Bu ses, gerçekten tanrısal.. Kuran ayetleri okunduğunda müminlerin kalplerine dolan o kutsallık hissiyatını, o huzuru ve de o ince hüznü bütün sinir uçlarımdan başlayıp bilincimin derinliklerine değin, bulamaca dönmüşçesine hissettim. Sen çok yaşa Jîn!
@@zalimzalim8964 bu gece kendi duygularımın da tercümanı oldum sanırım biraz. Bu denk gelişe binaen paylaşıyorum. 🌼 Güzel sabahlar olsun: Bu his, bu boğulma hissi, bu şaşkınlık duygusu dümenini yönlendirdi hayatımın kritik anlarında. Bütün kritik, biraz trajik ve destansı kararlarımı etkiledi bu his. Bu, ne yaparsam yapayım zemine ulaşamamacasına beni boşlukta savuran hissin ürünü tragedyavari ömrüm. On dört yaşımda, henüz lise bire giderken bütün geleceğimin ve hayatımın simülasyonu belirdi gözlerimin önünde. Henüz on dört yaşımdayken. Çok zeki bir öğrenci idim. Hiçbir zaman ders çalışmamama rağmen her zaman okuduğum okullarda en başarılı notlar alan sayılı öğrencilerden biriydim. Öğretmenlerim aileme gelecekte doktor-avukat değil, vali-kaymakam olacağımı söylüyorlardı, -sağolsunlar. Ailemin, dahası akrabalarımın benden müthiş beklentileri ve umutları vardı. Öyle ki bütün akrabalarımın iftaharla bahsedeceği biri olacağımı düşünüyordu herkes. Kim bilir, belki olurdum da; bu melun bilinç olmasa idi! Sekizinci sınıfta okulun bitmesine son bir buçuk ay kalmasına rağmen sırf babam saçımı sıfıra vurmuştu diye inat edip okula gitmemiştim hiç. Sınav günü gidip SBS sınavına girmiştim ve beş yüz tam puan üzerinden dört yüz yirmi dört puan çıkarmıştım -müthiş (!)-. İlçede değil, şehir merkezinde hatırı sayılır bir yatılı liseyi kazanmıştım. Ve orada bir sene okudum. O yurtta, o beton molozlarının arasında, o aykırılıkla donatılmış binada... Bir-iki haftada bir eve giderdim hafta sonları. Ve gittikçe yabancılaştığımı hissetmeye nasılsın evime, aileme. Çünkü her zaman beni el üstünde tutuyor, hürmette kusur etmiyorlardı. Bunun beni şımartması gerekirdi, ama şımartmadı. Aksine, tenhalaştırdı ruhumu. Kimsesizleştirdi beni. Yalnızlığımı iliklerime kadar hissettirdi... Okuduğum lise o kadar prestijli, o kadar saygın ve o kadar mükemmeldi ki eğitim açısından, sosyal hayatımıza bile ambargo koymakta hak buluyordu kendinde. Her akşam zorunlu olarak üç saat etüt'e tâbi tutuluyorduk derslerin haricinde. Eğer bu programa uysaydım çok güzel bir meslek sahibi olmamı sağlayacak bir üniversite bölümü kazanmam işten bile değildi. Ama yapamadım. Uyum sağlayamadım. Bilinçle lanetlenmiştim, - on dört yaşımda! Kitaplara sığınıyordum. O kitaplardaki hayatlar çok fazla masalsı geliyordu yaşadığım hayatın tek düzeliğine kıyasla. Bir gün Jack London'un Demir Ökçe'sindeki devrimci oluyor, bir başka gün Dan Brown'un Melekler ve Şeytanlar'ındaki profesor olarak buluyordum kendimi. En çok, Adam Fawer'ın Olasılıksız kitabındaki David Caine'de, yani Laplace Şeytanı'nda bulmuştum kendimi... O süper gücün bende de var olduğunu düşünüyordum. Her şeyin sonrasını tahmin etmeye, dahası müdahale etmeye çalışırken buluyordum kendimi. On dört yaşımda!.. En son adını hatırlayamadığım, ama en ölü sekiz yüz elli ila dokuz yüz sayfa civarında olduğunu anımsadığım bir romanı yaklaşık bir buçuk günde bitirince korktum kendimden. Artık kitap okumalarım tehlikeli bir oyuna dönmüştü, iliklerime kadar hissettim