Videolarımızı beğenmeniz, kanalımıza abone olmanız, yorumlarınız ve "katıl" aboneliğiniz videolarımızın devamı için çok değerlidir. Desteğiniz için şimdiden teşekkür ederiz.
Tuna bey benim bı sirunum var bı türlü çözemiyorum Eşimi genç yaşta trafik kazasında kaybettim 3 erkek evladim var ve hep aramızda sorun var bana hakaretler büyük oğlum 7 aydır görüşmüyor benle evlatlarım bana karşı aksi de incirli nerde hata yaptım acaba çok tşk ederim iyiki varsınız sevgiler
Bende annemin zoruyla evlendim.Dugun gece damadı ile ilgili negatif bir yorum aldı.Henuz geç kalmadık yarn nikah memuruna hayır diyebilirsin dedi.Ben annemi cezalandırma duygusuyla inadına kabul ettim.Hayatimin en büyük yanlışını yaptım.Simdi çok mutsuzum.
@@zeyneptasdelenofficial20 Tülay Kök diye bir psikologun anne babayla sevgiliyle kısacası hayatta zorlugunu çektiğimiz her konuda videoları var izlemenizi öneririm. Ücretsiz sınırlar eğitimi var 6 videodan oluşan ben 3.sundeyim sindire sindir uygulamaya çalışıyorum
annem hep çok mutsuz depresif bir kadın. sürekli babamın ona yaptıklarını anlatıp beni de doldururdu. her şikayetini dinledim. mutlu olsun diye ne derse yaptım, kendimden vazgeçmek pahasına. keza babam da aynı şekilde, mutsuz bir adam. meslek seçimimde veya kişisel tercihlerimde onları dinlemeyecek olduğumda nankörsün ithamlarına maruz bırakıldım. ikisi de çok mutsuzlar ve benim de mutlu olmamı istemiyor gibiler. her davranışıma karışırlar. sürekli izleniyor gibi hissettiğimden o kadar paranoyak oldum ki. diken üstünde yaşıyorum. her şeyi eleştirme potansiyelleri var çünkü. kendimi bu kadar kasmam, sürekli eleştirilme korkusu içinde olmam sosyal ilişkilerime de çok kötü yansıyor. bir yandan onları suçlamayayım, onlar da kötü şeyler yaşadı diyorum. ama hayatımı mahvettiler. kendim olmama izin vermediler, onların kuklaları oldum her zaman. çok yaralıyım, iyileşmek istiyorum...
Ben yazdim sandim. Evlenmedim ve cocuk da yapmadim. Yapmicam. Ben bunu birine yasatmak istemiyorum ben defoluyum cunku cocuguma da bu riski goze alamam.
Annemin tam 54 yıldır yüzü gülmedi 16 yaşımda beni evlendirdiler diye başlar yıllarca yüzü gülsün diye neler yaptık ama anladıkki üzüntü den besleniyor bağımlı ve şükürsüz artık kendimi mutlu etmeye çalışıyorum
Babaannem 87 yaşinda hep cektiyi eziyyetleri anlatir dedem 40 yildir öleli hep diyor beni zorla kacirdi bu arada babaannem yetimmiş dedem öyretmen ona acimiş kimi kimsesi yok ortada kalmasin deye evlenmiş .
Benim annem 40 senelik ömrümde her Allah'ı günü babama olan kinini, nefretini bana kustu, düğünümde tutun, mutlu olmak için gittiğim tatil zamanın da bile arayıp ağlayıp zırlayarak, sanki işkence çekiyormuş gibi konuşmaları, o tavırları... Beni mutsuz etmekten inanılmaz keyif alan bir kadın. Ben bu zamana kadar hep bunun sebebini babama yükledim ve ona kızgındım. 3 ay önce babamı akciğer kanserinden kaybettim. Annem değişti mi? HAYIR... Kadın bu sefer eski günleri yanarak mutsuz. Bana yine zehir kusmaya devam ediyor. En sonunda dedim ki "anne bence sen mutsuz olmaktan mutlusun, sen mağdur olmaktan mutlusun. Çünkü bu şekilde üstüne ilgi çekiyorsun. Ama senden bıktım artık" dedim. 40 yaşındayım birgün huzurlu geçmedi onun yüzünden! O yüzden bıraktım artık ölene kadar mutsuz olsun. Benim ömrüm onu mutlu etmeye çalılmakla geçti. Geçmişime bakıyorum mutsuzlupumun en büyük sebebi Annem.
Anne ve babanızın çocuğu değil projesi olduk biz sayın Tümer, yaşamak istedikleri ama yaşayamadığı ne varsa bizim üzerimizde denendi, kobay gibiydik.Sizi dinlerken terapi odasında yaşadıklarıyla yüzleşen hasta gibiyim.😟 Travmalarım,seçim hakkı olmayan bireyselliğim sosyal hayatı sadece aile ve akraba içinde prangalı hayatım ve aklımı başıma aldığım güne kadar yok olan en değerli ve dönüşü olmayan zamanım gençliğim.İyiki varsınız sizi dinledikçe kalan ömrümü kimseye heba etmiyorum kendim için varım artık.Anne babamın kızı kardeşlerimin ablası çocuklarımın annesi iş yerimin Yasemin hanımı oldum bir türlü kendim olamadım.Ama artık dur demeyi, sınır çizmeyi sizden ve okuduğum kitaplardan öğrendim.Teşekkürler emeğinize yüreğinize sağlık
Bugün yaşım elli tam üç yıldır bu konularla ilgiliyim artık farkındayım herşeyin.kenfim olmayı başardım.hep merak etmisimdir anne baba sevgisi nasıl birşey diye hala saglar ama dükkan aynı dukkan
Anne babalar bunu vaktinde görüp , gerekli cesareti bulamadıkları için, niye biz çöp gibi hayatlar yaşadık, bizim zanimizda neden yoktu sdiki imkanlar diye geçen birkaç yılına değil, heba olan tüm ömrüne böyle geç uyandiklari için malesef herkese dünyayı dar etmeye çalışıyorlar.
Doksanlı yıllardan bahsedeyim kurbanlık koyun gibi evlendiriliyorsun.diyorlarki nikahda keramet vardır.alisirsin.seversin.ya dinimizde dahi yok zorla çocuğunu evlendirmek.ama neymiş kızsın ya aman başına birşey gelmesin.namusu lekelenmesin.eee en büyük felaketii anne babalar kız çocuklarına yapıyorlar başından atıyorlar.sonrada uğraş dur pisikoloji bozuk nereyi okusam nereyi dinlesemde kendimi bulsam.hep hizmet hep hizemet.burde kayinvalideler hanımefendiler kendilerini birşey sanarlar gelinleri olunca sanki mal aldılar âhh ahh neler daha yazardım vesselam arkadaşlar...
@@nurdanasd787 Durum kadına yüklenen yüklerin adaletsizliğinden kaynaklanıyor. Şimdi düşünün kadın 13 14 yaşından beri hep birilerinin hizmetini yapıyor , kendine hizmet eden yok. Önce ana vaba evinde ıs yaptirilir , sonra evlenir kocasının k.validesinin , çocuklarının işini yapar. Erkek ne yapar bir işe girer para kazanır o para ona bir statü , bir değer katar söz sahibi olur. Çalısıp karşılığında bir değer alır . Sonra 55 60 ında emekli olur en geç. Peki kadın ne yapar. 13 yaşından sonra hep çalışır , ama bunun ona kattığı bir değer yoktur. Söz hakkı yoktur. Erkek gibi bir itibarı yoktur. Hep başkalarının istekleri öndedir. Kadın 40 yaşından sonra bunalir artık 50 sine geldiğinde o işleri devredecek birini arar. Kimdir bu? gelin. Emekli olamaz yoksa. Yani demem o ki o kadar saçma bir düzen kurulmuş ki. Kadınların uzerindem hayat inşa edilmiş. Köle olmuş kadınlar. Erkekler askerlikte yaşar bunu 3 ay canlarını çıkarırlar çünkü başkalarının yapmaları gereken işler yeni gelene yıkılır. Onlar bu sıkıntıyı askerlikte yaşar anlat anlat bitiremezlerdi eskiden. Kadınlar bunu ömür boyu yaşıyor. Ortak sorumluluk , paylaşım olmadıkça o kayınvalideye de suç bulamam ben. Kadın çocukluğundan yaşlilığına kadar çalışmış . Şayet birini bulamazsa o işleri yapacak mezara kadar da çalışacak haftasonu tatili , yıllık izni , olmadan ustelik. Erkek çalıştım diye haftasonu dinlenir , yıllık izin dinlenir. Kadın???? 7 gün 365 gün o sofra kurulacak,o çocuklara bakılacak , ev temizlik , iyi tonla iş yapilacak bir de koca ve çocukların istekleri yapılacak . Erkek emekli olur keyfince yaşar ki çalışırken de zaten evde isteklerini yerine getirtmiştir. Yani demem o ki bu düzende erkekler işlere ortak olmazsa kadın hep sorun çıkarır mutsuz olur ve mutsuz eder.
Mutsuz bir ailedeyim. Annem tam dediğiniz gibi sürekli ben sizin için bu adama katlanıyorum ben sizin geleceğiniz için her şeyi yapıyorum falan. Babam da bedava otel niyetine geliyor eve babam mesela asla gülmez. Asla yanımızda olmaz. Ne tuhaf. Deli gibi korkuyorum onlara benzeyeceğim diye.
Evet. Ben anladım ki annem acıya bağımlı. Ne yaparsam yapayım ne kadar mutlu etmeye çalışırsam çalışayım kendine bir üzüntü buluyor. Babamsiz daha mutlu ama babamdan kopamıyor. Çilekeş olmayı benimsemişler... Kabullenmem zor oldu.
