครับชื่อเสียงมันเรื่องรือเหลือเกิน😂
🩵🩵🩵
ถ้าพระเอกมันไม่พาน้องออกจากบ้านญาติที่รับเลี้ยงดูจะจบแบบนี้ไหมนะ
อาจจะไม่จบแบบนี้หรืออาจจะแย่กว่าที่เราได้เห็นสำหรับผมแล้ว จบแบบนี้มันดีที่สุดแล้วครับเพราะถึงต่อให้พระเอกไม่พาน้องออกมาสักวันก็คงถูกไล่ออกมาอยู่ดีอย่างน้อยที่สุด ทั้งคู่ก็ได้เลือกเส้นทางของตัวเองแล้วต่อให้มันจะต้องลงเอยด้วยจุดจบแบบนี้ก็ตาม
เป็นอนิเมะที่ต้องดูสักครั้งคับ ถึงเจ็บแต่ก็เป็นประสบการณ์(การดูหนัง) ที่ควรได้สัมผัสเอง ไม่ว่าด้านอารมณ์/เรื่องราวและกสนยำเวยอตลอดจนแง่มุมต่างๆ
ชอบคริปนี้มาก🎉🎉🎉จากน้องซันฮาปป
กราบขอบพระคุณมากครับ🥰🙏🙏🙏
สุสานหิ่งห้อย พ่อผมเคยพาดูตอนผมเด็ก เเล้วคือ หลังจากดูจบนี้ ผมกินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับเลย 😅
หม่นมากกกกกจริงๆครับ เศร้าแบบหน่วงในใจมาก😥
ผมน้ำตาซึม ช๊อตพี่ชายโหนบาร์ สุดๆเลย สะเทือนใจมากสุดๆละในเรื่อง น้องสาวอยากเจอแม่ แต่พี่ชายต้องแกล้งทำเป็นสนุกกลบเกลื่อนให้น้องไม่เสียใจ ทั้งที่รู้ว่าแม่จากไปแล้ว 😢😢😢😢😢
พอดีผมมีหนังสือรวมเรื่องหนังค่ายgibiที่ให้เหตุผลแต่เรื่องที่แต่งแล้วเรื่องสุสานหิ่งห้อยคือเรื่องจริงที่คนแต่งไปสัมภาษณ์คนพี่ ที่จริงๆแล้วรอดตายมาได้ แต่คนพี่ขอให้คนแต่งเขียนในเรื่องให้เขาตายด้วยเพราะความรู้สึกของคนพี่ตายตามตอนฉากจบ จนถึงปัจุบันคนพี่ก็ยังรู้สึกตายอยู่แล้วครับ
ดูตั้งแต่สมัยเช่าม้วนวีดีโอร้านเฟม
รอบเดียวพอ ไม่เศร้าเท่าไหร่
ดูไปกำหมัดไป รำคาญพี่ชาย ถ้าลดทิฐิ ยอมขอโทษ ช่วยงานบ้านป้า น้องก็ไม่ต้องมาซวยไปด้วยแล้ว
ใครจะบอกป้าก็ใจร้าย เอาเปรียบ แต่ในยุคที่ต้องดิ้นรน ทุกคนก็ต้องช่วยกัน ความตึงเครียด มันทำให้คนเห็นแก่ตัวน่ะใช่ แต่ป้าก็ไม่ทิ้งให้อดตาย จนกระทั่งพาน้องหนีออกมาอดตายเองนี่แหละ
ใดใดคือ ทิฐิ ความดื้อรั้นของคนมีอำนาจที่ไร้สาระนี่แหละ ตัวร้ายที่แท้จริงของเรื่อง ทั้งคนสั่งให้ทำสงคราม และคนที่พาน้องมาตาย
เคยนั่งดูพร้อมกับพี่ชาย ดูจบ นั่งซึม ส่วนพี่ร้องไห้ ดูรอบเดียวเกินพอ ใจไม่แข็งพอให้ดูรอบที่2 มันเป็นการ์ตูนที่หนักมากจริงๆ สงคราม โหดร้ายเสมอ…
ชุดพระเอก สื่อถึงทหารน้อย ที่ละทิ้งอัตตาไม่ได้ สะท้อนกลุ่มทหารในสมัยนั้น ที่ยอมตายแต่ไม่ยอมแพ้
ถ้าเป็นเราสมัยก่อน อาจจะร้องไห้ออกมาตอนดูก็ได้
