Fotoğrafı bir sanat formu olarak bu kadar iyi açıklamak için konuyu çok iyi özümsemiş olmak gerekiyor. Okan Bayülgen bir entelektüel olarak fotoğraf konusunda da derya deniz olduğunu bizlere kanıtlamış. Adeta rollerin değiştiği, yeni ufuklar açan mükemmel bir sohbetti. Teşekkürler. ✨
Bu bölüm diğer 3 bölümden ayrı. Okan beyin daha çookk anlatacakları vardı ama süre yetmedi. Sanat bahsi de çok güzel açılımlandı bu bölümde. Çok keyifliydi, emeklerinize sağlık
Harika harika Okan Bayulgeni böylesi sohbet için karşısında Yalın Alpay olması anlaşıldığını merakla dinlendiğini hissetmesi farkı gerçekten çok lezzetli bir sohbet ne konuşsanız dinlenir çok teşekkürler👌❤👏
1- Ben de bir fotoğrafçı olarak sohbete dahil olma arzusuyla yorum yapmak istedim. Öncelikle hemen fark ediliyor ki fotoğraftan ziyade "sanat nedir?" konuşuldu. Burdan da anlaşılabileceği gibi "resim"'in sanat olması hususundaki katı kabulün aynısı fotoğrafta geçerli değil. Fotoğraf hep bu tartışmayı doğuracakmış gibi sanat olup olmama konusunda muğlak ya da çekimser bir alan. Ben de fotoğrafın zanaat tarafında olduğum ve bunu sanatsal kaygılarla icra etmeyen biri olduğum için bu tartışmayı hem kendi düşüncem içinde hem de dışa dönük sohbetlerde, diyaloglarda sürdürür net bir sonuca varamam. Fakat şöyle bir açılım yapmak isterim; Sanatların, sanat türlerinin, temelde, içindekini, zihnindekini, düşündüğünü anlatmanın lisanları olarak görüyorum. Yani demek istediğim; zaten kendin de ne anlatmak istediğini sözlü bir şekilde dile getiremeyeceğin durumların izahati için zorunlu lisanlar olarak görüyorum. Ve şu işe bakın ki neredeyse tüm insanlar bu lisanları biliyor. En azından konuşamasa da anlayabilenlerin sayısı çok fazla. Hep vardır ya şair burada ne demek istemiş. Şairin ne demek istediğini söz ile açıklamaya çalışmak saçmadır. Şairin ne anlatmak istediği şiirde mevcuttur. Ya da bir ressamın bu resmi şunu ifade etmek için yaptım demesi kadar saçma bir şey olamaz. Çünkü, bunu bu şekilde madem daha kolay ifade edebiliyordun neden o halde resmettin? gibi bir sonuca çıkıyorum. Hani herkes tarafından, "telepati" hakkında "keşke mümkün olsa da sana kafamdan geçenleri bir çırpıda geçirebilsem" tandanslı kurulan bir düş ve ya bir istenç vardır ya. İşte aslında sanat dediğimiz şey bu telepati dediğimiz şeyle çok örtüşüyor. Özetle, Çok ama çok güçlü bir ihtirasla anlatmak istediğin, anlatmak zorunda hissettiğin ancak bunu anlatmak için seçtiğin yöntemden başka bir yolu olmadığında seçtiğin yol her ne ise ona sanat denmesi gerektiğine, ve bu ön kabulden yola çıkarak da ancak ve ancak başka hiç bir şekilde anlatamayan ama bu belli başlı yöntemle anlatmak zorunda olduğunu hisseden ve gerçekten de anlatacaklarını algılamaya toplumsal olarak ihtiyaç duyduğumuz kişilere sanatçı diyorum. Öyle ki bu kimselerin daha en başında anlatmak isteyecekleri bir şey olmalı. Ben icra etmeye başlayayım yolda bir şeyler ortaya çıkarırım diyerek yapılan şeyin zanaatten öteye gidemeyeceğini düşünüyorum. Yani Okan Bayülgen'in önce kendini tatmin etmek, prestijine kavuşmak bunu bir biçimde arzulamak diyerek sıraladığı sebeplerin sanata değil de hobiye işaret ettiğini düşünüyorum. Bu anlamda evet fotoğrafı da bir hobi olarak nitelendirmek mümkünken bir sanat olarak nitelendirmek de mümkün. Ama "aa ne güzel bi fotoğrafmış" dediğimiz fotoğraflar değil de baktığımızda sarsıldığımız ve daha önce görmediğimizi bize, daha önce gördüklerimizin imgesel gücüyle gösterebilen, yeni bir fikir yaratabilen fotoğraflara ancak sanat diyebilirim. Ki Okan Bayülgen de buna benzer bir şey söyledi. Ama "evet yahu bu sanattır elbette" dediği noktada ona yalnızca sanat değil de "konvansiyonel sanat" demek gerekiyor sanki. Çünkü, bu söylediklerimin yanında bir şeyin sanat olup olmaması konusunda belirleyici unsur olan "anlatılana toplumsal anlamda ihtiyaç duyulması"nın sanatçının kaygısı olması gerektiğini yani bu nedenle ancak anlatmak zorunda hissedebileceğini bunun da yanisi anlatacak bir şeyleri olduğuna ancak emin olabileceğini şartlıyorum. Fakat bunun yanı sıra onun "sanat mı değil mi"sine bireysel olarak karar vermemiz gerekiyor. Ve burada da işler biraz karışmaya başlıyor.