Tuna Tüner hocam çok gülmeyen anne olarak gülmeyişim acı kaynaklı değil çok şükür.Siz anlatırken çocukluğuma gittim 7-8 yaşlarımdayım Babannem yolda nasıl yürünmesi gerekir dersi veriyordu kız torunlarına.Başımıza kitap koyardı yürütürdü.Sokakta gülmiyeceksiniz dimdik yürüyeceksiniz. gülmek basitlikmiş öyle anlatırdı.Kadın fazla gülmez ciddi olur.Geçen hafta dolandırıldım gülmediğim kadar güldüm.Yıllarca kendimi dolandırdım bu neki dedim dahada güldüm.Artık gülüyorum çok şükür.Çocuklarımda he şöyle gül anne sana çok yakışıyor diyorlar.Nerden nereye 😂😂😂
İyi ki varsınız Tuna hocam ve dış ses.⚘Tıpatıp annemi ve de anneannemi anlattınız.Ne eksik ne de fazla.Annem neredeyse 50 yaşına kadar ananeme hizmet etti.Her türlü işine koştu.Evini temizlemekten, çamaşırlarına makineye atmaktan banyo yaptırmaya ve bağ bahçe işlerine varıncaya kadar...Tabi en çokta bu bizi yıprattı.Annem güya ev hanımıydı ama yüzünü neredeyse az gördük.Ne sevgisini ne de ilgisini alabildik.Üstüne de bütün sinirini bizden çıkarırdı.Hatta küçükken ağlarmışım ben anne gitme felan diye ama annem gitmediği zaman ananem öfkelenirmiş.Babam da zaten umursamaz,sorumsuz,zevkine düşkün,sadakatsiz biri.Biz sonra kardeşimin eğitimi için ananemden uzak bir yere taşındık ama demediği laf kalmadı.Konuşmadı.Hala da ara ara laf sokar.Annemi kendine kurban seçmiş.Şimdi annemde ananemde tam olarak anlattığınız gibi.Biraraya geldikleri zaman acı yarıştırırlar.Olan bize oldu ben ona üzülüyorum.Ebveyn olmak istemiyorum.Ve onlara benzemekten çıldırasıya korkuyorum.Sevgiler,saygılar.
Ananeniz narsist kişilik bozukluğu olan biriymiş çok büyük ihtimalle. Narsist değil çünkü herkeste bir parça var narsisizm. Ama ananenizinkisi kişilik bozukluğu.
Yine ağlamamak için kendimi zor tuttuğum bir bölüm . . Umarım " Annemin hayatını güzelleştirme isteğimi bi kenara koyup , kendi hayatım için , kendim için bir addım atıcak cesareti bulurum kendimde . . "
Şahane bir konu, yetiştirme yurdunda kimsesiz büyüyen biri olarak, ve 14 yıllık öğretmenlik hayatımda duydugum en korkunç cümledir ki, "ben olmasam annem ölür" ne olur cocuklarımıza anlamsız yükler yüklemeyelim.Sonra o cocuklar bilinç altında ne kayıtlar tutuyor. Hastalık, ölüm, kayıp... Korkularımız ve fedakarlıklarımızı kendimize saklayalım. Resmen içime, yüreğime tercüman olmuşsunuz. Sevgiler, saygılar
Benim annem de şükür etmek yerine sürekli şikayet modunda, hastalıkları, babamın (65 yaşında) az çalışması, onun istediği seviyeye çıkamaması vs.. birçok insana göre durumu iyi ama maalesef gözü aç.. evlatlarını düşünüyor ama ben daha mutlu, hayattan keyif alabilen bir anne olmasını isterdim.. Ondaki heran ölecekmiş hali ve mutsuzluğunun bana da yansıdığını farkettim.. Çok şükür istediğim sevgiyi, kendi içime dönerek alma yolundayım.. Beklentide ve mutsuz olmak çok kötü.. İnşallah evlatlarımı travmatize etmeden yetiştiririm.. Bu videoyu anneme izletmeyi düşünüyorum.. Bakalım kabullenebilecek mi?? Sevgiler 😊🤦🏻
Videonuzda annemi anlattınız isim vermeden. Mutsuz bir evliliğin beraberinde getirdiği sorunlar elbette olacaktı,oldu. Fakat ne kardeşlerim ne de ben bu mutsuzluğun bir sebebi, bir parçası, bir gerekçesi asla olmadık, olamazdık. Omuzlardaki baskıdan bahsettiniz öyle doğru ki. "Maddi manevi tüm konularda bana destek olman gerekiyor , ben senin annenim. Seni ben okuttum , meslek sahibi yaptım " diyor annem. Tabiki destek oldu elinden geleni yaptı ama sınavlara ben girdim. Ben çalıştım, ben okudum , ben masalarda sabahladim uykusuz kaldım. Öyle bir anlatıyor ki ben sadece boş bir beyinim beni kontrol ederek şuan sahip olduğum her şeyin alt zeminini o hazırlamış gibi davranıyor, benim çabam göz ardı ediliyor. Yani ben olmasam yapamazdina geliyor iş. Bu da başarılarımı küçümsemek ve beni beceriksiz göstermekten başka bir şey değil. Bugün bir kez daha anladım ki kendi hayatımı yaşayacağım. Günün sonunda kimse bana anneni mutlu edebildin mi diye sormayacak. Ne yaşadın ,ne gördün o kâr kalacak. Ağzımla kuş tutsam yaranamayacagim bir insan için bir ömrü heba etmeyeceğim. Ben buyum , elimden gelen bu işine gelirse , oh beee.
Hay ağzınıza sağlık Tuna Hocam.👏👏👏Tüm hislerime tercüman oldunuz, yordu bizi bu madur/ kurban psikolijisi ile yaşayan anneler... Yazık bu çocuklara yaaa!
Videolarınız bir numara, ve ayrıca uzun zamandan beri aboneyim😊Erkek çocuklarında bu şöyle oluyor, annesini hep mutsuz gören, ömrünce kendini annesine ispat etmeye çalışan ama annesinin güzel bir sözünü sevgisini alamayan erkek çocuklar bu sefer evlendiklerinde de devam ediyor, annesini mutlu etmek için eşini bile ihmal edebiliyor, ömür boyu.içindeki o çocuk hiçbir zaman büyümüyor, sevgiye aç bir toplum oluyoruz kadınıyla erkeğiyle. Sağlıksız Anne sağlıksız Millet olup çıkıyoruz. Bu zinciri kırmak nasip olsun inşallah.
Sanki gulmeyi kendimize cok göruyoruz. Cocukken guldugumuzde annem: fazla gulme aglarsin derdi... sizi begenerek izliyorum ve konusmalarinizdan kendime pay cikarip bilgi sahibi oluyorum. Tesekkurler size ⭐️⭐️⭐️
Benim annem de böyle mutsuzluğundan,kırk yıl önce olmuş artık her detayını ezbere bildiğim hikayelerinden,ben daha fazlasına katlandim sizin bu yaşadığınız ne ki diyip acı yaristirmasindan,aman suyun olsun da buyun da olmayıversin aza kanaat et demesinden, sanki mutlu olmak eğlenmek bir suç ayıp günahmis gibi hissetirmesinden, bütün herşeyin suçlusu babammis gibi davranıp babanı çok seviyorum demesinden ve diğer herseyinden öyle yildim ki,35 yasindayim hep onun istediği gibi bir evlat olmaya çalıştım ama galiba yeter artik
Bir sabah babama kızıp, bizi okul için uyandırmayı, kahvaltı hazırlamayı bıraktı. 99 depreminden sonra bizim için duyduğunu söylediği kaygıdan 3umuzle aynı odada yaşamaya başladı. Kendi evinde yersiz yurtsuz bıraktı kendini. Şimdi annem, babam ve ben aynı evdeyiz. Annem hemen yanımdaki yatakta uyuyor. 40 yaşımda evlendim ama eşimle birlikte kanadaya gidemedim. Bırakamadım onları. Kimse yakamdan tutup kalacaksın demedi halbuki. Şimdiye kadarki alt metinler beni buraya getirmeye yetti. Yaşamımdaki hiçbirşeyi ben seçmemişim gibi. Artık başka düşünüyorum. Katkınız da var. Teşekkürler
Hocam yine 12 den vurdunuz🎯 Vallahi eski fotoları görseniz durum aynen betimlediğiniz gibi,bizzat deneyimledim, yetişkin olmak son derece önemli, omuzlarda o kadar yük varki anlatamam, öğretmen oldum 42 yaşına geldim gözlemliyorum hala yüklerin atildigi cocuklar mevcut , o anneler o kadar cok ki ,üzülüyorum ne diyeyim,sağlıcakla kalın🙏🏼
Ve hiç almadılar , hep verdiler . Sevgi verdiler, emek verdiler, alttan aldılar koca, kaynana, vb. Hiç söz hakları olmadı. Hiç isteklerini dile getirmek gibi bir şansları olmadı.
O da doğru ama bedelini bizler ödemek zorunda değiliz..yetişkin olduğumuza göre artık onları suçlamak yerine kendi mutluluğumuzu inşa etmemiz gerekiyor galiba😑
Çocuklarımı sevdiğim için, onlara duygusal baskı yapmadığım ve gülücükler dağıttığım için bile bana kızan, daha da surat asan, öfkesinden içimi buz gibi donduran bir annem var
Yaşadıkları dertleri boşaltacakları çöp kutusu değiliz. Güya en sevdikleri biziz. Onların kötü anılarını dinleyerek mi sevildiğimizi hissedeceğiz ? Gösterdikleri davranış onlara yapılanla benzer ama sonuç farklı olsun istiyorlar. Çok beklerler... Dişimizle tırnağımızla kendimizi onlardan sağlıklı bir şekilde ayrıştırmaya çalışıyoruz. Onlar bize hayatı ruhsal olarak zorlaştırmaktan bıkmıyorlar.
yazdıklarınızda kendimi gördüm. 1 sene olmuş yazalı, kendinizi iyileştirme yolunda mesafe katedebildiniz mi? tavsiyeleriniz var mı? 21 yaşındayım, iş işten geçmeden yaralarımı iyileştirip gençliğimi yaşamak istiyorum. depresif bir şekilde bitirmek istemiyorum gençliğimi
@@happyishness. evet. Psikoterapi sürecime devam ediyorum. Kesinlikle insanin kendine yapabilecegi en iyi yatirim bazi psikolojik temel bilgiler edinip bilincalti semalarimiz terapi sureci vb konularda kendini gelistirip duygu ruh beden zihin hakkinda kendini tanimasi olacaktir. Bunu yapiyorum ve bir uzmanla travmalarimin bugunumu bu saydigim 4 temelimi ruh beden zihin duygularimi nasil etkiledigini bu etkileri nasil taniyip degistirebilecegimi goruyorum yasiyorum. Suan terapi alma imkani yoksa bile kisinin bu sebep icin iyi bir is sahibi olup daha kendine yetebilen bi yetiskin olmasi adina terapi surecine baslamasini tavsiye ederim.
Çok teşekkür ederim. Kendi hayatımda kendi kararlarimi aldigim icin küsen beni hayattan soğutan ailemle kriz yaşarken izledim. Her fedakarligi onlar icin yapmama rağmen tatmin olmadilar. Çok yoruldum. Daha cok video çeker misiniz bu konuda
Hocam ağzınıza sağlık eşimin annesini tarif ettiniz bu videoda hep geçmişte yaşıyor hep acılı hayatını anlatıyor hep hasta hep mağdur. Ruh emici kadın bizi de mutsuz ediyor.