bunu. Tövbe ettim kitap okumaya. Ama zehrini enjekte etmişlerdi bir defa bana... Daha sonra hayatım hakkında bir sorgulamada buldum bi anda kendimi; "Ben ne olmak, nasıl bir hayat yaşamak istiyordum?" bu soru tokat gibi çarptı ve bir anda uyandırdı beni... Kendime "Ben bu dünyaya iyi bir meslek sahibi olmaya, güzel bir maaşı olan ve sahibine toplumda yüksek bir statü kazandıran bir işte çalışmaya mı geldim? Bu kadar basit mi yani? Başka birilerinin önüme serdiği basit ve alalade bir hayat için mi geldim dünyaya? Yoksa gerçekten yaşamaya, iliklerime kadar hissederek yaşamaya, gülmeye, eğlenmeye ve hayatı tanımaya mı?" diye sorular sorarken buldum kendimi... Evet, tam on dört yaşımda!.. Bu bilinç, cevabın ikinci şık olduğunu fısıldadı kulağıma... Kendime "Tanımadığım ve hissetmediğim bir hayatı zevk ü sefa içinde yaşamanın ne anlamı var! Ben güzel bir para kazanıp insanlarla iki kelime sohbet edememeyi istemiyorum!" demiştim. "Çulsuz, fukara ve saygınlıktan yana nasibimi alamasam bile hayatımı hissederek ve tecrübe ede ede yaşamak ve tüketmek istiyorum.." demiştim kendime. On dört yaşında, evet! Karar verilmişti; Savaşçı olacaktım. Hayatım hakkında radikal ve cesur kararlar alacak, fırtınanın beni oradan oraya savunmasıyla yepyeni ve tropikal danslar türetecektim. Adeta bir sirk gösterisi gibi ilgi çekici ve göz kamaştırıcı bir hayat sürdürecektim imkanlarımın elverdiği ölçüde... Öyle ki akıllara kazınacak, kolay kolay silinmeyecek bir yara izi olarak kalacaktım zamanın paslı yüzünde... Babamın yerine formu doldurup imza atarak kaydımı Viranşehir'e aldırdım. Sıradaki hedefim, ailemin benden beklentilerini tamamen ortadan kaldıracak kadar umutsuz vaka bir öğrenci olmaktı. Öyle prestijli bir okuldan geçiş yapan bir öğrencinin, okulun başarılı yüzlerinden biri olacağı ümidini taşıyan gittiğim okulun müdür yardımcısı nereden bilecekti benim yeni beklentiler oluşturup halihazırda var olan beklentileri karşılamaya değil de bütün beklentileri İbrahim peygamberin putları parçaladığı gibi parçalamaya geldiğimi... Öyle de oldu. Yaka silkelettim ona. Umarım beni affetmiştir. Hem sadece ona mı? En çok da aileme... Az mı söylettim sanki "Bu çocuk ne oldu da böyle bozuldu!" sözlerini anneme... "Kesin nazar değmiştir/birileri büyü veya muska yapmıştır"lardan bahsetmiyorum bile. Okulda beni, gerçek beni tanıyan kişi handiyse yoktu. Herkes sessiz, içine kapanık, biraz da psikopat birini görüyordu bende kuvvetle muhtemel. Yalnız, psikoloji hocamız Nesrin hanım vardı. O fark etmişti bende bir şeyler olduğunu. Dün gibi hatırlıyorum. Devamlı olarak derslere katılmamaya, yüksek notlar alacağı sınavlardan bile bilinçli olarak sınırda puanlar almasına yetecek kadar doğru cevapları yazan biri olduğumu kim nereden bilecekti ki...sorduğu sorulara cevap verilmemesine dayanamayıp refleksif olarak cevap verdiğim psikoloji dersi öğretmenim Nesrin hoca dışında kim fark edebilirdi ki beni, özümü.. Bana kaç defa "Bak sende bir şeyler var ama saklıyorsun!" değini hatırlamıyorum. Bi o görmüştü aslında gösterdiğim gibi biri olmadığımı. Çok duygulanmıştım. Hatta gözlerim yaşarmıştı biraz, hatırlıyorum. (Nasıl duygulanmazdım ki hem?!) Bi çocukluğumun yoldaşı Hasan bilirdi beni az çok. "Don Kişot" derdi bana... Ne kadar da bana uyan