2- Ben fotoğraf sanatçısını bilinenden başka bir yöntemle tanımlamak isterim. Öyle ki bana göre fotoğraf, bir sanat olarak icra edilmeye çalışıldığında, teknik olarak bir anlatım lisanı olması dolayımından, yeni teknoloji bir resim sanatı tekniği olarak kabul edilebilir diyeceğim. Ancak başka bir örnekle fotoğraf sanatçısını şöyle tanımlamak da mümkün gibi; Örneğin, Banksy takma adıyla bilinen şöhretli çağdaşımız sanatçının yaptığı eserlerin esasında orta yerde duran fenomeni fotoğraflar. Hiç bir fotoğraf tekniğinden ve fotoğraflayan kişinin anlatımından kaynaklı değil. Hatta bu fotoğrafları çekenlerin kimler olduğu da belli değil. Banksy'nin kendi üretimlerinden sebeple bunlar sanat eseri ama bunlar onun resim sanatı ya da performans sanatı ya da o ya da bu sanatı değil de onun dünyamıza bıraktığı fotoğraflar üzerinden okunan ve okunacak olan fotoğraf sanatıdır demek çok olası geliyor bana. Banksy bir fotoğraf sanatçısıdır demek mümkünmüş gibi. Ya da başka bir örnekse; Duchamp'ın pisuvarı. Burada sanat eseri olan şey pisuvar değil ve sanatçı da o pisuvarın fotoğrafını çeken kişi değil. Ama bence bu bir fotoğraf sanatı ve sanatçısı da Duchamp fotoğrafı çeken kişinin Duchamp olmamasına rağmen. Çünkü binlerce fotoğraf sanatçısı binlerce farklı bakış açısıyla bunu fotoğraflayabilir. Bunlar ancak o fenomeni resmetmek anlamına gelecektir. İstediğimiz kadar farklı kadraj farklı efekt ya da teknik uygulayalım yaptığımız şey resmetmekle sınırlı kalacak ya da bunlara resim sanatı demek mümkün olabilecektir. Ancak fotoğraf sanatı bu manada oldukça muğlak bir yerde konumlanıyor. Yine bunlara bağlı olarak, kısa videoları, spontane hareketli görüntüleri de fotoğraf sanatına dahil etmek istiyorum. Ancak yine vurgulamalıyım ki fotoğraf ya da video medyalarının oluşturduğu fotoğraf sanatı her zaman onları fotoğraflayan ya da kayda alanların sanatı olmayabilir. Ve hayatında hiç bir fotoğraf çekmemiş hiç bir video kaydını fiziksel olarak kendi elleriyle yapmamış fotoğraf sanatçıları da olabilir. İşte ancak böyle bir kabulle fotoğrafı bir sanat olarak değerlendirebileceğimizi aksi halde onu "resim sanatı ve ressam" bağlantısından ayrı düşünemeyeceğimizi savunuyorum.
3- Daha ucu açık bir tartışma olarak da, bir müzik eserinin sanat eseri olduğunu ve bestekarın eseri olduğunu yani sanatçısının bestecisi olduğunu (bunu hiç çalmasa hatta hiç duymasa bile) kabul ediyoruz. Sonrasında bunu icra edenin bir sahne sanatçısı ve yaptığı icranın bir sanat faaliyeti olduğunu ancak eser olmadığını, olsa olsa reprodüksiyon olduğunu kabul ediyor gibiyiz. Buradaki muğlaklığı da göstermek ve tartışmaya açmak isterim. Ancak bundan bahsetme sebebim, bunun üzerinden tiyatroya sıçrayıp oradan da bir örnekle fikrimi desteklemek. Tiyatroda sanat eseri, tiyatro yazını yani, edebiyat sanatının bir ürünü oluyor. Ancak kollektif bir sanat olarak kabul ediliyor zannedersem çünkü, sahnelenmediği sürece bu evet bir sanat eseri ancak sahnelendiğinde de bir başka sanat eserine dönüşüyor. Bu kollektif sanat eserinin eser sahipleri de anladığım kadarıyla; yazar, yönetmen, oyuncular, dekorcular, kostümcüler ve ışıkçılar. (ben böyle anlıyorum kabaca) Benim bunların içinden en çok ışıkçıyla alakalı bir söyleyeceğim var. Madem ki fotoğraf ışıkla yazmak oluyor ve bunu nihayetinde zihnimizde oluşan izdüşüm ya da elektriksel iletimlerle algılayabildiğimiz sürece fotoğraf var olabiliyor o halde ışıkçı teknik olarak sahne ışığı yapmaktan başka bir şey yapmıyor olsa da ortada basılı bir materyal bir fotoğraf malzemesi bir pozlama hiç gerçekleşmiyor olsa bile ben (eğer ki ışığın şekil-şemal-teknik-zamanlama-kompozisyon gibi detaylarına kendisi karar veriyor ise) ışıkçıyı ya da ışık sanatçısını fotoğraf sanatçısı olarak nitelendirmek isterim. Daha doğrusu teknik olarak fotoğrafı araç olarak doğrudan kullanan kişinin sanatçı kabul edilebilmesinin yanında, ışıkçının da ondan hiç bir eksiği olmayan bir fotoğraf sanatçısı olarak kabul edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Diyebilirsiniz ki "öyleyse göze hitap eden belli bir görüntüsü olan her şey fotoğraf sanatı ve her görünür iş yapan fotoğraf sanatçısı kabul edilsin o zaman." Ancak böyle bir şey söyelemediğimi şöyle belirteyim; örneğin bir tiyatro oyuncusu yani bir "act" sanatçısı bizde fikirleri fotoğraf yoluyla oluşturmazken, yani bize kendisini fotoğraflayarak anlatmazken, ışıkçı, Duchamp ve Banksy bunu doğrudan fotoğraf aracılığıyla yapmış oluyor diye düşünüyorum. diyorum. Özetle fotoğraf sanatını, fotoğraf nesnesinden bağımsız bir sanat olarak diğer sanat türlerinden ayırarak konumlandırmak istiyorum. Aksi halde resimle ilişkilendirdiğimiz gibi sinemayla fotoğrafı da