Tam da böyle bir anne ile büyüdüm ben. Mutsuzluk ve huzursuzlukla beslenen, mutluluğu hepimize yasaklayan, huzursuz, sevgisiz, acımasız… Hayatım onu mutlu - memnun etmekle geçse de asla memnun olmayan her hücresinden kibir akan tahammülümü tüketen adını koyamadığım bi varlık. İçinde zerre sevgi olmayan, drama kraliçesi. Onu affedememek o kadar ağır yük ki ruhuma, her anım içimi derinden sızlatan türden.
Ben 21 yaşımdayım, annem için kendi hayatımı kararttım. Kendime yanlış olan kararları aldım, çünkü ona doğruydu. Hayatta bana en çok zararı veren annemmiş meğersem. Ne acı.
Siz olmasaydınız 5 dakika bile bu evde durmazdım... . 30 yıldır babaannenizden neleer çektim neleeeer...... . Sende tıpkı babaannene benziyorsun. Fırt diye onun burnundan düşmüşsün. Of of bir tema👿
Çok geç fark etmekle bereber neredeyse tüm ev işlerimi yaparken sizi dinlemek favorim oldu ne kadar önemli bilgiler aktarıyorsunuz, ne kadar yanlış büyütülmüş insanlarız.. Tam da dediğiniz gibi anne babamın problemleri ve mutsuzlukları yüzünden kendi hayat yolumu seçemedim, babamı kaybettikten sonra annemin yüzü gülsün diye kendi hayatımdan, isteklerimden feragat ettim.Tek çocuk olmak benim için dezavantaj oldu hep. Tek çocukların sorunları ile ilgili video hazırlar mısınız 🙏
%100 annem mutlu olsun diye evlendim onun istediği zaman istediği kişiyle.... Ağlamasın küsmesin herseye küsüyor yorul asinlar diye.... Ve hiçbir çeyiz almadım hic masraf açmadım sıkıntı çekmesinler diye.... Yine de mutlu e de me dim.
Annelerin herseyi bildiği dönemde çocuk olduk asla hayır diyemedik hep ezildik halen bize her türlü şeyi soyleyebiliyorlar çocukların herseyi bildiği dönemde anne olduk çocuklarımız istemediği bir şeyi asla yapmıyor ve benim hayatım diyor:()
annelerimiz hakkındaki videoyu gerçekten çok beğendim annelerimiz ve çocukları arasındaki ilişkilerin toplumumuzun gelişmesi için çok önemli olduğunu düşünüyorum çok teşekkür
Daha videonun yarısındayım.Söylediğiniz her şeyi yaşıyorum.Şu an anksiyete ve depresyonla boğuşuyorum. Ebeveynler çocuklarıyla arkadaş olmamalı ve sıkıntılarını çocuklarını yüklememeli.Bu güzel video için teşekkürler ❤
Ya hocam çok iyi konustunuz o kadar sinirleniyorum ki annemin bu yaptiklarina. Her sinirlendigiminde gelip bu videoyu izlicem cok guzel konusmussunuz icim rahatliyor
Benimde annemin yüzü gülmedi, oysa ki babamla da severek evlendi ama hala kurban psikolojisinde, her gün babamı şikayet eder, kendimizi ortadan ikiye yırtsak annemin yüzü gülmez. Aklı Fikri hala kök ailesinde. Ben miyim onların anne babası, onlar mı benim annem babam bilemiyorum 😔😔😔
İzlerken gözyaşlarımı tutamadım. Annem bana geçen aylarda senin için boşanmadım ben gibi laflar etti. O günden beri evde huzuru sağlamak görevim gibi hissediyorum herkesi memnun etmeye çalışıyorum. Çok yoruldum. Artık gerçekten saldım ve boşanırsan boşan kafasındayım. Yeter
Aynen dediğiniz gibi tunabey 50 yaşındayım bütün Çocukluğum ergenliğim Gençliğime annemi mutlu etmek için geçti ve gerçekten Abartmıyorum hiç güldüremedim şu an 77 yaşında Parkinson hastası benim yanımda ve hala çok mutsuz
Ahada benim ailem zehirli. 3 ay birlikye yaşadıgımda umutsuzluk krizine girip neden yaşıyoruz böyle bir hayatta intihar edelim diyorum. Hızlıca kaçın evlatlar...
Peki siz de ağlayacak misiniz anneniz başkaları yüzünden bu halde çözüm bulmak için cabalamamış , siz de aynını yapıyorsunuz farkında mısınız? Annem yüzünden böyleyim. Fark ne? Yanlış demiyorum evet öyledir tüm enerjiniz , yaşam sevinciniz gidiyordur ama farkı ne ?
Allahim aynen benim annemi anlatiyorsunuz yillarca acitasyon yaparak mutsuzluklarini anlatmistir surekli kendini derdini anlatir ben 54 yasindayim hala ayni hep kendimi eksik hissettirdi bana kendimi yillarca hayirli evlat olmak annemi mutlu etmeye calistim cok gec anladim cok kendimden odunler verdim artik vazgectim cocukken annesiz kaldim benim ne yasadigimi hic sormadi hep kendi derdi daha buyuktu okadar guzel anlattinizki sizin gibi bu konulari anlatan kimseyi duymamistim Allah razi olsun
Şartlar, mecburiyetler,vicdan malesef bu hallere geliyoruz.Rabbim hepimizin yardımcısı olsun Hepimizin yüzünü daima güldürsün şartlar ne olursa olsun,değer bilmek kıymet bilmek değer verip değerli hissetmekle oluyor herşey,
Babam ın vefatının 8. yılındayız. Annem sanki gülerse babamın ölüsüne ayıp edermiş gibi geliyor. Hala daha babamın arkasından ağlıyor. Mükemmel bir baba ve eşti. Nurlar içinde yatsın. Ama annem de artık gülsün. 😢
Gülmez anneniz. O gülerse çevresindekilerin ilgisini nasıl alacak? Sömürürler etraflarını. İzin vermeyin. Uzaklaşın. O bir yetişkin. Çocukların anne babalarına ebeveynlik etme görevleri yok. Allah ın onlara bakıp, büyütüp, kendi ayakları üzerinde durmasını sağlamak üzere emanet ettiği çocuklarını bu şekilde kullanmalarına karşın hesap verecekler. Çocuklarına borçlanıyorlar. İlahi düzen her an çalışıyor. Kendinizi korumayı öğrenin. Kurban, kurtarıcı, zalim üçgeninde, en sonunda onun zalimi veya kurbanı olursunuz. Sevgiler
En buyuk cocugu 53 yasinda hala yuzunu gulduremiyoruz memnun edemiyoruz 43 yasndayim gec oldu ama artik hayata onungibi bakmak istemiyorum gecte olsa kendimi mutlu edecegim artik baskilara kulak tıkayacagım
Ah ahh videoyu izlerken söyledikleriniz öyle yerlere dokundu ki.ikisi de şu an rahmeti oldu nur içinde yatsınlar benim babam kronik psikoz hastası üstüne alkol problemi olan annem de çocuk yaşta onunla evlendirilmiş sessiz içine kapanık intihar eğilimi olan bir kız çocuğuydu.Biz de roller hep değişikti o yüzden ben hep ebeveyn onlar çocuk oldular kendi anneme ve babama ebeveynlik yaptım yıllarca.Ve şimdi neden hiç evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı istemediğimi secmediğimi anlıyorum.
Dışardan gelen her şey geçici ve sahte. Asıl olan kendini sevmek. Biz kendimizi sevdiğimizde her şey değişiyor. Gerçek tek sevgi bu. Özsevginiz bol olsun
Madurluğunu göstərmiyor.Sadəcə sizin kimi gözəl bir psixoloqa ehtiyacı vardır.İnanın ki acılar çəkmiş insanların çox böyük psixoloji problemləri vardır.Üzləri ondan gülmüyordur
@@eminhuseynov8386 bunun çox da fərqi olmur. əsas şüuralti istəyirsə o insanda alınar. əgər istəmirsə onsuzda alınmayacag. və burda travmanin agirligindan asili deyil. insanin istəyindən asilidir
@@gunaycamalova2445 İnsanı hər şeydən soyudan uzaqlaşdlran həyatdan keçirdiyi ağlr itgilər bədbəxt hadisələrdir.Ondan şüuraltında istəməməsidir.Normal həyat sürmüş insanlar niyə bu vəziyyət də olsun ki
@@dssesdsses1525 Hergun hergun dışarda kahvaltı yapan kim var? Bir anne 365 gün haftasonu tatili olmadan , yıllık izni olmadan her gün kahvaltı hazırlar. Üstelik hepsinin talepleri olur onları yerine getirmeye çalışarak. Kim neyi seviyorsa. Ben çok zaman kendi sevdiğimi yapmaya üşenirim mesela. O sofrayı kuran ben ama benim sevmediğim şeylerle doludur. İki gün yapsam sesler yükselir hep kendi sevdiklerin diye. Hiç izin gunun olmadan yıllarca çalış bakalım yüzüm güler mi ?
Benim annemde major depresyon tanısıyla 30 yıldır ilaç tedavisi gören birisi. Sürekli dert anlatır, her zaman şikayet ettiği bir şeyler birileri vardır kendi kendine düşmanlar yaratır. Yaşamın her zaman kötü eksik tarafını görür ve bununla yaşar ve tüm sıkıntısını her zaman benimle paylaşır, ortak eder. Eleştirir, kıyaslar, kardeşimle rekabete girmemi bekler, her yaptığımı kötüler, beklentisi karşılamazsam beddua eder..Haliyle bu durum aramızdaki ilişkiyi kopma noktasına getirdi lakin bu kişi anne olunca işler öyle olmuyor 😑 ne zamanki sırf bana sunduğu yaşam şansına ve beni bebekken hayatta tutmak için sarfettiği çabaya saygı duymaya başladım aramız daha iyi olmaya başladı. Yargılayarak değilde anlamaya çalışarak iletişimi kurup gerekli empatiyi gösterdiğimde beklediği tek şeyin aslında sevgi olduğunu farkettim. Gerçekten sevince,sevmeye çalışınca değerli olduğunu takdir edildiğini görüldüğünü anlaşıldığını yalnız olmadığını hissettirince sakinleşti. Boş ver sev sakinleşir.. kadere teslim olmak içinde bulunduğumuz halde en iyisini yapmakla sorumluyuz. Değişmesini beklemek yerine kendi tavrımı değiştirince değişiyormuş belkide her şey. 🔮 Tuna Bey tüm emekleriniz desteğiniz için çok teşekkürler , sevgiler. İlgiyle dinlemeye devam edeceğim. Bu arada yazmak banada çok iyi geldi 🤣🤣 30 yıllık bir süreci özetlemiş ve anlamlandırmış oldum. Tekrar teşekkürler.
