สามก๊ก ซุยเป๋ง เก่งกว่า ขงเบ้ง จริงหรือ ? | Chinatalks เรื่องเล่าจีน
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 4 ธ.ค. 2017
- #สามก๊ก #ขงเบ้ง #จ๊กก๊ก #ศึกสามก๊ก #ยุทธการศึกสามก๊ก #กลศึกสามก๊ก #ซุยเป๋ง เก่งกว่า #ขงเบ้ง จริงหรือ?
ฟังเรื่องที่เกี่ยวข้อง
Playlist เรื่องเล่าสามก๊ก • สามก๊ก
Playlist เรื่องเล่าขงเบ้ง • ขงเบ้ง สามก๊ก
Playlist 36 กลยุทธ์สามก๊ก • 36 กลยุทธ์
โปรดสนับสนุนเราโดย Subscribe Like Share
/ chinatalks
Facebook : / chinatalks
www.chinatalks.co ช่อง Chinatalks เรื่องเล่าจีน
เรื่องเล่าจีน นิยายจีน มวยจีน หนังจีน ซีรีย์จีน ดาราจีน ภาษาจีน ภูมิปัญญาจีน วัฒนธรรมจีน สามก๊ก เรื่องเล่าจีน นิยายจีน, วรรณกรรมจีน วัฒนธรรมจีน ดนตรีจีน เทพเจ้าจีน ความเชื่อจีน จักรพรรดิจีน เรียนภาษาจีน ราชวงศ์จีน ประวัติศาสตร์จีน ทุกเรื่องเกี่ยวกับประเทศจีน - บันเทิง
ขงเบ้งเก่งกว่าครับ ถ้าเล่าปี่ทำในสิ่งทีขงเบ้งบอกทุกสิ่งเล่าปี่คงยึดแผ่นดินจีนได้ทั้งหมดแต่ เพราะคุณธรรมและมีจิตใจไม่เด็ดเดียวเลยไม่สำเร็จ
ลิชิตแห่งฟ้า
ของซุยเป๋ง
ไม่ใช่คือทุกอย่าง
สวรรกำหนดมา
แบบที่ทุกคนเข้าใจ
แต่ซุยเป๋งหมายถึง
สื่อถึงลิขิตแห่งฟ้า
ในเชิงศาสนา
นั้นคือ เกิดขึ้น
ตั้งอยู่ ดับไป
อันเป็นเรื่องธรรมชาติ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น
จะตั้งอยู่และดับไป
ทั้งรูปธรรม และ นามธรรม
สรุปได้ว่า
ซุยเป๋ง ไม่ได้รู้ว่า
ราชวงฮั่นจะจบลง
ในยุคนี้ แต่ซุยเป๋ง
พูดในทางธรรมว่า
ไม่วันนี้ก้อวันไหน
เมื่อราชวงฮั่นเกิดขึ้น
ย่อมตั้งอยู่ และ ย่อมดับไป
เป็นธรรมดาของธรรมชาติ
ถึงแม้สมมุติ
ข้งเบ้งจะรวม
แผนดินได้จริง
วันหนึ่งราชวงฮั่น
100ปี 1000ปี 10000ปี
ข้างหน้าก้อย่อมดับไป
เป็นธรรมดา
ในทุกวันนี้หาคนอย่างซุยเป๋งเยอะแยะไปหมด ( เก่งแต่ปาก ) แต่หาคนอย่างขงเบ้งได้ยากนัก. เก่งเเบบซุยเป๋งคือ ไร้ค่า
เลือกขงเบ้งครับเพราะสุมาเต๊กโซเป็นคนบอกให้ปุกมังกรให้ตื่น555 แต่ตื่นผิดเวลา
จ๊กมีแต่คนเก่งแต่ิีโก้สูง
ศิษย์สำนักเดียวๆ กัน เรียนร่วมกันมา ก็ตำราเดียวๆ กัน
แต่ทว่า ความเห็นของแต่ละคนนั้น ก็มีบ้างที่แตกต่างออกไป
การที่ซุยเป๋ง เลือกที่จะทำ จริยะปฏิบัติ ให้เข้ากับธรรมชาติ ธรรมดาโลก(ลิขิตฟ้า)
นั่นย่อมเป็นผลกระทบมาจากแนวทางขงจื๊อ ที่สมัยนั้น คนจีนส่วนใหญ่
ถือเป็นหลักในการดำเนินชีวิต ดินให้พืชผล ฟ้าให้ฝน ทำนาย่อมมีกินแน่นอน
เมื่อคืนกินอื่ม ก็นอนหลับ ย่อมเป็นสุข
ส่วนขงเบ้งนั้น คงมีความเห็นที่แตกต่างกับซุยเป๋ง
การใช้ความรู้ ความสามารถ มาใช้ช่วยเหลือคน ช่วยบ้านเมือง
มันก็มีโอกาสที่จะเป็นไปได้ คนยิ่งรู้มาก เรียนมาก ย่อมมั่นใจในตัวเอง
ผมกลับมองว่า ทั้งสองคนนี้ เลือก จริยะ ที่แตกต่างกันในใจของเค้าทั้งสองมาตั้งแต่แรกครับ คงไม่มีใครเก่งกว่าใคร หรือ ถ้าเอาจริงๆ ก็คงห่างกันไม่มากครับ
ตามฟ้านั้นง่าย ใครๆก็ทำได้ ดั่งปลาตายที่ลอยตามน้ำ แต่ฝืนฟ้านั้นยาก ขงเบ้งจึงเก่งกว่าซุยเป๋งอย่างไม่ต้องสงสัย