ilişkilendirmek pek mümkün ve hatta sinema eseri doğrudan fotoğraflardan oluşsa bile bir fotoğraf sanatı olamayacağını savunmaya çalışıyorum. Yani fotoğraf sanatının gerçek ederinin J.P. Sartre yaklaşımıyla kendinde yani kendi nesnelliğinde olandan daha öte olduğunu. fotoğrafın tekniğinin bir çok sanat dalının teknikleri olabileceğini ancak fotoğrafın bir sanat ve fikir eseri olan özelliğinin bundan bağımsız ya da öte olmasının onu bir sanat dalı yaptığını anlatmaya çalışıyorum. Ve tüm bunlardan hareketle fotoğraf sanatında eser; resimde olduğu gibi resmin kendisi değil, sinemada olduğu gibi filmin yine yapısal olmayan ama edebiyata çalan algısının eser olabilecek olması gibi de değil. salt olarak bir görüntünün görüntü olması değerine sadık kalınarak kendi nesnesinden de soyutlanmış bir biçimde dimağımızda yer edinmiş halidir. Yani sinema filminden de dimağımızda görüntüler kalır ancak onlar birer pekiştireç gibi görüntülerdir. Eser sayılabilecek olan şey filmin kayıt edildiği medya da olamayacağına göre anlatımıyla, süreğenliğiyle kendine has bir eser oluş biçimi var. resimdeki durumda da dimağımızda bir görüntü kalıyor ancak resim sanatında eser aklımızda kalan görüntü değil de eserin kendisinin detaylarıyla ve resmin tamamen nesnelliğinde hapsedilmiş ustalıkta, teknikte vb. gizli durumda iken fotoğraf, zaman zaman bir resim tekniği olarak zaman zaman bir sinema tekniği olarak sanat kabul edilebileceği gibi dimağımızdaki yegane bir tek kare görselliği olarak da sanat kabul edilebilmeli. Ve bunu oraya nasıl sokarsan sok bir fotoğraf sanatçısı olacaksındır. Belki çok daha kısa ya da daha anlaşılır anlatılabilecek bir fikri ya da zırvayı (emin olamadım) çok kötü anlatmış ve okuyan kişinin vaktini almış olabilirim. gereğinden uzun yazdığımı düşündüğüm için zorunlu olarak kestim. şimdiden özür dilerim.
40 yaşındayım. hayatımdan çok kişi gelip geçti. Müzik, Sinema, Moda, Kitap ve İnsan zevklerim geldiler ve geçtiler. Değiştiler.. ve fakat Okan Bayülgen 25 yıldır hiç değişmedi hayatımda, hiç yanıltmadı beni. Bazen haklı, bazen de haksız bulsam da.. hatta kızsam da, küssem de.. yine de o Aileden veya Arkadaş çevremden biri gibiydi. Zekâsı, entelektüelliği.. kendini yenilemesi ve (tanıyor olduğumu düşünerek 'Derin Duygusallığı') her zaman hayatım da bir yol arkadaşım olarak varolmaya devam edecek. Yalın Aplay'a da teşekkürler.
Nihayet fotoğraf üzerine kafa yorulan bir yayın. Demek istediğim "hangi lensi alayım", "manzara hangi ayarda çekilir" vb. gibi temel konuların çok ötesinde bir sohbet. Bu aromaya en son, Sinan Çakmak ve Servet Dilber'in yaptığı "Göz Kararı" adlı seride rastlamıştım. O yüzden bu yayın çölde vaha kıymetinde olmuş. Kaliteli bir pazar dinlencesi sunduğunuz için çok teşekkürler.
Emeklerinize sağlık hocam. Optik bilincin babası olarak bilinen Al Haytham'ın ilk adımlarını atması sonucu gelişip bugüne kadar gelen bu sanatın böyle konuşulması çok değerli. Sevgiler dilerim. İyi çalışmalar
Fotoğrafın sanat olduğunu inkar edemeyiz. Bir makine aracılığı ile bir görüntüyü sabitlemek; ancak cep telefonu ile manzara karşısında "deklanşöre basanlara" sanat gibi gelmez. Okan Bayülgen'in iyi bildiği Jean Baudrillard'ın dediği ve Okan abinin burada dile getirdiği gibi, "fotoğrafın kendisini sanat saymıyorsak da; fotoğrafçının, deklanşöre basma anındaki bakışı ve düşüncesi sanattır. Elimizde dünyanın en iyi makineleri olsa da hangimiz o bakışa ve anı yakalama yeteneğine sahibiz, tekrar düşünmekte fayda var 😉
Son yıllarda film fiyatlarının yükselmesinde Okan Bayülgen’in stokçuluğuyla film enflasyonunu körüklemesinin etkisini öğrenmiş olduk. 😅😅 Muthiş muhabbet, su gibi içercesine dinliyorum bu ikiliyi.
Güzel sohbetiniz için teşekkürler, yaptığınız iş podcast formatına çok uygun keşke ses kayıtlarını olduğu gibi podcast mecralarında paylaşsanız tüketimi pek çok kişi için daha kolay olabilir.
Fotoğraf tüketicisinin tercihleride önemli. Bir kağıt veya bir ekran üzerinden fotoğrafa ulaşmak arasında fark var. Holivudun kamera tercihlerinin bir sebebide dağıtım ağıyla uyumlu olması çoğu salon hala eskiye uyumlu makineler ile işletiliyormuş ve eski tip filmler ile korsan film çıkma ihtimali düşüyormuş diye okumuştum.
19:17-19:30 @Yalin Alpay bakin bu dakikalarda söylediğiniz şey, sanatta fikir ve telif haklariyla ilgili tartışmalarda kullanilabilecek bir yapitasi. Sanatçı ne kadar "özgün" olabilir ki zaten? Özellikle de internetten sonra dünyanın bambaşka bir ucundan esin kaynakları ve biligiler havada ucusuyorken ... Tüm sanatçılar ortak bir kasadan evrensel bir maas alıyor olsalardi, fikir ve telif hakları diye bir şey olur muydu? Niye telif hakları 100 yıl sonra ortadan kalkıyor mesela?