bir isim bulmuştu ama... Ama buna rağmen hep tenhalığın portresi oldum ben, hep tanınmamışlığın... Şimdi, on yılı aşkın süreden sonra tescilli "fırtınada(n) doğan" olan ben, o on dört yaşımda aldığım kararın eseriyim... Hiçbir statüm yok, kaale alınabilecek bir meslek sahibi değilim, hiçbir vasfım yok, para deseniz meteliğe kurşun sıkıyorum. Bir garip avareyim. Oradan oraya savrulan fırtınalı bir hayatın içindeki küçük bir kayık gibiyim. Yalnızım; hayır, tek başınayım. Koca bir ordu kadar dolu ve bir bedenden hallice fukarayım. Belirsizlik benim vatanım, fırtına peşimi bırakmayan kıskanç sevgilim gibidir. Onlara aidim. Bütün mülküm ve servetim, mülksüzlüğümdür... Mülksüzlüğümden gayrı herhangi bir mülk sahibi değilim. Güzel gelecek düşleri kurmaktan pek bir uzağım. Yapayalnızlığımdan başka ruhuma dokunan kimsem yok. Bu dünyadaki tek gayem, alacağım son nefese kadar iliklerime kadar hissetmek dünyayı, tecrübe etmek kendimi ve hayatı... Kuvvetle muhtemel düzenli bir hayata sahip olamayacağım. Ailemin, dahası annemin göğsünü kabartacağı başarılarda imzam olmayacak hiçbir zaman. Belki de bir barakada veya dünyanın herhangi bir ülkesinin herhangi bir şehrinin herhangi bir kaldırımında can vereceğim sessiz ve kimsesiz ve kimliksiz bir halde. Tanışlarımın hiçbiri öldüğümü öğrenemeyecek belki de. Bu dünyadaki tek servetim, aldığım güzel ve içten dilekler, tek mülküm ise dokunduğum belki biraz kamp kurabildiğim yürekler olacak; ne mutlu! Ben, Ossan; size papatya kokulu güzel bahar dileklerimi sunuyorum...
Bir gün olurda sesinin eşliğinde bir kahve içme imkanı sunarmi Tanrı bana bilmem ama sesin bi pınarın akışındaki huzur veren sese banziyor.tü çüka denge bi xaş dila bahçe meyi.
Seni dinlerken çocukluğumdan bugüne kadar bütün hersey gözümün önüne geliyor ve o kadar güzel söylüyorsun ki her dinlememde başka yerlere götürüyorsun iyi varsın pir sağ bi
Ez te nadım male dinye gibi bi sarki görmedim sesin mükemmel enstrümanlarla daha mukemmel oluyo çok iyi çalıyosun zaten aklımızı alip gitti bi zalim bi sende bi neşet babada bi de müslüm baba da gidip geliyorum ağzına sağlık
Dinlerken gözlerimi kapadım sevdiğimle karşılıklı oturmuş susarak birbirimize baktığım geldi gözümün önüne. Sanki bahane arıyorlarmış gözümden düşmek için yaşlar birer birer döküldüler.😥
Utanmadan evde kalın diyo yetkililer, keşke az bi samimi olsalardı..Para yok, para mı canım mı derseniz kesinlikle para derim.. atanamayan sağlıkçı olarak her ay bir sürü fatura ödemem gerekiyor.. şahsen ölürsem bu benim kurtuluşum olacak muhtemelen 👻
3:09 🖤 Tû hem gûl î Hem rêyhan ê Tû hem dêrd î hem dêrman î Hem hekîm î Hem lûqman î Were ez îm malê îm xerab ê Ay dîlber ê Qey me nal ê feqiy ê teyran êdî kâl ê Nexweş ê kî pirr bê hal ê ………………… تۆ ههم گۆڵێ ،ۦ˛⁽🤩🥀🍃₎⇣˝ ههم رهحانێ ۦ˛⁽🤭🌿💚⇣˝ تۆ ههم دهردى ،🥺ـ⃢🧸💘، ههم دهرمانێ ۦ˛⁽🤤💊💕₎⇣˝ ههم حهكمێ. ۦ˛⁽🥀🖤💫₎⇣˝ ههم لووقمانى ۦ˛⁽👨⚕️😷🤍₎⇣˝ وهره ئهزم ۦ˛⁽🏃♂️☹️🍂"̯⇣˝ ماڵهم خهڕاپ ۦ˛⁽💣🏚️💔⇣˝ آى دڵبهرم ۦ˛"⁽😻👩❤️👨❤️⇣ ༄ قهى مهنالێ ،🥺ـ⃢🧸💘، فهقيێ تهيران ۦ˛⁽💨🕊️☘️⇣˝ ئهدى كالێ ۦ˛⁽😪⁉️🚫₎⇣˝ نهخۆشهكێ پڕ بێ حالێ ⁽🤕💉💛⁾ֆ‘
![Mehmet Atlı - Wenda [2008]](/img/n.gif)
Anlamıyorsun ama içini yakıyor.. Ne güzel dil, ne güzel insanlar❤
Kürtler adına spas dıkım 🙌
Feqiyê Teyran û Pîr Sultan Abdal, ji gelê xwe re pir xîzmet kirine. Axa wan her tim xweş be...