Dış ses konuyu hep güçlü olmaya getiriyor,kolay olmuyor her şeyi yaşayıp sonunda güçlü oluyorum ya işte daha ne istiyorum gibi ..konuyu tek bi şeye bağlamayın güçlü olmaya kadar da her şeyden vazgeciyorsun...bunun adı güçlü olmaksa ben çok güçlüyüm...
Harika bir video ve keşke 15 gün önce dinleseydim. Aslında benim çocuklar sürekli onlarla selfie çektirip ağzımın kulaklarıma gitmesinden yoruldular, bir tane ciddi resim gerektiğinde bulamıyorum 🤦😄 da.. son günler biraz koptuk. Taşınmadan önce onlara özgürlük için konforumuzu kaybedeciğimizi ve ancak takım olursak, her kes kendi sorumluluğunu anlarsa ayakta güçlü kalabileceğimizi anlatmıştım. Sadece ilk başlarda benimle birlik oldular, kendilerini ıspat ettikten sonra her şeyi bıraktılar ve çok yalnız kaldım. Tabi yalnız kalınca ve çocuklar demokrasimi sui-istimal edince sinirlerim bozulmaya başladı ve aynen sizin söylediğiniz gibi yaptığım her şeyi onlar için yapmak zorunda olduğumu sık-sık hatırlatmak mecburiyetim oluştu ki, bu da doğal olarak gerginliği yükseltti. Baktım depresyona doğru gidiyorlar, bu sefer kendimi toparlayıp hep yanlarında olduğumu, onları çok sevdiğimi hatırlattım. Ama hep yanınızdayım dediğin zaman da baya manipüle ediyorlar çakallar )) İyi ki, bu videoyu izledim, tekrar bir çeki düzen vereyim kendime. Beyninize sağlık ❤
Ben evlenip başka şehre taşındım annem hergün arayıp kimsesiz kaldım diye ağlıyo çocuğum doğdu bi gün olsun mutlu olmama izin vermiyo hergün dertli ben ağlayıncada zevk alıyo bıktım.
İyiki sizi tanımışım ? Engin bilgi ve tecrübelerinizden yararlanma şansını yakaladığım için , çok ama çok teşekkür ediyorum. Sevgiler ve saygılar sunuyorum.....!👍🌼✨🤍
Hocam çox təşəkkür.bele güzel video üçün (Bu arada Azərbaycandan salam). Tam da mən ailəm də bu problemləri yaşayıram. Mənim 20 yaşım var. Mən universitet tələbəsiyem. Kendi biliyem həmdə işləyirəm. Həm öz gələcəyimi sağlam qurmaq üçün həmdə ailəm kömək olmaq üçün. Mənim xoşbəxtliyim düşünürəm ki Psixologiya oxumağımdir. Mən evdə atamdan deyil də anamdan hər zaman problem yasayiram. Balacaliqdan özünün etdiyi hər səhvdə də məni günahkar görüb. Mən bu gün onu mutlu görmək üçün çox şey edirəm. Amma əgər bir sehvm olsa o mənə deyir ."Sen meni heç bir zaman güldürməmisen" indi bu cümlədən sonra mən incinmemmi ailəmdən soyumammi. Mən onu sevmədiyim anlamına gəlmir. Amma soyuyuram .Məndən ötrü nəsə etməyini istəmirəm. Sonra üzülən də mən iki qat üzülürəm (əslində yazsam çox şey var )ama 20 yaşımda toplamaqdan yoruluram. Yenə toplayıram özümü çünki gələcəkdəki münasibətlərimde problem yaransın istəmirəm. Sadece anamdan bəzən uzaqlaşıram səssizlesirem. Sonrada anam bu qədər şey etmişdim, heç Sayılmıraammi deyib yenə özünü haqlı çıxardır. Bir növ 20 yaşımda 45 yaşımda anamın problemi həll etməkdən yoruluram. İndi daha yaxşıya aparıram özüm üçün. Gələcəyim üçün ruhsal sağlığım üçün .Hər şeydən öte qarşmdakina anam və ya atam olaraq deyil,insan olaraq yanaşıram. Bu məni daha sağlam qerar verməyə yönəldir. (Amma ən azından bir tərəfim anam tərəfdən qırılmammaliydi halkk etmirdim belə bir boşluğu )..Anne və baba olmak hər şeydən öte çocuguna insan olaraq yanaşmak ən əsası anlamaq di .ki bu boşluğu gedib yad və ona ziyanlı insanlar da tamamlamasin..Saygilar☺ Hocam fikrimi ifadə edeyim diye Azəricə yazdım inşəallah sorun yaşanmaz sözcuklerde😄
Salam .Yazdığınız uzun uzadı şərhinizi oxudum.Əlbəttə ki sizi haqlı və ya haqsız çıxartmağa heç bir haqqım yoxdur.Amma bir sözü deyə bilərəm.Ana haqqını ömrünüzün axırına qədər də çalışsaz ödəyə bilməzsiz.O problemi özünüzdə axtarın
![SAFEPLANET - ดาวเคราะห์ [ THE PLANET ]](http://i.ytimg.com/vi/4X1XL3I_k3c/mqdefault.jpg)
Videolarımızı beğenmeniz, kanalımıza abone olmanız, yorumlarınız ve "katıl" aboneliğiniz videolarımızın devamı için çok değerlidir. Desteğiniz için şimdiden teşekkür ederiz.
Tuna bey benim bı sirunum var bı türlü çözemiyorum Eşimi genç yaşta trafik kazasında kaybettim 3 erkek evladim var ve hep aramızda sorun var bana hakaretler büyük oğlum 7 aydır görüşmüyor benle evlatlarım bana karşı aksi de incirli nerde hata yaptım acaba çok tşk ederim iyiki varsınız sevgiler
Bende annemin zoruyla evlendim.Dugun gece damadı ile ilgili negatif bir yorum aldı.Henuz geç kalmadık yarn nikah memuruna hayır diyebilirsin dedi.Ben annemi cezalandırma duygusuyla inadına kabul ettim.Hayatimin en büyük yanlışını yaptım.Simdi çok mutsuzum.
Seçimleriyle mutsuz olmuş bir anneyi, babayı HİÇBİR çocuk güldüremez ne yazık ki. Ben çok geç anladım 🥺😔
Çok doğru. Bende çok çalıştım mutlu olsun diye, olmadı.
Bizim gülüşlerimize gölge düşürmesinler diye uğraşıyoruz şimdi de.
@@freudunkz2109 oyle oyle dusuruyorlar ama .. hala ugrasiyoruz biktim yemin ederim
@@zeyneptasdelenofficial20 Tülay Kök diye bir psikologun anne babayla sevgiliyle kısacası hayatta zorlugunu çektiğimiz her konuda videoları var izlemenizi öneririm. Ücretsiz sınırlar eğitimi var 6 videodan oluşan ben 3.sundeyim sindire sindir uygulamaya çalışıyorum
@@freudunkz2109 evet izliyorum kanala uyeyim 3 yil.olucak neredeyse bu aksamda yuruyusteydim bazilarini bindefa izlesem yine bikmiyorum
annem hep çok mutsuz depresif bir kadın. sürekli babamın ona yaptıklarını anlatıp beni de doldururdu. her şikayetini dinledim. mutlu olsun diye ne derse yaptım, kendimden vazgeçmek pahasına. keza babam da aynı şekilde, mutsuz bir adam. meslek seçimimde veya kişisel tercihlerimde onları dinlemeyecek olduğumda nankörsün ithamlarına maruz bırakıldım. ikisi de çok mutsuzlar ve benim de mutlu olmamı istemiyor gibiler. her davranışıma karışırlar. sürekli izleniyor gibi hissettiğimden o kadar paranoyak oldum ki. diken üstünde yaşıyorum. her şeyi eleştirme potansiyelleri var çünkü. kendimi bu kadar kasmam, sürekli eleştirilme korkusu içinde olmam sosyal ilişkilerime de çok kötü yansıyor. bir yandan onları suçlamayayım, onlar da kötü şeyler yaşadı diyorum. ama hayatımı mahvettiler. kendim olmama izin vermediler, onların kuklaları oldum her zaman. çok yaralıyım, iyileşmek istiyorum...
Ben yazdim sandim. Evlenmedim ve cocuk da yapmadim. Yapmicam. Ben bunu birine yasatmak istemiyorum ben defoluyum cunku cocuguma da bu riski goze alamam.
Annemin tam 54 yıldır yüzü gülmedi 16 yaşımda beni evlendirdiler diye başlar yıllarca yüzü gülsün diye neler yaptık ama anladıkki üzüntü den besleniyor bağımlı ve şükürsüz artık kendimi mutlu etmeye çalışıyorum
😔
Ayni benim annem 15 yasinda evlendirmisler, hic yuzu gulmez, hep ters, mutsuz, negatif,
Bizler iyi anneler olalım inşallah
Babaannem 87 yaşinda hep cektiyi eziyyetleri anlatir dedem 40 yildir öleli hep diyor beni zorla kacirdi bu arada babaannem yetimmiş dedem öyretmen ona acimiş kimi kimsesi yok ortada kalmasin deye evlenmiş .
Bende 55 yasındayım, annemin yüzünü güldüremedim geçde olsa anladım mutsuzlukla mutlu
Benim annem 40 senelik ömrümde her Allah'ı günü babama olan kinini, nefretini bana kustu, düğünümde tutun, mutlu olmak için gittiğim tatil zamanın da bile arayıp ağlayıp zırlayarak, sanki işkence çekiyormuş gibi konuşmaları, o tavırları... Beni mutsuz etmekten inanılmaz keyif alan bir kadın. Ben bu zamana kadar hep bunun sebebini babama yükledim ve ona kızgındım. 3 ay önce babamı akciğer kanserinden kaybettim. Annem değişti mi? HAYIR... Kadın bu sefer eski günleri yanarak mutsuz. Bana yine zehir kusmaya devam ediyor. En sonunda dedim ki "anne bence sen mutsuz olmaktan mutlusun, sen mağdur olmaktan mutlusun. Çünkü bu şekilde üstüne ilgi çekiyorsun. Ama senden bıktım artık" dedim. 40 yaşındayım birgün huzurlu geçmedi onun yüzünden! O yüzden bıraktım artık ölene kadar mutsuz olsun. Benim ömrüm onu mutlu etmeye çalılmakla geçti. Geçmişime bakıyorum mutsuzlupumun en büyük sebebi Annem.