Yılardır söylerşm, gerçekten de Sanat, Sanat için yapılır. Yoksa sanat olmaz ve kendini geliştirmezdi. Mesela, picasso ya da modigliani yaptığı resimleri kendi sanat perspektiflerinden dolayı yapmıştır. Yani halk içşn değil. Halk genel anlamda sanattan anlamak zorunda değil be zaten anlamaz da 👌
Merhabaaa:) Izlerken/ dinlerken beynimi yakacak kadar dolu dolu konularin, ayni zamanda cok da keyif veren bi tarzda konusulmasi bende büyük bir haz yaratiyor ve beni ilgilendigim konulari daha derin arastirmaya tesfik ediyor, buna sebep olan iceriginiz ve bilgi aktariminiz icin tesekkür etmek istiyorum. Dilegim format disi bir istek olsa da, "Fotograf" bölümünün 2.sinin de gelmesi:) Okan beyin özellikle bu kadar hakim oldugu bu konudaki felsefi söylemlerinin devamini dinlemeyi cok isterim! Ve lütfen bize keyif katmaya devam edin Yalin Alpay& Okan Bayülgen
"...bu Okan Bayülgen fotoğrafı..." Ahaha Okan Bayülgen kendi fotoğrafını görse, kendinin olduğunu bile söyleyemez bence :) hatta bir dönem kendisi hakkında bazı fotoğrafçılar, "pahalı ekipman ile fotoğrafçılık yapabilindiğine inanıyor" diyordu...
narsist dinazor :D programın seviyesi türkiye seviyesinde. camera obscura, bokeh filan sıkıcı be abi. türk boomer kafası ikon üretiyor hala. biz çoktan kırdık ikonları
Bu programda Yalın Alpay kaç dakika konuştu, Okan Bayülgen kaç dakika konuştu? Okan Bayülgen kendisine bir sanal dünya yarattı, herkesi de bu dünyasına çekip anafor yaratmak istiyor. Farklı disiplinleri birbirine karıştırıyor, ön planda olmak için aykırı olmak kaygısını öne çıkarması artık sıktı.
Merhaba Yalın Bey,bu bölüm fotoğrafla ilgili olunca ,özellikle de günümüzde "instagram fotoğrafçılığı" konusu geçince yazmak istedim. Ben 2011 den beri cep telefonu (iPhone 4 ve 6) ile fotoğraflar çekip yine telefona indirilip kullanılan bazı aplikasyonlar ile fotoğraflarımı editliyorum.Fotoğrafçı değilim sadece fotoğraf çekmeyi resim yapmayı seven biri olarak içimden gelerek yaptığım işler bunlar... İphoneography,İphoneart diye adlandırılıyor yurt dışında bu gibi işler...Bahsettiğiniz gibi instagram filtreleri ile yapılan şeylerden farklı işler görmek isterseniz web siteme ve instagram hesabıma bakabilirsiniz...Çok sevinirim :) Ben de fotoğrafın bir hikaye anlatması,ruhu olması gerektiğini düşünüyorum, ne ile fotoğraf çektiğimizin bir önemi yok bence... Yayınlarınızı zevkle dinliyorum,sizden çok şey öğreniyorum.Sevgilerimle... www.aylinargun.com
![ละลาย (LALALYE) - DAOU PITTAYA ต้าห์อู๋ พิทยา [OFFICIAL MV]](http://i.ytimg.com/vi/wo6r9TgausI/mqdefault.jpg)
Bu seriye bayıldım. Pazar klasiğim oldunuz. Hiç bitmesin.
Harikasınız, pazar keyfimiz oldunuz... 💐
Fotoğrafı bir sanat formu olarak bu kadar iyi açıklamak için konuyu çok iyi özümsemiş olmak gerekiyor. Okan Bayülgen bir entelektüel olarak fotoğraf konusunda da derya deniz olduğunu bizlere kanıtlamış. Adeta rollerin değiştiği, yeni ufuklar açan mükemmel bir sohbetti. Teşekkürler. ✨
Bu bölüm diğer 3 bölümden ayrı. Okan beyin daha çookk anlatacakları vardı ama süre yetmedi. Sanat bahsi de çok güzel açılımlandı bu bölümde. Çok keyifliydi, emeklerinize sağlık
Yoğun gündemin dışındaki sanat sohbetiniz kafamı çok dinlendirdi teşekkür ederim.Okan Bayülgen i dinlemek büyük zevkti.
Harika harika Okan Bayulgeni böylesi sohbet için karşısında Yalın Alpay olması anlaşıldığını merakla dinlendiğini hissetmesi farkı gerçekten çok lezzetli bir sohbet ne konuşsanız dinlenir çok teşekkürler👌❤👏
Son dönemde izlediğim en ufuk açıcı sohbetleri yapıyorsunuz.Zihninize sağlık.
1- Ben de bir fotoğrafçı olarak sohbete dahil olma arzusuyla yorum yapmak istedim. Öncelikle hemen fark ediliyor ki fotoğraftan ziyade "sanat nedir?" konuşuldu. Burdan da anlaşılabileceği gibi "resim"'in sanat olması hususundaki katı kabulün aynısı fotoğrafta geçerli değil. Fotoğraf hep bu tartışmayı doğuracakmış gibi sanat olup olmama konusunda muğlak ya da çekimser bir alan. Ben de fotoğrafın zanaat tarafında olduğum ve bunu sanatsal kaygılarla icra etmeyen biri olduğum için bu tartışmayı hem kendi düşüncem içinde hem de dışa dönük sohbetlerde, diyaloglarda sürdürür net bir sonuca varamam.