สุมาเตะโช. เป็นอาจารย์ของทั้งสองคน. สุมาเตะโช. เป็นดั่งนักพรต เต๋า. มีญาณหยั่งรู้อนาคต. ซุยเป๋งเลือกวิถีแบบอาจารย์. ตัดทางโลกมุ่ง เพื่อเข้าฌานสมาบัติ. ส่วนขงเบ้งรู้อนาคตด้วยวิชาการทำนาย. จับยามสามตา ดูดาวคำนวน. ดั่งนั้นจึงไม่กระจ่างอนาคต. จึงสู้เสี่ยง เปลี่ยนชะตา. สงครามสามก๊กคนตายหลายล้านคน เดือดร้อนอาหารขาดแคลนทุกย่อมหญ้าเกือบร้อยปี. ถ้าวันนั้น ขงเบ้งไม่รับงาน. ปล่อยให่โจโฉรวบรวมแผ่นดิน. บ้านเมืองจะสงบสุข. และไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีสามก๊กให้อ่าน. เพราะอาจจะมีวรรณกรรมอื่น. เช่น. สามแก๊ก. ฮาสนั่นเมือง(ฉบับพระยา คันหำ)
ขงเบ้งเก่งทุกอย่างทั้งๆที่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ยังฝืนทำนี้ละยอดคน บริหารกองทัพบริหารราชการทุกอย่างของพระเจ้าเล่าเสื้ยน ส่วนซุยเป้งเป็นแค่เด็กเลี้ยงควายหาใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาให้เกิดประโยชน์ต่อ ราษฏรต่อบ้านเมืองเสียชาติเกิดทั้งๆ/ตายไปกับความว่างเปล่าไม่เหมื่อนขงเบ้งมีชื่อเสียงมาจนถึงปัจจุบันนี้และตลอดไป รักท่านขงเบ้งเข้าแล้ว
เยี่ยมครับ ขอบคุณมาก ...
ซุยเป๋ง เข้าใจธรรมมะและปัญญาชั้นสูง เข้าใจอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
มีทางเลือก2ทางทางหนึ่งแบกโลกรู้ทั้งรู้ว่าทำไม่สำเร็จแม้ตายไปจะได้อยู่ให้คนบูชาก็หาไม่ ได้ไปเผ้าทางคอยระวังศัตรู อีกทางแสวงหาความสุขไม่รู้จบ
ขงเบ้งเป้นคนมีอุดมการณ์มีความทะเยอทะยาน อยากเห็นความเปลี่ยนแปลงของแผ่นดิน การมาทำงานกับเล่าปี่ถือเป็นโอกาศอันดีที่จะพิสูจน์ตัวเองและเป็นการทำเพื่อบ้านเมืองด้วย ถือว่าขงเบ้งนั้นใช้ชีวิตโคตรคุ้มใช้ความรู้ที่ตัวเองร่ำเรียนมาได้อย่างเต็มที่
ขงเบ้งก็รู้เหมือนซุยเป๋งแต่ไม่เชื่อลิขิตฟ้า เพราะมั่นใจในความสามารถตน
ลุงนกพิราบ ถูกครับเพราะเขาคิดว่าลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตนครับ
ขงเบ้ง เพลินกับวาจาเยิรยอจากปากเล่าปี่, เมื่อใกล้มรณา,เขารำพึงขึ้นว่า " ขงเบ้งหนอ ขงเบ้งหนอ อยู่โงลังกั๋ง อย่างบรมสุข เจ้า มิควรต้อนรับเล่าปี่แต่เมื่อแรกนั้นเสียเลย..."
ขงเบ้ง มันก็รู้ว่า ราชวงศ์ฮัน ต้องล้มสลาย แต่ ที่ผมมองว่าเก่งกว่า ซุยเป๋ง เพราะ ขงเบ้ง มีความกล้าท้าทายลิขิตฟ้า ถึงแม้จะแพ้ แต่ก็ได้กล้าที่จะทำ
คนมีผลงานกับคนไม่มีผลงาน แค่นี้ก็รู้ละใครเก่งกว่ากัน ถึงจะไม่ได้เก่งเท่าในนิยายก็เหอะแต่ก็เก่งกว่าอยู่แล้ว เพราะเก่งการปกครอง
ขงเบ้งจะฝืนลิขิตฟ้าหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่รู้นะ แต่ที่เจอในหลายๆองค์กรคือ คนที่ไม่มีความผิดพลาดก็คือคนที่มักไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยได้แต่พูด ได้แต่คอยดูความผิดพลาดของผู้อื่นอยู่แต่ในsave zone แล้วซุยเป๋งล่ะ เป็นคนแบบไหน เป็นแบบที่ลงมือทำจนได้พิสูจน์ให้รู้แจ้งแบบขงเบ้งแล้ว หรือเป็นแบบที่ได้แค่พูดอย่างเดียว
บังทองคือตัวอย่างของความเก่งที่ไปไม่รอด
ซุยเป๋งเก่งที่อ่านสถานการณ์ได้ขาดแต่อาจไม่สามารถทำงานได้
ขงเบ้ง อ่านสถานการณ์ไม่ขาด ถ้าขาดเค้าจะไม่มีจุดจบเช่นนี้
คนนึงออกไปเปิดร้านจนใหญ่โต หมายขยายสาขาในช่วงวิกฤต ด้วยความมั่นใจในตนเอง จนขาเทุนล่มสลายโดนเทคไปอย่างหมดสภาพ