Berfin Xan, sizler siz kürt halkı için büyük bir değersiniz tebrik ediyorum sesiniz muhteşemdir.
Tu her hebi keçıka nıseybine denge sax be serkeftin xuşka delal 🙏🙂
Sesinle, yüreğinle ve parmaklarınla bin yaşıyasın keçika kurd 👏👏👏👏🙏🙏🙏🙏
Ne güzel bir stran ne güzel bir ses ağzına yüreğine sesine sağlık berfin hanım 👏
Sonunda beklediğim parça geldi nefesine yüreğine sağlık💜🌸
دەست خۆش بژی
Dengê xweş mamoste yê heja👏👏👏
Dengé te, dilé te u desté te sağbe xwişka min... 🤗
Bu güzel ve özel parçanın Hakkını fazlasıyla vermişsin.. Başarıların daim olsun dostum 👍🏻😊
Seet xweş mamoste. Xwezî hun li Amedê ba. Em bi hev re bigota
Ömrünün sonuna kadar mutlu olmayacağıni anladığın o an..🥀
Sesinize yüreyinizr sağlık bu helbest fekıye tayraya ayitir tabikide aram dıknar çok güzel yorum katmiş👏👍😍🌹🌹🕊🕊
Slm Ankara gölbaşından
Evrensel yorum ve sessin kardeşim... Sevgilerimle
Bu ses, gerçekten tanrısal.. Kuran ayetleri okunduğunda müminlerin kalplerine dolan o kutsallık hissiyatını, o huzuru ve de o ince hüznü bütün sinir uçlarımdan başlayıp bilincimin derinliklerine değin, bulamaca dönmüşçesine hissettim. Sen çok yaşa Jîn!
Duygularımın tercümanı oldun
@@zalimzalim8964 bu gece kendi duygularımın da tercümanı oldum sanırım biraz. Bu denk gelişe binaen paylaşıyorum. 🌼 Güzel sabahlar olsun:
Bu his, bu boğulma hissi, bu şaşkınlık duygusu dümenini yönlendirdi hayatımın kritik anlarında. Bütün kritik, biraz trajik ve destansı kararlarımı etkiledi bu his. Bu, ne yaparsam yapayım zemine ulaşamamacasına beni boşlukta savuran hissin ürünü tragedyavari ömrüm.
On dört yaşımda, henüz lise bire giderken bütün geleceğimin ve hayatımın simülasyonu belirdi gözlerimin önünde. Henüz on dört yaşımdayken. Çok zeki bir öğrenci idim. Hiçbir zaman ders çalışmamama rağmen her zaman okuduğum okullarda en başarılı notlar alan sayılı öğrencilerden biriydim. Öğretmenlerim aileme gelecekte doktor-avukat değil, vali-kaymakam olacağımı söylüyorlardı, -sağolsunlar.
Ailemin, dahası akrabalarımın benden müthiş beklentileri ve umutları vardı. Öyle ki bütün akrabalarımın iftaharla bahsedeceği biri olacağımı düşünüyordu herkes. Kim bilir, belki olurdum da; bu melun bilinç olmasa idi!
Sekizinci sınıfta okulun bitmesine son bir buçuk ay kalmasına rağmen sırf babam saçımı sıfıra vurmuştu diye inat edip okula gitmemiştim hiç. Sınav günü gidip SBS sınavına girmiştim ve beş yüz tam puan üzerinden dört yüz yirmi dört puan çıkarmıştım -müthiş (!)-.
İlçede değil, şehir merkezinde hatırı sayılır bir yatılı liseyi kazanmıştım.