แต่เราดันมาดูตอนที่ชีวิตผ่านอะไรมาเยอะแล้ว เลยไม่ได้ร้องไห้ออกมา...แต่รู้สึกจุกในอกมากกว่า
ในยุคสงคราม บางทีการตายไปอาจทรมานน้อยกว่า
ชอบทั้งภาพและดนตรีประกอบมาก มันชวนหดหู่และเหงาสุดๆ แม้ผมจะไม่ได้ซึ้งหรือเศร้าอะไรแต่ก็เป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย
อีกเรื่องที่เล่าประเด็นเรื่องสงครามโลกครั้ง2แล้วเราชอบพอๆกับสุสานหิ่งห้อยคือเรื่อง In This Corner of the World (2016) แค่วาดฝันให้โลกสวย เลยค่ะอาจจะไม่ดาร์กเท่าแต่่พอดูจบก็คิดตั้งคำถามเลยว่าถ้าไม่มีสงครามชีวิตของตัวเอกในเรื่องคงจะแฮปปี้กว่านี้😢
เป็นเรื่องที่มาดูอีกทีตอนโตแล้วเจ็บกว่าที่คิดไว้มากค่ะ ㅜ ㅜ
รอติดตามคอนเท้นจักรวาลจิบลิอีกน้า แล้วก็เป็นกำลังใจให้ทีมหน้ากล้องและหลังกล้องพี่โมสพี่โยทุกคนเลยน้าคะ 🙌
ตอนม.ต้น เคยหลงไปดูซึมเป็นส้วมไปครึ่งวัน
คิวซัง : ผมอยากให้น้องสองคนนี้มาเกิดในยุคปัจจุบัน
เด็กทั้งสองมาเกิดใหม่ในยุคปัจจุบันเช่าห้องในเมืองใหญ่กันตามลำพัง คนพี่ต้องมาทนทุกข์กับการทำงานในแบล็คคอมปานี มีชีวิตเพื่อน้องสาว จนวันหนึ่งก็ต้องใจสลายเพราะน้องสาวฆตต จากการบูลลี่ในโรงเรียน สุดท้ายเรื่องจบที่คนพี่เหม่อมองไร้แววตาในห้องขาวเพ้อหาน้องสาว….
กูพิมพ์เชี่ยไรไปวะเนี่ย 555
เล่า + วิเคราะห์ได้ลึกซึ้งและสมุกมากเหมือนเคยเลยครับ ทั้ง 2 คน 👍 ยอมรับเลยว่าตอนดูเองไม่ได้รู้สึกอิน หรือเศร้าอะไรมาก แต่ทั้ง 2 คนมาขยี้ซะเศร้าตามเลย สุดยอดจริงๆ 🎉🎉🎉🎉 สุดท้ายคือ "สุสานกิ้งก่า" อย่างฮา โคตรชอบ 😂
หนูได้ดูครั้งแรกในเน็ตฟิกค่ะ ดูจบแล้วซึมเลยรู้สึกเศร้ามากกกกก ขอบคุณเน็ตฟิกที่เอามาให้ดูนะคะ 😢😢😢
ขออนุญาตนะครับ ได้ฟังความคิดเห็นของคุณคิวหลายครั้งแล้วรู้สึกชอบ ถ้ามีโอกาสอยากให้ลองอ่านวิหคเพลิงแล้วแสดงความคิดเห็นครับ
การฟังเสียงลือมาก่อนดู มันทำให้เราตั้งกำแพงหรือการ์ดรอไว้โดยไม่รู้ตัวครับ เหมือนมีคนมาบอกว่าหนังเรื่อง *** หักมุมมาก ก่อนดูเลยตั้งธงในใจรอจับจุด ว่าหักมุมตอนไหนไว้ ต่างจากคนดูครั้งแรกโดยไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อนครับ เรื่องนี้เช่นกัน หลายคนมาได้ดูเพราะคนอื่นเขียนคอนเทนท์ไว้ว่ามันเศร้า มันหนัก ทั้งๆ ที่ต้นเรื่องเฉลยจุดจบให้เห็นไว้แต่แรกแล้วครับ