Fakat şöyle bir açılım yapmak isterim; Sanatların, sanat türlerinin, temelde, içindekini, zihnindekini, düşündüğünü anlatmanın lisanları olarak görüyorum. Yani demek istediğim; zaten kendin de ne anlatmak istediğini sözlü bir şekilde dile getiremeyeceğin durumların izahati için zorunlu lisanlar olarak görüyorum. Ve şu işe bakın ki neredeyse tüm insanlar bu lisanları biliyor. En azından konuşamasa da anlayabilenlerin sayısı çok fazla. Hep vardır ya şair burada ne demek istemiş. Şairin ne demek istediğini söz ile açıklamaya çalışmak saçmadır. Şairin ne anlatmak istediği şiirde mevcuttur. Ya da bir ressamın bu resmi şunu ifade etmek için yaptım demesi kadar saçma bir şey olamaz. Çünkü, bunu bu şekilde madem daha kolay ifade edebiliyordun neden o halde resmettin? gibi bir sonuca çıkıyorum. Hani herkes tarafından, "telepati" hakkında "keşke mümkün olsa da sana kafamdan geçenleri bir çırpıda geçirebilsem" tandanslı kurulan bir düş ve ya bir istenç vardır ya. İşte aslında sanat dediğimiz şey bu telepati dediğimiz şeyle çok örtüşüyor.
Özetle, Çok ama çok güçlü bir ihtirasla anlatmak istediğin, anlatmak zorunda hissettiğin ancak bunu anlatmak için seçtiğin yöntemden başka bir yolu olmadığında seçtiğin yol her ne ise ona sanat denmesi gerektiğine, ve bu ön kabulden yola çıkarak da ancak ve ancak başka hiç bir şekilde anlatamayan ama bu belli başlı yöntemle anlatmak zorunda olduğunu hisseden ve gerçekten de anlatacaklarını algılamaya toplumsal olarak ihtiyaç duyduğumuz kişilere sanatçı diyorum. Öyle ki bu kimselerin daha en başında anlatmak isteyecekleri bir şey olmalı. Ben icra etmeye başlayayım yolda bir şeyler ortaya çıkarırım diyerek yapılan şeyin zanaatten öteye gidemeyeceğini düşünüyorum. Yani Okan Bayülgen'in önce kendini tatmin etmek, prestijine kavuşmak bunu bir biçimde arzulamak diyerek sıraladığı sebeplerin sanata değil de hobiye işaret ettiğini düşünüyorum. Bu anlamda evet fotoğrafı da bir hobi olarak nitelendirmek mümkünken bir sanat olarak nitelendirmek de mümkün. Ama "aa ne güzel bi fotoğrafmış" dediğimiz fotoğraflar değil de baktığımızda sarsıldığımız ve daha önce görmediğimizi bize, daha önce gördüklerimizin imgesel gücüyle gösterebilen, yeni bir fikir yaratabilen fotoğraflara ancak sanat diyebilirim. Ki Okan Bayülgen de buna benzer bir şey söyledi. Ama "evet yahu bu sanattır elbette" dediği noktada ona yalnızca sanat değil de "konvansiyonel sanat" demek gerekiyor sanki. Çünkü, bu söylediklerimin yanında bir şeyin sanat olup olmaması konusunda belirleyici unsur olan "anlatılana toplumsal anlamda ihtiyaç duyulması"nın sanatçının kaygısı olması gerektiğini yani bu nedenle ancak anlatmak zorunda hissedebileceğini bunun da yanisi anlatacak bir şeyleri olduğuna ancak emin olabileceğini şartlıyorum. Fakat bunun yanı sıra onun "sanat mı değil mi"sine bireysel olarak karar vermemiz gerekiyor. Ve burada da işler biraz karışmaya başlıyor.
2- Ben fotoğraf sanatçısını bilinenden başka bir yöntemle tanımlamak isterim. Öyle ki bana göre fotoğraf, bir sanat olarak icra edilmeye çalışıldığında, teknik olarak bir anlatım lisanı olması dolayımından, yeni teknoloji bir resim sanatı tekniği olarak kabul edilebilir diyeceğim. Ancak başka bir örnekle fotoğraf sanatçısını şöyle tanımlamak da mümkün gibi; Örneğin, Banksy takma adıyla bilinen şöhretli çağdaşımız sanatçının yaptığı eserlerin esasında orta yerde duran fenomeni fotoğraflar. Hiç bir fotoğraf tekniğinden ve fotoğraflayan kişinin anlatımından kaynaklı değil. Hatta bu fotoğrafları çekenlerin kimler olduğu da belli değil. Banksy'nin kendi üretimlerinden sebeple bunlar sanat eseri ama bunlar onun resim sanatı ya da performans sanatı ya da o ya da bu sanatı değil de onun dünyamıza bıraktığı fotoğraflar üzerinden okunan ve okunacak olan fotoğraf sanatıdır demek çok olası geliyor bana. Banksy bir fotoğraf sanatçısıdır demek mümkünmüş gibi. Ya da başka bir örnekse; Duchamp'ın pisuvarı. Burada sanat eseri olan şey pisuvar değil ve sanatçı da o pisuvarın fotoğrafını çeken kişi değil. Ama bence bu bir fotoğraf sanatı ve sanatçısı da Duchamp fotoğrafı çeken kişinin Duchamp olmamasına rağmen. Çünkü binlerce fotoğraf sanatçısı binlerce farklı bakış açısıyla bunu fotoğraflayabilir. Bunlar ancak o fenomeni resmetmek anlamına gelecektir. İstediğimiz kadar farklı kadraj farklı efekt ya da teknik uygulayalım yaptığımız şey resmetmekle sınırlı kalacak ya da bunlara resim sanatı demek mümkün olabilecektir. Ancak fotoğraf sanatı bu manada oldukça muğlak bir yerde konumlanıyor.
Yine bunlara bağlı olarak, kısa videoları, spontane hareketli görüntüleri de fotoğraf sanatına dahil etmek istiyorum. Ancak yine vurgulamalıyım ki fotoğraf ya da video medyalarının oluşturduğu fotoğraf sanatı her zaman onları fotoğraflayan ya da kayda alanların sanatı olmayabilir. Ve hayatında hiç bir fotoğraf çekmemiş hiç bir video kaydını fiziksel olarak kendi elleriyle yapmamış fotoğraf sanatçıları da olabilir. İşte ancak böyle bir kabulle fotoğrafı bir sanat olarak değerlendirebileceğimizi aksi halde onu "resim sanatı ve ressam" bağlantısından ayrı düşünemeyeceğimizi savunuyorum.