Ve orada bir sene okudum. O yurtta, o beton molozlarının arasında, o aykırılıkla donatılmış binada... Bir-iki haftada bir eve giderdim hafta sonları. Ve gittikçe yabancılaştığımı hissetmeye nasılsın evime, aileme. Çünkü her zaman beni el üstünde tutuyor, hürmette kusur etmiyorlardı. Bunun beni şımartması gerekirdi, ama şımartmadı. Aksine, tenhalaştırdı ruhumu. Kimsesizleştirdi beni. Yalnızlığımı iliklerime kadar hissettirdi...
Okuduğum lise o kadar prestijli, o kadar saygın ve o kadar mükemmeldi ki eğitim açısından, sosyal hayatımıza bile ambargo koymakta hak buluyordu kendinde. Her akşam zorunlu olarak üç saat etüt'e tâbi tutuluyorduk derslerin haricinde. Eğer bu programa uysaydım çok güzel bir meslek sahibi olmamı sağlayacak bir üniversite bölümü kazanmam işten bile değildi. Ama yapamadım. Uyum sağlayamadım. Bilinçle lanetlenmiştim, - on dört yaşımda!
Kitaplara sığınıyordum. O kitaplardaki hayatlar çok fazla masalsı geliyordu yaşadığım hayatın tek düzeliğine kıyasla. Bir gün Jack London'un Demir Ökçe'sindeki devrimci oluyor, bir başka gün Dan Brown'un Melekler ve Şeytanlar'ındaki profesor olarak buluyordum kendimi. En çok, Adam Fawer'ın Olasılıksız kitabındaki David Caine'de, yani Laplace Şeytanı'nda bulmuştum kendimi... O süper gücün bende de var olduğunu düşünüyordum. Her şeyin sonrasını tahmin etmeye, dahası müdahale etmeye çalışırken buluyordum kendimi. On dört yaşımda!.. En son adını hatırlayamadığım, ama en ölü sekiz yüz elli ila dokuz yüz sayfa civarında olduğunu anımsadığım bir romanı yaklaşık bir buçuk günde bitirince korktum kendimden. Artık kitap okumalarım tehlikeli bir oyuna dönmüştü, iliklerime kadar hissettim bunu. Tövbe ettim kitap okumaya. Ama zehrini enjekte etmişlerdi bir defa bana...
Daha sonra hayatım hakkında bir sorgulamada buldum bi anda kendimi; "Ben ne olmak, nasıl bir hayat yaşamak istiyordum?" bu soru tokat gibi çarptı ve bir anda uyandırdı beni... Kendime "Ben bu dünyaya iyi bir meslek sahibi olmaya, güzel bir maaşı olan ve sahibine toplumda yüksek bir statü kazandıran bir işte çalışmaya mı geldim? Bu kadar basit mi yani? Başka birilerinin önüme serdiği basit ve alalade bir hayat için mi geldim dünyaya? Yoksa gerçekten yaşamaya, iliklerime kadar hissederek yaşamaya, gülmeye, eğlenmeye ve hayatı tanımaya mı?" diye sorular sorarken buldum kendimi... Evet, tam on dört yaşımda!..
Bu bilinç, cevabın ikinci şık olduğunu fısıldadı kulağıma... Kendime "Tanımadığım ve hissetmediğim bir hayatı zevk ü sefa içinde yaşamanın ne anlamı var! Ben güzel bir para kazanıp insanlarla iki kelime sohbet edememeyi istemiyorum!" demiştim. "Çulsuz, fukara ve saygınlıktan yana nasibimi alamasam bile hayatımı hissederek ve tecrübe ede ede yaşamak ve tüketmek istiyorum.." demiştim kendime. On dört yaşında, evet!
Karar verilmişti; Savaşçı olacaktım. Hayatım hakkında radikal ve cesur kararlar alacak, fırtınanın beni oradan oraya savunmasıyla yepyeni ve tropikal danslar türetecektim. Adeta bir sirk gösterisi gibi ilgi çekici ve göz kamaştırıcı bir hayat sürdürecektim imkanlarımın elverdiği ölçüde... Öyle ki akıllara kazınacak, kolay kolay silinmeyecek bir yara izi olarak kalacaktım zamanın paslı yüzünde...
Babamın yerine formu doldurup imza atarak kaydımı Viranşehir'e aldırdım. Sıradaki hedefim, ailemin benden beklentilerini tamamen ortadan kaldıracak kadar umutsuz vaka bir öğrenci olmaktı. Öyle prestijli bir okuldan geçiş yapan bir öğrencinin, okulun başarılı yüzlerinden biri olacağı ümidini taşıyan gittiğim okulun müdür yardımcısı nereden bilecekti benim yeni beklentiler oluşturup halihazırda var olan beklentileri karşılamaya değil de bütün beklentileri İbrahim peygamberin putları parçaladığı gibi parçalamaya geldiğimi...