Acı çekenin daha makbul olduğunu öğretiyorlar. Benim annem, kocamdan ayrıldığımda dibe vurmadım diye darıldı
😄😄😄
Bencede anneler mutlu olamamis cocuguda mutlu olsun istemiyor artik anladim bos ver sen mutlu mutlu ol uzaklas mutsuz insanlarin yanindan🌷
İnanın aslında kıskançlık anneniz bile olsa...
😊😊
🤣
Anne ve babanızın çocuğu değil projesi olduk biz sayın Tümer, yaşamak istedikleri ama yaşayamadığı ne varsa bizim üzerimizde denendi, kobay gibiydik.Sizi dinlerken terapi odasında yaşadıklarıyla yüzleşen hasta gibiyim.😟 Travmalarım,seçim hakkı olmayan bireyselliğim sosyal hayatı sadece aile ve akraba içinde prangalı hayatım ve aklımı başıma aldığım güne kadar yok olan en değerli ve dönüşü olmayan zamanım gençliğim.İyiki varsınız sizi dinledikçe kalan ömrümü kimseye heba etmiyorum kendim için varım artık.Anne babamın kızı kardeşlerimin ablası çocuklarımın annesi iş yerimin Yasemin hanımı oldum bir türlü kendim olamadım.Ama artık dur demeyi, sınır çizmeyi sizden ve okuduğum kitaplardan öğrendim.Teşekkürler emeğinize yüreğinize sağlık
❤️❤️
Bugün yaşım elli tam üç yıldır bu konularla ilgiliyim artık farkındayım herşeyin.kenfim olmayı başardım.hep merak etmisimdir anne baba sevgisi nasıl birşey diye hala saglar ama dükkan aynı dukkan
Anne babalar bunu vaktinde görüp , gerekli cesareti bulamadıkları için, niye biz çöp gibi hayatlar yaşadık, bizim zanimizda neden yoktu sdiki imkanlar diye geçen birkaç yılına değil, heba olan tüm ömrüne böyle geç uyandiklari için malesef herkese dünyayı dar etmeye çalışıyorlar.
Doksanlı yıllardan bahsedeyim kurbanlık koyun gibi evlendiriliyorsun.diyorlarki nikahda keramet vardır.alisirsin.seversin.ya dinimizde dahi yok zorla çocuğunu evlendirmek.ama neymiş kızsın ya aman başına birşey gelmesin.namusu lekelenmesin.eee en büyük felaketii anne babalar kız çocuklarına yapıyorlar başından atıyorlar.sonrada uğraş dur pisikoloji bozuk nereyi okusam nereyi dinlesemde kendimi bulsam.hep hizmet hep hizemet.burde kayinvalideler hanımefendiler kendilerini birşey sanarlar gelinleri olunca sanki mal aldılar âhh ahh neler daha yazardım vesselam arkadaşlar...
@@nurdanasd787 Durum kadına yüklenen yüklerin adaletsizliğinden kaynaklanıyor. Şimdi düşünün kadın 13 14 yaşından beri hep birilerinin hizmetini yapıyor , kendine hizmet eden yok. Önce ana vaba evinde ıs yaptirilir , sonra evlenir kocasının k.validesinin , çocuklarının işini yapar. Erkek ne yapar bir işe girer para kazanır o para ona bir statü , bir değer katar söz sahibi olur. Çalısıp karşılığında bir değer alır . Sonra 55 60 ında emekli olur en geç. Peki kadın ne yapar. 13 yaşından sonra hep çalışır , ama bunun ona kattığı bir değer yoktur. Söz hakkı yoktur. Erkek gibi bir itibarı yoktur. Hep başkalarının istekleri öndedir. Kadın 40 yaşından sonra bunalir artık 50 sine geldiğinde o işleri devredecek birini arar. Kimdir bu? gelin. Emekli olamaz yoksa. Yani demem o ki o kadar saçma bir düzen kurulmuş ki. Kadınların uzerindem hayat inşa edilmiş. Köle olmuş kadınlar. Erkekler askerlikte yaşar bunu 3 ay canlarını çıkarırlar çünkü başkalarının yapmaları gereken işler yeni gelene yıkılır. Onlar bu sıkıntıyı askerlikte yaşar anlat anlat bitiremezlerdi eskiden. Kadınlar bunu ömür boyu yaşıyor. Ortak sorumluluk , paylaşım olmadıkça o kayınvalideye de suç bulamam ben. Kadın çocukluğundan yaşlilığına kadar çalışmış . Şayet birini bulamazsa o işleri yapacak mezara kadar da çalışacak haftasonu tatili , yıllık izni , olmadan ustelik. Erkek çalıştım diye haftasonu dinlenir , yıllık izin dinlenir. Kadın???? 7 gün 365 gün o sofra kurulacak,o çocuklara bakılacak , ev temizlik , iyi tonla iş yapilacak bir de koca ve çocukların istekleri yapılacak . Erkek emekli olur keyfince yaşar ki çalışırken de zaten evde isteklerini yerine getirtmiştir. Yani demem o ki bu düzende erkekler işlere ortak olmazsa kadın hep sorun çıkarır mutsuz olur ve mutsuz eder.
Gülen yüzü, gözlerinden akan derin sevgisiyle bizi sarıp sarmalayan canım anneciğim nurlarda uyu, mekanın cennet olsun, ne şanşlıymışız biz🙏🏻
Yine 10 numara 5 yıldız tespitler. Ben bizim çocuklardan umutluyum. Çünkü sizin gibi hocaları dinleyen anneleri var 😁💝💝💝
👍🏻👍🏻😄😄
Mutsuz bir ailedeyim. Annem tam dediğiniz gibi sürekli ben sizin için bu adama katlanıyorum ben sizin geleceğiniz için her şeyi yapıyorum falan. Babam da bedava otel niyetine geliyor eve babam mesela asla gülmez. Asla yanımızda olmaz. Ne tuhaf. Deli gibi korkuyorum onlara benzeyeceğim diye.
Soyle isterseniz benzemiyorsunuz ama. Cokta uzaklasamiyorsunuz birsekilde buna engel olunuyor ya dragoyi yada baska sebeplerler
Evet. Ben anladım ki annem acıya bağımlı. Ne yaparsam yapayım ne kadar mutlu etmeye çalışırsam çalışayım kendine bir üzüntü buluyor. Babamsiz daha mutlu ama babamdan kopamıyor. Çilekeş olmayı benimsemişler... Kabullenmem zor oldu.
Benim annem el iyisi ev delisi.Ama olsun Allah başımızdan eksik etmesin inşallah.
Tuna Tüner hocam çok gülmeyen anne olarak gülmeyişim acı kaynaklı değil çok şükür.Siz anlatırken çocukluğuma gittim 7-8 yaşlarımdayım Babannem yolda nasıl yürünmesi gerekir dersi veriyordu kız torunlarına.Başımıza kitap koyardı yürütürdü.Sokakta gülmiyeceksiniz dimdik yürüyeceksiniz. gülmek basitlikmiş öyle anlatırdı.Kadın fazla gülmez ciddi olur.Geçen hafta dolandırıldım gülmediğim kadar güldüm.Yıllarca kendimi dolandırdım bu neki dedim dahada güldüm.Artık gülüyorum çok şükür.Çocuklarımda he şöyle gül anne sana çok yakışıyor diyorlar.Nerden nereye 😂😂😂
Ilahi zeynep hanim buna benzer bircok olay bendede var sonuna kadar gülüyorum saglicakla kalin beni tekrar guldurdugunuz icin 🙏
Gulumsemek bulasicidir siz gulunce boyle bir olay karsisinda istemsizce ben de guldum hep gulun hep gulelim insallah zatiniza hosca bakin 🌹🤗
İyi ki varsınız Tuna hocam ve dış ses.⚘Tıpatıp annemi ve de anneannemi anlattınız.Ne eksik ne de fazla.Annem neredeyse 50 yaşına kadar ananeme hizmet etti.Her türlü işine koştu.Evini temizlemekten, çamaşırlarına makineye atmaktan banyo yaptırmaya ve bağ bahçe işlerine varıncaya kadar...Tabi en çokta bu bizi yıprattı.Annem güya ev hanımıydı ama yüzünü neredeyse az gördük.Ne sevgisini ne de ilgisini alabildik.Üstüne de bütün sinirini bizden çıkarırdı.Hatta küçükken ağlarmışım ben anne gitme felan diye ama annem gitmediği zaman ananem öfkelenirmiş.Babam da zaten umursamaz,sorumsuz,zevkine düşkün,sadakatsiz biri.Biz sonra kardeşimin eğitimi için ananemden uzak bir yere taşındık ama demediği laf kalmadı.Konuşmadı.Hala da ara ara laf sokar.Annemi kendine kurban seçmiş.Şimdi annemde ananemde tam olarak anlattığınız gibi.Biraraya geldikleri zaman acı yarıştırırlar.Olan bize oldu ben ona üzülüyorum.Ebveyn olmak istemiyorum.Ve onlara benzemekten çıldırasıya korkuyorum.Sevgiler,saygılar.
😔
Kardeşim hiçte oyledegil daha kalitelibiljncli bireyolursuninan
Ananeniz narsist kişilik bozukluğu olan biriymiş çok büyük ihtimalle. Narsist değil çünkü herkeste bir parça var narsisizm. Ama ananenizinkisi kişilik bozukluğu.
Yine ağlamamak için kendimi zor tuttuğum bir bölüm . . Umarım " Annemin hayatını güzelleştirme isteğimi bi kenara koyup , kendi hayatım için , kendim için bir addım atıcak cesareti bulurum kendimde . . "
Bul bence yoksa inan zor...