3- Daha ucu açık bir tartışma olarak da, bir müzik eserinin sanat eseri olduğunu ve bestekarın eseri olduğunu yani sanatçısının bestecisi olduğunu (bunu hiç çalmasa hatta hiç duymasa bile) kabul ediyoruz. Sonrasında bunu icra edenin bir sahne sanatçısı ve yaptığı icranın bir sanat faaliyeti olduğunu ancak eser olmadığını, olsa olsa reprodüksiyon olduğunu kabul ediyor gibiyiz. Buradaki muğlaklığı da göstermek ve tartışmaya açmak isterim. Ancak bundan bahsetme sebebim, bunun üzerinden tiyatroya sıçrayıp oradan da bir örnekle fikrimi desteklemek. Tiyatroda sanat eseri, tiyatro yazını yani, edebiyat sanatının bir ürünü oluyor. Ancak kollektif bir sanat olarak kabul ediliyor zannedersem çünkü, sahnelenmediği sürece bu evet bir sanat eseri ancak sahnelendiğinde de bir başka sanat eserine dönüşüyor. Bu kollektif sanat eserinin eser sahipleri de anladığım kadarıyla; yazar, yönetmen, oyuncular, dekorcular, kostümcüler ve ışıkçılar. (ben böyle anlıyorum kabaca)
Benim bunların içinden en çok ışıkçıyla alakalı bir söyleyeceğim var. Madem ki fotoğraf ışıkla yazmak oluyor ve bunu nihayetinde zihnimizde oluşan izdüşüm ya da elektriksel iletimlerle algılayabildiğimiz sürece fotoğraf var olabiliyor o halde ışıkçı teknik olarak sahne ışığı yapmaktan başka bir şey yapmıyor olsa da ortada basılı bir materyal bir fotoğraf malzemesi bir pozlama hiç gerçekleşmiyor olsa bile ben (eğer ki ışığın şekil-şemal-teknik-zamanlama-kompozisyon gibi detaylarına kendisi karar veriyor ise) ışıkçıyı ya da ışık sanatçısını fotoğraf sanatçısı olarak nitelendirmek isterim. Daha doğrusu teknik olarak fotoğrafı araç olarak doğrudan kullanan kişinin sanatçı kabul edilebilmesinin yanında, ışıkçının da ondan hiç bir eksiği olmayan bir fotoğraf sanatçısı olarak kabul edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Diyebilirsiniz ki "öyleyse göze hitap eden belli bir görüntüsü olan her şey fotoğraf sanatı ve her görünür iş yapan fotoğraf sanatçısı kabul edilsin o zaman." Ancak böyle bir şey söyelemediğimi şöyle belirteyim; örneğin bir tiyatro oyuncusu yani bir "act" sanatçısı bizde fikirleri fotoğraf yoluyla oluşturmazken, yani bize kendisini fotoğraflayarak anlatmazken, ışıkçı, Duchamp ve Banksy bunu doğrudan fotoğraf aracılığıyla yapmış oluyor diye düşünüyorum. diyorum. Özetle fotoğraf sanatını, fotoğraf nesnesinden bağımsız bir sanat olarak diğer sanat türlerinden ayırarak konumlandırmak istiyorum. Aksi halde resimle ilişkilendirdiğimiz gibi sinemayla fotoğrafı da ilişkilendirmek pek mümkün ve hatta sinema eseri doğrudan fotoğraflardan oluşsa bile bir fotoğraf sanatı olamayacağını savunmaya çalışıyorum. Yani fotoğraf sanatının gerçek ederinin J.P. Sartre yaklaşımıyla kendinde yani kendi nesnelliğinde olandan daha öte olduğunu. fotoğrafın tekniğinin bir çok sanat dalının teknikleri olabileceğini ancak fotoğrafın bir sanat ve fikir eseri olan özelliğinin bundan bağımsız ya da öte olmasının onu bir sanat dalı yaptığını anlatmaya çalışıyorum. Ve tüm bunlardan hareketle fotoğraf sanatında eser; resimde olduğu gibi resmin kendisi değil, sinemada olduğu gibi filmin yine yapısal olmayan ama edebiyata çalan algısının eser olabilecek olması gibi de değil. salt olarak bir görüntünün görüntü olması değerine sadık kalınarak kendi nesnesinden de soyutlanmış bir biçimde dimağımızda yer edinmiş halidir. Yani sinema filminden de dimağımızda görüntüler kalır ancak onlar birer pekiştireç gibi görüntülerdir. Eser sayılabilecek olan şey filmin kayıt edildiği medya da olamayacağına göre anlatımıyla, süreğenliğiyle kendine has bir eser oluş biçimi var. resimdeki durumda da dimağımızda bir görüntü kalıyor ancak resim sanatında eser aklımızda kalan görüntü değil de eserin kendisinin detaylarıyla ve resmin tamamen nesnelliğinde hapsedilmiş ustalıkta, teknikte vb. gizli durumda iken fotoğraf, zaman zaman bir resim tekniği olarak zaman zaman bir sinema tekniği olarak sanat kabul edilebileceği gibi dimağımızdaki yegane bir tek kare görselliği olarak da sanat kabul edilebilmeli. Ve bunu oraya nasıl sokarsan sok bir fotoğraf sanatçısı olacaksındır.
Belki çok daha kısa ya da daha anlaşılır anlatılabilecek bir fikri ya da zırvayı (emin olamadım) çok kötü anlatmış ve okuyan kişinin vaktini almış olabilirim. gereğinden uzun yazdığımı düşündüğüm için zorunlu olarak kestim. şimdiden özür dilerim.
40 yaşındayım. hayatımdan çok kişi gelip geçti. Müzik, Sinema, Moda, Kitap ve İnsan zevklerim geldiler ve geçtiler. Değiştiler.. ve fakat Okan Bayülgen 25 yıldır hiç değişmedi hayatımda, hiç yanıltmadı beni. Bazen haklı, bazen de haksız bulsam da.. hatta kızsam da, küssem de.. yine de o Aileden veya Arkadaş çevremden biri gibiydi. Zekâsı, entelektüelliği.. kendini yenilemesi ve (tanıyor olduğumu düşünerek 'Derin Duygusallığı') her zaman hayatım da bir yol arkadaşım olarak varolmaya devam edecek. Yalın Aplay'a da teşekkürler.