อีกคนนึง อยู่ไร่สำราญไม่ค้าขาย เพราะรู้ว่าเวลานี้ ขายไปสุดท้ายก็ล่มจม อยู่บ้านไร่ ทำกินง่ายๆมีสุขสมไปวันๆ
คนไหนเก่งกว่า
บังทอง
ขงเบ้งบริหารคนนับแสนซุยเป๋งบริหารควายน้อยสองตัวเอาไว้ไถนาเทียบกันไม่ได้
ขอบคุณ ที่ให้ข้อมูลดี
ผมมาช้าแต่เข้าใจจุดนี้นะ ความขัดแย่งย่อมก่อเกิดความไม่สงบ ตราบใดที่ยังมีความขัดแย่งแบ่งแยก ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลของตนที่ต่างกันไป ความต่างกันก็ก่อเกิดความสับสนแยกแยะความจริงที่คงอยู่ตั้งแต่ยุคสมัยย้อนไปจนตอนนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ความสงบที่แท้จริงคือการที่ทุกคนต่างมีศูนย์รวมของจิตใจที่บริษุท ปล่อยว่าง ไร้ซึ้งกิเลส ทั้งปวง ความสงบย่อมนำพามสู่ตน แน่นอนว่า ณ สมัยนี้คงยากที่เป๋นไปได้ เพราะนานวันความยุ่งเหยิงความคิดสภาพจิตของสิ่งมีชีวิตนั้นยุ่งเหยิงมากจน ยากที่จะปฎิบัติตามคำสอนของความเชื่อต่างๆ นานวันก็ยิ่งห่างหายไปตามกาลเวลา เราจะได้พบกับความสุขที่แท้จริงจึงความเลือกที่จะแสวงหาความพ้นทุกข์ที่ต่างจากเดิมตามยุคสมัยที่แปรเปลี่ยน ตามอารยะที่ค่อยๆจางหาย ตราบใดที่ยังคงไม่รู้ แก่นแท้ของชีวิตตนในยุคสมัยที่ผลันแปร ก็ยังคงต้องทนทุกข์ต่อความเป็นไปตามกรรมที่ยังคงยึดติด ไม่เข้าใจและยอมรับต่อสิ่งเหล่านั้น จิตก็จะค่อยกลายเป็นจิตที่แปลกที่ไม่เคยมีในบรรพกาล ขอบคุณครับ
แผนการอยู่ที่คน ความสำเร็จอยู่ที่ฟ้าลิขิต
ไม่อาจฝืน ฝีนชะตาฟ้าลิขิต จะพบกับความยากลำบากของชีวิต
การใช้สติปัญญาของมนุษย์อย่างสุดความสามารถนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง การจะสำเร็จ หรือ ล้มเหลวนั้น เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ชีวิต เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป ซุยเป๋งเลือกชีวิตที่เรียบ
ง่ายมีความสุขกับตัวเอง ขงเบ้งเลือกต่อสู้บากบั่นเพื่อราชวงค์ พบกับความยากลำบากแน่นอน แต่ทุกชีวิตต้องมีการต่อสู้ที่แตกต่างกันออกไป อยู่ที่เราเลือก
คนฉลาดรู้ผลสรุปแล้วเขาไม่มาเสียเวลาของชีวิตกับเรื่องของพวกที่เอาชาติแและประชาชนมาอ้างเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จึงวางกรอบในการดำเนินชีวิตที่พอดีมีความสุข
ชอบคลิปนี้เป็นพิเศษเลยครับ นึกถึงสำนวน คนคำนวณมิสู้ฟ้าลิขิต จากขงเบ้ง เลย
เพราะฝื่นละขิตฟ้าจึงเกิดตำนาน จูล่ง กวนอู จนถึงปัจจุบันยังได้ยกเยาะเป็นเทพเจ้ากวนอู และ จูล่งขนศึกมหาสงคราม นี้เหละน๊า มีได้ก็ต้องมีเสีย มีเกิดก็ต้องมีดับ
ซุยเป๋งแนวคิดดี แต่ไม่มีผลงาน เคยได้ยินมาว่า นี่เรียกว่า พวกไทยเฉย ไม่ยุ่งการเมือง มีแต่งานมุ้งงานเมา ขงเบ้ง ฝากชื่อไว้ เลื่อนลั่นปัฐพี
ขอบคุณครับ
มนุยษ์ เรา มีทั้ง 2แบบนี้ใน ตัวเราเอง ทั้งมุ่งมั่นท้าทาย และ สงบเรียบง้าย อยู่ที่สอ่งไหนมันแรงกลเากว่ากันครับ
ซุยเป๋ง มีปัญญาขั้นสูง บรรลุสัจธรรม มองเห็นการณ์ภายหน้า เลือกที่จะไม่ช่วยเล่าปี่เพราะไม่ยาก สร้างบาปกรรมฆ่าคนเป็นแสนเป็นล้านคน
ในนิยาย>>ปรากฎตัวสั้นๆ ผลงานไม่มี
ประวัติศาสตร์ >>> ไม่ปรากฎหลักฐานการมีชีวิตอยุ่
งานมโน 99.99%