Şahane bir konu, yetiştirme yurdunda kimsesiz büyüyen biri olarak, ve 14 yıllık öğretmenlik hayatımda duydugum en korkunç cümledir ki, "ben olmasam annem ölür" ne olur cocuklarımıza anlamsız yükler yüklemeyelim.Sonra o cocuklar bilinç altında ne kayıtlar tutuyor. Hastalık, ölüm, kayıp... Korkularımız ve fedakarlıklarımızı kendimize saklayalım. Resmen içime, yüreğime tercüman olmuşsunuz. Sevgiler, saygılar
Benim annem de şükür etmek yerine sürekli şikayet modunda, hastalıkları, babamın (65 yaşında) az çalışması, onun istediği seviyeye çıkamaması vs.. birçok insana göre durumu iyi ama maalesef gözü aç.. evlatlarını düşünüyor ama ben daha mutlu, hayattan keyif alabilen bir anne olmasını isterdim.. Ondaki heran ölecekmiş hali ve mutsuzluğunun bana da yansıdığını farkettim.. Çok şükür istediğim sevgiyi, kendi içime dönerek alma yolundayım.. Beklentide ve mutsuz olmak çok kötü.. İnşallah evlatlarımı travmatize etmeden yetiştiririm.. Bu videoyu anneme izletmeyi düşünüyorum.. Bakalım kabullenebilecek mi?? Sevgiler 😊🤦🏻
Videonuzda annemi anlattınız isim vermeden. Mutsuz bir evliliğin beraberinde getirdiği sorunlar elbette olacaktı,oldu. Fakat ne kardeşlerim ne de ben bu mutsuzluğun bir sebebi, bir parçası, bir gerekçesi asla olmadık, olamazdık. Omuzlardaki baskıdan bahsettiniz öyle doğru ki. "Maddi manevi tüm konularda bana destek olman gerekiyor , ben senin annenim. Seni ben okuttum , meslek sahibi yaptım " diyor annem. Tabiki destek oldu elinden geleni yaptı ama sınavlara ben girdim. Ben çalıştım, ben okudum , ben masalarda sabahladim uykusuz kaldım. Öyle bir anlatıyor ki ben sadece boş bir beyinim beni kontrol ederek şuan sahip olduğum her şeyin alt zeminini o hazırlamış gibi davranıyor, benim çabam göz ardı ediliyor. Yani ben olmasam yapamazdina geliyor iş. Bu da başarılarımı küçümsemek ve beni beceriksiz göstermekten başka bir şey değil. Bugün bir kez daha anladım ki kendi hayatımı yaşayacağım. Günün sonunda kimse bana anneni mutlu edebildin mi diye sormayacak. Ne yaşadın ,ne gördün o kâr kalacak. Ağzımla kuş tutsam yaranamayacagim bir insan için bir ömrü heba etmeyeceğim. Ben buyum , elimden gelen bu işine gelirse , oh beee.
Hay ağzınıza sağlık Tuna Hocam.👏👏👏Tüm hislerime tercüman oldunuz, yordu bizi bu madur/ kurban psikolijisi ile yaşayan anneler... Yazık bu çocuklara yaaa!
Videolarınız bir numara, ve ayrıca uzun zamandan beri aboneyim😊Erkek çocuklarında bu şöyle oluyor, annesini hep mutsuz gören, ömrünce kendini
annesine ispat etmeye çalışan ama annesinin güzel bir sözünü sevgisini alamayan erkek çocuklar bu sefer evlendiklerinde de devam ediyor, annesini mutlu etmek için eşini bile ihmal edebiliyor, ömür boyu.içindeki o çocuk hiçbir zaman büyümüyor, sevgiye aç bir toplum oluyoruz kadınıyla erkeğiyle. Sağlıksız Anne sağlıksız Millet olup çıkıyoruz. Bu zinciri kırmak nasip olsun inşallah.
Nasil olucak bukadar kalabalik dunyada yas 33 oldu hic umudum yok uzgunum
Sanki gulmeyi kendimize cok göruyoruz. Cocukken guldugumuzde annem: fazla gulme aglarsin derdi... sizi begenerek izliyorum ve konusmalarinizdan kendime pay cikarip bilgi sahibi oluyorum. Tesekkurler size ⭐️⭐️⭐️
Benim annem de böyle mutsuzluğundan,kırk yıl önce olmuş artık her detayını ezbere bildiğim hikayelerinden,ben daha fazlasına katlandim sizin bu yaşadığınız ne ki diyip acı yaristirmasindan,aman suyun olsun da buyun da olmayıversin aza kanaat et demesinden, sanki mutlu olmak eğlenmek bir suç ayıp günahmis gibi hissetirmesinden, bütün herşeyin suçlusu babammis gibi davranıp babanı çok seviyorum demesinden ve diğer herseyinden öyle yildim ki,35 yasindayim hep onun istediği gibi bir evlat olmaya çalıştım ama galiba yeter artik
onlar acı çekti diye biz de çekmek zorunda değiliz.
Bir sabah babama kızıp, bizi okul için uyandırmayı, kahvaltı hazırlamayı bıraktı. 99 depreminden sonra bizim için duyduğunu söylediği kaygıdan 3umuzle aynı odada yaşamaya başladı. Kendi evinde yersiz yurtsuz bıraktı kendini. Şimdi annem, babam ve ben aynı evdeyiz. Annem hemen yanımdaki yatakta uyuyor. 40 yaşımda evlendim ama eşimle birlikte kanadaya gidemedim. Bırakamadım onları. Kimse yakamdan tutup kalacaksın demedi halbuki. Şimdiye kadarki alt metinler beni buraya getirmeye yetti. Yaşamımdaki hiçbirşeyi ben seçmemişim gibi. Artık başka düşünüyorum. Katkınız da var. Teşekkürler
Yeni jenerasyon buna zaten müsade etmiyor.. net sınırlar çiziyorlar ve bizi eğitiyorlar hocam.. bir çok konuda çocuklarımdan çok şey öğrendim
Hocam yine 12 den vurdunuz🎯 Vallahi eski fotoları görseniz durum aynen betimlediğiniz gibi,bizzat deneyimledim, yetişkin olmak son derece önemli, omuzlarda o kadar yük varki anlatamam, öğretmen oldum 42 yaşına geldim gözlemliyorum hala yüklerin atildigi cocuklar mevcut , o anneler o kadar cok ki ,üzülüyorum ne diyeyim,sağlıcakla kalın🙏🏼
Annelerimiz sevgiye doymadı fazlasıyla küçümsendi ve haliyle yaşadığını da yaşatmanın doğru olduğu kanaatine vardı...
Ve hiç almadılar , hep verdiler . Sevgi verdiler, emek verdiler, alttan aldılar koca, kaynana, vb. Hiç söz hakları olmadı. Hiç isteklerini dile getirmek gibi bir şansları olmadı.
O da doğru ama bedelini bizler ödemek zorunda değiliz..yetişkin olduğumuza göre artık onları suçlamak yerine kendi mutluluğumuzu inşa etmemiz gerekiyor galiba😑
Oglum ile birlikte izliyoruz bu videoyu ...Anne gülmek sadakadır diyo 😊
Çocuklarımı sevdiğim için, onlara duygusal baskı yapmadığım ve gülücükler dağıttığım için bile bana kızan, daha da surat asan, öfkesinden içimi buz gibi donduran bir annem var
Yaaa 😔isin bu tarafida var evet siz busekilde yaptiginz da malisefki boyle tepki veren birey yada kisiler de var
Allahyardımcınız olsun
Mutlu olmayı kendilerine yasaklamışlar farkında olmadan ..
AYNEN ÖYLE
Yaşadıkları dertleri boşaltacakları çöp kutusu değiliz. Güya en sevdikleri biziz. Onların kötü anılarını dinleyerek mi sevildiğimizi hissedeceğiz ? Gösterdikleri davranış onlara yapılanla benzer ama sonuç farklı olsun istiyorlar. Çok beklerler... Dişimizle tırnağımızla kendimizi onlardan sağlıklı bir şekilde ayrıştırmaya çalışıyoruz. Onlar bize hayatı ruhsal olarak zorlaştırmaktan bıkmıyorlar.
yazdıklarınızda kendimi gördüm. 1 sene olmuş yazalı, kendinizi iyileştirme yolunda mesafe katedebildiniz mi? tavsiyeleriniz var mı? 21 yaşındayım, iş işten geçmeden yaralarımı iyileştirip gençliğimi yaşamak istiyorum. depresif bir şekilde bitirmek istemiyorum gençliğimi
@@happyishness. evet. Psikoterapi sürecime devam ediyorum. Kesinlikle insanin kendine yapabilecegi en iyi yatirim bazi psikolojik temel bilgiler edinip bilincalti semalarimiz terapi sureci vb konularda kendini gelistirip duygu ruh beden zihin hakkinda kendini tanimasi olacaktir. Bunu yapiyorum ve bir uzmanla travmalarimin bugunumu bu saydigim 4 temelimi ruh beden zihin duygularimi nasil etkiledigini bu etkileri nasil taniyip degistirebilecegimi goruyorum yasiyorum. Suan terapi alma imkani yoksa bile kisinin bu sebep icin iyi bir is sahibi olup daha kendine yetebilen bi yetiskin olmasi adina terapi surecine baslamasini tavsiye ederim.
Ne güzel bir anlatım, ne güzel tespitler. Bizim Türk milletine has bir duruma parmak bastınız. Teşekkürler...
Çok teşekkür ederim. Kendi hayatımda kendi kararlarimi aldigim icin küsen beni hayattan soğutan ailemle kriz yaşarken izledim. Her fedakarligi onlar icin yapmama rağmen tatmin olmadilar. Çok yoruldum. Daha cok video çeker misiniz bu konuda
Ben 30 binlerdeyken keşfetmiştim sizleri, her videonuzu öncelikli olarak izliyorum çok seviyorum ailemle de paylaşmaktayım. İyiki varsınız
Hocam ağzınıza sağlık eşimin annesini tarif ettiniz bu videoda hep geçmişte yaşıyor hep acılı hayatını anlatıyor hep hasta hep mağdur. Ruh emici kadın bizi de mutsuz ediyor.
Tam da böyle bir anne ile büyüdüm ben. Mutsuzluk ve huzursuzlukla beslenen, mutluluğu hepimize yasaklayan, huzursuz, sevgisiz, acımasız… Hayatım onu mutlu - memnun etmekle geçse de asla memnun olmayan her hücresinden kibir akan tahammülümü tüketen adını koyamadığım bi varlık. İçinde zerre sevgi olmayan, drama kraliçesi. Onu affedememek o kadar ağır yük ki ruhuma, her anım içimi derinden sızlatan türden.
Aynen benim annemi anlatmışsınız sanki.
Ben 21 yaşımdayım, annem için kendi hayatımı kararttım. Kendime yanlış olan kararları aldım, çünkü ona doğruydu. Hayatta bana en çok zararı veren annemmiş meğersem. Ne acı.