Nihayet fotoğraf üzerine kafa yorulan bir yayın. Demek istediğim "hangi lensi alayım", "manzara hangi ayarda çekilir" vb. gibi temel konuların çok ötesinde bir sohbet. Bu aromaya en son, Sinan Çakmak ve Servet Dilber'in yaptığı "Göz Kararı" adlı seride rastlamıştım. O yüzden bu yayın çölde vaha kıymetinde olmuş. Kaliteli bir pazar dinlencesi sunduğunuz için çok teşekkürler.
iki birbirinden hoş ve entelektüel adamın sohbetine kulak misafiri olmak şahane, teşekkürler
Öğreniyoruz,teşekkür ederiz, sevgilerimle !....❤️❤️
Emeklerinize sağlık hocam. Optik bilincin babası olarak bilinen Al Haytham'ın ilk adımlarını atması sonucu gelişip bugüne kadar gelen bu sanatın böyle konuşulması çok değerli. Sevgiler dilerim. İyi çalışmalar
Süper kahraman filmlerine benim gibi "çocukça iş" diyen birisini görmek, memnun ediciydi. Emeğinize sağlık.
muhtesem bir progam oldu.fotograf cekesim geldi
İlgi alanlarım kitap ve tiyatro olduğu halde bu bölümünüzden daha fazla keyif aldım.İyiki varsınız 🙏🌸🌸
İçerikler çok iyi , akıl ve ruh sağlığıma ilaç 🙏
Çok güzel bir yayın olmuş. Teşekkür ederim.
Biz de çok mutluyuz bu programlardan Sevgili Okan Bayülgen #avangart 💐
Fotoğrafın sanat olduğunu inkar edemeyiz. Bir makine aracılığı ile bir görüntüyü sabitlemek; ancak cep telefonu ile manzara karşısında "deklanşöre basanlara" sanat gibi gelmez. Okan Bayülgen'in iyi bildiği Jean Baudrillard'ın dediği ve Okan abinin burada dile getirdiği gibi, "fotoğrafın kendisini sanat saymıyorsak da; fotoğrafçının, deklanşöre basma anındaki bakışı ve düşüncesi sanattır. Elimizde dünyanın en iyi makineleri olsa da hangimiz o bakışa ve anı yakalama yeteneğine sahibiz, tekrar düşünmekte fayda var 😉
Mükemmel, ufuk açıcı bir yayın daha.. Saygılar
Çok sevdiğim Okan Bayülgen'in, uzun süre, can kulağıyla dinlediğini gördüğüm tek insan.
Okan Bayülgen döktürmüş yine :D. Touchapp uygulamasının fikri iyi. Umarım gereken ilgiyi görür.
Harikuladeydi yine çok güzel bakış açıları edindik iyi ki varsınız🥰👍
Fotoğraftan anlamadığım hâlde , Okan beyi sürekli dinleyebilirim.
48:40 satır ştok mükemmel bir sürçmeydi, böyle bitmesi çok sempatik oldu ❤
İzlerken hiç bitmesin istedim 👏👏👏👏♥️🙏
Son yıllarda film fiyatlarının yükselmesinde Okan Bayülgen’in stokçuluğuyla film enflasyonunu körüklemesinin etkisini öğrenmiş olduk. 😅😅 Muthiş muhabbet, su gibi içercesine dinliyorum bu ikiliyi.
Fotoğraf-II bölümü istiyoruz! Doyamadık efem
pazar sabah kültürel entelektüel paylaşım eksikliğine çok iyi geldiniz teşekkürler
Güzel sohbetiniz için teşekkürler, yaptığınız iş podcast formatına çok uygun keşke ses kayıtlarını olduğu gibi podcast mecralarında paylaşsanız tüketimi pek çok kişi için daha kolay olabilir.
Güçlü müsün ?
O. Bayulgen tek basina program yapmali. Cunku, kendisi disinda konusana tahamulu yok.
Okan Bayülgen i böyle dinlemek çok keyifli gerçekten
Lütfen yalın alpay ın sözü bu kadar kesilmesin ya… gerisi de dinlenmiyor o zaman
Fotoğraf tüketicisinin tercihleride önemli. Bir kağıt veya bir ekran üzerinden fotoğrafa ulaşmak arasında fark var. Holivudun kamera tercihlerinin bir sebebide dağıtım ağıyla uyumlu olması çoğu salon hala eskiye uyumlu makineler ile işletiliyormuş ve eski tip filmler ile korsan film çıkma ihtimali düşüyormuş diye okumuştum.
Fotoğraf-2 gelsin bu sefer de Yalın bir şeyler söyleme şansı bulsun :)
2. Kez izliyorum.neden fotoğrafın sanat olduğunu ben bile anladim.
Slmlar emeginize teşekkürler
Ya bu bölümün 2. sini çekin yarım kaldı gibi
her pazarı 4 gözle bekliyoruz
Mükemmel bir sohbet olmuş
Okan, bazen yalının konuşmasına da izin ver be kardeşim,🤷
harbiden Yalın abi girmeye çalışıyor konuşmaya, izin yok ama 🐐
Fotoğrafçılar benim çok saygı duyduğum insanlar. İyi ki o fotoğrafları çekmişler iyi ki .
Ne kadar önemli bilmiyorum fakat Okan Bayülgen' in kişisel web sitesi çalışmıyor. Portfolyo sunduğu bir web adresi var mı acaba, ben bulamadım.
şu saatten sonra da "yapay zeka sanatı" ndan bahsetmezsiniz, yani ne bileyim..
Yalınım harikasın . Okan ❤
Süpersiniz🌹😇
Çok iyiydi teşekkürler
Çok güzel bölümdü. Ayrıca Okan beyin fotoğrafla olan ilişkisini bilmiyordum sürpriz oldu.