คนที่ฉลาด แต่ไม่เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ มันจะมีประโยชน์อะไร มันไม่ต่างอะไรกับคนโง่ที่ไร้ค่าเช่นกัน
อย่าไปว่าซุยเป๋งเลย แต่ละคนมีทางเลือกที่ใหม่เหมือนกัน ทุกๆคนมีสิทธิเลือก
พูดไห้คิดนะ ถ้ารู้ว่าประเทศไทยยังไงก็ไม่เจริญ แล้วทำแบบ ซุยเป๋ง ฟ้ากำหนดไว้แล้ว อยู่เฉยๆรอดูประเทศล่มจมไปเพราะคำว่าข้ารู้ข้าเห็น กับอีกคนรู้ทุกอย่างเหมือนกัน แต่อยากลองเปลี่ยนชะตาอยากลองช่วยชาติดู คำของขงเบ้ง ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะตน มันใช้ได้เสมอกับชีวิตจริงคนเรา แล้วอีกอย่างขงเบ้งต้องเทพขนาดไหนถึงสู้กับขิลิตฟ้ามาจนทำไห้เล่าปี่เป็นฮองเต้ได้ เท่ากับขงเบ้งต้องแบกขิลิตฟ้า มาทั้งชีวิต ถ้าสู้กับคนเก่งในยุคนั้น ขงเบ้งต้องเก่งกว่าหลายเท่า เพราะต้องสู้กับคนเก่งแถมตีบวกขิลิตฟ้ามาแล้วอ่ะ จนเกือบฆ่าได้
ลิขิตฟ้าหรือจะสู้คำสั่งเมีย
เก่งกว่าบ้อบอรู้แต่ไม่ทำอะไร
จะมาสู้แล้วลงมือทำได้ไง
คนมีผลงานกับไม่มีผลงาน
เทียบกันไม่ได้หรอก
ขงเบ้งมองหลายมุมครับ จริงอยู่ว่าเหมือนขงเบ้งจะคำนวนจากนิสัย แต่จริงๆแล้วนิสัยแค่เป็นองค์ประกอบในการคิดเท่านั้นเอง ขงเบ้งเวลาคิดจะรอบคอบมาก เลือกวิธีที่ดีที่สุดแต่ถ้าแผนพลาดก็สามารถถอยทัพโดยเสียกำลังน้อยที่สุด ปลอดภัยที่สุด ขงเบ้งไม่เคยวางแผนโดยเชื่อมั่น 100% แต่ขงเบ้งจะคิดแผนสำรองไว้เสมอ เหมือนคนเล่นพนัน เขาคิดว่าเขารู้เค้าไพ่ เขาเลยแทงตาหนักๆ แทงหมดตัวคือได้คือเทพ แต่ถ้าไพ่พลิกขึ้นมาเสียก็กลายเป็นหมา แต่ขงเบ้งจะแทงแบบไม่เยอะแต่ค่อยๆแทงถึงจะมั่นใจแค่ไหน เวลาเสียจะเสียน้อย กลับมาตั้งตัวได้ใหม่ แต่ปราญคนอื่นที่ผมมองคือมองแบบมั่นใจ 100% จริงอยู่ว่าตอนนี้มันอาจจะเหมือนที่คำนวนแต่ถ้าวันนึงพลาดขึ้นมาอาจจะหมายถึงเสียบ้านเสียเมือง หมดตัว
สู้กับฟ้าดิน ก็ต้องใช้เวลาและมานะตนเช่นกัน
เลือกเป็นซุยเป๋งครับ ชีวิตแบบซุยเป๋งย่อมดีกว่าเป็นคนดังบนรากฐานของชีวิต การบาดเจ็บล้มตายทุกข์ยากของชีวิตคนอื่น
ซุยเป็ง แค่เตือนสติเล่าปี่ น่าคิดว่าเขารู้อนาคตว่า บั้นปลายชีวิต เล่าปี่ฝืนชะตาฟ้า ไปตีกังตั๋งเพราะขาดสติ ท้ายสุดเล่าปี่ฝืนชะตาฟ้าไม่สำเร็จ
ถ้าคิดแบบ ซุยเป๋ง อาจจะไม่มีวรรณกรรมสามก๊ก ให้เราศึกษา
ขงเบ้งเก่งกว่า เพราะ สุมาเต็กโซ แนะนำข้งเบ้งกับบังทองให้เล่าปี่เพียงแค่ 2 คนนี้เท่านั้นถึงทำให้เล่าปี่สมหวังได้ ผู้เป็นอาจารย์ ย่อมรู้ความสามารถศิษย์
แต่คนส่วนใหญ่ชอบจดจำการกระทำมากกว่าคำพูดไม่กี่คำ ตอนสบายใจฝึกสมถะหยั๋งใจสงบรู้ดินฟ้าความเป็นไปก็พอได้ พอติดพันการงานสั่งฆ่าคนอารมใจไม่สงบ จิตกำหนดรู้ก็อาจเสื่อมลง แต่ก็อาศัยการคาดการณ์และกลศึกและวิชาดูดวงที่ได้รำเรียนมาช่วยผ่านพ้น สุดท้ายถึงจะไม่ได้อยู่เป็นผู้ชนะ แต่ก็ตายไปให้คนได้กล่าวขานจดจำ
ขงเบ้งเก่งกว่าค่ะ เพราะมีชื่อเสียง และเป็นตำนานจนถึงทุกวันนี้ค่ะ
ผมอยากถามพี่นะครับว่า แล้วพี่ไม่คิดหรอครับว่าที่ขงเบ้งเลือกจะช่วยเล่าปี่ก็เป็นเพราะลิขิตฟ้าขีดให้เป็นอ่ะครับ เพราะว่าก็มีคนเคยบอกไว้ว่าการเลือกของคนเราก็ขึ้นอยู่กับฟ้า
คมในฝัก จะมีประโยชน์อันใด
เป็นเช่นนี้แล้ว. ข้าพเจ้าจั่นเจาขอคาราวะ !!!