o ชาวไร่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเพราะเป็นช่วงท้ายสงคราม ทุกคนลำบากเหมือนกันหมด เขาจึงยอมรับไม่ได้ เด็ก 14 สมัยนั้นถือว่าโตพอสมควรแล้ว
o ตำรวจเห็นใจเด็กเพราะเป็นชนชั้นปกครอง การศึกษาและความชาตินิยม ย่อมมีมากกว่าชาวไร่ทั่วไปครับ
o ส่วนที่เด็กไม่ขอให้ตำรวจช่วยคงเพราะละอายใจ ที่ตกต่ำจนต้องขโมยของแล้วโดนจับได้ ไม่กล้าสู้หน้า ส่วนป้าเป็นเรื่องอีโก้ของทั้งสองฝ่าย
"สุสานหิ่งห้อย"
อานิเมะที่ให้ตายก็ไม่ยอมดูครับ เพราะรู้ว่าใจรับไม่ไหว แล้วปัจจุบันผมมีน้องสาว และรักน้องมาก
จะให้มาดูหนังที่น้องสาวตัวละครทรมานนี่ทำใจไม่ได้จริงๆครับ
แค่ฟังคลิปนี้ก็จะร้องแล้ว
เคยดูตอนเด็ก ดูแล้วหดหู่เป็นอาทิตย์ กว่าจะหาย แล้วเป็นการดูครั้งเดียวในชีวิต ไม่เคยดูอีก ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่มันหดหู่จิตใจ
ตำนานที่ไม่กล้าเปิดดู 😢
ฟังสปอยหลายสิบรอบก็ยังหดหู่อยู่ดี
ในโลกแห่งความเป็นจริง ทุกบทเรียนทุกความผิดพลาดมันเยอะมากพอแล้ว อยากให้ทุกชีวิตใช้ชีวิตอยู่เหนือสงคราม 🌏🍂🍃🌱🌳
เอาไปสร้างตัวละครใน ดันดาดันต่อได้ โยไค หิ่งห้อย
พี่เขาเปนแผลที่หน้าหรอคับ
ยังรอ5cm อยุ่นะคะ
ไม่เคยดูเลยเรื่องนี้และไม่กล้าดูด้วย เราเสียน้องไป2~3ปีที่ผ่านมายังทำใจไม่ได้เลย ขอดูแค่ในคลิปนี้พอ😢
โอย คลิปนี้ผมฟังไม่จบจริงๆ ขอโทษนะครับ
ผมไม่เคยเศร้าเรื่องนี้นะ ดูแล้วหงุดหงิดพี่ชายที่ทำตัวแย่มากกว่า
ตอนเด็กๆยายผมกับแม่ชอบบอดว่าผมดูแต่กาตูนย์มันไร้สาระ และไม่รู้ว่าทั้งสองนึกอะไร ไปหาเรื่องนี้มาดู แล้วก็บังคับให้ผมดูด้วยเหมือนจะประชดผมแหละว่ากาตูนย์มันเด็กดูเลยจะให้ผมดูจนจบ แบบห้ามลุกหนี สรุปครับ ดูจบผมผวาสติแตกเลย ฟังแล้วอาจจะเวอร์ แต่ตอนนั้นผมอายุแค่ 7 ขวบเอง แล้วช่วงวัยประมาณนั้นผมเป็นคนที่โครตของโครตใจเสาะเลยล่ะ😅 และมันก็เป็นเหมือนปมที่หลัจากนั้นมาจนอายุ 11 ปี ผมเกลียดอนิเมะไปเลย และหันไปดูกาตูนย์ตะวันตกแทน จนมาเริ่มเปิดใจดูเมะใหม่ตอนอายุ 14 และแน่นอนว่าทั้งสองคนทั้งแม่และยายผมที่มานั่งดูด้วย ยายน่ะเขายังเฉยๆไม่ค่อยอะไร แต่แม่อ่ะคือจิตตกร้องให้ แล้วนางก็เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่ออนิเมะไปเลย😂