19:17-19:30 @Yalin Alpay bakin bu dakikalarda söylediğiniz şey, sanatta fikir ve telif haklariyla ilgili tartışmalarda kullanilabilecek bir yapitasi. Sanatçı ne kadar "özgün" olabilir ki zaten? Özellikle de internetten sonra dünyanın bambaşka bir ucundan esin kaynakları ve biligiler havada ucusuyorken ... Tüm sanatçılar ortak bir kasadan evrensel bir maas alıyor olsalardi, fikir ve telif hakları diye bir şey olur muydu? Niye telif hakları 100 yıl sonra ortadan kalkıyor mesela?
müthişti
34:18 Okan bey sözlerinde haklı ama Gottfried Helnwein'i araştırabilir
Harika
Okan Bayülgen mükemmelsin
En sevdiğim bölüm oldu
Harkulade
Sıra ne zmn resme gelecek yaaağ resim gelsin
Tebrik ederim çok derin ve nitelikli işler yapıyorsunuz
Yılardır söylerşm, gerçekten de Sanat, Sanat için yapılır. Yoksa sanat olmaz ve kendini geliştirmezdi. Mesela, picasso ya da modigliani yaptığı resimleri kendi sanat perspektiflerinden dolayı yapmıştır. Yani halk içşn değil. Halk genel anlamda sanattan anlamak zorunda değil be zaten anlamaz da 👌
iki konuşmayı seven adamD: konuş abi
Çok güzel bir seri olmuş. İlgi ve keyifle izleyip bilgileniyiroz. Teşekkürler
Bir yandan ülkenin hiç değişmeyen bom bok gündeminde boğulurken sizin video, nefes almak gibi .
tamam sanatçısın tamam
Ayakta 👏👏👏
Geldik
👏👏👏🙏🙏🙏
Merhabaaa:) Izlerken/ dinlerken beynimi yakacak kadar dolu dolu konularin, ayni zamanda cok da keyif veren bi tarzda konusulmasi bende büyük bir haz yaratiyor ve beni ilgilendigim konulari daha derin arastirmaya tesfik ediyor, buna sebep olan iceriginiz ve bilgi aktariminiz icin tesekkür etmek istiyorum.
Dilegim format disi bir istek olsa da, "Fotograf" bölümünün 2.sinin de gelmesi:) Okan beyin özellikle bu kadar hakim oldugu bu konudaki felsefi söylemlerinin devamini dinlemeyi cok isterim!
Ve lütfen bize keyif katmaya devam edin Yalin Alpay& Okan Bayülgen
Okan Bayülgen Yalım beyin sözünü öyle bir yerde kesti ki; gerildim sonu gelecek mi diye..
❤🎉
Okan Bayulgen bana hic benzemiyor. Ben Yalin Alpay konussa da bi hayret etsek derdindeyim. Oysa Bayulgen hatirlatmisken sunu da soyleyim derdinde :)
doğdu güneşim
"...bu Okan Bayülgen fotoğrafı..." Ahaha
Okan Bayülgen kendi fotoğrafını görse, kendinin olduğunu bile söyleyemez bence :) hatta bir dönem kendisi hakkında bazı fotoğrafçılar, "pahalı ekipman ile fotoğrafçılık yapabilindiğine inanıyor" diyordu...
Keşke sadece Yalın alpay’ın konuştuğu kısımları dinleyebilsek.
19:02-25:13 Yalın Alpay konuşuyor
32:04-32:29 Yalın Alpay konuşmaya çalışıyor ama Okan Bayülgen araya giriyor.
42:26-44:24 Yalın Alpay soru soruyor.
48:20-49:11 Yalın Alpay kapanışı yapıyor.
yalın beton bır suru teklı yayını var onları izleyin
Sadece o kısımları izleyeceksen kapanış konuşmasından dinlemeye başlamanı tavsiye ederim
Okan için geldik bizde
Ya bu kadar acımasız olmayın. Bence çok iyi program
Tadından yenmiyor
👍🏻
👑❤️👑❤️
Pazar kahvesiyle ne de güzel gidiyor.
narsist dinazor :D programın seviyesi türkiye seviyesinde. camera obscura, bokeh filan sıkıcı be abi. türk boomer kafası ikon üretiyor hala. biz çoktan kırdık ikonları
lutfen okanla program yapma.
Bu programda Yalın Alpay kaç dakika konuştu, Okan Bayülgen kaç dakika konuştu?
Okan Bayülgen kendisine bir sanal dünya yarattı, herkesi de bu dünyasına çekip anafor yaratmak istiyor. Farklı disiplinleri birbirine karıştırıyor, ön planda olmak için aykırı olmak kaygısını öne çıkarması artık sıktı.
Sus
Fotoğrafçının daha çok konuşması çok doğal bu program için.
Merhaba Yalın Bey,bu bölüm fotoğrafla ilgili olunca ,özellikle de günümüzde "instagram fotoğrafçılığı" konusu geçince yazmak istedim. Ben 2011 den beri cep telefonu (iPhone 4 ve 6) ile fotoğraflar çekip yine telefona indirilip kullanılan bazı aplikasyonlar ile fotoğraflarımı editliyorum.Fotoğrafçı değilim sadece fotoğraf çekmeyi resim yapmayı seven biri olarak içimden gelerek yaptığım işler bunlar... İphoneography,İphoneart diye adlandırılıyor yurt dışında bu gibi işler...Bahsettiğiniz gibi instagram filtreleri ile yapılan şeylerden farklı işler görmek isterseniz web siteme ve instagram hesabıma bakabilirsiniz...Çok sevinirim :) Ben de fotoğrafın bir hikaye anlatması,ruhu olması gerektiğini düşünüyorum, ne ile fotoğraf çektiğimizin bir önemi yok bence... Yayınlarınızı zevkle dinliyorum,sizden çok şey öğreniyorum.Sevgilerimle... www.aylinargun.com
👑❤️👑❤️