สิบคนคิดไม่เท่าหนึ่งคนคำนวณ สิบคนคำนวณไม่เท่าลิขิตฟ้า สิบลิขิตฟ้าไม่เท่าวาสนาคน สิบวาสนาคนไม่เท่าความพยายาม
ฮิวงะ ฮานาบิ จ้าที่รัก
ขงเบ้งวางแผนหลายปีให้สุมาอี้ติดกับดักไฟ สุดท้ายฝนตกลงมา นี่แหละลิขิตฟ้า
สิบคนคิด สิบคนคำนวณ สิบคนพยายาม สุดท้ายก็แพ้ลิขิตฟ้าแพ้วาสนาบารมีของสุมาอี้ที่จะได้เป็นต้นตระกูลของราชวงศ์ซ้องในเวลาต่อมาแม้โจโฉเอง
ก็รังเกียจและกีดกันสุมาอี้แต่สุดท้ายตระกูลตนก็ต้องล่มสลายไปเพราะคนๆนี้ คนแต่ละคนมีค่าไม่เท่ากัน
เพราะทำกรรมในอดีตมาแตกต่างกัน คำว่าบุญหรือคนมี
บุญมีอยู่จริง และคำว่าบาป
หรือคนอาภัพก็มีอยู่จริง คน
อย่างเล่าปี่นั้นเป็นคนมีสุขร่วมเสพด้วยไม่ได้ แต่ยามมีทุกข์แล้วจึงพอจะอยู่ร่วมได้ซุยเป๋งมองทั้งสถานการณ์ทั้งความเป็นคนของ
เล่าปี่ได้อย่างแจ่มแจ้งจึงเลือกเดินหนีไปแม้เล่าปี่จะอ้าง
ว่าคิดทำการณ์เพื่ออาณาประชาราษฎร์ซึ่งวลีประโยคนี้วาทกรรมประโยคนี้พวกสส.ใตเมืองไทยนิยมใช้นักแลและต่อมาบรรดาพวกนักการทหารก็นำมาใช้อีกซึ่งก็หลอกพวกนกหวีดได้สำเร็จจริงๆเหมือนทึ่เล่าปี่หลอกขงเบ้งให้ตายใจยอมมารับใช้ตนฉะนั้นแลและคนก็มักจะติดกับดักของคำว่าเอกบุรุษเสมอทั้งที่คนอย่างซุยเป๋งเรียกคนชนิดนี้ว่าควายบุรุษต่างหากครับท่านทั้งหลาย.
ลิขิตฟ้ารึจะสู้มานะตน
ที่ผมเจอขยันทำทุกอย่างแต่ก็ไม่เห็นรวยเลย กับอีกคนบ้าเล่นหวยได้หวยเกือบทุกงวด 555 มานะตน ลิขิตฟ้า บุญบารี ความรู้ มันต้องมาพร้อมกัน คนเป็นยอดคนต้องมีครบไม่ได้มีแต่มานะอย่างเดียวดอก(จริงไหมป๋าเทพ)
ซุยเป๋ง ประมานเรียนจบปริญญาหลายใบแต่มาใช้ชีวิตพอเพียง หาความรู้ด้วยตนเองไม่มีอาจารย์สอน สิ่งที่รู้บางเรื่องก็รู้จริงและไม่จริง
เช่นถ้าเรื่องการศึก สถานที่ภูมิศาสตร์อ่านนิสัยของคนในพื้นที่ สู้ขงเบ้งไม่ได้ เพราะขงเบ้งเดินทางไปศึกษาและจดด้วยตนเอง
ถ้าจะบอกว่าเก่งกว่าก็ตรงการเลือกใช้ชีวิตที่เป็นสุข แต่ที่เรียนมาไม่ได้รับการพิสูจน์
มันมองได้หลายมุมมอง......
หากมองในส่วนของความสุข ซุยเป๋ง ที่เจ๋งกว่า แต่ถ้ามองในเรื่องของการเสียสละ การต่อสู้ ใช้ความคิด ใช้ไหวพริบ ปฎิพาน ก็ต้องเป็นขงเบ้งเป็นแน่แท้ #ส่วนตัว ชอบขงเบ้ง แต่การที่ล้มเหลว มาเสียเพราะเล่าปี่ ที่เชื่อตนเองตอนยกพล 7 เเสน ไปบุกเขา ไม่ยอมฟังขงเบ้ง
เก่งมิทำประโยชน์อันใดให้เพื่อนมนุษย์ ช่างสูญเปล่า ชีวิตนึงของคนเราเกิดมาก็ดับไป คนเราเกิดมาต้องทำประโยชน์ จึงสมที่เกิดมา
ปัญหาของขงเบ้งคือ ใช้คนไม่เป็น ทั้งเรื่องม้าเจ๊ก หรือ ไม่สามารถที่จะถ่ายทอดความรู้ให้คนรุ่นใหม่ จนเมื่อสาย ทำให้ช่วงสุดท้ายของชีวิต ดูงานคนเดียวเลยมีปัญหา ส่วนเรื่องเล่าปี่ จะตีกันตั๋ง จริงๆ แล้วหลังจาก การรบกับวุยก๊กหลายครั้งก็เห็นอยู่ว่าสุ้ลำบาก ด้วยหลายปัจจัย สู้ไม่ช่วยเล่าปี่ให้เต็มที่ ชิงเกงจิ๋วคืน ปราบกันตั๋งก่อน น่าจะดีกว่าเพราะสามารถเดินทางไปรบกับวุยก๊กได้ง่ายกว่า
ถ้าทุกคนคิดแบบซุยเป๋งก็ไม่ต้องทำอะไรกันหรอก ปล่อยให้เป็นไปตามลิขิตฟ้า
"ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน". ได้ข่าวคนพูดกระอักเลือดตาย 55555
คำพูดตอนชนะ "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน" กคำพูดตอนแพ้ "คนคำนวณ มิสู้ ฟ้าลิขิต"555
เพราะรอครอย
ซุยเป๋งเปรียบเหมือนกูรูพากบอล รู้ทุกอย่างวิเคราะห์ได้หมด ขงเบ้งเปรียบเหมือนเมสซี่ คงไม่ต้องอธิบาย