Öyle de oldu. Yaka silkelettim ona. Umarım beni affetmiştir. Hem sadece ona mı? En çok da aileme... Az mı söylettim sanki "Bu çocuk ne oldu da böyle bozuldu!" sözlerini anneme... "Kesin nazar değmiştir/birileri büyü veya muska yapmıştır"lardan bahsetmiyorum bile.
Okulda beni, gerçek beni tanıyan kişi handiyse yoktu. Herkes sessiz, içine kapanık, biraz da psikopat birini görüyordu bende kuvvetle muhtemel.
Yalnız, psikoloji hocamız Nesrin hanım vardı. O fark etmişti bende bir şeyler olduğunu. Dün gibi hatırlıyorum. Devamlı olarak derslere katılmamaya, yüksek notlar alacağı sınavlardan bile bilinçli olarak sınırda puanlar almasına yetecek kadar doğru cevapları yazan biri olduğumu kim nereden bilecekti ki...sorduğu sorulara cevap verilmemesine dayanamayıp refleksif olarak cevap verdiğim psikoloji dersi öğretmenim Nesrin hoca dışında kim fark edebilirdi ki beni, özümü.. Bana kaç defa "Bak sende bir şeyler var ama saklıyorsun!" değini hatırlamıyorum. Bi o görmüştü aslında gösterdiğim gibi biri olmadığımı. Çok duygulanmıştım. Hatta gözlerim yaşarmıştı biraz, hatırlıyorum.
(Nasıl duygulanmazdım ki hem?!)
Bi çocukluğumun yoldaşı Hasan bilirdi beni az çok. "Don Kişot" derdi bana... Ne kadar da bana uyan bir isim bulmuştu ama... Ama buna rağmen hep tenhalığın portresi oldum ben, hep tanınmamışlığın...
Şimdi, on yılı aşkın süreden sonra tescilli "fırtınada(n) doğan" olan ben, o on dört yaşımda aldığım kararın eseriyim... Hiçbir statüm yok, kaale alınabilecek bir meslek sahibi değilim, hiçbir vasfım yok, para deseniz meteliğe kurşun sıkıyorum. Bir garip avareyim. Oradan oraya savrulan fırtınalı bir hayatın içindeki küçük bir kayık gibiyim. Yalnızım; hayır, tek başınayım. Koca bir ordu kadar dolu ve bir bedenden hallice fukarayım. Belirsizlik benim vatanım, fırtına peşimi bırakmayan kıskanç sevgilim gibidir. Onlara aidim. Bütün mülküm ve servetim, mülksüzlüğümdür... Mülksüzlüğümden gayrı herhangi bir mülk sahibi değilim. Güzel gelecek düşleri kurmaktan pek bir uzağım. Yapayalnızlığımdan başka ruhuma dokunan kimsem yok.
Bu dünyadaki tek gayem, alacağım son nefese kadar iliklerime kadar hissetmek dünyayı, tecrübe etmek kendimi ve hayatı...
Kuvvetle muhtemel düzenli bir hayata sahip olamayacağım. Ailemin, dahası annemin göğsünü kabartacağı başarılarda imzam olmayacak hiçbir zaman.
Belki de bir barakada veya dünyanın herhangi bir ülkesinin herhangi bir şehrinin herhangi bir kaldırımında can vereceğim sessiz ve kimsesiz ve kimliksiz bir halde. Tanışlarımın hiçbiri öldüğümü öğrenemeyecek belki de.
Bu dünyadaki tek servetim, aldığım güzel ve içten dilekler, tek mülküm ise dokunduğum belki biraz kamp kurabildiğim yürekler olacak; ne mutlu!
Ben, Ossan; size papatya kokulu güzel bahar dileklerimi sunuyorum...
Bi Qurana pirozra muqayese Mekin Quran peyva xwadeye..
@@hamlaouimomo-dq7wb stran jî deng ê xwedê yê
Ne huzur dolu bir ses.. Ne naif.. Ne duru.. Her biji Berfin🌸
Zaman gözetmeksizin dinlediğim mustesem. Bir eser . Ağzına yüreğine sağlık 🌹🌹
Slâw rez..👏👏👏
Ne zamandandr bekliyordum bir bakayım dedim ve paylaşımınızı gördüm..Nefesinize sağlıkkk⚘🥀
Sihhet xweş.