Siz olmasaydınız 5 dakika bile bu evde durmazdım... . 30 yıldır babaannenizden neleer çektim neleeeer...... . Sende tıpkı babaannene benziyorsun. Fırt diye onun burnundan düşmüşsün. Of of bir tema👿
Dinlemeye başlarken inanın beni bir huzur alıyor.Ağzınıza ruhunuza aklınıza sağlık.
Çok geç fark etmekle bereber neredeyse tüm ev işlerimi yaparken sizi dinlemek favorim oldu ne kadar önemli bilgiler aktarıyorsunuz, ne kadar yanlış büyütülmüş insanlarız.. Tam da dediğiniz gibi anne babamın problemleri ve mutsuzlukları yüzünden kendi hayat yolumu seçemedim, babamı kaybettikten sonra annemin yüzü gülsün diye kendi hayatımdan, isteklerimden feragat ettim.Tek çocuk olmak benim için dezavantaj oldu hep. Tek çocukların sorunları ile ilgili video hazırlar mısınız 🙏
Tuna bey çok tşk ederim çok güzel bilgiler veriyirsunuz
Ne güzel anlatmışsınız Tuna bey. Teşekkür ediyorum. Nasılsa duygularımıza tercüman oldunuz. Allah razı olsun🌹🌷
Tuna bey bir ara kendi annesine konuştu gibi geldi 😊
%100 annem mutlu olsun diye evlendim onun istediği zaman istediği kişiyle....
Ağlamasın küsmesin herseye küsüyor yorul asinlar diye....
Ve hiçbir çeyiz almadım hic masraf açmadım sıkıntı çekmesinler diye....
Yine de mutlu e de me dim.
Hani derler ya,,sağlam gülen kadın aslında en çaresizdir ....♥️
Annelerin herseyi bildiği dönemde çocuk olduk asla hayır diyemedik hep ezildik halen bize her türlü şeyi soyleyebiliyorlar çocukların herseyi bildiği dönemde anne olduk çocuklarımız istemediği bir şeyi asla yapmıyor ve benim hayatım diyor:()
annelerimiz hakkındaki videoyu gerçekten çok beğendim
annelerimiz ve çocukları arasındaki ilişkilerin toplumumuzun gelişmesi için çok önemli olduğunu düşünüyorum çok teşekkür
Yaşadığımız duyguları dillendirmişsiniz yine hocam. Bize bize anlatıyorsunuz
Daha videonun yarısındayım.Söylediğiniz her şeyi yaşıyorum.Şu an anksiyete ve depresyonla boğuşuyorum. Ebeveynler çocuklarıyla arkadaş olmamalı ve sıkıntılarını çocuklarını yüklememeli.Bu güzel video için teşekkürler ❤
Ya hocam çok iyi konustunuz o kadar sinirleniyorum ki annemin bu yaptiklarina. Her sinirlendigiminde gelip bu videoyu izlicem cok guzel konusmussunuz icim rahatliyor
Evet acıyı seviyoruz çünkü acıyı gördük beyni sadece onu gördü
Benimde annemin yüzü gülmedi, oysa ki babamla da severek evlendi ama hala kurban psikolojisinde, her gün babamı şikayet eder, kendimizi ortadan ikiye yırtsak annemin yüzü gülmez. Aklı Fikri hala kök ailesinde. Ben miyim onların anne babası, onlar mı benim annem babam bilemiyorum 😔😔😔
İzlerken gözyaşlarımı tutamadım. Annem bana geçen aylarda senin için boşanmadım ben gibi laflar etti. O günden beri evde huzuru sağlamak görevim gibi hissediyorum herkesi memnun etmeye çalışıyorum. Çok yoruldum. Artık gerçekten saldım ve boşanırsan boşan kafasındayım. Yeter
Hocam aynen beni anlatıyorsun ne güzel video olmuş 30 senedir hep aynı şeyleri tekrarlıyorum
Nokta atışı tespitler ve enfes bir anlatım 👏🏼👏🏼👏🏼
İyi ki varsınız 🙏🩵
Aynen dediğiniz gibi tunabey 50 yaşındayım bütün Çocukluğum ergenliğim Gençliğime annemi mutlu etmek için geçti ve gerçekten Abartmıyorum hiç güldüremedim şu an 77 yaşında Parkinson hastası benim yanımda ve hala çok mutsuz
Ahada benim ailem zehirli. 3 ay birlikye yaşadıgımda umutsuzluk krizine girip neden yaşıyoruz böyle bir hayatta intihar edelim diyorum. Hızlıca kaçın evlatlar...
Insallahh ayri eve cikmak nasip olur 🙏🙏🙏🙏
Ah hocam benim annem bu anlattiginiz beş kardeşiz bizi bitirdi 57 altı yaşındayım amnem huzur vermedi bütün enerjimi aldı almaya devam ediyor
Peki siz de ağlayacak misiniz anneniz başkaları yüzünden bu halde çözüm bulmak için cabalamamış , siz de aynını yapıyorsunuz farkında mısınız? Annem yüzünden böyleyim. Fark ne? Yanlış demiyorum evet öyledir tüm enerjiniz , yaşam sevinciniz gidiyordur ama farkı ne ?
Katılıyorum size Hocam.Butün tercihler kendi irademizle yapılmıştır...kimse bunun sorumlusu değil...sorumlu olan yalnız kendimiziz🙏teşekkürler...
İyi ki yüzlü annem var,O na benzediğim için çok mutluyum🥰
Bu kanalı herkes dinlemeli, Allah razı olsun Tuna bey sizden.çok faydalı oldu
Allahim aynen benim annemi anlatiyorsunuz yillarca acitasyon yaparak mutsuzluklarini anlatmistir surekli kendini derdini anlatir ben 54 yasindayim hala ayni hep kendimi eksik hissettirdi bana kendimi yillarca hayirli evlat olmak annemi mutlu etmeye calistim cok gec anladim cok kendimden odunler verdim artik vazgectim cocukken annesiz kaldim benim ne yasadigimi hic sormadi hep kendi derdi daha buyuktu okadar guzel anlattinizki sizin gibi bu konulari anlatan kimseyi duymamistim Allah razi olsun
Hep temizliğini yaptım annem mutlu olsun diye ama mutlu olmadı 42 yaşındayım nefret ettim temizlik yapmaktan.
Cok ama cok basarilisiniz cok tesekkurler aydinlatici videolariniz icin
Ah hocam herkes bu bilinçte değil ki, güzel birşey olduğunda olmayanı hatırlatıp hevesi kursağında bırakmak için yapılıyor sanki😔
Şartlar, mecburiyetler,vicdan malesef bu hallere geliyoruz.Rabbim hepimizin yardımcısı olsun Hepimizin yüzünü daima güldürsün şartlar ne olursa olsun,değer bilmek kıymet bilmek değer verip değerli hissetmekle oluyor herşey,
Tuna hocam iyiki size denk geldim tesadüf eseri çok şey öğreniyorum kendi adıma sağolun
Babam ın vefatının 8. yılındayız. Annem sanki gülerse babamın ölüsüne ayıp edermiş gibi geliyor. Hala daha babamın arkasından ağlıyor. Mükemmel bir baba ve eşti. Nurlar içinde yatsın. Ama annem de artık gülsün. 😢
Gülmez anneniz. O gülerse çevresindekilerin ilgisini nasıl alacak? Sömürürler etraflarını. İzin vermeyin. Uzaklaşın. O bir yetişkin. Çocukların anne babalarına ebeveynlik etme görevleri yok. Allah ın onlara bakıp, büyütüp, kendi ayakları üzerinde durmasını sağlamak üzere emanet ettiği çocuklarını bu şekilde kullanmalarına karşın hesap verecekler. Çocuklarına borçlanıyorlar. İlahi düzen her an çalışıyor. Kendinizi korumayı öğrenin. Kurban, kurtarıcı, zalim üçgeninde, en sonunda onun zalimi veya kurbanı olursunuz. Sevgiler
Tam da bu sebepten ötürü Tüm çocukluk fotoğraflarımı yırttım
Beni anlatmissiniz. Aman Allahım
Keşke Tuna Hocam her akşam haber bülteni gibi televizyonlara çıksa ulusa sesleniş gibi tek tek anlatsa 👏
En buyuk cocugu 53 yasinda hala yuzunu gulduremiyoruz memnun edemiyoruz 43 yasndayim gec oldu ama artik hayata onungibi bakmak istemiyorum gecte olsa kendimi mutlu edecegim artik baskilara kulak tıkayacagım
Sizden ricam olacak lütfen çoçukları arasında çifte standart yapan anne babayı ilgili video yaparmısınız şimdiden teşekkür ederim
Sultan Tuncer kardeş rekabeti... çok baskı yaptım ama içinden gelmedi hala çekmek :) hocam herkes bekliyor diyeyim belki gelir içinden
Evet bu konu çok önemli özellikle erkek evlat ayrımı yüzünden bugün neler yaşıyoruz
@@12101975sibel aynen nedir bu erkek evlatta acaba hasta olur kızlar bakar temizlik yapar herşeyi ile ilgilenir hiç bilinmez
Oğlumun Mesleğini seçmekte özgür bırakmakla ne kadar doğru bir karar aldığımı sizi dinleyince çok iyi anladım teşekkürler
Çocukları herşeyden uzak tutmak ne olağan üstü bir hâl ( kenndi iç dünyanin kargaşasindan) aslında vee yapabilene helâl olsun ☺👍
Çok güzel bir söz
Tuna hocam adı Tuna ve Arda olan kuzenlerim var gözleriniz falan anneme benziyor sanki abimmissiniz gibi dinliyorum ben sizi 🤗
Günaydınn mutlu sabahlar hocam iyikivarsınız maleseff öyleedi benim annemde Evet 😊☕🍃🍃
Hayatıma katkılarınız için sonsuz teşekkürler 🙏🍀🐞💐
Aynı annem 😂😂biz gülünce “cennetle mi müjdelendin “derdi 😂😂😂
Benimki de biraz gulsek çok güldünüz başınıza bi iş gelecek derdi.
Aynen yalniz degilmisim ne aci
Hocam konuştukça benim içim rahatladı... ağzına sağlık hocam ❤
Sadece minicik bir "ah" demek istedim..
Ah ahh videoyu izlerken söyledikleriniz öyle yerlere dokundu ki.ikisi de şu an rahmeti oldu nur içinde yatsınlar benim babam kronik psikoz hastası üstüne alkol problemi olan annem de çocuk yaşta onunla evlendirilmiş sessiz içine kapanık intihar eğilimi olan bir kız çocuğuydu.Biz de roller hep değişikti o yüzden ben hep ebeveyn onlar çocuk oldular kendi anneme ve babama ebeveynlik yaptım yıllarca.Ve şimdi neden hiç evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı istemediğimi secmediğimi anlıyorum.