ซุยเป๋งเลือกความสบายในบันปลายชีวิต แต่ขงเบ้งเลือกที่จะเป็นตำนาน
ซุนเป๋งเป็นพระ ขงเบ้งเป็นสามัญชน
ความรุ้ของชุยเป๋งก้หายไปกับดินส่วนขงเบ้งมีคนรุ้จักมาจนทุกวันนี้
ซุยเป๋งทำผลงานอะไรมั่งอ่ะ เป็นกุนซือก๊กใหน สงสัยต้องกลับไปดูซ้ำอีกรอบ
เก่งหรือไม่ไม่รู้เพราะยังไม่เห็นฝีมือ แต่แนวคิดเขาหลุดพ้นจากสังคมนิยม
มีความรู้ แต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ แล้วจะมีประโยชน์อะไรกัน
Yaseen Manit ผู้พูดไม่รู้ ผู้รู้ไม่พูด ลองคิดดูดีๆตลอดชีวิตใครมีความสุขกว่ากัน ขงเบ้งทุ่มเทบ้างาน บ้าสงคราม ถือศยลาภกิเลสใช้ปัญญาเพื่อทำลายเข่นข้าผู้คนไปมากมายสร้างเวรสร้างกรรม ต้องตายแบบทุกใจสิ่งที่หวังก็ไม่สำเร็จ ต่างกับปราชผู้ไม่เอาสิ่งใดเลย ใช้ชีวิตมีความสุขจนวาระสุดท้ายไร้ ทุกไร้สุข ไม่สร้างเวรสร้างกรรม นี้แหละคือปราชที่บรรลุแล้ว
ขงเบ้งรำความรู้ที่มีทั้งหมดไปก่อสงครามแม้จะอ้างว่าเพื่อสันติแต่ผู้คนมากมายเป็นแสนเป็นล้านต้องตายไปเพราะความรู้นั้น โชคดีที่มีเจตนาดีตายไปจึงได้เป็นเทพชั้นต่ำอยู่ในโลกนี้ไม่ต้องลงนรก หากมีความ
รู้แล้วแล้วนำความรู้ไปใช้จนตัองติดคุกติดตะรางหรือตายไปแล้วต้องลงนรกก็อย่า
มีเลยหรือหากมันมีก็อย่าไป
ทะนงหลงใหลในความรู้นั้นเลยพระท่านว่ามันไม่คุ้มครับ.
ใช้ให้ใครใช้ครับคนคนนึ่งตั้งตัวเป็นตัวแทนสวรรค์หรือมันคือความจริงหรือแค่การหลอกใช้
เค้าไปถึงอริยสุขนะ
เหมือนไอ้พวกขยะที่ชอบพูดว่า "มีเงินเยอะแล้วทำไมไม่เอาไปบริจาค" ความรู้มีประโยชน์อะไรคนมีความรู้จะตอบได้ คนไม่มีคิดให้หัวแตกก้ตอบไม่ได้หรอกว่ามีประโยชน์อะไร ปล. ขอจบด้วยประโยคนี้ "นกน้อย ไยจะรู้จิตใจพญาครุฑ"
หากระลึกชาติได้ทั้งสอง คงเป็นต้นทุนจากนั้นมาก่อนแล มาชาติในกายมนุษย์จึงร้อยเรียงผลกรรม เหมือนชาดกเรื่องหนึ่งก็ว่าได้ ให้ได้ศึกษาในชนรุ่นหลัง ทั้งสองท่านจึงนับว่าเป็นโอสถอันเสพสุขเพื่อชีวิตได้ตามสมควร มาในยุคนี้มาในยุคสงครามธุรกิจแล้ว ดังเช่นแจ๊คหม่า หรือฝรั่ง และคนไทยที่เป็นปราชญ์ คงต้องแสดงฝีมือหรือนิ่งเฉยเหมือนท่านใดคงต้องตริตรอง เพราะคนเป็นพระไม่ออกรบก็ต้องลำบากและได้รับผลกระทบจากสงคราม และต้องเห็นทุกข์สุขอันเป็นสงครามทางมายาที่ต้องเผชิญและคอยบำบัดให้คนที่แสวงหาธรรมอยู่เนืองๆ ท่านขงเบ้งก้อแก้ไขไปทางหนึ่งด้วยปัญญาและกลยุทธ์ทางสงครามต่อความทุกข์ทางกายเสรีภาพจากการปกครองที่ไม่เป็นธรรม ท่านซุยเป้งก้อแก้ไขไปทางหนึ่งด้วยธรรมและความสงบต่อความทุกข์ในใจคนในยุคนั้นคือสู้สงครามกับความโลภและอำนาจของประชาชนที่ได้ผลกระทบ เหมือนพระเกจิไทยในอดีตบางองค์ ... มีข้อสังเกตุว่าในยุคสามก๊กมีพระวัดเส้าหลินเหมือนในมังกรหยกมั้ย ข้าพเจ้าไม่แน่ใจ ใคร่ทิ้งท้ายไว้ให้ผู้สนใจได้ขบคิดครับผม
ซุยเป๋ง ! ศิษย์ที่รู้ใจ สุมา เต็กโชว
เหมือนชีวิตคนเราในปัจจุบัน เรียนจบมาเก่งพอกัน แต่เลือกแนวทางเดินต่างกัน บางคนมุ่งหน้าหาเกียรติยศชื่อเสียง
แต่อีกคนก็แค่อยู่แบบพอเพียง
เราไม่อาจรู้หรอกว่าใครเก่งกว่ากัน แต่ฟ้าดินรู้ว่าใครสุขกว่ากัน
30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องฝ่าฟัน ต้องสู้ ต้องสู้ ถึงจะชนะ
ถ้าชอบสามก๊กจริงๆและฟังจนจบก็ได้คำตอบ (จริงๆได้คำตอบตั้งแต่ชอบสามก๊ก"จริงๆ"แล้วล่ะ)
รุ่นเดียวกัน/อาจารย์เดียวกัน......เพื่อนเรียนห้องเดียวกัน...เหมือนเรากับเพื่อน.....ชอบใครชอบมัน...