Bir gün olurda sesinin eşliğinde bir kahve içme imkanı sunarmi Tanrı bana bilmem ama sesin bi pınarın akışındaki huzur veren sese banziyor.tü çüka denge bi xaş dila bahçe meyi.
Seni dinlerken çocukluğumdan bugüne kadar bütün hersey gözümün önüne geliyor ve o kadar güzel söylüyorsun ki her dinlememde başka yerlere götürüyorsun iyi varsın pir sağ bi
Ağzına yüreğine eline sağlık 👏👏😊 Amedden selamlar
dinlerken niye bu kadar yakıyor😢...yüreğinize sağlık ❤
Deng û dîlê tê saxbe 🌹
Berfin, sesine saglik. Icten ve hos bir sedadir sesin.
Mükemel bu müzikle geceye uyumak güzel bir ses ruha iyi 🙏
Berfin kardeşim bu nasıl bir sestir. İçim titredi. Şu salgın bitsin inşallah, sizi nerede dinleyebiliriz?
maşaAllah süper ses, duygu yüklü enfes yorum
Helal boyle sanatçilar zor bulunur içten söyluyorlar
Deng û Dlêtê Saxbê...🙏🙏🙏
🌹🌹🌹🌹🌹 Tu her hebî 🌹🌹🌹🌹🌹
Êz pêr hêz dîkam stranka Bilind Ibrahim jî tê guhdarîkem. Agêr zehmêt ne bê :)
Dile te sax be her bi ji
Seht xweş keça kurdan
Dengê te saxî be.
Umarım ileride yıldızın parlar,hak ettiğin yerde olursun, ağzına sağlık
Çiqas dengeli narine, destê te saxbe dengê te dinê be..
Deng xweş
Bugüne kadar böylesine güzel bir sesi nasıl keşfetmedim 😢😢😢😢😢😢
Sihet xweş! 💛
Min Malpera te dît ser TH-cam ê wek min zêr dît 😍😍🥰🥰🥰🧡🌞💚
Silav ji Rojava
Öldüm sese bak kurbana dengeteye şirin bibim
Vey can. e velleh Tu rıhi rıh.
Sesine yüreğine yorumuna sağlık çok güzel tebrikler
O kadar güzel sesin varki dinlemekten hiç bıkmayacağım çok duygulu bir se yüreğine emeğine sağlık can 👏👏👏👏👏👏👍👏🌹🌹🌹🙏🙏🙏🙏
Bağlama bir insana bir sese bukadar mı yakışır yaa
🌹🎼💙🔥🌏😔ay Dilbere le cane🥀
Seet xweş hevala heja❤
Maşallah çok güzel okuyorsunuz.
Ez te nadım male dinye gibi bi sarki görmedim sesin mükemmel enstrümanlarla daha mukemmel oluyo çok iyi çalıyosun zaten aklımızı alip gitti bi zalim bi sende bi neşet babada bi de müslüm baba da gidip geliyorum ağzına sağlık
sesine yüreğine kurban
Orjinal melodilere sadık kalmanı hep taktir etmişimdir. Umarım bir gün canlı dinleme imkanım olur seni. Saygılar sevgiler... yüreğine sağlık...
😍Har hebê ......Spas
tu her hebî 🙏 #maldanbibînîn
Denge te saxbe xaltika can
Tu her bijî seat xweş :)
Xaşe gelek pır başe 🌹🌹🌹🌹
Evet bu gece gine dinliyom cok sevdiğim beste🌹🎼🌹❤️💛💚🙏
Beautifull song and Beautifull songer
💟💟💟💟💟💟💟💟💟💟
Harika bir yourm tebrik ederim.
Denge te sax be berfin
Gine bu gün dinliyorum süpersin🥀🎼🥀🌈😔
bunu çok kişiden dinledim, Berfin fark yaratıyor o kadife sesiyle
Şarkının klibi yok ama gözlerinizi kapatınca klibi kendiniz çekiyorsunuz
Disk atanlar neyi beğenmedin çok şaşırdım tü her hebi caneyyy (Berfin)💕
Dinlerken gözlerimi kapadım sevdiğimle karşılıklı oturmuş susarak birbirimize baktığım geldi gözümün önüne. Sanki bahane arıyorlarmış gözümden düşmek için yaşlar birer birer döküldüler.😥
İyi akşamlar çok güzelsiniz sazinizla sozunuzle yüzünüze .sesi bukadar netleştiren şey mikrofonmu acaba
😍😍😍😍😍😍
Her biji xuake❤
Ax dilberamin
Herkes evinde ama gel görki biz şantiyeciler aynı şekilde gurbette çalışıyoruz
Bu hayatın adilsizliği her zaman kendini hissettiriyor. Tüm emekçilerimize selam olsun. Kendinize herkesten daha çok dikkat edin lütfen.