@Tuna Tüner, çoçuk psikolojisi, gelişimi, özgüvenli mutlu çoçuk yetişdire bilmek icin hangi kitapları önerirsiniz?
Benim annemde beni hiçbir zaman gelip okşamadı saçımı sarılmaz öpmez eksikliğini yaşıyorum hep
Dışardan gelen her şey geçici ve sahte. Asıl olan kendini sevmek. Biz kendimizi sevdiğimizde her şey değişiyor. Gerçek tek sevgi bu. Özsevginiz bol olsun
Kadın erkek eşitliği için bir video paylaşın, şu an anlatıgınız durumu yaşıyorum😞😞
Cocuklugum hersikintiya ragmen yuzu gulen bir anneyle buyumek ne buyuk nimetmis.simdi ben cocuguma ayni guleryuzu gosteriyorum.
çok değerli bir videoydu, çok teşekkür ederim
Madurluğunu göstərmiyor.Sadəcə sizin kimi gözəl bir psixoloqa ehtiyacı vardır.İnanın ki acılar çəkmiş insanların çox böyük psixoloji problemləri vardır.Üzləri ondan gülmüyordur
əgər ki insan istəmirsə onu 1000 psixoloq da yigulsa guldurub xoşbəxt edə bilməz
@@gunaycamalova2445 Bunu hamıya aid etmək olmaz.Çox ağlr trama keçirmiş insanlar istəməyə bilər
@@eminhuseynov8386 bunun çox da fərqi olmur. əsas şüuralti istəyirsə o insanda alınar. əgər istəmirsə onsuzda alınmayacag. və burda travmanin agirligindan asili deyil. insanin istəyindən asilidir
@@gunaycamalova2445 İnsanı hər şeydən soyudan uzaqlaşdlran həyatdan keçirdiyi ağlr itgilər bədbəxt hadisələrdir.Ondan şüuraltında istəməməsidir.Normal həyat sürmüş insanlar niyə bu vəziyyət də olsun ki
Belkide kahvaltı hazırlamaktan yorgun oluyor. Belkide o kalabalıkta bir sorun olmasın diyedir
Filiz Koç dışarıda kahvaltı yapanlarda da var sorun :) gülümsemek neden sorun olsun :)
@@dssesdsses1525 Hergun hergun dışarda kahvaltı yapan kim var? Bir anne 365 gün haftasonu tatili olmadan , yıllık izni olmadan her gün kahvaltı hazırlar. Üstelik hepsinin talepleri olur onları yerine getirmeye çalışarak. Kim neyi seviyorsa. Ben çok zaman kendi sevdiğimi yapmaya üşenirim mesela. O sofrayı kuran ben ama benim sevmediğim şeylerle doludur. İki gün yapsam sesler yükselir hep kendi sevdiklerin diye. Hiç izin gunun olmadan yıllarca çalış bakalım yüzüm güler mi ?
Benim annemde major depresyon tanısıyla 30 yıldır ilaç tedavisi gören birisi. Sürekli dert anlatır, her zaman şikayet ettiği bir şeyler birileri vardır kendi kendine düşmanlar yaratır. Yaşamın her zaman kötü eksik tarafını görür ve bununla yaşar ve tüm sıkıntısını her zaman benimle paylaşır, ortak eder. Eleştirir, kıyaslar, kardeşimle rekabete girmemi bekler, her yaptığımı kötüler, beklentisi karşılamazsam beddua eder..Haliyle bu durum aramızdaki ilişkiyi kopma noktasına getirdi lakin bu kişi anne olunca işler öyle olmuyor 😑 ne zamanki sırf bana sunduğu yaşam şansına ve beni bebekken hayatta tutmak için sarfettiği çabaya saygı duymaya başladım aramız daha iyi olmaya başladı. Yargılayarak değilde anlamaya çalışarak iletişimi kurup gerekli empatiyi gösterdiğimde beklediği tek şeyin aslında sevgi olduğunu farkettim. Gerçekten sevince,sevmeye çalışınca değerli olduğunu takdir edildiğini görüldüğünü anlaşıldığını yalnız olmadığını hissettirince sakinleşti. Boş ver sev sakinleşir.. kadere teslim olmak içinde bulunduğumuz halde en iyisini yapmakla sorumluyuz. Değişmesini beklemek yerine kendi tavrımı değiştirince değişiyormuş belkide her şey. 🔮 Tuna Bey tüm emekleriniz desteğiniz için çok teşekkürler , sevgiler. İlgiyle dinlemeye devam edeceğim. Bu arada yazmak banada çok iyi geldi 🤣🤣 30 yıllık bir süreci özetlemiş ve anlamlandırmış oldum. Tekrar teşekkürler.
resmen toplumsal bir hastalık bu, dert çekmeye ve güzellikleri görmemeye dünyaya gelmiş olmak...temeli rahat ve tembellik...
Dış ses konuyu hep güçlü olmaya getiriyor,kolay olmuyor her şeyi yaşayıp sonunda güçlü oluyorum ya işte daha ne istiyorum gibi ..konuyu tek bi şeye bağlamayın güçlü olmaya kadar da her şeyden vazgeciyorsun...bunun adı güçlü olmaksa ben çok güçlüyüm...
Emeginize sağlik 👌 Sevgiler...
Harika bir video ve keşke 15 gün önce dinleseydim. Aslında benim çocuklar sürekli onlarla selfie çektirip ağzımın kulaklarıma gitmesinden yoruldular, bir tane ciddi resim gerektiğinde bulamıyorum 🤦😄 da.. son günler biraz koptuk. Taşınmadan önce onlara özgürlük için konforumuzu kaybedeciğimizi ve ancak takım olursak, her kes kendi sorumluluğunu anlarsa ayakta güçlü kalabileceğimizi anlatmıştım. Sadece ilk başlarda benimle birlik oldular, kendilerini ıspat ettikten sonra her şeyi bıraktılar ve çok yalnız kaldım. Tabi yalnız kalınca ve çocuklar demokrasimi sui-istimal edince sinirlerim bozulmaya başladı ve aynen sizin söylediğiniz gibi yaptığım her şeyi onlar için yapmak zorunda olduğumu sık-sık hatırlatmak mecburiyetim oluştu ki, bu da doğal olarak gerginliği yükseltti. Baktım depresyona doğru gidiyorlar, bu sefer kendimi toparlayıp hep yanlarında olduğumu, onları çok sevdiğimi hatırlattım. Ama hep yanınızdayım dediğin zaman da baya manipüle ediyorlar çakallar ))
İyi ki, bu videoyu izledim, tekrar bir çeki düzen vereyim kendime. Beyninize sağlık ❤
Dileme vuramadığım şeyleri çok güzel anlattınız hocam teşekkür ediyorum
Acaba anne babalar bilinçsiz evlendikleri için sorumlulukları kaldiramiyorlar.sonra onun faturası cocuklara çıkıyor .
7:51 Hiçbir çocuk anne babasının mutluluğundan mesul (mes'ûl(arapça)) değildir.
Ben evlenip başka şehre taşındım annem hergün arayıp kimsesiz kaldım diye ağlıyo çocuğum doğdu bi gün olsun mutlu olmama izin vermiyo hergün dertli ben ağlayıncada zevk alıyo bıktım.
Bu kadar uzun cümleyi öyle anne,babaya sözün kesilmeden nasıl söylenir,😂
İyiki sizi tanımışım ? Engin bilgi ve tecrübelerinizden yararlanma şansını yakaladığım için , çok ama çok teşekkür ediyorum. Sevgiler ve saygılar sunuyorum.....!👍🌼✨🤍
Söylenecek o kadar çok şey var ki.... Söylediklerinizi birebir yaşadım fazlasıyla...
Hocam çox təşəkkür.bele güzel video üçün (Bu arada Azərbaycandan salam). Tam da mən ailəm də bu problemləri yaşayıram. Mənim 20 yaşım var. Mən universitet tələbəsiyem. Kendi biliyem həmdə işləyirəm. Həm öz gələcəyimi sağlam qurmaq üçün həmdə ailəm kömək olmaq üçün. Mənim xoşbəxtliyim düşünürəm ki Psixologiya oxumağımdir. Mən evdə atamdan deyil də anamdan hər zaman problem yasayiram. Balacaliqdan özünün etdiyi hər səhvdə də məni günahkar görüb. Mən bu gün onu mutlu görmək üçün çox şey edirəm. Amma əgər bir sehvm olsa o mənə deyir ."Sen meni heç bir zaman güldürməmisen" indi bu cümlədən sonra mən incinmemmi ailəmdən soyumammi. Mən onu sevmədiyim anlamına gəlmir. Amma soyuyuram .Məndən ötrü nəsə etməyini istəmirəm. Sonra üzülən də mən iki qat üzülürəm (əslində yazsam çox şey var )ama 20 yaşımda toplamaqdan yoruluram. Yenə toplayıram özümü çünki gələcəkdəki münasibətlərimde problem yaransın istəmirəm. Sadece anamdan bəzən uzaqlaşıram səssizlesirem. Sonrada anam bu qədər şey etmişdim, heç Sayılmıraammi deyib yenə özünü haqlı çıxardır. Bir növ 20 yaşımda 45 yaşımda anamın problemi həll etməkdən yoruluram. İndi daha yaxşıya aparıram özüm üçün. Gələcəyim üçün ruhsal sağlığım üçün .Hər şeydən öte qarşmdakina anam və ya atam olaraq deyil,insan olaraq yanaşıram. Bu məni daha sağlam qerar verməyə yönəldir. (Amma ən azından bir tərəfim anam tərəfdən qırılmammaliydi halkk etmirdim belə bir boşluğu )..Anne və baba olmak hər şeydən öte çocuguna insan olaraq yanaşmak ən əsası anlamaq di .ki bu boşluğu gedib yad və ona ziyanlı insanlar da tamamlamasin..Saygilar☺
Hocam fikrimi ifadə edeyim diye Azəricə yazdım inşəallah sorun yaşanmaz sözcuklerde😄
Salam .Yazdığınız uzun uzadı şərhinizi oxudum.Əlbəttə ki sizi haqlı və ya haqsız çıxartmağa heç bir haqqım yoxdur.Amma bir sözü deyə bilərəm.Ana haqqını ömrünüzün axırına qədər də çalışsaz ödəyə bilməzsiz.O problemi özünüzdə axtarın