เอาจริงๆ หลายคนมักจะบอกว่า เวลามีสงครามประชาชนจะทุกทรมานที่สุด แต่ถ้าลองมองดีๆ ตัวทหารเองก็ทรมานไม่ต่างกัน อย่างตอนทิ้งระเบิดนิวเคลียหรือทิ้งระเบิดธรรมดา คนโดนก็เจ็บปวดทรมานทั้งกายและใจ แต่คนทิ้งใส่ก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน อย่างนักบินที่ชับ enolar gay ไปทิ้งนิวเคลียที่ญี่ปุ่น เขาก็เคยพูดว่า เขาเองก็เจ็บปวดที่ต้องกดปุ่มปล่อยระเบิดลงไป แต่เพราะมันเป็นหน้าที่ และถ้าไม่ทิ้งญี่ปุ่นก็ไม่ยอมจบมันก็จำเป็นต้องทำ แต่มันก็แลกมาด้วยแผลใจและความรู้สึกผิดที่ต้องแบกรับไปจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต สรุปคือ ในสงครามส่วนตัวผมมองว่า ไม่มีใครที่ไม่ทรมานไม่เจ็บปวดไม่น่าสงสารเว้นแค่พวกผู้นำนะ😅 นอกนั้นทุกฝ่ายก็เจ็บปวดเหมือนกัน แล้วมันวัดกันไม่ได้หรอกว่าใครทรมานกว่าใคร
แล้วตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้วครับ?
ตอนดูเรื่องนี้จบร้องไห้หนักมากและจิตใจหดหู่ไปหลายวันเลยคะ😢
สงสารตัวละครในเรื่องม้ากกกกกกก
หนังดีที่ไม่อยากดูซ้ำ จุกเกิน
ครูสอนญี่ปุ่นเปิดให้ผมดูตอนป 2 แต่ผมเด็กเกินดุไม่รู้เรื่อง
พึ่งเห็นว่าชื่อคลิปตอนที่ 31 แต่จริงๆตอนที่ 32
โอ้ ขอบคุณครับ เปลี่ยนเรียบร้อย🤣🙏
เข้ามาสาปป้าพระเอกก่อนเลยคนแรก เราว่าถ้าป้าบอกพระเอกดีๆว่าให้ช่วยงานบ้านหรือออกไปหางานทำแล้วตัวเองจะช่วยดูแลน้องสาวให้ คิดว่ายังไงพระเอกก็ยอมทำอยู่แล้ว นี่ดันพูดแขวะพระเอกแบบอ้อมๆตลอดแทนที่จะพูดสอนกันตรงๆ แล้วเด็กอายุ14จะเข้าใจได้ไงอะ
ในมุมพระเอกที่เพิ่งเสียแม่ไปฟังแล้วก็คงรู้สึกเหมือนตัวเองกับน้องสาวเป็นภาระ+อีโก้ด้วยส่วนนึงเลยแสดงออกเหมือนประชดประชันนั่นแหละ
แล้วความเห็นแก่ตัวของป้าคือชัดมากกกก นอกจากจะไม่ได้แสดงความเสียใจหรือสงสารแล้วยังเลือกที่จะกอบโกยผลประโยชน์จากเด็กกำพร้าสองคนแทนอีก นั่นหลานหล่อนนะว้อยย😡😡 //กำหมัดแน่นน
เพราะสงครามยังไงล่ะ
เรื่องนี้ขนาดคนสร้างยังด่าตัวเอกเลยว่าไม่น่าหนีจากบ้าน😂
ไม่กล้าดูครับชื่อเสียงมันเรื่องรือเหลือเกิน😂
🩵🩵🩵
ถ้าพระเอกมันไม่พาน้องออกจากบ้านญาติที่รับเลี้ยงดูจะจบแบบนี้ไหมนะ
อาจจะไม่จบแบบนี้หรืออาจจะแย่กว่าที่เราได้เห็น
สำหรับผมแล้ว จบแบบนี้มันดีที่สุดแล้วครับ
เพราะถึงต่อให้พระเอกไม่พาน้องออกมา
สักวันก็คงถูกไล่ออกมาอยู่ดี
อย่างน้อยที่สุด ทั้งคู่ก็ได้เลือกเส้นทางของตัวเองแล้ว
ต่อให้มันจะต้องลงเอยด้วยจุดจบแบบนี้ก็ตาม