Utanmadan evde kalın diyo yetkililer, keşke az bi samimi olsalardı..Para yok, para mı canım mı derseniz kesinlikle para derim.. atanamayan sağlıkçı olarak her ay bir sürü fatura ödemem gerekiyor.. şahsen ölürsem bu benim kurtuluşum olacak muhtemelen 👻
@@arinroj1535 ben de asgari ücrete çalışıyorum yapacak bi şey var mı
@@BerfinAktay aleykümselam
Harika yorumunuz için çok teşekkürler.
Mükemmel👌❤
⚘❤⚘
Wêran ezim, malêm xirab..
Ay dilbere 😔
Birde yorum gelse bu sesi güzel insandan
❤
🙏🙏🙏❤️❤️❤️
🌹🎼🌹😔
👏👏👏👏👏👏
❤❤❤
😍🌸❤
J zaxo ka rengin slav bo te 👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
ger ez ba bûma min ê porrê te bialasta
şarkısı vardıç silinmiş. tekrar lütfen
Bazı şarkıları telif hakları sebebi ile paylaşamıyorum. Kul û Kulîlk de onlardan bir tanesi ne yazık ki
👏👏👏👏👏👏👍👍👍👍❤
🌹🌹🌹🌹
Everest gohdar dike niha
, 🌹🌹🌹🌹✌️✌️✌️✌️🌹🌹🌹🌹🌹🌹
Silav û rêz xweziya ku perwerdeya muzîkê bi zimanê kurdî tu bide
Demek kin de ezê bidim. Niha notên xwe amade dikim. Gava perwerde destpêkir, ezê parvebikim
@@BerfinAktay Emê bi meraq li benda te bin mamoste 🌹🌹
Mardin de mi yasiyorsunuz
Istanbulda yaşiyorum
Bu şarkı feqiye teyrana ait diye biliyorum.
Bir daha kontrol ederseniz iyi olur bence
Elbette. Uyarı için minnettarım. Not kısmında belirtmeyi unutmuştum. Şiir Feqiyê Teyran’ın , Muzik ise AramTîgran’ın.
Neden saçını kestin ki güzel kardeşim
3:09 🖤
Tû hem gûl î
Hem rêyhan ê
Tû hem dêrd î
hem dêrman î
Hem hekîm î
Hem lûqman î
Were ez îm
malê îm xerab ê
Ay dîlber ê
Qey me nal ê
feqiy ê teyran êdî kâl ê
Nexweş ê kî pirr bê hal ê
…………………
تۆ ههم گۆڵێ ،ۦ˛⁽🤩🥀🍃₎⇣˝
ههم رهحانێ ۦ˛⁽🤭🌿💚⇣˝
تۆ ههم دهردى ،🥺ـ⃢🧸💘،
ههم دهرمانێ ۦ˛⁽🤤💊💕₎⇣˝
ههم حهكمێ. ۦ˛⁽🥀🖤💫₎⇣˝
ههم لووقمانى ۦ˛⁽👨⚕️😷🤍₎⇣˝
وهره ئهزم ۦ˛⁽🏃♂️☹️🍂"̯⇣˝
ماڵهم خهڕاپ ۦ˛⁽💣🏚️💔⇣˝
آى دڵبهرم ۦ˛"⁽😻👩❤️👨❤️⇣ ༄
قهى مهنالێ ،🥺ـ⃢🧸💘،
فهقيێ تهيران ۦ˛⁽💨🕊️☘️⇣˝
ئهدى كالێ ۦ˛⁽😪⁉️🚫₎⇣˝
نهخۆشهكێ پڕ بێ حالێ ⁽🤕💉💛⁾ֆ‘
Düşük ses tonundaki everest...
Kezeb kezeb
ew kîyi ne ecibandinekê dide videoya
Berbat bir yorum bu nedir bize bir iyilik yap müziği bırak
Bunu not alıyorum :)
Weeyy mala te ava
Nasıl bir kulak var sende...
❤
❤❤