ขงเบ้งเก่งกว่าเยอะ ด้วยนานาประการทั้งปวง โลกจดจำถึงทุกวันนี้
อย่างซุยเป๋งทั้งชีวิตคงทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่างแล้วจะเรียกว่าเก่งได้เยี่ยงไรมีสนามให้ลงแข่งมีโอกาสให้โชว์ฝีมือช่วยอาณาประชาราชแต่ไม่ทำอะไรเลยเห็นแก่ตัวชอบความสบายอย่างนี้เรียกขี้ขลาดตาขาวตื่นขึ้นมากินข้าวและเล่นหมากฮ็อดไปวันๆเสียชาติเกิดคนเยี่ยงนี้ไม่คู่ควรอย่ามาพูดเลย..
ขงเบ้งเป็นนักปฏิบัติ ถ้าคนบนโลกมี 2 ประเภท ขงเบ้งจะจัดอยู่ในพวกทำดีแล้วโดนด่า ส่วนซุยเป๋งคือ...
ซุยเป๋งมีปัญญารู้แจ้งโลกคือรู้กฏของธรรมชาติอย่างแจ่มแจ้งและรู้อีกด้วยว่าแม้ขงเบ้งผู้มีปัญญามากก็ทำการไม่สำเร็จแน่นอน..ซุนเป๋งเป็นคนสันโดดแบบมีศีลธรรมและคุณธรรมสูงมีความรอบรู้ในสรรพสิ่งทั้งปวง..
ซุยเป๋งถึงได้ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย แต่ผมคิดว่าอยู่แบบว่างเปล่าไม่มีอะไรในชีวิต เหมือนคนเราเรียนมา 20+ ปี
แต่กลับไม่ได้เอาความรู้นั้นไปใช้ไปช่วยเหลือคน
ไม่รู้ใครเก่งกว่า ที่ปรากฎในวรรณกรรม "มีทัศนคติและมุมมองต่างกัน"
ความสามารถที่ยิ่ง มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง..
555...ความยิ่งใหญ่..มาพร้อมกับความรับผิดชอบ..อันใหญ่ยิ่ง..( ไอ้น้อง ฉ
ขงเบ้งชนะละครับตามนิยาย แต่ฟ้าจะให้เป็นแบบนี้แค่กระดิกนิ้วแผน20กว่าปีของขงเบ้งก็กระจุย
ตรูรู้จัก.แต่ขงเบ้ง
คนฉลาดแต่ขี้เหนียวความรู้เท่ากับว่าเย่อหยิ่งทนงตัวเห็นคนอื่นโง่มองตัวเองเก่งคนแบ
บนี้เค้าเรียกคนขี้เหนียวเย่อหยิ่งในความรู้นั่นก้อคือซุยเป๋ง
ข้งเบ้งเก่ง มองสถานการณ์แล้วพอจะรวบรวมบ้านเมืองได้ ติดแต่ช่วงสำคัญชี้เป็นชี้ตายเล่าปี่ไม่เอาแผนที่ขงเบ้ง
แนะนำเลย ช่วงได้ปรียบก็ไม่เอา ช่วงเสียเปรียบก็จะทำศึก
แก้แค้นให้เตียวหยู กวนอู
อย่างเดียวจนพังยับ
เหมือนซุยเป๋งจะบอกมนุษว่าถ้าฟ้าให้มึงเกิดเป็นขี้ข้ามึงก็เป็นขี้ข้าอยู่แบบนั้น อย่าคิดล้มนาย ขงเบ้งเลยพญายามจะฝืน
สรุปคนแต่ง เก่งสุด
ข่งเบ้น รู้ลิขิตฟ้าแก่ใจ แต่ยอมที่จะเสียงจึงได้กล่าว ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน ข่งเบ่งเก่งกว่า อาจารย์ย่อมรู้ลูกศิษย์ของตนเอง ถึงได้แนะนำ ข่งเบ้ง กัน บังทอง 2 คนนี้น่าจะเปนศิษย์เอก ความจิงข่งเบ้งไม่อยากไปจึงหลบ เล่าปี่ ตั้ง 3 ครั้ง ข่งเบ้นเหนความพยายามเล่าปี่ จึงยอมมาพบ ละกล้าสู้กับลิขิต ถึงรู้ว่าฟ้าลิขิตอะไร แต่ยอมที่จะเสียง นับถือ นับถือ ในความกล้าของท่าน
เราศรัทธาคนลงมือทำมาดีกว่า พญาตากก็รู้ว่ากรุงจะแตกแต่ก็พยายามช่วยสุดกำลัง ดีกว่านั่งดูโดยไม่ทำอะไร หากสรรเสริญคนประเภท นั่งดูเฉย คงเหมือนสยามประเทศในปัจจุบัน.
ซุยเป๋ง มีความรู้ความสามารถ แต่ไม่เอามาใช้ให้เกิดประโยชพัฒณาทนุบำรุงแผ่นดิน ก็ไม่ต่างจากหนอนในกองขี้ ทั้งที่มีความรู้ความสามารถก็ไม่ได้มีชื่อในในหน้าประวัตติศาส เป็นเพียงแค่ชาวนาหาประโยชมิได้
pice pass คนเรามันหวังไม่เหมือนกันไงครับใครหวัง มีชื่อลือลั่น ผู้คนยกย่องยอมรับก็ไม่ทางขงเบ้ง ใครหวังชีวืตนี้ขอสงบสุขปล่อยไปตามลิขิตชิวๆไปสบายๆ ก็ไปทางซุยเป๋ง
แล้วแต่จะเลือกครับไม่ผิดไม่ถูก บางคนเหนื่อยทำสงครามจนตายแล้วรักษาอาณาจักรไว้ไม่ได้ลูกก็เป็นเกย์
คนเป็นคนลงมือกระทำ แต่ความสำเร็จเป็นของฟ้า
ซุยเป๋ง5555🤣🤣
ผมขอสรุปว่าขงเบ้งเก่งกว่าแต่ชีวิตต้องทุกข์ยากดิ้นรนมากกว่า แต่ซุยเป๋งมีความสุขกับชีวิตที่ยังยืนกว่าเพราะเห็นความจิงด้วยปัญญามากกว่า
เหตุขงเบ้ง ไม่สำเร็จเพราะงานที่ทำต้องมีผู้สืบทอด ขงเบ้งได้ผู้สืบทอดที่ยังไม่ดีพอเมื่อเทียบกับสุมาอี้
ความสำเร็จมายาดเหงื่อ มันสมอง สองมือแลเท้า ซุยเป็งรอโอกาศแลฝีปากใยต้องถามว่าใครเก่งกว่า
เป็นสุขแค่ผู้เดี่ยว จะดีจริงหรือ
ชุยเปงบรรลุธรรมแล้วไม่อาจไปร่วมฝืนชะตาฟ้าดินกับเล่าปีได้ ขงเบ้งไปช่วยเล่าปีเพราะทนความตื้อของเล่าปีไม่ได้เลยไปช่วยเล่า
มีความสามารถแต่ไม่ใช้ความสามารถก็เปรียบเสมือนคนที่ไร้ความสามารถ คนเรามีจุดแข็งจุดอ่อนแตกต่างยากนักที่จะตัดสินใจ ป.ล. เก่งหรือไม่เก่งสุดท้ายก็หนีความตายไม่พ้น
ขงเบ้งเท่านั้น🎉🎉🎉🎉🎉
ใครจะเก่งกว่า หรือ สามารถ กว่าใคร ก็คงต้อง พิสูจน์กันให้ประจักษ์ แต่ ในเมื่อ มีเพียงแต่คำพูด ที่ฟังดูดี แต่เมื่อไร้ ข้อพิสูจน์ ก็ไม่อาจ วินิจฉัย ลงไปได้ แต่่จาก บทสนทนา ที่ปรากฎ ซุยเป๋ง ก็นับได้ว่า เป็นผู้รู้แจ้ง ในวัฎจักรแห่งความเป็นไป อาจพิเคราะห์ ถึงสถาณการ ที่ในที่สุด ก็ต้องเป็นไปเช่นนี้ หากเล่าปี่ จะพิจารณา ให้ถ่องแถ้ ก็อาจ ยอมรับในเงื่อนไข ไม่ฝืนลิขิต แห่งความเป็นจริง
ฟ้าลิขิต จะรู้ผลต่อเมื่อหลังเหตุการณ์ได้เกิดจริง แต่การลงมือทำจะรู้ผลไปทำไปพร้อมๆกัน นั่นก็คือรู้ล่วงหน้าก่อนฟ้า
ผมกลับคิดว่าม้าเฉียวหรือหม่าเฉียว ถ้าตั้งก๊กเอง เรื่องสามก๊กคงกลายเป็นสี่ก๊กใหญ่ แน่ ๆ
เป็นตัวเองดีสุด
ขงเบ้ง เก่งสุดแล้ว
้เกิดมาต้องจารึกให้โลกจารึก คนส่วนมาก รู้จักขงเบ้งมากกว่า
อาจารย์ผู้สอนเก่งกว่า
มีความรู้..มีรัพย์มีอำนาจ..ไม่กล้าเสียสละเพื่ออานาประชาราช.จะเนียกว่าคนเก่ง..ได้อย่างไร..วิเคราะห์แบบเอาตัวรอด..เห็นแก่ตัว..!
ระหว่างคนที่เขาทำงานจนมีผลงานประจักษ์เห็นๆ กับคนที่มีแต่ชื่อมีแต่คำร่ำลือมีแต่ความคิดหรือคำพูดโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป้นอัน ก็คิดดูเถอะ
ผมว่าไม่มีใครเก่งกว่าใคร ปัญญาของซุยเป๋ง คือ สอนเด็กรุ่นใหม่ ส่วน ปัญญาขงเบ้ง คือ ป้องกันเด็กรุ่นใหม่ ไว้ไม่ให้ตาย จาก สตู